Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

1

Program szkolenia dla Liderów (część II)









Cel ogólny:

Zapoznanie uczestników szkolenia z przepisami prawa w obszarze kształcenia uczniów ze

specjalnymi potrzebami.

Szczegółowa tematyka:

Analiza przepisów prawa w obszarze kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami

edukacyjnymi zawartych w :

1.

Zasadach udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych

przedszkolach, szkołach i placówkach.

2.

Szczegółowych

zasadach

działania

poradni

psychologiczno-pedagogicznych,

w tym

specjalistycznych.

3.

Warunkach organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży

niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach

ogólnodostępnych lub integracyjnych.

4.

Warunkach organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży

niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach

i oddziałach oraz ośrodkach.

5.

Rodzajach i szczegółowych zasadach działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci

i młodzieży w tych placówkach.

6.

Ramowych statutach publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym publicznej

poradni specjalistycznej.

7.

Ramowych statutach publicznego przedszkola i publicznych szkół.

Temat szkolenia:
Organizowanie i udzielanie uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej w świetle nowych
regulacji prawnych.

mgr Emilia Wojdyła
mgr Joanna Wrona

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

2

8.

Warunkach i sposobach oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz

przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych.

Cel ogólny:

Zapoznanie uczestników szkolenia z zadaniami z zakresu doradztwa edukacyjno-zawodowego.

Szczegółowa tematyka:

Zapoznanie uczestników z:

- aktami prawnymi regulującymi pracę doradcy zawodowego w szkole,

- organizacją systemu doradztwa zawodowego w Polsce,

- zadaniami doradcy zawodowego w systemie edukacji,

- zadaniami nauczyciela przedmiotu w zakresie realizacji zadań z doradztwa zawodowego,

- działaniami z zakresu poradnictwa zawodowego na rzecz ucznia ze specjalnymi potrzebami

edukacyjnymi,

- działaniami KOWEZiU na rzecz doradztwa zawodowego.

Szkolenie składać się będzie z dwóch części - teoretycznej i warsztatowej. Podczas części

teoretycznej uczestnicy zostaną zapoznani z wyżej wymienionymi zagadnieniami. Podczas części

warsztatowej uczestnicy zostaną podzieleni na cztery podgrupy, w ramach których będą mieli za

zadanie:

- opracowanie studium przypadku - uczeń zdolny,

- opracowanie studium przypadku - uczeń z deficytami,

- opracowanie zadań nauczyciela przedmiotu w zakresie realizacji zadań z doradztwa zawodowego,

- opracowanie wewnątrzszkolnego systemu doradztwa zawodowego oraz zadań dla poszczególnych

elementów systemu.

Temat szkolenia:
Realizacja przez nauczycieli w szkołach zadań z zakresu doradztwa edukacyjno-zawodowego.

mgr Jerzy Bielecki

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

3

Cel ogólny:

Zapoznanie uczestników szkolenia z modelem pracy z uczniem ze specjalnymi potrzebami

edukacyjnymi na etapie rozpoznawania jego potrzeb, planowania i realizowania wsparcia

pedagogiczno-psychologicznego.

Szczegółowa tematyka:

Konstrukcja modelu pracy z uczniem ze SPE. Zadania Zespołu nauczycieli i specjalistów na

poziomie diagnostycznym. Wielospecjalistyczna ocena poziomu funkcjonowania ucznia i sposób

jej dokumentowania. Inne formy rozpoznania dokonywanego przez Zespół. Obszary rozpoznania.

Identyfikacja możliwości i trudności edukacyjnych ucznia. Określenie specjalnych potrzeb

edukacyjnych. Planowanie wsparcia na poziomie programowym modelu. Sformułowanie

Indywidualnego Programu Edukacyjno-Terapeutycznego – IPET. Sformułowanie Planu Działań

Wspierających – PDW. Ewaluacja działań wspierających. Działania Zespołu na poziomie

praktycznym modelu. Modele funkcjonowania Zespołów. Zasady pracy pedagogicznej z uczniem

ze SPE. Zagadnienia dotyczące zajęć edukacyjnych.

