DaniCollins

SpotkaniewWenezueli

Tłu​ma​cze​nie

Sta​ni​sławTe​kie​li

ROZDZIAŁPIERWSZY

Tif​fa​ny Da​vis uda​wa​ła, że nie wzru​sza​ją jej cięż​kie spoj​rze​nia, któ​re rzu​ci​li jej

bratioj​ciec,gdywe​szładoga​bi​ne​tutegodru​gie​go.Czyż​bynieuży​ławy​star​cza​ją​-
cejilo​ściko​rek​to​ranabli​znach?Cza​semnaj​chęt​niejwy​rzu​ci​ła​bybu​tel​kępłyn​ne​go
beżuwdia​błyikrzyk​nę​ła:„Pro​szę.Takte​razwy​glą​dam.Po​gódź​ciesięztym”.

Alebratura​to​wałjejży​cie,wy​cią​ga​jączpło​ną​ce​gosa​mo​cho​du.Iczułsięwin​ny,

żewogó​lejądonie​gowsa​dził.Obo​jebyliwciążwża​ło​biepojejmężu,ajegonaj​-
lep​szymprzy​ja​cie​lu.Niemia​łosen​susy​paćnatęranęsoli…

Bra​wo,Tiff,grzecz​nadziew​czyn​ka.Wy​duśwresz​cieto,cochceszpo​wie​dzieć.
Po​my​śla​ła,żejużchy​baczasnako​lej​nąwi​zy​tęupsy​chia​try,sko​romówidosie​bie.

Tym​cza​semjejgłę​bo​kiewes​tchnie​niespra​wi​ło,żeobajmęż​czyź​nize​sztyw​nie​li.

‒Tak?–Za​ci​snę​łazębywwą​skimuśmie​chu,pró​bu​jącutrzy​maćroz​chwia​nącier​-

pli​wość.

‒Totynampo​wiedz.Cotojest?–Chri​stianskrzy​żo​wałra​mio​naikiw​nąłgło​wą

w stro​nę du​że​go otwar​te​go pu​dła sto​ją​ce​go na biur​ku ojca. Po​kryw​ka no​si​ła logo
mię​dzy​na​ro​do​wej fir​my ku​rier​skiej, a za​war​tość wy​da​wa​ła się pró​bą po​ślu​bie​nia
kru​kazpa​wiem,przy​go​to​wa​nąprzezwy​py​cha​czazwie​rząt.

‒Boazpiór,októ​repro​si​łeśwze​szłąGwiazd​kę?–Mar​nyżart,ja​sne,ależa​den

zmęż​czyznna​wetniemru​gnął.Pa​trzy​lityl​konaniąza​cie​ka​wie​ni.

‒Bądźpo​waż​na,Tiff‒po​wie​działChri​stian.–Czytoozna​cza,żechceszjed​nak

pójśćdo…?

Ma​ska? Jej my​śli aż się za​ko​tło​wa​ły. Ma​ska ko​ja​rzy​ła jej się je​dy​nie z opa​trun​-

kiem,któ​ryprzezrokmu​sia​łano​sićnatwa​rzypoprze​szcze​pieskó​ry.

‒Niewiem,oczymmó​wisz.
Chłódjejtonuspra​wił,żemęż​czyź​niza​ci​snę​liwar​gi.Dla​cze​gotowszyst​komusi

byćta​kietrud​ne?Na​pię​ciemię​dzyniąaro​dzi​nąna​ra​sta​łowkaż​dejmi​nu​ciekaż​de​-
godo​słow​niednia.

‒Gdzienibywa​szymzda​niemchcęiść?–spy​ta​łatakspo​koj​nie,jaktyl​kopo​tra​fi​-

ła.

‒DoQVir​tus–od​po​wie​działoj​ciec.
Po​trzą​snę​ła gło​wą i wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. Czy oni zda​ją so​bie spra​wę, że jest

w trak​cie trans​ak​cji war​tej pięć​set mi​lio​nów do​la​rów? Nie mia​ła wie​le, ale znów
pra​co​wa​ła,pro​wa​dzącmul​ti​mi​lio​no​wąfir​mę.

‒Ry​zardVrban​cic–tłu​ma​czyłChri​stian.–Po​pro​si​li​śmyospo​tka​nieznim.
Ka​wał​kiukła​dan​kiwsko​czy​łynaswo​jemiej​sce.QVir​tusbyłtymmę​skimklu​bem,

októ​rymopo​wia​dałkie​dyśPau​lie.

‒Chce​ciespo​tkaćwład​cęma​rio​ne​teknajed​nejztychsza​lo​nychim​prez?Dla​cze​-

go?Fa​cetjestde​spo​tą.

‒Bre​gno​wiapró​bu​jedo​staćsiędoONZ.Te​razsąde​mo​kra​cją.
Par​sk​nę​łanie​do​wie​rza​ją​co.

‒Całyświatigno​ru​jefakt,żeukradłpie​nią​dzeostat​nie​mudyk​ta​to​ro​wiiku​piłso​-

biepre​zy​den​tu​rę?

‒Le​cząranypowoj​niedo​mo​wej.Mu​sząstwo​rzyćin​fra​struk​tu​rę,któ​rąDa​vis&

Hol​bro​okmogąimza​pew​nić.

‒Ro​zu​miem.Alepocotepod​cho​dy?Za​dzwoń​cieiza​ofe​ruj​ciemuna​szeusłu​gi.
‒Tonieta​kiepro​ste.Naszkrajofi​cjal​nieniena​wią​załjesz​czezBre​gno​wiąsto​-

sun​ków,więcniemo​że​myotwar​cieznimine​go​cjo​wać.Alechce​mybyćpierw​szym
nu​me​remnaichli​ście,gdytesto​sun​kizo​sta​nąna​wią​za​ne.

Prze​wró​ci​łaocza​mi.Po​li​ty​kabyłatakaza​baw​na.
‒Więcusta​wi​li​ściepo​ta​jem​nespo​tka​nie…
‒Tojesz​czenie​po​twier​dzo​ne.Sta​niesięto,gdytamdo​trzesz.
Chri​stianpod​szedłdopu​dłaiwy​jąłznie​gopie​rza​stąza​war​tość.Wła​ści​wiebyło

todośćpięk​ne.Sztu​ka.Mie​szan​kabłę​kit​no​czar​nych,tur​ku​so​wychizło​tychpiórpo​-
kry​wa​ła gór​ną część na czo​le i nad ocza​mi. Z obu stron zwi​sa​ły wstąż​ki, ma​ją​ce
ukryćbli​zny.Nie,nieza​ło​żytego!

‒Wiesz,żedoQVir​tusmoż​nawejśćtyl​kowprze​bra​niu?–spy​tałbrat.–Ma​ska

totwójbi​letwstę​pu.

‒Niemój.
‒Atonibyco?–Od​wró​ciłma​skę,bymo​gładoj​rzećswo​jeimięina​zwi​skowy​tło​-

czo​nenawe​wnętrz​nejstro​niezdo​pi​skiem„IsladeMar​ga​ri​ta,We​ne​zu​ela”.

Pod​nio​sławzrok,kon​fron​tu​jącsięzjegosu​chymspoj​rze​niem,któ​rezda​wa​łosię

mó​wić:Niepo​gar​szajspra​wy.Twójoj​ciecjestpodwiel​kąpre​sją,więcróbgrzecz​-
nie,cokaże.

Nie!‒przy​po​mnia​łaso​bie.Żyłaswo​imży​ciem,niecze​ka​ła,ażsięspeł​niąma​rze​-

nia i ocze​ki​wa​nia in​nych. Wciąż jed​nak, wy​cho​wa​na w du​chu cy​wi​li​zo​wa​nych roz​-
mów,niepo​tra​fi​łabyćcał​ko​wi​ciekrnąbr​na.

‒O,tujestczip–mó​wiłbrat,ob​ra​ca​jącma​skęwrę​kach.–Dzię​kinie​muwie​dzą,

ktowcho​dzi.

‒Niewy​da​jewamsiędziw​ne,żewie​dzie​lina​wet,jakukryćmojebli​zny?–spy​ta​-

ła,si​lącsięnauśmiech.

‒QVir​tusjestzna​nezdys​kre​cjiiochro​nyda​nych–tłu​ma​czyłoj​ciec.–Co​kol​wiek

onaswie​dzą,za​cho​wa​jątodlasie​bie.

Po​my​śla​ła,żetodziw​niena​iw​nyko​men​tarzjaknaczło​wie​ka,któ​rysie​działwpo​-

li​ty​ceibiz​ne​siewy​star​cza​ją​codłu​go,byniewie​rzyćni​ko​muini​cze​mu.

‒Tato,je​ślichceszzo​staćczłon​kiem…
‒Niemogę.–Wy​gła​dziłkra​wat,jed​nazoznakzra​nio​ne​goego.–Je​stempopro​-

stuzasta​rynata​kieim​pre​zy.

‒AChri​stian?
Wzru​szyłra​mio​na​mi.
‒Pau​liewkoń​cutamcho​dził…–za​uwa​ży​ła.
‒Za​ła​twi​łytopie​nią​dzejegoojca.Tychni​g​dyimniebra​ko​wa​ło–tłu​ma​czyłoj​ciec

rodu Da​vi​sów, se​na​tor, ze sła​bo tłu​mio​ną za​wi​ścią w gło​sie. Mu​sia​ło go to zja​dać
żyw​cem, że oj​ciec Pau​lie​go, jego nie​gdyś naj​lep​szy przy​ja​ciel i za​ra​zem ry​wal
owzglę​dymat​kiTif​fa​ny,po​sia​dałcoś,cze​goonniemiałwnad​mia​rze.Niepo​ma​ga​ło
na​wetto,żepanHol​bro​okodnie​daw​nanieżył;mó​wio​no,żezmarłzezgry​zo​typo

wy​pad​ku,któ​ryza​brałmuuko​cha​ne​gosyna.

‒ Kie​dy jesz​cze by​łaś w szpi​ta​lu – do​dał od sie​bie Chri​stian – apli​ko​wa​łem tam

wtwo​imimie​niu,jakotwójpeł​no​moc​nik,aleniedo​sta​łemod​po​wie​dzi.Wi​daćwie​-
dzie​li,żezachwi​lęwyj​dziesziprzej​mieszste​ryDa​vis&Hol​bro​ok.

Tif​fa​ny zdu​si​ła wes​tchnie​nie. Czy ma prze​pra​szać za to, że wzię​ła się za fir​mę,

gdy jako tako się wy​ku​ro​wa​ła? Wpraw​dzie mat​ka po​wta​rza​ła jej, że pro​wa​dze​nie
biz​ne​sujestnie​ko​bie​ce…

‒Niero​zu​miemtego–wy​mam​ro​tałoj​ciec,któ​ryjak​byczy​tałwjejmy​ślach.‒To

byłza​wszemę​skiklub.

Zer​k​nę​łanama​skę,przy​po​mi​na​jącso​biehi​sto​rie,któ​rePau​lieprzy​no​siłzeven​-

tówwQVir​tus.

‒Tobę​dziejed​nowiel​kiepi​jań​stwoior​gia…–wes​tchnę​ła.
‒Towy​da​rze​niebiz​ne​so​we–huk​nąłoj​ciec.
Chri​stianuśmiech​nąłsiędoniejukrad​kiem.
‒ To miej​sce, gdzie eli​ty biz​ne​su mogą się tro​chę wy​lu​zo​wać – wy​ja​śnił. – Ale

prze​cieżwie​leumówza​my​kasięuści​skiemdło​nipo​nadmar​ti​ni.

Ta​aak…Wie​dzia​łado​brze,jaktodzia​ła.Żonyicór​kista​łyzbokuwper​łachiob​-

ca​sach,pla​nu​jącpik​niknaDzieńNie​pod​le​gło​ści,aichmę​żo​wieioj​co​wiespi​sko​wa​-
li,jakzbićjesz​czewięk​szefor​tu​nyniżte,któ​rejużmie​li.Jejza​rę​czy​nyzPau​liem
byłyne​go​cjo​wa​nemię​dzysiód​mymadzie​wią​tymdoł​kiemtu​tej​sze​gopolagol​fo​we​-
go…

‒Towszyst​kobar​dzoin​te​re​su​ją​ce–od​po​wie​dzia​łapochwi​li,choćtakna​praw​dę

niein​te​re​so​wa​łojejtoanitro​chę.–Alemampil​nąro​bo​tę.Mu​si​cieso​bieztympo​-
ra​dzićsami.

‒Tif​fa​ny!
Su​ro​wytongło​suojcaspra​wił,żeod​ru​cho​wonie​malsta​nę​łanabacz​ność.
‒Tak?
‒Nasiprzy​ja​cie​lewkon​gre​sieli​cząnado​brekon​tak​tyzBre​gno​wią.Po​trze​bu​ję

tychprzy​jaź​ni.

Boli​czy​łysięwko​lej​nychwy​bo​rach.Dla​cze​goza​wszetyl​kotomu​sia​łobyćważ​-

ne?

‒ Nie wiem, cze​go ode mnie ocze​ku​jesz. Mam za​chwa​lać na​sze usłu​gi w stro​ju

showgirl?Ktobytopo​trak​to​wałse​rio?Noalebezma​skitakczyina​czejniepój​dę–
do​da​ła,po​ka​zu​jącnamiej​sce,wktó​rymzre​kon​stru​owa​nojejuchoiwsta​wio​noim​-
plantko​ścipo​licz​ko​wej.Oj​ciecwzdry​gnąłsięiod​wró​ciłwzrok.Toza​bo​la​łobar​dziej
niżmie​sią​cewy​ciaodranpopo​pa​rze​niach.

‒Możemogęiśćjakotwójpart​ner?–za​pro​po​no​wałChri​stian.–Niewiem,czy

człon​ko​wiemogąprzy​pro​wa​dzaćoso​byto​wa​rzy​szą​ce,ale…

Mamza​braćbra​tajaknabalma​tu​ral​ny?Ażtakźlezemną?
‒ Za​bierz mnie i nie bę​dziesz mu​sia​ła opusz​czać swo​je​go po​ko​ju aż do koń​ca –

obie​całChris.

‒Po​ko​ju?
‒ No, to trzy​dnio​wa im​pre​za – tłu​ma​czył. ‒ Przy​jeż​dża​my o za​cho​dzie słoń​ca

wpią​tekizo​sta​je​mydonie​dziel​ne​gopo​po​łu​dnia.

Jesz​czeprzezchwi​lęza​sta​na​wia​łasię,choćwgłę​bidu​chazna​łajużod​po​wiedź.

Niemia​łaprze​cieżin​nejro​dzi​nypozanimi.

‒Do​brze–po​wie​dzia​ławkoń​cu.–Alebędęno​sićtęma​skęcałyczas.Niechcę,

żebysięga​pi​linamojebli​zny.

‒Ztegocowiem,wszy​scyno​sząma​skicałyczas–po​wie​działChris,pra​wiepod​-

ska​ku​jączra​do​ści.

‒Będęwmoimbiu​rze–wy​mam​ro​ta​ła.

Ry​zard Vrban​cic wy​szedł po tra​pie na keję ma​ri​ny na we​ne​zu​el​skim wy​brze​żu.

