"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Wstęp

 

Istnieje wiele różnorodnych metod terapii naturalnych. Dotykają zapewne większości chorób, dolegliwości i zakłóceń pracy organizmu, z jakimi tylko ma do czynienia człowiek. Wielu terapeutów, w trakcie pracy z ludźmi, dodaje do tej skarbnicy swoje własne terapie i doświadczenia. Każdy terapeuta ma też swoje ulubione formy terapii, które lubi stosować, które uważa za najlepsze, które w końcu przynoszą oczekiwane przez niego rezultaty. Są one niekiedy zapożyczone od innych terapeutów, znane ludziom krócej lub dłużej, czasami zaś są to własne, współczesne metody i techniki.

W podobny sposób zebrałem przez lata swojej przygody z terapiami naturalnymi kilka technik, które uznaję za proste i skuteczne. Pozostałe odrzuciłem z różnych przyczyn. Moje "proste terapie naturalne" są na tyle nieskomplikowane, że może je zastosować każdy, w miarę swoich chęci, bez konieczności wnikania w skomplikowaną niekiedy wiedzę, która stoi u ich podstaw. Część z nich sprawdzałem na sobie lub innych ludziach. W pozostałych obserwowałem skutki stosowania ich przez osoby pomagające sobie samym. Jak dotąd, wszyscy żyjemy. Przyjmuję więc, że opisane terapie mogą być zastosowane przez innych.

Wszystkie metody omówione w książce uważam za skuteczne i bezpieczne. Nie mam jednak żadnego prawa, oprócz prawa dzielenia się swoją wiedzą, aby polecać komukolwiek stosowanie ich bez konsultacji z lekarzem. Nie mam również prawa nakazywać takich konsultacji. Wybór pozostawiam czytelnikowi, jego intuicji i mądrości. Czytelnik podejmuje decyzję o zastosowaniu którejkolwiek z opisanych terapii (za zgodą lekarza lub bez niej) oraz jej skutków na własną odpowiedzialność.

Jestem wdzięczny wszystkim, od których nauczyłem się tego, co prezentuję w książce. Ponieważ trudno ich niekiedy nazwać z imienia, pozostaję przy wspólnym, bezosobowym podziękowaniu.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Wprowadzenie

 

Co nam sugeruje słowo "wierzę"? Oznacza ono, że coś, wobec czego używamy tego słowa, jest nam nieznane. Nie mamy pewności, że jest tak a nie inaczej. Mówiąc "wierzę w coś" przyznajemy się, że nie wiemy jak jest naprawdę, a jedynie nasze wewnętrzne "ja" podpowiada, że to może mieć sens, że to może być prawdą. Brak w tym określeniu pewności. Dlatego gdyby mnie zapytano "czy wierzysz w skuteczność opisanych w tej książce terapii ?" powinienem odpowiedzieć, że "nie". Bo wiara sugeruje to, co napisałem przed chwilą. Aby jednak pytający nie zrozumiał mnie na opak, odpowiedziałbym raczej "nie, bo jestem pewien, że to są skuteczne terapie". Skoro na co dzień je stosuję, skoro z bezpośrednich, niezliczonych doświadczeń wynika, że są one skuteczne, to głupotą byłoby mówić "wierzę". Skoro wiem, to nie muszę wierzyć. Jestem tego pewien, a wtedy nie potrzeba wiary. Wiara bez tego doświadczania jest jedynie próbą samozadowolenia i zabezpieczenia się, przed ewentualnymi skutkami swoich poglądów. Wiara tego typu rozpada się przy najmniejszej kłodzie pod nogi. Wystarczy najdrobniejsza konfrontacja z życiem i od razu widać co jest warta. Pewność poparta własnym doświadczeniem daje niezłomność przy podejmowaniu jakichkolwiek decyzji, związanych z drobnymi i ważnymi decyzjami życiowymi, w tym sprawami zdrowotnymi. Pozwala bez strachu żyć własnym życiem i dokonywać samodzielnie codziennych cudów samouzdrawiania. Bez strachu, że zrobię coś nie tak. Mogę się pomylić, ale potem mogę się poprawić, mogę coś zmienić, bo wiem, że mam w sobie Siłę, która cały czas mnie wspomaga, która jest ze mną. Na fali tej pewności inaczej idzie się przez życie. Inaczej też walczy się o swoje zdrowie.

Jest też inne oblicze słowa "wierzę". "Wierzę" w coś lub kogoś mogłoby sugerować, że w sytuacjach trudnych oddaję się w obce ręce bez reszty. Ale to tylko pozory. Rzadko kto, mówiąc w ten sposób przyjmuje z pokorą, spokojem i nadzieją efekty działania tego czegoś lub kogoś. Właśnie dlatego ludzie najczęściej czują się rozżaleni widząc marne skutki np. obcej terapii. I wtedy jasno widać co jest warte zobowiązanie "wierzę". Są to tylko puste słowa. Jakże często w tym samym momencie inni z radością lub spokojem przyjmują wynik takim, jaki jest. Może czynią to nieświadomie, ale uznają, że skoro tak jest, to widać tak musiało być, albo, że popełnili jakiś błąd. Nikomu nie bluźnią, a często nawet cieszą się, że mieli sposobność doświadczyć tego co ich spotkało, gdyż to ich wzmocni, bo w efekcie końcowym (chociaż niekiedy odległym w czasie) jest to dla nich najkorzystniejsze rozwiązanie. W takich sytuacjach słowo "wierzę" nabiera zupełnie innego znaczenia. Staje się bliższe słowu "ufam", bo obejmuje akceptację i oddanie człowieka we własne siły i umiejętności. Ufność w końcu oznacza, że miłość człowieka do siebie jest pełna, bo nie ocenia, nie oczekuje, bo ufa w pozytywny efekt. Nawet wtedy, gdy nie wygląda on pomyślnie.

Jeżeli chcesz stosować terapie z tej książki, musisz mieć niepodważalną pewność, że one ci pomogą. Nie możesz liczyć, że może się uda. Ciało i inne płaszczyzny twojego istnienia szybciej zareagują na twoją pewność, niż na wahanie. Jeśli się nie uda za pierwszym razem, spróbuj ponownie. Niektóre dolegliwości powstawały latami, choć nie zauważałeś tego. Dlatego też pozbywanie się ich może zająć również trochę czasu. Z tego też powodu nie umniejszaj swojej pewności co do tego, że dasz sobie radę, tylko dlatego, że coś nie zadziałało od razu. Często zadziałało, ale wynik końcowy przyjdzie z czasem. A jednocześnie zauważaj choćby najmniejsze pozytywne efekty swojego działania. W przyszłości to one będą zwiększać twoją ufność do swoich własnych umiejętności.

Człowiek ma budowę wielowarstwową. Najbardziej znane nam jest ciało fizyczne, choć jest ono najmniej subtelne. Ale jest za to widoczne i namacalne.

Każda z płaszczyzn, czy to fizyczna, eteryczna czy inna ma swoją specyfikę i zadania. Wszelkie zakłócenia w ich pracy, na skutek naszego sposobu życia, myślenia i działania powodują skutki uboczne, czyli różnorodne blokady w przepływie energii, potem dolegliwości, a końcu choroby. Wszystkie one mają inną naturę w zależności od płaszczyzny, na której wystąpiły. Jeżeli dane zakłócenie zostanie zauważone na płaszczyźnie subtelnej, to może być na niej skorygowane lub z niej usunięte. Wówczas wszystko wraca do prawidłowego funkcjonowania. Jeżeli jednak tych zakłóceń tam się nie zauważy, albo nie uzdrowi się ich, nastąpi przekazanie dolegliwości na płaszczyznę mniej subtelną. Na tej ostatniej natura dolegliwości jest ta sama, ale objawy są inne, bo inny jest charakter samej płaszczyzny. Najmniej subtelną jest płaszczyzna fizyczna, czyli nasze fizyczne ciało. To ono jest ostatnie w kolejce w przekazywaniu sobie dolegliwości, których nie zatrzymano wcześniej. Gdy dolegliwość dotrze do ciała fizycznego, objawy mogą być niekiedy bardzo przykre, czasami bolesne i nader często trudno zlokalizować ich przyczynę. A przyczyna jest dość stara i bardzo subtelna.

Dlatego też niektóre z opisanych terapii opierają się na działaniach czysto fizycznych, inne zaś pozornie wydają się być bezsensowne. Nie są jednak takimi, bo ich celem jest sięganie do ciał subtelnych, od których dolegliwość przyszła do ciała fizycznego. I od nich też należy zacząć uzdrawianie. Po dokonaniu tego, tak jak poprzednio, gdy przekazywane było zakłócenie, tak teraz do kolejnych ciał przekazywane jest zdrowie. W różnych terapiach działa się na różne ciała, subtelne lub fizyczne. Ale też mniej lub bardziej wspomagają one wszystkie ciała. Jest to związane ze wzajemnym powiązaniem tych ciał w obu kierunkach. Dlatego niekiedy należy zacząć od uzdrawiania np. emocji, innym razem od ciała fizycznego a jeszcze innym od obu jednocześnie.

Wielokrotnie używałem tu słowa "zakłócenie", zamiast "choroba". Nie wszystko co wydaje się chorobą, jest nią. Często są to tylko pewne objawy, które nie wynikają ze stanu chorobowego, ale np. z niewłaściwego przepływu energii przez ciało. Jest to tak, jak z samochodem, któremu zabrakło paliwa. Samochód wówczas nie dlatego nie chce jechać, że jest popsuty, ale dlatego, że brak mu paliwa. Wystarczy mu go uzupełnić, czasami uszczelnić jego wycieki i auto jest znowu sprawne. Podobnie dzieje się z człowiekiem, choć niniejszy przykład jest dużym skrótem myślowym. Czasami wystarczy po prostu coś drobnego skorygować lub wzmocnić, a całość organizmu staje się natychmiast zdrowa.

Nieużywanie słowa choroba ma jeszcze inne, bardzo ważne znaczenie. Otóż powtarzając wielokrotnie np. "jestem chory" programujemy się. I nawet gdy była to chwilowa niedyspozycja, to po pewnym czasie regularnego powtarzania sobie powyższego sformułowania, następuje zaprogramowanie się i choróbsko rzeczywiście się pojawia. Nie dodawajmy więc sobie tego, czego nie musimy. A zdrowie przyjdzie prędzej.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Opis terapii

 

Wszystkie terapie opisane w książce zgromadzone są w grupach, mających podobny charakter. Czasami należałoby je umieścić w kilku rozdziałach, bo pasują tematycznie do więcej niż jednej grupy. Lecz ze względów technicznych umieściłem je tylko w jednym rozdziale. Opisy dotyczą terapii jako takich i mogą być powiązane z pojedynczym schorzeniem lub wieloma dolegliwościami. Uzupełnieniem terapii jest indeks niektórych dolegliwości, o których jest mowa w opisach terapii, co ułatwi znalezienie różnych niekiedy sposobów postępowania wobec danego schorzenia. Indeks znajduje się na końcu książki.

Istnieje jednak spora grupa terapii (np. relaks, terapie zapachowe), którym trudno przypisać konkretne dolegliwości. Grupa ta ma charakter uniwersalny, bo wspomaga cały organizm. Czasami dotyczy organów lub funkcji, które pozornie mogą wydawać się nie związane z daną dolegliwością. Dlatego też proponuję zapoznać się ze wszystkimi rozdziałami książki, aby nie przeoczyć tych terapii, które często mają większą wartość niż terapie na konkretne schorzenia.

Przepisy podają informacje, które zostały sprawdzone na piszącym lub innych osobach. Może się jednak okazać, że u niektórych osób stosowanie, proporcje lub inne elementy należy nieco zmienić. Każdy więc musi bacznie obserwować siebie w trakcie kuracji i w razie zauważenia niepokojących objawów (nie należy jednak popadać w histerię), kurację należy przerwać lub zmienić w niej to, co intuicja podpowiada w danej chwili. Każdy organizm jest inny, stąd nie ma jedynie słusznych proporcji, sposobów dawkowania, czasu trwania kuracji, itp. Czasami trzeba będzie np. skorzystać jednocześnie z kilku różnych metod. Warto więc aktywnie uczestniczyć w samouzdrawianiu.

Decyzję o rozpoczęciu terapii z użyciem opisanych w książce metod czytelnik powinien podjąć sam, wykorzystując je lub odrzucając zgodnie ze swoją wolą. W przypadku dzieci, osób upośledzonych i innych, którzy sami nie mogą podjąć takiej decyzji, podejmuje ją ich opiekun, na własną odpowiedzialność.

Niemal wszystkie terapie z książki są możliwe do samodzielnego wykonania, bez potrzeby innych osób. Może więc je stosować każdy, o ile ma choć minimum chęci, by zabrać się za swoje zdrowie, bez cedowania tego na innych.

Celowo nie podawałem zbyt wielu szczegółów na temat wartości terapeutycznych wielu polecanych przeze mnie substancji. Nie jest bowiem moim celem dokładne opisywanie ich oraz ich działania. Dla poszerzenia swojej wiedzy odsyłam do licznej na ten temat literatury, w tym do niektórych pozycji zamieszczonych w bibliografii na końcu książki.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Opis terapii

 

Wszystkie terapie opisane w książce zgromadzone są w grupach, mających podobny charakter. Czasami należałoby je umieścić w kilku rozdziałach, bo pasują tematycznie do więcej niż jednej grupy. Lecz ze względów technicznych umieściłem je tylko w jednym rozdziale. Opisy dotyczą terapii jako takich i mogą być powiązane z pojedynczym schorzeniem lub wieloma dolegliwościami. Uzupełnieniem terapii jest indeks niektórych dolegliwości, o których jest mowa w opisach terapii, co ułatwi znalezienie różnych niekiedy sposobów postępowania wobec danego schorzenia. Indeks znajduje się na końcu książki.