Literatura:

•

Boenisch, B., Klaro-Celej, L. Marszycka-Suchecka, J., Rola, B., Sobocińska, M. (2007).

ABC konstruowania indywidualnych programów edukacyjnych. Płock: MSCDN

•

Brzezińska, A., Ohme, M., Resler-Maj, A., Kaczan, R., Wiliński, M. (2009). Droga do

samodzielności. Jak wspomagać rozwój dzieci i młodzieży z ograniczeniami sprawności.

Gdańsk: GWP

•

Dykcik, W. (red.).(2006). Pedagogika specjalna. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM

•

Głodkowska, J. (1999). Poznanie ucznia szkoły specjalnej. Warszawa: WSiP

•

Giryński, A. (1989). Funkcjonowanie młodzieży upośledzonej umysłowo w stopniu lekkim

w rolach społecznych. Warszawa: WSPS

Temat szkolenia:
Model pracy z uczeniem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.

dr Barbara Trochimiak

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

4

•

Jarosz, E., Wysocka, E. (2006). Diagnoza psychopedagogiczna. Warszawa: Wydawnictwo

Akademickie „śak”

•

Janowski, A. (1985). Poznawanie uczniów. Warszawa: WSiP

•

Marcinkowska,

B.

(2010).

Indywidualne

programy

edukacyjno-terapeutyczne.

W: J. Głodkowska (red.), Dydaktyka specjalna – w przygotowaniu do kształcenia ucznia ze

specjalnymi potrzebami edukacyjnym. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo

APS (w druku)

•

Niemierko, B. (1999). Diagnoza edukacyjna – cele metody i szanse rozwoju.

W: B. Niemierko, B. Machowska (red.). Diagnoza edukacyjna Oczekiwania, problemy,

przykłady. Legnica: Ośrodek Diagnozy, Egzaminów Szkolnych i Informacji Pedagogicznej

•

Niemierko, B. (2009). Diagnostyka edukacyjna, podręcznik akademicki. Warszawa: PWN

•

Oleńska-Pawlak, T. (2006). Podstawy procesu diagnozowania dziecka o specjalnych

potrzebach edukacyjnych. W: M. Klaczak, P. Majewicz (red.), Diagnoza i rewalidacja

indywidualna dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Kraków: Wydawnictwo

Naukowe Akademii Pedagogicznej

•

Piszczek, M. (2000). Różne modele funkcjonowania zespołu specjalistów odpowiedzialnych

za diagnozę dzieci głębiej upośledzonych umysłowo. Rewalidacja 1(7)/2000. Warszawa:

CMPPP MEN

•

Stawowy-Wojnarowska, I. (1989). Podstawy kształcenia specjalnego. Warszawa: WSiP

•

Trochimiak, B. (2000). Proces nauczania i proces uczenia się w sytuacjach trudności

edukacyjnych. W: J. Głodkowska (red.), Dydaktyka specjalna – w przygotowaniu

do kształcenia ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnym. Podręcznik akademicki.

Warszawa: Wydawnictwo APS (w druku)

•

Wysocka, E. (2007). Człowiek a środowisko życia, podstawy teoretyczno-metodologiczne

diagnozy. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „śak”

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

5

Cele ogólne:

1.

Zapoznanie uczestników szkolenia z metodami i formami organizacyjnymi nauczania oraz

ś

rodkami dydaktycznymi wykorzystywanymi w kształceniu uczniów słabo słyszących

i niesłyszących.

2.

Przygotowanie słuchaczy do rozpoznawania specyficznych trudności w uczeniu się

(będących konsekwencją wady słuchu) dzieci w wieku przedszkolnym, uczniów szkoły

podstawowej, gimnazjalnej i ponadgimnazjalnej.

3.

Prezentacja specyficznych strategii realizacji programu nauczania uwzględniających

specyfikę postępowania metodycznego związaną z metodami rozwijania kompetencji

językowej i komunikacyjnej uczniów z wadą słuchu.

Cele operacyjne:

Uczestnik szkolenia:

1.

