Zezwalam na ponowne wykorzystanie
Zatwierdzam	Data	Pluton	Podpis

PLAN KONSPEKT

do przeprowadzenia zajęć ze szkolenia inżynieryjno-saperskiego

TEMAT :

Podstawowe prace inżynieryjne, wykonywane podczas działań w mieście.

CEL :

Uczyć :

• żołnierzy budowy zapór drutowych i barykad;

• przygotowania ładunków wybuchowych do wybuchów oraz wykonywania przejść w barykadach i zaporach;

• żołnierzy ustawiania min p.piech, p.panc min niespodzianek

CZAS: 9x 45 min×'

METODA: Zajęcia praktyczne.

ZAGADNIENIA SZKOLENIOWE:

1. PN Budowa zapór fortyfikacyjnych p.piech i p.panc.

1 .Budowa zapór drutowych.

2.Budowa zawał i barykad.

3.Skarpy i przeciwskarpy .

II]\=74

ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWE :

• broń i oporządzenie etatowe - 100 %

• worek - 30 szt.

• zapora małowidoczna - 3 szt.

• TM 62 M. - 12 szt.

• MON 100 - 3 szt.

• POMZ 2 M. - 6 szt.

• stemple - 20 szt.

ZAGADNIENIA SZKOLENIOWE :

1. Przepisy bezpieczeństwa podczas wykonywania prac inżynieryjnych .

2. Rodzaje zapór inżynieryjnych .

3. Budowa zapór minowych .

4. Rozgradzanie zapór inżynieryjnych .

5. Wykonywanie przejść w zaporach minowych .

6. Miny niespodzianki .

7. Przygotowanie budynku do obrony pod względem inżynieryjnym .

WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO - METODYCZNE :

1. ORGANIZACYJNE :

• zajęcia prowadzi osobiście dowódca plutonu ;

• czas na realizację tematu - zależny od opanowania realizowanych zagadnień ;

• dzień przed zajęciami sprawdzić zabezpieczenie materiałowe zajęć ;

• po zajęciach rozmontować wykonane zapory ;

1. METODYCZNE :

• zajęcia prowadzić metodą musztry bojowej ;

• dbać o wysoki poziom merytoryczny i metodyczny zajęć ;

• zajęcia prowadzi metodą równoległą - w celu sprawdzenia sprawności dowodzenia dowódców drużyn ;

• szeroko stosować pokaz z przejściem do praktycznego wykonania ;

WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA :

ZABRANIAM :

• samowolnego oddalania się z miejsca ćwiczenia ;

• wykonywania innych czynności niż wynikające z realizowanych zagadnień i stawianych zadań przez dowódców drużyn ;

• bawienia się bronią ;

• podnoszenia , dotykania środków pozoracji pola walki;

• usuwania rękami wykrytych min uzbrojonych ;

• powtórnego stosowania sieci wybuchowej z lontu detonującego ( zniszczyć ) , która dłuższy czas podlegała działaniu promieni słonecznych ;

NAKAZUJĘ :

• przesuwać się tylko po wykonanych przejściach ;

• podejrzane miejsce , minę lub inny przedmiot wybuchowy dokładnie obejrzeć ;

• wykryte miny oznakować , a teren wokół miny dokładnie sprawdzić za pomocą macki minerskiej ;

• rozbrajać można tylko te miny , które są dobrze znane i tylko na podstawie specjalnego rozkazu ;

• minę unieszkodliwia tylko jeden żołnierz , pozostali w ukryciu lub w bezpiecznej odległości ;

• naciągnięte przewody sprawdzić , czy nie są one połączone z minami ;

• wykryte przewody izolowane dokładnie sprawdzić i przecinać tylko pojedynczo , ażeby nie spowodować zamknięcia obwodu ;

• sprawdzić rzeczywistą prędkość palenia się lontu prochowego przez zapalenie 60 cm odcinka - czas spalania 60 - 75 s ;

• dokładnie rozliczyć wysadzone ładunki w celu możliwości stwierdzenia , czy nie zaistniały niewypały ;

