M. Klimowicz
Historia WSTĘP
„Brązoburstwo i moralistyka”
EUROPA
Teoretycy oświeceniowi rozrachunek z przeszłością przeprowadzali poprzez odwoływanie się do prawa natury i rozumu → nie uznawali żadnego autorytetu zewnętrznego
Dzieje ludzkości → krytyka kronikarzy (odrzucenie wszystkiego, co wbrew rozsądkowi); niedostrzeganie metaforyki, symboliki → nieprawdziwe = szkodliwe, godne pogardy
Teoretycy oświeceniowi apelowali o bezwzględny obiektywizm, poszukiwanie ciągów przyczynowo-skutkowych, poszukiwanie źródeł
Oni zapoczątkowali rozwój historii jako nauki wraz z jej działami pomocniczymi
Jednocześnie rozwinęła się publicystyka historyczna → gł. przedstawiciel brązoburca epoki - Wolter
krytyka przeszłości wg gustów i opinii swoich czasów → tendencyjność
historia wykorzystana do walki o współczesność
burzenie mitu feudalnego przywileju (atak na zmyślone genealogie szlachty)
kostium historyczny służy do polemiki ze współczesnością
obnażanie niekonsekwencji i zmyśleń starożytnych (Herodot, Kurcjusz) → potępienie podbojów i wojen zaborczych; wielcy bohaterowie ukazywani jako tyrani i wrogowie ludzkości
Historia dzięki temu staje się nauką moralną, która na doświadczeniach przeszłości uczyła, jak żyć, by uzyskać szczęście doczesne
Koncepcja nowego bohatera historycznego wraz z potępieniem wojny zaborczej rodziła się już wraz z początkiem myśli oświeceniowej we Francji
Kryzys monarchii absolutnej (wyniszczająca polityka wojenna Ludwika XIV) → budzenie się opozycji i krytyki (nawet ze strony feudałów)
Fenelon Przypadki Telemaka (romans pedagogiczny) - pouczenie następcy tronu → potępienie zaborczej polityki Ludwika XIV, potępienie zdobywcy podbijającego spokojne narody → z podbojów i sławy swojego władcy naród nie wynosi nic dobrego, wprost przeciwnie: dźwiga ciężary podatków, ubożeje etc. ; zdobywcy autor przeciwstawia władcę pokojowego, który wojny prowadzi jedyni w obronie kraju
Saint-Pierre → głosił ideę powszechnego pokoju, proponował stworzenie międzynarodowego trybunału rozstrzygającego spory miedzy państwami
Ideał władcy: oświecony monarcha, król-filozof, dokona reform w interesie burżuazji
ideał ten widziano w młodym Fryderyku II
Nowy ideał obywatela: mieszczański bohater pozytywny, kierujący się kodeksem honorowym; bohaterem jest człowiek pracujący dla dobra ludzkości i własnego kraju
POLSKA
Reformatorzy walczyli o naprawę i unowocześnienie feudalnego państwa
Krytyka historyczna nie była przygotowaniem ideologicznym rewolucji mieszczańskiej; kształtowała nową świadomość społeczną; stanowiła ostrze w walce z tradycją saską, kulturą feudalizmu
Opóźnienie w stosunku do Zachodu; eklektyzm wynikający z niższego stopnia rozwoju świadomości społecznej kraju
Czasopisma obyczajowe (np. „Monitor”) w pierwszych latach okresu stanisławowskiego raczej nie poświęcają uwagi zagadnieniom historii → 1770 „Journal Polonais” drukuje wiersz pt. Definicja historii
Wiersz zawiera akcenty rewizjonistyczne; traktuje historię przede wszystkim jako naukę moralną
Dokładniej rozwija zadanie historii cykl artykułów z 1770 pt. O historii w powszechności, o jej potrzebie i sposobie z niej pożytkowania
Pojecie historii jako nauki moralnej zostało sformułowane w formie programu Ⴎ od 1770 w czasopismach coraz częściej spotyka się dyskusje historyczne i nowego bohatera
Polska publicystyka wysunęła podobne wzory moralne i obyczajowe, co publicystyka francuska
