1

DYREKTYWA RADY

z dnia 5 grudnia 1995

zmieniająca dyrektywę 89/655/EWG dotyczącą minimalnych wymogów ochrony zdrowia

i bezpieczeństwa w stosunku do sprzętu używanego przez pracowników w miejscu pracy

(druga dyrektywa specjalna w rozumieniu punktu 1 art. 16 dyrektywy 89/391/EWG)

(95/63/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, a w szczególności art. 118a tego
traktatu,

uwzględniając wniosek Komisji (

1

),

mając na uwadze opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (

2

),

działając w zgodzie z procedurą, o której mowa w art. 189c (

3

),

a także biorąc pod uwagę co następuje:

Art. 118a Traktatu ustala, że Rada powinna uchwalić, za pomocą dyrektyw, minimalne
wymagania w celu zachęcenia do poprawy warunków zdrowia i bezpieczeństwa pracowników,
szczególnie w miejscu pracy.

Zgodnie z tym artykułem, dyrektywy takie powinny unikać narzucania ograniczeń
administracyjnych, finansowych i prawnych w sposób, w który mogłyby one powstrzymywać
powstawanie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw.

Wprowadzenie w życie minimalnych wymagań stworzonych w celu zapewnienia lepszego
poziomu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa podczas używania sprzętu w miejscu pracy jest
podstawą dla zapewnienia zdrowia i bezpieczeństwa pracowników.

Państwa członkowskie muszą więc podjąć kroki w celu ułatwienia wprowadzania przepisów
niniejszej dyrektywy przez przedsiębiorstwa, szczególnie małe i średnie. Kroki te mogą
obejmować szkolenie i działania informacyjne dostosowane do specyficznych wymagań różnych
sektorów gospodarki.

Przepisy przyjęte w celu realizacji art. 188a Traktatu nie stanowią przeszkody dla państw
członkowskich w ustanawianiu i utrzymywaniu bardziej surowych środków ochronnych
dotyczących warunków pracy, zgodnych z tym traktatem.

1

DzUWE nr C 104, z dnia 12.04.1994, str.4 oraz DzUWE nr C 246, z dnia 22.09.1995, str.3

2

DzUWE nr C 397, z dnia 31.12.1994, str.13

3

Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 17 lutego 1995 (DzUWE nr C 56, z dnia 6.03.1995, str. 175), Wspólne

Stanowisko Rady z dnia 24 lipca 1995 ( DzUWE nr C 281, z dnia 25.10.1995, str.41) oraz Decyzja Parlamentu
Europejskiego z dnia 17 listopada 1995 (DzUWE nr C 323, z 4.12.1995).

2

Punkt 1 art. 9 dyrektywy 89/655/EWG (

4

) zarządza dodanie do załącznika dodatkowych wymagań

minimalnych odnoszących się do sprzętu, o których mowa w punkcie 3 załącznika, w zgodzie z
procedurą ustaloną w art. 188 a Traktatu.

Niniejsza dyrektywa musi się ograniczyć do określenia celów, które należy osiągnąć oraz zasad,
które należy respektować, pozostawiając państwom członkowskim swobodę w decydowaniu w
jaki sposób zostanie dostosowane i poprawione ustawodawstwo krajowe.

Po zasięgnięciu opinii obydwu stron przemysłu, i po uwzględnieniu ustawodawstwa krajowego
i/lub praktyk wewnętrznych, państwa członkowskie ustanowią procedury, za pomocą których
można będzie osiągnąć poziom bezpieczeństwa zgodny z celami wyznaczonymi w zał. 2 do
niniejszej dyrektywy.

Niniejsza dyrektywa ustanawia praktyczny aspekt realizacji społecznego wymiaru rynku
wewnętrznego.

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 89/655/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1. W art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

(a) w punkcie 1 (a) (ii) i (b), słowa „w załączniku” zostaną zastąpione przez „w zał. 1”;

(b) w punkcie 1 wprowadzony zostanie następujący podpunkt:

„(c) bez wpływu na zastosowanie punktu (a) i (i) oraz pomimo punktu (a) (ii) oraz (b), specjalny
sprzęt podlegający wymaganiom punktu 3 zał. 1, jeżeli został dostarczony pracownikom w
przedsiębiorstwie i/lub zakładzie przed dniem 5 grudnia 1998, będzie spełniał wymagania
minimalne ustalone w zał. 1, nie później niż dwa lata po tej dacie”;

(c) dodaje się następujący punkt:

„3. Po zasięgnięciu opinii obydwu stron przemysłu, i po uwzględnieniu ustawodawstwa krajowego
i/lub praktyk wewnętrznych, państwa członkowskie ustanowią procedury, za pomocą których
można będzie osiągnąć poziom bezpieczeństwa zgodny z celami wyznaczonymi w załączniku 2.”

