BIOREZONANS
Już w czasach prehistorycznych medycy używali prądu elektrycznego dla celów leczniczych.
Najwcześniejsza wzmianka pochodzi z 46 n.e. ‐ lekarz cesarza rzymskiego przepisał użycie ryby
elektrycznej do leczenia reumatyzmu. W późniejszym czasie używano elektrycznych węgorzy,
w celu pozbycia się niektórych dolegliwości. Pacjenci, którzy przeżyli taki zabieg, doznawali nie tylko
poprawy stanu zdrowia ale też pozbywali się niektórych trapiących defektów kosmetycznych, poprawa
wyglądu skóry czy ponowny wzrost włosów.
W dzisiejszych czasach pole elektryczne i elektromagnetyczne jest powszechnie stosowane
w łagodzeniu i usuwaniu wielu schorzeń (np. magnetronic, laser...).
Terapia biorezonansowa została odkryta w Niemczech przez doktora F. Morela i inżyn iera E. Rashe
w 1976 roku. Jejidea całkowicie współgra z pojęciem człowieka jako spójnym, samoregulującym
układzie, który wymaga uwzględnienia obecności mnóstwa wzajemnych powiązań pomiędzy jego
komórkami, tkankami, narządami i układami. Podstawą funkcjonowania organizmu są procesy wymiany
energoinformacyjnej.
Biorezonans jest metodą częstotliwościowo ‐ rezonansową, u której podstaw leży aktywność
elektryczna poszczególnych komórek oraz zmiana częstotliwości i amplitudy pół elektromagnetycznych.
Istnieje możliwość oddziaływania zarówno na komórki człowieka, jak też wszystkie komórki znajdujące
się w organizmie, ale nie należące do niego‐ np. drobnoustroje. Terapia przy pomocy zewnętrznych
sygnałów, z którymi poszczególne mikroorganizmy lub ich układy wpadają w rezonans pozwala na
skuteczne leczenie chorób wywołanych przez każdą formę czynnika chorobotwórczego, niezależnie od
postaci, ulokowania w narządzie lub tkance, stadium rozwoju ‐ bez szkody dla organizmu ludzkiego.
BIOREZONANS znajduje zastosowanie przede wszystkim w:
•
problemach medycznych,
Śląskie Centrum Promocji Zdrowia im. dr R. Voll'a
w Tarnowskich Górach
•
problemach kosmetologicznych,
•
problemach z zakresu medycyny sportowej,
•
problemach z zakresu weterynarii i wielu innych...
BIOREZONANS jako metoda diagnostyczna i terapeutyczna
Podstawowe źródła sygnałów elektrycznych i elektromagnetycznych u człowieka to:
•
aktywność mięśniowa (np. skurcze mięśnia sercowego),
•
aktywność bioelektryczna (przekazywanie impulsów elektrycznych od narządów
czuciowych do mózgu i sygnałów z mózgu do narządów wykonawczych),
•
aktywność metaboliczna narządów i układów (przemiana materii w organizmie)
Podstawowe źródło sygnałów elektrycznych i elektromagnetycznych u mikroorganizmów (bakterie,
wirusy, grzyby, pasożyty) ze względu na brak układów: mięśniowego i nerwowego‐ stanowi wyłącznie
aktywność metaboliczna. Metabolizm to powstawanie nowych związków ich łączenie oraz rozkład
poprzednich związków, odróżniający żywą materię od martwej. W procesie metabolizmu uczestniczą
naładowane cząstki ‐ jony, cząstki spolaryzowane, dipole wody. Ruch każdej naładowanej cząstki
stwarza wokół niej pole magnetyczne, nagromadzenie naładowanych cząstek stwarza potencjał
elektryczny o określonym znaku.