Obóz reformy w Polsce próbował podźwignąć przemysł i handel, ochronić go przed rozbiorami
Rolę historii jaki nauki moralnej dostrzegła Komisja Edukacji Narodowej Ⴎ oparta na zasadach oświeceniowej pedagogiki i filozofii pragnęła na „czystych tablicach” ,młodzieży wyryć nowy, oświeceniowy i racjonalistyczny światopogląd
Sekularyzacja szkolnictwa miała oderwać społeczeństwo od służby Kościołowi i jego kosmopolitycznego wychowania
W programie nauki KEN historia odgrywała ważną rolę Ⴎ od 1773 roku ma charakter nauki cnoty i obyczajów
„Rewizjonizm i <<Życia sławnych mężów>> w <<Historii>>”
Już w Myszeidzie zagadnienia historii występują jako jeden z głównych motywów utworu
Poemat osnuty na kanwie heroikomiczno-bajkowej
Kpina z naiwności i braku krytycyzmu historycznego u średniowiecznych kronikarzy
1776 M. Gröll otrzymał przywilej królewski na druk Historii (wyd. 1779)
Narrator Ⴎ Grumdrypp
nieśmiertelny
uosobienie oświeceniowego rozsądku i bezstronności
nie należy do żadnej narodowości
nie jest z kimkolwiek spowinowacony
nie piastuje wysokich godności
jest blisko ludzi i ważnych momentów historycznych Ⴎ zawsze nieco z boku
nie angażuje się szczególnie w to, co się dzieje
odmładza się co jakiś czas i wyciąga wnioski z doświadczeń ubiegłych epok
jest jednocześnie sędzią i moralizatorem
Grumdrypp zaczyna swoją rewizję dziejów od okresu podbojów Aleksanda Wielkiego (Aleksander uchodził za wzór wg Kurcjusza i Plutarcha) Ⴎ Grumdrypp znajduje sprzeczności i niekonsekwencję w ich podaniach)
Grumdrypp z pasją zagłębia się w wątki anegdotyczne i romansowe, wskazuje nieprawdziwość upublicznianych podań, pozawala sobie na sprostowanie wszelkich cudownych i fantastycznych faktów z życia Aleksandra Wielkiego
Elementom rewizjonizmu towarzyszą oceny moralne opisywanych czynów; Aleksander wypada w tej ocenie niekorzystnie (podbija spokojne narody, wyrządza ludom nieszczęścia)
* z galerii bohaterów został usunięty wzór szkodliwy dla oświecenia Ⴎ Aleksander odarty z moralnego autorytetu jaki posiadał przez wieki (ze względu na dążenia feudalne)
Grumdrypp opisuje dzieje rzymskie od początków po wojny punickie Ⴎ Rzeczpospolita szlachecka nawiązywała wyraźnie do tradycji Republiki Rzymskiej Ⴎ walka z obyczajem saskim musiała więc łączyć się z tendencją do pomniejszania roli tego typu wzorca Ⴎ dzieje Rzymu to wg Krasickiego historia zaborów i gwałtu na spokojnych narodach
Grumdrypp wędrując z Egiptu trafia do granic rzeczypospolitej kartagińskiej
Kartagina zrehabilitowana jako państwo urządzone zgodnie z wzorem oświecenia
Podniesienie do wysokiej godności cnót mieszczańskich Kartagińczyków
Żywa aktualność wobec dążeń reformatorów szlacheckich czasów oświecenia
Hannibal i Hamilkar to dwa wzorce „życia dawnych mężów” oświecenia
Hiszpania Ⴎ idylliczny obraz narodu żyjącego w stanie natury (utopia). Następuje tu nadanie wysokiej wartości moralnej kupieckiemu społeczeństwu Kartaginy przez wykazanie możliwości spokojnego współistnienia i sąsiedztwa handlowej republiki o rozwiniętej cywilizacji i kulturze oraz dzikiego narodu, żyjącego w stanie natury
Pod maską historyczną spotykamy się z potępieniem polityki podbojów i pochwałę mieszczańskiej idei pokojowego współżycia narodów
Następuje tu zachwianie postulowanej w założeniu zasady bezstronności historycznej = sielanka współistnienia plemion iberyjskich z Kartaginą była w rzeczywistości krwawą walką o obronę wolności przeciw najeźdźcom Ⴎ ideał obiektywizmu został zaniedbany na rzecz dydaktycznej roli historii
