Narkotyki - jak rozmawiać o nich z dzieckiem??

Rodzice rzadko są ekspertami od narkotyków. Niestety taka jest prawda. Dużo mówi się o tym problemie w mediach. W przychodniach zdrowia pojawiają się plansze dotyczące szkodliwości zażywania różnych używek, w poczekalniach wykładane są ulotki i broszurki informacyjne. W szkołach czasem nauczyciel lub pedagog zorganizuje jakąś pogadankę.
Słowo "narkotyk" i "narkoman" istnieje w naszych umysłach i ma bardzo negatywny wydźwięk, ale świadomość rodziców dotycząca tego zagadnienia niestety nadal jest niewielka, a zasięg problemu z roku na rok - coraz większy.

Wielu rodziców może mieć w domu osobę uzależnioną od narkotyków. W zasadzie nawet sami mogą finansować swoim dzieciom uzależnienie.

Dlaczego nastolatki sięgają po narkotyki? Dlaczego ten problem nasila się?...

Narkotyki powodują, że czujesz się jak na szczycie świata. Dorosły. W tłumie innych. Fajny. Modny i wyjątkowy. Pewny siebie.
Krótko mówiąc - narkotyki dają różne odczucia różnym osobom, ale z perspektywy nastolatka, narkotyki posiadają więcej zalet niż wad. Inaczej dzieciaki nie brałyby narkotyków.

W odróżnieniu od dorosłych osób, większość dzieci nie zaczyna brać narkotyków by być na haju, ale dlatego, że chcą się bawić, mieć przyjaciół i posiadać status ryzykanta.
Niebezpieczeństwo jest częścią uroku narkotyków.

Oto kilka z wielu powodów, dla których młodzi sięgają po narkotyki: ucieczka od stresu, zapomnienie o problemach, ucieczka od nudy, chęć zabawienia się, poczucie bycia kimś wyjątkowym, bycie częścią określonej grupy ludzi, ciekawość.

W Polsce niestety coraz więcej nastolatków zaczyna brać narkotyki,a rodzaje narkotyków używane przez młodzież są coraz bardziej uzależniające. Nastoletnia młodzież znajduje się w największej grupie ryzyka, ponieważ okres ten jest pełen wielkich zmian. Wtedy przyjaciele często zaczynają zastępować rodzinę, ponieważ dla wielu nastolatków akceptacja przez grupę jest bardzo ważna, a jeśli zażywanie narkotyków pozwala im się w niej odnaleźć i daje akceptację - to zaczynają je brać.

*RADY DLA RODZICÓW

- Pamiętajcie o tym, aby z dzieckiem często rozmawiać, nie tylko wtedy, gdy spotkacie się już z konkretnym problem!
- Bardzo ważnym elementem w rozmowie z dzieckiem na ten temat, jest..."unikanie tzw. technik zastraszania".
Niestety bardzo często po prostu tłumaczymy dziecku, że narkoman, to człowiek leżący gdzieś na ławce w miejskim parku ze strzykawką w ręce!
owszem - jest to racja, ale to już skrajne przypadki. Prawda jest niestety taka, że na pewno Wasze pociechy znają
wiele przypadków okazjonalnych narkomanów, na których życie branie narkotyków, nie ma żadnego poważnego wpływu.
To powoduje, że odrzucają całkowicie owe ostrzeżenia (rodzice np. maję ogromne trudności z wykryciem marihuany czy amfetaminy w organizmie).
W rozmowie trzeba zwrócić uwagę na NIEZAPRZECZALNE konsekwencje brania narkotyków, takie jak spadek wydajności organizmu lub problemy finansowe, a także zahamowanie rozwoju emocjonalnego.
TRZEBA O TYM MÓWIĆ, jeśli chce się mieć jakiś wpływ i zniechęcić do zażywania narkotyków.

- Pamiętajcie, aby zawsze słuchać, co mówi i czuje wasze dziecko.
- Rozmawiajcie z dzieckiem na temat pozytywnych i negatywnych efektów, a także ryzyka wiążącego się z braniem wszelkich substancji wpływających na zmiany nastroju.
- Podejmijcie stanowisko przeciwko alkoholowi i innym używkom.
- Ustalcie jasne zasady zachowania i konsekwencje ich nieprzestrzegania-egzekwujcie je!
- Omawiajcie tematy alkoholu i narkotyków w atmosferze troski i zainteresowania.
- Nie moralizujcie ani nie zawstydzajcie dziecka, niech wyjaśni swoje poglądy, podzielcie się też swoimi racjami i obawami.
- Starajcie się być dla dziecka "pozytywnymi modelami" (np. bawcie się bez alkoholu, a przynajmniej starajcie się nie spożywać go na jego oczach).
- Poznajcie zainteresowania swojego dziecka i krąg jego przyjaciół.
- W razie pojawiających się trudności, nie bójcie się poprosić o pomoc, ponieważ największym błędem popełnianym przez rodziców, jest ciągłe wmawianie sobie, że...."to nie może być moje dziecko"...

Magdalena Kulej