Motyw cierpienia i miłości w Biblii
W mitologii i Biblii wielokrotnie zostają poruszone motywy cierpienia i miłości, które w większości podań mitologicznych i biblijnych przeplatają się ze sobą. Za jeden ze symboli cierpienia w Biblii można uznać Hioba, który mimo miłości do Boga i głębokiej wiary zostaje wystawiony przez Niego na próbę. Hiob zostaje pozbawiony majątku, traci potomstwo, po czym zostaje dotknięty trądem. Zniósł on te wszystkie cierpienia, nie tracąc wiary w Boga i miłości do Niego. Powinniśmy brać przykład z Hioba, który mimo ciężkiej próby, na jaką został wystawiony i licznych cierpień, nie przestał kochać Boga. Hiob dzięki swojej wytrwałości odzyskał majątek, rodzinę i zdrowie, co mówi nam, że kiedy i my zostaniemy wystawieni na próbę, to nie powinniśmy się poddawać.
Motyw cierpienia i miłości pojawia się również w "Przypowieści o synu marnotrawnym", gdzie mimo tego, że syn odwraca się od ojca i wraca dopiero, kiedy zaznaje cierpienia, to ten przyjmuje go z otwartymi ramionami, okazując mu miłość ojcowską. Przypowieść ta mówi nam, że kochający bliźni powinni wybaczać tym, którzy wejdą na złą drogę, tak jak Bóg wybacza grzesznikom.
Również w "Przypowieści o miłosiernym Samarytaninie" zawarte są poszczególne motywy. W przypowieści tej czyn Samarytanina jest wyrazem miłości do cierpiącego bliźniego. Samarytanin jest tutaj symbolem miłości, natomiast napadnięty człowiek jest symbolem cierpienia. Z tej przypowieści możemy wyciągnąć wniosek, że dzięki miłości do innych ludzi możemy pomóc im w przezwyciężeniu cierpienia.
Miłość i cierpienie pojawiają się też w historii pierwszych ludzi - Adama i Ewy, których Bóg darzył miłością i zaufaniem. Smak cierpienia poznali oni dopiero, gdy Ewa za namową szatana w postaci węża zerwała z drzewa zakazany owoc, a następnie oboje go spróbowali. Mimo tego ich czynu Bóg im wybaczył, lecz nigdy już nie żyło się im tak dobrze, jak na początku, ponieważ na każdym kroku spotykało ich cierpienie. Sodoma i Gomora to miasta zniszczone ogniem i siarką z ręki Boga. Mieszkańcy tych miast prowadzili grzeszczne i rozpustne życie. Wszystkich ludzi mieszkających w tych dwóch miastach spotkało cierpienie, zginęli oni za swe grzechy.
Również w "Apokalipsie św. Jana" spotykamy wspomniane powyżej motywy. Św. Jan pisze o tym, że jeśli będziemy walczyli ze sobą i niszczyli się nawzajem, zamiast darzyć się miłością, która przynosi pokój, to spotka nas wielkie cierpienie i zagłada. W mitologii miłość i cierpienie pojawiają się wielokrotnie, między innymi w micie o Prometeuszu, gdzie jest on uosobieniem cierpienia, jak również miłości. Poniósł on cierpienie dla ludzi, których stworzył z gliny, a później z miłości do nich wykradł ogień z Olimpu, by poprawić ich byt. Za dobry uczynek, który zrobił dla ludzi z miłości do nich, został skazany na wieczne cierpienie prze bogów. Mit o Prometeuszu mówi nam o tym, że powinniśmy być przygotowani nawet na poświęcenie dla osób, które kochamy.
Mit o Niobe mówi o miłości i cierpieniu matki, która straciła swoje ukochane potomstwo, po czym spotyka się z cierpieniem. Niobe pokazuje nam, że jeśli kocha się kogoś naprawdę, to uczucie to nie mija po śmierci tej osoby. Z mitu tego możemy wyciągnąć morał, że powinniśmy darzyć miłością wszystkich, ponieważ przynosi ona szczęście, natomiast nienawiść, którą Niobe darzyła Latonę, powoduje ból i cierpienie, czego przykładem jest właśnie los Niobe.
Innym przykładem mitu zawierającego motyw miłości i cierpienia jest mit o Heraklesie, którego żoną była Dejanira. Została ona porwana przez cantaura Nessosa, gdy Herkules zranił go z łuku, ten przed śmiercią podarował Dejanirze swą krew, która miała służyć jako środek zapewniający trwałą miłość męża. Kiedy wyprała w nim koszulę męża, która przesiąknięta była jadem, paliła strasznie jego ciało, po czym ten podpalił się i płonął w mękach. Tak więc Dejanira wystawiając miłość męża na próbę skazała zarówno jego, jak i siebie na cierpienie. Dręczona wyrzutami sumienia Dejanira popełniła samobójstwo.
Można tutaj wyróżnić też Antygonę, którą spotyka cierpienie przez miłość do własnego brata. Walczy ona dla brata, który został uznany po śmierci za zdrajcę narodu przez Kreona. Antygona musi stawić czoło surowemu królowi, który uznaje jedynie prawa wydane przez siebie. Antygona staje przed sądem, ponieważ wie, że jej miłość do brata jest najważniejsza i dla niej jest gotowa zrobić wszystko. Odyseusz, dzielny król Itaki, to kolejny bohater, który musi stawić czoło wszystkim cierpieniom napotkanym na drodze. Długie lata tułaczki przyniosły Odyseuszowi smak samotności i niebezpieczeństwa, wielokrotnie musiał stawiać czoło wrogo nastawionym istotom. Ten dzielny wojownik przez długie lata nie wiedział, co dzieje się z jego państwem i rodziną, dopiero po wieloletniej tułaczce udało mu się powrócić do domu, lecz przedtem musiał wiele wycierpieć. W Biblii i mitologii motywy cierpienia i miłości pojawiają się jeszcze w wielu mitach, przypowieściach i podaniach. W niektórych z nich miłość powoduje cierpienie, ale w większości to jej brak jest powodem cierpienia biblijnych i mitologicznych postaci.
1