Wszedł po schod​kach na po​ziom po​bli​skie​go bul​wa​ru, gdzie obej​rzał się, by raz
jesz​czespoj​rzećnapre​zen​tu​ją​cysięoka​za​lenatlepur​pu​ro​we​gonie​baswójświe​żo
za​ku​pio​ny ka​ta​ma​ran. Za chwi​lę za​pad​nie noc, więc do​brze by było w plą​ta​ni​nie
por​to​wychuli​czekod​na​leźćzadniadro​gędoQVir​tus;zwłasz​czażepoza​mknię​ciu
klu​buniktsiętamjużniedo​sta​nie.Nibypo​wi​nienznaćtędro​gęnapa​mięć…

‒Cie​szy​mysię,wi​dzącpanapo​now​nie,Rap​to​rze–usły​szałmiłyko​bie​cygłos,gdy

tyl​ko mi​nął do​brze za​ka​mu​flo​wa​ny wy​kry​wacz me​ta​li, któ​ry od​czy​tał czip w jego
ma​sce.–Mogęod​pro​wa​dzićpanadopo​ko​ju?

Ho​stes​sa w czer​wo​nej suk​ni była na​praw​dę pięk​nym stwo​rze​niem, ale był zbyt

po​waż​nymbiz​nes​me​nem,byan​ga​żo​waćsięwprzy​go​dyzho​stes​sa​mi.Awswo​ich
sfe​rach ja​koś od ty​go​dni nie mógł so​bie zna​leźć ko​chan​ki. Ostat​nia na​rze​ka​ła, że
spę​dzawię​cejcza​suwpra​cyniżznią,więcpo​szu​ka​łaso​biein​ne​go,aje​dy​nąponiej
pa​miąt​kąbyłyprzy​cho​dzą​ceko​lej​nera​chun​kizaspaiza​ku​py–nie​maltakwy​so​kie
jakjegofru​stra​cjasek​su​al​na.Nodo​brze,po​wta​rzałso​bie,musisięuzbro​ićwcier​-
pli​wość.Sy​tu​acjawkrót​cesiępo​pra​wi.

‒Mapanproś​bęospo​tka​nieodŻe​la​zne​goMo​ty​la–mó​wi​łaczer​wo​napięk​ność.

‒Mamtopo​twier​dzić?

‒Toko​bie​ta?–spy​tał.
‒Niepo​sia​damin​for​ma​cjiopłcina​szychklien​tów,sir.
Notak…Na​wetje​śliwie​dzia​ła,niepo​wie.
‒ Nie ma in​nych wia​do​mo​ści? – Li​czył na od​zew mię​dzy​na​ro​do​wych in​sty​tu​cji

wzwiąz​kuzjegope​ty​cjądoONZ.

‒Nie​ste​ty.Czypanchciał​bymożecośko​muśprze​ka​zać?
Cho​le​ra.Przy​byłtu,li​cząc,żenanie​gocze​ka​ją.Alenaj​wy​raź​niejzmu​sza​ligodo

grynaichwa​run​kach.

‒Nie,niete​raz‒od​po​wie​dział.–Zresz​tą,po​ra​dzęso​bie.–Ski​nąłgło​wąwstro​-

nęta​ble​tu.

‒Wszel​kiein​for​ma​cjebę​dzie​mywy​sy​łaćnapanasmar​twatch.Pro​szędaćznać,

gdy​bypo​trze​bo​wałpancze​go​kol​wiek–mó​wi​ła,otwie​ra​jącprzednimdrzwiapar​ta​-
men​tu.

Usiadłwy​god​niewfo​te​lu,byprzezchwi​lępo​my​śleć.Za​sta​no​wiłsię,czymawpo​-

ko​juwszyst​ko,cowcze​śniejza​mó​wił,aleZeusbyłprze​cieżpodtymwzglę​demnie​-
za​wod​ny.

Po kwa​dran​sie zszedł do ho​te​lo​we​go pubu, gdzie zo​ba​czył oko​ło trzy​dziest​ki

osób,wwięk​szo​ścimęż​czyznwsmo​kin​gachima​skach.Sta​liwoto​cze​niupięk​nych
ho​stessubra​nychwro​bio​nenaza​mó​wie​nieczer​wo​nesuk​nie.Przy​jąłdrin​kapo​wi​-
tal​ne​go–rumnalo​dziezodro​bi​nąli​mon​kiicu​kremnaran​cieszklan​ki.Spoj​rzałna

ze​ga​rek. Na jego czwar​tej go​dzi​nie, jak in​for​mo​wa​ło zbio​ro​wi​sko kro​pek na wy​-
świe​tla​czu,wma​łejgrup​cemęż​czyznstałŻe​la​znyMo​tyl.

Nie miał po​ję​cia, skąd Zeus brał te nie​do​rzecz​ne pseu​do​ni​my, ale mu​siał przy​-

znać,żeRap​tor,czy​lipoła​ci​nie„łow​ca”,„dra​pież​ca”,pa​su​jedonie​gojakulał:dra​-
pież​ność była jego sty​lem w biz​ne​sie, a poza tym ko​ści paru przed​sta​wi​cie​li tego
ga​tun​kudi​no​zau​rówzna​le​zio​norów​nieżwjegoro​dzin​nejBre​gno​wii.

Ob​ser​wu​jąc gru​pę sto​ją​cych, za​sta​na​wiał się, kto był jego kon​tak​tem. Ale i tak

prze​cież nie za​cznie z nim roz​mo​wy przy lu​dziach, sko​ro miał ją za​pla​no​wa​ną na
pry​wat​ną se​sję na​stęp​ne​go dnia. Po​cze​kał, aż zna​lazł się poza za​się​giem ze​bra​-
nych,wsaliha​zar​do​wej,ido​pie​rotuupu​blicz​niłswo​jątoż​sa​mośćklik​nię​ciemnaze​-
gar​ku.Nie​malwtejsa​mejse​kun​dziedo​stałza​pro​sze​niedosto​li​kazblac​kjac​kiem.

ROZDZIAŁDRUGI

Tif​fa​nyuda​łosięwejść,alebram​kanieprze​pu​ści​łaChri​stia​na.
‒Idźizróbcoś!–sy​czałpo​iry​to​wa​ny.
Pochwi​libyłajużwśrod​ku,aprzedniąstałuwo​dzi​ciel​skiste​ward,któ​ryprzed​-

sta​wiłsięjakoJu​lio.

A ona, nie​gdyś do​świad​czo​na by​wal​czy​ni sa​lo​nów, za​nie​mó​wi​ła. Mi​nę​ły po​nad

dwa lata, od​kąd owdo​wia​ła w dzień swo​je​go ślu​bu; na​wet bez blizn był​by to zły
omen.Męż​czyź​niuni​ka​lijej,niedzwo​ni​li,nieza​pra​sza​linarand​ki.Aprzyprzy​pad​-
ko​wychspo​tka​niachrzad​kopa​trzy​lijejwoczy,od​ru​cho​wood​wra​ca​jącwzrok.

‒ Wi​dzę, że to pani pierw​sza wi​zy​ta u nas – mó​wił przy​stoj​ny mło​dzie​niec po

szyb​kimzer​k​nię​ciuwta​blet.–Pro​szęiśćzamną.

‒Aletamcze​kamójbrat.Możemupanza​ła​twićma​skę?Alboja​kośgowpro​wa​-

dzić?

‒ Wy​ślę za​py​ta​nie do Zeu​sa, ale drzwi za​my​ka​ją się za parę mi​nut. Gdy się za​-

mkną,nikttujużniewej​dzieanistądniewyj​dzie.

Za​mknąich?Prze​stra​szo​napró​bo​wa​ławy​słaćese​mesdoChri​stia​na,aleJu​liopo​-

in​for​mo​wałją,żeze​wnętrz​nasiećko​mór​ko​wajestnate​re​nieklu​buod​cię​ta.

‒Niedasiętuza​dzwo​nićaninicwy​słaćpozaklub.Alepro​szęsięniemar​twić,

ochro​nazlo​ka​li​zu​jepanibra​taiprzed​sta​wido​stęp​nemuopcje–za​pew​niłJu​lio,po
czymwy​tłu​ma​czył,żeje​ślijejproś​baospo​tka​niezo​sta​nieprzy​ję​ta,czasimiej​sce
zo​sta​nąwy​sła​nenaklu​bo​we​gosmar​twat​cha.

‒Gdziemyje​ste​śmy?–za​py​ta​ła,gdyJu​liopo​bie​rałjejod​ciskkciu​ka,któ​rymmia​-

łaotwie​raćswójpo​kój.‒Wkra​te​rzewul​ka​nu?

‒Nie,alepró​bu​je​mytakizdo​być–od​po​wie​działJu​liośmier​tel​niepo​waż​nie.–Po​-

win​na pani no​sić swój ze​ga​rek pod​czas ca​łe​go po​by​tu. Daje in​for​ma​cje nie tyl​ko
ogo​dzi​nie.Po​ka​zaćpani?

Wia​do​mość,żespo​tka​niezdyk​ta​to​remBre​gno​wiiniejestwca​lepew​ne,przy​nio​-

sła jej ulgę. Je​śli to on od​rzu​ci pro​po​zy​cję, nie bę​dzie to jej wina. Li​czy​ła jed​nak
wciąż,żebra​tuudasiędo​staćdośrod​kaisamsiętymzaj​mie.Wy​pchnę​łaJu​liazpo​-
ko​ju,pro​sząc,bydalijejznać,jaktyl​kobę​dziewia​do​mocośwkwe​stiiChri​stia​na.

Apar​ta​ment był oazą zdol​ną uko​ić ner​wy. Zwłasz​cza że, jak za​po​wie​dział Ju​lio,

ubra​niazna​le​zio​newsza​fiemoż​nabyłoza​braćzesobą,adys​kret​nemet​kinasuk​-
niach in​for​mo​wa​ły, że po​cho​dzą one od naj​lep​szych de​si​gne​rów z RPA, wszyst​kie
wolśnie​wa​ją​cychko​lo​rachiznie​sa​mo​wi​tychma​te​ria​łów.Nie​któ​rebyłybezra​mią​-
czekipod​kre​śla​łyjejfi​gu​rę,za​kry​wa​jącjed​no​cze​śniebli​zny.

No nic, po​my​śla​ła, do​sta​ła od losu pre​zent: może przez parę dni po​pra​co​wać

wspo​ko​ju.Tyl​koże…jaknibymapra​co​waćbezdo​stę​pudowi-fi.Usia​dłabez​rad​-
niewfo​te​lu.Zdołu,przezotwar​tefran​cu​skiedrzwi,do​la​ty​wa​łagra​nanażywomu​-
zy​kaca​lyp​so.Przy​po​mnia​łaso​bie,żeuwiel​biatań​czyć.

Za​pa​dłacał​ko​wi​taciem​ność,więcwśli​zgnę​łasięwcie​niezapa​prot​ka​miwdo​ni​-

cach, pa​trząc tę​sk​nie na przy​ję​cie po​ni​żej i czu​jąc się jak Au​drey Hep​burn w sta​-
rychczar​no-bia​łychfil​mach.Tambyłtakwspa​nia​łyświat.Lśnie​niewodyba​se​nuod​-
bi​ja​ło się w lo​do​wych rzeź​bach usta​wio​nych na bu​fe​tach. Kel​ne​rzy żon​glo​wa​li
otwar​ty​mi bu​tel​ka​mi, uzu​peł​nia​jąc bra​ki w kie​lisz​kach go​ści, pod​czas gdy ko​bie​ty
wczer​wo​nychsuk​niachtań​czy​łycza-częzmęż​czy​zna​miwsmo​kin​gachima​skach.

Po​trze​bu​jęno​wejtwa​rzy,po​my​śla​łakwa​śno,alena​wetwiel​kispa​dekpomężunie

byłwsta​nieku​pićcudu.Spoj​rza​łanamiej​sce,gdziepo​wie​si​łanakrze​śleswo​jąma​-
skę. Po​mi​mo nie​po​ko​ju z po​wo​du nie​bec​no​ści bra​ta, za ma​ską czu​ła się cu​dow​nie
ano​ni​mo​waiwmia​rębez​piecz​na:kie​dyszłaprzezlob​byiholdoswe​goapar​ta​men​-
tu,niktsięnaniąniega​pił.Wy​glą​da​łado​kład​nietakjakinni.

Hm.Tozna​czy​ło,żeniemusiwy​sia​dy​waćtujakRosz​pun​ka,za​mknię​tawwie​ży

przedpraw​dzi​wymświa​tem.Prze​cieżwy​star​czy,żezej​dzienadół.Zser​cembi​ją​-
cymzpod​nie​ce​niaitrwo​giprze​su​nę​łapal​ca​miposuk​niachwgar​de​ro​bie.Je​dwab​-
nakre​pawko​lo​rzeka​ra​ib​skie​gobłę​ki​tuod​sło​ni​ła​byjejzdro​wąpra​wąnogę,alenie
takwy​so​ko,byuka​zaćmiej​sca,skądpo​bra​noprze​szcze​py.

Sto​jącsa​mot​niewpo​ko​ju,pod​nio​słasuk​nię,poczymod​wa​ży​łasięjąprzy​mie​rzyć.

Kim​kol​wiek był ten cały Zeus, na pew​no wie​dział, jak ubrać ko​bie​tę. Zwłasz​cza
taką,któ​ramadoukry​ciapew​nede​fek​ty.Po​je​dyn​czyrę​kawzsu​wałsiępora​mie​niu,
by za​koń​czyć się pę​tel​ką, któ​ra obej​mo​wa​ła środ​ko​wy pa​lec. Gor​set przy​le​gał do
ta​lii,uwy​dat​nia​jącpier​si,któ​rebyłyjejnaj​więk​szymatu​tem.Mu​sia​łaprzy​znać,że
wtymstro​jupo​czu​łasiębo​sko.Gdyza​pię​łazna​le​zio​newpo​ko​ju,ide​al​niedo​pa​so​-
wa​ne do jej stóp buty, któ​re były się​ga​ją​cy​mi nie​mal do nie​ba szpil​ka​mi z pa​ro​ma
ko​kie​te​ryj​ny​mi błę​kit​no-zie​lo​ny​mi pa​ska​mi, po​czu​ła się, jak​by przy​tu​la​ła do sie​bie
daw​nychprzy​ja​ciół.Nie​malza​łka​ła.

Gdyspodprzy​mknię​tychpo​wiekspoj​rza​łanaswo​jeod​bi​cie,zo​ba​czy​ładaw​nąsie​-

bie.Cześć,Tiff.Miłocięznówspo​tkać.Naj​wyż​szyczas.

Ma​ki​jażnieza​sła​niałcał​ko​wi​cieblizn,nicniemo​głotegouczy​nić,alespra​wia​ło

jej przy​jem​ność prze​cho​dze​nie ca​łe​go sta​re​go ry​tu​ału po ko​rek​to​rze i po​świę​ci​ła
czas,bypo​ma​lo​waćsięcie​nia​miiey​eli​ne​rem,ro​biącpeł​nyma​ki​jaż..Gdyna​krę​ca​ła
swo​je blond wło​sy na lo​ków​kę, była tak za​tra​co​na w sta​rych do​brych cza​sach, że
zła​pa​łasięnamy​śli:Cie​ka​we,conatopo​wiePau​lie.

Alewte​dywła​śnielo​ków​kado​tknę​łapo​licz​kawmiej​scupo​zba​wio​nymja​kie​go​kol​-

wiek czu​cia. Nie je​steś już Kop​ciusz​kiem, pa​mię​tasz? Je​steś brzyd​ką sio​strą. Nie
wra​cajnaprzy​ję​cie.

Ze​bra​łagór​nąpo​ło​węwło​sównadczo​łemiza​mon​to​wa​łama​skęnamiej​scu,po​-

tempo​zwo​li​łaluź​nymlo​komopaśćiza​sło​nićpa​sekoka​la​ją​cyjejgło​wę.Za​uwa​ży​ła,
żema​skalek​koprzy​le​gadotwa​rzy,niewrzy​nasięiniespra​wia,żeczu​jesięuwię​-
zio​nawcie​le,któ​rewijesięjakwago​nii.Osła​nia​łalewąpo​ło​wętwa​rzy,apió​raza​-
aran​żo​wa​newo​kółoczuda​wa​łyilu​zjęprze​sad​niedłu​gichrzęs,któ​reod​su​wa​łysię
wstro​nęczo​łaili​niiwło​sów.Byłateżle​ciut​kajakpiór​ko.

