Apostolstwo Pawła budzi coraz więcej kontrowersji



Część I

Apostoł Paweł jest najczęściej cytowanym pisarzem Nowego Testamentu, który jest nawet nazwany według Pawła słów.
Inni nazywają te księgi - Chrześcijańskimi Pismami Greckimi.

Objawienie 2:(1) Do anioła zboru w Efezie napisz: To mówi Ten, który trzyma siedem gwiazd w prawicy swojej, który się
przechadza pośród siedmiu złotych świeczników:
(2) Znam uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją, i wiem,
że nie możesz ścierpieć złych,
i że doświadczyłeś tych, którzy podają się za apostołów, a nimi nie są, i stwierdziłeś, że są kłamcami.

Zwróćmy uwagę na niezwykłe mocne oświadczenie naszego Zbawiciela.
Tekst ten został skierowany do zboru w Efezie!
Zboru, w którym współpracował apostoł Paweł - autor listu do Efezjan.
W powyższych wersetach Jezus potwierdza Efezjanom,
że ich rozpoznanie fałszywych apostołów w ich zborze było jak najbardziej prawidłowe.
Jest oczywiste, że byli tam także tacy,
którzy podawali się za Jego apostołów.
Efezjanie sprawdzili dokładnie ich nauki i stwierdzili, że owi apostołowie są kłamcami.

Za stwierdzenie, że owi apostołowie to kłamcy Jezus ów zbór wyraźnie pochwalił. Zganił ich jednak za
'porzucenie pierwszej miłości'. Najwyraźniej doświadczenie fałszywych apostołów wyrządziło poważne
straty duchowe pośród Efezjan i Jezus ich za to skarcił.
Nie skarcił ich jednak za dokładne sprawdzenie wiarygodności fałszywych apostołów.

Czytając list Pawła do Efezjan nie ma tam żadnej wzmianki o fałszywych apostołach. Można podejrzewać, że owi
'apostołowie' pojawili się później, ponieważ Jan pisał Apokalipsę, jak nam podają 'uczeni w Piśmie' w roku 100 n.e.
Samo Objawienie daje świadectwo czasu, w jakim zostało ono spisane przez apostoła Jana.
Co jest szczególnie ciekawe - nie znamy po imieniu ani jednego fałszywego Apostoła!

W ustaleniu daty powstania Objawienia cytuje się Ireneusza, który był wiernym przyjacielem Pawła, który także poważnie mylił daty.
Największą jego pomyłką był wiek Jezusa w momencie Jego śmierci. Ireneusz podawał, że Jezus miał 50 lat!

Jednakże niektóre wersety z Objawienia wyraźnie sugerują, że zostało ono spisane przez Jana jeszcze przed zburzeniem Jerozolimy.

Objawienie 11:(1) I dano mi trzcinę podobną do laski mierniczej i powiedziano: Wstań i zmierz świątynię Bożą i ołtarz, i tych,
którzy się w niej modlą. (2) Lecz zewnętrzny przedsionek świątyni wyłącz i nie mierz go, gdyż oddany został poganom,
którzy tratować będą święte miasto przez czterdzieści dwa miesiące.

Ewidentnie Jan podaje dane na temat rzeczywistej świątyni, ponieważ Nowe Jeruzalem - niebiańskie nigdy nie będzie
deptane stopami pogan. W momencie pisania tych słów Jerozolima nie była zburzona i świątynia jeszcze istniała.
Był to okres przed rokiem 66 n.e.,zanim wojska rzymskie obległy Jerozolimę, która po wstępnym oblężeniu w roku 66 n.e.
została doszczętnie zburzona w roku 70 n.e.

Jan nie wspomniał w Apokalipsie o wypełnieniu się proroctwa Jezusa o zburzeniu Jerozolimy i świątyni.
To właśnie wskazuje na rzeczywistą datę spisania Apokalipsy - przed rokiem 66 n.e.

Widać więc wyraźnie, że w czasach apostolskich występowali ludzie, których Jezus nazwał w Objawieniu fałszywymi apostołami i
Jezus wyraźnie przed takimi ostrzegał. Nawet Judasz był rzeczywistym apostołem, który nie wytrwał do końca.
Czyli nie był apostołem fałszywym.

