Katecheza 46
JESTEM DZIECKIEM BOŻYM
Ogólne cele katechetyczne
Zrozumienie prawdy o ojcostwie Boga Ojca.
Wzbudzenie wdzięczności za sakrament chrztu.
Cele szczegółowe
Wiedza
Dziecko:
– wie, że jest kochane przez Boga Ojca
– pamięta, że stało się dzieckiem Bożym poprzez chrzest.
Umiejętności
Dziecko:
– potrafi cieszyć się swoim Bożym dziecięctwem
– potrafi zaśpiewać piosenkę „Gdy idziemy poprzez świat, chwalmy Boga”.
Postawy
Dziecko:
– wyraża Bogu wdzięczność za dar życia
– chętnie bierze udział w śpiewie
jest wdzięczne Bogu za swój chrzest.
Metody i techniki: pogadanka, śpiew piosenki, praca z ilustracjami, zabawa „dzieci do dzieci”, zabawa „puszka”.
Środki dydaktyczne: piosenka, ilustracje (dzieci różnych ras), puszka (lub pudełko) z losami, na których są zapisane polecenia zabawy, obrazki o treści religijnej lub słodycze.
I. WPROWADZENIE
K. rozpoczyna spotkanie modlitwą, a potem prowadzi z dziećmi rozmowę.
Każde dziecko ma dom, w którym są ci, którzy je kochają. Całą rodziną chodzimy do kościoła.
W kościele spotykają sie różne rodziny. Kiedy jesteśmy razem w kościele, Jezus łączy nas w jedną
wielką rodzinę – rodzinę Bożą. Każdy z was jest dzieckiem Bożym.
Następnie K. pokazuje obrazki, które przedstawiają dzieci różnych ras, za
dając przy tym pytania:
– Kto jest przedstawiony na tych obrazkach?
– Czym te dzieci się różnią?
(różni je kolor skóry, strój)
Dzieci nanoszą te obrazki na tablicę. Choć dzieci te odróżnia kolor skóry, mowa, miejsce zamieszkania, to podobnie jak wy lubią się bawić i chciałyby być szczęśliwe.
II. AKTYWIZACJA
1. Nowe pojęcie
Wszystkie dzieci na całym świecie mają jednego i tego samego Ojca.
– Kto jest Ojcem wszystkich dzieci?
– Od kiedy wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi?
Tak, jesteśmy nimi od naszego chrztu. Wiemy, że Bóg to nasz wspólny Ojciec, że bardzo nas kocha
i myśli o naszym szczęściu. K. winien przypomnieć wiadomości o chrzcie (z tematu 10), prezentując chrzcielne naczynia i białą szatę, jako pierwszy strój dziecka Bożego
2. Rymowanka
K. uczy dzieci rymowanki:
Dzieckiem Bożym jestem ja, niech wie o tym cały świat. Bóg chce, żeby wszystkie Jego dzieci były radosne i uśmiechnięte. Tego również pragną dla was wasi rodzice i wszyscy ludzie na całej ziemi.
3. Zabawa
Dzieci dobierają się w parach. K. wydaje polecenia, które wykonują wszystkie pary (np. ucho do ucha, plecy do pleców, kolano do kolana, głowa do głowy itd.). Na hasło „dzieci do dzieci” trzeba szybko zmienić parę. Kto zostanie bez pary, prowadzi zabawę dalej.
4. Nowe pojęcie
Także wszystkie dzieci mają wspólne święto, którym jest Dzień Dziecka. Wtedy dorośli starają się
zrobić dzieciom jakąś miłą niespodziankę. I my sprawimy sobie radość. Najpierw nauczymy się nowej piosenki, a potem będzie zabawa i niespodzianka.
5. Piosenka
K. uczy dzieci piosenki „Gdy idziemy poprzez świat” lub „Dzieckiem Bożym jestem ja”.
G a
Gdy idziemy poprzez świat – chwalmy Boga,
D7 G
w każdym miejscu, w każdy czas – chwalmy Boga.
C
Nie ma w życiu zbędnych dni,
G
każda chwila ważna jest,
D7 G
w każdej zobacz Bożą myśl.
C G
Bo Bóg naszym Ojcem,
D7 G
bo Bóg kocha nas,
C G
On szlak nam wyznacza
D7 G
i sam prowadzi nas.
6. Zabawa z puszką
W trakcie śpiewu piosenki puszka (lub ładne pudełko) przechodzi z rąk do rąk wśród dzieci siedzących w kręgu. Na dany sygnał przerywamy muzykę i śpiew. Dziecko, u którego pozostanie puszka, wyciąga los, na którym jest wypisane jakieś polecenie (odczytywane przez K.), np.:
– zaśpiewaj piosenkę
– zrób „pajacyka”
– przedstaw taniec
– wymień imiona twoich przedszkolnych koleżanek
– zapiej jak kogu 20
– podskocz pięć razy
– przywitaj się z każdym uczestnikiem zabawy przez podanie ręki
– zaszczekaj jak piesek
– powiedz wierszyk (itd.).
Po wykonaniu polecenia wznawiamy zabawę, lecz od dziecka, które to zadanie zakończyło. K. stara się tak przerywać piosenkę, aby jak najwięcej dzieci wzięło udział w zabawie.
III. ZAKOŃCZENIE
1. Prezenty dla dzieci
Dzień dzisiejszy jest pełen radości, bo to jest wasze święto.
W dniu imienin czy urodzin dostajecie
prezenty. Ja również mam coś dla was.
Prezentami dla dzieci mogą być obrazki religijne lub słodycze.
2. Praca domowa
Dzieci wykonują polecenia w podręczniku dziecka.
3. Modlitwa
K. prowadzi modlitwę.
Dobry Boże, dziękujemy Ci, że poprzez chrzest staliśmy się Twoimi dziećmi, że tak bardzo nas
kochasz. Dziękujemy za piękny dzień, pełen zabaw i radości. Dzię
kujemy za zdrowie i życie.
KĄCIK KATECHETY
1. Rozważanie
„Przynosili Mu również niemowlęta, żeby na nie ręce włożył, lecz uczniowie, widząc to, szorstko
zabraniali im. Jezus zaś przywołał je do siebie i rzekł: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie
i nie przeszkadzajcie im: do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto
nie przyjmie króle
stwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego»”.
(Łk 18,15-17)
2. Okruch mądrości
„Jeżeli nie wiadomo, o co dziecku chodzi, to chodzi o miłość”.
(Jerzy Snopek)
„Dzieci bardziej niż inni potrzebują mieć zupełną pewność, że są kochane przez tych, którzy mówią, że je kochają”.
(Michel Quoist)
3. Wiersz
Noc minęła i znów słońce
Na niebie nam świeci.
Pobłogosław, Boże Ojcze,
Wszystkie swoje dzieci.
A za miłość Twą ojcowską
Dzięki Ci składamy
I prosimy Cię o pomoc
Dla taty i mamy.
(w: T. Śmiech, Z. Trzaskowski, „Z uśmiechem w życie”, Kielce 1997)
4. Warto przeczytać
B. Fuchs, Gry i zabawy na dobry klimat w grupie, Kielce 1999.
E. Reuys, H. Viehoff, Jak zorganizować święto? 1000 pomysłów dla grup dziecięcych, Kielce 2004.
F.B. Torasso, Podręcznik dobrych manier dla dzieci, Kielce 2002.