Ważnym aspektem przekształcenia [mediów,
począwszy od lat osiemdziesią-
tych], jest poddanie w wątpliwooeć istnienia granic
między mediami i przyjęcie założenia, że
żyjemy w erze konwergencji mediów”.1
Medioznawcze
zastosowanie pojęcia konwergencji
Korzeni medioznawczych zastosowań terminu
należy szukać w rozwoju komputerów i sieci
w latach 60. i 70. W połowie lat 70. istniała już
możliwooeć magazynowania informacji cyfrowo
i komunikowania jej poprzez sieć, a używane
przez konsumentów technologie dostępu do
informacji i rozrywki mogły być transformowane20.
Dwaj medioznawcy przyczynili się do
rozpropagowania terminu oraz problematyki
konwergencji - Ithiel de Sola Pool21 i Nicholas
Negroponte22. Pierwszy z nich zdefiniował
tzw. konwergencję trybów (convergence of modes)
jako „zacieranie granic między mediami,
nawet między komunikacją punkt-do-punktu,
jak poczta, telefon i telegraf, a komunikacją
masową, jak prasa, radio i telewizja. Pojedyncze
oerodki fizyczne - mogą to być przewody,
kable czy fale - mogą dostarczać usługi, które
w przeszłooeci były dostarczane odrębnymi drogami.
I odwrotnie, serwis, który był dostarczany
w przeszłooeci przez jedno z mediów - może
być to nadawanie [radiowe lub telewizyjne]
(broadcasting), prasa lub telefonia - może być
teraz dostarczany na kilka różnych fizycznych
sposobów”23.
Wlatach 80. i 90. XX w. konwergencja sta-
ła się przedmiotem zainteresowania wielu badaczy,
dostrzegających, że stare technologie
medialne są „integrowane w nowe formy i zawartooeć
informacyjną/komunikacyjną (poprzez
remediację lub absorpcję)”. Przewidywano
„nowe (skonwergowane) technologie medialne
i zawartooeci” oraz ekspansję na tereny kultury
dotąd niezapooeredniczonej medialnie24. Pojęcie
remediacji pochodziło z pracy Jaya Davida
Boltera i Richarda Grusina i jego związek
z konwergencją był silny. Autorzy pisali:
„Konwergencja to wzajemna remediacja przynajmniej
trzech ważnych technologii - telefonu,
telewizji i komputera - z których każda jest
hybrydą technicznych, społecznych i ekonomicznych
praktyk i z których każda oferuje
swoją własną oecieżkę natychmiastowosci”25.
Ester Applegren zaproponowała trzy modele
konwergencji:
- zbliżania się dwóch oddzielnych elementów
do jednego celu,
- zbliżania się trzech obszarów w kierunku
wspólnego skrzyżowania oraz
- zbliżania się jednego elementu do obszaru,
który za sprawą owego zbliżania się elementu
nie ulega zmianie36.