Istnieje jednak spora grupa terapii (np. relaks, terapie zapachowe), którym trudno przypisać konkretne dolegliwości. Grupa ta ma charakter uniwersalny, bo wspomaga cały organizm. Czasami dotyczy organów lub funkcji, które pozornie mogą wydawać się nie związane z daną dolegliwością. Dlatego też proponuję zapoznać się ze wszystkimi rozdziałami książki, aby nie przeoczyć tych terapii, które często mają większą wartość niż terapie na konkretne schorzenia.

Przepisy podają informacje, które zostały sprawdzone na piszącym lub innych osobach. Może się jednak okazać, że u niektórych osób stosowanie, proporcje lub inne elementy należy nieco zmienić. Każdy więc musi bacznie obserwować siebie w trakcie kuracji i w razie zauważenia niepokojących objawów (nie należy jednak popadać w histerię), kurację należy przerwać lub zmienić w niej to, co intuicja podpowiada w danej chwili. Każdy organizm jest inny, stąd nie ma jedynie słusznych proporcji, sposobów dawkowania, czasu trwania kuracji, itp. Czasami trzeba będzie np. skorzystać jednocześnie z kilku różnych metod. Warto więc aktywnie uczestniczyć w samouzdrawianiu.

Decyzję o rozpoczęciu terapii z użyciem opisanych w książce metod czytelnik powinien podjąć sam, wykorzystując je lub odrzucając zgodnie ze swoją wolą. W przypadku dzieci, osób upośledzonych i innych, którzy sami nie mogą podjąć takiej decyzji, podejmuje ją ich opiekun, na własną odpowiedzialność.

Niemal wszystkie terapie z książki są możliwe do samodzielnego wykonania, bez potrzeby innych osób. Może więc je stosować każdy, o ile ma choć minimum chęci, by zabrać się za swoje zdrowie, bez cedowania tego na innych.

Celowo nie podawałem zbyt wielu szczegółów na temat wartości terapeutycznych wielu polecanych przeze mnie substancji. Nie jest bowiem moim celem dokładne opisywanie ich oraz ich działania. Dla poszerzenia swojej wiedzy odsyłam do licznej na ten temat literatury, w tym do niektórych pozycji zamieszczonych w bibliografii na końcu książki.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Zioła, warzywa i owoce

 

Wiele ziół, warzyw i owoców można preparować w postaci soków, naparów czy nalewek. Opisałem je w innym rozdziale. Tutaj zaś przedstawię terapie, w których różne fragmenty roślin wykorzystuje się w postaci nieprzetworzonej.

 

Kasztany.

Owoce kasztana mają właściwości, które są przydatne w dolegliwościach reumatycznych. Owoce powinny być w miarę możliwości duże, dorodne i nie popękane. Ponieważ sezon na kasztany jest dość krótki, należy zacząć kurację już wraz z pierwszymi spadającymi kasztanami. Można oczywiście zebrać jakiś ich zapas, ale w trakcie przechowywania wysychają one i jednocześnie gromadzą różne wibracje z otoczenia. Oznacza to, że zapas ich można mieć raczej na krótko.
Wykonanie: Kasztany można używać od razu po zebraniu. Wymagają jedynie oczyszczenia z brudu. Najprościej jest je stosować dla rąk. Wówczas wystarczy trzymać je w zamkniętych dłoniach. Kontakt z kasztanami można wydłużyć, nosząc je np. w kieszeniach kurtki. Podczas pobytu poza domem, o ile ręce nie są w danym momencie zajęte, wystarczy trzymać dłonie w kieszeniach. Nieco trudniej będzie stosować kasztany dla innych stawów, np. stawów nóg. Nie miałem takich potrzeb więc teoretycznie myślę, że należy spreparować sobie jakiś woreczek przyczepiany do ubrania bądź piżamy w okolicy bolącego stawu, albo umieszczać kasztany przy łóżku.
Zwracam uwagę, że kasztany w trakcie używania ich przejmują i gromadzą energie dolegliwości. Należy je więc dość często wymieniać. Jak często? Nie ma reguły, bo różny bywa stan zaawansowania dolegliwości reumatycznych. Można to jednak robić intuicyjnie, gdy przyjdzie myśl o wyrzuceniu kasztanów, można raz w tygodniu, lub według dowolnego scenariusza.

 

[... cięcie - pozostałe, np. poniższe przepisy / terapie / techniki w oryginale ...]

Pokrzywy.
Figi i inne suszone owoce.
Aloes.
Geranium.
Kapusta.
Len.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Terapie wodne

 

Omówione są tutaj różne terapie bazujące na działaniach wody, samej a niekiedy z dodatkiem jakichś substancji.

 

Okłady wodne szyi.

Woda może być bardzo pomocna w bólu gardła, chrypce, i innych przeziębieniowych stanach szyi.
Wykonanie: W przypadku pojawienia się jednej z wymienionych dolegliwości należy wykonać okład z wody. W tym celu przygotuj apaszkę lub inną cienką tkaninę oraz niewielki szalik. Apaszkę złóż wzdłuż tak, aby dało się ją zawinąć wokół szyi. Namocz apaszkę w zimnej wodzie, bez żadnych dodatków, o temperaturze maksymalnie niskiej, a następnie wykręć ją. Wilgotną, ale nie cieknącą, zawiń wokół szyi, po czym zawiń na niej suchy szalik. Ten ostatni powinien zakrywać apaszkę w całości. Szalik zepnij agrafką. Kompres ten trzymaj przez kilka, kilkanaście minut, aż odczujesz, że jest gorący. Wtedy rozwiń wszystko i zacznij od początku. Takich cykli można robić nawet kilkanaście, najlepiej bezpośrednio po sobie. Koniec zależy od tego, w jakim stanie było gardło na początku, jak szybko nagrzewa się kompres i jak szybko poczujesz, że dolegliwości gardła ustąpiły. To ostatnie można poznać np. po tym, że następuje zflegmianie i odkrztuszanie. W trakcie, gdy kompres jest na szyi, ruszaj się. Mogą to być drobne czynności, lekka gimnastyka, spacer po pokoju.

 

Prysznic oczyszczająco-relaksujący.

Stres, napięcia i inne stany emocjonalne zakłócające funkcjonowanie psychicznej strony życia wpływają też na ciało fizyczne. Można ten proces odwrócić usuwając różne napięcia psychiczne, a dzięki temu przywrócić zdrowie fizyczne. Jest to szczególnie skuteczne dla napięć w okolicach głowy i karku, gdzie gromadzi się najczęściej stres.
Wykonanie: Sposobów na prysznic oczyszczający jest wiele. Opisuję przykładowe dwa z nich.
1. Przystąp do normalnej kąpieli higienicznej pod prysznicem. Jednak w trakcie mycia, a szczególnie spłukiwania bądź świadomym, że spłukują się twoje psychiczne kłopoty, urazy, naprężenia itp. Pomóż im za pomocą myśli spłynąć z ciebie i odpłynąć do kanalizacji. Jednocześnie bądź świadomym, że oto następuje oczyszczenie i uwolnienie cię od tego czegoś. Czynność spłukiwania problemów można również pozostawić na po myciu. Po spłukaniu mydlin należy wówczas pozostać nadal pod prysznicem, ale jedynie w celu oczyszczenia mentalnego.
2. W innej wersji tej terapii nie ma w niej elementów dotyczących higieny. Zabieg możesz przeprowadzić kompleksowo, np. dla odstresowania i zrelaksowania. Jednocześnie możesz też w celu usunięcia konkretnego, męczącego cię problemu. W zależności od przyjętego zadania, w trakcie spływania wody wyobrażaj sobie ten problem i przyjmij do świadomości, że się go właśnie pozbywasz. Możesz powtarzać w myśli mniej więcej taki tekst: „Wszystkie napięcia stresowe, bóle i zakłócenia spływają ze mnie wraz ze spływającą wodą. Pozbywam się ich na stałe. Jestem zdrowy, rześki i pełen energii.” Sesja taka może trwać kilka minut, zależnie od własnego uznania.

 

Inhalacje.

Inhalacje polegają na penetrowaniu układu oddechowego przez parę wodną, a wraz z nią przez substancje, które są w wodzie rozpuszczone. W zależności od dolegliwości stosuje się różne dodatki. W przeziębieniach, bólu gardła, katarze, zablokowanych zatokach, grypie stosuje się zioła lub olejki eteryczne o charakterze wykrztuśnym, rozgrzewającym, dezynfekującym. Są to np. lipa, eukaliptus i wiele innych powszechnie stosowanych dla dolegliwości tego typu. Mogą to być również gotowe mieszanki, które są do kupienia w aptekach. W przypadku chronicznych dolegliwości typu astma, dolegliwości tarczycy, oskrzeli, płuc i innych, dla których wskazane są inhalacje solne lub pobyt nad morzem, wykorzystuje się jako dodatek do wody sól kopalną. W podobny sposób można dobierać inne czynniki leczące, które przy pomocy inhalacji można aplikować do organizmu, a szczególnie do organów głowy (np. oczy) i układu oddechowego.
Wykonanie: Przygotuj trzy rzeczy: roztwór do inhalacji, naczynie i ręcznik. Roztwór przygotowuje się w zależności od dodawanej substancji. Jest to wrząca woda, w której rozpuści się np. kilka łyżek soli, albo doda kilka kropli olejku eterycznego. W przypadku ziół, jest to wodny wywar z tych ziół, czyli woda, w której przez kilka minut (w zależności od ich rodzaju i wymogów jakim stawia się temu surowcowi) gotuje się je. Gdy roztwór jest gotowy, przelewa się go do specjalnego naczynia do inhalacji, które można kupić w aptekach. Naczynia te nadają się jednak bardziej do inhalacji płuc niż do inhalacji np. oczu. W ostateczności może to być po prostu garnek, w którym gotowały się zioła. Naczynie postaw na stole, na jakiejś podkładce, aby nie uszkodzić stołu. Następnie nachyl się nad naczyniem z parującą wodą i przykryj szczelnie głowę ręcznikiem. Powinien on szczelnie otulać głowę, aby para wodna nie uciekała. Jednocześnie uważaj, aby się nie poparzyć. W razie, gdy temperatura wydaje się nie do wytrzymania, podnieś nieco głowę i pozwól parze wodnej uciec na boki. Po chwili wróć do zabiegu. W trakcie zabiegu oddychaj głęboko, aby maksymalnie wykorzystać parujące składniki, szczególnie gdy dotyczy to układu oddechowego. W zabiegach dotyczących np. oczu powinieneś mrugać, aby umożliwić składnikom inhalacji penetrację i wnikanie jak najlepiej w miejsca, których dotyczy zabieg. W podobny sposób należy postępować z innymi dolegliwościami i organami.
Po zakończeniu zabiegu przemyj delikatnie twarz i pozostałe rozgrzane miejsca za pomocą zimnej wody. W ten sposób zamkną się wszystkie pory skórne i uniemożliwi to ponowne złapanie jakiegoś świństwa. Nie wychodź też od razu na dwór.

 

[... cięcie - pozostałe, np. poniższe przepisy / terapie / techniki w oryginale ...]

Moczenie nóg w wodzie z solą.
Okłady wodą z octem.
Okłady wodne pleców.
Nacieranie wodą skóry.
Zanurzanie w wodzie.
Zaparzanie palca.
Kąpiel relaksująca.
Prysznic hartujący.
Bieganie po wodzie.
Płukanie gardła solanką.
Picie wody.
Lewatywa.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Terapie zapachowe

 

Terapie zapachowe w moim pojęciu to wszelkie terapie, które oddziaływują poprzez szeroko pojęte zapachy. Techniki aplikowania zapachu mogą być dowolne, ale zawsze czynnikiem terapeutycznym są olejki eteryczne lub inne substancje lotne. Są one najczęściej niewidoczne dla oka, a jedynie zauważalne zmysłem powonienia. Czasami zaś nawet ten zmysł ich nie zauważa, co nie oznacza, że ich nie ma. Są i nadal na nas oddziaływują.
Działanie aromatów wpływa bezpośrednio na subtelne ciała człowieka, niekiedy również bezpośrednio na ciało fizyczne i jego zmysły. Jednak ich oddziaływanie zawsze sprowadza się do wpływów na wszystkie ciała, począwszy od tych subtelnych z dolegliwościami natury duchowej i psychicznej, a kończąc na ciele fizycznym z jego dolegliwościami.
Niektóre terapie zapachowe przeplatają się z terapiami opisanymi w innych rozdziałach. Wynika to np. z charakteru techniki, w której zapach odgrywa główną lub pomocniczą rolę. Najczęściej wiąże się on z terapiami relaksacyjnymi lub wodnymi. Niekiedy zaś stanowi całkiem samodzielną technikę. Terapie zapachem mają tę ciekawą właściwość, że mogą oddziaływać na człowieka nie tylko w trakcie samej terapii, ale również niejako przy okazji czegoś innego, choćby codziennych zajęć.
Zakres dolegliwości, na które można bezpośrednio lub pośrednio wpływać zapachami jest niemal nieograniczony. Opisywanie ich w tej książce byłoby dublowaniem wielu innych profesjonalnych pozycji. W niniejszym rozdziale skupię się więc tylko na technikach stosowanych w terapiach zapachowych, zwanych niekiedy aromaterapią, choć moje pojęcie terapii zapachem nieco rozszerzyłem. We wszystkich więc przypadkach użycia olejków eterycznych, w najróżniejszej postaci, odsyłam do innej literatury. O pozostałych substancjach lotnych informacje trafią do opisów technik.