W poprzednich dziesięcioleciach uczeni dowiedli, że wszystkie istoty żywe emitują fale
elektromagnetyczne. Każda istota żywa emituje pola elektromagnetyczne w określonym spektrum
częstotliwości. Zarejestrowano zakresy częstotliwości ponad 150 000 rodzajów form pasożytniczych,
grzybów, bakterii, wirusów. Nowe częstotliwości są na bieżąco wykrywane i kodowane, co pozwala na
badanie drobnoustrojów mutujących‐ jak np. wirus grypy czy bakterie paciorkowce. Gdy znamy
częstotliwości aktywności metabolicznej określonych czynników chorobotwórczych, istnieje możliwość
oddziaływania na nie wahaniami częstotliwości, zakłócającymi ich własne rytmy, blokować ich
aktywność życiową, patrz
tutaj
(Rife Machine Killing Bacteria) :
http://www.youtube.com/watch?v=QCQ2SutlREU&feature=related
Zablokowaniu ulega praca enzymatycznych układów, a także procesy oddychania, co obniża
patogenność (chorobotwórczość) i toksyczność drobnoustrojów. Dodatkowo w procesie terapii
wspomagany jest układ immunologiczny organizmu tak, by rozpoznawał i eliminował mikroorganizmy
patogenne na poziomie tkankowym i komórkowym. Plusem terapii biorezonasowej ‐ celowanej jest
ochrona flory symbiotycznej, wspierającej ludzki organizm, która jest zwykle niszczona podczas
stosowania antybiotykoterapii.
Zasada BIOREZONANSU wykorzystywana jest zarówno w diagnostyce jak i w terapii ‐ na ludzki
organizm oddziałuje się polem elektromagnetycznym o częstotliwości określonego czynnika
chorobotwórczego ‐ jeśli występuje on w diagnozowanym ludzkim organizmie, wtedy występuje
reakcja rezonansu lub nasilenie sygnału.
W ludzkim organizmie, podczas procesu infekcyjnego, dochodzi do zmiany częstotliwości pól
elektromagnetycznych komórek, niedoczynności ‐ zamykania kanałów jonowych lub nadczynności ‐
otwierania za dużej ilości kanałów jonowych. Występuje wtedy stan chorobowy związany ze zmianą
metabolizmu. Stymulując komórkę odpowiednią częstotliwością można przywrócić jej homeostazę i
pobudzić procesy naprawcze.
Do przeciwwskazań bezwarunkowych należy :
•
obecność u pacjenta rozrusznika serca,
•
ostre zaburzenia krążenia mózgowego i wieńcowego,
•
stan ostrego pobudzenia psychicznego lub upojenia alkoholowego
Do przeciwwskazań warunkowych należą :
•
nowotwory łagodne i złośliwe ( w przypadku stosowania chemii)
•
epilepsja, zaburzenia neurologiczne
•
ciąża (do 5 miesiąca‐ bezwzględne przeciwskazanie)
•
zaburzenia krzepliwości krwi,
•
osobnicza nadwrażliwość na oddziaływanie elektromagnetyczne,
•
choroby nerek
•
uszkodzenia i choroby skóry w miejscach styku z elektrodami
STYMULATORY i ZAPPERY STOSOWANE W TERAPII BIOREZONANSOWEJ
ZAPPER to urządzenie wywierające wpływ na patogeny i ich toksyny, będące przyczynami wielu
schorzeń i stanów patologicznych. Działa na zasadzie metody częstotliwościowo‐ rezonansowej.
Istnieje możliwość prowadzenia terapii:
•
antypasożytniczej;
•
antypierwotniakowej;
•
przeciwgrzybicznej;
•
antybakteryjnej;
•
przeciwkleszczowej;
•
antywirusowej.
Konstrukcja urządzenia przewiduje techniczną możliwość zmiany intensywności sygnału
terapeutycznego (amplituda oddziaływania) i jego formy. Generator częstotliwości pozwala wybrać
dowolną częstotliwość i ustawić jej zakres oddziaływania.
Proces doboru częstotliwości i amplitudy impulsu pozwala osiągać maksymalny efekt terapeutyczny bez
nieprzyjemnych, subiektywnych doznań pacjenta, oraz prowadzić kompleksową terapię szerokiego
spektrum stanów patologicznych.
Hulda Clark ‐ diagnoza drobnoustrojów i ich usuwanie
Dr biologii Hulda Clark jako jedna z pierwszych pokazała praktyczne działanie
BIOREZONANSU w usuwaniu schorzeń oraz udowodniła to naukowymi badaniami.
Jest uważana za jedną z twórczyń metody częstotliwościowo‐rezonansowej. W 1988 r.
stworzyła elektroniczny sposób wglądu w narządy ciała wykorzystujący zasady
radioelektroniki.