Spoj​rza​ła na sie​bie w lu​strze i po​czu​ła się pięk​na. Po uma​lo​wa​niu ust ko​ra​lo​wą

szmin​kąprzy​ła​pa​łasięna​wetnauśmie​chu.Za​ło​ży​łacięż​kize​ga​rek,któ​ryiden​ty​fi​-
ko​wałjąjakoŻe​la​zne​goMo​ty​la.Ru​szy​łalek​kimkro​kiemnadół.

Ry​zard mógł śmia​ło pić z naj​lep​szy​mi z nich. Spę​dził znacz​ną część dzie​ciń​stwa

wMo​na​chium,uda​łomusięza​li​czyćwin​ni​ceFran​cjiiWłochiżyłprzezja​kiśczas
wRo​sji,gdzieprzyj​ściebezbu​tel​kiwód​kinaim​pre​zębyłoob​ra​ządlago​spo​da​rza.
Byłnatylezmę​czo​ny,żemo​głogotozwa​lićznóg,alepókicowy​piłtyl​kotyle,by
po​czućsięod​prę​żo​nyigłod​ny.Kasz​mi​ro​wabry​zaiza​pachpla​ży,ana​na​saipie​czo​-
nejświ​nipo​bu​dzi​łyjegogłód–wszyst​kiejegoape​ty​ty.Ro​ze​brałwmy​ślinaj​bliż​szą
ho​stes​sę i roz​wa​żał po​dej​ście do któ​rejś z ba​wią​cych się tu ko​biet, na​wet je​śli
gdzieśobokznaj​do​wałsięjejmał​żo​nek.

Naba​se​nieuło​żo​noszkla​nepa​ne​le,zmie​nia​jącgowpar​kiet,któ​rylśniłko​lo​ro​wy​-

miświa​teł​ka​mipodsto​pa​mi tań​czą​cych.Lu​dzieba​wi​lisię cu​dow​nie,aze​spółgrał
szyb​ką sal​sę z ele​men​ta​mi rapu. Jed​nak spoj​rze​nie per​ku​si​sty skie​ro​wa​ne było
w lewo, a wy​raz jego mę​skiej twa​rzy wy​ra​żał fa​scy​na​cję. Ry​zard po​dą​żył za jego
wzro​kiemicałyza​trząsłsięzpod​nie​ce​nia.Da​le​kozaświa​tła​miba​se​nu,wroguza​-
gra​co​nymbu​fe​temilo​do​wąrzeź​bą,ja​kaśko​bie​tako​ły​sa​łasięni​czymko​bra,przy​-
cią​ga​jącokohip​no​ty​zu​ją​cy​miru​cha​miide​al​niezgra​ny​mizmu​zy​ką.Roz​cza​pie​rzo​ne
dło​niezsu​wa​łysięzmy​sło​wopocie​le,bio​draak​cen​to​wa​łyrytm.

Ob​ró​ci​łasię.Ruchwzbu​rzyłjejlokini​czymspód​ni​cę,za​nimwy​su​nę​łanogęiza​ko​-

ły​sa​łasięlek​ko.Wy​gię​ciekrę​go​słu​pado​się​głoteżbio​deriotoznówpo​ru​sza​łasię
zmy​sło​wo.Ry​zardod​sta​wiłdrin​kairu​szyłwjejstro​nę.Niepo​tra​fiłpo​wie​dzieć,czy
ko​bie​ta była tu z kimś, ale to nie mia​ło zna​cze​nia. Tu i te​raz, na par​kie​cie, była
sama…

Chwy​ciłjąwta​liiiwy​ko​rzy​stałza​szo​ko​wa​neode​pchnię​ciejejdło​ninaswo​ichra​-

mio​nach,bywy​mu​sićswo​jepro​wa​dze​nie,wkra​cza​jącwjejprze​strzeń,po​temod​su​-
wa​jącsięiprzy​cią​ga​jącjądosie​bie.Gdyru​szyłkuniejkro​kiemcza-czy,od​zy​ska​ła
zmy​sły,po​wta​rza​jąckrokzutkwio​nymwnie​gowzro​kiem.Niemógłokre​ślić,ja​kie​-
goko​lo​rusąjejoczy–byłonatozamałoświa​tła,azresz​tąpie​rza​stama​skaod​sła​-
nia​łaoczyje​dy​niejakodwalśnią​cepunk​ci​ki.Zdo​łałjed​nakdo​strzecwtychoczach
wa​ha​nie:za​sta​na​wia​łasię,czygoprzy​jąć.

Po​czuład​re​na​li​nęnamyślowy​zwa​niu.Poparuszyb​kichkro​kachob​ró​ciłjąwpół​-

ob​ro​cie,ła​piączanad​garst​ki,zktó​rychje​denbyłnagi,adru​giodzia​nywje​dwab,
i po​dzi​wiał gołe ko​la​no wy​sta​ją​ce z roz​cię​cia spód​ni​cy. Jak tylu męż​czyzn na sali
mo​głojąprze​ga​pić?Byłaprze​cieżzja​wi​sko​wa!Uniósłdłońzajejgło​wę,ob​ró​ciłją
iprzy​cią​gnąłple​ca​midoswo​jejpier​si.Jejpo​ślad​ki–gład​kie,twar​de,okrą​glut​kie–
przy​ci​snę​łysiędojegoko​la​na.Zgiąłjąprzedsobą,wsu​nąłtwarzwjejwło​syiwziął
od​dech,po​tempod​dałsięjejna​ci​sko​wi,bysięwy​pro​sto​wać,ido​pa​so​wałko​ły​sa​nie
swo​ichbio​derdojej.

Ser​ceTif​fa​nybiłotakszyb​ko,żemy​śla​ła,żewy​sko​czyjejzpier​si.Chwi​lętemu

byłalek​kopod​pi​ta,za​tra​co​nawra​do​ścisa​mot​ne​gotań​cze​niasal​sy.Te​razkon​tro​lę
nadniąprze​jąłnie​zna​jo​my.Iro​biłto,niedasięukryć,do​brze.Przy​cią​gnąłjądosie​-
bie jak w wal​cu, a po​tem szyb​ko prze​su​wał się tak, że sty​ka​li się te​raz bo​ka​mi:
lewy,pra​wy,lewy…Wy​rzu​ca​łanogęzakaż​dymra​zem,zdzi​wio​na,jakła​twoprzy​po​-
mi​naso​biekro​ki.Męż​czy​znatym​cza​semprze​su​nąłjąpo​wo​lizaswo​imiple​ca​mi,ła​-
piąc jej dłoń z dru​giej stro​ny. Ode​pchnął ją do ko​lej​ne​go kro​ku, kła​dąc jej dłoń na
swo​jejpo​ty​li​cyiro​biąctosamozeswo​ją.Parękro​kówwtyłibylite​razpo​łą​cze​ni
wy​cią​gnię​ty​mira​mio​na​mijed​nejręki,poczymob​ró​ciłją,przy​cią​ga​jącdopier​si.

Za​trzy​małsię.
Rytmcon​gipul​so​wałwniej,gdyprze​su​nąłdłoń​mipojejbo​kach.Niepo​wstrzy​ma​-

łago‒tobyłozbytcu​dow​ne.Opusz​kijegopal​cówmu​snę​łyskrajjejpier​si,prze​su​-
nę​łysiępona​pię​tychmię​śniachta​liiizła​pa​łybio​dra,bypchnąćjeko​ły​szą​cymru​-
chem,któ​rypo​wtó​rzyłzkro​czemprzy​ci​śnię​tymdojejpo​ślad​ków.Prze​szy​łajązmy​-
sło​waprzy​jem​ność.Niktjejjużodtakdaw​naniedo​ty​kał!Potakdłu​gimcza​sieby​-
ciaobo​jęt​nąsek​su​al​nieznówczu​łasięko​bie​tą,żywą,zdol​nąuwieśćiku​sićmęż​czy​-
znę!Przy​su​nę​ładonie​gobio​dra,rzu​ca​jącmuszyb​kiespoj​rze​nie.

Kie​dyś,paręlattemuucho​dzi​łazaflir​cia​ręipew​nietakątro​chębyła,tyleżemia​-

łapo​czu​ciebez​pie​czeń​stwawy​ni​ka​ją​ceześwia​do​mo​ści,żeprze​cieżwszy​scywie​-
dzą,żejestza​rę​czo​na.Mo​głaflir​to​waćbezkon​se​kwen​cji,cie​szyćsięmę​skąuwa​gą
bezpo​czu​ciaza​gro​że​nia.Aletecza​symi​nę​ły,wy​da​wa​łosię,bez​pow​rot​nie.Ite​raz
oto… Prze​su​nę​ła wol​ną dło​nią mię​dzy pier​sia​mi do szyi, od​ru​cho​wo wy​pię​ła pierś
iwtaktmu​zy​kiwy​gię​łasiędotyłu.

Od​sło​niłdzi​kozęby,na copo​zwa​la​łajegoma​ska, ma​ją​cachy​baprzy​po​mi​naćpi​-

rac​ką‒wczer​nizezło​tąob​wód​kąiskrzy​dła​minaskro​niach–tyleżenano​siewy​-
raź​nieza​gi​na​łasię,su​ge​ru​jącja​kie​gośdra​pież​ne​gopta​ka.

Łow​cy.
Aonabyłazwie​rzy​ną.
Ser​cejejga​lo​po​wa​ło.Chcia​łabyćpo​żą​da​na,aleza​ra​zembałasiępo​śli​zgnię​cia.

Roz​sta​wi​łanogiipo​zwo​li​łako​la​nomsięroz​luź​nić.Roz​cię​ciespód​ni​cyuka​za​łonogę,
cowy​ko​rzy​sta​ła,ry​su​jącbio​dra​miósem​kę–chwa​lącsięswymcia​łemiku​szącgo
po​włó​czy​stymryt​mem.Po​sta​wiłsto​pęmię​dzyjejno​ga​mi,ota​cza​jącjąbezdo​ty​ka​-
nia,zdłoń​miunie​sio​ny​mi,jak​byab​sor​bo​wałjejaurę.Dusz​netro​pi​kal​nepo​wie​trze
nio​sło za​pach ostrej mę​skiej wody ko​loń​skiej. Tif​fa​ny się​gnę​ła dłoń​mi i po​gła​dzi​ła
jegotwar​dera​mio​na,poczympo​ło​ży​łajenabo​kachjegowil​got​nejszyi,przy​su​wa​-
jącsiębli​żejtak,żetań​czy​lite​razwprzódiwtył,ko​ły​szącsięwtaktmu​zy​ki,ocie​-
ra​jąccia​ła​mi.

Po​ło​żyłswedużedło​nienajejło​pat​kachizsu​nąłświa​do​miewza​łomple​ców,po

czympo​siadłnimijejbio​dra.Jegopo​waż​ny,su​ro​wywzrokspo​tkałsięzjejspoj​rze​-
niem,apochwi​liTif​fa​nypo​czu​łanaswo​imcie​lejegotwar​dąmę​skość.Za​la​łająfala
po​żą​da​nia ‒ nie, nie ja​kieś ni​kłe za​in​te​re​so​wa​nie, któ​re czu​ła i w prze​szło​ści, ale
praw​dzi​wy wo​do​spad pa​sji, któ​ry spra​wił, że człon​ki mia​ła te​raz jak z oło​wiu,
abrzuchwy​peł​ni​łosek​sow​necie​pło.Sta​łasięna​gleświa​do​maswo​ichsferero​gen​-
nych.Jejpier​sista​łysiętkli​we,asut​kistward​nia​łyisięuwi​docz​ni​ły.

Jak​byświa​domtychzmianwjejcie​lemęż​czy​znaprzy​su​nąłsięipo​chy​liłnadnią.

Od​su​nę​łagło​wę,aontym​cza​semprze​rzu​ciłcię​żarjejcia​łanaswo​jeudo.Jegonos
mu​snąłjejpo​li​czek,po​temoboj​czyk,ustaprze​su​nę​łysięmię​dzyjejpier​sia​mi.Po​wo​-
lipo​sta​wiłjązpo​wro​temizni​żyłustatakbli​sko,żedo​tknąłjejroz​chy​lo​nychwarg.
Po​wta​rza​łaso​biewroz​ko​ła​ta​nymodemo​cjimó​zgu,żeprze​cieżgoniezna,alejej
usta były spierzch​nię​te jak pia​sek pu​sty​ni, de​spe​rac​ko pra​gną​cy desz​czu jego
warg…

Nanie​bieeks​plo​do​wałgrzmot.
Otrzą​snę​łasięiod​kry​ła,żetulisiędojegopier​si,aonobej​mu​jejąmoc​nora​mio​-

na​mi,jed​nądłońtrzy​ma​jącztyłujejgło​wy,wpló​tł​szyspię​tepal​cewjejwło​sy.Prze​-

krzy​wi​ła się jej ma​ska, wrzy​na​jąc się w skroń. Pod po​licz​kiem czu​ła, jak wali mu
ser​ce.Od​gło​syfa​jer​wer​kówstłu​mi​łyjejci​chyjękroz​ko​szy.

Lu​dzieza​czę​liwcho​dzićwichprze​strzeń,więcpo​pro​wa​dziłjązdalaodtłu​mu,do

rogukołoprze​pie​rze​nia,gdziescho​wa​lisięwal​ko​wie.Tu,nie​sie​nichwi​lą,sta​lisię
jed​no​ścią,onaiównie​zna​jo​my.Jegoręcewy​lą​do​wa​łynajejdło​niach,zra​zunie​win​-
nie, ale gdy po chwi​li ujął w nie jej pier​si, Tif​fa​ny od​waż​nie i świa​do​mie za​rzu​ci​ła
mura​mio​nanaszy​ję,roz​ko​szu​jącsięna​ci​skiemjegodło​niina​pię​ciemswo​ichsut​-
ków.Prze​chy​li​łagło​węwbok,od​wró​ci​łająiunio​słatwarz,za​pra​sza​jącgodopo​ca​-
łun​kuroz​chy​lo​ny​miwar​ga​mi.Po​chy​liłsiębezwa​ha​niaipo​ca​ło​wałjądzi​kimpo​ca​-
łun​kiemzgłod​nia​łe​go,wy​posz​czo​ne​gosam​ca,nieprze​ry​wa​jącpiesz​czotpier​si,gdy
brałwpo​sia​da​niejejwar​gi.

Wplo​tłapal​cewjegowło​sy,wi​ta​jącjegoję​zykwła​snym,ajejwa​ha​niestop​nio​wo

to​nę​łowfaliczy​ste​gopo​żą​da​nia.NiebyłajużtąTif​fa​ny,któ​rązna​ła.Nietąobec​ną
i rów​nież nie tą wcze​śniej​szą. Dzi​siaj była po pro​stu ko​bie​tą, czy​stą ko​bie​co​ścią.
Iniemy​śla​łaoni​kimanioni​czym,pozatymmęż​czy​zną.Nieob​cho​dzi​łojej,żego
niezna.OnaiPau​lieteżsięwkoń​cuniezna​li,niewsen​siebi​blij​nymprzy​naj​mniej.
Niespa​łaznimni​g​dyanizżad​nymin​nymmęż​czy​zną.