2. Wprowadza się następujący artykuł:

„Artykuł 4a

Kontrola sprzętu w miejscu pracy

1. Pracodawca dopilnuje, aby w przypadkach w których bezpieczeństwo sprzętu uzależnione jest
od sposobu jego zainstalowania, został on poddany wstępnej kontroli (po zainstalowaniu i przed
pierwszym użyciem) oraz kontroli po zmontowaniu na nowym miejscu przez osoby kompetentne,
w rozumieniu ustawodawstwa krajowego i/lub praktyk wewnętrznych, tak aby upewnić się, że
sprzęt został prawidłowo zainstalowany i działa we właściwy sposób.

4

DzUWE nr L 393, z dnia 30.12.1989, str.13

3

2. Pracodawca dopilnuje, aby sprzęt, który narażony jest działanie czynników powodujących
stopniowe niszczenie, które może doprowadzić do niebezpiecznych sytuacji, został poddany:

- okresowym kontrolom oraz, w razie potrzeby, testom wykonanym przez osoby kompetentne, w
rozumieniu ustawodawstwa krajowego i/lub praktyk wewnętrznych,

- specjalnym kontrolom dokonywanym przez osoby kompetentne, w rozumieniu ustawodawstwa
krajowego i/lub praktyk wewnętrznych, za każdym razem, gdy zajdą wyjątkowe okoliczności,
takie jak prace modyfikacyjne, wypadki, zjawiska naturalne lub długie okresy przestoju, które
mogą zagrozić bezpieczeństwu sprzętu,

tak, aby upewnić się, że poziom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa jest utrzymany, a uszkodzenia
mogą być wykryte i usunięte we właściwym czasie.

3. Wyniki kontroli muszą być rejestrowane i udostępniane właściwym władzom. Muszą one być
przechowywane przez odpowiedni okres czasu.

Jeżeli sprzęt jest używany poza zakładem, musi mu towarzyszyć materialne zaświadczenie o
ostatnio dokonanej kontroli.

4. Państwa członkowskie określą warunki, w których te kontrole będą dokonywane.”;

3. Wprowadza się następujący artykuł:

„Artykuł 5a

Ergonomia i ochrona zdrowia w miejscu pracy

Stosując minimalne wymagania ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, pracodawca musi wziąć pod
uwagę zasady ergonomii, a także pozycję i postawę, jaką przyjmują pracownicy podczas używania
sprzętu.”;

4. Na końcu punktu 2 art. 6 dodaje się następujący podpunkt:

„Pracownicy muszą być świadomi grożącego im niebezpieczeństwa związanego ze sprzętem
znajdującym się w miejscu pracy, a także muszą być powiadomieni o zmianach wpływających na
sprzęt znajdujący się w ich najbliższym otoczeniu, które mogą mieć wpływ na nich, nawet jeżeli
bezpośrednio nie używają oni tego sprzętu.”;

5. W art. 8, słowo „załącznik” zostanie zastąpione przez „załączniki”;

6. W art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

- w tytule artykułu, słowo „załącznika” zostanie zastąpione przez „załączników”,

- w punkcie 1, gdzie słowo „załącznik” pojawia się dwukrotnie, zostanie ono zastąpione przez
„zał. 1”,

- w punkcie 2, słowo „załącznik” zostanie zastąpione przez „załączniki”;

7. Załącznik, który stanie się zał. 1 zostanie zmieniony zgodnie z zał. 1 do niniejszej dyrektywy;

8. Dodaje się zał. 2, którego tekst zawarty jest w zał. 2 do niniejszej dyrektywy.

4

Artykuł 2

1. Państwa członkowskie wprowadzą w życie ustawy, rozporządzenia oraz inne przepisy
administracyjne konieczne dla realizacji niniejszej dyrektywy nie później niż do 5 grudnia 1995.
Państwa członkowskie bezzwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy uchwalane przez państwo członkowskie powinny, przy ich publikacji, albo zawierać
odnośniki do niniejszej dyrektywy albo też poprzedzać takie odnośniki. Dokładniejsze instrukcje
jak należy formułować odnośniki, powinny być wydane przez każde państwo członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa wewnętrznego, które już
zostały lub zostaną przyjęte w zakresie objętym niniejszą dyrektywą.

