Proroctwo Izajaszowe

63:1 - Któż to jest, który idzie z Edom w farbowanych szaciech z Bosry? ten piękny w szacie swojej, idący w mnóstwie mocy swojej? Ja który mówię sprawiedliwość, a jestem obrońcą na zbawienie.

63:2 - Czemuż tedy czerwone jest odzienie twoje, a szaty twoje jako tłoczących w prasie?

63:3 - Samem tłoczył prasę, a z narodów niemasz męża ze mną: tłoczyłem je w zapalczywości mojej, i podeptałem je w gniewie moim, i pryskała krew ich na szaty moje, i spluskałem wszystkie odzienia moje.

63:4 - Bo dzień pomsty w sercu mojem, rok odkupienia mego przyszedł.

63:5 - Oględowałem się, a nie było pomocnika: szukałem, a nie było ktoby ratował: i zbawiło mi ramię moje, a rozgniewanie moje to mię wspomogło.

63:6 - I podeptałem narody zapalczywości mojej, i upoiłem je w rozgniewaniu mojem, i zrzuciłem moc ich na ziemię.

63:7 - Miłosierdzia Pańskie wspominać będę, chwałę Pańską za wszystko co nam Pan oddał: za mnóstwo dobra domowi Izraelowemu, które im dał według łaskawości swej, a według wielkości miłosierdzia swego.

63:8 - I rzekł: Wszakże jednak lud to mój, synowie nieprzący się: i stał się im zbawicielem.

63:9 - W każdym ucisku ich nie był uciśniony, i anioł oblicza jego zbawił je: w miłości swej i w łaskawości swej on je odkupił, i nosił je, i podwyższył je po wszystkie dni wieku.

63:10 - Ale oni ku gniewu pobudzili i utrapili ducha świętego jego, i obrócił się im w nieprzyjaciela, i sam je zwojował.

63:11 - I wspomniał na dni wieku Mojżeszowego, i ludu swego: Gdzie jest, który je wywiódł z morza, z pasterzmi trzody swojej? gdzie jest, który położył w pośrodku jego ducha, świętego swego?

63:12 - Który wywiódł za prawicę Mojżesza ramieniem majestatu swego: który przeciął wody przed nimi, aby sobie uczynił imię wieczne?

63:13 - Który je wywiódł przez głębokości, jako konia w puszczy nieszwankującego.

63:14 - Jako bydlę na polu stepujące, duch Pański był przewodnikiem jego, takeś przywiódł lud twój, abyś sobie uczynił imię sławne.

63:15 - Pojrzy z nieba, a obacz z mieszkania twego świętego, i chwały twojej: gdzie jest żarżliwość twoja, i moc twoja, mnóstwo wnętrzności twoich, i litości twoich? zahamowały się odemnie.

63:16 - Boś ty ociec nasz, a Abraham o nas nie wiedział, i Izrael nie znał nas: tyś Panie ociec nasz, odkupiciel nasz, od wieku imię twoje.

63:17 - Czemuś nam Panie dopuścił błądzić z dróg twoich? Zatwardziłeś serce nasze, abyśmy się ciebie nie bali? nawróć się dla sług twoich, dla pokolenia dziedzictwa twego.

63:18 - Jako nic posiedli lud twój święty: nieprzyjaciele naszy podeptali świątnicę twoję.

63:19 - Staliśmy się jako na początku, gdyś nie panował nad nami, ani wzywano imienia twego nad nami.