Nie,żebyniechcia​ła.Przezcałelatachcia​łaza​znaćsek​su​al​nejbli​sko​ści.Moc​na

mę​skarękaprze​su​nę​łapojejpod​brzu​szuiwśli​zgnę​łanaszczytuda.Po​temza​tań​-
czył pal​ca​mi po​nad roz​cię​ciem jej spód​ni​cy i mu​sia​ła prze​rwać po​ca​łu​nek, żeby
wcią​gnąć po​wie​trze, gdy prze​su​wał pal​ce po na​gim cie​le do wraż​li​wej skó​ry
uszczy​tujejnogi.

Za​mar​ła.
Jegora​mięnajejpier​sistę​ża​ło,adłońnachwi​lęza​wa​ha​łasię,za​nimznówza​czął

jąpie​ścić,ru​chemlek​kim,alesta​now​czym.Jęk​nę​łatę​sk​nieiza​drża​łaprzy​zwa​la​ją​-
co.Błyskświa​tłaroz​świe​tliłnie​bo,ajegodo​tykprze​su​nąłsiędojejcen​trum,eks​-
plo​ru​jąc sa​ty​nę i ko​ron​kę, któ​re były wil​got​ne od ocze​ki​wa​nia. Nie mo​gła się po​-
wstrzy​maćina​kry​łajegodłońswo​ją,przy​trzy​mu​jącjegodo​tyktam,gdzienaj​bar​-
dziejpra​gnę​ła.Za​mknę​łaoczyiopar​łagło​węnajegora​mie​niu.Czytomoż​li​we,że
onaTif​fa​ny,wtymmo​men​cieocie​rasięonie​zna​jo​me​gomęż​czy​znę,niedba​jącna​-
wetoto,żesąwmiej​scupu​blicz​nym?

Za​cząłod​su​waćrękę,więcod​wró​ci​łagło​wę,azjejustwy​msknąłsięjękroz​cza​-

ro​wa​nia, ale on tyl​ko zsu​wał jej majt​ki w dół bio​dra, po czym po​wró​cił dło​nią do
piesz​czotza​ka​mar​kówjejcia​ła.

Jęk​nę​łazczy​stejra​do​ści.
Ująłdru​gąrękąjejpod​bró​dekiprzy​cią​gnąłtwarzTif​fa​nydoswo​jejwpo​ca​łun​ku,

pod​czasgdyjegodo​tykmię​dzyjejuda​mistałsięroz​myśl​ny,in​tym​nyizde​ter​mi​no​-
wa​ny.Po​zwa​la​łanato,cosiędzia​ło.Sta​łanie​ru​cho​mo,lek​koopar​taościa​nę,od​-
wza​jem​nia​jącpo​ca​łu​nekzna​mięt​no​ścią.Byłasku​pio​natyl​konaprzy​jem​no​ści,jaką
jejspra​wiał,na​ci​ska​jąc,ku​sząciprzy​ci​ska​jącjądosie​bieco​razmoc​niej.Nadwodą
wy​buchł naj​więk​szy fa​jer​werk, grzmiąc ni​czym grom. Za​drża​ła oszo​ło​mio​na, ale
w tym mo​men​cie on lek​ko uszczyp​nął jej su​tek i na​gle sta​ła się śle​pa na wszel​kie
do​zna​niapozaroz​pie​ra​ją​cąjejcia​łoprzy​jem​no​ścią.Cu​dow​nefaleroz​ko​szyprze​pły​-
wa​łyprzezniąjed​napodru​giej.

Gdy fa​jer​wer​ki zmie​ni​ły się we wstę​gi dymu ota​cza​ją​ce bar​kę w za​to​ce, jej or​-

gazmmi​nął,po​zo​sta​wia​jącjąomdla​łąwjegosil​nychra​mio​nach.Za​ło​żyłjejmajt​ki
iza​cząłjąkuso​bieod​wra​cać.Pod​da​łasięroz​ka​zo​wijegodło​ni,pra​gnącgopo​ca​ło​-
wać,po​dzię​ko​waćmu…

Bezsło​wapo​cią​gnąłjąprzezbal​kondopłyt​kichscho​dówpro​wa​dzą​cychnapla​żę.

Za​chwia​łasię,poczę​ścidla​te​go,żenogimia​łajakzwaty,poczę​ścizaśdla​te​go,że
jejszpil​kiniemo​głyzna​leźćso​lid​ne​goopar​cianapia​sku.Uniósłją,nio​sączła​two​-
ściądoka​bi​nypla​żo​wejoto​czo​nejcięż​ki​miza​sło​na​mi.Wśrod​kupo​sta​wiłjąiprzy​-
trzy​mał jed​ną ręką, a dru​gą za​sło​nił wej​ście do na​mio​tu. Bez sło​wa zdjął ma​skę
i roz​piął ko​szu​lę, zry​wa​jąc ją z ra​mion i rzu​ca​jąc na bok. Nie mo​gła doj​rzeć jego
twa​rzy,któ​rabyłaje​dy​niecie​niemwśródczer​ni.Zrzu​ciłbutyiro​ze​brałsiębez​ce​-
re​mo​nial​nie.

Pod​szedł bli​żej. Nie mo​gła się te​raz po​wstrzy​mać, by nie wy​cią​gnąć dło​ni i nie

prze​su​nąćniąpopła​skichmię​śniachjegobrzu​cha,ra​czejczu​jącje,niżwi​dząc.Był
go​rą​cyiwil​got​nyiza​re​ago​wałnajejdo​tykna​pię​ciemmię​śni.Za​kląłci​chopodno​-
sem,aonauśmiech​nę​łasięwciem​no​ści,cie​szącsię,żemananie​gowpływ.Jejdłoń
wpa​dłanajegorękę.Za​kła​dałpre​zer​wa​ty​wę.Za​in​te​re​so​wa​na,do​tknę​łajejde​li​kat​-
nie.Gdytoro​bi​ła,jejma​skaprze​su​nę​łasię.Się​gnąłpal​ca​mi,jak​bychciałjejpo​móc
zdjąćma​skę.

‒Zo​stawją–wy​szep​ta​ła.
Jego dło​nie opa​dły na jej ra​mio​na, jed​na się​gnę​ła brze​gu jej gor​se​tu pod ra​mie​-

niem.Wie​dzia​ła,cze​goszu​ka.

Od​su​nę​łajegodłońodsu​wa​kaipo​cią​gnę​łagowstro​nęłóż​ka.Taksamojakzdo​-

mi​no​wałjąnapar​kie​cie,itymra​zemprze​jąłdo​wo​dze​nie.Pod​da​łamusięipochwi​li
le​ża​łajużpodnimnałóż​ku.Jejza​sko​czo​newes​tchnie​nieza​wi​słomię​dzynimi,gdy
ręka męż​czy​zny wsu​nę​ła się pod spód​ni​cę. Unio​sła bio​dra, za​pra​sza​jąc go, by ze​-
rwałzniejmajt​ki.Za​plą​ta​łysięnajejbu​cie,ależad​neznichnietra​ci​łocza​su,by
do​koń​czyćro​bo​tę.Zdarłzniejspód​ni​cę,poczymuło​żyłjąsta​ran​niepodsobą,roz​-
chy​la​jącjejko​la​na.Bar​dziejza​sko​czo​naniżza​szo​ko​wa​naza​mar​ła,szy​ku​jącsięna
to,cze​gopra​gnę​łatakbar​dzo.

Cze​ka​ła.
Ontym​cza​sempie​ściłjąica​ło​wał,głę​bo​ko,wcią​ga​jącznówwod​mętna​mięt​no​ści.

Pod​nio​słako​la​nodojegobio​draiob​ję​łagonogąwo​kółpo​ślad​ka,ina​gletosięsta​ło.
Jegocia​łona​par​łonanią.Za​bo​la​ło,ale…nietakbar​dzo.Do​świad​czy​łajużgor​sze​-
gobóluniżten.Przy​gry​zławar​gęisku​pi​łasięnaprzy​ję​ciugo,od​dy​cha​jąciigno​ru​-
jąckłu​cie,za​ra​zemopie​ra​jącsięin​stynk​tow​ne​muna​pię​ciu…

Za​kląłpo​now​nie,ajegodłońza​ci​snę​łanawło​sachTif​fa​ny.
‒Spra​wiamciból–po​wie​działtakchra​pli​wymto​nem,żeniemo​głazde​cy​do​wać,

skądmaak​cent.

‒Jestdo​brze.Po​do​bamisię.
Upo​jo​namę​skimza​pa​chempo​li​za​łajegoszy​ję,pra​gnąc,bytensma​ko​wi​ty,ta​jem​-

ni​czymęż​czy​znawryłsięwjejpa​mięćnaza​wsze.

Zsze​ro​kootwar​ty​miocza​miwciem​nympo​miesz​cze​niuwtu​li​łasięwjegotwar​de

cia​ło, za​pa​mię​tu​jąc za​głę​bie​nie krę​go​słu​pa i kształt po​ślad​ków. Jego na​pię​te mię​-
śniepo​ru​szy​łysię,gdywy​co​fałsięzjejgłę​bi,po​wo​du​jącnowąfalęnie​zna​nychjej
do​tądroz​ko​szy.Apochwi​liznówwy​peł​niłjąsobąmięk​ko,ajejcia​łoza​trzę​słosię

odpró​bykon​tro​lo​wa​niajegoru​chów.Szczy​pią​cybólwciążlek​koprze​szka​dzał,ale
przy​jem​ność zde​cy​do​wa​nie na​ra​sta​ła i zda​wa​ła się brać górę. Unio​sła ku nie​mu
bio​dra,po​mru​ku​jąc,ca​łu​jącgozeks​tra​wa​ganc​kąra​do​ściąiza​pew​nia​jąc,żepo​do​-
bajejsięwszyst​ko,cozniąrobi.

Przezchwi​lępo​zwo​liłjejpo​czućcałyswójcię​żaripo​tę​gęmię​śni,gdyuwię​ziłją

pod sobą i przy​szpi​lił moc​nym, wy​głod​nia​łym po​ca​łun​kiem. Pal​ce wple​cio​ne w jej
wło​syznówjąpo​cią​gnę​łyitymra​zempo​siadłjąbar​dzomoc​no.Jęk​nę​łaodna​głe​go
bólu,któ​ryjed​nakwułam​kuse​kun​dyza​mie​niłsięwroz​kosz.Dłońmęż​czy​znyma​so​-
wa​łajejgło​węwde​li​kat​nymge​ścieprze​pro​sin,alepochwi​liznówpo​czu​łagomoc​-
nowcho​dzą​ce​gowjej wnę​trze.Wy​da​łazsie​bie krzykzmy​sło​wejago​nii, pra​gnąc,
by ta pod​nie​ca​ją​ca gra trwa​ła do koń​ca jej ży​cia. Ten or​gazm przy​szedł szyb​ciej
iza​sko​czyłjąbar​dziejprzej​mu​ją​coniżpierw​szy.Przy​war​ładonie​go,oszo​ło​mio​na,
sku​pio​nanain​ten​syw​nymdo​zna​niuwy​peł​nia​ją​cąjąodśrod​katwar​do​ścią.Wte​dyon
teżkrzyk​nąłiza​trząsłsięnadnią,wcho​dzącwniątakgłę​bo​ko,żeniesą​dzi​ła,żeto
moż​li​we.

Prze​peł​nio​na roz​ko​szą nie po​ru​sza​ła się. Cze​ka​ła je​dy​nie, aż jej ser​ce zwol​ni,

isłu​cha​ła,jakjegood​dechsiępo​wo​liuspo​ka​ja.Wod​da​ligra​łamu​zy​ka,sły​chaćbyło
roz​mo​wyiśmiechgo​ści.Kie​dypo​czu​ła,żeuciskjegobio​derroz​luź​niasię,opu​ści​ła
ręceizdję​łanogę,któ​rągoobej​mo​wa​ła.

Ontym​cza​sem,gdytyl​kosięuniósł,po​ca​ło​wałjąwką​cikust,poczymprze​su​nął

usta​mipojejpo​licz​kudoucha.

‒Tobyłonie​sa​mo​wi​te.Dzię​ku​ję‒wy​szep​tał.
Niemo​głapo​wstrzy​maćuśmie​chu,któ​rywy​kwitłnajejustachwciem​no​ściach.
‒Tojadzię​ku​ję.Niespo​dzie​wa​łamsię,żecośta​kie​gosiędziśzda​rzy–przy​zna​ła

cał​kiemszcze​rze.

‒Cie​szęsię,żemo​głemspra​wić,bytwójpierw​szyrazbyłnie​za​po​mnia​ny.
Ser​cejejsta​nę​ło.
‒Skądwie​dzia​łeś,żetomójpierw​szyraz?
Nimod​po​wie​dział,usły​sze​ligło​syzbli​ża​ją​cychsiędoichkry​jów​kilu​dzi.
‒Po​win​ni​śmyprzejśćwja​kieświęk​szeustro​nie.–Uniósłjąde​li​kat​nie,szar​manc​-

kopo​ma​ga​jącjejpod​su​nąćwgóręspód​ni​cę,poczymza​cząłzbie​raćswo​jągar​de​ro​-
bę.

Wszyst​kowniejpro​te​sto​wa​ło,aleusia​dłanabrze​guwą​skie​gołóż​ka.Gdyupy​cha​-

łapier​siwgor​se​cieiza​pi​na​łaza​mek,jegodłońopa​dłanajejra​mię,go​rą​caido​mi​-
nu​ją​ca,iprzy​cią​ga​ją​cająznówbli​żejsie​bie.

‒Miesz​kamnasa​mejgó​rze.Aty?
‒Ja?Ja…Niemogę–wy​szep​ta​łazpraw​dzi​wymża​lem,zezmy​sła​miroz​pro​szo​ny​-

miprzezota​cza​ją​cytegomęż​czy​znępiż​mo​wyza​pachiwil​got​nego​rą​cojegopier​si
takbli​skojejnoz​drzy.Prze​chy​li​łagło​wę,byod​na​leźćjegoustaipo​ca​ło​waćjenie​-
chęt​nienapo​że​gna​nie.

Niepo​ru​szyłsięizusta​mina​daltużprzyjejwar​gach,spy​tał:
‒Dla​cze​gonie?
‒Toskom​pli​ko​wa​ne.Niepo​win​namwogó​letuwy​cho​dzić.
Ichod​de​chymie​sza​łysię.
–Mamna​dzie​ję,żenadłu​gomnieza​pa​mię​tasz–wy​szep​ta​ła,czu​jącsiębez​piecz​-

nawosła​nia​ją​cejwszyst​kociem​no​ści.

‒Za​wszebędęsięza​sta​na​wiał,dla​cze​goniepo​szli​śmyztymda​lej…–po​wie​dział

wy​raź​nieza​nie​po​ko​jo​nymgło​sem.

‒Boniechcę,żebytępięk​nąchwi​lęze​psu​łopraw​dzi​weży​cie–wy​szep​ta​ła,wsta​-

jącikie​ru​jącsiędowyj​ściazna​mio​tu.Pochwi​liszłajuższyb​kimkro​kiemwstro​nę
scho​dów,windipo​ko​ju,podro​dzemi​ja​jącba​senzpar​kie​temico​razśmie​lejod​da​ją​-
cychsiętań​comgo​ści.