 

Kadzidełka.

Kadzidełka to różnie ukształtowane lub sypkie substancje, które przy spalaniu wydzielają aromat olejków lub palonego surowca. Najczęściej spotyka się kadzidełka w postaci długich pręcików, stożków, lasek. Czasami jest to proszek lub mieszanka ziół i innych substancji. Te ostatnie są niewygodne w użyciu więc skupmy się na kadzidełkach w postaci pręcika, laski lub stożka. Są one najwygodniejsze do stosowania w warunkach domowych. Przede wszystkim należy wcześniej dobrać kadzidło o odpowiednim zapachu. W sklepach dostępna jest szeroka gama zapachów. Większość sprzedawanych kadzideł reprezentuje tylko jeden zapach. Istnieją też kadzidła, najczęściej tybetańskie i indyjskie, które są mieszaniną różnych zapachów reprezentowanych przez kombinacje wielu roślin. Często więc przyjmują one postać niepowtarzalnych, delikatnych aromatów. Dobór kadzidła powinien przebiegać podobnie jak olejków eterycznych.
Wykonanie: Dobierz kadzidełko do terapii lub nastroju, umieść go w specjalnej podstawce i zapal. Umieść go w taki sposób, aby spadający popiół nie uszkodził mebli, obrusa lub innych przedmiotów. Podstawek na rynku jest dość dużo i wybór zależy od poczucia estetyki osoby kupującej. Natomiast w przypadku kadzidełek typu tybetańskiego wybór może być znacznie uboższy i może się okazać, że jedyną możliwością ich stosowania jest zrobienie własnej podstawki. Przy zapalaniu kadzidełka poczekaj aż się ono zapali i zapłonie samodzielnie. Po chwili, jeśli samo nie zgaśnie, zdmuchnij płomień. Kadzidełko powinno się jedynie żarzyć. Zwracam jednak uwagę, że żarzący się koniec może poparzyć. Jeśli pomieszczenie jest małe, stosowanie stożków może być niewskazane. Praktyczniejsze, ze względu na wielkość i ilość spalanej substancji, jest kadzidełko w postaci pręcików i lasek. W przypadku bardzo małych pomieszczeń lub chęci uniknięcia zbyt intensywnego zapachu można pręcik lub laskę złamać do takiego rozmiaru, który zapewni aromat w niewielkiej ilości. Po zapaleniu kadzidełka możesz przeprowadzić relaks, inną terapię lub zająć się normalnymi czynnościami. Po spaleniu się kadzidła pozwól aromatowi pozostać w pomieszczeniu i nie wietrz go od razu. Podobnie, pozostaw w miejscu palenia podstawkę z popiołem, gdyż wytwarza się wokół nich specyficzna atmosfera. Oczyścić podstawkę można np. przed następnym użyciem. Jeśli kadzidło z jakiegoś względu nie odpowiada ci i odczuwasz to jako dyskomfort albo np. ból głowy, zgaś go, wywietrz pomieszczenie i nie stosuj go przez jakiś czas.

 

Aromatyzatory.

Nie wiem czy istnieje takie słowo, ale jeśli dotychczas nie istnieje to właśnie zaistniało. Aromatyzatory to różne drobne przedmioty, które mają utrwalone w sobie zapachy i powoli oddają je do otoczenia. Istnieje cała gama takich aromatyzatorów dostępnych w sklepach. Najczęściej są to kolorowe kartoniki nasączone olejkami, aromatyczne żele, drewniane aromatyczne kulki itp. Przeznaczone są do umieszczania ich w różnych miejscach, np. łazience, szafie czy w samochodzie, w celu ciągłego aromatyzowania najbliższego otoczenia. Mają one jednak często poważną wadę. Polega ona na tym, że bezpośrednio po otwarciu opakowania wydzielany zapach jest zbyt intensywny, niekiedy aż niemiły. Z czasem zaś jego intensywność łagodnieje aż do całkowitego zaniku.
Aromatyzatory można też wykonać samemu. Zwiększa to zakres wykorzystywanych zapachów, możliwość tworzenia dowolnych kompozycji zapachowych i regulowania intensywności zapachu zgodnie z własnymi potrzebami, wielkością pomieszczenia i innymi warunkami.
Wykonanie: Sklepowy lub własnoręcznie zrobiony aromatyzator umieść w miejscu, które będzie aromatyzowane. Ten ostatni należy oczywiście najpierw przygotować. W tym celu do jakiegoś malutkiego naczyńka włóż trochę waty, bibuły lub innej wchłaniającej substancji. W zależności od indywidualnych potrzeb wkrop kilka do kilkunastu kropli wybranego olejku eterycznego. Jeśli aromatyzator ma być używany sporadycznie, należy naczynie dobrać takie, aby można go było szczelnie zamykać, a w razie potrzeby otwierać. Gdy aromatyzator straci cały zapach, należy go wymienić lub dodać nowej porcji olejku. Aromatyzatorem mogą też być aromatyczne rośliny, np. suche zioła powieszone w kuchni, cięte kwiaty w wazonie lub żywe rośliny w doniczce. Do kompletu wspomnę jeszcze o aromatyzatorach osobistych, jeśli można by tak powiedzieć. Chodzi o możliwość posiadania przy sobie przedmiotu pełnego zapachu. Można to zrobić np. z chusteczką do nosa, w którą wkropi się 1-2 krople olejku, by po przyłożeniu chustki do zakatarzonego nosa odświeżyć mu kanały, albo wkropić olejek w kołnierz piżamy, aby w nocy przez cały czas emanował swoją siłą. Pomysły każdy może mieć inne.

 

Aromaty przyrody.

Większość technik w terapiach aromatem stosuje jako środek uzdrawiający zapach lub inne lotne związki po wcześniejszym ich wyekstrahowaniu, skondensowaniu i czasami wtórnemu przetworzeniu. Można też spróbować pobrać te aromaty bezpośrednio z przyrody. Wybierając się na łąkę, do lasu, nad morze mamy do czynienia z wieloma aromatami jednocześnie. Z każdym krokiem będą się zmieniać, dodając lub ujmując ze swej kompozycji poszczególne składniki lub zmieniając ich proporcje. Warto skorzystać z jak najczęstszego kontaktu z przyrodą. Temat ten poruszyłem też przy opisywaniu relaksu. Chciałbym zwrócić tu uwagę, że niekiedy miejsce, w którym się znajdujemy wydaje się być pozbawione zapachów. Ale to tylko złudzenie. Po prostu nie wszystkie zapachy potrafimy świadomie rozpoznać. Czy można bowiem rozpoznać zapach bryzy morskiej, pojmując ją jako zapach? Albo zapach powietrza w górach, gdzie nie ma już niemal roślin? Z punktu widzenia aromatu wydaje się to być bardzo trudne, ale przecież te miejsca mają swój zapach. Więc coś tam jednak "fruwa".

 

[... cięcie - pozostałe, np. poniższe przepisy / terapie / techniki w oryginale ...]

Kominki aromatyczne.
Kąpiele wodne.
Ognisko.
Świece i lampy oliwne.
Kosmetyki.
Środki czystości.
Inhalacja.
Rośliny silnie aromatyczne.
Świecowanie, lejkowanie, konchowanie.
Produkty spożywcze.
Smrodki.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Masaże fizyczne i energetyczne

 

Istnieje bardzo dużo rodzajów terapii opartych na masażach. Jedne związane są z ciałem fizycznym, jak np. masaż segmentarny, inne są masażami energetycznymi. Te ostatnie dostarczają energii z zewnątrz, jak np. Reiki, bioenergoterapie, albo poruszają i wzbudzają energie własne człowieka, np. masaż asyryjski, akupresura. Spośród tych technik opiszę niektóre masaże, z którymi miałem do czynienia. Niestety o wielu z nich nie jestem w stanie pisać, bowiem stosowanie ich wymaga indywidualnego doświadczenia oraz wyczucia, i żaden opis nie jest w stanie innym pomóc się tego nauczyć. Wybrałem więc tylko takie, które dało się opisać i przy odrobinie chęci będą możliwe do wykorzystania przez czytelnika.

 

Masaż centrów energetycznych.

Po pępkiem i nad pępkiem znajdują się dwie charakterystyczne strefy, które są między innymi odpowiedzialne za zawroty głowy i utratę równowagi. Jeśli np. kręci ci się w głowie na skutek wykonywania ruchów wirowych wokół osi własnego ciała to masaż tych stref błyskawicznie uspokaja zachwianą równowagę. Być może też uspokaja zawroty związane z błędnikiem Na pewno służy także do uspokojenia umysłu i emocji w różnych codziennych sytuacjach, np. podczas sprzeczek i dyskusji, nerwowych i stresujących kontaktów z innymi ludźmi.
Wykonanie: Możesz siedzieć lub stać, w zależności od sytuacji, w której się znalazłeś. Jeśli to możliwe to najkorzystniej jest przyjąć jakąś relaksującą, siedzącą lub leżącą pozycję. Połóż jedną dłoń płasko bezpośrednio pod, a drugą nad pępkiem, wnętrzem dłoni do skóry. Kolejność i miejsce kładzenia rąk wykonuje się intuicyjnie, bez zastanawiania. Dłonie trzymaj w tych miejscach do chwili, aż odczujesz wyraźne uspokojenie emocji.

 

Masaż aury.

Masaż ten wykorzystywany jest do regulacji ciśnienia, tzn. podnoszenia go lub obniżania. W zależności od potrzeb wykonuje się go w zmienionej postaci. Decyzję o tym czy ciśnienie podnieść czy zmniejszyć każdy musi podjąć sam, np. po wykonaniu pomiaru aparatem przeznaczonym do mierzenia ciśnienia.
Wykonanie 1: Podnoszenie ciśnienia wykonuje się następująco. Stań w lekkim rozkroku i opuść wzdłuż tułowia obie ręce. Dłonie odwróć wnętrzem do przodu. Teraz bardzo powoli, ruchem kolistym, podnoś ręce na bok aż do spotkania się obu dłoni nad głową. Przez cały czas dłonie tworzą jakby miseczki. Jednocześnie wyobrażaj sobie, że te miseczki przenoszą do góry energię zgromadzoną wokół ciała. Po spotkaniu się dłoni nad głową wykonaj jak najszybszy ruch obu dłoni w dół, z przodu ciała i wróć do pozycji początkowej, czyli opuszczonych rąk. W ten sposób zamyka się jeden cykl. Należy wykonać do 10 takich cykli.
Wykonanie 2: Obniżanie ciśnienia wykonuje się podobnie, ale zmienia się tempo poszczególnych ruchów. Stań w pozycji początkowej analogicznie jak opisano powyżej. Dłonie mogą być ułożone dowolnie. Teraz wykonaj jak najszybszy ruch obu dłoni w górę, podobnie jak powyżej ruchem kolistym. Gdy obie dłonie spotkają się nad głową, powinny przyjąć kształt miseczek zwróconych wnętrzem do dołu. Teraz wykonaj bardzo powoli ruch obu dłoni w dół, z przodu ciała aż do osiągnięcia nimi dołu brzucha. Jednocześnie wyobrażaj sobie, że te miseczki naciskają od góry energię zgromadzoną wokół ciała i spychają ją w dół. Gdy dłonie osiągną poziom brzucha, wróć do pozycji początkowej, czyli opuszczonych rąk. W ten sposób zamyka się jeden cykl. Należy wykonać do 10 takich cykli.

 

Masaż uwodzicieli.

Po wewnętrznych stronach ud znajdują się duże mięśnie, tzw. przywodziciele. Są one powiązane energetycznie z dwiema funkcjami organizmu: krążeniem i seksem. Dla dowcipu ktoś z moich znajomych, poprzez skojarzenie nazwy i jednej z funkcji, nazwał je uwodzicielami. I niech tak pozostanie. Mięśnie te można wykorzystać np. dla rozgrzania organizmu w chłodne dni, w dolegliwościach związanych z zimnym pęcherzem moczowym, dla ochrony jajników w chłodne dni.
Wykonanie 1: Podczas siedzenia na krześle lub kanapie załóż nogę na nogę. W ten sposób oba uda i ich uwodziciele dotykają do siebie. I to tyle. Terapię tę można, jak widać, stosować nawet na bankiecie. Należy tylko pamietać, aby od czasu do czasu zmienić nogi, bo pozycja ta ogranicza przepływ krwi.
Wykonanie 2: Siedząc na krześle ułóż obie nogi obok siebie. Możesz je ewentualnie lekko odsunąć od siebie. Teraz połóż na uwodzicielach swoje dłonie. Tak zwyczajnie, wnętrzem dłoni na mięśniu.
Wykonanie 3: Połącz obie powyższe techniki razem, czyli połóż dłonie na mięśniach i załóż nogę na nogę. W ten sposób obie dłonie znajdą się ściśnięte pomiędzy udami.

 

[... cięcie - pozostałe, np. poniższe przepisy / terapie / techniki w oryginale ...]