Posiada wiedzę teoretyczną dotyczącą:

•

przyczyn występowania wady słuchu jej rodzajów stopni oraz wpływu, jakie to

zaburzenie wywiera na rozwój poznawczy, emocjonalny i społeczny dziecka;

•

konsekwencji wady słuchu dla rozwoju kompetencji językowej i komunikacyjnej

uczniów z wadą słuchu.

2. Potrafi rozpoznać specyficzne trudności z nabywaniem wiadomości i umiejętności szkolnych,

jakich mogą doświadczać uczniowie niesłyszących i słabo słyszący oraz modyfikować sposoby

i warunki nauczania stosownie do ich potrzeb i możliwości.

3. Zna zasady działania urządzeń wspomagających słyszenie i umie zastosować w praktyce

edukacyjnej nowoczesne technologie.

4. Potrafi skonstruować indywidualny programu edukacyjno-terapeutyczny dla ucznia z wadą

słuchu.

Temat szkolenia:
Model pracy z uczniem z zaburzeniami słuchu.

dr hab., prof. APS Małgorzata Kupisiewicz

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

6

Szczegółowa tematyka:

1.

Przyczyny, rodzaje, stopnie uszkodzenia słuchu (kryteria klasyfikacji osób z wadą słuchu).

2.

Urządzenia wspomagające słyszenie.

3.

Konsekwencje wady słuchu dla rozwoju poznawczego, emocjonalnego i społecznego

dziecka (diagnoza psychologiczna i pedagogiczna).

4.

Specyfika rozwoju językowego i komunikacji werbalnej i niewerbalnej dzieci słabo

słyszących oraz niesłyszących.

5.

Rozpoznawanie specyficznych trudności w uczeniu się dzieci i młodzieży z wadą słuchu.

6.

Czynniki warunkujące proces uczenia sie, przebieg uczenia się i osiągnięcia szkolne ucznia

niesłyszącego oraz słabo słyszącego (ocena funkcjonowania).

7.

Wiodące strategie realizacji programu nauczania z uwzględnieniem specyfiki postępowania

metodycznego związanej z metodami rozwijania kompetencji językowej i komunikacyjnej

ucznia z wadą słuchu:

•

metoda ustno – słuchowa;

•

wykorzystanie fonogestów – jako metody wspomagającej proces odczytywania mowy z ust;

•

metoda bimodalna jednojęzykowa;

•

wychowanie dwujęzykowe.

8. Kierunki oddziaływań rewalidacyjnych w surdopedagogice (kompensacja, korektura usprawnianie).

Literatura:

•

Bouvet, D. Mowa dziecka. Wychowanie dwujęzykowe dzieci niesłyszących WSiP, 1996

•

Csanyi, Y. Słuchowo-werbalne wychowanie dzieci z uszkodzonym narządem słuchu,

WSiP . 1994

•

Deutsch Smith, D. Pedagogika specjalna. rozdz. 2. Niepełnosprawność słuchowa, PWN,
2008

•

Korzon, A. Totalna komunikacja jako podejście wspomagające rozwój zdolności

językowych uczniów głuchych, Wyd. WSP Kraków 1996

•

Korzon, A. (red.) Wychowanie słuchowe dzieci z wadą słuchu. Infograf

•

Krakowiak, K. Szkice o wychowaniu dzieci z uszkodzeniami słuchu. Stalowa Wola,
Oficyna Wydawnicza Fundacji Uniwersyteckiej KUL 2003

•

Pietrzak, W. Język migowy elementem składowym rozwoju sprawności językowej

dziecka głuchego w: Pietrzak W. Język migowy dla pedagogów , WSiP, 1992

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

7

•

Pietrzak, W. Różne drogi poznawania języka przez dzieci z wadą słuchu. W: Głuchota a
język. Red. S. Grabias. Komunikacja językowa i jej zaburzenia, T. 7. Lublin, Wyd.
UMCS, PZG, 91-100.

