Jan Paweł II modlił się długo każdego dnia. Jednak od czwartku wieczorem w jego modlitwie pojawiały się szczególne i stałe elementy. Pierwszym z nich była godzina czuwania, której inspiracją były wydarzenia, jakie miały miejsce w Ogrójcu w Wielki Czwartek wieczorem. Kolejnym stałym wydarzeniem modlitewnym była droga krzyżowa w każdy piątek. Zaczynał przeżywać Paschę Pana w Ogrójcu i towarzyszył Chrystusowi w Jego Męce aż po krzyż i złożenie do grobu. W sobotę wyróżniał modlitwę różańcową przez to, że często w pierwsze soboty przeżywał różaniec we wspólnocie. Podkreślał w ten sposób maryjny charakter soboty, a także czuwanie z Nią w oczekiwaniu na dzień zmartwychwstania, którym jest niedziela. Kiedy pisał w liście apostolskim Dies Domini, że każda niedziela „Paschą tygodnia” (nr 1), jego rozumienie „tygodniowej Paschy” nie ograniczało się bynajmniej do samej niedzieli. Wydarzenia paschalne zaczynały się dla niego co tydzień w czwartek wieczorem.Takiego rozumienia rytmu życia chrześcijańskiego i takiego uczestnictwa w misterium Paschy Pana, przeżywanej w każdym tygodniu chcemy się uczyć. Dlatego będziemy zamieszczać na tej stronie internetowej propozycje tekstów na godzinę świętą przeżywaną w każdy czwartek, a także pomoce do przeżywania innych wydarzeń paschalnych, kształtujących tygodniowy rytm życia wierzących. Będą to sugestie do przeżywania męki Pańskiej w każdy piątek, modlitwy do Maryi w każdą sobotę, a także przeżywanie drogi światła w każdą niedzielę.

Chodzi nie tyle o mnożenie ilości modlitw od czwartku do niedzieli, ile o rzeczywiste przeżywanie Paschy Pana. Trzeba pamiętać o modlitwie Chrystusa w Ogrójcu, o Jego męce, o Jego spoczynku w grobie, a przede wszystkim o Jego zmartwychwstaniu. Nie można jednak owocnie przeżywać ostatniego etapu Paschy, czyli zmartwychwstania, jeśli się całkowicie pominie wcześniejsze jej etapy. Kto nie jest z Chrystusem najpierw w Ogrójcu, potem na Golgocie, a następnie w Jego zstąpieniu do Otchłani, temu trudno będzie zjednoczyć się z Chrystusem w Jego zmartwychwstaniu. Dotyczy to nie tylko przeżycia Świętego Triduum Paschalnego, lecz także przeżywania z wiarą, w modlitwie i medytacji, co tydzień tajemnicy przechodzenia przez śmierć do zmartwychwstania.

Jan Paweł II daje nam wielką lekcję chrześcijańskiego sposobu przeżywania rytmu tygodnia. Dla człowieka wierzącego nie jest obojętne, czy pamięta w piątek o męce Pana i czy przeżywa w niedzielę Jego zmartwychwstanie. Nie jest też bez znaczenia, czy odkrył znaczenie "Godziny świętej" , rozpoczynającej "Paschę tygodnia" i głęboką treść chrześcijańskiej soboty, wprowadzającej bezpośrednio w niedzielne świętowanie Dnia Pańskiego. Troska o te prawdy wiary jest ważnym elementem rozwoju duszpasterstwa w naszych parafiach. Temu chce służyć również ruch modlitewny "Adoremus", gdyż jego członkowie w szczególny sposób są uwrażliwieni na przeżywanie adoracji, wyróżniając tę czwartkową "Godzinę świętą". Ona wprowadza ich w nastęne wydarzenia zbawcze zbliżając do Jezusa Chrystusa, dokonującego dzieła zbawienia świata