Szronem już głowę znoje Ci sprószyły,
Choć duchem jeszcze jesteś taki młody,
Niech Ci Bóg mnoży i zdrowie, i siły,
Gdy swoje srebrne święcisz dzisiaj gody!
Proboszczu nasz i dusz Przewodniku,
Niech Twa nić życia jak srebrne przędziwo
Snuje się, snuje dni i lat bez liku,
Haftując starość jasną i szczęśliwą.
Wyrzekłeś się siebie! Z miłości do Boga
Zrzekłeś się świata uciech i rozkoszy.
Że wiedziesz lud swój do wiecznego proga,
Niech Ci Bóg za to wszelki ból rozproszy!
I niech Ci za to tej władzy udzieli,
Co zdoła sercem zdobyć dusz tysiące.
Bośmy za Tobą, jakoby Anieli
Szli, kędy świeci świętej wiary słońce.
Rządź nami, kieruj, Pasterzu jedyny,
Rozpostrzyj władzę miłości nad nami
I swych parafian błogosław rodziny
Dziś, gdy srebrnymi się cieszysz godami.