WYZNANIE WIARY ZBORÓW BAPTYSTYCZNYCH

PISMO ŚWIĘTE
To jest 39 ksiąg Starego Testamentu i 27 ksiąg Nowego Testamentu, natchnione jest przez Boga i nieomylne. Autorytet Pisma Świętego jako Słowa Bożego pochodzi bezpośrednio od Boga, niezależne od zdania człowieka, a nawet całego Kościoła. Jest Ono najwyższym autorytetem i ostateczną normą wiary i życia Kościoła. 

Mt.5/8; 24/35; J.10/35;7/17; I Kor.2/7-14; II Tym.3/16-17;I Ts.2/13; Hbr.4/12; I J.2/20; II P 1/20-21;

BÓG
Istnieje tylko jeden żywy, prawdziwy i wierny Bóg, który jest Duchem objawionym w trzech osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ojciec w swojej istocie jest tożsamy, w dziele wszechmocny, w czynach łaskawy, w sądzie sprawiedliwy, we wszystkim doskonały. Godzien najwyższej czci ze strony swego stworzenia. Stworzył Bóg świat i kieruje nim według własnej woli. Syn - Jezus Chrystus jest Bogiem, będącym przed stworzeniem świata i jako jedno - rodzony Syn swego Ojca, poczęty z Ducha i narodzony z Marii Panny, stał się prawdziwym człowiekiem. Dzielił nasz ludzki los i sam będąc bez grzechu, wziął na siebie grzech świata; umierając na krzyżu - stał się doskonałą ofiarą. Tak zgładził nasze grzechy, przejednał gniew Boży, stał się jedynym Zbawicielem i jedynym Pośrednikiem między Bogiem a ludźmi. Złożony w grobie, dnia trzeciego zmartwychwstał w ciele, wstąpił na niebiosa, gdzie siedząc po prawicy Boga, wstawia się za nami. Wkrótce przyjdzie, aby sądzić żywych i umarłych. 

DUCH ŚWIĘTY 
Jest Bogiem uczestniczącym w dziele stworzenia i zbawienia. Realizuje plany Boże, przekonuje świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie. W Dniu Pięćdziesiątnicy zstąpił na uczniów Jezusa dając początek stworzeniu Kościoła. Na kogo On zstępuje, jest w Nim ochrzczony. Prowadzi grzeszników do upamiętania i wiary w Chrystusa oraz do ich uświęcenia. 

Rdz. 1/1-31; Pwt. 6/4; Ps.103/19; 145/8-9; Iż. 7/14; 45/5-7; Hab.1/13; Mt.1/23; 28/19; Łk.1/26-35; 24/38-39; 
J. 1/1.3.14.29; 3/5-7; 8/38-47; ;10/15.30; 14/16-17; 15/26; 16/13-14; Dz. 2/1-3; 2/30-31; Rz. 3/24-25; 4/25; 5/8; 8/9.15; 11/36;
I Kor.8/4b.6; 12/4-13; IIKor.6/18; Ef.1/ 11.13.20; ;3/9;4/6.30; Flp.2/5-8; Kol.1/15-17; 2/9; Hbr. 1/ 2; 7/25-26; 9/24; 12/5-9; 
I P.1/17-19;2/24; 3/18; 

ANIOŁOWIE
Przed stworzeniem świata materialnego Bóg powołał do istnienia istoty duchowe, posłane do pełnienia służby ludziom, zwane aniołami. Część aniołów pod wodzą szatana - ducha zwodniczego, w pysze zbuntowawszy się przeciwko Bogu, została strącona ze swych wyżyn. Sprzeciwiają się oni wszelkiej prawdzie i dobru, usiłują zniweczyć Boże plany, fałszują Jego dzieła i oskarżają lud Boży. Jednak mimo swego buntu, nie przestają być zależni od suwerennej władzy Boga, nie mogą przekroczyć granic przez Niego zakreślonych ani skutecznie zaszkodzić Jego zamiarom. 
Szatan poniósł klęskę przez krzyż Chrystusa i czeka go zagłada. 

Rdz.3/1-15; Iż.14/12-17; Ez.. 28/11-19; Mt 25/41; Łk. 2/9-14; Hbr.1/6-7.14; 2/6-7; Ap. 5/11-14; 12/1-14; 19/10; 20/10; 22/9; 

CZŁOWIEK I GRZECH
Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę na swój obraz i podobieństwo. Jako istota cielesna i duchowa, człowiek miał żyć z Bogiem, realizować Jego zamierzenia względem siebie i panować nad ziemią. Gdy sprzeciwił się woli Bożej, grzech skaził jego naturę, uczynił go martwym wobec Boga i poddał w niewolę zła. Grzech jest to każda myśl, słowo i czyn, które wynikają z nieposłuszeństwa Bogu, zaślepienia pychą i niewiarą w to, co Bóg nam podał w słowie Bożym. Skutkiem grzechu jest śmierć i wieczne oddzielenie od Boga. 