Zewnętrzny obwód elektryczny nazywała fachowo generatorem akustycznym. Podczas badań nad
generatorem uznała, że ciało ludzkie wysyła sygnały elektryczne podobnie jak stacja radiowa, z tym że
jest to szeroki zakres częstotliwości przy bardzo niskich wartościach napięcia.
Rezonans występuje w ludzkim organizmie w przedziale od 1 562 000 do 9 457 000 Hz. Badaczka
upatrywała źródeł wielu współcześnie trapiących cywilizację chorób w dwóch elementach:
Wszechobecne w przyrodzie organizmy zakażające człowieka (jak bakterie, wirusy, grzyby, pasożyty).
Postępujące zanieczyszczenie ziemskiego środowiska naturalnego przez różnorakie toksyny (jak związki
organiczne czy metale ciężkie).
Według dr Clark, nałożenie się tych dwóch czynników powoduje, że normalne funkcje fizjologiczne
ludzkiego ustroju ulegają zaburzeniu, a układ odpornościowy staje się bezradny wobec „intruzów".
W zależności od tego, gdzie w organizmie ma miejsce kumulacja toksyn oraz z jakim czynnikiem
zakaźnym mamy do czynienia, schorzenie przyjmuje odpowiedni obraz. Uznała przy tym, iż chcąc
osiągnąć pełnię zdrowia, należy usunąć z ludzkiego organizmu „nieproszonych gości" i oczyścić
organizm z toksyn.
W 1989r Dr Clark postanowiła określić pasmo radiowe dla zwierząt ich jak pchły, chrząszcze, muchy czy
mrówki. Zaskoczeniem dla badaczki było, iż martwy owad również miał swoje pasmo emisji ‐ co prawda
dużo węższe i przesunięte w stronę górnego krańca zakresu odpowiadającego żywemu osobnikowi, ale
jednak obecne. Zatem zjawisko nie było wyłącznie domeną świata ożywionego. To umożliwiło jej
stworzenie bazy danych częstotliwości ‐ próbek ‐ które mogłyby wchodzić w rezonans i tym samym
potwierdzać obecność drobnoustrojów w ciele. Początkowo swoją uwagę skupiła na pasożytach, nieco
później na bakteriach i wirusach. Tak stworzyła nieinwazyjną metodę diagnostyki drobnoustrojów w
ciele. Następnie wykryte częstotliwości pozwoliły jej na usuwanie obciążeń, nawet w przeciągu 3 minut.
Raymond Rife ‐ mikroskop optyczny i rezonans
Raymond Rife (16 maja 1888 ‐ 05 sierpnia 1971). to amerykański
wynalazca, który już w 1930 roku, twierdził, że za pomocą specjalnie
zaprojektowanego mikroskopu optycznego, może
obserwować szereg drobnoustrojów, które były zbyt małe, aby dostrzec je w poprzednich badaniach.
Rife uznał, że urządzenie może również osłabić lub zniszczyć patogeny przez destrukcyjny wpływ na ich
związki chemiczne. Badania zostały zdyskredytowane w 1950 przez związek lekarzy. Prace Rifa zostały
reaktywowane w niektórych alternatywnych kręgach medycznych w 1987r, dzięki książce "wyleczyć
raka", w której badacze udowodnili skuteczność terapii BIOREZONANSOWEJ w leczeniu chorób
nowotworowych. W stronę badaczy zostały wysunięte oskarżenia, że jest mało prawdopodobne, aby
tak niskie natężenia elektryczne przenikały przez skórę i docierały do tkanek. BIOREZONANS został
uznany jako metoda terapeutyczna z pogranicza medycyny naturalnej i biofizyki. Obecnie trwają liczne
badania nad skutecznością terapii.
