sredniowiecze054aangelsa

Temat: Rozważania o marności życia i nieuchronności śmierci w "Rozmowie
Mistrza Polikarpa ze Śmiercią".

Stosunek średniowiecza do śmierci.Kościół celowo skłaniał ludzi do myślenia o
śmierci, co potwierdza popularne wówczas powiedzenie "Memento mori". Śmierć
należała do tzw. spraw ostatecznych obok sądu ostatecznego, piekła i nieba.
Kościół różnicował śmierć człowieka grzesznego i cnotliwego. Pierwsza miała być
przykra, druga stanowiła zwykłą konieczność, której obawiać się nie należało.
Ważne było należyte przygotowanie się na spotkanie ze śmiercią. Miały temu
służyć: życie w cnocie, spowiedź, rachunek sumienia, pojednanie z ludźmi i
światem. Przykłady motywów śmierci w literaturze:
"Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią",
"Skarga umierającego",
cykl drzeworytów niemieckiego artysty Hansa Holbeina Młodszego z pocz. XV w.
przedstawiający różne wizerunki śmierci.
Wizerunek Śmierci w "Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią" jest przerażający:
chuda, blada, żółte oczy i ciało, bez końca nosa i warg, zgrzytająca zębami, z
kosą w ręku itp. Mówi ona, że zabierze ze sobą każdego człowieka, ale w
pierwszej kolejności grzeszników, księży żyjących w dostatku i rozkoszy,
rozpustne kobiety, sędziów niesprawiedliwych, pijaków. Wynika stąd, że im
człowiek przejdzie przez życie skromniej, tym jego spotkanie ze Śmiercią będzie
mniej przykre.