Zacznijmy jednak od początku.

12 apostołów Baranka.

Apostoł - jest to człowiek posłany przez samego Jezusa Chrystusa. Apostołów było dwunastu, z Judaszem włącznie.
Po śmierci Judasza oraz po zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Jezusa pozostali apostołowie zdawali sobie doskonale sprawę z tego,
że liczba apostołów Baranka musiała być kompletna, czyli musiało ich być 12.

Mamy więc dokładny opis oraz dokładne kryteria dla nowego apostoła, który powinien być naocznym świadkiem służby,
nauk i cudów Jezusa a także świadkiem Jego śmierci, a zwłaszcza Jego zmartwychwstania.

Dzieje 1:(20) Napisano bowiem w księdze Psalmów: Niech siedziba jego stanie się pusta I niech nikt nie mieszka w niej. oraz:
A urząd jego niech weźmie inny.
(21) Trzeba więc, aby jeden z tych mężów, którzy chodzili z nami przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał między nami,
(22) począwszy od chrztu Jana, aż do dnia, w którym od nas został wzięty w górę, stał się wraz z nami świadkiem
jego zmartwychwstania.
(23) I wskazali dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, którego też nazywano Justem, i Macieja.

(24) Potem modlili się tymi słowy: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego obrałeś,
(25) aby zajął miejsce w tej służbie i w posłannictwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść na miejsce swoje.
(26) I dali im losy; a los padł na Macieja, i został dołączony do grona jedenastu apostołów.

Owe kryteria są jak najbardziej logiczne i zrozumiałe. Nowy apostoł musiał mieć autorytet naocznego świadka
i bezpośredniego ucznia Jezusa. Zwłaszcza w przypadku nauczania innych tego, co osobiście od Jezusa usłyszał.
Zadaniem apostoła było więc rozprzestrzenianie nauk Zbawiciela - Jezusa Chrystusa.

Trzeba także zwrócić uwagę na dwa niezwykle istotne elementy.
Maciej nie został wybrany na miejsce zmarłego Judasza, ale Maciej został wybrany na miejsce upadłego-apostoła, jakim był Judasz.
Czyli liczba apostołów musiała wynosić pełną dwunastkę.
Oznacza to także, że śmierć jakiegokolwiek wiernego apostoła nie zwalniała pozycji apostolskiej - w oczach Boga taki apostoł
był nadal żywy i nikt na jego miejsce nie był wybierany, ponieważ według Biblii śmierć jest stanem przejściowym i
po zmartwychwstaniu zmarły apostoł nadal będzie apostołem. Nawet dzisiaj liczba apostołów jest zapieczętowana i
nikt nie może do niej dołączyć, ponieważ liczba ta jest kompletna.

Objawienie
21:(14) A mur miasta miał dwanaście kamieni węgielnych, na nich dwanaście imion dwunastu apostołów Baranka.

Czyli widzimy wyraźnie olbrzymi problem, jaki sprawia nam apostolstwo Pawła a także Barnaby, także uznanego za apostoła?
14 apostołów jest oczywistym zaprzeczeniem Objawienia Jezusa!

Ewidentnie Paweł nie spełniał powyższych kryteriów - nie był on bezpośrednim uczniem Jezusa Chrystusa oraz
naocznym świadkiem Jego cudów, nauk, śmierci i zmartwychwstania.

Jaką wartość przedstawia świadek, który nie widział i nie słyszał Tego, o którym ma świadczyć?
Zwłaszcza w sytuacji istnienia 12 apostołów, naocznych świadków oraz istnienia co najmniej
500 braci - świadków zmartwychwstałego Jezusa!
W takiej sytuacji wiarygodność Pawła była więc natychmiast kwestionowana i mnożyło się od razu wiele niepokojących pytań!

Skąd wiesz o Jezusie?
Dlaczego z Nim nie chodziłeś? Musiałeś o nim słyszeć! Aha! Miałeś cudowne objawienie! Jesteś więc nawiedzony!
Tak więc Paweł rzeczywiście miał od samego początku swej służby olbrzymie problemy, co jest wyraźnie
ukazane w jego listach.