Masaż uszu.
Masaż brzucha.
Antosiowy masaż udrażniający nos.
Masaż pojedynczego mięśnia.
Masaż energetyczny Reiki.
Wyrównywanie aury.
Rozcieranie dłoni.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Mudry dłoni

 

Istnieją pewne gesty dłoni lub całego ciała, które mają własności terapeutyczne. W niniejszej książce zajmę się tylko gestami dłoni. Znane one są głównie z Jogi, choć i współcześnie dorzuca się do nich dalsze układy z różnych kultur. Ponieważ w Jodze nazywano te gesty mudrami i pod taką nazwą trafiły do literatury, pozostanę przy tym pierwotnym określeniu.
Mudry to specyficzne ułożenie palców lub całych dłoni. Czasami każda dłoń jest odrębnym układem, innym razem mudra jest złożona z obu dłoni jednocześnie, a w jeszcze innym przypadku dłonie współistnieją z jakimś fragmentem ciała. Znając ideę i podstawy teoretyczne, według których działają mudry, można stworzyć wiele nowych układów o nowych możliwościach terapeutycznych. W tej książce wymienię tylko te, z którymi miałem do czynienia.
Generalnie wszystkie mudry mają wpływ na życie organiczne, psychiczne i duchowe. Ich działanie kierowane jest na korygowanie przebiegów energii przez ciała człowieka i doprowadzanie do równowagi w tych przepływach. Stąd ich wpływy o dość szerokim spektrum działania.
Zasady stosowania mudr są takie same i dlatego omówię je tutaj, zaś w dalszych opisach skupie się jedynie na tym co dla każdej mudry jest specyficzne. Wszystkie opisy należy stosować skrupulatnie, gdyż istnieje różne działanie w zależności od drobnego niekiedy przesunięcia palców. Wszystko to oczywiście w zakresie możliwości ruchowych danego człowieka.
Ćwiczenia powinny być wykonywane obiema dłońmi, chociaż są wyjątki od tej reguły. Mówiąc „obiema” mam na myśli przypadek, gdy do wykonania mudry wystarcza jedna dłoń. Wtedy taką samą mudrę wykonuje się jednocześnie każdą dłonią. Zdarzają się sytuacje, że jedna dłoń jest zajęta a istnieje pilna potrzeba wykonania mudry. Jeśli jest to mudra na jedną rękę to w takiej awaryjnej sytuacji dopuszcza się wykonanie ćwiczenia tylko jedną, wolną ręką. Wszystkie mudry powinny być wykonywane bez naprężania jakichkolwiek mięśni.
Przyjmuje się, że czas ćwiczenia nie powinien być krótszy niż 45 minut dziennie, np. 3 razy po 15 minut. Nie należy jednak trzymać się tej reguły zawsze. Należy podejść do tych ćwiczeń bardzo uważnie, ale i elastycznie. Trzeba po prostu indywidualnie obserwować własne reakcje i czas wydłużać lub skracać. Podane 45 minut to tylko orientacyjny czas dla tych, którzy lubią by im udzielić takiej informacji.
Stosowanie mudr nie wymaga koncentracji na tym działaniu i dlatego też można wykonywać ćwiczenia np. przy okazji oglądania telewizji.
Niektóre "pełne kuracje" wymagają tygodni a nawet miesięcy ćwiczeń, w zależności od rodzaju schorzenia i jego zaawansowania. Natomiast w dolegliwościach doraźnych efekty może przynieść nawet jednodniowa kuracja.
Ten rodzaj terapii nie wymaga żadnych specyficznych predyspozycji. Niemniej osoby o zwiększonej percepcji energetycznej, np. osoby z Reiki, mogą wykorzystać mudry znacznie efektywniej.

 

[... cięcie - mudry, np. poniższe, opisano w oryginale ...]

Mudra energii.
Mudra intuicji.
Mudra krowy.
Mudra muszli.
Mudra nieba.
Mudra obserwatora.
Mudra ochrony.
Mudra podnosząca.
Mudra ratująca życie.
Mudra rozgrzewająca.
Mudra serca.
Mudra spokoju.
Mudra strzelista wieża.
Mudra wiatru.
Mudra wiedzy.
Mudra wody.
Mudra ziemi.
Mudra życia.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Ćwiczenia ciała

 

W rozdziale opisano terapie, które opierają się na pracy z ciałem. Są to ćwiczenia fizyczne lub energetyczne wykonane za pomocą tych pierwszych.

 

Wir energetyczny.

Wirowanie całym ciałem pobudza energię umieszczoną w dolnej części brzucha i podnosi ją ku górze. W ten sposób wzmacniają się siły witalne, doenergetyzowuje się cały organizm i podnosi jego sprawność. Pośrednio wzmacnia się też umysł i duch oraz ochota do życia.
Wykonanie: Stań w lekkim rozkroku w takim miejscu, w którym po rozłożeniu rąk na boki (rys.24) nie znajdzie się żaden mebel. Wiruj powoli, z rozpostartymi rękami, zgodnie ze wskazówkami zegara. Trzymaj oczy otwarte. Ważne jest abyś w trakcie wirowania nie zwalniał tempa, które powinno być stałe lub coraz szybsze. W ten sposób nie stracisz równowagi. Jeśli zaczniesz ją tracić, zwiększ tempo wirowania. Dobrze jest mieć na nogach takie obuwie, które ułatwia przesuwanie stóp po podłożu, na którym stoisz.
Po zakończeniu wirowania stań chwilę w lekkim rozkroku i na lekko ugiętych nogach. Połóż jedną dłoń nad a drugą pod pępkiem. Pomoże ci to niemal natychmiast zlikwidować efekt zawrotu głowy i jest do tego stopnia skuteczne, że przez cały czas tej fazy ćwiczenia możesz mieć zamknięte oczy.
Na początek eksperymentalnie dobierz ilość obrotów, z którymi będziesz się czuł dobrze. Może to być nawet tylko jeden obrót. Później systematycznie zwiększaj ilość obrotów, a to o ile i jak często to zależy od każdego indywidualnie. Najlepiej o dwa obroty, raz na kilka dni, pamiętając cały czas o swoich możliwościach. Górną granicę obrotów niektórzy polecają jako 21. Moim zdaniem jeśli poczujesz, że możesz zrobić więcej obrotów, zwiększaj ich ilość, ale maksymalnie do tej liczby, która jest równa ilości lat, jakie masz w danym roku. W kolejnych latach znowu skorygujesz je o 1 obrót.
Ćwiczenie to należy wykonać raz dziennie, o wybranej przez siebie eksperymentalnie porze. Jeśli uniemożliwi ono zasypianie to należy wykonywać je wcześniej, a nawet rano. Pojedyncze osoby mogą spróbować wykonać ćwiczenie nawet 3 razy dziennie, ale to już należy stwierdzić indywidualnie.

 

Gimnastyka lustra.

Większość mięśni występuje parami: po lewej i prawej stronie ciała. W sytuacjach, gdy jeden z nich jest niesprawny, np. na skutek kontuzji czy paraliżu, można pobudzić go do działania. Jest to metoda skuteczna szczególnie dla mięśni kończyn u osób sparaliżowanych jednostronnie.
Wykonanie: W metodzie wykorzystuje się mechanizm zapamiętywania ruchu przez mózg. Jeśli więc jedna ze stron jest sprawna a druga szwankuje to należy wykorzystać potencjał tkwiący w tej sprawnej stronie. W tym celu sprawną kończyną wykonaj ruch, którego szwankująca strona nie potrafi wykonać. Wykonaj kilkanaście takich samych ruchów, które tworzą w mózgu jakby wzorzec. Teraz taki sam ruch wykonaj po stronie niesprawnej, próbując odtworzyć z mózgu ów wzorzec. Możesz sobie przy tym pomóc rękami lub skorzystać z pomocy innych osób. Ćwiczenie wykonuje się wielokrotnie, aż do skutku. Wykonuje się go dla kolejnych, niesprawnych mięśni.

 

Gimnastyka odbytu.

Wiele mięśni ma bezpośredni związek z funkcjami energetycznymi organizmu. Osłabienie mięśni może być przyczyną pojawienia się pewnych dolegliwości, powstałych na skutek tych powiązań. Jednymi z takich mięśni są zwieracze odbytu. Ich funkcją podstawową jest utrzymywanie kału. Jednak zarówno one same jak i inne mięśnie z tej części ciała mają swoje powiązania ze sprawnością niektórych ważnych funkcji. Dotyczy to dość częstych problemów związanych np. z utrzymywaniem kału lub moczu, hemoroidami, potencją. Ćwiczenie poprawia też krążenie w okolicy krocza. Wzmacniane są również narządy płciowe, co jest korzystne zarówno dla pożycia płciowego jak i dobrego samopoczucia. Jednocześnie następuje kontrolowanie przepływu energii, przez co ma to wpływ na całość organizmu. Nie należy jednak stosować tej techniki zbyt często, aby nie pobudzić nadmiernie sił seksualnych, gdyż ich nadmiar może być trudny do opanowania.
Wykonanie: Ćwiczenie najlepiej wykonać na siedząco, w pozycji siadu krzyżnego. W ostateczności może być siedzenie na krześle. Zrób głęboki wdech, ale nie napełniaj płuc do samego końca. Następnie zaciśnij odbyt jego własnymi mięśniami tak, jakbyś chciał wciągnąć odbyt do środka. W tej pozycji wytrzymaj jak najdłużej, po czym rozluźnij napięte mięśnie i powoli wykonaj wydech. Jednorazowo wykonuje się do 10 takich cykli. Jeżeli ktoś ma problemy z oddechem, może ograniczyć ćwiczenie do samego zaciskania zwieraczy.

 

[... cięcie - pozostałe, np. poniższe przepisy / terapie / techniki w oryginale ...]

Lot gęsi.
Trzęsienie drzewem.
Gimnastyka przeciwbólowa.
Skłon wyciszający.
Chichot małpki.
Wstrząsanie bioder.
Kiwaczki.
Prostowanie kręgosłupa.
Powitanie słońca.
Pompowanie brzucha.
Ruchy naprzemienne.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Relaks

 

Codzienne kłopoty człowieka, wieczny pośpiech i gonienie za wyimagowanymi celami prowadzą do coraz większych napięć w naszym organizmie. Stres psychiczny potęguje napięcia fizyczne i prowadzi do zachwiania pracy mięśni. Napięcia mięśni zakłócają pracę poszczególnych układów naszego ciała a ich złe funkcjonowanie wpływa ujemnie na nasz stan psychiczny. I koło się zamyka. W ten sposób stajemy się coraz bardziej chorzy, coraz bardziej uzależnieni od stresu. Nasze życie staje się koszmarem.
Relaks służy przerwaniu tej pętli niemożności i wyeliminowaniu jednego z ogniw cyklu, jakim jest napięcie mięśni, zarówno tych odczuwalnych na zewnątrz, jak i mięśni wewnętrznych, gładkich. Wielokrotne powtarzanie relaksu wyzwala nas z uzależnienia się od stresu. Zaczynamy funkcjonować w sposób łagodny i naturalny. Korzysta z tego tak ciało jak i umysł oraz duch. Oczywiście tylko pozornie zrelaksujemy wszystkie mięśnie. Część z nich pozostanie nadal napięta. Niemniej jednak jest to na tyle wystarczające żeby osiągnąć zamierzony cel. Poprzez całą sieć powiązań energetycznych między mięśniami te napięte przejmą niejako luz od zrelaksowanych, co w efekcie obejmie cały układ mięśniowy.
Relaks jest więc wspaniałą terapią na wszelkie dolegliwości. Dlatego też w poniższych przykładach różnych technik relaksacyjnych nie padnie żadna sugestia, że na coś jest dobry w szczególności. Po prostu jest dobry na wszystko. Należy go stosować jako jedną z najbardziej podstawowych terapii w dolegliwościach typu stres, nadmierne napięcie mięśni i umysłu, bóle głowy, chroniczne zmęczenie i wszelkie choróbska, które z tych wymienionych stanów wypływają. Poprawia też witalność, spokój, wyciszenie, dobry nastrój a nawet reguluje ciśnienie. W przypadkach innych dolegliwości wspomaga różne terapie, a w ostateczności pozwala zapomnieć, choćby na chwilę, o chorobie czy bólu.
Relaks jest także integralną częścią praktyk medytacyjnych. Nie omawiam ich tutaj, ale jeśli ktoś jest zainteresowany to odsyłam do mojej książki na ten temat (p. Bibliografia).

 

 

Relaks na leżąco.