•

Szczepankowski, B. Niesłyszący – Głusi – Głuchoniemi. Wyrównywanie szans,
Warszawa, WSiP. 1999

Cel ogólny:

Zapoznanie uczestników z metodami rozpoznawania specjalnych potrzeb edukacyjnych

dzieci w wieku przedszkolnym/rozpoznawania specyficznych trudności w uczeniu się uczniów

szkoły podstawowej, gimnazjalnej i ponadgimnazjalnej.

Cele operacyjne:

1.

Uczestnik szkolenia potrafi:

•

scharakteryzować ucznia z ADHD;

•

rozpoznać cechy sprzyjające i utrudniające rozwój ucznia z ADHD;

•

dostosować warunki do specjalnych potrzeb ucznia z ADHD.

2.

Uczestnik szkolenia zna:

•

zasady pracy z uczniem z ADHD;

•

metody pracy z uczniem z ADHD

•

podtypy zaburzenia.

3.

Uczestnik szkolenia wie:

•

jak diagnozuje się ucznia z ADHD w polskim systemie;

•

jak rozpoznawać indywidualne potrzeby ucznia z ADHD;

•

co powinien zawierać Plan Działań Wspierających (obszary) dla ucznia z ADHD.

4.

Kształtowanie pozytywnej postawy wobec ucznia z ADHD.

Temat szkolenia:
Model pracy z uczniem z ADHD.

dr Danuta Al-Khamisy
mgr Urszula Gosk

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

8

Szczegółowa tematyka:

1.

Charakterystyka ucznia z ADHD.

2.

Charakterystyka podtypów.

3.

Diagnoza ucznia ADHD w polskim systemie.

4.

Uczeń z ADHD a trudności szkolne (w czytaniu, pisaniu, liczeniu).

5.

Rozpoznawanie indywidualnych potrzeb ucznia z ADHD.

6.

Wyznaczniki procesu edukacyjnego w odniesieniu do ucznia z cechami ADHD.

7.

Zasady pracy z uczniem z ADHD.

8.

Cele terapeutyczne pracy z uczniem z ADHD.

9.

Metody pracy z uczniem z ADHD.

Literatura:

•

Cooper, P., Ideus, K. (2001). Zrozumieć dziecko z nadpobudliwością psychoruchową.

Poradnik dla rodziców i nauczycieli. Warszawa: APS

•

Hańć, T. (2009). Dzieciństwo i dorastanie z ADHD. Kraków: Impuls

•

Herda, K. (2008). O dzieciach Indygo, czyli ADHD bez tajemnic. Kielce: Wydawnictwo

Pedagogiczne ZNP

•

Kołakowski, A., Wolańczyk, T., Pisula, A., Skotnicka, M., Bryńska, A. (2007). ADHD-

zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Przewodnik dla rodziców i wychowawców.

Gdańsk. GWP

•

Opolska, T., Potempska, E. (1999). Dziecko nadpobudliwe. Program korekcji zachowań.

Warszawa: CMPPP.

•

O’Regan, F. J. (2005). ADHD. Warszawa: LIBER

•

Oszwa, U. (2002). Dzieci z zaburzeniami uwagi. Remedium 4,12

•

Pfiffner, L. J. (2004). Wszystko o ADHD. Kraków: Zysk i S-ka

•

Strichart, S. S., Mangrum II, Ch. T. (2009). Dziecko z ADHD w klasie. Planowanie pracy

dzieci z zaburzeniami koncentracji uwagi. Gdańsk: GWP

•

Wielkowiejska-Comi, I. (2002). Praktyka w ADHD i ADD. Remedium, 4, 12

•

Wielkowiejska-Comi, I. (2002). Jasne zasady. Remedium, 5, 12

•

Oszwa, U. (2002). Dzieci z zaburzeniami uwagi. Remedium, 4, 12

•

Wolańczyk, T., Kołakowski, A., Skotnicka, M. (1999). Nadpobudliwość psychoruchowa u

dzieci. Lublin: Bifolium

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

9

Cel ogólny:

Zapoznanie z modelem pracy z uczniem zdolnym na etapie rozpoznawania jego potrzeb,

planowania i realizowania wsparcia pedagogiczno-psychologicznego.