3. Komisja będzie okresowo przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komitetowi
Ekonomiczno-Społecznemu raport z realizacji niniejszej dyrektywy.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa odnosi się do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 5 grudnia 1995.

W imieniu Rady

J. A. GRIAN

Przewodniczący

5

ZAŁĄCZNIK 1

Załącznik (który staje się zał. 1) do dyrektywy 89/655/EWG zmienia się w następujący sposób:

1. Do uwag ogólnych dodaje się następujący punkt:

„Następujące poniżej wymagania minimalne, w stopniu w jakim odnoszą się do sprzętu będącego
w użyciu, niekoniecznie wymagają takich samych środków jak podstawowe wymagania odnoszące
się do nowego sprzętu.”;

2. W punkcie 2.1, ostatni podpunkt otrzymuje brzmienie:

„Systemy kontroli muszą być bezpieczne i muszą zostać wybrane z uwzględnieniem awarii, wad i
ograniczeń, do których może dochodzić w przewidywanych okolicznościach użycia.”;

3. Punkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Dodatkowe wymagania minimalne odnoszące się do szczególnych rodzajów sprzętu.

3.1. Wymagania minimalne odnoszące się do sprzętu ruchomego, zarówno bez jak i z własnym
napędem.

3.1.1. Sprzęt, na którym jeżdżą pracownicy, musi być wyposażony w taki sposób, aby zmniejszyć
zagrożenie dla pracowników podczas jazdy.

Do zagrożeń tych muszą być zaliczone zagrożenia związane z możliwością kontaktu lub
zaczepienia się o koła lub gąsienice.

3.1.2. Jeżeli wynikające z nieuwagi unieruchomienie części napędowej pomiędzy ruchomym
sprzętem a jego częściami składowymi lub/i przedmiotami, które za sobą ciągnie, może stworzyć
specyficzne zagrożenie, taki sprzęt musi zostać wyposażony lub dostosowany tak, aby zapobiec
unieruchomieniu części napędowych.

Jeżeli nie można uniknąć przypadków takiego unieruchomienia, muszą zostać podjęte wszystkie
możliwe środki w celu uniknięcia skutków groźnych dla pracowników.

3.1.3. W przypadkach, w których, w wyniku ciągnięcia się po ziemi, może dochodzić do
zanieczyszczenia lub uszkodzenia wałów napędowych służących do przenoszenia energii
pomiędzy ruchomymi elementami sprzętu, musi istnieć możliwość łatwego dokonania napraw.

3.1.4. Ruchomy sprzęt, na którym jeżdżą pracownicy, musi być tak zaprojektowany, aby, w
rzeczywistych warunkach użytku, ograniczyć zagrożenie wywróceniem się sprzętu:

- poprzez konstrukcję ochronną zapewniającą, że sprzęt nie przechyli się więcej niż 90O ,

lub

- konstrukcję zapewniającą wystarczającą wolną przestrzeń wokół osób jadących na nim w razie
przechylenia sprzętu o więcej niż 90O, lub

- inne urządzenie o podobnym działaniu.

Wymienione konstrukcje ochronne mogą stanowić części składowe sprzętu.

6

Konstrukcje ochronne nie są konieczne jeśli sprzęt jest stabilny podczas działania lub jeśli jego
budowa uniemożliwia wywrócenie się.

Tam gdzie istnieje zagrożenie przygniecenia pracowników jadących na sprzęcie przez jego części
w przypadku wywrócenia się, należy zainstalować system umocowujący pracowników.

3.1.5. Wózki widłowe przewożące jednego lub więcej pracowników muszą zostać dostosowane
lub wyposażone tak, aby ograniczyć zagrożenie pracowników w przypadku wywrócenia się
wózka, np.:

- przez zainstalowanie kabiny kierowcy,

lub

- konstrukcję zapobiegającą wywróceniu się wózka widłowego,

lub

- konstrukcję zapewniającą, w razie wywróceniu się wózka widłowego, wystarczającą wolną
przestrzeń, dla przewożonych pracowników, pomiędzy ziemią a częściami pojazdu,

lub

- system umocowujący kierowców w siedzeniach tak, aby uchronić ich przed przygnieceniem
przez części wózka widłowego w przypadku jego wywrócenia się.

