Łoś – alces alces, rząd : parzystokopytne, r-na: Jeleniowate. Zwierzyna gruba, płowa.
Występowanie: podmokłe lasy północnej Eurazji i Ameryki Północnej. W Polsce od 1925 chroniony na Bagnach Biebrzańskich i jedynie tam przetrwał okres II wojny światowej. Po wojnie od 1952 r objęty ochroną gatunk., lecz z powodu szybkiej odbudowy populacji od 1967 stał się zw. łownym. Obecnie objęty całorocznym okresem ochronnym od 2001r ( moratorium na odstrzał łosia ). Stan polskiej populacji łosia w 2010 r szacowany był na około 8387 osobników, w 2014 r – 14000 sztuk. Bardzo dobrze i wytrwale pływa i nurkuje. Pokonuje przeszkody wodne od kilkunastu do 20 km. Pod wodą może przebywać do 50 s, a w wodzie spędzać kilka godzin. Łoś ma dobry słuch, węch i wzrok.
Morfologia: Osiąga 240 – 270 (310) cm długości. Wysokość w kłębie do 1,65 – 1,85 (2,34) m. Masa: klępy ( łoszy) – ok 400 kg, byka – ok 500 (540 - 740 - 825!) kg. Długość życia: 20 - 25 lat. Młody – łoszak, poroże: rosochy, wyrostki na łopatach – pasynki, ogon – kwiat, nogi – badyle, narośl skórna pod gardzielą – broda, głos samca – stękanie, sierść – suknia, stado – chmara. Okres godowy - bukowisko – IX / X. Dojrzała płciowo samica wchodząca w okres rui przywołuje samca płaczliwym, nosowym porykiwaniem. Samiec poszukujący samicy nie pobiera pokarmu i w tym okresie może stracić 1/5 masy ciała. W towarzystwie łoszy przystępującej do rozrodu mogą być jeszcze młode z poprzedniego miotu. Samiec musi je zaakceptować, aby mógł być dopuszczony przez partnerkę. Byk towarzyszy z reguły 1 klępie. Rodzi się 1 – 2 (3) młodych. Połowa z nich ginie w ciągu pierwszych dwóch miesięcy życia. Te, które przeżyły pozostają przy matce do następnego roku. Okres laktacji 3-4 miesiące. Dojrzałość płciową osiągają w trzecim roku życia. Łoś żyje do 20 – 25 lat. Łosie żyją pojedynczo lub w małych, rodzinnych chmarach po kilka sztuk. Często taką chmarę tworzy klępa z łoszakami również ubiegłorocznymi. Byki żyją samotnie lub tworzą osobną chmarę.
Rosochy przyjmują formę łopat lub badyli stąd określenia łopatacz, badylarz. Poroże łosia wyrasta z głowy na boki, a nie do góry jak u jelenia. . Wycieranie scypułu – VII/VIII. Wielkość poroża do 1,2 m. Rozpiętość do 2 m. Waga do 20 kg. Pierwsze poroże: w czwartym – piątym miesiącu życia pojawiają się zawiązki możdżeni, na których w V- VI następnego roku pojawiają się szpice o dł. 20 – 30 cm, które łoś wyciera na przełomie VII – VIII a zrzuca w II – III. Drugie poroże widłak rozwija się w trzecim roku życia, a zrzucane jest w I – II. Łopaty zaczyna tworzyć w piątym roku życia. U sztuk średnich klas wieku poroże wycierane jest w VIII – IX, a zrzucane w XII – I. Uwstecznianie poroża po 10 roku życia. Trop podobny do jeleniego, ale większy ( dł. do 15 – 17 cm, szerokość do 10 – 12 cm. ) Pokarm łosia - roślinny. Dorosłe osobniki zjadają dziennie 20–50 kg karmy. Uzębienie – jak u sarny.

Łoś – alces alces, rząd : parzystokopytne, r-na: Jeleniowate. Zwierzyna gruba, płowa.
Występowanie: podmokłe lasy północnej Eurazji i Ameryki Północnej. W Polsce od 1925 chroniony na Bagnach Biebrzańskich i jedynie tam przetrwał okres II wojny światowej. Po wojnie od 1952 r objęty ochroną gatunk., lecz z powodu szybkiej odbudowy populacji od 1967 stał się zw. łownym. Obecnie objęty całorocznym okresem ochronnym od 2001r ( moratorium na odstrzał łosia ). Stan polskiej populacji łosia w 2010 r szacowany był na około 8387 osobników, w 2014 r – 14000 sztuk. Bardzo dobrze i wytrwale pływa i nurkuje. Pokonuje przeszkody wodne od kilkunastu do 20 km. Pod wodą może przebywać do 50 s, a w wodzie spędzać kilka godzin. Łoś ma dobry słuch, węch i wzrok.
Morfologia: Osiąga 240 – 270 (310) cm długości. Wysokość w kłębie do 1,65 – 1,85 (2,34) m. Masa: klępy ( łoszy) – ok 400 kg, byka – ok 500 (540 - 740 - 825!) kg. Długość życia: 20 - 25 lat. Młody – łoszak, poroże: rosochy, wyrostki na łopatach – pasynki, ogon – kwiat, nogi – badyle, narośl skórna pod gardzielą – broda, głos samca – stękanie, sierść – suknia, stado – chmara. Okres godowy - bukowisko – IX / X. Dojrzała płciowo samica wchodząca w okres rui przywołuje samca płaczliwym, nosowym porykiwaniem. Samiec poszukujący samicy nie pobiera pokarmu i w tym okresie może stracić 1/5 masy ciała. W towarzystwie łoszy przystępującej do rozrodu mogą być jeszcze młode z poprzedniego miotu. Samiec musi je zaakceptować, aby mógł być dopuszczony przez partnerkę. Byk towarzyszy z reguły 1 klępie. Rodzi się 1 – 2 (3) młodych. Połowa z nich ginie w ciągu pierwszych dwóch miesięcy życia. Te, które przeżyły pozostają przy matce do następnego roku. Okres laktacji 3-4 miesiące. Dojrzałość płciową osiągają w trzecim roku życia. Łoś żyje do 20 – 25 lat. Łosie żyją pojedynczo lub w małych, rodzinnych chmarach po kilka sztuk. Często taką chmarę tworzy klępa z łoszakami również ubiegłorocznymi. Byki żyją samotnie lub tworzą osobną chmarę.
Rosochy przyjmują formę łopat lub badyli stąd określenia łopatacz, badylarz. Poroże łosia wyrasta z głowy na boki, a nie do góry jak u jelenia. . Wycieranie scypułu – VII/VIII. Wielkość poroża do 1,2 m. Rozpiętość do 2 m. Waga do 20 kg. Pierwsze poroże: w czwartym – piątym miesiącu życia pojawiają się zawiązki możdżeni, na których w V- VI następnego roku pojawiają się szpice o dł. 20 – 30 cm, które łoś wyciera na przełomie VII – VIII a zrzuca w II – III. Drugie poroże widłak rozwija się w trzecim roku życia, a zrzucane jest w I – II. Łopaty zaczyna tworzyć w piątym roku życia. U sztuk średnich klas wieku poroże wycierane jest w VIII – IX, a zrzucane w XII – I. Uwstecznianie poroża po 10 roku życia. Trop podobny do jeleniego, ale większy ( dł. do 15 – 17 cm, szerokość do 10 – 12 cm. ) Pokarm łosia - roślinny. Dorosłe osobniki zjadają dziennie 20–50 kg karmy. Uzębienie – jak u sarny.