Cele operacyjne:

Uczestnik szkolenia:

1. Zna obszary, które warto i należy uwzględnić przygotowując rozpoznanie zdolnych.

2. Analizuje przykładowe wyniki diagnozy ucznia, wskazuje na aspekty, które mogą świadczyć

o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

3. Potrafi identyfikować trudności, na które narażony jest uczeń zdolny w większym stopniu niż

uczeń przeciętny.

4. Ma świadomość konieczności indywidualizacji, również przy założeniu, że działanie dotyczy

małej grupki osób.

5. Jest wyczulony na zmiany zachodzące w uczniu i środowisku.

6. Formułuje zasady konstrukcji celów, doboru metod i form organizacyjnych biorąc pod uwagę

konkretne wyniki diagnozy.

7. Proponuje kierunki wsparcia i zaspokojenia zidentyfikowanych potrzeb na terenie szkoły przez

przygotowanie Karty Indywidualnych Potrzeb Ucznia.

8. Zna organizacje pozaszkolne i inne działania wspierające ucznia zdolnego, wie w jaki sposób

pozyskiwać o nich informację, jak kierować ucznia w celu uzyskania pomocy.

Szczegółowa tematyka:

1. Nauczycielska i psychopedagogiczna diagnoza ucznia zdolnego: diagnoza pozytywna,
negatywna, zakres diagnozy: sfera poznawcza, społeczno-emocjonalna, rodzinna; możliwości
wsparcia, relacje uczeń – środowisko.

Temat szkolenia:
Model pracy z uczniem zdolnym.

dr Joanna Łukasiewicz-Wieleba
dr Małgorzata Jabłonowska

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

10

2. Specjalne potrzeby edukacyjne ucznia zdolnego wynikające z przyspieszonego lub
nieharmonijnego rozwoju oraz niewłaściwego oddziaływania środowiska wychowawczego
(nieadekwatne oczekiwania, przeciążenie zajęciami, stresogenne wyzwania).

3. Trudności ucznia zdolnego: (trudności z samooceną, rywalizacja, kłopoty ze współpracą,
ambicje, aspekty motywacyjne, radzenie sobie ze stresem i w nowej sytuacji, trudności szkolne
wynikające z absencji i silnego ukierunkowania zainteresowań).

4. Indywidualizacja procesu kształcenia i związane z nią szanse i zagrożenia.

5. Opracowanie zasad konstruowania zajęć dla uczniów zdolnych - formułowanie celów, dobór
ś

rodków, form i metod dydaktycznych oraz konkretnych zasad sprzyjających wszechstronnemu

rozwojowi ucznia zdolnego.

- Cele: zmierzające do rozwijania pasji i talentów, zapewniające skuteczne uczenie się,

rozwijające postawę twórczą, wdrażające do samokształcenia, samodzielności i systematyczności,
rozwijających umiejętności językowe, zmierzające do pokonywania trudności społeczno-
emocjonalnych.

- Środki: naturalne i techniczne, oddziaływające na możliwie wiele zmysłów.

- Metody: aktywizujące, poszukujące, heurystyczne, rozwijające myślenie konwergencyjne,

ekspresyjne, rozwijające umiejętności komunikacji społecznej, ewaluacyjne, techniki szybkiego
uczenia się.

- Formy pracy: indywidualne i grupowe.

- Formy organizacyjne w systemie kształcenia: zajęcia lekcyjne i pozalekcyjne w szkole i

poza szkołą, konkursy, turnieje i olimpiady.

- Kryteria oceny ucznia zdolnego.

6. Wskazania do opracowania Karty Indywidualnych Potrzeb Ucznia: rozpoznawanie kompetencji,
trudności edukacyjnych, możliwości wsparcia; projektowanie indywidualnego programu
edukacyjnego, angażowanie opiekunów i specjalistów.