Narrator z sympatią mówi o Lukullusie i Pomponiuszu Attku
Krasicki pozwala sobie na ocenę przyczyn upadku republiki rzymskiej i dojścia do władzy Cezara Ⴎ obraz upadku Rzymu jest podobny do rozkładu państwa feudalnego
Grumdrypp zapłakał nad gruzami cywilizacji rzymskiej :(
Grumdrypp znajduje się w Chinach Ⴎ powodem umieszczenia w Historii egzotyki chińskiej była panująca w XVIII w. moda na chińszczyznę (gł. Wolter)
Opis Chin oparty głównie na pracy Du Halde'a Description geographigue, historique...de l'empire de la Chine
W opisie brak stosunku rewizjonistycznego opisywanych dziejów oraz ciekawych postaci portretowych
Główną materię opisu stanowi wschodnia egzotyka, fragment chiński nie jest kostiumem historycznym ani znakiem jakiejkolwiek głębszej polemiki filozoficznej
Grumdrypp dociera do Polski (w chwili gdy toczy się spór w publicystyce stanisławowskiej na temat pochodzenia narodu polskiego i jego historii)
Atak na podania Kadłubka, Długosza i innych kronikarzy, którzy usiłowali tworzyć polską mitologie na wzór rzymskiej
Żywe przykłady Historii uczą nowej postawy filozoficznej i etycznej, którą powinien kierować się człowiek oświecenia
Powieść skonstruowana jest z wielu miniaturowych powiastek moralnych i filozoficznych oraz fragmentów utopii
Najciekawsze kwestie filozoficzne
Krytyka szkół filozoficznych starożytności (utylitaryzm oświecenia) Ⴎ Krasicki uważa te systemy za przeczące zasadom zdrowego rozsądku i umiaru; niechęć do wielkich systemów wyjaśniających zasadę wszechrzeczy Ⴎ filozofowie oświecenia byli gł. moralistami pragnącymi wychować nowego obywatela pozbawionego poglądów feudalnych, użytecznego dla społeczeństwa, wyznającego racjonalistyczny światopogląd
Program filozoficzny kupca z Rodos (wykształcony, ubogi, ciężko pracuje dla swojego pana, dorabia się w podróżach handlowych). Program filozoficzny kupca jest syntezą cnót mieszczańskich (przydatność, uczciwość, oszczędne i celowe użycie słowa, pracowitość, prawdomówność). Koncepcja filozoficzna Kupca z Rodos jest zaczerpnięta z Mikołaja Doświadczyńskiego (...) (Xaoo, rozdz.6, ks. II)
Krasicki w Historii nie zauważa początków chrześcijaństwa (szczególik taki ;p)
„Konstrukcja romansu”
Ścisły związek z publicystyką XVIII wieczną
Jako powieść korzysta z prawa przybierania kostiumu historycznego
Jest swoistym narzędziem walki w sporze szlacheckich reformatorów z tradycją feudalizmu
Ukazuje nowych bohaterów i nową filozofię
Konstrukcja ramowa (odnalezienie dokumentu z opowieścią)
Fikcja nie stanowi funkcji nadrzędności Ⴎ stanowi tylko ramę kompozycyjną
Postaci nie żyją własnym życiem, nie są nawet marionetkami (jak u Woltera) Ⴎ są to swoiste katalogi cnót i wad, ułożone i opisane
Dużą część Historii stanowią partie moralizatorskie, publicystyczne oraz elementy polemiki i rewizjonizmu
Portrety osób oraz opis ich perypetii życiowych przypominają powiastki moralne lub filozoficzne
Historia to gatunek pośredni miedzy powieścią a publicystyką Ⴎ elementy fikcji nie są rozwinięte
Źródła
wzory służące stworzeniu fikcji literackiej
źródła erudycyjne z którymi Krasicki polemizuje albo się z nimi zgadza i powołuje na nie
zagadnienia wynikające ze schematów np. Rzymianie = feudalizm itp.
W romansie XVIII wieku nie przestrzegano wierności realiów historycznych
Temat historyczny to tylko kanwa do aktualnej polemiki