Manifest Partii Komunistycznej
Burżuazja a Proletariusze
Historia wszystkich dotychczasowych społeczeństw to historia walk klasowych. We wszystkich dotychczasowych epokach można zaobserwować podział klasowy. Epoka burżuazji, wyróżnia się tym, że uprościła podziały klasowe. Panuje dychotomiczny podział na burżuazję i proletariat.
Skąd się wzięła burżuazja? Ewoluowała od chłopów poddanych średniowiecza poprzez mieszczaństwo grodowe powstały pierwsze jej elementy. W wyniku wielkich odkryć geograficznych i kolonizacji rozpoczął się wielki handel oraz co za tym idzie cechowy system produkcji przestał pokrywać coraz większe zapotrzebowanie rynków. Jego miejsce zajęła manufaktura która wraz z rewolucją przemysłową przeistoczyła się w nowoczesny wielki przemysł. Za umocnieniem ekonomicznym szły zdobycze polityczne(trzeci stan we Francji, Anglia). Burżuazja tam gdzie dochodziła do władzy burzyła stary porządek, zrywając więzi feudalne. Słowem, wyzysk osłonięty złudzeniami religijnymi i politycznymi zastąpiła wyzyskiem jawnym, bezwstydnym, bezpośrednim, nagim. Burżuazja jest antytradycyjna nie może istnieć bez nieustannej rewolucji narzędzi produkcji i stosunków społecznych. Potrzeba zysku stała się przyczyną imperializmu i coraz większej koncentracji kapitału. Ten pęd do rozwoju(Marks nie używa tego słowa) skutkuje kryzysami nadprodukcji. W czasie kryzysów wybucha epidemia społeczne, która wszystkim poprzednim epokom wydawała się niedorzecznością - epidemia nadprodukcji. Burżuazja stara się przezwyciężać kryzys poprzez przymusowe niszczenie części sił wytwórczych oraz przez ekspansje jednak to powoduje, że kryzysy stają się jeszcze bardziej rozległe. Oręż, za którego pomocą burżuazja powaliła feudalizm zwraca się teraz przeciw niej samej.
Rozwojowi burżuazji towarzyszy rozwój proletariatu. Robotnicy są towarem, podlegają wszelkim zmianom rynkowym. Ich praca zatraciła wszelkie cechy samodzielności. Są niewolnikami klasy burżuazyjnej. Rekrutują się ze wszystkich grup społecznych. Ponadto są wyzyskiwani poza miejscem pracy gdy muszą opłacić mieszkanie czy kupić jedzenie. Ze względu na to że są niewykształceni, klasa burżuazyjna manipuluje nimi dla własnych celów. Zrzesza ich do walki z właścicielami ziemskimi czy resztkami arystokracji. Ale z rozwojem przemysłu proletariat rośnie w siłę i zaczyna sobie tą siłę uświadamiać. Robotnicy zaczynają tworzyć związki zawodowe i walczą. Wynikiem tych walk nie jest zwycięstwo nad burżuazją tylko jednoczenie się robotników. Produktem tego procesu będzie organizowanie się proletariuszy w partię polityczną. Proletariusze nie mają nic własnego do zabezpieczenia, muszą za to zburzyć to, co dotychczas ochraniało własność prywatną. Bo wszystkie klasy w historii ewoluowały a robotnik wraz z rozwojem przemysłu staje się nędzarzem.
Tylko proletariat jest klasą rewolucyjną, wszystkie klasy giną wraz z rozwojem przemysłu. Proletariat nie, bo jest przez przemysł stworzony. Istnieją ponadto Stany średnie - chłopi drobni rzemieślnicy i drobni przemysłowcy. Są konserwatywni bo pragną utrzymać to co mają. Kiedy poczują że staną się proletariuszami zaczną działać w sposób odpowiedni. Istnieje też lumpenproletariat czyli bierny wytwór gnicia najniższych warstw starego społeczeństwa. Jest skłonny do sprzedawania się jako narzędzie reakcyjnych knowań.
Proletariusze a komuniści
Komuniści tym tylko różnią się od innych partii proletariackich, że z jednej strony wysuwają niezależne od narodowości interesy proletariatu, z drugiej stale reprezentują interesy proletariatu. Najbliższy cel komunistów to: ukształtowanie proletariatu w klasę, obalenie burżuazji, zdobycie władzy politycznej przez proletariat. A w teorii wyprzedzają pozostała masę proletariatu zrozumieniem warunków, przebiegu i ogólnych wyników ruchu proletariackiego.
Tezy teoretyczne komunistów nie opierają się na ideach, są one wyrazem rzeczywistych stosunków istniejącej walki klas.
Zniesienie własności prywatnej
Komunizm nie jest za zaniesieniem własności w ogóle, lecz za zniesieniem własności burżuazyjnej.
Toteż przekształcenie kapitału we własność zbiorową, należącą do wszystkich członków społeczeństwa, nie będzie przekształceniem własności osobistej we własność społeczną. Przekształceniu ulegnie jedynie społeczny charakter własności. Traci ona swój klasowy charakter. Ponadto w ówczesnym społeczeństwie i tak 9/10 nie ma własności
Dodatkowo praca przestanie być towarem, zacznie służyć wznoszeniu życia robotników na wyższy poziom..