ROZDZIAŁTRZECI

Ze​ga​rekRy​zar​dawy​dałprzy​ci​szo​nepi​śnię​cie,przy​po​mi​na​jącmu,żezadzie​sięć

mi​nutmaspo​tka​nie.Wyj​rzałprzezokno,ma​jącna​dzie​ję,żemożejesz​czerazjązo​-
ba​czy.Ko​bie​tę,któ​rągo​dzi​nęwcze​śniejzdo​był,przyktó​rejjed​nakpo​czułcoś,cze​-
goniedo​znałni​g​dywcze​śniej,no,możerazje​den…

Uciąłtęmyślzukłu​ciemwsty​du.Nie,niebę​dzieni​ko​gopo​rów​ny​waćdoje​dy​nej

ko​bie​ty,któ​rąkie​dy​kol​wiekko​chał.Niebyłota​kiejmoż​li​wo​ści.Ajed​nakod​ru​cho​wo
za​py​tałho​stes​sę,czyniepo​mo​gła​bymuod​na​leźćko​bie​tyocha​rak​te​ry​stycz​nejma​-
sce. Do​stał jed​nak od​po​wiedź, że ob​słu​ga ho​te​lu może mu co naj​wy​żej po​móc za​-
aran​żo​wać spo​tka​nie przy śnia​da​niu, imie​nia na​to​miast czy na​wet prze​zwi​ska nie
mogąmuujaw​nić.

Od​mó​wiłpo​mo​cyprzyaran​żo​wa​niuspo​tka​nia,niechcącwyjśćnade​spe​ra​ta.Za​-

cząłsamsie​bieprze​ko​ny​wać,żeniemusitejko​bie​tywię​cejwi​dzieć.Żeichin​tym​ne
spo​tka​nieniebyłoni​czymzna​czą​cym.Ot,spusz​cze​niemparyzko​tłu​ją​ce​gosięko​-
tła,wjegoprzy​naj​mniejprzy​pad​ku,alechy​baijej–wy​glą​da​łamunaso​lid​niewy​-
posz​czo​ną.Aleko​niectego.Te​razmusicałąswo​jąener​gięsku​pićnaspra​wachBre​-
gno​wii.

Za​sta​na​wiałsięjed​nak,czywie​dzia​ła,kimonjest.Nieno​si​łaze​gar​ka.Kie​dytyl​ko

wy​szła z al​ta​ny, spraw​dził swój, pra​gnąc od​czy​tać jej toż​sa​mość, za​nim wyj​dzie
zza​się​gu,alebezskut​ku.Możeucie​kła,bydo​łą​czyćdoswo​je​gomężaczyko​chan​-
ka?Przy​po​mniałso​bieoLu​izieiichpla​nachmał​żeń​skichimyśltaobu​dzi​ławnim
ból.

O smar​twat​chu za​po​mnia​ła zu​peł​nie aż do rana. Przy​niósł go jej Ju​lio, wraz ze

śnia​da​niem,któ​reza​mó​wi​ładopo​ko​ju.

‒Zo​sta​wi​łagopaniwczo​rajwie​czo​remnare​cep​cji–tłu​ma​czył.–Mapaniwia​do​-

mość.Tonie​bie​skieświa​teł​ko.

Zo​sta​wi​łagotamtakna​praw​dęce​lo​wo,gdyżmęż​czyź​nipod​cho​dzi​lidoniejje​den

po dru​gim, twier​dząc, że za​pra​sza​ła ich do sie​bie. Prze​stra​szy​ła się więc, że coś
robinietak…

Te​razprzy​stoj​nyJu​liopo​ka​załjej,jakob​słu​gi​waćsmar​twat​cha.Po​mógłteżod​czy​-

taćwia​do​mośćospo​tka​niu.

‒Czymogęmiećnaso​biema​skę?–spy​ta​ła,zer​ka​jączzapióripró​bu​jącjed​no​-

cze​śnienieza​mo​czyćichwsokupo​ma​rań​czo​wym.

‒Oczy​wi​ście.Człon​ko​wieklu​buza​zwy​czajno​sząma​skiprzezcałypo​byt.
Powyj​ściuJu​liaTif​fa​nyprzy​gry​złakciukiza​czę​łasięza​sta​na​wiać,czyry​zy​ko​wać

opusz​cze​nie po​ko​ju. A je​śli zo​ba​czy jego? Po​czu​ła go​rą​ce ła​sko​ta​nie, wska​zu​ją​ce,
jakpod​nie​ca​ją​coby​ło​bynanie​gowpaść,alezdo​ła​łapo​skro​mićwza​rod​kudzi​kążą​-
dzę.Jejza​cho​wa​nieostat​niejnocybyłoskut​kiemkil​ku​let​nie​gowy​mu​szo​ne​gopo​stu,
apozatymupi​łasiętro​chęru​mem,boza​nimza​czę​łatań​czyć,wy​pi​ładwadrin​ki.

Tań​czyćznie​zna​jo​mym.
Jejko​chan​kiem.
Nie​malza​śmia​łasięhi​ste​rycz​nie,gdyszła,roz​my​śla​jącoichnie​sa​mo​wi​tymspo​-

tka​niu. Czu​ła ra​dość, że od​wa​ży​ła się na coś ta​kie​go, że po​tra​fi​ła być tak dzi​ka
inie​za​leż​na.Przedwy​pad​kiemmo​głaje​dy​niefan​ta​zjo​waćoczymśpo​dob​nym.Ate​-
raz,poża​ło​bie,całejejży​ciepo​win​nawy​peł​niaćpra​caika​rie​ra.Choćteo​re​tycz​nie,
za​sta​no​wi​łasię,mo​gła​bytuprzy​jeż​dżaćnaor​ga​ni​zo​wa​necokwar​tałprzy​ję​ciaiza
każ​dymra​zemupra​wiaćsekszin​nymnie​zna​jo​mym.Szyb​koiwciem​no​ści,byko​-
cha​neknieza​uwa​żyłjejblizn,nawi​dokktó​rychdo​znał​bynie​wąt​pli​wieobrzy​dze​nia.
Nie, nie, musi być po​waż​na i sku​pio​na na tym, po co tu przy​je​cha​ła. Ostat​nia noc
była jed​no​ra​zo​wym wy​bry​kiem, któ​ry zo​sta​nie jej se​kre​tem, a jego wspo​mnie​nie
roz​grze​waćjąbę​dzieprzezko​lej​nelatapo​su​chy.Dziśre​pre​zen​to​wa​łakor​po​ra​cję
Da​vis&Hol​bro​ok,jed​nąznaj​więk​szychfirmkon​struk​tor​skichnaświe​cie,łą​czą​cą
in​te​re​syDa​visEn​gi​ne​eringzfir​mąro​dzin​nąPau​lie​go;jejślubmiałbyćsym​bo​licz​-
nymuwień​cze​niemtejfu​zji.

Za​temte​razweź​miesięwgarśćipój​dzienaspo​tka​nie,naktó​rymprze​ka​żelist

przy​go​to​wa​nyprzezjejbra​ta,przed​sta​wia​ją​cyichfir​męijejpo​ten​cjał.Dzie​sięćmi​-
nutipo​win​nobyćpowszyst​kim.

Ho​stes​sa,któ​rąza​gad​nę​ła,wy​tłu​ma​czy​ła,żejejspo​tka​niemasięod​byćwpo​ko​ju

nakoń​cuko​ry​ta​rza,któ​ryotwo​rzyswo​imod​ci​skiempal​ca.

Gdy we​szła do pu​ste​go po​ko​ju, wy​da​ło jej się, że zna​la​zła się na dnie oce​anu.

Przez wy​so​kie aż po su​fit szy​by wi​dać było dno mor​skie z prze​su​wa​ją​cy​mi się po
nimdo​stoj​niepłaszcz​ka​mi;tuiów​dzieświa​tłoprze​bi​ja​ją​ceprzezbłę​kit​nąwodęza​-
kłó​ca​łanamo​mentprze​pły​wa​ją​cała​wi​cako​lo​ro​wycheg​zo​tycz​nychryb.Za​uro​czo​-
napo​ło​ży​łaskó​rza​nątecz​kęnasto​li​kumię​dzydwo​makrze​sła​miipo​de​szładowy​-
gię​tej ścia​ny. Wi​dok był tak nie​sa​mo​wi​ty, że do​sta​ła za​wro​tu gło​wy i mu​sia​ła się
ostroż​nie wy​co​fać po bia​łym dy​wa​nie w stro​nę krze​seł. W tym mo​men​cie ci​cho
skrzyp​nął pa​nel drzwi i do środ​ka wszedł on. Jej wczo​raj​szy nie​zna​jo​my! Po​czu​ła
pa​ra​li​żu​ją​cyjąni​czymelek​trycz​nyprądszok.Tak,tobyłado​brzejejzna​nama​ska
zwczo​raj,roz​po​zna​łateżpo​tęż​nąsyl​wet​kę,mimożebyłte​razubra​nyina​czej:jego
sza​rako​szu​lamia​łakrót​kierę​ka​wy,opa​su​ją​ceści​ślemu​sku​lar​nera​mio​naiak​cen​-
tu​ją​ce twar​de, opa​lo​ne bi​cep​sy. Wą​ski koł​nie​rzyk był kon​tra​stu​ją​co rudy, co przy​-
cią​gnę​łojejspoj​rze​niedoszyimęż​czy​zny.Wi​dzia​ła,jakner​wo​woprze​ły​ka,iunio​sła
spoj​rze​niedojegozie​lo​no​zło​tychoczu.

Jakjązna​lazł?
Drzwizanimza​mknę​łysięci​cho.Dźwięktenobu​dziłgozszo​ku.Pod​szedłparę

kro​ków w głąb po​ko​ju, wkła​da​jąc dło​nie do kie​sze​ni. Zda​wał się nie​po​ru​szo​ny ich
nie​sa​mo​wi​tymoto​cze​niem–jak​bywogó​lenieza​uwa​żyłścia​nyotwie​ra​ją​cejsięna
mo​rze.Jegooczynieod​ry​wa​łysięodjej,gdysta​nąłobok,uniósłrękęizdjąłma​skę.
Rzu​ciłjąnajed​nozkrze​seł,wciążnaniąpa​trząc.Jegotwarzbyłapięk​na:zmoc​-
nymor​limno​semiostroza​ry​so​wa​ny​miko​ść​mipo​licz​ko​wy​mi.Dotegoszorst​kali​nia
szczę​ki, spra​wia​ją​ca, że usta wy​da​wa​ły się zmy​sło​we, na​wet je​śli nie były aż tak
peł​ne.Prze​ni​kli​wespoj​rze​nieświad​czy​łoosku​pie​niuiin​te​li​gen​cji.

Niemyśloostat​niejnocy,przy​ka​za​łaso​bie,wal​czączwe​wnętrz​nymdresz​czem.
‒Mo​głaśmipo​daćwczo​rajswo​jeimięioszczę​dzićzaj​mo​wa​niapo​ko​ju,sko​rosą

takob​le​ga​ne.

Gar​dłoza​ci​snę​łojejsię,gdyprze​twa​rza​ławmó​zgujegoobcyak​cent.Byłte​raz

bar​dziejwy​raź​nyniżwczo​raj,gdymó​wiłszep​tem.Za​raz,za​raz,alewła​ści​wieskąd
onsiętuwziął,wtejsali?Prze​cieżprzy​szłatunaspo​tka​niez…

Onie!
‒Ry​zardVrban​cic?–zdo​ła​ławy​krztu​sić.
Jegoustaskrzy​wiłiro​nicz​nygry​maskon​ster​na​cji.
‒Wewła​snejoso​bie.Atykimje​steś?
Jejmózgosza​lał.Za​temtoRy​zardVrban​cic,sa​mo​zwań​czypre​zy​dentBre​gno​wii,

o któ​re​go wzglę​dy tak za​bie​ga​ją jej oj​ciec i brat, oka​zu​je się męż​czy​zną, któ​ry…
po​zba​wiłjądzie​wic​twa.

Jejcia​łoza​re​ago​wa​łonajegoobec​ność.Niebyłapi​ja​na,mu​zy​kajejnieuwo​dzi​ła,

ajed​nakczu​ławy​raź​neprzy​cią​ga​nie.

Mu​siszsięjaknaj​szyb​ciejdo​pro​wa​dzićdopo​rząd​ku,po​wie​dzia​ładosie​biewmy​-

ślach.

‒Wczo​rajniewie​dzia​łam,żetoty‒po​wie​dzia​ła.
‒Na​praw​dę?–spy​tałnie​do​wie​rza​ją​co.
‒Tak.
‒Aczę​stosy​piaszznie​zna​jo​my​mi?
Za​bo​la​ło.Alepo​sta​no​wi​łasięmuod​gryźć.
‒Napew​nonieczę​ściejniżty.
Spoj​rzałnaniązuzna​niem.Lu​biłdziew​czy​ny,któ​repo​tra​fi​łyod​po​wie​dziećata​ku​-

ją​ce​mu.Jakowy​traw​nyłow​ca,nielu​biłła​twejzdo​by​czy.

‒Kimje​steś?
Comazro​bić?Uciecstąd,nieprzed​sta​wia​jącmusię?
Aleon,niecze​ka​jącnawy​ja​śnie​nia,zro​biłkrokwstro​nęsto​li​ka,byzła​paćtecz​-

kę.

‒Toniedlacie​bie…
Aleonjużprze​glą​dałpa​pie​ry.Toko​niec,po​my​śla​ła.Oj​ciecjejtegoni​g​dynieda​ru​-

je.Wtymmo​men​cieode​zwa​łosięta​jem​ni​czebrzęk​nię​cie.

‒ Pań​ski za​re​zer​wo​wa​ny czas do​biegł koń​ca – po​wie​dział mo​du​lo​wa​ny ko​bie​cy

głospły​ną​cyzukry​te​gogło​śni​ka.

Uff!Tif​fa​nywy​pu​ści​łapo​wie​trze,aleVrban​cicła​twosięniepod​da​wał.
‒Prze​dłużgo–za​rzą​dził.
‒Czyko​lej​nepółgo​dzi​nywy​star​czy?
‒Niemogęzo​stać–jęk​nę​łaTif​fa​ny.
Po​nu​remę​skiespoj​rze​nieprzy​szpi​li​łojąnamiej​scu.
‒Wy​ślijminata​bletpe​łenra​portofir​mieDa​vis&Hol​bro​ok,zwłasz​czaojejme​-

ne​dżer​ce,paniDa​vis.Trzy​dzie​ścimi​nutwy​star​czy.

‒Oczy​wi​ście,sir.

Ry​zard rzu​cił tecz​kę na pu​ste krze​sło i wci​snął dło​nie do kie​sze​ni, pró​bu​jąc po​-

wstrzy​maćsięprzedudu​sze​niemko​bie​ty,któ​rachcia​łagowy​ki​wać.Jużto,żebyła
za​męż​na,byłowy​star​cza​ją​cozłe,choćionprze​cieżniebyłtubezwiny–pod​cho​-
dzącdoniej,po​sta​no​wiłniedbaćoto,czygdzieśwpo​bli​żuznaj​du​jesięjejewen​tu​-

al​ny ko​cha​nek lub mąż. Bar​dziej iry​tu​ją​cy był fakt, że są​dzi​ła, że może go w ten
spo​sóbku​pić.Mu​siałjed​nakprzy​znać,żewy​war​łananimnie​prze​cięt​newra​że​nie.
Jegocia​łore​ago​wa​łonaniąna​wette​raz,gdybyłaubra​nabiu​ro​woikon​ser​wa​tyw​-
nie. Luź​ne spodnie w ko​lo​rze pia​sku się​ga​ły pod​ło​gi po​nad san​da​ła​mi na ob​ca​sie,
któ​redo​strzegł,gdysiępo​ru​szy​ła.Jejżół​tytopbyłtaksamoluź​nyilek​ki,zde​kol​-
temdooboj​czy​ków,za​sła​nia​jącskó​rę,któ​rawczo​rajwy​da​wa​łasiębia​ła.Nibynic
w jej wy​glą​dzie nie przy​po​mi​na​ło tej pod​nie​ca​ją​cej, zmy​sło​wej ko​bie​ty, któ​rą spo​-
tkałpo​przed​niejnocy,na​wetsza​lo​nelokibyłyza​cze​sa​nedotyłu,como​głopod​kre​-
ślaćład​niejejko​ścipo​licz​ko​we,gdy​byoczy​wi​ściemógłzo​ba​czyćjejtwarz.