Pozycja leżąca jest wygodna i bardzo bezpieczna. Pozycja omówiona tutaj przeze mnie jest dostępna dla wszystkich, niezależnie od wieku i kondycji fizycznej. Jest szczególnie korzystna dla tych, którzy mają słaby kręgosłup, zaburzenia równowagi lub inne dolegliwości uniemożliwiające przyjęcie do relaksu np. pozycji siedzącej. Ułatwia oderwanie myśli od ciała, pomaga skupić się na procesie przeprowadzania relaksu, a dalszym jego etapie ułatwia po prostu zrelaksować się w pełni.
Wykonanie: Należy wykonać kolejne kroki, zgodnie z opisaną kolejnością.
1. Połóż się wygodnie na plecach, na podłodze, na kocu. Nogi leżą wyprostowane i lekko rozszerzone, zaś ręce obok tułowia, wnętrzem dłoni ku górze. Głowa i szyja prosto (rys.32).
2. Zamknij oczy. Uspokój myśli.
3. Skupiaj się na kolejnych częściach twojego ciała. Wybieraj je bardzo szczegółowo, np. zamiast całej twarzy bierz po kolei jej części (prawy policzek, lewe ucho itd.). Wykonuj poniżej opisane czynności dla wszystkich fragmentów organizmu:
- Wybierz element ciała, który będzie rozluźniany (tu: na przykładzie czoła). Skoncentruj się chwilę na nim, staraj się go odczuć.
- Poruszaj czołem, napręż jego mięśnie. Ułatwi ci to odczuć go.
- Powiedz w myśli (3 razy): "Moje czoło jest rozluźnione, coraz bardziej rozluźnione. Moje czoło jest bardzo ciężkie. Próbuję nim poruszać, ale nie mogę, bo jest całkowicie rozluźnione dzięki sile mojego umysłu".
- Odczuj bezwład, jakby paraliż twojego czoła. Ale nie obawiaj się, jesteś całkowicie bezpieczny.
4. Wyobraź sobie, że jesteś nasiąkniętą płachtą materiału, leżącą na podłodze. Jest ona bardzo ciężka i silnie przylega do podłogi. Powiedz w myśli: "Moje całe ciało jest bardzo ciężkie, bo zostało rozluźnione dzięki sile mojego umysłu".
5. Skupiaj się na kolejnych częściach ciała (jak w p.3) wysyłając do nich sugestię ciepła:
- Skup się na twoim rozluźnionym czole.
- Powiedz w myśli: "Moje czoło jest ciepłe, bardzo ciepłe".
- Spróbuj odczuć ciepło czoła.
6. Odczuwaj ciepło całego ciała. Odczuj radość życia.
7. Obserwuj jak teraz odbierasz swoje ciało. Czy zachodzi w nim coś szczególnego, czy odczuwasz coś, na co nigdy nie zwracałeś uwagi ? Pozwól, żeby ciało dostarczyło ci maksimum informacji na jego temat (jakieś napięcia, zmiany termiczne, drżenie, mrowienie itp.). Przeanalizuj tak całe swoje ciało. Może to co odkryjesz przyda ci się w pracy nad sobą, np. jakiś słaby mięsień, który deformował sylwetkę, a ty nie umiałeś wcześniej znaleźć przyczyny tej deformacji.
8. Powiedz w myśli: "Moje całe ciało jest całkowicie rozluźnione i ciepłe. Jestem bezpieczny, szczęśliwy i zdrowy."
9. Przywracaj powoli czucie kolejnym częściom ciała:
- Skoncentruj się na wybranej części.
- Napręż mięśnie, odczuj ich istnienie.
- Poruszaj delikatnie tą częścią.
10. Przeciągnij się tak, aby uruchomić wszystkie mięśnie. Przeciągnij się na boki i wzdłuż kręgosłupa. Przeciągaj się we wszystkie strony tak, jak podpowiada ci intuicja.
11. Odczuwasz teraz ponownie wszystkie członki ciała, jesteś świadom ich istnienia. Bezwład ustąpił, ale pozostał w nich spokój.
12. Powtórz w myśli: "Jestem całkowicie zrelaksowany, jestem wolny od napięć, chorób i kłopotów. Jestem bezpieczny, spokojny i szczęśliwy ".
13. Otwórz oczy, pozostań przez chwilę w pozycji leżącej i wstań.

 

Relaks z dźwiękiem lub muzyką.

Ten rodzaj relaksu polega na biernym słuchaniu dźwięków, które z jednej strony wprowadzają w relaks, a z drugiej otaczają słuchającego aurą pewnych wibracji. Wibracje te oddziaływują nie tylko na narządy słuchu człowieka, ale też na jego pole energetyczne. Szczególnie istotny jest wpływ tych dźwięków na ciało astralne i eteryczne człowieka. Dobór dźwięków zależy od potrzeb indywidualnych słuchacza. Należy jednak oscylować wśród dźwięków kojących, spokojnych, relaksujących. Można ich słuchać z płyt, można w przyrodzie (ten rodzaj relaksu omówiony jest osobno), można w końcu samemu je wytwarzać dostępnymi przedmiotami akustycznymi. Na płytach lub kasetach dostępna jest muzyka relaksująca z użyciem instrumentów, które mają kojące działanie. Są to np. harfa, sitar, cytra. Czasami spotyka się muzykę wytworzoną instrumentami elektronicznymi o bardzo subtelnym dźwięku. Do tego dochodzi śpiew, który często jest bardziej wokalizą o przecudnej harmonii i spokoju niż śpiewem jako takim. Nie można też zapomnieć o fletach, gongach i dzwonach wszelkiej maści. Dźwięki za pomocą dzwonków można też wywoływać samemu. Wystarczy tylko posiadać dzwonek lub inny tego typu instrument i dowolnie go wykorzystać. Przy dobieraniu warto posłuchać go wcześniej, gdyż niektóre dzwonki mogą mieć dźwięk bardziej drażniący niż kojący. Wibracje dzwonów, zarówno tych wielkich, kościelnych jak i małych, ręcznych mają piękną wibrację, która potrafi utrzymywać się wokół nieraz przez bardzo długo. Tworząc samemu dźwięk dzwonkiem można poeksperymentować sposobem wydobywania dźwięku. Zamiast np. użycia tradycyjnego metalowego serca można użyć jakiegoś drewnianego przedmiotu lub przedmiotu metalowego, ale o mniejszej masie niż samo serce. Tak uzyskany dźwięk będzie o wiele łagodniejszy.
Dobierając muzykę do słuchania warto przyjąć taką, która nie będzie miała zbyt ostrych zmian nastroju, wysokości dźwięku, tempa. Wiele utworów muzyki klasycznej nadaje się do tego celu. Również muzyka popularna potrafi być właściwa. Przy doborze nie należy kierować się swoimi zamiłowaniami do jakiegoś rodzaju, ale odbiorem tej muzyki przez siebie w trakcie relaksu. Można więc słuchać rocka, jeśli ktoś lubi, ale nie dla relaksu.
Wykonanie: Należy wykonać kolejne kroki, zgodnie z opisaną kolejnością.
1. Wybierz płytę z wybranymi dźwiękami, np. wykonywanymi na flecie drewnianym i puść ją na tyle cicho, aby uzyskać jakby tło dźwiękowe otaczającej cię przestrzeni. Nie na tyle jednak cicho, abyś słyszał tę muzykę.
2. Usiądź lub połóż się w ustronnym miejscu, aby pozwolić sobie na całkowity luz. Zamknij oczy.
3. Słuchaj płytę aż do jej zakończenia lub do momentu, gdy poczujesz, że coś osiągnąłeś (np. rozluźnienie, spokój, refleksję) z tego ćwiczenia.
4. Pozostań jeszcze w ciszy przez kilka minut i zakończ relaks.

 

Relaks w przyrodzie.

Przyroda wydaje tak wiele harmonijnych wibracji, że warto je wykorzystać do relaksu. Mówiąc o wibracjach mam na myśli różne ich rodzaje: odgłosy przyrody, widoki, wibracje Ziemi i roślin. Niektóre odgłosy nie będą się nadawały do tego celu, np. wycie wilków. Inne mogą odpowiadać tylko niektórym, choć innych mogą przerażać, np. grzmoty. Ale spośród dostępnych w bezpośrednim sąsiedztwie zamieszkania znajdziesz zapewne wiele odpowiednich dla ciebie elementów natury, których obecność zrelaksuje cię. Do odgłosów przyjaznych relaksowi można zaliczyć np. szum spokojnego wiatru, plusk strumienia, szum morza, bębnienie deszczu po szybach, pomrukiwanie burzy, cykanie cykad, rechot żab, brzęczenie pszczół. Do widoków zaliczam np.: tęczę, dywany kwiatów na łące, maki w zbożu, widoki górskie, otwarte przestrzenie pól, przemieszczające się chmury na niebie, szadź na drzewach. Wibracje ziemi to np. kontakt dłoni z glebą w ogródku, stóp z piaskiem na plaży, ciała z wodą w jeziorze. I w końcu drzewa oraz inne rośliny, które otaczają siebie i nas barwami, zapachami, specyficzną energią.
Wykonanie: Do wykonania tego rodzaju relaksu nie potrzeba żadnych atrybutów. Wystarczy pójść do lasu, nad rzekę czy w góry. Z braku możliwości można przez okno własnego mieszkania obserwować chmury lub słuchać deszczu bębniącego po szybach. Należy po prostu zdecydować się na jeden lub więcej czynników relaksujących i podążyć za nimi myślami i zmysłami. Sposób wykonania może być bardzo różny. Można np. najzwyczajniej w świecie usiąść nad strumieniem i słuchając jego plusku obserwować przepływającą wodę. Można zrobić całkiem na opak, tzn. spacerować wzdłuż strumienia a jego odgłosy zepchnąć na plan dalszy. Nie ma jednej reguły. Nawet dla tych samych miejsc, tych samych czynników i osób. Intuicja podpowie za każdym razem w jaki sposób się zachować. I tak raz to będzie niemy zachwyt na widok kobierca kwiatów, innym razem zamknięcie oczu i otulenie się zapachem tych kwiatów a kiedy indziej leżenie wśród nich plackiem. Jest tylko jedna sprawa, która wiąże wszystkie te relaksy. Tym czymś jest bezpośredni kontakt z przyrodą, jakimkolwiek zmysłem, bez analizowania, bez myślenia, po prostu przez bycie w przyrodzie.
Warto przy tym pamiętać, że możemy korzystać z tego co przyroda nam daje, ale nie musimy jej przy okazji kaleczyć. Jeśli więc zachwyca nas kwiat to wystarczy się ku niemu nachylić, zamiast go zrywać. Gdy przytulamy się do drzewa, wybierzmy drzewo zdrowe i dorosłe. To tylko drobne przykłady. Ale pamiętajmy też o sobie. Wybierajmy takie miejsca, które odczuwamy jako bezpieczne i wyjątkowe. Nie korzystajmy z czyichś zachwytów lecz dobierajmy je sobie sami. Np. wchodźmy w kontakt z drzewami, które lubimy a nie dlatego, że jakaś teoria mówi, iż kontakt z danym drzewem jest dobry.
Istnieją płyty z odgłosami przyrody. Uznaję ich wartość jako wygodne narzędzie relaksujące, ale niestety zubożone jedynie do efektów dźwiękowych. Proponuję je wykorzystywać w ostateczności, a to dlatego, że nie zastąpią nawet dźwięków naturalnych, nie mówiąc już o oddziaływaniu na pozostałe zmysły. Lepsze są jednak oczywiście od braku jakiegokolwiek kontaktu z naturą.

[... cięcie - pozostałe, np. poniższe przepisy / terapie / techniki w oryginale ...]

Relaks pod prysznicem.
Relaks w tańcu.
Relaks ze śpiewem.
Relaks z ogniem.
Relaks leniucha.
Miejsca mocy.
Relaks dla wątroby.
Pasja i hobby.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Terapie mentalne

 

 

Terapie mentalne to taki rodzaj terapii, w której zarówno środkiem terapeutycznym jak i czynnikiem uzdrawiającym jest myśl, jej moc i poruszane przez nią inne czynniki. Nie będę się tu rozpisywał na temat mocy i umiejętności myśli czy umysłu jako takiego. Odsyłam do innej literatury. Dla niewtajemniczonych powiem tylko, że uzdrawiająca moc myśli i mechanizmów, które wykorzystuje są o wiele większe niż terapii "namacalnych". A często jest wręcz niezastąpiona. W rozdziale przedstawiam kilka terapii tego typu, z których każda mogłaby stanowić i stanowi samodzielny rodzaj terapii. Jednak to co je wiąże to właśnie myśl.
Terapie mentalne potrafią dać sobie radę praktycznie z każdym rodzajem dolegliwości, począwszy od problemów ciała aż po problemy duszy. Te ostatnie są często o wiele trudniejsze do uzdrowienia, lecz należy pamiętać, że co najmniej jedna z poniższych praktyk jest w stanie sobie z tym dać radę. Ze względu na dość szeroki zakres dolegliwości, których dotyczą, nie będę ich wymieniał przy każdej terapii. Należy przyjąć, że można wypróbować je dla każdego problemu, który akurat cię dotyczy.

 

Terapia z ogniem.

W terapii tej wykorzystuje się ogień, do którego wrzucamy swój problem i pozwalamy mu spalić się, jednocześnie oczyszczając siebie. Ogniem może być zarówno ognisko, świeca jak i agnohotra, czyli naczynie do rytualnego palenia ognia w celu wyzwolenia określonych energii. Wybór należy do osoby wykonującej zabieg i zależy od wielu czynników, np. posiadania kominka, możliwości palenia ogniska itp. W poniższym opisie wykorzystuję ognisko. Podczas całego zabiegu należy pamiętać o bezpieczeństwie, zarówno swoim, aby nie poparzyć się, jak i otoczenia, nie dopuszczając do niekontrolowalnego rozprzestrzeniania się ognia.
Wykonanie: Rozpal ogień w miejscu, które będzie bezpieczne, ale też gwarantujące, że nikt nie będzie ci przeszkadzał. Po chwili relaksu przed obliczem ognia i wyciszeniu emocji przystąp do zasadniczego etapu terapii. Skup się na swoim problemie, rozważaj go na różne sposoby a następnie siłą swojej woli wrzuć go do ognia z nastawieniem, że robisz to po to, by ten problem spalić. Jednocześnie odczuwaj, że uwalniasz się od niego. Możesz pomagać sobie afirmacją słowną wypowiadaną głośno lub w myśli, mniej więcej taką: "Pozbywam się bólu głowy i wszystkich zakłóceń energetycznych, które go powodują. Wrzucam je do ognia, aby spłonęły. Jestem wolny od tych problemów, czuję się z nich oczyszczony i zdrowy. Niech ogień zneutralizuje te szkodliwe energie, uwalniając mnie od nich na zawsze." Po chwili spokoju i relaksu z obserwacją płomieni zakończ terapię. Jeśli problem nie ustąpi, możesz terapię powtórzyć.

 

[... cięcie - pozostałe, np. poniższe przepisy / terapie / techniki w oryginale ...]

