Paul Otlet i Henri La Fontaine założyli w roku 1895 w Brukseli Międzynarodowy Instytut Bibliograficzny (International Institute of Bibliography). Do 1914 r. głównym zadaniem Instytutu było opracowywanie i uzupełnianie Uniwersalnego Rejestru Bibliograficznego (Repertoire Bibliographique Universel) - kompletnej bibliografii o nieograniczonym zakresie i zasięgu, utworzonej według projektu, który potem stał się znany jako Uniwersalna Klasyfikacja Dziesiętna - UKD (Universal Decinal Classification - UDC). Zmiany organizacyjne i programowe okresu międzywojennego (1918-1939) doprowadziły do dalszych zmian nazwy - Międzynarodowy Instytut Dokumentacji (Institute International de Documentation - 1931) i Międzynarodowa Federacja Dokumentacji (Fedeation Internationale de Documentation - FID) - 1939. Wszystkie te zmiany łączyły się z decentralizacją działalności i zmianą celów tworzenia uniwersalnej bibliografii w kierunku metodologii i organizacji procesu bibliograficznego (faktycznie FID skupiał się na rozwoju UKD). Dzięki przystąpieniu licznych członków reprezentujących państwa z całego świata, w okresie powojennym pod względem instytucjonalnym, Federacja rozwijała się bardzo szybko. Ten rozwój początkowo nie przyniósł żadnych ważnych zmian na gruncie programowym - do końca lat 50-tych FID był skupiony na doskonaleniu UKD - dopiero potem jego działalność stopniowo zaczęła rozszerzać się na pozostałe obszary informacji i dokumentacji. Niestety, koniec XX w. przyniósł kryzys organizacyjny i finansowy, który ostatecznie doprowadził do zaprzestania działalności FID-u w 2000 r. Oficjalne bankructwo ogłoszono w lipcu 2002 r. wraz z likwidacją jego głównej siedziby - Sekretariatu w Hadze. Choć nastąpił koniec Federacji, formalnie FID ciągle istnieje na mocy prawa Belgii, gdzie go przed laty zarejestrowano.
Paul-Marie-Ghislain Otlet (ur. 23 sierpnia 1868 w Brukseli, zm. 10 grudnia 1944 w Brukseli) - belgijski naukowiec, twórca informacji naukowej, znanej wcześniej jako bibliografia.
Z wykształcenia prawnik; studiował na uniwersytecie w Louvain i Wolnym Uniwersytecie w Brukseli, dyplom z nauk prawnych uzyskał w 1890.
Największym osiągnięciem Otleta jest Uniwersalna Klasyfikacja Dziesiętna, system powszechnie stosowany w bibliotekach całego świata, oraz seria prac naukowych dotyczących sposobów organizowania zasobów wiedzy, m.in. Traite de documentation (1934) i Monde: Essai d'universalisme (1935). Otlet założył Międzynarodowy Instytut Bibliograficzny (1895, wspólnie z Henri La Fontaine), Mundaneum i działającą do dzisiaj Union of International Organizations.
Ideą Otleta było utworzenie systemu gromadzenia wiedzy i udostępniania jej jak największej liczbie ludzi. Chociaż żył i pracował w erze przed zaistnieniem sieci komputerowych, antycypował wiele późniejszych idei i przyczynił się do rozwoju pomysłów, które doprowadziły po dziesięcioleciach do powstania WWW. Jedną z jego wizji była wiedza zatomizowana w postaci precyzyjnie sklasyfikowanych pojęć, powiązanych ze sobą za pomocą hiperłączy.
Wkład Otleta popadł częściowo w zapomnienie po tym, jak w czasie II wojny naziści zniszczyli jego najbardziej ambitny projekt, Mundaneum. Po wojnie, już po śmierci Otleta, ciężar prac przeniósł się do świata anglojęzycznego, gdzie największy wkład w pierwszych dziesięcioleciach wnieśli tacy naukowcy, jak Vannevar Bush i Douglas Engelbart. Prace Belga powróciły w postaci reprintów, m.in. w 1990 prof. W. Boyd Rayward opublikował angielskie tłumaczenie najważniejszych dzieł Otleta.
Mundaneum w Mons, Belgia, mieści obecnie muzeum i archiwa Paula Otleta.