‒Zdej​mijma​skę–po​wie​działgło​semnie​zno​szą​cymsprze​ci​wu.
‒Nie.
Wy​po​wie​dzia​neci​chosło​woude​rzy​łojegouszy.Niesły​szałgoczę​sto.
‒Tonieproś​ba–wy​ja​śnił.
‒ To nie wcho​dzi w grę – od​po​wie​dzia​ła, a ję​zyk jej cia​ła był tak agre​syw​ny, że

nie​malmógłpo​sma​ko​waćjejnie​chę​ci.

Cie​ka​we,po​my​ślał.
Nie.Niemożeso​bienatopo​zwo​lić,byja​kaśko​bie​tanimdy​ry​go​wa​ła.Na​wetje​śli

zda​rzy​łoimsiędosie​biezbli​żyć.

‒Po​wiedzmę​żo​wi,żeza​wio​dłaś.Mójin​te​resniejestnasprze​daż.Inadru​giraz

niesię​gaj​ciepotakde​spe​rac​kieśrod​ki.

Jejostrywdech,jak​byzo​sta​ładźgnię​tawśro​dekpłuc,zwró​ciłznówjegouwa​gę.

Jej usta były bia​łe i drża​ły tak, że po​czuł się na​gle bez​wied​nie po​bu​dzo​ny. Zmu​sił
się,bywy​trzy​maćjejzra​nio​nespoj​rze​nie,za​sko​czo​ny,jakefek​tyw​nabyłataznie​-
wa​ga.Jejwcze​śniejlśnią​cebłę​ki​temoczyzmie​ni​łysięwema​nu​ją​cenie​na​wi​ściąba​-
se​nygra​na​tu.

‒Jaknibymammutopo​wie​dzieć?–za​py​ta​ła.–Za​trud​nićme​dium?–do​da​ła,po

czymru​szy​ławstro​nędrzwi.

Aleonbyłszyb​szy.Gdysię​ga​łapoklam​kę,zła​pałjązanad​gar​stek.Za​marł,acię​-

żarżaludu​siłgo,gdyprzy​trzy​my​wałjąprzezchwi​lę.Pró​bo​wa​łasięwy​rwać.Ob​ra​-
ziłją,bobyłwście​kły,aleprze​cieżniezra​nił​byjejświa​do​mie.

‒ Puść mnie – po​wie​dzia​ła nie​mal bła​gal​nie, wi​dząc, że wy​ry​wa​jąc się, nic nie

wskó​ra.

‒Zachwi​lę.
Się​gnął,byzdjąćjejma​skę,alewtymmo​men​cieTif​fa​nyspró​bo​wa​łagougryźć.

Le​d​wiezdą​żyłucieczpal​cem.

‒Tymałaty​gry​si​co!–Niemógłpo​wstrzy​maćroz​ba​wie​nianatenprze​jawza​cię​-

to​ści. Jej od​sło​nię​te zęby były ide​al​ne, a wą​skie noz​drza tak de​li​kat​ne, że aż za​-
marł.

‒Zgło​szętojakonę​ka​nie!–po​wie​dzia​łaostrze​ga​ją​cymto​nem.
‒Mampra​wochciećzo​ba​czyć,wczy​imcie​leby​łemostat​nie​gowie​czo​ru–od​po​-

wie​dział,jakgdy​bygroź​bęoskar​że​niaomo​le​sto​wa​niemiałzanic.

‒Nie​praw​da.Tyl​kojade​cy​du​ję,ktooglą​damojecia​ło.Amożeniepo​ka​za​łamci

wszyst​kie​go,boby​łamznu​dzo​naichcia​łam,żebytosięskoń​czy​ło.Niepo​my​śla​łeś
otym?

‒Pew​nienatoza​słu​ży​łem–wy​mam​ro​tał,po​sta​na​wia​jącjed​nakła​twosięniepod​-

da​wać.Wsu​nąłpal​cewwę​zełjejwło​sówipo​cią​gnąłlek​ko,od​sła​nia​jącszy​ję.Tif​fa​-
nybyłaunie​ru​cho​mio​na.

‒Po​wie​dzia​łemto,copo​wie​dzia​łem–pró​bo​wałtłu​ma​czyć,przy​su​wa​jącustado

jejucha‒tyl​kodla​te​go,żesą​dzi​łem,żeje​steśmę​żat​ką.Atymnieoszu​ka​łaś.Nie
lu​bię,gdyktośpró​bu​jemniewy​ko​rzy​stać.Za​tem,bywy​rów​naćszan​se…‒Się​gnął
powstąż​kę,któ​raprzy​trzy​my​wa​łajejma​skę.

‒Nie​eee!
Prze​ra​że​niewjejgło​sieza​sko​czy​łogo.Takczyina​czej,byłojużzapóź​no:Tif​fa​ny

za​to​czy​łasię,pró​bu​jączła​paćopa​da​ją​cąztwa​rzyma​skę,aledrżą​cedło​niewy​pu​-
ści​łyją,poczymchwy​ci​łyjesz​czeraz,alenatylenie​for​tun​nie,żema​skazgię​łasię
tak,żetrud​nojąbyłote​raz,bezpo​now​ne​godo​pa​so​wa​nia,za​ło​żyć.Tif​fa​nyza​łka​ła.

Ser​ceRy​zar​daza​mar​ło.Zo​ba​czyłto,codziew​czy​napró​bo​wa​łaukryć.Do​tknąłjej

bro​dy,pró​bu​jącle​piejsięprzyj​rzeć.Od​trą​ci​ładłoństa​now​czymru​chemrękiispoj​-
rza​łananie​gozfu​rią.Za​ci​snę​łazsi​nia​łąodgnie​wuszczę​kęipo​sta​no​wi​łazre​zy​gno​-
waćzpróbza​ło​że​niama​ski.Aco,niechmazaswo​je!

‒Za​do​wo​lo​ny?–rzu​ci​łaoskar​ży​ciel​sko.
AleRy​zardniemógłbyćza​do​wo​lo​ny.To,cowi​działprzedsobą,przy​po​mi​na​łomu

po​pa​rzo​netwa​rzelu​dzi,naktó​rena​pa​trzyłsięwtrak​ciewoj​nydo​mo​wejwswo​im
kra​ju.Woj​ny,wktó​rejuda​łomusiępo​ko​naćry​wa​laiza​stą​pićgonapre​zy​denc​kim
fo​te​lu.Aświat,wtymzwłasz​czaza​chod​niede​mo​kra​cje,niebyłwsta​niezde​cy​do​-
wać,czyuznaćgozawy​brań​caludu,czyteżbez​względ​ne​godyk​ta​to​ra.

‒Przyj​mijza​temdowia​do​mo​ści,żefir​maDa​vis&Hol​bro​okniebę​dziewspół​pra​-

co​wać z Bre​gno​wią, choć​byś nas o to bła​gał na ko​la​nach – po​wie​dzia​ła, po czym
zde​cy​do​wa​nymru​chemotwo​rzy​ładrzwiiwy​szła.

Tymra​zemniepró​bo​wałjejza​trzy​mać.

ROZDZIAŁCZWARTY

Porazpierw​szyodmie​się​cyTif​fa​nypła​ka​ła.Łka​ła,obej​mu​jącko​la​napodprysz​ni​-

cem,aka​fel​kiod​bi​ja​łyechojejpła​czu.Trzę​słasiętakbar​dzo,żebałasię,żezwy​-
mio​tu​je. Nie​na​wi​dzi​ła swo​je​go ży​cia, nie​na​wi​dzi​ła sie​bie, nie​na​wi​dzi​ła męż​czy​zny,
któ​ryzdarłzniejma​skę.Na​wetseks,któ​ryznimprze​ży​ła,niebyłtegowart.Męż​-
czyź​ni są do dupy, po​wtó​rzy​ła so​bie w my​ślach. Była na tyle do​ro​sła i na tyle wy​-
kształ​co​na,bywie​dzieć,żepo​sia​da​niemężaidzie​ciniejestwtychcza​sachre​cep​tą
naszczę​ścieko​bie​ty.Alesko​rotak,todla​cze​gojestza​wszetakza​ła​ma​na,gdyso​-
bie uświa​da​mia, że ża​den męż​czy​zna ni​g​dy jej nie ze​chce? Że ży​cie ro​dzin​ne nie
jestjużdlaniej?

Dźwi​ga​jącsięztru​demnasła​bychno​gach,wy​łą​czy​łaprysz​niciopar​łasięościa​-

nę;byłojejzim​noiocie​ka​ławodą.Niewie​dzia​ła,coro​bić.Za​ję​łojejtro​chęcza​su,
za​nimze​bra​łamy​ślinatyle,bysię​gnąćposzla​frok.We​szładopo​ko​juipo​czu​łasię
pu​sta.

Do​brze.Mogęztymżyć.
Tyl​kocomia​łaro​bićprzezresz​tępo​by​tutu​taj?Cho​waćsięwpo​ko​ju,ażtennie​-

do​rzecz​nyklubotwo​rzyznówdrzwi?Uda​waćza​pa​le​niewy​rost​ka,żebyhe​li​kop​ter
jąstądza​brał?Po​czu​łasięcho​ra.Byłaspo​co​naigo​rą​ca,pul​so​wa​łyjejskro​nie,bo​-
la​ło ją wła​ści​wie całe cia​ło, a mózg prze​peł​nia​ła apa​tia. Po​my​śla​ła, że do​brze jej
zro​bisje​sta.Zwi​nę​łasięwkłę​beknałóż​kuiucie​kławnie​świa​do​mość.

Ry​zard od go​dzi​ny le​żał nie​ru​cho​mo na swo​im łóż​ku, czy​ta​jąc ra​port, któ​ry do​-

star​czy​łamuob​słu​gaQ Vir​tus.Fir​maDa​vis& Hol​bro​okbyłanie​zwy​kłą or​ga​ni​za​-
cją, bar​dzo do​brze po​strze​ga​ną na mię​dzy​na​ro​do​wej are​nie prze​my​sło​wej. Na
pew​nomógłtra​fićgo​rzej,po​my​ślał,przy​po​mi​na​jącso​bieznisz​czo​nedro​giiza​wa​lo​-
nebu​dyn​kiwcen​trachmiastBre​gno​wii.Wie​dział,żeokon​trak​tynaod​bu​do​wębę​-
dziesięsta​ra​łowie​lezna​nychimniejzna​nychkor​po​ra​cji.Da​vis&Hol​bro​okna​le​ża​-
łara​czejdotejdru​giejka​te​go​rii,choćjejszyb​kawostat​nichmie​sią​cacheks​pan​sja
ka​za​łaprzy​pusz​czać,żewkrót​cesta​niesięfir​mąpierw​szejwiel​ko​ści.

Resz​tara​por​tu,azwłasz​czafrag​mentożo​niePau​laDa​vi​sa,byłajesz​czebar​dziej

in​te​re​su​ją​ca.Tif​fa​nyza​czy​na​łajakobo​ga​tala​lecz​ka.Jejślubzprzy​ja​cie​lemro​dzi​ny
zna​ko​mi​cie wpi​sy​wał się w tra​dy​cję biz​ne​so​wych ro​dów. Wspo​mnia​no też o ślub​-
nym pre​zen​cie od bra​ta pan​ny mło​dej, w po​sta​ci pre​sti​żo​we​go spor​to​we​go auta,
któ​reoka​za​łosiępo​ku​sąniedood​par​ciadlapod​pi​te​gopanamło​de​go.Roz​pę​dziłje
do stu pięć​dzie​się​ciu ki​lo​me​trów mię​dzy dzie​dziń​cem a bra​mą klu​bu gol​fo​we​go
iroz​biłoni​skimu​rek,za​nimgo​ścieskoń​czy​liimma​chaćnapo​że​gna​nie.Na​stęp​nie,
jak na​pi​sa​no, po nie​mal dwu​let​niej re​kon​wa​le​scen​cji, ste​ry kor​po​ra​cji z rąk ojca
ibra​taprze​ję​ławdo​wa.

Czyż​by za​tem po​peł​nił błąd, uzna​jąc, że Tif​fa​ny pró​bo​wa​ła za​ła​twić so​bie kon​-

traktwBre​gno​wiizapo​mo​cąsek​suznim?Jejfir​maroz​kwi​ta​ła–świad​czy​łyotym

bezdwóchzdańco​razlep​szezkwar​ta​łunakwar​tałwy​ni​ki–anajejcze​lezna​la​zła
sięnie​wąt​pli​wiein​te​li​gent​na,wy​ga​da​naiwie​dzą​ca,cze​gochce,sze​fo​wa.Ktośtaki
niechwy​tał​bysięra​czejtakni​skichme​tod…

Takczyina​czej,mu​siałprzy​znać,żeprzy​go​dazdziew​czy​nąwma​scepo​zo​sta​wi​ła

trwa​łyśladwjegopa​mię​ci.Niepa​mię​tał,kie​dyostat​niobyłomutakdo​brze.Chy​ba
zLu​izą…

Za​łóż​my za​tem, po​my​ślał, że to, co się wy​da​rzy​ło ostat​niej nocy, było czy​stym

przy​pad​kiem. Cze​mu więc ro​dzi​na Da​vi​sów-Hol​bro​oków na​le​ga​ła, by spo​tkać się
wła​śnietu,zadys​kret​nąkur​ty​nąQVir​tus?Oczy​wi​ście,spo​tka​niesięznimwmiej​-
scupu​blicz​nymmo​głobyćnie​wy​god​nedlase​na​to​raDa​vi​sa.Alewta​kimra​zie,sko​-
romimowszyst​kozde​cy​do​wałsiępo​szu​ki​waćkon​tak​tuzRy​zar​dem,możetozna​-
czyć, że Sta​ny Zjed​no​czo​ne skłon​ne są uznać Bre​gno​wię wraz z jej pre​zy​den​tem
Vrban​ci​cemizapo​mo​cąta​kichspo​tkańjaktopró​bu​jąwy​ba​daćna​sta​wie​nieikon​-
dy​cjędru​giejstro​ny?Jed​nobyłoja​sne:Ry​zardmusisięjesz​czerazspo​tkaćzTif​fa​-
nyDa​vis.

Tif​fa​nyobu​dzi​łydo​cho​dzą​cezsa​lo​nudźwię​ki,przy​po​mi​na​ją​cebrzękna​czyńpod​-

ska​ku​ją​cychnawóz​ku.Wy​sko​czy​łazłóż​kaipod​bie​gładodrzwi,od​kry​wa​jąc,żeRy​-
zardVrban​cickie​ru​jejed​nązho​stess,usta​wia​jącstółnabal​ko​nie.

‒Coturo​bisz?–krzyk​nę​ła,od​ru​cho​woza​kry​wa​jąckla​pąszla​fro​kapo​li​czek.
‒My​śla​łem,żesięką​piesz–od​po​wie​działnaj​spo​koj​niej​szymwświe​ciegło​sem.–

Alenaj​wy​raź​niejza​snę​łaś.

‒Co?–Tif​fa​nyzmarsz​czy​łabrwi.–Skądwiesz,coro​bi​łam?My​śla​łam,żetepo​-

ko​je są cał​ko​wi​cie bez​piecz​ne. – Wbi​ła oskar​ży​ciel​skie spoj​rze​nie w dziew​czy​nę
wczer​wo​nejsuk​ni.