Afirmacje.
Prysznic oczyszczający.
Relaks.
Terapia rzeczna.
Terapia ze spiralą.
Medytacja i modlitwa.
Reiki.
Rozmyślanie o problemie.
Terapia emocjami.
Codzienne życie.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Terapie oddechowe

 

 

Oddychanie, poza dostarczaniem organizmowi tlenu, odprowadza również z organizmu zbędne substancje. Niewiele jednak osób zdaje sobie sprawę z tego, że ten rodzaj oczyszczania jest znacznie bardziej skuteczny niż pozostałe układy wydalnicze razem wzięte (przez kał, mocz, pot). Poza tym właściwe oddychanie uspokaja i wycisza emocje, umysł, zmysły i ciało, a przez to reguluje wiele funkcji organizmu, zmniejsza stres i napięcie. Dostarcza też niewidzialnych substancji energetycznych, które są wokół nas. Są one co prawda niewidzialne lecz stanowią istotny czynnik pokarmowy. Można świadomie wykorzystać oddech zarówno w profilaktyce jak i do doraźnych celów terapeutycznych.
Niektóre terapie oddechem można wyraźnie przypisać do określonych dolegliwości. I tak to zostanie podane w opisach. Niemniej należy traktować oddechy głównie jako terapię na cały organizm. W przypadku wielu dolegliwości warto spróbować tych terapii nawet wtedy, gdy o nich nie wspominam.
Terapie oddechowe różnią się od normalnego oddychania tym, że to my decydujemy o tempie i innych parametrach oddychania. Z czasem niektóre z tych parametrów wejdą na tyle w rutynę, że oddech terapeutyczny niczym nie będzie się różnił od oddechu zwyczajnego. Zaczniemy też zauważać różnicę w tym co wdychamy i jednocześnie nie będzie nam to już obojętne. Cieszyć nas będą przyjemne, naturalne zapachy lasu, kwiatów, a unikać będziemy nieprzyjemnych zapachów cywilizacji czy sztucznych aromatów. Oddech nasz stanie się swoistą komunikacją między nami i światem, będzie źródłem niezliczonych informacji, które dotychczas nam uciekały.
Niektóre z terapii wykonuje się doraźnie, gdy zaistnieje potrzeba. Inne zaś przeprowadza się w trakcie wydzielonych sesji terapeutycznych. Dla potrzeb tych ostatnich poniżej przedstawiam kilka porad, które warto zastosować. Nie są one w 100% niezbędne, ale przydatne.

* Przed rozpoczęciem zabiegu należy oczyścić jelita i opróżnić pęcherz moczowy.
* Należy mieć pusty żołądek, ale jeśli jest to trudne, można wypić nieco wody. Po posiłku powinno upłynąć kilka godzin. W pól godziny po ćwiczeniach można przyjąć lekki posiłek. Dlatego też najdogodniej jest wykonywać zabiegi wczesnym rankiem lub wieczorem.
* Terapię przeprowadzać w czystym, dobrze przewietrzonym pomieszczeniu lub na dworze.
* Dogodną postawą do terapii jest postawa siedząca (np. na krześle), pod warunkiem utrzymania absolutnie prostych pleców od podstawy kręgosłupa aż po potylicę. Oczywiście, jeśli nie ma ograniczeń ruchowych.
* W czasie ćwiczeń nie powinno się odczuwać żadnych napięć w mięśniach twarzy, szyi, karku, barków, ramion, ud, stóp oraz w oczach i uszach.
* Oczy należy trzymać przez cały czas zamknięte, aby umysł nie zajmował się otoczeniem i nie ulegał rozproszeniu.
* Po zakończeniu każdej praktyki należy zrelaksować się na plecach przez 5-10 minut.
* Osoby cierpiące na dolegliwości oczu lub uszu (jak jaskra, ropne zapalenie uszu) nie powinny wstrzymywać oddechu pomiędzy wdechem i wydechem.
* Każdy element oddechu wykonuje się z całkowitą koncentracją na tym elemencie. Staramy się odczuwać jak powietrze przepływa przez nasze ciało, jak napełnia je energią, jak na przepływającą energię reaguje nasze ciało. Staramy się odczuwać wszystko co nas bezpośrednio dotyczy.

 

Oddechy oczyszczające.

Oddechy tego typu służą z jednej strony zwiększeniu efektywności wydalania z organizmu zbędnych substancji, usuwając je przez układ oddechowy, z drugiej zaś oczyszczają i łagodzą napięcia rejonu głowy. W pierwszej terapii wdech jest powolny, ale wydech energiczny i mocny. W drugiej natomiast oba ruchy są dynamiczne, jak w miechu kowalskim. Obie terapie wzajemnie się wspomagają i uzupełniają. Dzięki energicznym wydechom wydala się maksymalną ilość zanieczyszczonego powietrza, przeczyszczają się, pobudzają i wzmacniają drogi oddechowe, przepona oraz trzewia. To ostatnie przy okazji usprawnia procesy trawienne i wydalnicze. Ponadto zwiększa się pobór tlenu w stosunku do normalnego oddychania, oczyszcza się i pobudza śluzówka nosa. Oba ćwiczenia są korzystne w chronicznych chorobach nosa i zatok oraz profilaktycznie przy zapobieganiu chorobom dróg oddechowych. Poprawia się także krążenie w całym organizmie. Bezpośrednio po wykonaniu tych ćwiczeń znika zmęczenie fizyczne i psychiczne, napięcia głowy, a ćwiczący czuje się zdrowy, ożywiony, świeży i radosny.
Przeciwwskazaniem do ich wykonywania są dolegliwości uszu, oczu, wysokie lub niskie ciśnienie. Wtedy postępujemy bardzo uważnie. Po prostu należy spróbować wykonywać oddechy oczyszczające, ale trzeba być czujnym na wszelkie objawy. W razie niepewności lub czegokolwiek co stwarza wyobrażenie zagrożenia, należy ćwiczenie przerwać i odpuścić sobie go na jakiś czas. Wybór należy do ciebie. Jeśli zaś pojawia się krwawienie z nosa, pulsowanie lub ból w uszach, należy ćwiczenie przerwać bezwarunkowo. Można do niego powrócić dopiero wtedy gdy ustąpią opisane objawy, lub po odczekaniu dalszych kilku, kilkunastu dni. Jeśli przy powtórnym wykonaniu ćwiczenia objawy te pojawiłyby się ponownie, należy zrobić dłuższą przerwę.
W trakcie wykonywania oddechów oczyszczających usuwa się z organizmu wiele zakłóceń energetycznych. Jeżeli ćwiczenia te wykonywane są dość często w tym samym miejscu jakiegoś pomieszczenia, może dojść do zaśmiecenia go mało sympatycznymi wibracjami. Mogą one w przyszłości zakłócać energetykę osób przebywających w tym miejscu i prowadzić nawet do chorób. W związku z tym poleca się, aby od czasu do czasu oczyścić to miejsce, dowolną metodą, np. opisaną w rozdziale o terapiach różnych.

Wykonanie 1: Należy wykonać kolejne, poniższe kroki.
1. Usiądź w wygodnej i stabilnej pozycji. Zamknij oczy. Trzymaj plecy wyprostowane i nieruchome. Najlepiej będzie jeśli nie będziesz się o nic opierał.
2. Połóż prawy kciuk na prawym nozdrzu, a palec środkowy na lewym. Nie uciskaj nozdrzy.
3. Zrób powolny, głęboki wdech przez oba nozdrza.
4. Wydychaj energicznie powietrze na przemian przez każde nozdrze, zatykając w tym czasie drugie z nich przez lekki ucisk kciukiem lub środkowym palcem.
5. Szybko powtarzaj wydechy, aż osiągniesz 50 razy każdym nozdrzem, tj. razem 100 (niekoniecznie od razu). Gdy zabraknie jednego wdechu, zrób następne. Dobieraj eksperymentalnie różne sposoby siedzenia, bo od nich może zależeć ilość wydechów, które uda się wykonać po jednym wdechu.
6. Nie wstrzymuj oddechu pomiędzy tymi wydechami, ale wdychaj powietrze pasywnie, pozwalając mu jakby zassać się samemu.
7. Zrelaksuj się i zakończ ćwiczenie.

Wykonanie 2: Należy wykonać kolejne, poniższe kroki.
1. Usiądź w wygodnej i stabilnej pozycji. Zamknij oczy. Trzymaj plecy wyprostowane i nieruchome. Najlepiej będzie jeśli nie będziesz się o nic opierał.
2. Obie dłonie połóż na udach. Możesz też, szczególnie w początkowym okresie poznawania tej techniki, położyć je płasko na brzuchu. W ten sposób zauważysz poprawność ruchów swojegobrzucha.
3. Wolno wdychaj powietrze (licząc np. do 5).
4. Z zamkniętymi ustami gwałtownie wyrzucaj powietrze przez oba nozdrza jednocześnie, w seriach po 20 wydechów. Oddech nie jest wymuszany przez płuca lecz przez szybkie i energiczne wciągnięcie brzucha. Po każdym wydechu mięśnie brzucha są rozluźniane i wracają do swojego normalnego położenia, zaś powietrze jest samoczynnie wciągane do płuc siłą ssania. Tym sposobem można wykonać przy pojedynczym wdechu kilkadziesiąt wydechów. Efektywność zależy od samej techniki, ale też od sprawności mięśni brzucha.
5. Wykonaj ćwiczenie 5 razy, czyli razem 100 gwałtownych wydechów. Jeżeli nie uda ci się zrobić za jednym wdechem 20 wydechów, zwiększ liczbę wdechów. Przy pewnej wprawie może się też okazać, że całe 100 wydechów osiągniesz w jednym podejściu. Możesz wtedy zwiększyć swoją normę do 150. W razie problemów spróbuj poeksperymentować ze sposobem siedzenia (podobnie jak w poprzednim ćwiczeniu), gdyż od tego często zależy liczba wydechów.
6. Zrelaksuj się i zakończ ćwiczenie.

 

[... cięcie - pozostałe, np. poniższe przepisy / terapie / techniki w oryginale ...]

Wydychanie bólu.
Oddechy usprawniające nos.
Oddechy uspokajające.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Terapie różne

 

W poprzednich rozdziałach pogrupowałem terapie według pewnego klucza. Jednak niektóre z terapii nie pasują do żadnego rozdziału. Umieszczam je więc tutaj.

[... cięcie - przepisy / terapie / techniki, np. poniższe, opisano w oryginale ...]

Działania przeciwko opryszczce.
Działania przeciwko katarowi.
Tamowanie krwi.
Kamienie i minerały.
Synchronizacja półkul mózgowych.
Kontakt ze zwierzętami i drzewami.
Oczyszczanie energetyczne mieszkania.
Działania przeciwko wypryskom.
Rozgrzewanie punktowe.
Miłość.

"Pomóż sobie sam, proste terapie naturalne"
Wykaz terapii naturalnych

 

Dostępna literatura i czasopisma ezoteryczne używają różnorodnych pojęć. Część z nich jest powszechnie znana i rozumiana, inne przez niezrozumienie stają się tajemnicze, obce, wręcz wrogie. Zobaczmy co się za nimi kryje. Każdemu z nich poświęcono obszerną literaturę, tu jednak ograniczę się do krótkich informacji.

Poniżej przedstawiono hasła, które przyjęły się do określania najrozmaitszych terapii medycyny niekonwencjonalnej (w kolejności alfabetycznej). Każda wymieniona tu metoda ma niewątpliwe walory terapeutyczne, ale w rękach niewprawnego terapeuty może stać się przyczyną komplikacji na poziomie energetycznym, psychicznym, fizycznym, zależnie od tego jakiej strefy dotyczy. Dlatego przed skorzystaniem z pomocy terapeuty, posługującego się jedną z tych technik, należy sprawdzić jego poziom moralny i skuteczność działania. Najlepiej przez kontakt z innymi potrzebującymi, którzy skorzystali z jego pomocy. Podjęcia kontaktu z wybranym terapeutą każdy dokonuje na własną odpowiedzialność. Nie chciałbym aby ostrzeżenie to traktować jako przestrogę przed podejmowaniem terapii naturalnych. Jestem jak najdalej od tego, ale terapeuta jest tylko człowiekiem i ma nieraz swoje kompleksy, słabości i niekiedy żądze, które może chcieć zaspokoić przez kontakt z potrzebującym. Sprawa jest tym istotniejsza im metoda dotyczy subtelniejszych energii .

Tabela pochodzi z mojej książki o terapiach naturalnych. W tabeli przedstawiono jedynie krótkie wyjaśnienie czym się każda terapia zajmuje. Spośród nich najszerzej omówione są na www: Reiki, refleksologia metodą Ingham i terapia kwiatowa Bacha. Poza nimi wstawiłem też linki do stron, na których przedstawiłem fragmenty mojej książki o terapiach naturalnych lub innych książek, związane z daną terapią. Wiele z terapii podanych w tabeli ociera się tematycznie o fragmenty mojej książki, ale nie zawsze są one ekstra wydzielane w książce lub wydzielone są pod innym brzmieniem. Dlatego też linków dla nich nie podaję. Tak jest np. dla różnych form masażu czy metody Evelyn Monahan. Tę ostatnią wstawiłem do terapii mentalnych pod hasłem "Afirmacje". Jednak osoba chcąca znaleźć tę metodę we fragmentarycznie przedstawionym rozdziale nie znalazłaby takiego hasła. Stąd brak linka, ale w książce takie hasło jest omówione.