7. Pozaszkolne instytucje wspierania ucznia zdolnego.

Literatura:

•

Brophy, J. Motywowanie uczniów do nauki, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002

•

Dyrda, B. Syndrom nieadekwatnych osiągnięć jako niepowodzenie szkolne uczniów

zdolnych. Diagnoza i terapia. Impuls, Kraków 2000

•

Czelakowska, D. Inteligencja i zdolności twórcze dzieci w początkowym okresie edukacji,

Impuls, Kraków 2007

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

11

•

Eby, J. W. i Smutny, J. F. Jak kształcić uzdolnienia dzieci i młodzieży, WSiP, Warszawa

1998

•

Matczak, A. Diagnoza intelektu, Wyd. Instytutu Psychologii PAN, Warszawa

1994

•

Niemierko, B. Ocenianie szkolne bez tajemnic, WSiP, Warszawa 2002

•

Karwowski, M. red. Identyfikacja potencjału twórczego, Teoria. Metodologia. Diagnostyka,

Wyd. APS, Warszawa 2009

•

Nęcka, E. Inteligencja. Geneza, Struktura, Funkcje, GWP, Gdańsk 2003

•

Nęcka, E. Psychologia twórczości, GWP, Gdańsk 2003

•

Okoń, W. Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Wydawnictwo śak, Warszawa 1998

•

Paitner, F. Kim są wybitni?, WSiP, Warszawa 1993

•

Partyka, M. (red.) Modele opieki nad dzieckiem zdolnym, Centrum Metodyczne Pomocy

Psychologiczno-Pedagogicznej, Warszawa 2000

•

Partyka, M. Zdolni, utalentowani, twórczy, wyd. Centrum Metodyczne Pomocy

Psychologiczno–Pedagogicznej MEN, Warszawa 1999

•

Przybylska, I. Inteligencja emocjonalna a uzdolnienia twórcze i funkcjonowanie szkole

młodzieży, Wyd. Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2007

•

Rimm, S. B. Bariery szkolnej kariery. Dlaczego dzieci zdolne mają słabe stopnie?, WSiP,

Warszawa 1994

•

Sękowski, A. E., red. Psychologia zdolności. Współczesne kierunki badań, Wyd. Naukowe

PWN, Warszawa 2004

•

Sękowski, A. Osiągnięcia uczniów zdolnych, Towarzystwo Naukowe KUL, Lublin 2000

•

Turska, D. Skuteczność ucznia. Od czego zależy udana realizacja wymogów edukacyjnych?,

wyd. UMCS, Lublin 2006

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

12

Cel ogólny:

Zapoznanie uczestników z problematyką upośledzenia umysłowego oraz wybranymi

zasadami i metodami oddziaływań dydaktyczno-wychowawczych.

Szczegółowa tematyka:

1.

Upośledzenie umysłowe: pojęcie upośledzenia umysłowego.

2. Charakterystyka osób z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, umiarkowanym

i znacznym.

3.

Etiologia i diagnoza upośledzenia umysłowego.

4.

Charakterystyka głównych zasad, metod, form i środków oddziaływania edukacyjno-

wychowawczego, w pracy z osobami z upośledzeniem umysłowym.

Literatura:

•

Boenish, B., Muszyńska, I. (2009). Program nauczania uczniów upośledzonych umysłowo w

stopniu lekkim w klasach I–III szkoły podstawowej. Warszawa: CMPP

•

Boenish, B. (2007). Indywidualne programy edukacyjne dla dzieci z niepełnosprawnością

intelektualną w stopniu lekkim. W: B. Boenish, L. Klaro-Celej, J. Marszczycka-Suchecka,

B. Rola, M. Sobocińska, ABC konstruowania indywidualnych programów edukacyjnych.

Płock: MSCDN

Temat szkolenia:
Model pracy z uczniem z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, umiarkowanym
i znacznym.

dr Patrycja Jurkiewicz

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

13

Cel ogólny:

Zapoznanie uczestników z problematyką niedostosowania społecznego oraz wybranymi

metodami resocjalizacji.

Szczegółowa tematyka:

1.

Niedostosowanie społeczne dzieci i młodzieży: pojęcie niedostosowania społecznego

(przegląd wybranych definicji: definicje objawowe, teoretyczne, operacyjne oraz

administracyjne).

2.

Charakterystyka głównych objawów niedostosowania społecznego- przyczyny ich

powstawania.