‒ Uży​łam mo​jej kar​ty, żeby przy​wieźć je​dze​nie, któ​re pani za​mó​wi​ła… – tłu​ma​-

czy​łaho​stes​sa,pa​trzącpo​dejrz​li​wienaRy​zar​da,aleonod​po​wie​działkrót​ko:

‒Takjest,dzię​ku​je​my.Damyjużso​bieradę.Mo​żesziść.
Poczym,zwra​ca​jącsiędoTif​fa​ny,do​dał:
‒Niegańob​słu​gizato,żemie​li​śmymałąsprzecz​kę.
‒Wy​nośsię!–krzyk​nę​ła.
Ho​stes​sa,któ​rajużotwie​ra​ładrzwi,wy​bie​głaprzezniegwał​tow​nie.
‒Se​rio?–za​py​tałnie​coza​sko​czo​nypre​zy​dentBre​gno​wii.–Chy​baprze​sa​dzasz.
‒Chcę,że​byśna​tych​miaststądwy​szedł!
‒Ajachcęcizło​żyćofer​tęniedood​rzu​ce​nia.Prze​stańsięcho​waćichodźtu.
Zmru​ży​łaoczy.Je​dy​ne,cze​gomo​głachciećodtegogbu​ra,toza​pew​nie​nie,żejej

ro​dzi​naniedo​wiesięotym,cosiętumię​dzynimizda​rzy​ło.

Ze​bra​łasięwso​bieipo​wie​dzia​ła:
‒Cotozaofer​ta?
‒Niesły​szę–po​wie​działzbal​ko​nu.–Przyjdźtu,pro​szę!
Za​ci​snę​łazęby.Wdomubezko​rek​to​ranieod​wa​ży​ła​bysiępójśćna​wetdolo​dów​-

kipomle​ko,byprzy​pad​kiemniewy​stra​szyćsłuż​by.Alemożejakzo​ba​czyjąwta​-
kimsta​nie,znie​chę​cigotododłuż​sze​gosie​dze​niauniej.Po​pra​wi​łaszla​frokiwy​-
szłaprzezfran​cu​skiedrzwinawiel​kita​rasbal​ko​no​wy.

‒Niein​te​re​su​jąmnietwo​jepro​po​zy​cje.Pro​szę,wyjdźstąd–po​wie​dzia​ła.

‒ My​śla​łem, że się ubie​rasz – za​uwa​żył, wy​ci​ska​jąc świe​żą cy​try​nę na su​ro​we

ostry​gi w musz​lach. Były uło​żo​ne na tacy z lo​dem. Koło nich stał ta​lerz owo​ców
iwa​rzyw,tor​til​le,mię​somie​lo​ne,gu​aca​mo​le,sal​saicoś,cowy​glą​da​łojakbur​ri​to,
tyleżeza​wi​nię​tewli​ście.

Za​bur​cza​łojejwbrzu​chu.Pró​bo​wa​łaukryćtendźwięk,aleusły​szałgo.
‒Je​steśgłod​na?Jedzza​tem–za​rzą​dziłwspa​nia​ło​myśl​nie.Czułsięnaj​wy​raź​niej

jakusie​biewpo​ko​ju!

‒Wolęjeśćsama–od​po​wie​dzia​ła.
Uniósł ostry​gę, wy​ssał ją z musz​li, po czym, po​wo​li ły​ka​jąc, de​lek​to​wał się sma​-

kiem.Tif​fa​nyprzy​po​mnia​łaso​bie,żesu​ro​weostry​giucho​dzązaafro​dy​zjak.Za​wsze
są​dzi​ła,żesąobrzy​dli​we,aleto,coRy​zardwła​śniezro​bił,wy​wo​ła​łowniejewi​dent​-
ne pod​nie​ce​nie. Śle​dzi​ła wzro​kiem, jak ob​li​zu​je war​gi, i po​czu​ła, że ma nogi jak
zwaty.Ontym​cza​semjejsięprzy​pa​try​wałzuwa​gą.Prze​su​nąłwzrokpojejpo​kie​-
re​szo​wa​nympo​licz​ku,poczymspoj​rzałnade​kolt,gdziespodklapszla​fro​kawy​sta​-
wa​łyjejpeł​nepier​si.Stu​dio​wałna​stęp​nieści​śnię​tepa​skiembio​dra,aza​koń​czyłna
wy​sta​ją​cychspodszla​fro​kasmu​kłychno​gach.

Ico,zda​łameg​za​min?‒chcia​łaza​py​tać.Mimooszpe​co​nejtwa​rzy?
Pod​su​nąłjejkrze​sło.
‒Usiądź.
‒Niepo​win​namsie​dziećnasłoń​cu.
Wzru​szyłra​mio​na​mi.
‒Zaj​dziezadwa​dzie​ściami​nut.
‒ Słu​chaj, już nie wiem, jak ci po​wie​dzieć, że​byś spa​dał, bez uży​wa​nia ostrych

słów.Niechcęmiećztobąnicwspól​ne​go!Odpo​cząt​kuby​łamprze​ciw​nada​wa​niuci
tegoli​stuiża​łu​ję,żewogó​letuprzy​je​cha​łam.Niebę​dzie​mydlacie​biepra​co​wać.

Zjadłko​lej​nąostry​gę,nibyzesto​ic​kimspo​ko​jem,aleTif​fa​nyczu​ła,żeuda​łojejsię

wy​trą​cićgozrów​no​wa​gi.Ajed​nak,gdyob​li​załwar​gi,wy​obra​zi​łaso​bie,żeliżetak
ją,itownaj​in​tym​niej​szymmiej​scu…

Uspo​kójsię,idiot​ko,zga​ni​łasięwmy​ślach.
‒Dla​cze​go?‒za​py​tał.
Och!Czyż​byczy​tałwmo​ichmy​ślach?
Szyb​kosięjed​nakzo​rien​to​wa​ła,żejegopy​ta​niedo​ty​czyod​mo​wywspół​pra​cyze

stro​nyDa​vis&Hol​bro​ok.

‒Boniepo​do​ba​jąnamsiętwo​jeme​to​dy.Nieje​steświe​lelep​szyodkry​mi​na​li​sty,

któ​re​goza​stą​pi​łeś.

Uff,do​brze,żeprzedprzy​by​ciemtu​tajprze​czy​ta​łamoBre​gno​wiitoiowo.
‒My​ślę,żejed​nakje​stemodnie​goonie​bolep​szy–od​parł,wzru​sza​jącra​mio​na​-

mi.‒Zwłasz​czawdzie​dzi​nieprawczło​wie​ka.

‒Ży​jeszbar​dzowy​staw​nie,pod​czasgdytwoiro​da​cygło​du​ją.Ileosóbzgi​nę​ło,że​-

byśmógłjeśćsu​ro​weostry​giipa​trzećnaza​chódsłoń​ca?

Po​now​niewzru​szyłra​mio​na​mi,alewy​traw​neokomo​głodo​pa​trzyćsięwtymge​-

ściegnie​wu.

‒Cotymo​żeszotymwie​dzieć?–za​py​tał.‒Niewiesz,ilejastra​ci​łem,bymoilu​-

dziemo​glijeśćco​kol​wiek–do​dałgro​bo​wymto​nem.

Notak,wsu​mieniezna​łasięnaniu​an​sachsy​tu​acjinaBał​ka​nach.Zresz​tą,jakdo​-

brzewie​dzia​ła,Ry​zardbyłpo​li​ty​kiem,anieMat​kąTe​re​sączyGhan​dim.

‒Dla​cze​gotuprzy​sze​dłeś?–spy​ta​łaspo​koj​niej​szymjużto​nem.
Wy​cią​gnię​ta po ko​lej​ną ostry​gę ręka za​mar​ła. Nie przy​wykł do tego, by tłu​ma​-

czyćsięzeswe​goza​cho​wa​nia,aletymra​zemuznał,żedlado​braspra​wytakzro​bi.

‒ Chcia​łem się do​wie​dzieć, Tif​fa​ny… – za​czął, prze​ły​ka​jąc za​war​tość musz​li

znacz​nieszyb​ciejniżpo​przed​nio.‒Cze​mutwo​jaro​dzi​nawy​sła​łaaku​ratcie​biena
spo​tka​niezemną?

Cię​żarjegospoj​rze​niaspra​wił,żeza​miastwzru​szyćra​mio​na​mi,wzdry​gnę​łasię.
‒Naj​wy​raź​niejtyl​kojado​sta​łamczłon​ko​stwowklu​bie.
Jegounie​sio​nebrwizdra​dza​łyza​sko​cze​nie.
‒Odzie​dzi​czy​łamfor​tu​nępomężu…
‒Czy​ta​łemotwo​imwy​pad​ku.Przy​kromibar​dzo.
Za​mar​ła, cze​ka​jąc na py​ta​nie, jak to moż​li​we, by za​męż​na ko​bie​ta była wciąż

dzie​wi​cą.AleRy​zardoka​załsiębar​dziejdys​kret​ny,niżod​ru​cho​wosą​dzi​ła.

‒Mo​je​mubra​tuna​to​miastod​mó​wio​noczłon​ko​stwa–tłu​ma​czy​łada​lej.
‒Dziw​ne–prze​rwałjej‒jaby​łemczłon​kiemklu​bunadłu​goprzedwoj​nądo​mo​-

wą,niemó​wiącjużopre​zy​den​tu​rze.

‒Na​praw​dę?Jaktomoż​li​we?Prze​cieżtomiej​scewy​łącz​niedlaelit.
Spoj​rzałnanią,uśmie​cha​jącsięlek​ko.
‒Nieuwie​rzysz–po​wie​dział–doma​jąt​kudo​sze​dłem,niewy​ci​ska​jąckrewipot

mo​ichro​da​ków,tyl​kopra​cąwła​snychrąk.

Tif​fa​nypa​trzy​łananie​gopeł​nazdu​mie​nia.
‒Zro​bi​łempie​nią​dzenapro​jek​ciekra​nudlaprze​my​słunaf​to​we​go,któ​rypod​pa​-

trzy​łem…pra​cu​jącwwin​ni​cy.

‒Co?!Czy​ta​łamgdzieś,żeje​steśzza​wo​duin​ży​nie​rem…
‒Ow​szem,alejakomło​dyczło​wieklu​bi​łemsiębun​to​wać.‒Uśmiech​nąłsiępo​-

now​nie. ‒ Gdy​byś prze​czy​ta​ła ra​port tu​tej​sze​go klu​bu na mój te​mat, do​wie​dzia​ła​-
byśsię,żero​dzi​cepo​sła​limniedoNie​miec,gdymia​łemsześćlat.Dlamo​je​gobez​-
pie​czeń​stwaibymiza​pew​nićlep​szeży​cie.Naszkrajbyłprzej​mo​wa​nyprzezjed​ne​-
go czy dru​gie​go są​sia​da od cza​sów przed pierw​szą woj​ną. Cią​gle wy​bu​cha​ły po​-
wsta​nia,bru​tal​nieza​zwy​czajtłu​mio​ne.Moiro​dzi​ceniemo​gliwy​je​chać,aleprze​my​-
ci​limniedoprzy​ja​ciół.Niemogęna​rze​kać.Moiprzy​szy​wa​niro​dzi​cebylido​bry​mi
ludź​mi.Oj​czymbyłin​ży​nie​remme​cha​ni​kiemina​le​gał,że​bympo​szedłwjegośla​dy.
Mia​łem smy​kał​kę do rze​czy tech​nicz​nych, więc po​sze​dłem za jego radą, ale gdy
ukoń​czy​łem stu​dia, po​czu​łem to, co więk​szość mło​dych lu​dzi. Że to moje ży​cie
imogęznimro​bić,cochcę.Ażebyłaku​ratko​nieclata,ru​szy​łemdowin​nic.Za​ro​-
bi​łemtro​chęgro​sza,zacopo​je​cha​łemdoRo​sji,pla​nu​jączro​bićfor​tu​nęnawier​ce​-
niachnaf​to​wych.

‒Itamza​sto​so​wa​łeśtenkranpod​pa​trzo​nywwin​ni​cy?
‒Do​kład​nie–po​twier​dził.
‒Hm–mruk​nę​ła,się​ga​jącbezsło​wasprze​ci​wupowino,któ​rejejwła​śniena​lał.–

Czyresz​taświa​taotymwie?

Uniósłobron​niera​mio​na.
‒Pra​sawoliopo​wia​daćotym,cozro​bi​łemzpie​niędz​mi.
‒Za​in​we​sto​wa​łeśwwoj​nę.

‒Oswo​bo​dzi​łemmójkraj!
‒Sta​jącsięjegodyk​ta​to​rem.
‒Aletyl​kopoto,bydo​pro​wa​dzićdowol​nychwy​bo​rów.Zra​do​ściąodej​dęzesta​-

no​wi​ska,wie​dząc,żeBre​gno​wiasta​jesięczłon​kiemro​dzi​nykra​jówcy​wi​li​zo​wa​ne​go
świa​ta.Cosą​dziszona​szymwi​nie?

Nie była so​me​lie​rem i nie przej​mo​wa​ła się wą​cha​niem i krę​ce​niem kie​lisz​kiem,

aleko​lorwy​da​wałjejsięku​szą​cyiuję​łająpierw​szanuta,nie​malowo​co​wa,zła​go​-
dzo​naczymśzie​mi​stym.Nie,dę​bo​wym.Wa​ni​lio​wym?Spró​bo​wa​łaznów,chcącusta​-
lić,cotobyło.Alemimożewinojejsma​ko​wa​ło,mu​sia​łauwa​żać,byniestra​cićprzy
tymmęż​czyź​niepa​no​wa​nianadsobą.Na​glezda​łaso​biespra​wę,żedrzwidojejsy​-
pial​nisąodnichrap​temoja​kieśdwa,trzyme​try.

Ry​zardrów​nieżpo​my​ślałprzedchwi​ląobli​sko​ścisy​pial​ni.Oszu​ka​niesłu​żą​cej,by

do​stać się do jej po​ko​ju, było tri​kiem sta​rym jak świat, ale roz​mo​wa z Tif​fa​ny nie
prze​bie​ga​łajużtakła​two,jaksiętegopo​cząt​ko​wospo​dzie​wał.

Mu​siałprzy​znać,żejest bar​dzopięk​na,mimoblizn, sztucz​nychod​bar​wieńipo​-

szar​pa​nej li​nii, któ​ra roz​ci​na​ła po​li​czek. Mia​ła blond wło​sy, pięk​ne błę​kit​ne oczy,
skó​rę nie​mow​lę​cia i fi​gu​rę He​le​ny Tro​jań​skiej. Jej mło​dy mąż, a wła​ści​wie na​rze​-
czo​ny,bomę​żembyłtyl​koprzezkil​kaostat​nichgo​dzinży​cia,mu​siałbyćonie​śmie​lo​-
ny,amożeiza​nie​po​ko​jo​ny,wie​dząc,jakjestprzezwszyst​kichpo​żą​da​na.

‒ Nie​ład​nie się tak ga​pić – po​wie​dzia​ła, na​po​ty​ka​jąc na jego ba​daw​czy wzrok

iru​mie​niącsię.

‒Niega​pięsię.Po​dzi​wiam.
Za​ci​snę​łausta,pło​nącjesz​czego​ręt​szymru​mień​cem.Onna​to​miastzmu​siłsię,by

od​wró​cićwzrokodgru​bychrzęs,któ​reprzy​sło​ni​łyjejoczy.Prze​cieżnieprzy​szedł,
by kon​ty​nu​ować tak pięk​nie ską​d​inąd roz​po​czę​ty ro​mans. W tym mo​men​cie przy​-
szedłtuwin​te​re​sach.Jegokrajbyłnapierw​szymmiej​scu.