Likwidacja wykształcenia klasowego
Wykształcenie burżuazyjne jest wytworem burżuazyjnym więc straci racje bytu, zresztą dla większości społeczeństwa wykształcenie jest przyuczeniem do roli maszyny w przemyśle.
Zniesienie rodziny
W pełni rozwinięta rodzina istnieje tylko w burżuazji; ale jej uzupełnieniem jest przymusowy brak rodziny u proletariuszy i publiczne prostytucja. Zmiana pozycji kobiety z takiej w który jest ona tylko narzędziem produkcji.
Zamiana wychowania w rodzinie na wychowanie społeczne.
Zniesienie ojczyzny i narodowości
Wyzysk jest jeden i jest jedna klasa robotnicza. Robotnicy nie mają ojczyzny.
Zniesienie religii i moralności burżuazyjnej.
A komunizm znosi wieczyste prawdy, znosi religię, moralność, zamiast nadać im nowa formę, staje wiec w sprzeczności z całym dotychczasowym rozwojem historycznym.
Zniesieni klas społecznych i zastąpienie ich klasą robotniczą.
Aby osiągnąć swoje cele, proletariat musi wyrwać z rak burżuazji cały kapitał i scentralizować wszystkie narzędzia produkcji. Może się to odbyć za pomocą posunięć despotycznych i naruszających prawo:
Wywłaszczenie własności ziemskiej i użycie renty gruntowej na wydatki państwowe
Wysoka progresja podatkowa
Zniesienie prawa dziedziczenia
Konfiskata własności wszelkich emigrantów i buntowników.
Scentralizowanie kredytu w rękach państwa poprzez bank narodowy o kapitale narodowym i wyłącznym monopolu.
Scentralizowanie środków transportu w rękach państwa.
Zwiększenie liczby fabryk państwowych, narzędzi produkcji, udostępnienie gruntów pod uprawy i ich melioracja według społecznego planu.
Jednaki przymus pracy dla wszystkich, utworzenie armii przemysłowych, zwłaszcza dla rolnictwa.
Zespolenie rolnictwa i przemysłu, działanie w kierunku stopniowego usunięcia różnic między miastem a wsią.
Publiczne i bezpłatne wychowanie wszystkich dzieci. Zniesienie pracy fabrycznej dzieci.
Literatura socjalistyczna i komunistyczna
Socjalizm reakcyjny-Powstał w opozycji do burżuazji, tworzą go klasy zagrożone przez kapitał ale nie robotnicy.
Socjalizm feudalny
Socjalizm ten został ufundowany przez arystokrację francuską i angielską. Arystokracja stwarza pozory działania po stronie robotników, aby podkopywać pozycję burżuazji. Arystokraci nie pamiętają o tym że sami byli wyzyskiwaczami klas niższych a burżuazję zrodził ich system. Głównym oskarżeniem jest to, że pod panowaniem Burżuazji rodzi się klasa, która wysadzi w powietrze cały porządek społeczny. Dodatkowo sami czerpią korzyści z wyzysku robotników.
Socjalizm Drobnomieszczański
Arystokracja to nie jedyna grupa, której pogorszyło się w nowoczesnym społeczeństwie. W wyniku konkurencji drobnomieszczaństwo i chłopstwo jest spychane w stronę proletariatu. Socjalizm drobnomieszczański nadzwyczaj wnikliwie analizuje sprzeczności w środkach produkcji i demaskuje uproszczenia ekonomistów. Ale ten socjalizm chce przywrócić dawne środki produkcji i dawne środki wymiany. Jest reakcyjny i utopijny.
Socjalizm Niemiecki
Jest to pokłosie pism francuskich z czasów rewolucji. Zamiast interesu proletariatu prezentuje potrzeby istoty ludzkiej. Reprezentuje interesy niemieckiego drobnomieszczaństwa.
Socjalizm konserwatywny czyli burżuazyjny
Np. „Filozofia Nędzy” Proudhona”
Pewna część burżuazji pragnie zaradzić niedomaganiem społecznym, aby utrwalić istnienie społeczeństwa burżuazyjnego. Zmiana materialnych warunków bytu ma nastąpić nie poprzez zniesienie burżuazyjnych stosunków produkcji, lecz ulepszenie administracyjne.
Socjalizm i komunizm krytyczno-utopijny
Saint-Simon, Fourier, Owen itd.
Istnieje przeciwieństwo klas, jednak nie ma inicjatywy po stronie proletariatu. Celem jest wprowadzenie utopijnego systemu społecznego dla CAŁEGO społeczeństwa. System ten nie jest produktem ewolucji społecznej, tylko jest narzucony. Odrzuca się ponadto rewolucje. Twierdzenia są utopijne jednakże były pożyteczne dla uświadomienia robotników.
Stosunek komunistów do różnych partii opozycyjnych
Komuniści popierają wszędzie każdy ruch rewolucyjny przeciw istniejącym stosunkom społecznym i politycznym.
Niechaj drżą panujące klasy przed rewolucją komunistyczną. Proletariusze nie mają w niej nic do stracenia prócz swych kajdan. Do zdobycia mają cały świat.
Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!