WŁAŚCIWOŚCI BŁONY KOMÓRKOWEJ.
Błona komórkowa to skomplikowana struktura zbudowana z elementów białkowych(60%), z lipidów (35%) i z węglowodanów (5%).Błona komórkowa stanowi pewnego rodzaju barierę między otoczeniem komórki a jej wnętrzem. Jedną z najważniejszych właściwości błony komórkowej jest to, że wykazuje ona zdolności do selektywnego przepuszczania substancji znajdujących się w jej wnętrzu i w jej otoczeniu. Pod wpływem bodźców jest ona w stanie zmienić tą przepuszczalność w stosunku do określonych substancji. Te właściwości odgrywają bezpośrednią rolę w genezie komórkowych zjawisk bioelektrycznych.
Model błony komórkowej (wg Singera i Nicolsona) zakłada, że błona zbudowana jest z warstwy lipidów i dwóch grup białek. Białka integralne(wewnętrzne) stanowią trzon błony. Białka transportujące-są składową białek integralnych i ściśle współdziałają z warstwą lipidów. Białka peryferyjne (powierzchowne).Błona komórkowa jest strukturą dynamiczną. W budowie błony kom. występują też kanały białkowe, które zapewniają kontakt środowiska wewnętrznego komórki z zewnętrznym środowiskiem.
GENEZA POTENCJAŁU SPOCZYNKOWEGO.
Podstawą genezy potencjału spoczynkowego jest nierównomierne stężenie jonów po obydwu stronach błony komórkowej. W cytoplazmie znajdują się duże ilości fosforanów organicznych organicznych aminokwasów, które nie dyfundują. Spośród jonów nieorganicznych głównym kationem wnętrza komórki w fazie spoczynkowej jest potas. Jego stężenie w komórkach jest około 10-100-krotnie większe niż w płynach zewnątrzkomórkowych. W przestrzeni zewnątrzkomórkowej w składzie jonowym przeważają jony sodowe i chlorkowe, które występują wewnątrz komórki w małych stężeniach. Taki stan powstaje i jest możliwy do utrzymania dzięki działaniu:
transportu biernego, na który składa się dyfuzja prosta( zgodnie z gradientem stężeń) i dyfuzja ułatwiona( substancja przenika ze środowiska o wyższym stężeniu).
Transportu aktywnego (aktywnego udziałem energii ATP, wbrew gradientowi stężeń).
GENEZA POTENCJAŁU CZYNNOŚCIOWEGO.
Bioelektryczne zjawiska czynnościowe są wyjściem ze stanu polaryzacji spoczynkowej, polegają na depolaryzacji, która prowadzi do krótkotrwałej dodatniej polaryzacji wnętrza komórki. To zjawisko to potencjał czynnościowy. Genezą potencjału czynnościowego są zmiany przepuszczalności błony komórkowej dla jonów Na+ i K+. Pierwszym czynnikiem inicjującym depolaryzację komórki jest aktywacja sodowa, w wyniku której następuje napływ jonów Na+ do wnętrza komórki. W okresie repolaryzacji następuje zmniejszenie przepuszczalności błony dla jonów sodowych a także opóźniony wzrost przepuszczalności błony dla jonów potasowych (aktywacja potasowa). Jeżeli błona komórkowa w spoczynku jest czystą elektrodą potasową, to repolaryzacja przywraca potencjał błonowy do poziomu spoczynkowego.
5. PRZYCZYNY I OBJAWY ZNUŻENIA MIĘŚNI.
Zmęczenie- stan, który rozwija się podczas wykonywania pracy fizycznej (także umysłowej). Charakteryzuje się zmniejszaniem zdolności rozwijania siły skurczu. Zmęczenie mięśni nazywane jest zmęczeniem obwodowym. Zmęczenie struktur OUN to zmęczenie ośrodkowe. Oba rodzaje występują łącznie.
Spadek częstotliwości wyładowań motoneuronów może mieć wiele przyczyn:
Skutek ograniczenia pobudzających wpływów nadrdzeniowych.
Informacje pochodzące z obwodu, od receptorów- w początkowym okrecie rozwoju zmęczenia spada wielkość wpływów włókien typu I a II z wrzecion mięśniowych. Możliwy jest wzrost wpływów hamujących z innych receptorów mięśniowych na motoneurony.
Gdy w mięśniu pojawią się produkty przemiany materii, możliwe są wpływy wolno przewodzących włókien czuciowych typu III i IV, które mogą polisynaptycznie oddziaływać hamująco na czynność motoneuronów.
Pobudzanie motoneuronów wysokoprogowych, czyli unerwiających włókna szybko kurczące się bodźcami bodźcami stałym natężeniu może spowodować spadek częstotliwości ich wyładowań - ADAPTACJA MOTONEURONU.
Objawy:
Spadek precyzji ruchów (pogorszeniu ulega koordynacja czynności różnych mięśni)
Wzrasta amplituda drżenia mięśniowego.
PRZYCZYNY ZMĘCZENIA W WYSIŁKACH DŁUGOTRWAŁYCH:
Zmęczenie ośrodkowe:
Hipoglikemia-duży spadek stężenia glukozy we krwi
Hipertermia
Toksyczne działanie amoniaku
Zaburzenia poziomu neurotransmitorów w mózgu
Zmęczenie obwodowe:
Zużycie zasobów glikogenu
Wzrost stężeń ADP, AMP, IMP; amoniak w mięśniach
Odwodnienie organizmu
Wysoka wilgotność powietrza
Spadek ciśnienia atmosferycznego