Proroctwo Izajaszowe

41:1 - Niech milczą ku mnie wyspy, a narody niech odmienią siłę: niech przystąpią a tedy niech mówią, społem przystąpmy do sądu.

41:2 - Kto zbudził od wschodu słońca sprawiedliwego, wezwał go, aby szedł za nim? poda przed nim narody i króle odzierży: da jako proch mieczowi jego, jako źdźbło od wiatru porwane łukowi jego.

41:3 - Będzie je gonił, przejdzie w pokoju, ścieżka się nie ukaże na nogach jego.

41:4 - Któż to sprawił i uczynił, wzywający rodzajów od początku? Ja Pan, pierwszy i ostateczny, ja jestem.

41:5 - Ujrzały wyspy a zlękły się, kończyny ziemie zdumiały się, przybliżyły się i przystąpiły.

41:6 - Każdy bliźniego swego ratuje, i bratu swemu rzecze: Zmacniaj się.

41:7 - Zmacniał miedziennik bijący młotem tego, który kowal na ten czas, mówiąc: Do lutowania to dobre: i zmocnił je gwoździami, aby się nie ruszało.

41:8 - A ty Izraelu sługo mój, Jakóbie, któregom obrał, nasienie Abrahama przyjaciela mego:

41:9 - W który mem cię uchwycił z kończyn ziemie: i z dalekiej strony wezwałem cię, i rzekłem ci: Sługaś ty mój, obrałem cię, i nie odrzuciłem cię.

41:10 - Nie bój się, bom ja jest z tobą: nie uchylaj się, bom ja Bogiem twoim: zmocniłem cię i ratowałem cię, i podjęła cię prawica sprawiedliwego mego.

41:11 - Oto zawstydzą się i zasromają wszyscy, którzy walczą przeciw tobie: będą jakoby nie byli, i wyginą mężowie, którzy się sprzeciwiają tobie.

41:12 - Szukać ich będziesz, a nie najdziesz, mężów odpornych tobie: będą jakoby nie byli: a jako zniszczenie, ludzie, którzy walczą na cię.

41:13 - Bom ja Pan Bóg twój, który trzymam rękę twoję, a mówię tobie: Nie bój się, jam ciebie wspomógł.

41:14 - Nie bój się robaku Jakóbie, którzyście pomarli z Izraela: jam cię ratował, mówi Pan, a odkupiciel twój święty Izraelów.

41:15 - Jam cię położył jako wóz młócący nowy, który ma zęby trzące: będziesz młócił góry, i potrzesz: i pagórki jako w proch obrócisz.

41:16 - Będziesz je wiał, a wiatr pochwyci, i wicher rozmiecie je: a ty się rozradujesz w Panie, rozweselisz się w świętym Izraelowym.

41:17 - Nędznicy a ubodzy szukają wody a niemasz jej: język ich usechł od pragnienia. Ja Pan wysłucham ich, Bóg Izraelów nie opuszczę ich.

41:18 - Otworzę na wysokich pagórkach rzeki, a w pośród pól źródła: obrócę puszczą, w jeziora wodne: a ziemię bezdrożną w źródła wód.

41:19 - Dam na pustyni cedry, sośnią i mirt, i drzewo oliwne: postawię w pustyni jodłę, wiąz, i bukszpan pospołu:

41:20 - Aby ujrzeli a doznali i uważyli a wyrozumieli społem, że to ręka Pańska uczyniła, a święty Izraelów stworzył to.

41:21 - Przełóżcie rzecz wasze, mówi Pan, przynieście jeśli co mocnego macie, rzekł król Jakóbów.

41:22 - Niech przystąpią, a niech nam oznajmią wszystko co ma przyjść pierwsze rzeczy: które były, opowiedzcie: a przyłożymy serce nasze, i będziem wiedzieć ostatnie rzeczy ich, a co przyjść ma powiedzcie nam.

41:23 - Oznajmijcie co ma przyjść na potem, a doznamy, żeście wy bogowie: uczyńcie też dobrze abo źle, jeśli możecie: a mówmy i obaczmy społem.

41:24 - Oto wy jesteście z niczego, i sprawa wasza z tego co nie jest: brzydkość jest co was obrał.

41:25 - Wzbudziłem z północy, a przyjdzie ze wschodu słońca: będzie wzywał imienia mego, i przywiedzie urząd jako błoto, i jako lepiarz depcący glinę.

41:26 - Kto oznajmił z pierwu, abyśmy wiedzieli: i z początku, abyśmy rzekli: Jesteś sprawiedliwy? niemasz ani ktoby oznajmił, ani ktoby przepowiedział, ani ktoby słuchał powieści waszych.

41:27 - Pierwszy ku Syon rzecze: Oto są, a Jeruzalem dam, ewangelistę.

41:28 - I widziałem i nie było ani z tych żadnego, który wszedł w radę, a zapytany słowo odpowiedział.

41:29 - Oto wszyscy niesprawiedliwi, a nikczemne uczynki ich: wiatr a próżność bałwany ich.