Trzeba tutaj także podkreślić, że nauki Jezusa były zupełne i jasne. Interpretacja była także oczywista.
Księga Objawienia nam to potwierdza, a są to przecież słowa samego Jezusa.
Nikt z apostołów nie musiał nauk Jezusa wyjaśniać czy powtarzać. Podobnie jest i dzisiaj.

Tymczasem do Pawła mamy wiele niepokojących pytań i masę doktrynalnych zastrzeżeń..

Kiedy Paweł został tak detalicznie poinstruowany przez Jezusa?
Aby napisać tyle listów, Paweł powinien być detalicznie poinformowany przez samego Jezusa o wszystkich aspektach J
ego służby oraz jej celu. Jezus tym samym przyznałby, że... zaniedbał wiele aspektów swojej ponad 3 letniej służby
na ziemi i dopiero teraz musiał się posłużyć Pawłem, aby wszelkie swoje niedomówienia sprostować i dokładnie wyjaśnić.

Czy takie wyjaśnienie tej kwestii jest pochlebne i logiczne dla naszego Zbawiciela?
Dlaczego żaden z apostołów Jezusa nie został obdarzony takim przywilejem?
Z drugiej strony mamy Objawienie Jezusa dane Janowi, uczniowi, którego Jezus miłował!
Czy Jezus potrzebował wyszkolonego faryzeusza do dogłębnego wyjaśnienia Jego nauk, skoro osobiście wybrał do tej funkcji
ludzi nieuczonych i prostych.
Piotr był rybakiem - Matusz celnikiem!]

Dlaczego Paweł nie otrzymał Objawienia?[/color
[color=#FFFFBF]
Jeszcze inny przykład. Dlaczego Paweł, doskonale przygotowany w prawie i zwyczajach żydowskich,
wyszkolony faryzeusz, znający także biegle język aramejski staje się apostołem... pogan -
ludzi, którzy ani nie znają aramejskiego, ani nie mają żadnego pojęcia o Torze czy proroctwach Starego Testamentu?

Dlaczego Jezus miałby wybrać faryzeusza na apostoła, skoro nas przestrzegał za życia przed kwasem i obłudą faryzeuszy?

Jana 5:(24) Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał,
ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł ze śmierci do żywota.

Oto esencja zbawienia. Słuchanie słów Jezusa i posłuszeństwo wobec Niego. Oto nasza jedyna droga do zbawienia.

Sprawozdanie Łukasza

Wielce intrygująca jest postawa Łukasza, który był jednym z najbliższych współpracowników Pawła.
(Temat Łukasza zasługuje na całą książkę.) Łukasz ewidentnie wiedział znacznie więcej o Pawle niż ktokolwiek inny.
Dlatego relacja Łukasza w Dziejach zawiera (najprawdopodobniej) celowe błędy odnośnie Pawła i Łukasz najwyraźniej
w ten właśnie sposób ostrzega nas przed Pawła fałszywym apostolstwem. :o
Sam początek Dziejów pióra Łukasza ukazuje nam rzeczywiste kryteria przywileju apostolstwa i w wielu momentach
opisu Pawła Łukasz celowo wskazuje nam, że człowiek - Saul nie jest apostołem zasługującym na zaufanie.

Jest powszechnie znany opis konwersji Pawła, ponieważ otrzymał on wizję Jezusa.

Wersja pierwsza.

Dzieje 9:(3) I stało się w czasie drogi, że gdy się zbliżał do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba,
(4) a gdy padł na ziemię, usłyszał głos mówiący do niego: Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz?
(5) I rzekł: Kto jesteś, Panie? A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz;
(6) ale powstań i idź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić.
(7) A mężowie, którzy z nim byli w drodze, stanęli oniemiali, głos bowiem słyszeli, ale nikogo nie widzieli.