3.1.6. Sprzęt z własnym napędem, który w czasie poruszania się może spowodować zagrożenie
dla ludzi musi spełniać następujące warunki:

(a) sprzęt musi być wyposażony w urządzenia chroniące przed niepożądanym uruchomieniem się;

(b) musi być wyposażony w odpowiednie urządzenia służące zmniejszeniu skutków zderzenia,
jeżeli więcej niż jeden pojazd szynowy jest w ruchu w tym samym czasie;

(c) musi być wyposażony w urządzenia hamujące i zatrzymujące. Tam gdzie wymaga tego
bezpieczeństwo, muszą działać zapasowe urządzenia hamujące lub zatrzymujące, w razie awarii
głównego systemu, sterowane za pomocą łatwych do użycia przełączników lub hamujące lub
zatrzymujące systemy automatyczne;

(d) jeżeli bezpośrednie pole widzenia kierowcy nie wystarcza dla zapewnienia bezpieczeństwa
należy zainstalować odpowiednie urządzenia poprawiające widoczność;

(e) sprzęt przewidziany do użytku w nocy lub w ciemności musi być wyposażony w światła
dostosowane do rodzaju wykonywanych prac i musi zapewniać odpowiedni poziom
bezpieczeństwa pracowników;

(f) sprzęt stwarzający zagrożenie pożarowe, sam lub ze względu na to co przewozi lub ciągnie, i
stanowiący zagrożenie dla pracowników, musi zostać wyposażony w odpowiednie urządzenia
przeciwpożarowe, jeżeli takie urządzenia nie znajdują się wystarczająco blisko miejsca pracy
sprzętu;

(g) sprzęt zdalnie sterowany musi się automatycznie zatrzymywać w momencie wyjścia poza
zasięg kontroli;

7

(h) sprzęt zdalnie sterowany, który w normalnych warunkach może grozić przygnieceniem lub
uderzeniem musi zostać wyposażony w urządzenia chroniące przed takim zagrożeniem, jeśli nie
ma innych sposobów przed nim chroniących.

3.2 Wymagania minimalne w stosunku do sprzętu dźwigającego ładunki

3.2.1. Jeżeli sprzęt dźwigający jest zainstalowany na stałe, należy się upewnić co do jego mocy i
stabilności, mając na uwadze szczególnie ładunki, które będzie dźwigał oraz nacisk wywierany na
podstawę lub punkt umocowania konstrukcji.

3.2.2. Urządzenia służące do dźwigania muszą być wyraźnie oznakowane podając przybliżony
ładunek, a także, w razie potrzeby, tablicę podającą przybliżone ładunki dla wszystkich układów
urządzenia.

Urządzenia służące do dźwigania muszą być tak oznakowane, aby możliwe było odczytanie cech
istotnych dla bezpiecznego użytku.

Sprzęt, który nie jest przeznaczony do dźwigania ludzi, a który może być do tego celu
niewłaściwie wykorzystany musi być wyraźnie oznakowany, aby przed tym ostrzec.

3.2.3. Sprzęt zainstalowany na stałe musi być umocowany w taki sposób, aby zmniejszyć
zagrożenie:

(a) uderzeniem pracowników przez ładunek;

(b) niebezpiecznym przesunięciem się lub niekontrolowanym upadkiem ładunku;

(c) nieumyślnym uwolnieniem się ładunku.

3.2.4. Sprzęt służący do dźwigania lub przenoszenia pracowników musi:

(a) zabezpieczać przed ewentualnym zagrożeniem upadkiem pojazdu poprzez zastosowanie
odpowiednich urządzeń;

(b) zabezpieczać przed ewentualnym zagrożeniem upadkiem użytkownika z pojazdu;

(c) zabezpieczać przed zagrożeniem zgnieceniem, zaczepieniem się lub uderzeniem, szczególnie w
wyniku nieostrożnego kontaktu z przedmiotami.

(d) zapewniać bezpieczeństwo osobom zamkniętym wewnątrz pojazdu w razie awarii oraz
umożliwiać uwolnienie ich.

Jeżeli, ze względu na charakter miejsca pracy lub różnice wysokości, nie można uniknąć zagrożeń,
o których mowa w punkcie a, musi zostać zainstalowana lina zawieszeniowa o zwiększonym
współczynniku bezpieczeństwa oraz musi ona być kontrolowana każdego dnia pracy.”