3.

Etapy i typologia niedostosowania społecznego: analiza przebiegu procesu wykolejenia

społecznego wg koncepcji C. Czapówa, typologia niedostosowania społecznego ze względu

na trzy różne czynniki etiologiczne zjawiska C. Czapówa oraz typologia wg C.E. Sullivana

i M. Q Granta.

4.

Diagnoza niedostosowania społecznego.

5.

Charakterystyka głównych metod oddziaływania resocjalizacyjnego.

Literatura:

•

Czapów C. (1978). Wychowanie resocjalizujące. Elementy metodyki i diagnostyki. Warszawa:

PWN

•

Czapów C., Jedlewski S. (1971). Pedagogika resocjalizacyjna. Warszawa: PWN

•

Górski S. (1985). Metodyka resocjalizacji. Warszawa: IWZ

•

Konopczyński M. (2008). Metody twórczej resocjalizacji. Warszawa: PWN

•

Konopnicki J. (1971). Niedostosowanie społeczne. Warszawa: PWN

Temat szkolenia:
Model pracy z uczniem niedostosowanym społecznie.

mgr Joanna Moleda

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

14

•

Lipkowski O. Resocjalizacja. Warszawa: WSiP, 1980

•

Ostrowska K., Milewska E. Diagnozowanie psychologiczne w kryminologii. Przewodnik

metodyczny. Warszawa: Wydawnictwo ATK, 1986

•

Urban B., Stanik J. red. Resocjalizacja. Warszawa: PWN, 2007

•

Pospiszyl K. Resocjalizacja. Warszawa: śak, 1998

•

Pytka L. Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne

i metodyczne. Warszawa: Wydawnictwo APS, 2000

•

Pytka L. Teoretyczne problemy diagnozy w wychowaniu resocjalizującym. Warszawa: PWN,

1986

•

Sawicka K. red. Socjoterapia. Warszawa: CMPPP, 1998

•

Sawicka K. Terapia w resocjalizacji [w] Urban B., Stanik J. red. Resocjalizacja. Warszawa:

PWN, 2007

•

Szecówka A. Kształcenie resocjalizujące [w] Urban B., Stanik J. red. Resocjalizacja.

Warszawa: PWN, 2007

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

15

Cel ogólny:

Zapoznanie uczestników ze sposobami konstruowania IPET- ów dla ucznia ze specjalnymi

potrzebami edukacyjnymi.

Cele operacyjne:

1.

Uczestnik szkolenia potrafi:

•

analizować orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego;

•

określać obszary do stworzenia Wielospecjalistycznej Oceny Funkcjonalnej

Ucznia;

•

wskazać zakres zintegrowanych działań nauczycieli i specjalistów;

•

formułować cele edukacyjne i terapeutyczne w odniesieniu do indywidualnego

ucznia;

•

określać

procedury

osiągania

sformułowanych

celów

edukacyjnych

i terapeutycznych;

•

dostosowywać zakres realizacji treści programu nauczania oraz sposób

sprawdzania i oceniania wiadomości do indywidualnych możliwości

psychofizycznych ucznia.

Szczegółowa tematyka:

1.

Zapoznanie ze sposobem tworzenia metryczki na podstawie orzeczenia.

2.

Ć

wiczenie warsztatowe – określanie obszarów do budowania Wielospecjalistycznej Oceny

Poziomu Funkcjonowania (WOPF) a podstawie znajomości orzeczenia lub samej jednostki

nozologicznej (praca w grupach).

Temat szkolenia:
Konstruowanie indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych.

dr Danuta Al-Khamisy
dr Magdalena Loska
dr Barbara Trochimiak
mgr Urszula Gosk
mgr Barbara Sokołowska

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

16

3.

Analiza rozpoznania wynikającego z orzeczenia.

4.

Omówienie wyników rozpoznania z wielospecjalistycznej oceny funkcjonowania.

5.

Wskazanie działań nauczycieli i specjalistów mających na celu na likwidację trudności

rozwojowych i edukacyjnych ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

6.

