Slajd

Nauczyciel i pastor, ks.Johann Hinrich Wichern, prowadził w dalekim mieście Hamburg szkołę dla dzieci, które nie mają rodziców, chciał stworzyć im rodzinną atmosferę. W I niedzielę adwentu w 1839 roku przyszedł mu do głowy pomysł, by wzbogacić wystrój świetlicy i pomieszczenia gdzie się na co dzień uczą dzieciaczki. Razem z wychowankami w I niedzielę adwentu zapalił pierwszą świecę adwentową umocowaną na drewnianym kole, by wytworzyć nastrój skłaniający do modlitwy. Następne, mniejsze dwadzieścia cztery świece podopieczni zapalali każdego dnia do Wigilii, gromadząc się na wieczorny śpiew i modlitwę. Później ten sam nauczyciel zmienił liczbę świec na cztery w wianuszku adwentowym.

Tradycja szybko przyjęła się w rodzinach ewangelickich na północy Niemiec. W latach 20. XX w. zwyczaj przyjął się wśród katolików. Pojawił się na terenach dzisiejszej Polski w 1925 roku. Najpierw zadomowił się we Wrocławiu. W Danii wieńce adwentowe rozpowszechniły się na początku lat 30. XX w.

Slajd

Jest to msza ku czci Najświętszej Maryi Panny znana była w Kościele katolickim już w XIII w. Dawniej we mszy uczestniczyły przede wszystkim dzieci i ich matki. Najmłodsi przychodzili ze świecami (albo lampkami) przygotowanymi przez ojców. Współcześnie w niektórych parafiach dzieci przychodzą na msze roratne z zaświeconymi lampionami.

Slajd

Święty Mikołaj to postać starszego mężczyzny z białą brodą ubranego w czerwony strój, który w okresie świąt Bożego Narodzenia rozwozi dzieciom prezenty saniami ciągniętymi przez zaprzęg reniferów. Zamieszkuje on wraz z grupą elfów Laponię lub biegun północny.

Slajd

Święty Mikołaj, biskup Miry, ze względu na przypisywane mu legendą uczynki (m.in. cały majątek rozdał biednym), został pierwowzorem postaci rozdającej prezenty dzieciom. Przedstawiany jako starzec z okazałą brodą, często w infule i pastorałem, z workiem prezentów i pękiem rózg w ręce. 6 grudnia (w rocznicę śmierci świętego) grzecznym dzieciom przynosi prezenty (zwykle słodycze), a niegrzecznym (na ostrzeżenie) rózgę.