8

ZAŁĄCZNIK 2

PRZEPISY DOTYCZĄCE UŻYWANIA SPRZĘTU OMÓWIONEGO W PUNKCIE 3

ART. 4.

0. Uwagi ogólne

Obowiązki ustalone w niniejszym załączniku mają zastosowanie z uwzględnieniem przepisów
niniejszej dyrektywy oraz w tych przypadkach, w których istnieje podobne zagrożenie związane z
omawianym sprzętem w miejscu pracy.

1. Przepisy ogólne dotyczące wszystkich rodzajów sprzętu w miejscu pracy

1.1. Sprzęt w miejscu pracy musi być zainstalowany, umieszczony i używany w taki sposób, aby
zmniejszyć zagrożenie dla osób używających sprzętu, a także dla innych pracowników, np.
poprzez dopilnowanie aby istniała wystarczająca przestrzeń pomiędzy ruchomymi częściami
sprzętu a ruchomymi lub nieruchomymi częściami znajdującymi się w jego otoczeniu oraz aby
wszystkie formy energii i wszystkie substancje wykorzystywane lub wytwarzane mogły być
dostarczone i/lub usunięte w bezpieczny sposób.

1.2. Sprzęt musi być zmontowany i rozmontowywany w bezpieczny sposób, szczególnie zgodnie z
instrukcjami podanymi przez producenta.

1.3 Sprzęt, który może zostać rażony piorunem w czasie pracy, musi być chroniony przed
skutkami uderzenia za pomocą urządzeń lub innych odpowiednich środków.

2. Przepisy dotyczące używania sprzętu ruchomego, zarówno bez jak i z własnym napędem

2.1. Sprzęt ruchomy z własnym napędem będzie kierowany tylko przez pracowników
odpowiednio przeszkolonych w zakresie bezpiecznego prowadzenia tego typu sprzętu.

2.2. Jeżeli sprzęt ruchomy porusza się na terenie miejsca pracy należy sformułować i przestrzegać
odpowiednich przepisów ruchu.

2.3. Należy podjąć środki organizacyjne, aby zapobiec wchodzeniu pieszych pracowników na
teren, na którym porusza się sprzęt ruchomy z własnym napędem.

Jeżeli prace nie mogą być właściwie wykonane bez pieszych pracowników obecnych na tym
terenie należy podjąć odpowiednie środki zapobiegające uszkodzeniom ciała, które może
spowodować sprzęt ruchomy.

2.4. Na przewożenie pracowników za pomocą sprzętu o napędzie mechanicznym można pozwolić
tylko jeżeli istnieją bezpieczne urządzenia na to pozwalające. Jeżeli pracownicy muszą wykonywać
prace w czasie jazdy należy odpowiednio dostosować szybkość.

2.5. Sprzęt o napędzie spalinowym może być używany w miejscu pracy tylko jeśli zapewniona jest
wystarczająca ilość powietrza nie stanowiącego zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa
pracowników.

3. Przepisy dotyczące używania sprzętu służącego do dźwigania ładunków

9

3.1. Uwagi ogólne

3.1.1. Sprzęt, który jest ruchomy lub który może być rozmontowywany, a który jest przeznaczony
do dźwigania ładunków, musi być używany w sposób zapewniający stabilność sprzętu podczas
użytku we wszystkich przewidywalnych warunkach z uwzględnieniem rodzaju podłoża.

3.1.2. Ludzie mogą być dźwigani tylko przy pomocy sprzętu i urządzeń przeznaczonych do tego
celu.

Bez względu na zastosowanie art. 5 dyrektywy 89/391/EWG, w wyjątkowych przypadkach
sprzęt, który nie jest przeznaczony do dźwigania osób może być wykorzystany do tego celu, pod
warunkiem, że zostaną podjęte odpowiednie działania zapewniające bezpieczeństwo, zgodnie z
prawodawstwem i/lub praktykami krajowymi ustalającymi odpowiedni nadzór.

W czasie, gdy pracownicy znajdują się na sprzęcie przeznaczonym do dźwigania ładunków, musi
być on przez cały czas sterowany przez człowieka. Osoby dźwigane muszą dysponować godnymi
zaufania środkami komunikacji. W razie niebezpieczeństwa muszą istnieć pewne sposoby
ewakuowania pracowników.

