„W Tobie mam zawsze nadzieję"

(Ps. 25)

Cele lekcji

Uczeń powinien:

• wiedzieć, czym jest zaufanie;

• znać postacie Starego Testamentu, które mogą być wzorem zaufania Bogu;

• kształtować w sobie postawę zaufania Bogu.

Metody

opowiadanie, praca w grupach - powiązania biblijne, praca z podręcznikiem, piosenka

Środki dydaktyczne

podręcznik, kserokopie, różnokolorowe kredki lub pisaki

Przebieg lekcji

1. Modlitwą rozpoczynającą lekcję może być śpiew piosenki: „Wejdźmy do Jego bram..." lub jedna z modlitw uwielbienia ułożona przez dzieci na poprzedniej lekcji.

2. Czytamy opowiadanie pt. „Nie widzę Ciebie, tatusiu!"

(W celu większego zaktywizowania uczniów, można opowiadanie przeczytać do słów: „Wyskakuj! -krzyczał mężczyzna.", a następnie poprosić uczniów o napisanie zakończenia tej historii. Chętni uczniowie czytają swoje prace. Następnie przedstawiamy właściwe zakończenie opowiadania).

3. Pytamy uczniów:

• Dlaczego chłopiec skoczył, mimo że nie widział taty?

• Co to jest zaufanie?

• Komu wy ufacie?

• W czym przejawia się wasze zaufanie do łych osób?

(gdyby uczniowie mieli trudności z odpowiedzią na pytania dotyczące zaufania, można przeczytać informacje zawarte w podręczniku w pierwszym akapicie okienka interpretacyjnego).

4. Wskazujemy, że wśród postaci Starego Testament poznanych w tym roku szkolnym, były takie, które w szczególny sposób wyróżniły się zaufaniem do Boga.

Pytamy

• Które ze znanych postaci Starego Testamentu wyróżniały się szczególnym zaufaniem do Boga?

5. Stwierdzamy, że król Dawid swoje zaufanie do Boga wyraził miedzy innymi w słowach psalmów, z którymi bliżej się zapoznamy.

6. Dzielimy uczniów na grupy cztero- pięcioosobowe. Każdy zespół otrzymuje kserokopię tekstu psalmów zamieszczonych w podręczniku w bloku biblijnym. Zadanie polega na przeczytaniu tekstów i znalezieniu jak największej ilości powiązań, skojarzeń i zależności myślowych pomiędzy poszczególnymi fragmentami psalmów. Teksty mówiące o tym samym uczniowie zaznaczają kolorowa kredką lub pisakiem (podkreślają, kolorują, biorą w ramki) i przeciągają pomiędzy nim linie, łącząc je ze sobą. Po zakończonej pracy, na którą przeznaczamy około l 5- 20 minut, zespoły siadają w kręgu (ewentualnie numerujemy poszczególne grupy, aby uczniowie, pozostając na swoich miejscach, wiedzieli, komu należy podać kartkę). Na sygnał katechety jednocześnie przekazują kartki z tekstami sąsiedniej grupie. W ten sposób efekty pracy grup krążą po okręgu i wszystkie osoby mają okazję z nimi się zapoznać. Na zakończenie wszystkie prace umieszczamy na tablicy. (Jeżeli nie mamy możliwości skserowania tekstów biblijnych, możemy poprosić uczniów o indywidualne lub grupowe wypisanie na kartce skojarzeń na podstawie fragmentów zawartych w podręczniku w bloku biblijnym).

7. W podsumowaniu zwracamy uwagę na najistotniejsze powiązania. Wykazujemy na wielką ufność Jaką powinien mieć każdy człowiek wobec Boga, także w sytuacji ucisku, utrapienia i zagrożenia ze strony nieprzyjaciół.

8. Prosimy, by uczniowie przeczytali słowa piosenki zamieszczone w podręczniku w bloku refleksyjnym (są to słowa Psalmu 125). Analizując tekst, zwracamy uwagę na „górę" i „mury" otaczające Jerozolimę - są one czymś mocnym i trwałym, czego nie może zniszczyć żaden człowiek, nawet wróg i nieprzyjaciel. Tak mocne i trwałe powinno być nasze zaufanie do Boga.

9. W chwili refleksji prosimy, by uczniowie zastanowili się, jak mocne jest ich zaufanie do Boga i czy w sytuacji trudności potrafią Mu ufać.

10. Katechezę kończymy śpiewem piosenki: „Ci, którzy Jahwe ufają" (można też ten tekst potraktować jako modlitwę mówioną).

Teksty Psalmów - do skserowania

Ku Tobie, Panie, wznoszę moją dusze, mój Boże,

Tobie ufam: niech nie doznam zawodu!

Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną!

Nikt bowiem, kto Tobie ufa, nie doznaje wstydu;

doznają wstydu ci, którzy łamią wiarę d!a marności.

Daj mi poznać drogi Twoje, Panie,

i naucz mnie Twoich ścieżek!

Prowadź mnie według Twej prawdy i pouczaj,

bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawca,

i w Tobie mam zawsze nadzieję.

Wspomnij na miłosierdzie Twe, Panie,

na łaski Twoje, co trwają od wieków.

Nie wspominaj grzechów mej młodości <ani moich przewin>

ale o mnie pamiętaj w Twojej łaskawości

ze względu na dobroć Twą, Panie!

Ps 25, 1-7

Pan światłem i zbawieniem moim:

kogóż mam się lękać?

Pan obroną mojego życia;

przed kim mam się trwożyć.

Ps 27,1

(...) ilekroć mnie trwoga ogarnie,

w Tobie pokładam nadzieję.

W Bogu uwielbiam Jego słowo,

Bogu ufam, nie będę się lękał:

cóż może mi uczynić człowiek?

Ps 56, 4-5

Spocznij jedynie w Bogu, duszo moja,

bo od Niego pochodzi moja nadzieja. (...)

W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie!

Przed Nim serca wasze wylejcie:

Bóg jest dla nas ucieczką!

Ps 62, 6.9

Ufałem, nawet gdy mówiłem:

«Jestem w wielkim ucisku».

PS 116, 10

3

B. Ferrero, Historie, Warszawa 5991, s. 85-86.

---