Katecheza 16

Kto ty jesteś – Polak mały

Cel:

Uczymy dzieci kochać Ojczyznę

Pomoce:

Ilustracje lub przeźrocza przedstawiające polskie krajobrazy; godło Polski; różnokolorowe i biało – czerwone chorągiewki.

Wprowadzenie:

W słoneczny, piękny dzień dzieci wyszły do parku na spacer. Między drzewami leżało dużo kolorowych liści. Można zrobić z nich bukiet,, więc dzieci rozbiegły się, aby zebrać najpiękniejsze. Krzyś miał całą garść, ale jeszcze szukał dużych, pięknych liści. Zza wielkiego drzewa wyszedł inny chłopczyk, który też szukał kolorowych liści.

• Kto ty jesteś? -zapytał Krzyś

• Bo ja nazywam się Krzyś

• Jestem Arturo – odpowiedział chłopiec

• chyba Artur – poprawił odpowiedź Krzysio

• Nie, ja jestem Arturo. Mieszkam w Rzymie, jestem Włochem, a przyjechałem do babci, do Polski.

• Aja jestem Polakiem, tu jest moja Ojczyzna – pochwalił się Krzyś.

Och, ile tu niezrozumiałych słów: Włoch, Polak, Ojczyzna. Zaraz je wyjaśnimy.

Rozwinięcie:

Każdy mądry człowiek wie, jak się nazywa i gdzie mieszka. Myślę,ze każde obecne tu dziecko już wie: jakie nosi imię, jak się nazywa i zna swój adres, to znaczy wie, gdzie mieszka. Wszystkie nasze domy są w jednej ziemi, w jednym kraju, któremu na imię POLSKA. Mieszka też w niej tatuś i mama i dziadzio i caca rodzina, dlatego nazywamy go Ojczyzną. Ojczyzna – to taki wielki dom i wielka rodzina. Dla Arturo są Włochy, bo on się urodził i mieszka z rodzina w ziemi włoskie.

A my cieszymy się, że naszą Ojczyzną jest Polska – jesteśmy Polakami. Polska i Polacy mają swój znak. Pewno już o nim wiecie. Jest to sztandar biało – czerwony i biały orzeł na czerwonym polu. To jest godło Polski – katecheta pokazuje godło i flagę Polski. Jest obok krzyża w naszej sali. I muszę wam jeszcze powiedzieć, jak piękna jest nasza ziemia Ojczysta. Bardzo wielu ludzi przyjeżdża z zagranicy, żeby ją zobaczyć. Są w niej śliczne góry ośnieżone zimą, ozdobione zielenią drzew w lecie. Katecheta razem z dziećmi ogląda slajdy lub zdjęcia w albumie. Są w niej szumiące rzeki z rybami i morze Bałtyckie z bursztynami i z muszlami, z ciepłym piaskiem na plaży. Są lasy pełne rozśpiewanych ptaków – słuchamy przez chwilę nagrań ptaków – i łąki pachnące kwiatami i ziołami. Są pola urodzajne, które nas karmią chlebem, rożnymi owocami – katecheta pokazuje owoce. Jest bardzo dużo pięknych kościołów i kapliczek przy drogach. Jak nie kochać tak pięknej ziemi, jak się nią nie cieszyć.

Więc nawet małe dziecko wie , gdy je zapytamy:

- Kto ty jesteś? - Polak mały.
- Jaki znak twój?- Orzeł biały.
- Gdzie ty mieszkasz? - Między swymi.

- W jakim kraju?- W polskiej ziemi.
- Czym ta ziemia?- Mą ojczyzną.
- Czym zdobyta?- Krwią i blizną.
- Czy ją kochasz?- Kocham szczerze.
- A w co wierzysz?- W Boga wierzę.
- Czym ty dla niej?- Wdzięczne dziecię
- Coś jej winien?- Oddać życie."

Zastosowanie:

Ale za Ojczyznę trzeba się także modlić, aby było w niej dobrze. Aby wszyscy Polacy byli dobrzy i radośni, by nie było ludzi bez pracy i bezrobotnych. Dorośli proszą o to w kościele, śpiewając taką pieśń:

Boże, coś Polskę przez tak liczne wieki
Otaczał blaskiem potęgi i chwały,
Coś ją osłaniał tarczą swej opieki
Od nieszczęść, które przygnębić ją miały!

Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:
Ojczyznę wolną pobłogosław Panie! x2

Teraz popatrzcie na dziwny bukiet, który wam przygotowałam. Nie jest ani z kwiatów, ani z liści jesiennych. W dużym flakonie stoi dużo kolorowych chorągiewek. Które są polskie? - wybierzemy je. Gdy zaśpiewamy jeszcze raz refren pieśni za Ojczyznę, podczas słów: Ojczyznę wolną pobłogosław Panie! - podniesiemy biało – czerwone chorągiewki do góry.

Każdy w domu niech zrobi biało – czerwoną chorągiewkę. Postawimy ją w oknie, gdy będzie święto naszej ukochanej Ojczyzny.