• po stwierdzeniu niewypału ładunku , podchodzić do niego dopiero po 15 min. Od momentu , w którym powinien nastąpić wybuch ;

• do nie zdetonowanej sieci z lontu detonującego wolno podchodzić po upływie 15 min. , przy czym podchodzić może tylko jedna osoba , która powinna sprawdzić , czy nie ma oznak palenia się lontu detonującego lub ładunków ;

• ciąć lont detonujący ostrym , czystym nożem na drewnianej deseczce , przy czym kłębek lontu rozwinąć tak , aby znajdował się 10 m. od miejsca cięcia ;

PRZEBIEG SZKOLENIA

Część wstępna

• przyjęcie meldunku ;

• podanie tematu i celu zajęć ;

• omówienie organizacji zajęć ;

Część główna

• według organizacji zajęć ;

Część końcowa

• przypomnienie tematu i celu zajęć ;

• omówienie stopnia realizacji zakładanych celów ;

• sprawdzenie sprzętu .

OPRACOWAŁ :

................................................

ORGANIZACJA ZAJĘĆ

PRZYGOTOWANIE BUDYNKU

W mieście plutonowy punkt oporu może obejmować jeden - dwa budynki . Najczęściej wybiera się i przystosowuje do obrony budynki narożne , z których można ostrzeliwać place i ulice wlotowe do miasta . Urządzony punkt oporu przygotowuje się do obrony okrężnej . Stanowiska ogniowe w piwnicy urządza się , gdy jej otwory okienne znajdują się nad poziomem gruntu przyległego do budynku . Nieprzydatne otwory okienne zamurowuje się lub zabezpiecza workami z piaskiem . Stanowiska ogniowe na parterze i piętrze przygotowuje się podobnie jak w piwnicy ; otwory okienne i balkony wykorzystuje się na stanowiska dla żołnierzy . Gdy brak jest odpowiednich otworów do urządzenia strzelnic , w ścianach zewnętrznych budynku , zwłaszcza w pomieszczeniach narożnych , należy wykonać te otwory mechanicznie lub sposobem wybuchowym . Otwory okienne wykorzystywane jako stanowiska ogniowe i drzwi od strony przeciwnika zamurowuje się albo zastawia workami z ziemią pozostawiając w nich tylko otwory o wymiarach 30 na 30cm do rzucania granatów .

Wysunięte stanowiska ogniowe buduje się przed budynkiem , przeważnie typu wykopowego , z odpowiednim stropem ochronnym . Rozmieszcza się je na placach lub skwerach w odległości wynoszącej minimum 1/2 wysokości przyległych budynków . Do tych stanowisk wykonuje się z piwnicy bronionego budynku skryte dojścia typu rowu łączącego . Strop ochronny nad stanowiskiem wykonuje się z elementów budowlanych . Obudowę stropu mogą stanowić płytki chodnikowe , cegły i pustaki lub worki z piaskiem , a na konstrukcję nośną przeznacza się płyty , belki żelbetowe lub okrąglaki . W budowie stropu pozostawia się otwór strzelniczy do prowadzenia ognia w żądanym kierunku . Strop powinien zapewnić dobrą ochronę przed ogniem przeciwnika i gruzami walących się budynków . Ułożone elementy nośne stropu przysypuje się warstwą ziemi grubości około 60cm i odpowiednio maskuje . Stanowiska ogniowe dla bojowych wozów piechoty przygotowuje się poza budynkami w odległości równej minimum 1/2 wysokości budynku - po za zwałem gruzów w razie zawalenia się budynku . Dla właściwego maskowania i ochrony należy je rozmieścić wśród przedmiotów terenowych i zabudowań pomocniczo - gospodarczych znajdujących się w pobliżu budynku , np. .: w garażach , ruinach budynków , w kępach drzew lub lejach po wybuchach . Rozmieszczając między zabudowaniami stanowiska ogniowe trzeba zapewnić do nich dogodny dojazd i skryte warunki manewru ; ponadto stanowiska te powinny znajdować się pod osłoną ogniową broni strzeleckiej ze stanowisk ogniowych na wyższych kondygnacjach budynku . Schrony dla żołnierzy urządza się w piwnicach o wytrzymałych sklepieniach. W celu przebudowy piwnicy na schron należy :

- zamurować wszystkie otwory okienne , pozostawiając tylko wyjścia i otwór wentylacyjny ;

- wzmocnić strop piwnicy , podstemplowując go i nasypując warstwę amortyzacyjną ;

- urządzić przejścia do schronu ( z przedsionkiem gazoszczelnym ) ;

- zainstalować urządzenia filtrowentylacyjne ;

- wykonać wyjście awaryjne z budynku ( minimum 2 wyjścia ) .

