Ernest Bryll A ja jestem…
A ja jestem tylko pasikonik Który słyszał wielką pieśń wiolonczeli Kto grał na niej? - Tego nie wiedzieli W naszej trawie…
Ale słyszeli Rozumieli: - ta pieśń woła do nich
A ja jestem tylko pasikonik Który widzi przez rzadką trawkę Nutę słońca…
I podnosi łapkę Żeby się przed tym blaskiem zasłonić I sam nie wie że gra…
A po kładce Po promieniu idzie Pan Lewady Pan Dziewanny Pan Kwietnia i Maja Pasikonik Pana nie poznaje Ale gra
Pan słucha Zostaje