Job

10:1 - Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim: puszczę przeciw sobie mowę moję, będę mówił w gorzkości dusze mojej.

10:2 - Rzeknę Bogu: Nie potępiaj mię: pokaż mi przecz mię tak sądzisz.

10:3 - Aza się dobrze tobie widzi, żebyś mię potwarzył i ucisnął mnie robotę rąk twoich, a radę niezbożników wspomagał?

10:4 - Aza ty masz oczy cielesne: abo jako widzi człowiek, i ty widzieć będziesz?

10:5 - Izali jako dni człowiecze dni twoje, a lata twoje są jako czasy ludzkie?

10:6 - Żebyś się miał pytać o nieprawości mojej, i dowiadować się o grzechu moim?

10:7 - I żebyś wiedział, żem nic niepobożnego nie czynił, gdyż niemasz żadnego, któryby mógł wyrwać z ręki twojej?

10:8 - Ręce twoje uczyniły mię, i utworzyły mię wszystkiego w około: A tak mię nagle strącasz?

10:9 - Wspomni proszę, że jako błoto uczyniłeś mię, i w proch mię obrócisz.

10:10 - Aza nie jako mleko doiłeś mię, a jako ser utworzyłeś mię?

10:11 - Skórą i mięsem oblokłeś mię: kościami i żyłami pospinałeś mię:

10:12 - Żywot i miłosierdzie dałeś mi, a nawiedzenie twoje strzegło ducha mego.

10:13 - Acz to kryjesz w sercu twojem, wszakże wiem, iż wszystko pamiętasz.

10:14 - Jeślim zgrzeszył, a na godzinę przepuściłeś mi: przeczże mi nie dopuścisz czystym, być od nieprawości mojej?

10:15 - A jeśliż będę niezbożnym, biada mnie jest: a jeślim sprawiedliwym, nie podniosę głowy, nasycon utrapienia i nędze.

10:16 - I dla pychy, jako lwicę ułapisz mię a wróciwszy się dziwnie mię męczysz.

10:17 - Wznawiasz przeciwko mnie świadki twoje, i rozmnażasz gniew twój przeciw mnie, a męki walczą na mię.

10:18 - Czemuś mię wywiódł z żywota, który bodajbym był zniszczał, żeby mię oko nie widziało.

10:19 - Byłbym jakobych nie był, z żywota przeniesiony do grobu.

10:20 - Izali trocha dni moich nie skończy się wkrótce? puść mię tedy, że trochę opłaczę boleść moję.

10:21 - Pierwej niż pójdę, i nie wrócę się do ziemie ciemnej, i okrytej mgłą śmierci.

10:22 - Ziemie nędze i ciemności, kędy cień śmierci, i niemasz rządu, ale wieczny strach przebywa.