Istotne są dwie rzeczy. Paweł według tej relacji nie widział Jezusa ale słyszał Jego głos.
Widząc jasność padł na ziemię i usłyszał głos osoby, która poinformowała go, że jest zmartwychwstałym Jezusem.
Ludzie, którzy mu towarzyszyli słyszeli głos, ale nikogo nie widzieli.

Dziwne jest to, że w obecności kilku świadków Jezus zamknął im uszy i rozmawiał tylko i wyłącznie z Saulem (Pawłem).
Saul miałby kilku świadków i zobaczyłby po raz pierwszy Jezusa!
Tymczasem świadkowie widzieli jakąś jasność i Pawła na ziemi. Niezbyt wiarygodne świadectwo, prawda?
Obrońcy Pawła natychmiast skonfrontują to twierdzeniem, że greckie słowo tłumaczone na - słyszeli i rozumieli,
wyjaśnia owe różnice.
Czyżby w tym był największy problem?

Wersja druga.

Dzieje 22:(6) A gdy byłem w drodze i zbliżałem się do Damaszku, stało się koło południa,
że nagle olśniła mnie wielka światłość z nieba,
(7) i upadłem na ziemię i usłyszałem głos do mnie mówiący: Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz?
(8) A ja odpowiedziałem: Kto jesteś, Panie?
I rzekł do mnie: Ja jestem Jezus Nazareński, którego ty prześladujesz.

(9) A ci, którzy byli ze mną, światłość wprawdzie widzieli, ale głosu tego, który rozmawiał ze mną, nie słyszeli.
(10) I rzekłem: Co mam czynić, Panie?
Pan zaś rzekł do mnie: Powstań i idź do Damaszku, a tam ci wszystko powiedzą,
co ci jest przeznaczone, żebyś uczynił.
(11) A gdy zaniewidziałem od blasku owej światłości, prowadzony za rękę przez tych, którzy ze mną byli, przyszedłem
do Damaszku.
(12) Niejaki Ananiasz, mąż żyjący bogobojnie według zakonu i cieszący się dobrym świadectwem u wszystkich mieszkających
tam Żydów,

Wersja trzecia.

Dzieje 26:(12) W tych okolicznościach, jadąc do Damaszku z pełnomocnictwem i poleceniem arcykapłanów,
(13) ujrzałem, o królu, w południe w czasie drogi światłość z nieba, jaśniejszą nad blask słoneczny, która olśniła mnie i tych,
którzy jechali ze mną;
(14) a gdy wszyscy upadliśmy na ziemię, usłyszałem głos do mnie mówiący w języku hebrajskim: Saulu, Saulu,
czemu mnie prześladujesz?
Trudno ci przeciw ościeniowi wierzgać.
(15) A ja rzekłem: Kto jesteś, Panie? A Pan rzekł: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz.

W którą wersję chcemy uwierzyć?

W pierwszej wersji tylko Paweł upadł na ziemię a reszta oniemiała słysząc głos ale nie widząc nikogo.
Saul utracił wzrok i miał się udać do Ananiasza, który miał mu przywrócić wzrok.

W wersji drugiej nie ma mowy o ślepocie i nie jedzeniu oraz o uzdrowieniu przez Ananiasza, człowieka darzonego przez
Żydów zaufaniem. Towarzysze Pawła widzieli światłość, nie padli, nie oślepli i głosu nie słyszeli.

W wersji trzeciej jest mowa o tymczasowym oślepieniu jasnością oraz mamy nowy element, Jezus mówił po hebrajsku
a towarzysze Pawła także widzieli jasność i także padli na ziemię.
Oni jednak nie oślepli od jasności. Nie ma mowy o ślepocie i jej odwróceniu, o Ananiaszu.

Trzy różne wersje tego samego wydarzenia w nieomylnym Słowie Bożym... czegoś takiego nie zaakceptowałby żaden uczciwy sąd!
Jako dodatkowy znak Łukasz podaje nam imię dowódcy żołnierzy... konia trojańskiego, który był w tych czasach doskonale znany!

Dzieje 20:(4) A towarzyszył mu aż do Azji Sopater, syn Pyrrusa z Berei, a z Tesaloniczan Arystarch i Sekundus,
również Gajus z Derbe i Tymoteusz, z Azjatów zaś Tychikus i Trofim.

