Psalmy

40:1 - (U Żydów 41) Na koniec Psalm samemu Dawidowi.

40:2 - Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego i na ubogiego, w dzień zły wybawi go Pan.

40:3 - Pan niechaj go zachowa, i ożywi go, i niech go uczyni błogosławionym na ziemi, i niechaj go nie wydaje duszy nieprzyjaciół jego.

40:4 - Pan go niech wspomoże na łożu niemocy jego, wszystkę pościel jego sprzewracałeś w chorobie jego.

40:5 - Jam rzekł: Panie, zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moją, bom grzeszył tobie.

40:6 - Nieprzyjaciele moi mówili mi źle, kiedyż umrze a zginie imię jego?

40:7 - A jeśli wchodził, aby ujrzał: marności mówił, serce jego zgromadziło nieprawość sobie. Wychodził przecz, i mówił.

40:8 - Pospołu. Przeciwko mnie szeptali wszyscy nieprzyjaciele moi, przeciwko mnie myślili mi źle.

40:9 - Słowo niesprawiedliwe postanowili przeciwko mnie, zali który śpi więcej nie powstanie?

40:10 - Abowiem człowiek pokoju mego, któremum ufał, który jadał chleb mój, wielkie nademną podejszcie.

40:11 - Ale ty Panie zmiłuj się nademną, i wzbudź mię, a oddam im.

40:12 - W temem poznał, iżeś mię chciał, że się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój nademną.

40:13 - A mnieś dla niewinności przyjął, i utwierdziłeś mię przed oblicznością twoją na wieki.

40:14 - Błogosławiony Pan Bóg Izraelski od wieku, i aż do wieku: Niech się stanie, niech się stanie.