Szkoła ŻAK. Centrum edukacji i biznesu
Zawód. Technik organizacji reklamy
Przedmiot. Historia sztuki i reklamy
Temat 5. Reklama radiowa, kinowa i prasowa na początku XX wieku.
Podczas I i II wojny światowej reklama i propaganda polityczna często wchodziły we wzajemne sprzężenie. Takie wzajemne relacje i interakcje były znamienne także na terenie USA - gdzie propaganda polityczna ewoluowała równolegle z reklamą.
Dwudziestolecie międzywojenne to w USA i w Europie Zachodniej okres dynamicznego rozwoju reklamy jako dziedziny komunikacji społecznej i jako biznesu
o własnych wewnętrznych regulacjach, procedurach i sposobach zarabiania pieniędzy.
Po okresie wielkiego kryzysu gospodarczego (1929 - 1933), dzięki sprawnie rozwijającej się kapitalistycznej gospodarce, powstała wielka podaż produktów i dóbr konsumpcyjnych. Zwiększenie popytu na dobra konsumpcyjne stało się jednym
z najważniejszych kluczy do wyjścia z kryzysu. Reformy ekonomiczno - społeczne wprowadzone przez Roosevelta w latach 1933-1939 wzmocniły siłę nabywczą obywateli. Intensywna akcja propagandowo-polityczna konsumpcje ujmowała jako wręcz patriotyczny obowiązek. Takie przekonanie stało się później podstawą do kształtowania się tzw „społeczeństwa konsumpcyjnego” - zarówno w USA jak i Europie.
W 1895 r. Guglielmo Marconi dokonał w Anglii przekazu dźwięku na odległość.
25 lat później, w 1920 roku rozpoczęła regularne nadawanie, pierwsza na świecie stacja radiowa - KDKA w Pittsburgu. Radio jako środek komunikowania rozwijało się bardzo dynamicznie w USA, Anglii, Francji, ZSRR a także w Polsce. Taniość i dostępność tego środka przekazu sprawiły, że reklamy były w nim coraz częściej emitowane. Początkowo wygłaszano lub śpiewano teksty, które nigdzie nie były utrwalane.
W 1932 roku Fritz Pfleumer wynalazł taśmę magnetofonową. Pierwsze magnetofony wyprodukowane zostały w 1936 roku przez niemieckie AEG. Masowo zaczęto ich używać dopiero po drugiej wojnie światowej.
Popularną formą reklamy były słuchowiska radiowe. Owe „seriale” radiowe były często sponsorowane przez producentów środków czystości lub artykułów żywnościowych. W słuchowisku pełno było „wtrętów promocyjnych” - była to swoista forma tzw. ” produkt placement”. Oprócz słuchowisk nadawano także koncerty reklamowe - utwory muzyczne przeplatane były ogłoszeniami reklamowymi.
Radio uważane było za nowoczesny wynalazek a audycji i koncertów słuchano
z wielką uwagą od początku do końca. Reklamodawcy mieli silny wpływ na to w jakim kontekście pojawiały się ich reklamy. Początkowe reklamy radiowe trwały nawet minutę - potem stawały się coraz krótsze.
W 1936 roku Arthur Charles Nielsen opatentował urządzenie znane jako audiometr. Rejestrowało ono to, kiedy w gospodarstwie domowym było włączane radio i na jakich stacjach odbierano program - minuta po minucie. Dzięki temu zaczęła się epoka standaryzowanych i zobiektywizowanych badań nad publicznością. Na podstawie tych monitoringów robiono potem analizy demograficzne i socjoekonomiczne do sprzedaży czasu antenowego.
Ważnym medium reklamowym na początku XX wieku było kino. Rozkwitał kult gwiazd i wzrastało zainteresowanie różnymi gatunkami filmowymi: melodramatem, musicalem, dramatem historycznym, komedią sytuacyjną lub kryminałem. Reklamówki miały zwykle postać rekomendacji (endorserami często były gwiazdy filmowe), lub scenek
z życia. Pojawiało się coraz więcej reklamówek animowanych gdyż reklama wykorzystywała ogromne nimi zainteresowanie.
Pod wpływem trendów radiowych i kinowych kształtowały się nowe formy reklamy prasowej. Ówczesne ogłoszenie reklamowe składało się często z pisanej opowieści oraz sugestywnego i ilustrującego te opowieść obrazka.. Narracja miewała formę zbliżoną do nowelki, listu, pamiętnika - dotyczyła natomiast jakiegoś problemu, który był rozwiązany dzięki zastosowaniu określonego produktu. Inną popularną formą reklamy prasowej była historyjka obrazkowa - komiks lub fotostory. One także pokazywały problem i jego rozwiązanie za pomocą produktu.
Ojcem nowoczesnego plakatu reklamowego był Adolf Mouron - publikujący pod pseudonimem Cassandre. Jego prace powstawały od wpływem kubizmu i konstruktywizmu, były pełne linii prostych i łuków. Artysta posługiwał się także wyrazistymi kolorami oraz kadrowaniem typowym dla ujęć filmowych. Niekiedy jego plakaty sprawiały wrażenie abstrakcji.
Na początku XX wieku zmienił się model konceptualnego reklamowania. Ludzie przestawali kupować rzeczy z powodu ich praktycznego zastosowania. Ważne stawały się takie elementy persfazji jak: prestiż, uznanie sąsiadów, powodzenie towarzyskie, status społeczny. Reklama zaczęła nabierać bardzo osobistego wymiaru. Odnosiła się często do pragnień, potrzeb i także do lęków odbiorcy.
W ZSRR reklama splatała się silnie z propagandą polityczną i sztuką. Autorami propagandowo - reklamowych dzieł byli najlepsi poeci i malarze.
1