Z czasem Pyrrus został królem Macedonii dzięki swojej doskonałej szpiegowskiej działalności.
W tym samym czasie znana była powszechnie praca Plutarcha - "Pyrrus - głupiec nadziei.".
Łukasz nawiązał więc do Pyrrusa w tym wersecie i mamy kilka argumentów, które to potwierdzają.
Pyrrus był znany jako szpieg i dywersant.
Nie żył już od 272 p.n.e czyli Sopater nie mógł być jego synem.
Imię Trofim (Trohimus) nawiązuje do Troi. Może się nam wydawać, że jest to szyte zbyt grubymi nićmi, ale...
tłumacze biblijni widzieli wyraźnie owe powiązania i słynna wersja Biblii KJV (Króla Jakuba) nie wymienia Pyrrusa,
nie wymienia także Pyrrusa Biblia Webstera, Young Literal Translation, Vulgata, oraz polska Biblia Gdańska.
(Sprawdź - http://www.biblia.info.pl/)

Najwyraźniej Łukasz doskonale widział co się dzieje i poinstruowany Duchem Bożym przedstawił nam wiele detali,
które przy bliższym zapoznaniu się ujawnią nam rzeczywiste oblicza Pawła.
Być może Duch Boży zaakceptował tymczasowe działania Pawła i detaliczne wyjaśnienie tej kwestii miało się pojawić dopiero
w dzisiejszych czasach, jak to zapowiedział sam Jezus!

Dlaczego w ten sposób i dlaczego w tych właśnie latach?

Najwyraźniej szatan, pokonany zmartwychwstaniem Jezusa nie dał za wygraną i przystąpił do zmasowanego ataku na sług Jezusa.
Najpierw chciał ich wszystkich zniszczyć rękami Saula.
Kiedy to nie dało rezultatu, Saul przyłączył się do Chrześcijan jako... Paweł.
Podobna taktyka, jak powstanie Kościoła Katolickiego w Rzymie.
Zwrócimy uwagę na to, że jedynie Łukasz ujawnia jego oryginalne imię - Saul.
Czyli na wzór Judasza w najbliższym otoczeniu Jezusa - szatan także zadbał o to, aby skutecznie skazić czystą Ewangelię Jezusa.

2 Koryntian 12:(11) Stałem się głupi; wyście mnie do tego zmusili.
Wyście bowiem powinni byli mnie polecić.
Bo w niczym nie ustępowałem owym arcy apostołom, chociaż jestem niczym.

W tym wersecie tkwi cały problem, który niemal wszystko nam ujawnia.
Jest ewidentne, że Koryntianie mieli poważne wątpliwości odnośnie Saula i werset te ukazuje nam wyraźnie walkę Pawła
o równouprawnienie i chwałę pomiędzy rzeczywistymi apostołami, których Saul nazywa pogardliwie arcy apostołami.
Wiarygodność Pawła była w Koryncie wątpliwa i jego nauki najwyraźniej kolidowały z naukami Jezusa,
które rozpowszechniali jego apostołowie.
Czyli wskazówka Łukasza - "Pyrrus - głupiec nadziei" jest dobrze widoczna.
Sprawdź wersety na temat głupca -
2Kor 11:16-19, oraz nadziei - Dzieje 23:6, Dzieje 24:15, Dzieje 26:6,7.
Łukasz daje nam wyraźne wskazówki podobieństwa Pawła z Pyrrusem - szpiegiem znanym w dziele Plutarcha -
"Pyrrus - głupiec nadziei".

Istnieje jeszcze jedna opcja.
Łukasz opisał po prostu co widział i słyszał oraz dokładne zacytował relacje Pawła.
Czyli Łukasz na pewno nie posłużył się kłamstwem.

Jest to zaledwie skromny początek naszych poszukiwań. Największe problemy występują w Pawła listach.
Wystarczy je nieco dokładniej przeanalizować oraz porównać je z naukami naszego Zbawiciela.

Koniec części I.


http://www.zbawienie.com/apostol-Pawel.htm