Określenie metod, form i środków dydaktycznych oraz rodzaju pomocy i wsparcia niezbędnych

do realizacji celów edukacyjnych i terapeutycznych.

7.

Dostosowania programów nauczania na podstawie analizy przewidywanych osiągnięć

zawartych w programie.

8.

Dostosowanie sposobu sprawdzania wiadomości i oceniania.

9.

Określenie dodatkowych informacji koniecznych do uwzględnienia w konstruowaniu IPET-u.

10.

Ocena skuteczności podejmowanych skonstruowanego IPET-u.

Literatura:

•

Boenisch, B., Klaro-Celej, L. Marszycka-Suchecka, J., Rola, B., Sobocińska, M. (2008).

ABC konstruowania indywidualnych programów edukacyjnych. Płock: MSCDN.

•

Dykcik, W. (red.).(2006). Pedagogika specjalna. Poznań: Wydawnictwo Naukowe

UAM

•

Głodkowska, J. (1999). Poznanie ucznia szkoły specjalnej. Warszawa: WSiP

•

Marcinkowska,

B.

(2010).

Indywidualne

programy

edukacyjno-terapeutyczne.

W:

J. Głodkowska (red.), Dydaktyka specjalna – w przygotowaniu do kształcenia ucznia ze

specjalnymi potrzebami edukacyjnym. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo APS

(w druku)

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

17

Cel ogólny:

Zapoznanie uczestników ze sposobami konstruowania Planu Działań Wspierających (PDW).

Cele operacyjne:

1.

Uczestnik szkolenia potrafi::

•

zinterpretować diagnozę wynikającą z opinii wydanej przez poradnię psychologiczno-

pedagogiczną lub informacje o stanie zdrowia ucznia lub samodzielnie dokonać

rozpoznania trudności edukacyjnych ucznia,

•

wskazać cele działań oraz dobrać formy i sposoby pomocy,

•

dokonać oceny efektywności podjętych działań.

2.

Uczestnik szkolenia umie wymienić obszary i rozpoznać trudności, w których uczeń

potrzebuje wsparcia psychologiczno-pedagogicznego.

Szczegółowa tematyka zajęć:

1.

Zapoznanie z przykładową opinią.

2.

Określenie podstaw założenia karty indywidualnych potrzeb ucznia.

3.

Zajęcia warsztatowe: wskazywanie obszarów, w których uczeń o specyficznych specjalnych

trudnościach w uczeniu się lub specjalnych potrzebach edukacyjnych potrzebuje wsparcia

psychologiczno-pedagogicznego (praca w grupach).

4.

Tworzenie Plan Działań Wspierających z uwzględnieniem celów działań oraz formy i sposoby

wsparcia i ich organizacji.

5.

Zajęcia warsztatowe: próba konstruowania PDW dla podanego obszaru i dysfunkcji.

6.

Umiejętność dokonywania okresowej ocena efektywności podejmowanych działań.

Temat szkolenia:
Plan działań wspierających.

dr Danuta Al-Khamisy
dr Magdalena Loska
dr Barbara Trochimiak
mgr Urszula Gosk
mgr Barbara Sokołowska

Akademia Pedagogiki Specjalnej
im. Marii Grzegorzewskiej

18

Literatura:

•

Boenisch, B., Klaro-Celej, L. Marszycka-Suchecka, J., Rola, B., Sobocińska, M. (2007). ABC

konstruowania indywidualnych programów edukacyjnych. Płock: MSCD

•

Bogdanowicz, M. (2005). Ryzyko dysleksji. Problem i diagnozowanie. Gdańsk. Wydawnictwo

Harmonia

•

Czajkowska, I., Herda, K. (1997). Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w szkole.

Warszawa: WSiP

•

Gruszczyk-Kolczyńska (2008). (wyd.7.). Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się

matematyki. Warszawa: WSiP

•

Jarosz, E., Wysocka, E. (2006). Diagnoza psychopedagogiczna. Warszawa: Wydawnictwo

Akademickie „śak”

•

Materiały Szkoleniowe. Podniesienie efektywności kształcenia uczniów ze specjalnymi

potrzebami edukacyjnymi. Część II