3.1.3. Jeżeli nie jest to konieczne dla skutecznego przeprowadzania prac, należy podjąć środki, w
celu dopilnowania, aby pracownicy nie znajdowali się pod zawieszonymi ładunkami.

Ładunki nie mogą być przenoszone ponad nie chronionymi miejscami pracy, w których zazwyczaj
znajdują się pracownicy.

Jeżeli jednak dochodzi do tego, a prace nie mogą być inaczej właściwie wykonane, należy ustalić i
zastosować odpowiednie procedury.

3.1.4. Sprzęt pomocniczy przy dźwiganiu musi być dobrany w zależności od sposobu obchodzenia
się z ładunkiem, punktów zaczepienia, sprzętu mocującego i warunków atmosferycznych, z
uwzględnieniem rodzaju i układu pętli. Sprzęt pomocniczy przy dźwiganiu musi być tak
oznakowany, aby możliwe było odczytanie jego cech, w razie gdy nie jest on rozmontowany po
użyciu.

3.1.5 Sprzęt pomocniczy przy dźwiganiu musi być przechowywany w sposób zabezpieczający
przed uszkodzeniem lub stopniowym niszczeniem.

3.2. Sprzęt służący do dźwigania ładunków nie kierowanych

3.2.1. Jeżeli na tym samym terenie zainstalowane lub zmontowane są dwa urządzenia służące do
dźwigania ładunków nie kierowanych, a promienie ich zasięgu zachodzą na siebie, należy podjąć
środki zapobiegające zderzeniu ładunków i/lub części sprzętu.

3.2.2. W przypadku używania ruchomego sprzętu służącego do dźwigania ładunków nie
kierowanych, należy podjąć działania zapobiegające przechylaniu się, wywróceniu, a także, w
razie potrzeby, jego poruszeniu lub ześlizgnięciu się. Należy przeprowadzać regularne kontrole w
celu upewnienia się, że środki te są właściwie stosowane.

3.2.3 Jeżeli operator sprzętu służącego do dźwigania ładunków nie kierowanych, nie jest w stanie
obserwować całej drogi przebytej przez ładunek, zarówno bezpośrednio jak i przy pomocy
dodatkowych urządzeń dostarczających koniecznych informacji, kompetentna osoba musi być w
kontakcie z operatorem, aby udzielać mu wskazówek; należy też podjąć środki zapobiegające
zderzeniu ładunków, które może stanowić zagrożenie dla pracowników.

10

3.2.4. Prace muszą być zorganizowane w taki sposób, aby w sytuacji gdy pracownik ręcznie
umocowuje lub odpina ładunek, było to wykonywane w sposób bezpieczny, szczególnie poprzez
umożliwienie pracownikowi bezpośredniej lub pośredniej kontroli nad sprzętem.

3.2.5. Wszystkie prace wymagające dźwigania ładunków muszą być właściwie zaplanowane,
stosownie dozorowane i przeprowadzone w sposób zapewniający bezpieczeństwo pracowników.

Szczególnie w sytuacji, gdy ładunek ma być podniesiony przez dwa urządzenia służące do
dźwigania ładunków nie kierowanych jednocześnie, należy ustalić i stosować procedurę
zapewniającą dobrą koordynację pracy operatorów.

3.2.6. Jeżeli urządzenie przeznaczone do dźwigania ładunków nie kierowanych nie jest w stanie
utrzymać ładunku w przypadku całkowitego lub częściowego odcięcia dopływu prądu, należy
podjąć odpowiednie działania w celu uniknięcia wynikającego z tej sytuacji zagrożenia dla
pracowników.

Zawieszone ładunki nie mogą pozostawać bez nadzoru, z wyjątkiem przypadków gdy wstęp na
zagrożony teren jest zabroniony, a ładunek został bezpiecznie zawieszony i jest bezpiecznie
umocowany.

3.2.7. Urządzenia przeznaczone do dźwigania ładunków nie kierowanych działające pod gołym
niebem muszą zostać zatrzymane jeżeli warunki pogodowe ulegną pogorszeniu do takiego
stopnia, że może to zagrozić bezpiecznemu używaniu sprzętu i narazić pracowników na
niebezpieczeństwo. Należy podjąć odpowiednie środki ochronne, szczególnie w celu zapobieżenia
przewróceniu się urządzenia, tak aby uniknąć narażenia pracowników na niebezpieczeństwo.

Tłumaczenie niezweryfikowane