CIERPIENIE I

MIŁOŚĆ W

BIBLII

Aleksandra Araszkiewicz

Semestr 1a

21.10.12

KSIĘGA HIOBA



Zaliczana do ksiąg mądrościowych

(dydaktycznych). Zarysy już w X-IX

w.p.n.e., spisana VI-IV w., trzech

autorów.



Opowiada dzieje Hioba – jest pierwszą z

ksiąg ST, która mówi o losie jednostki,

nie narodu.



Pokazuje cierpienie niezawinione.

KSIĘGA HIOBA



Forma udramatyzowanego poematu, ujętego

w ramy wstępu i zakończenia. Wykorzystane

takie gatunki, jak: przemowy sądowe

(dyskusje Hioba z przyjaciółmi), lamentacja.



Podstawową wymową księgi jest

przekonanie, że człowiek nie jest w stanie

przeniknąć Bożej mądrości.



Zakwestionowanie wyjaśnienia przyczyn

cierpienia jako kary za grzechy

TREŚĆ



Bohater, „sprawiedliwy, prawy,
bogobojny i unikający zła”, jest bardzo
bogaty, otoczony liczną rodziną
(siedmiu synów, trzy córki). Zostaje
poddany próbie (Bóg na dowód, że Hiob
jest wzorem pobożności, oddaje jego
życie w ręce szatana): traci majątek,
sługi, dzieci. Następnie choruje na trąd
– złorzeczenia żony, „życzliwe” rady
przyjaciół.



Bóg w nagrodę oddaje wiernemu
dwójnasób całą majętność.

ĆWICZENIA

1.

W jakiej sytuacji egzystencjalnej
znajduje się Hiob i czego doświadcza?

2.

Czego dotyczy próba?

3.

Jaka jest postawa bohatera wobec
Boga i ludzi?

4.

Jaka jest wymowa opowieści biblijnej?

5.

Które zdania lub ich urywki mają
charakter sentencji?

CYTATY



„Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię

Pańskie błogosławione!” Ks. Hioba,1,21



„Człowiek zrodzony z niewiasty ma

krótkie i bolesne życie, wyrasta i

więdnie jak kwiat, przemija jak cień

chwilony” Ks. Hioba,14,1-2

PIEŚŃ NAD PIEŚNIAMI



Najbardziej zmysłowa część ST, o

tematyce miłosnej, na pozór nie mówi

nic o Bogu, lecz o uczuciach Oblubieńca

i Oblubienicy.



Według wielu chrześcijańskich

interpretacji Biblii symbolizuje związek

między Chrystusem a Kościołem.



Tytuł tłumaczy się dosłownie z

hebrajskiego.

PIEŚŃ NAD PIEŚNIAMI



Forma poematu miłosnego z

elementami pieśni weselnej.



Autorstwo przypisywane Salomonowi,

współcześnie uważa się, że księga

powstała do połowy IV w. p.n.e.

PIEŚŃ PIERWSZA



Oblubienica wzywa swego Oblubieńca,
wyznaje mu miłość.



Odpowiada jej chór i sam ukochany,
nazywając ją przyjaciółką i wysławiając
jej urodę.



Następuje pełen żaru dialog między
kochankami.

PIEŚŃ DRUGA



Oblubienica wyraża tęsknotę i
wspomina miłosne zaklęcia Oblubieńca.

PIEŚŃ TRZECIA



Oblubieniec mówi o swej miłości do
Niej.



Wersety tej pieśni często odnoszone są
do Maryi, matki Jezusa.

PIEŚŃ CZWARTA



Oblubienica opowiada dramatyczną
historię – kiedy ociągała się z
otwarciem drzwi miłemu, o co ją prosił,
ten odszedł.



Złapana i zbita przez strażników prosi o
pomoc w odnalezieniu Oblubieńca –
opisuje jego wygląd.



Oblubieniec pojawia się, śpiewając
miłosną pieśń.

PIEŚŃ PIĄTA



Kolejny miłosny dialog kochanków,
przerywany pieśniami chóru.

PIEŚŃ SZÓSTA



Pojawiają się bracia Oblubienicy i
żądają od Niego zapłaty za nią.



Mężczyzna godzi się bez targowania na
niezwykle wygórowaną sumę,
potwierdzając tym samym wartość swej
miłości.

CYTATY



„Oto głos miłego mego!
Spójrz, zbliża się, biegnie przez góry
I skacze po pagórkach!” Pnp 2,8



„miłość mocna jest jak śmierć” Pnp, 8,6

ŻRÓDŁA

D. Chemperek, A. Kalbarczyk,
Zrozumieć tekst – zrozumieć
człowieka. Starożytność –
średniowiecze, Warszawa 2012.
D. Nosowska, R. Kreczman-Madej,
Język polski. Tydzień po tygodniu do
matury. Poziom podstawowy i
rozszerzony, Kraków 2011.
A. Surowiec, M. Tomczyk_Maryon, K.
Zabawa, Repetytorium. Język polski,
Warszawa-Bielsko-Biała 2010.