A
Acu joga	Terapia wykorzystująca proste ćwiczenia jogi, tak dobrane, aby wspomagać i równoważyć obieg energii człowieka, zgodny z tradycyjną medycyną chińską.
Afirmacje (link1, link2)	Techniki stosowania afirmacji, czyli sugestii pozytywnych, które zastępują istniejące w podświadomości negatywne i fałszywe stany psychiczne oraz wzorce. Dzięki temu następuje przywrócenie poprawnego funkcjonowania fizyczno-psychiczno-duchowego człowieka, zmienia się jego życie, usuwane są problemy. Jest wspaniałą techniką autopsychoterapii (patrz: psychoterapia).
Agnihotra	Jedna z terapii homa (patrz: terapia homa).
Akupresura	Technika masażu receptorów na stopach, które powiązane są z systemem energetycznym organizmu. Według innych źródeł - dotyczy całego ciała, a nie tylko stóp. Zwana niekiedy refleksologią.
Akupunktura	Starożytna, chińska technika uzdrawiania polegająca na nakłuwaniu punktów na ciele człowieka. Punkty te leżą na kanałach energetycznych (meridianach), przez co zostaje uaktywniony przepływ w tych kanałach.
Ampeloterapia	Jest to zestaw terapii wykorzystującej owoce i sok z winogron.
Amulety	patrz: talizmany, amulety
Apiterapia	Terapia, w trakcie której stosuje się produkty pszczele, np. miód, kit, mleczko. Zalicza się do niej także nakłuwanie żądłami pszczelimi.
Argilloterapia	Terapia wykorzystująca do uzdrawiania właściwości niektórych glinek. Są one stosowane do okładów lub do spożywania.
Aromaterapia	Polega na subtelnym oddziaływaniu olejków eterycznych, uzyskanych głównie z roślin, na ciała energetyczne człowieka. Kurację przeprowadza się np. wprowadzając olejki do atmosfery (przez ich podgrzanie), do kąpieli, przez masaż z użyciem maści zawierających te olejki.
Aurikuloakupunktura	Jest metodą zbliżoną do akupunktury, ale punkty nakłuć znajdują się na małżowinach usznych.
Autohipnoza	Hipnoza, w którą wprowadza się człowiek sam. Ryzykowna, o ile osoba ta nie wie, jak wyjść ze stanu hipnotycznego.
Autopsychoterapia	patrz: psychoterapia
Ayurweda	Tradycyjna medycyna indyjska, stosująca wiedzę o obiegu energii w przyrodzie i człowieku oraz stosująca różne terapie naturalne, zależnie od typu energetycznego człowieka.
B
Balneoterapia	Polega na różnorodnym wykorzystaniu torfów i borowin. Są to najczęściej kąpiele w gęstej zawiesinie tych surowców lub okładanie nimi ciała. Czasami polega na przyjmowaniu doustnym wyciągów z tego surowca.
Bańki	Terapie, w których stosuje się naczyńka o kształcie kulistym, które przysysa się do skóry. Pomagają one ściągnąć zużytą materię pod skórę, w okolice bańki i dzięki temu usunąć ją z miejsc chorych. Stosuje się bańki szklane lub gumowe. Te pierwsze wymagają podgrzania przy stawianiu, gumowe wystarczy ścisnąć i przyłożyć. W niektórych przypadkach stosuje się tzw. bańki cięte, polegające na przecięciu skóry po usunięciu bańki, w celu usunięcia nagromadzonej materii.
Bioenergoterapia	Zespół różnych technik, często zupełnie indywidualnych, których celem jest uzdrawianie za pomocą bioenergii. Niektóre z nich wykorzystują i porządkują bioenergię potrzebującego (np. Masaż asyryjski), w innych bioenergii dostarcza terapeuta. W tym ostatnim przypadku terapeuta oddziaływuje na tę osobę oddając bioenergię własną. Jest to technika dość często skuteczna, ale również niebezpieczna. Zależnie od własnego poziomu energetycznego i morale terapeuty, przekazuje on czystą bioenergię, albo zakłóconą własnymi ograniczeniami.
Biomagnetyzm	Jedna z technik bioenergoterapeutycznych, w której wykorzystano pracę nad przywróceniem naturalnej harmonii w magnetyzmie człowieka.
Biomagnetyzm-Aikido	Odmiana biomagnetyzmu, ale wspomożona o zasady Aikido, m.in. pracę z centrum Hara.
BSM (bioemanacyjne sprzężenie mózgu)	Zestaw kilku prostych pozycji dłoni przykładanych na powierzchni czaszki, co prowadzi do uaktywnienia wybranych obszarów mózgu w celu samoleczenia organizmu.
C, Ć
Chi Kung	Jest to transkrypcyjnie zapisana nazwa Qi Gong (patrz informacje nt. tej ostatniej).
Chiropraktyka	Masaż polegający na przywróceniu sprawności i kształtu kręgosłupowi, przez ułożenie kręgów w odpowiednich miejscach.
Choreoterapia	Terapia tańcem, ale nie w sensie tańca tradycyjnego, lecz ruchów, które ciało naturalnie i intuicyjnie wykonuje, w zależności od stanu psychicznego człowieka. Prowadzi do usuwania blokad w organiźmie i psychice.
Chromoterapia	patrz: terapia radiestezyjna i terapia kolorami.
Ciepłolecznictwo	Polega na miejscowym ogrzewaniu ciała za pomocą różnych technik. Służą do tego np. woreczki z ciepłym piaskiem, termofory z wodą, poduszki i koce elektryczne, parafina.
Claviterapia	Polega na naciskaniu stalowymi pręcikami (pojedyńczo lub wiążkami), tzw. gwoździami, punktów biologicznie aktywnych na całej powierzchni ciała.
Czakroterapia	Grupa różnych technik, w których celem jest uaktywnienia przepływu energii przez czakry i dostrojenie wszystkich czakr do siebie. Służą do tego m.in. Reiki, kolory, minerały, medytacje.
Ćwiczenia Do-in	Zestaw prostych, bezwysiłkowych ćwiczeń wywodzących się z Japonii i Chin, przywracających poprawne krążenia energii w organiźmie.
Ćwiczenia izometryczne	Zestaw ćwiczeń, w trakcie których następuje symulacja ruchu poprzez naprężenie i rozluźnienie mięśni, jak w normalnych ćwiczeniach. Wzmacniają się mięśnie, a co za tym idzie, cały organizm i jego funkcje fizyczne.
Ćwiczenia tybetańskie	patrz: rytuały tybetańskie.
D
Digitopunktura	Technika uciskania lub masażu punktów na ciele człowieka, przez co uaktywniane są wewnętrzne przepływy energii.
Dotyk dla zdrowia	Bardzo rozbudowana metoda uzdrawiania, która łączy szereg elementarnych technik, bazujących na medycynie chińskiej, kinezjologii współczesnej i innych źródłach. Techniki te pozwalają przywrócić sprawność fizyczno-energetyczną organizmu, m.in. przez równoważenie i stymulację mięśni, układów limfatycznych, neuronaczyniowych, energetycznych. W jej zakresie znajdują się tzw. testy mięśniowe, dzięki którym można określić, na który układ lub mięsień należy oddziaływać, aby przywrócić równowagę organizmu i usunąć blokady. Jest ona jedną z trudniejszych metod, o rozbudowanym zakresie potrzebnej wiedzy, ale jednocześnie dająca doskonałe i szybkie efekty.
E
Elektroakupunktura	Technika zbliżona do akupunktury, polegająca na stymulowaniu punktów prądem elektrycznym przepuszczanym przez wcześniej wkłutą igłę.
Elektropunktura	Technika zbliżona do akupunktury, ale punkty poddawane są impulsom elektrycznym za pomocą urządzenia elektronicznego. Impulsy podawane są przez skórę.
F
Farmakopunktura	Technika polegająca na wstrzykiwaniu preparatów leczniczych w punkty akupunkturowe (patrz: akupunktura).
Fitoterapia (link1, link2)	Zespół terapii z użyciem roślin, np. nalewki, napary, okłady. Surowcem w tych terapiach są rośliny.
Folie Systemu Verana	patrz: terapia foliami Very Suchanek.
G
Gadżetoterapia	Nazwę wymyśliłem sam dla potrzeb niniejszego wykazu i nie znajdzie się jej w literaturze. Jest to grupa terapii, które pojawiają się coraz częściej w powiązaniu z gadżetami różnego typu. Mogą to być np. przedmioty o dziwnych kształtach, obrazy i obrazki, talizmany i amulety oraz tym podobna drobnica. Część z nich posiada faktycznie wartości wspomagania organizmu. Inne zaś powstały jedynie po to, aby na fali zainteresowań ezoteryką i terapiami naturalnymi przyciągnąć naiwnego klienta do sklepów z gadżetami lub gabinetów posługujących się nimi. Nie widzę powodu oceniać któregolwiek z tych gadżetów i umniejszać jego roli, bo skoro jakoś pomagają, choćby poprzez autosugestię, to swoją wartość posiadają. Gadżetologia, w przeciwieństwie do innych terapii działa na różnych płaszczyznach, poprzez różne czynniki i techniki, gdyż o tym wszystkim decyduje gadżet i właściwa wiedza na temat jego zastosowania.
Gelotologia	Terapia śmiechem. Szczególnie zalecana dla osób zestresowanych i zablokowanych.
Gemmoterapia	Polega na przykładaniu, w określonych miejscach ciała, kryształów minerałów. Wykorzystuje energie emanowane przez świat minerałów i skał. Można też stosować ją inaczej, np. nosząc biżuterię, przebywając w sąsiedztwie kamieni.
Gimnastyka mózgu	patrz: Kinezjologia edukacyjna.
Głodówka	Są to różnego rodzaju działania polegające na wstrzymaniu się od przyjmowania pokarmu lub tylko niektórych jego składników, lub wręcz narzucające spożywanie określonego typu produktów.
Głodówka urynowa	Jest to odmiana głodówki. Polega na spożywaniu przez leczonego tylko własnego moczu, w ilości 100% moczu wydalanego. Bez spożywania w tym czasie innych pokarmów i napojów.
H
Hatha joga	Kilkaset ćwiczeń fizycznych o różnym stopniu trudności, dzięki którym uruchamia się wszystkie części ciała. Uruchomiona w ten sposób energia wspomaga wewnętrzne samoleczące mechanizmy człowieka. Praktykowana w sensie fizycznym daje doskonałe efekty. Próba połączenia ich z filozofią Jogi, bez dostatecznie stabilnej podbudowy duchowej może doprowadzić do komplikacji psychicznych.
Hipnoterapia	Metoda, która do pozbywania się dolegliwości człowieka wykorzystuje hipnozę. W jej trakcie, w miejsce istniejących myśli i stanów hipnoterapeuta wprowadza nowe sugestie. Technika skuteczna, ale jednocześnie ryzykowna, ze względu na możliwość ewentualnego uzależnienia się od terapeuty.
Hippoterapia	Terapia przywracająca sprawność ruchową dzięki jeździe na koniu. Jej wpływ polega na uruchomieniu mięśni oraz psychicznym kontakcie ze zwierzęciem
Homeopatia	Metoda leczenia polegająca na podawaniu leków homeopatycznych. Leki te są podawane według zasady podobieństwa, tzn.: podobne (choroba naturalna wyrażająca się pełnią objawów) powinno być leczone podobnym (chorobą sztuczną, polekową o podobnej pełni objawów).
Hydrokolonterapia	patrz: wlewy
Hydroterapia	patrz: terapia wodna.
I
Inhalacje	Polegają one na wdychaniu oparów unoszących się nad naczyniem z gorącą wodą i solą, lub częściej z naparem lub wywarem odpowiedniej mieszanki ziół. Przydatne szczególnie w przypadku problemów z drogami oddechowymi. Wykorzystuje się do tego naczynie z ręcznikiem do przykrycia, albo specjalnie skonstruowane aparaty, które umożliwiają wdychanie bezpośrednio przez usta i nos.
Irydologia	Metoda diagnozowania według obrazu tęczówki.
J
K
Kinezjologia edukacyjna	Zespół technik i ćwiczeń fizycznych, które synchronizują pracę półkul mózgowych. Prowadzi do lepszego wykorzystania obu półkul mózgu i efektywniejszego funkcjonowania na płaszczyźnie fizycznej. Skuteczna szczególnie wobec dzieci mających problemy z nauką, ograniczonych ruchowo i psychomotorycznie.
Konchowanie	patrz: Lejkowanie.
Kręgarstwo	patrz: Chiropraktyka.
Kriopunktura	Podobna do termopunktury, ale punkty są chłodzone.
Krioterapia	Jest to schładzanie ciała lub jego fragmentów za pomocą bardzo niskich temperatur. Wykorzystuje się do tego komory niskich temperatur, do których człowiek wchodzi w całości. Istotne jest, aby bezpośrednio po wyjściu z komory wykonać lekką gimnastykę uruchamiającą chore miejsca. Terapia wskazana dla reumatyków, pobudzająca siły witalne oraz regenerująca cały organizm. Do miejscowego schłodzenia stosuje się specjalne aparaty. Ta forma terapii nadaje się przy urazach i do rekonwalescencji.
L, Ł
Laseropunktura	Technika zbliżona do akupunktury, w której punkty stymuluje się światłem lasera.
Lejkowanie	Zabieg podobny do świecowania, ale kształt palonej świecy jest zbliżony do lejka. Jej oddziaływanie jest mocniejsze od świecowania.
Lewatywa	Jest to wprowadzanie do jelita grubego, przez odbyt, czystej wody lub roztworów ziołowych i solnych, o odpowiednio dobranym składzie. Odbywa się to za pomocą gumowej gruszki. Umożliwia oczyszczenie jelita grubego w jego końcowym odcinku.
M
Magnetopunktura	Technika zbliżona do akupunktury, polegająca na stymulowaniu punktów polem magnetycznym.