Wraz z przygotowaniem budynku do obrony buduje się zapory inżynieryjne zamykające podejścia do budynku .

Mieszane pola minowe zakładane są sposobem ręcznym :

a) rzędami :

na przemian rząd min przeciwpiechotnych , rząd min

przeciwpancernych - minimalna odległość między rzędami 20;

b) grupami :

po 2 - 3 miny przeciwpiechotne obok min przeciwpancernych

w promieniu 1 - 2m .

Są one ustawione za pomocą :

- taśmy ( liny ) minerskiej rozwijanej równolegle do frontu pola minowego ;

- taśmy ( liny ) minerskiej rozwijanej prostopadle do frontu pola minowego .

Mieszane grupy min zakładane są sposobem ręcznym , z tym że :

a) miny przeciwpancerne - na zasadach podobnych , jak w jednorodnych

grupach min ;

b) miny przeciwpiechotne - w rzędzie przed grupą min lub grupami

( po 2 - 3 miny przeciwpiechotne obok min przeciwpancernych ) .

Organizacja pracy drużyny podczas ustawiania min przeciwpiechotnych w rzędzie przed grupą

min :

- drużynę ( 1+6 ) dzieli się na dwa zastępy :

- zastęp pierwszy ( nr 1 i 2 ) nadzorowany przez dowódcę drużyny

oznakowuje granice grupy min , przygotowuje i rozwija taśmy minerskie

według ustalonego schematu minowania i oznakowuje białymi

chorągiewkami miejsca ustawienia min według wskazań dowódcy drużyny .

W drugiej kolejności ustawia rząd min przeciwpiechotnych - czynności

związane z uzbrojeniem wykonuje nr1, a nr 2 w tym czasie mierzy

odległość i azymuty od dozorów do granic grupy min , a po zakończeniu

minowania , zdejmuje oznakowanie ;

- zastęp drugi ( nr 3,4,5,6 ) wstawia miny przeciwpancerne , rozkłada miny w

wyznaczonych miejscach i kopie dołki , następnie nr 3 zwija taśmy

minerskie , uzbraja i maskuje miny , zaczynając od przedniego skraju . Pracę

rozpoczyna , gdy odległość do uzbrajającego miny przeciwpiechotne wynosi

minimum 35m ( ok . 50 kroków ) ;

- dowódca drużyny kieruje i kontroluje pracę drużyny oraz przygotowuje

dane do " Meldunku o założeniu grupy min ."

Gdy ustawia się miny grupami , to zastęp , który uzbraja miny przeciwpancerne uzbraja również przeciwpiechotne .

Po założeniu pola minowego , grupy min lub pojedynczych min sporządza się " Meldunek o założeniu pól ( grup ) minowych " w dwóch egzemplarzach

( egz. 1 dla przełożonego , egz. 2 pozostaje w pododdziale ) .

Przeciwpancerne grupy min zakłada się według określonej figury geometrycznej : trójkąt , kwadrat , prostokąt .

Organizacja pracy drużyny :

Drużynę ( 1+6 ) dzieli się na trzy zastępy :

- zastęp pierwszy ( nr 1 i 2 ) pod nadzorem dowódcy drużyny oznacza granice

grupy min ( chorągiewki , wiechy ) , przygotowuje i rozwija taśmę minerską

według ustalonego schematu minowania , a także oznakowuje białymi

chorągiewkami miejsca ustawienia min według wskazań dowódcy drużyny ;

- zastęp drugi ( nr 3 i 4 ) i trzeci ( nr 5 i 6 ) przynoszą miny , rozkładają je w

oznaczonych miejscach , kopią dołki i ustawiają miny ;

- nr 2 pierwszego zastępu zwija taśmę po rozłożeniu min , mierzy odległości

i azymuty od dozorów do granic grupy min, a po zakończeniu minowania

zdejmuje oznakowania ;

- nr 1 pierwszego zastępu uzbraja i maskuje miny - zaczynając od przedniego

skraju grupy min ;

- dowódca drużyny kieruje pracą zastępów , kontroluje prace i przygotowuje

dane do " Meldunku o założeniu grupy min ."