Raymond Rife razem z zespołem również eksperymentował na częstotliwościach wytwarzanych przez
ludzki organizm, a także mikroorganizmy. Zauważył że częstotliwości zmieniają się w zależności od tego
w jakim stadium życia są pasożyty: larwa, postać dorosła etc. Podobnie zasada istnieje w przypadku
częstotliwości związanych z bakteriami, wirusami i grzybami. To spostrzeżenie umożliwiło badania
drobnoustrojów, które posiadają zdolność mutacji a tym samym adaptacji do zmieniających się
warunków, co zwiększa ich toksyczność i chorobotwórczość. Badacz zauważył, że niektóre leki, niegdyś
powszechnie stosowane na różnego rodzaju infekcje, po pewnym czasie są całkowicie lub prawie
całkowicie nieskuteczne. Np. działanie polopiryny na paciorkowce i gronkowce dziś jest w około 90%
słabsze niż jeszcze przed 10 laty, (stąd tyle infekcji jamy gardłowo‐nosowej u dzieci i nie tylko). Wraz ze
zmianą otoczenia człowieka ‐ środowiska naturalnego, żywienia, stylu życia, zmieniają się również
drobnoustroje wewnątrz organizmu człowieka. Ponadto, pojawiają się zakażenia oportunistyczne, które
normalnie nie występują w ludzkim organizmie, z powodu braku odpowiednich warunków do
przetrwania ‐ np. tasiemiec psi (w dużej mierze jest to związane z obciążeniem metalami ciężkimi). Tak
więc szczepionka na grypę stworzona w jednym roku może być już nieskuteczna w kolejnym roku. Tylko
uaktualnianie wyników badań pozwala na skuteczne rozpoznanie, a następnie usunięcie ze 100%
pewnością, ognisk choroby. Wykorzystanie odkryć badacza jest wyjątkowo ważne aktualnie ‐ w dobie
chorób zakaźnych, szczepień masowych, lekomanii czy bioterroryzmu.
Metoda Rife pozwala stymulować tkanki, oraz dobierać pasma właściwe częstotliwości odpowiednie dla
występujących w ludzkim organizmie drobnoustrojów, również mutujących. Dr Robert BECK ‐ blood
zapper
Początki metody wiążą się z datą 30 marca 1991, gdy w amerykańskim magazynie Science News znalazł
się artykuł dotyczący „zappowania" wirusa AIDS niskonapięciowym prądem elektrycznym. Artykuł
wskazywał, że można wyeliminować zdolność infekowania białych ciałek, zakłócając proces odwrotnej
transkryptazy (prąd uszkadza otoczkę proteinową wirusa). Odkrywcy tej metody, dr W. Lyman i dr S.
Kaali z Akademii Medycznej im. Alberta Einsteina w Nowym Jorku zaprezentowali wcześniej wyniki
swoich badań na sympozjum naukowym (an AIDS conference, Washington DC, March 14, 1991).
Dr Robert Beck wykorzystał odkrycie Dr Kaali, jednak zamiast prądu stałego, użył przebiegu
prostokątnego, przemiennego, przyjmując standardową częstotliwość 3,92 Hz (prąd przemienny
eliminuje efekt elektrolizy). Metoda Becka umożliwia nieinwazyjną terapię - ciągłość skóry i tkanek nie
zostaje przerwana. Elektrody mogą być usytuowane np. na nadgarstku na tętniczkach jednej ręki lub
(znacznie skuteczniejsze) na tętniczkach promieniowych obu rąk. Pozwala czyścić również inne wirusy
i bakterie. Aparat, do którego dołączone są te elektrody nazywany jest Beck Zapper lub Blood Cleaner.
Najczęściej stosowane są dwie częstotliwości: 3,92 Hz i 100 Hz.
Metoda Becka pozwala oczyszczać krew z drobnoustrojów oraz ich toksyn.
Bibliografia:
• Clark H., Kuracja życia metodą dr Clark,
• Lowen A., Wstęp do bioenergetyki, Warszawa, 1992
•
Sieronia A. i wsp.,Zastosowanie pół elektromagnetycznych w medycynie, Bielsko‐Biała, 2000,
• Zapper dr Becka ‐ nadzieja na wyleczenie z AIDS,
http://www.igya.pl/czynniki‐
chorobotworcze/pasozyty/ciekawostki‐parazytologiczne/471‐zapper‐becka‐nadzieia‐na‐
wyleczenie‐z‐
aids.html
• DIAGNOSTYKA EAV/EDT/Screening Voll'a
http://centrum‐zdrowia‐volla.pl/