Magnetoterapia	Podobna do magnetopunktury, ale terapii poddaje się całe ciało, za pomocą urządzeń różnych konstrukcji, małych magnesów przyklejanych do ciała, itp.
Makrobiotyka	Filozofia i technika żywienia, która w oparciu o produkty naturalne i wiedzę o obiegu energii w przyrodzie wprowadza sposób odżywiania prowadzący do przywrócenia pełni zdrowia.
Masaż asyryjski	Jedna z technik bioenergetycznych, polegająca na uporządkowaniu biopola za pomocą bezkontaktowych ruchów dłońmi terapeuty w ciałach subtelnych potrzebującego.
Masaż hyad	patrz: masaż tajlandzki.
Masaż indiański	Technika polegająca na wykonywaniu posuwistych ruchów kciukami, głaskaniu mięśni lub ich oklepywaniu, przez co uaktywnia się energetykę wewnątrz organizmu.
Masaż klasyczny	Masaż klasyczny ma na celu pobudzić krążenie obwodowe, przepływ płynów tkankowych, przyśpieszyć usuwanie substancji szkodliwych z mięśni, poprawić przemianę materii, ukrwienie i doenergetyzować mięśnie.
Masaż mauri (Ma-Uri)	Masaż wywodzący się z Polinezji. Jego moc wywodzi się z duchowej energii i tańca. Właściwy taniec (odpowiednie kroki i rytmiczne, harmonijne ruchy) pobudza centra energetyczne człowieka. Taniec wzorowany jest na tańcu godowym albatrosa.
Masaż pępka	Ormiańska metoda masażu pępka i jego okolicy, bazująca na unerwieniu tej strefy. Poprawia pracę organów wewnętrznych.
Masaż punktowy	patrz: Digitopunktura.
Masaż segmentarny	Różne poziomy rdzenia kręgowego mają połączenie z różnymi organami wewnętrznymi z jednej strony, a pewnymi obszarami ciała z drugiej strony. Oddziaływując na te zmienione obszary ciała, masażem jakby przez rdzeń kręgowy i jego połączenia docieramy do chorego organu. Można powiedzieć, że podnosząc energię w zmienionym obszarze na zewnątrz, prowadzimy ją przez połączenie przez rdzeń do potrzebującego energii organu.
Masaż tajlandzki	Jest to masaż ciała połączony ze współodczuwaniem. Podczas masażu wytwarzane jest wspólne pole energetyczne pacjenta i terapeuty. Obie strony masażu jakby śnią wspólnie ten sam sen, przy czym pacjent może rzeczywiście "odlecieć". W tym samym czasie masażysta prowadzi również zabieg. W jego trakcie korzysta on ze świadomości, którą posiadają organy i odbiera ją jako skojarzenia lub wizje, po czym wykorzystuje do usunięcia zaburzeń energetycznych.
Masaż tybetański	Jedna z technik bioenergetycznych polegająca na wykonywaniu sekwencji ruchów dłońmi terapeuty po ciele potrzebującego. Dłonie przyjmują odpowiedni kształt. Zabieg oddziaływuje na ciała subtelne potrzebującego.
Medycyna chińska	Tradycyjna, starożytna medycyna chińska, która wykorzystuje jako podstawę terapii wiedzę o wszelkich systemach i elementach przepływu energii w kosmosie i w człowieku. Przywraca równowagę w przepływie energii.
Medycyna holistyczna	Medycyna, która opiera się na filozofii traktowania człowieka jako całości, tzn. ciało+umysł+dusza. Jednocześnie łączy go na stałe z kosmosem, uznając go za cząstkę natury. Dla uzdrawiania stosuje wszelkie techniki, które pozwolą uzdrowić całość człowieka, zgodnie z powyższymi założeniami, a nie tylko drobne jego elementy, chociaż wydaje się, że tylko jeden element potrzebuje pomocy.
Moksa	Odmiana termopunktury, polegająca na przypiekaniu punktów za pomocą specjalnie spreparowanych piołunowych cygar, rzadziej stożków lub kulek.
Mudry	Drobne techniki, w których ciało przyjmuje określony układ, co prowadzi do odblokowania przepływów energetycznych oraz skierowanie tych przepływów w określonym kierunku. Ćwiczenia te, a raczej pozycje, najczęściej znane są dla dłoni. W tym przypadku palce i dłonie są układane w określony sposób, różny dla różnych dolegliwości. Metoda jest bardzo prosta i skuteczna, możliwa do stosowania samodzielnie.
Muzykoterapia	Polega na słuchaniu, czasem tworzeniu muzyki. W sensie terapii niekonwencjonalnych jest to muzyka o różnych nastrojach, dźwiękach z wplecionymi często odgłosami przyrody, itp. W sensie bardziej naukowym uwzględnia najczęściej muzykę klasyczną. W obu przypadkach prowadzi do zestrojenia organizmu z wibracjami muzyki, działa relaksująco, odprężająco i wyciszająco, przez co pomaga odblokować naturalny przepływ energii w organizmie.
N
Naturoterapia	Praktycznie można do nich zaliczyć wszelkie terapie, w których podstawą działania są siły natury, a więc zioła, minerały, energie, światło, dźwięk, bioenergia, itd.
O
Obrazy lecznicze	Niektórzy malarze potrafią przelać na płótno wibracje, które w kontakcie z człowiekiem uzdrawiają go. Obrazy mogą być banalne, abstrakcyjne lub realistyczne. Mogą być przepełnione symboliką, treściami ezoterycznymi lub zaczerpniętymi z codzienności. Po prostu emanują wibracjami zaklętymi w obrazie przez jego twórcę.
P
Polarity	Technika polegająca na przykładaniu dłoni w ściśle określonych miejscach na ciele potrzebującego, aby doprowadzić do zrównoważenia przepływu energii wewnątrz organizmu.
Pranajama	Ćwiczenia polegające na oddychaniu według określonych reguł, przez co zmienia się rytm oddechów, oczyszcza organizm oraz uaktywniają się intensywne przepływy energii. Prawidłowo prowadzona i podbudowana stabilnie duchowym rozwojem wspomaga go. Bez tej podbudowy może się stać źródłem powikłań psychicznych.
Psychoterapia	Grupa różnorodnych praktyk polegających na pracy z psychiką człowieka, docieraniu do jego podświadomości. Jej celem jest pozbywanie się z psychiki człowieka źródeł jego problemów. Może być prowadzona indywidualnie lub zbiorowo, samodzielnie lub pod okiem terapeuty.
Q
Qi Gong [czyt. Ći Kung]	Zestaw ćwiczeń, które prowadzą do uaktywnienia przebiegu energii w poszczególnych kanałach energetycznych (meridianach), co z kolei prowadzi do pełnej harmonii psychofizycznej.
R
Rebirthing	Psychoterapia stosowana w celu ponownego duchowego odrodzenia się człowieka. Stosuje się w nim m.in. sesje oddechowe, prace z własnym rozwojem i inne techniki wspomagające.
Refleksologia metodą Ingham	Technika masażu receptorów na stopach i dłoniach, które powiązane są z systemem energetycznym organizmu. Zwana niekiedy akupresurą.
Refleksoterapia	Zespół metod polegających na stymulowaniu biologicznie aktywnych rejonów lub punktów (zwanych punktami akupunkturowymi) za pomocą różnych technik (np. akupunktura, laseropunktura, termopunktura, masaż palcami).
Regresing ® (1)	Jest to niehipnotyczna metoda pozbywania się różnych "nierozwiązywalnych" problemów człowieka. Wykorzystuje zjawisko wchodzenia w stan regresywny (powrót świadomością do przeszłych zdarzeń). Podobnie jak rebirthing wykorzystuje zrelaksowanie i doenergetyzowanie organizmu poprzez oddychanie w celu pogłębienia kontaktu z ukrytymi warstwami podświadomości. Pomaga w dotarciu i uwolnieniu od podświadomych ograniczeń z wszystkich okresów istnienia człowieka: m. in. prenatalnego, wczesnodziecięcego oraz poprzednich wcieleń. W przeciwieństwie do hipnozy, która z punktu doświadczeń regresingu pozostawia negatywne skutki w umyśle, klient jest zupełnie świadomy tego, co się z nim dzieje i w każdej chwili może przerwać sesję terapeutyczną.
Regresing (2)	Pod tą nazwą spotyka się też czasami określenie hipnozy regresywnej (patrz - hipnoterapia), w której człowiek jest cofany do zdarzeń z bliższej lub dalszej przeszłości.
Reiki	Czysta, Boska energia, która utrzymuje nas przy życiu i kieruje tym życiem. Potocznie (błędnie): terapia polegająca na przykładaniu dłoni przez wtajemniczoną osobę, przez co następuje przekazywanie energii osobie potrzebującej. Uzdrawia na płaszczyźnie fizycznej, psychicznej i duchowej. Usuwa nie tylko objawy dolegliwości, ale głównie ich przyczyny. Reiki mogą przekazywać osoby po inicjacji. Wówczas przepływ jest intensywny, a terapia skuteczna. Układ dłoni nie ma żadnego związku z przekazem energii, lecz stanowi jedynie prostą technikę zabiegu. Sam układ dłoni jest nieskuteczny.
Relaksacja	Najprostsza i jednocześnie najtrudniejsza terapia, polegająca na przyjęciu wygodnej pozycji i pozostaniu w niej w pełnym relaksie przez określony czas. Usuwa stresy, rozluźnia całe ciało a pośrednio wpływa na stan psychofizyczny człowieka. Jej najtrudniejszym elementem jest pełny relaks umysłu.
Rytuały tybetańskie	Zestaw 6 prostych ćwiczeń, których zadaniem jest uaktywnienie kręgosłupa i energetyki całego organizmu.
S, Ś
Sauna	Sauna jest pomieszczeniem, w którym wytwarzana jest wysoka temperatura. Uzyskuje się ją w sposób tradycyjny (np. rozgrzane kamienie) lub nowoczesny (różne urządzenia grzewcze). W różnych krajach stosuje się różne typy sauny: suche lub mokre. Generalnie zabieg polega na przebywaniu w saunie przez określony czas w celu wypocenia się. Pomaga to w wydaleniu różnych świństw zalegających w organiźmie, udrożnieniu porów w skórze oraz zahartowaniu się. To ostatnie często jest łączone z kąpielą w zimnej wodzie.
Shiatsu	Technika podobna do akupresury i digitopunktury, pochodząca z Japonii.
Su-Dżok	Jest to koreańska metoda diagnozowania i uzdrawiania. Opiera się ona (podobnie jak refleksologia metodą Ingham) na tym, że dłoń i stopy są matrycami całego ciała. Znajdują się na nich punkty odpowiadające różnym organom ciała. Metoda polega na wyszukaniu bolesnych stref a następnie stymulowaniu ich różnymi metodami: ucisk patyczkiem diagnostycznym, ucisk ziarnem (np. pszenicy), ogrzewanie lub schładzanie, przykładanie substancji leczniczych (np. czosnek). Do tego dochodzi masaż paznokci rąk i nóg.
Sylwoterapia	Polega na wejściu człowieka w kontakt z lasem, a szczególnie z pojedynczymi drzewami i wykorzystanie przepływu soków i energii tych drzew do uzdrawiania własnych potrzeb energetycznych.
Śmiechoterapia	patrz: gelotologia
Świecowanie	Zabieg polegający na paleniu odpowiednio spreparowanej świeczki, włożonej do ucha. Uaktywnia energetykę rejonu głowy i pośrednio wpływa na cały organizm.
T
Tai Chi	Zestaw ćwiczeń opartych na chińskiej filozofii ruchu i przemiany energii jin i jang. Metoda ta może być stosowana przez wszystkie grupy wiekowe i prowadzi do wyregulowania i ustabilizowania przypływu energii w człowieku. Poprawia stan psychofizyczny człowieka.
Talizmany, amulety	Są to przedmioty wykonane w określonych warunkach energetycznych, astrologicznych. Mają swoją symbolikę i specyficzne kształty, wykonane są ze specjalnie dobranych surowców. Powinny mieć wbudowane w siebie intencje zgodne z przeznaczeniem. Przedmioty te służą indywidualnej ochronie przed różnorodnymi czynnikami zewnętrznymi, oddziaływują na energetykę człowieka i jego aurę oraz emanują wibracjami mogącymi w znaczący sposób wspomóc uzdrawianie lub odciąć od czynników chorobotwórczych.
Terapia duchowa	Są to różne terapie, w których oddziaływuje się bezpośrednio na duszę człowieka. Zaliczyć tu można m.in. modlitwę, medytację, Reiki. Wszystkie one polegają na połączeniu człowieka z Wyższymi wibracjami i Energiami.
Terapia dźwiękiem	Polega na śpiewaniu alikwotów (naddźwięków), mantr lub wydawaniu intuicyjnym dźwięków, których wibracje uzupełniają i harmonizują pole energetyczne człowieka.
Terapia Evelyn Monahan	Psychoterapia będąca połączeniem medytacji, relaksu i pracy z afirmacjami. Metoda wykonywana jest wg ściśle określonego wzoru postępowania.
Terapia foliami Very Suchanek	Metoda opiera się na wykorzystaniu płytek zrobionych z kolorowych folii, sklejonych w specjalnych kombinacjach barwnych. Oddziałują one na poziomie fizycznym, psychicznym i duchowym. Praca z płytką polega na wykorzystaniu subtelnych energii kolorów do przewracania równowagi energetycznej w subtelnych ciałach człowieka. Folię nosi się przy sobie, patrzy przez nią na słońce, itd. Jej działanie jest dwojakie: zwraca uwagę człowiekowi na istniejący problem (którego dotyczy) oraz pomaga go rozwiązać.

http://alfabeta.terramail.pl/heal/heal0sps.htm

---