Zapory z jeży metalowych i żelbetowych - stosuje się do szybkiego tarasowania dróg , ulic oraz innych przejść . Jeże ustawia się w szachownicę w odległościach i odstępach między nimi do 2m Dla zwiększenia wytrzymałości zapory wzmacnia się je szynami lub linami . Ponadto w celu utrudnia jej rozpoznania lub zniszczenia pomiędzy poszczególnymi elementami wykonuje się oploty z drutu kolczastego i minuje minami przeciwpiechotnymi .

Przeciwpiechotne zapory fortyfikacyjne dzielą się na :

a) stałe :

1. wzmocniony płot kolczasty - wykonuje się z drutu kolczastego kołków o długości

175cm i kołków o długości 70cm . Jest to zwykły płot kolczasty wzmocniony

odciągami z drutu kolczastego;

Na wykonanie 100mb płotu potrzeba :

4 - 5 zwojów jednożyłowego drutu kolczastego, 5kg skobelków , 35 kołków o długości

175cm i 70 kołków o długości 70cm ;

2. trzyrzędowa sieć kolczasta - wykonuje się z drutu kolczastego i kołków o średnicy

8cm i długości 160 - 175cm ( przed wbiciem ), które wbija się w ziemię na wysokość

100 - 120cm w szachownicę , zachowując odstępy między kołkami 3m i odległości

między rzędami 1,5m . Na wykonanie 100m sieci potrzeba : 10 zwojów jednożyłowego

drutu kolczastego , 25kg skobelków , 105 kołków długości 175cm . Dolne druty

umieszcza się na wysokości 15 - 20cm nad ziemią , aby uniemożliwić przejście pod nim

Sposób wykonania sieci :

Zastęp do wbijania kołków składa się z trzech żołnierzy . Na osi oznaczonej wiechami

dowódca zastępu ustawia kołki co 3m , a pozostali dwaj żołnierze wbijają je . Kołki

można ustawiać przy pomocy szablonu - trójkąta o podstawie 3m i wysokości 1,5m .

Kołki oplata się drutem kolczastym w następujący sposób :

- zewnętrzne rzędy - pięcioma nićmi ( trzy poziome i dwie po przekątnej ) ;

- wewnętrzny rząd i przestrzeń między rzędami - trzema nićmi

( jedna pozioma u góry i dwie po przekątnej ) .

Najpierw oplata się pierwszy rząd ( licząc od strony przeciwnika ) i następnie

przestrzeń między pierwszym i drugim rzędem , drugi

rząd oraz przestrzeń między drugim i trzecim rzędem , a w końcu oplata się trzeci

rząd . Do oplatania wyznacza się zastęp składający się z 3 - 4 żołnierzy na każdą nić .

Dwóch żołnierzy rozwija drut (z kłębka nasadzonego na kołek ) , pozostali przybijają

skobelkami drut do kołków . Praca zastępów powinna przebiegać następująco :

pierwszy zastęp po przybiciu drutu u dołu pierwszego kołka ciągnie drut w górę do

drugiego kołka ,a następnie w dół do trzeciego itd. Natomiast drugi zastęp po

przybiciu drutu u góry pierwszego kołka ciągnie drut w dół do drugiego , w górę do

trzeciego . Drut - nie naciągając zbyt mocno - przybija się do kołków od strony

własnych wojsk . Nie należy drutu zbyt naciągać ani nie przybijać do czoła kołków , gdyż

ułatwia to jego przecinanie .

