Subst. zastępcze: TBB tertbutylobenzen, ester di metylowy kwasu metylofosfonowego DMMP. Analiza termiczna- zespół metod stosowanych do badania różnych własności ciał w zależności od zmian temp. tych ciał w czasie. Zastosowanie: w badaniu mechanizmów reakcji, w badaniu przemian fazowych czystych metali, ich stopów, do analizy materiałów budowlanych, do jakościowej i ilościowej oceny materiałów ilastych w przerobie glin, do szybkiego badania wilgotności różnych materiałów chem. i biol., w badaniu właściwości polimerów. Derywatografia- metoda analizy termicznej polegająca na ogrzewaniu próbki z odpowiednio ustaloną prędkością z jednoczesnym rejestrowaniem zmian jej masy, szybkości zachodzących reakcji w próbce i efektów cieplnych w funkcji czasu lub temperatury. Krzywa TG- można oszacować skład ilościowy badanej próbki, na podstawie wysokości stopni zarejestrowanych na krzywej zmiany masy, zakres temp. w których powstają produkty pośrednie i końcowe, termiczną stabilność próbki (ustalenie temp. powyżej której próbka jest nietrwała). Nachylenie krzywej zależy od szybkości zmiany masy, to znaczy, że przy maksymalnej szybkości reakcji krzywa jest najbardziej stroma. Krzywa DTG- umożliwia ustalenie temp. początku i końca każdego procesu wiążącego się ze zmianą masy, uzyskanie informacji o szybkości reakcji zachodzących w danym zakresie temperatur, minimum na krzywej wskazuje dokładnie temp. w której szybkość reakcji jest największa. Termiczna krzywa różnicowa DTA-jest odwzorowaniem efektów cieplnych będących rezultatem przemian fiz. lub chem. w próbce, które zachodzą ze zmianą masy lub bez zmiany. Uzyskujemy z niej info. dotyczące charakteru zachodzących procesów (możemy odróżnić reakcję Endo i egzotermiczną). Wartość DTA to różnica między temp. próbki badanej, a substancją wzorca. Warunki derywatografii- dynamiczne (przy stałym naroście temp.), quasi izotermiczne (odpowiednie oprogramowanie pieca derywatografu, który kontroluje przebieg przemian tak aby zachodziły one w odpowiedniej temp. Temp. wzrasta liniowo w zakresie pomiarowym, w którym ubytki masy rozkładanej substancji są niewielkie. Proces zachodzi ze stałą prędkością aż do momentu kiedy ubytek masy nie spadnie poniżej zadanego poziomu DTG, który jest parametrem regulującym utrzymanie warunków quasi izotermicznych.