‘’122 słowa o muzyce i tańcu’’

John Cage

amerykański kompozytor muzyki współczesnej. Jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci współczesnej kultury. Pisarz prelegent (osoba wygłaszająca wykład lub omawiająca prezentację)

- pisze artykuły i wygłasza odczyty(wiele z nich ma niecodzienną formę)

- David Tudor 4’33’’ - cisza

‘’Lecture on Nothing’’ (Odczyt o niczym)

- wygłosił w barze regularnych spotkać nowojorskich artystów

- widownia zaciekawiona tytułem dosłowny czy nie? Większość z nich nie sądziła, że będzie to rzeczywiście odczyt o niczym… ‘’nic’’ potraktować dosłownie?!

- ‘’nic’’ nie jest do końca puste, mówienie o niczym już jest mówienie o czymś

- w tekście ukazane są zasady stosowane przez artystę w muzyce, nie jest tu ważna treść ale forma przekazanie tekstu

- publiczność słuchająca odczytu nie miała pojęcia, jak wygląda zapis i jaką zasadą kompozycyjną posłużył się Cage, słyszała natomiast, że zawiesza głos, zmienia tempo według jakiegoś z góry ustalonego schematu rytmicznego

- zasada konstrukcyjna tekstu: w skali makrorytmicznej – podzielony na pięć głównych części w proporcji 7, 6, 14, 14, 7, w skali mikrorytmicznej- każda z tych części składa się z odpowiedniej liczby części mniejszych zawierających po 48 taktów(7+6+14+14+7=48), bloki 12 wierszowe - każdy po cztery takty, cztery kolumny, które funkcjonują taak, jak pionowe kreski na pięciolinii rozdzielając poszczególne takty

ZASADA PROPORCJONALNOŚCI CAGE’A:

- z muzycznego punktu widzenia funkcjonalna i łatwa do zrealizowania

- należało przyjąć konkretną wartość sylabiczną i podzielić każdą linijkę na odpowiednią ilość taktów

- tempo czytania musiało być dostosowane do możliwości wykonawcy i odbioru publiczności

- tekst musiał być czytelny, dobrze rozmieszczony na konkretnym formacie kartki, odpowiednia wielkość druku

- wprowadzenie dużych pauz po to, aby został zachowany sens, i zgodność intonacji tekstu

- dzięki pauzom Cage mógł podzielić tekst według swoich zasad, unikając pustych dźwięków i bezsensownych sylab

- z muzycznego punktu widzenia słowa to tylko puste dźwięki

- wykorzystał naturalny rytm języka mówionego, który charakteryzuje się chwiejnym i zmiennym tempem

1. FORMA: przestrzeń czasu

2. TREŚĆ: słowa i cisza wypełnione ideami

3. MATERIAŁ: tytułowe ‘’nic’’ to słowa i cisza

4. CHWILA ODPOCZYNKU

5. METODA: organizacja według schematu rytmicznego(forma)

- mimo, że sztuki nie trzeba zrozumieć, żeby doświadczyć jej siły i piękna, opisywał każde swoje dzieło dokładnie jak zostało stworzone i jak powinno być zrealizowane, przede wszystkim dla potencjalnych wykonawców

- MOWA POTOCZNA - charakteryzuje się niskim stopniem organizacji (dezorganizacja), pomiędzy poezją, a prozą

- POEZJA – organizacja rytmu i dźwięku

- PROZA - ?

- ,,Nie wygłaszam tych odczytów po to, by zaskakiwać publiczność, ale dlatego, że odczuwam potrzebę poezji’’

- dla Cage’a poezja nie różni się od prozy tylko wizualnie, a także ze względu na swoją treść czy wieloznaczność, ale dlatego, że wprowadza do świata słów elementy muzyki

- o poetyckim charakterze utworu nie decyduje jego treść (ona może być o niczym ‘’nic’’), lecz forma, pod warunkiem, że jest oparta na rytmie i dźwięku

- jednak forma nie może zaistnieć sama przez się, dlatego potrzebna jest treść

- nie należy trzymać się sztywno zaznaczonych podziałów – sztuczny efekt, dlatego wprowadzał tempo rubato

W TAKIM RAZIE MAMY TU DO CZYNIENIA Z DZIEŁEM POETYCKIM? skoro ostatecznie na pierwszy rzut oka skomplikowany schemat rytmiczny sprowadza się do naturalnego rytmu języka mówionego…

- wiersz wolny, proza eseiczna

- powtarzane słowa i zwroty (refren :D) – rytmiczny wypełniacz, pozwala zachować ciągłość wywody, zebranie myśli

- efekt czasami doprowadzony do absurdu ( czwarta część ‘’Odczytu o niczym’’ str. 49)

- taki efekt pozwala ‘’przetrwać’’ mówcy, do momentu aż pojawi się nowa myśl

- Cage uważał, że słowo nawet powtarzane wielokrotnie, za każdym razem ma nieco inne znaczenie, bo jest użyte w innym kontekście ( powtórzenie nie istnieje)

- powtarzanie tych samych słów potrafi wprawić nieświadomie ciało a także umysł w rytm

- zdania nie posiadające sensu np. ,, To co ja nazywam poezją, jest często nazywane treścią. Ja sam nazywam to formą.’’ Mimo braku sensu, bez trudu odczytujemy to, co chciał nam przekazać mówca. (naturalny rytm i brzmienie)

CISZA

Co to jest cisza? Czy cisza rzeczywiście istnieje?

- odkrycie, laboratorium akustyczne Uniwersytetu Harvarda, kabina antypogłosowa, aby usłyszeć brzmienie ‘’ciszy’’, dwojakiego rodzaju szum – układ krwionośny i nerwowy

- cisza jest pojęciem abstrakcyjnym

- cisza jest nieodłącznym partnerem dźwięków

- bez niej nie dałoby się odróżnić jednych dźwięków od drugich, tak jak bez istnienia dźwięków nie dałoby się odróżnić momentów ciszy

- cisza – czysta kartka

- jako aktywna obecność braku słów

- Cage nie nadaje formy, a rzuca hasła, który tworzą ciąg skojarzeń

- Poezja tworzy się z niczego: na początku forma ‘’pusta szklanka’’, wypełniana ideami, jeśli się takowe pojawią. Należy zacząć mówić o niczym, myśli same obiorą najwłaściwszą drogę.

- od dygresji do dygresji (ciągłość)

- jeśli już naprawdę nie ma o czym mówić, można mówić o tym, że nie ma o czym mówić

- można nawet na jakiś czas zamilknąć