3. niska sieć kolczasta - może być stosowana w terenie zakrzaczonym lub w wysokiej

trawie . Powinien mieć szerokość 450 - 600cm . Kołki długości 70cm wbija się w

szachownicę w odległości 150cm , tak aby wystawały 25 - 30cm nad ziemią .

Każdy rząd kołków i przestrzeń między rzędami oplata się dwiema nićmi . Drut

przymocowuje się skobelkami do czoła kołków . Najpierw przybija się pierwszą nić ,

zostawiając nieduży luz , następnie drugą , z której robi się pętlę .

b) przenośne :

1. kozioł kolczasty - składa się z trzech związanych krzyżaków o zaostrzonych końcach

( każdy długości 150cm ) , połączonych podłużną żerdzią i oplecionych wzdłuż oraz

na krzyż drutem kolczastym . Długość kozła wynosi 3m . Do ustawienia kozła w

śniegu przygotowuje się po jednym dłuższym kołku w krzyżakach zewnętrznych . Aby

utrudnić rozciąganie kozłów, przybija się je do ziemi kołkami i wiąże ze sobą drutem

kolczastym ;

2. jeże kolczaste - wykonuje się z trzech kołków o długości 150cm każdy związanych

ze sobą drutem . Końce kołków oplata się drutem kolczastym . Ustawiając kilka jeży

jeden obok drugiego , należy je wiązać drutem kolczastym ;

3. walce kolczaste - mogą być wykonane fabrycznie lub na miejscu , gdzie się je

zakłada. Ustawia się je w kilku rzędach na wysokość jednego lub dwu walców ,

przymocowuje do ziemi kołkami oraz wiąże ze sobą drutem . Rozciągnięty walec ma

około 10m długości i 70 - 90cm wysokości . Walce kolczaste warunkach polowych

wykonuje się następująco : na obwodzie koła o średnicy 100 -120cm wbija się w

równych odstępach 7 kołków o średnicy 6 - 8cm tak , aby wystawały nad

powierzchnię ziemi 150 - 170cm . U góry kołki rozpiera się obręczą ,którą wkłada się

w wykonane w tym celu wycięcia w kołkach . U dołu pierwszego kołka przybija się

skobelek . Pracę wykonuje dwóch żołnierzy . Po przymocowaniu drutu do skobelka

owija się kołki drutem 50 razy zwracając uwagę na zachowanie między zwojami

odległości 3 - 4cm . Drut po nawinięciu obcina się , a koniec przybija skobelkiem u

góry pierwszego kołka od strony wewnętrznej . Następnie po związaniu dolnego

końca drutu z końcem pierwszego zwoju , łączy się zwoje ( co drugi kołek ) . Po

wykonaniu walca wyjmuje się górną obręcz , pochyla kołki do środka , ściąga się

walec , a następnie przewiązuje się walec gładkim drutem w czterech miejscach i

zakłada uchwyty ułatwiające przenoszenie i rozciąganie ;

4. zapory mało widoczne - dostarczane są w pakietach . W terenie zastęp składający się

z ośmiu żołnierzy układa tę zaporę następująco :

- rozwiązuje i rozwija pakiet prostopadle do frontu , tworząc w ten sposób taśmę

szerokości 2m ;

- ustawia ją na sztorc , cienkimi drutami do góry ( po 4 żołnierzy z każdej strony

taśmy ) . Z kolei żołnierze chwytają za skrajne druty , podnoszą taśmę do góry i

potrząsają nią w celu rozdzielenia :

- rozstawia się i dla wzmocnienia trwałości przymocowuje do podłoża .

PN 1

Przepisy bezpieczeństwa podczas wykonywania prac inżynieryjnych .

d-ca plz

PN 6

Miny niespodzianki .

d-ca plz

PN 5

Wykonywanie przejść w zaporach minowych .

d-ca plz

PN 2

Rodzaje zapór

inżynieryjnych .

d-ca plz

PN 7

Przygotowanie budynku do obrony pod względem inżynieryjnym .

d-ca plz

PN 4

Rozgradzanie zapór

inżynieryjnych .

d-ca plz

PN 3

Budowa zapór

minowych .

d-ca plz

---