Rdz.2/7.16-17; 3/1-19; Ps.14/1-3; Iz.43/7; Rz. 3/9-18.23; 5/10-12; 6/23; I Kor. 2/14; II Kor. 5/1-9; Ef.2/1-3; 
Kol.1/16; Jk.3/8; I J. 1/8; Ap. 4/11; 

ZBAWIENIE
Jest wybawieniem grzesznika od zguby i obdarzeniem życiem wiecznym. Zbawienie dokonuje się dzięki łasce Bożej objawionej w Jezusie Chrystusie, którą przyjmuje się przez pokutę i wiarę w Jezusa Chrystusa. Nikt, w żaden sposób, nie może na zbawienie zasłużyć; zbawienie jest darem łaski. Przez śmierć Chrystusa na krzyżu Golgoty, Bóg przebacza człowiekowi grzechy, rodzi w nim nowe życie, obdarza sprawiedliwością Chrystusa, usynawia i przyjmuje do społeczności swego Kościoła. Zbawienie otwiera człowiekowi dostęp do wszystkiego, co jest potrzebne do życia i pobożności, prowadzi do dobrych uczynków, kształtuje świętość życia. Zbawienie należy sprawować z bojaźnią i drżeniem. 

J. 1/12; 5/24; Rz.5/9-10; 6/1-22; 8/1; I Kor.1/4-8; 6/19-20; II Kor. 3/18; Ef.1/7; 2/8-10; Flp.2/12b;
Hbr. 7/25; 13/5; I P. 1/18-19; II P 1/1-4; I J. 3/1-3; 

KOŚCIÓŁ
Kościół Jezusa Chrystusa jest wspólnotą ludzi wierzących, odrodzonych przez Ducha Bożego. Głową Kościoła jest Chrystus. Wierzący są włączeni do Kościoła, Ciała Chrystusa, w chwili swego nawrócenia. Łączą się oni w zbory, dla uwielbienia Boga przez nabożeństwa, pielęgnowanie wspólnoty, uczniostwo i ewangelizację. Do posługiwania w zborach powołani są ewangeliści, duszpasterze, nauczyciele i diakoni. W zborze ma być wiernie wykładane Słowo Boże, właściwie wykorzystywane dary duchowe i mają być przestrzegane wspólne postanowienia. Każdy zbór odpowiada przed Bogiem za zwiastowanie ewangelii, troskę o stan duchowy swoich członków oraz dążenie do jedności z innymi zborami. 

Mt. 16/16-20; 28/18-20 Dz. 2/1-21. 38-47; 20/17.28; Rz. 12/5-8; I Kor. 11/18-20; 12/12; Ef. 2/11-3/6;
Flp 1/1; Tt. 3/5; I Tes. 1/1; II Tes. 1/1; II Tm. 2/2 ; Hbr. 10/25; 

USTANOWIENIA
Pan Jezus Chrystus pozostawił Kościołowi na ziemi dwa ustanowienia nowego Przymierza. Są nimi Chrzest i Wieczerza Pańska. Oba mają być praktykowane, aż do czasu powtórnego przyjścia Chrystusa. Chrzest powinien być udzielany po nawróceniu, poprzez całkowite zanurzenie w wodzie, w imię Boga Ojca i Syna i Duch Świętego. W chrzcie wierzący utożsamia się ze śmiercią Chrystusa, złożeniem do grobu i zmartwychwstaniem, dając tym świadectwo duchowego odrodzenia, które dokonało się w jego życiu. 

Wieczerza Pańska powinna być regularnie praktykowana przez każdy zbór, na pamiątkę i świadectwo dzieła zbawienia, które Pan Jezus Chrystus dokonał na krzyżu dla grzeszników. Wieczerzę praktykujemy pod dwoma postaciami: chleba i wina. Uczestniczenie w niej, umacnia zbór w wierze i jedności, dopomaga w stałym spoleganiu na dziele odkupienia i trwaniu we wdzięczności Bogu za Jego niewysłowiony dar zbawienia. 

Mt. 28/18-20; J. 6/48-59; Dz. 2/38-42; 8/36-39; Rz. 6/1-11; I Kor. 10/16; 11/28-32; 

RZECZY OSTATECZNE
Kresem wszystkich wydarzeń obecnego czasu będzie triumfalny i widzialny dla każdego powrót Osoby Pana Jezusa Chrystusa na ziemię. Wydarzenie to nastąpi w wyznaczonym przez Boga czasie, którego nikt z ludzi przewidzieć nie jest w stanie. Wszyscy wierzący w przemienionych ciałach, będą mieć udział w jego panowaniu. Zaś nie zbawieni, zmartwychwstaną na Sąd ostateczny i wieczne potępienie. 

Zwycięstwo odniesione na Golgocie stanie się dla wszystkich rzeczywistością, a odwieczny cel Boży, nowe niebo i nowa ziemia, w końcu zostanie zrealizowany. 

Iz. 65/17-25; Da. 12/2-3; Zach. 8/1-17; Mt.24/27-31; 25/31-46; Łk. 1/31-33; Dz. 1/11; I Tes. 4/13-18; Ap. 20.