‒Twójoj​ciec,se​na​tor,mado​sko​na​łezna​jo​mo​ściwWa​szyng​to​nie–po​wie​dział.–

Czy… wy​sy​ła​jąc cię do mnie, chciał za​sy​gna​li​zo​wać, że twój kraj praw​do​po​dob​nie
po​przemojąpe​ty​cjęoprzy​łą​cze​nieBre​gno​wiidoONZ?Po​wie​działcicośnatente​-
mat?

Tif​fa​nyza​sę​pi​łasię.
‒Nocóż…–za​czę​ła.–Tro​chę,ow​szem,roz​ma​wia​li​śmyiotym.Wtymmo​men​-

cie,nailezdo​ła​łamsięzo​rien​to​wać,na​sta​wie​niewładzjestdotwo​je​gokra​jupo​zy​-
tyw​ne.Aleczytakbę​dzieju​tro,niewiem.Samwiesznaj​le​piej,jakjestwpo​li​ty​ce.

‒ Czy twój oj​ciec ma ja​ki​kol​wiek wpływ na lu​dzi po​dej​mu​ją​cych de​cy​zje w tym

kra​ju?

‒ Ma dość wpły​wo​wych zwo​len​ni​ków. Tych, któ​rzy wie​rzą w jego wi​zję. Kie​dy

wy​bie​ra​li​śmysiętu​taj,onwła​śniewy​jeż​dżałdoWa​szyng​to​nu.

‒Wy​bie​ra​li​śmy?–spy​tał,czu​jąc,jakod​ru​cho​wopal​ceza​ci​ska​jąmusięwpię​ści.
‒Mójbratija.
‒Aha…
Ode​tchnąłzulgą.Naj​wy​raź​niejniebyłowjejży​ciuin​ne​gosam​ca,zktó​rymmu​-

siał​by ry​wa​li​zo​wać. Ale prze​cież… sam nie miał wo​bec niej żad​nych pla​nów; ow​-
szem,sekszniąbyłbar​dzomiły,ale…

Tif​fa​nyza​uwa​ży​łajegore​ak​cję.
‒Za​zdro​sny?–uśmiech​nę​łasięfi​lu​ter​nie.
‒ Ra​czej za​bor​czy – po​pra​wił. – Nie lu​bię kon​ku​ren​cji, po​dob​nie jak w biz​ne​sie

ipo​li​ty​ce.Jakpo​ja​wiasięry​wal,mu​szęgousu​nąć.Maszko​chan​ka,dra​ga?

Jejustaza​ci​snę​łysięwkon​ster​na​cji,abrwiwy​krzy​wi​ływbólu.
‒Mia​łam–od​po​wie​dzia​łani​skimgło​sem.–Aletojużczasprze​szły.I…
‒Coniby?
‒Ostat​nianocbyłauciecz​kąodmo​je​gopraw​dzi​we​goży​cia.Nieczymś,cochcia​-

ła​bympo​wtó​rzyć.Niesą​dzęzresz​tą,że​byś…

Za​mil​kła.Zro​zu​mia​ła,żepo​wie​dzia​łaokil​kasłówzadużo.
‒Że​bymco?
Chcia​łapo​wie​dziećcośmą​dre​go,aleod​ru​cho​wopo​ka​za​łanaswąpo​kie​re​szo​wa​-

nątwarz.

Ry​zardwzru​szyłra​mio​na​mi.
‒Toniemazna​cze​nia–po​wie​dział.–Je​steś…bar​dzopięk​nąko​bie​tą.
Za​tka​łoją.
‒ Dzię​ku​ję… – od​po​wie​dzia​ła ci​cho. – Daw​no nie sły​sza​łem cze​goś po​dob​ne​go

z ust męż​czy​zny. W re​wan​żu po​wiem ci, że… je​steś bar​dzo sek​sow​nym fa​ce​tem.
Wieszotymzresz​tąbar​dzodo​brze.Tooczy​wi​ścieniemadlanasżad​ne​gozna​cze​-
nia,alecie​szęsię,żezdo​ła​łamcitopo​wie​dzieć.

Jejsło​wawy​wo​ła​ływnimpraw​dzi​wyogień,atak​że,cogor​sza,wpier​si.Nie​do​-

brze, po​my​ślał. Obie​cał prze​cież so​bie po śmier​ci Lu​izy, że ni​g​dy nie za​ko​cha się
win​nejko​bie​cie.Potym,jakpo​rwa​naprzezjegowro​gówwo​la​łasięza​bić,niżzo​-
staćwy​ko​rzy​sta​naprze​ciwnie​mu…

Alete​raznaj​wy​raź​niejdzia​łysięznimrze​czy,któ​rychnieprze​wi​dział.Takprzy​-

naj​mniejna​le​ża​ło​byod​czy​taćsy​gna​łypły​ną​cezjegocia​ła.

‒Niedo​ce​niasztego,cojestmię​dzynami,Tif​fa​ny–po​wie​dział,niemo​gącuwie​-

rzyć, że aż tak bar​dzo się od​sła​nia. – Przy​cią​ga​nie mię​dzy nami jest praw​dzi​we
ibar​dzosil​ne.

‒Tyl​kominiemów,żesięza​ko​cha​łeś!–uda​łojejsięza​śmiać.–Prze​cieżtymnie

na​wet…niepo​żą​dasz.

Po raz ko​lej​ny uświa​do​mi​ła so​bie, że po​wie​dzia​ła o kil​ka słów za dużo. Tyle że

byłojużzapóź​no.

‒Mamciudo​wod​nić?–spy​tałRy​zard,gwał​tow​niewsta​jąc.
Inimzdą​ży​łaco​kol​wiekpo​wie​dzieć,byłjużprzyniej,przy​ci​ska​jącjądoswejsze​-

ro​kiejpier​si.

‒Cotywy​pra​wiasz?–zdo​ła​ławy​du​sić,poczymza​mar​ła,czu​jącnapod​brzu​szu

jegopod​nie​ce​nie.–Ty…‒za​nie​mó​wi​łapo​now​nie.

‒Pra​gnęcięiprzy​się​gam,żeniematozwiąz​kuzmo​imipo​li​tycz​ny​mipla​na​mi–

po​wie​dział,czu​jąc,jakżą​dzaogar​niagoca​łe​go.–Pra​gnęciętak,jakchy​bani​g​dy
ni​ko​goniepra​gną​łem.

Niebyłojejdośmie​chu,alenajegopeł​nena​mięt​no​ścisło​wanie​malpar​sk​nę​ła.
‒Niewie​rzę,Ry​zard.Prze​cieżtymógł​byśmiećdo​słow​niekaż​dą.Aja…–Zno​wu

przy​ła​pa​łasięnatym,żerękąpró​bu​jewska​zaćnaswo​jebli​zny.

Wziąłgłę​bo​kiod​dechipo​wie​dział:

‒Tif​fa​ny,gdy​byśmia​łaja​kie​kol​wiekdo​świad​cze​niezmęż​czy​zna​mi,wie​dzia​ła​byś,

żewczo​raj​szanocbyłanie​zwy​kła.Sąpary,któ​resązesobąla​ta​miini​g​dynieuda​je
imsiębyćzesobątakbli​sko.

Bar​dzochcia​łamuwie​rzyć.Aleteżbar​dzosiębała,żestra​cigło​wę,apo​temoka​-

żesię,żeontyl​kożar​to​wałalbopo​wie​działcoś,cze​gotakna​praw​dęnieczuł…

‒ Ale dziś rano po​wie​dzia​łeś mi coś in​ne​go – za​uwa​ży​ła, przy​wo​łu​jąc bo​le​sne

wspo​mnie​nie.

‒Mia​łembłęd​neprze​ko​na​nieoto​bieiza​cho​wa​łemsięokrop​nie.Prze​pra​szam.
Spoj​rza​łananie​go,niewie​dząc,czymuwie​rzyć.
‒Nieprze​pra​szamczę​sto–za​uwa​żył,wy​krzy​wia​jąctwarzwle​ciu​teń​kimuśmie​-

chu.‒Pro​po​nu​jęza​tem,że​byśprzy​ję​łaprze​pro​si​ny.

Od​wza​jem​ni​łauśmiech.
‒Wy​ba​czamci–po​wie​dzia​ła.–Ale…
‒Ale?
‒Cote​razznamibę​dzie?
Wjegooczachpo​ja​wi​łysięra​do​sneiskier​ki.
‒Te​raz?–za​py​tał.–Te​raz…naj​le​piejby​ło​bypójśćdołóż​ka.Da​le​koniemamy.
W tym mo​men​cie nie pra​gnę​ła ni​cze​go bar​dziej, niż przejść z tym męż​czy​zną

przezprógsy​pial​niiprze​żyćjesz​czerazto,coprze​ży​lipo​przed​nie​gowie​czo​ru.Ale
wjejgło​wieode​zwa​łysiędzwon​kialar​mo​we.

Je​ślimuule​gniesz,sro​dzetegopo​ża​łu​jesz!
‒Po​zwólmisiępo​ca​ło​wać–po​pro​siłgło​sem,wktó​rymjużna​wetniepró​bo​wał

ukryćpod​nie​ce​nia.

‒Nie!
‒Chciał​bymbar​dzoznówsięztobąko​chać–po​wie​działnie​cospo​koj​niej.–Tak

jakwczo​raj…

Wspo​mnie​nietego,coro​bi​liwie​czo​remwal​ta​nie,byłotaksu​ge​styw​ne,żewy​da​ło

jejsię,żeznówczu​jegowso​bie.Alealar​myode​zwa​łysiępo​now​nie.Za​ci​snę​łapoły
szla​fro​kaipo​trzą​snę​łagło​wą.

‒Znajdźso​bieko​gośin​ne​go–po​wie​dzia​łagło​semnaj​chłod​niej​szym,najakibyło

jąstać.–Ja…niewi​dzęwtympopro​stusen​su.

‒Zbu​rzy​łemtwo​jeza​ufa​niedomnie?
‒Niebyłospe​cjal​niecze​gobu​rzyć.
‒Zno​wupo​ka​zu​jeszpa​zur​ki?–za​uwa​żyłnitoroz​ba​wio​ny,nipo​iry​to​wa​ny.–Po​-

czu​łaśsiępew​niej?

Po​krę​ci​łagło​wą.
‒Nie?–za​py​tał,niedo​wie​rza​jąc.
‒Pew​niejczu​jęsiętyl​kowtym.–Wska​za​łanale​żą​cąnasto​li​kuobokma​skę.
‒Więcza​łóżma​skę–na​le​gał.–Zej​dzie​mynadółispró​bu​je​myrazjesz​cze.Za​-

tań​czy​my; prze​cież oboj​gu nam się to po​do​ba​ło. Oczy​wi​ście, mo​że​my za​tań​czyć
i tu​taj… – Wska​zał gło​wą na drzwi bal​ko​no​we, zza któ​rych do​la​ty​wa​ła dys​kret​na
mu​zy​kazdołu.

Przy​po​mnia​łaso​biedo​tykjegodło​ni,kie​dypierw​szyrazoparłjenajejbio​drach.

Apo​tem,jakwę​dro​wa​łypoca​łymjejcie​le.

‒Nie–od​po​wie​dzia​łatwar​do.–Wte​dybyłowte​dy,ate​raz…jestte​raz.

‒Wta​kimra​zie–po​wie​dział‒zago​dzi​nęnadole?
Za​wa​ha​łasię.Ontym​cza​semnieustę​po​wał:
‒Mogęsięogo​lićiprze​braćwpięt​na​ściemi​nut–mó​wił‒alewy,ko​bie​ty,po​trze​-

bu​je​cieconaj​mniejdwu​dzie​stutyl​konazna​le​zie​niebu​tów.

‒Po​wie​działznaw​ca–za​drwi​ła.
‒Nodo​brze–przy​znałpo​jed​naw​czo.–Nie​kie​dyjesttodzie​sięćmi​nut.
Uśmiech​nę​łasię.Tajegoza​dzior​nośćza​czy​na​łajejsiępo​do​bać.
‒Za​temzago​dzi​nę–po​wie​dział,kie​ru​jącsiędodrzwi.

ROZDZIAŁPIĄTY

Ry​zard szedł przez trój​wy​mia​ro​we ob​ra​zy kar​na​wa​łu we​nec​kie​go. Mu​siał uwa​-

żać.Bylitamteżpraw​dzi​wilu​dzie,klu​bo​wi​czeQVir​tusiho​stes​sy,aleprzezwięk​-
szość cza​su prze​cho​dził przez la​se​ro​we pro​jek​cje dżen​tel​me​nów w płasz​czach do
zie​mi,fan​ta​zyj​nychka​pe​lu​szachczyską​poodzia​nychko​bietofry​zu​rachzdo​bio​nych
pió​ro​pu​sza​mi. Za​trzy​mał się przed tru​pą męż​czyzn w spodniach w kra​tę i neo​no​-
wychsło​nio​wychma​skach,któ​rzyroz​po​czy​na​liwła​śniepo​kazakro​ba​tycz​ny;mógł​-
bynie​malprzy​siąc,żesąpraw​dzi​wi.

Jegoze​ga​rekza​wi​bro​wał,wska​zu​jąc,żeTif​fa​nyjestwpo​bli​żu.Alegdzie?
Mu​siałjąznówzo​ba​czyć,choćwie​dział,żegotonieza​spo​koi.Byćmoże,je​ślibę​-

dziemógłjąmiećjesz​czeje​denraz,zdo​łaoniejza​po​mnieć.Je​ślina​to​miastnieuda
musięjejuwieść,jegocia​łoosza​le​jezbólu.To,żeprzedgo​dzi​nąpo​zwo​li​łamusię
przy​tu​lić, było do​brym zna​kiem. Ale też z tego, co mó​wi​ła, nie wy​ni​ka​ło, by mia​ła
ocho​tęnako​lej​nąrun​dęamo​rów.Jakjąprze​ko​nać?Dotejporyniemiałra​czejta​-
kichpro​ble​mówzko​bie​ta​mi.Ko​bie​ta​minachwi​lę,jed​nąnoc–innezwiąz​kipoLu​-
izieniewcho​dzi​ływgrę.

Ina​glejądo​strzegł,choćza​nimzdałso​bieztegospra​wę,pod​po​wie​dzia​łomuto

jegocia​ło.Ja​kiśin​stynktka​załmuspoj​rzećwje​denzką​tówza​ciem​nio​nejsaliirze​-
czy​wi​ścietambyła,wswo​jejwczo​raj​szejma​sce.Sta​ła,pa​trzącnaze​ga​rekiob​ra​-
ca​jąc się, jak​by pró​bo​wa​ła zo​rien​to​wać wska​zów​ki kom​pa​su. Dzię​ki temu mógł ją
obej​rzećzkaż​dejstro​ny.

Była na​praw​dę ude​rza​ją​co pięk​na. Wy​so​ka i szczu​pła, ale ład​nie za​okrą​glo​na

tam, gdzie trze​ba. Prze​łknął śli​nę. Dziś mia​ła na so​bie kom​bi​ne​zon, któ​ry ści​śle
przy​le​gałdocia​łaodko​landołok​ci,aleotwie​rałsięnagó​rzeiwdole.Wjegosub​-
tel​nymgra​na​ciekształt​nepo​ślad​kiTif​fa​nyuwy​dat​nia​łysiętaksu​ge​styw​nie,żepod
Ry​zar​dem nie​mal ugię​ły się ko​la​na. Pod​szedł znie​nac​ka i sta​nął tuż za nią, przed
gło​wąma​jącob​na​żo​nąpra​wąstro​nęszyi;lewąza​kry​wa​ływło​syma​ją​ceukryćbli​-
zny.

‒Cotymaszdziśnaso​bie?–za​py​tał.
Unio​słagło​wę.
‒Niepo​do​bacisię?‒spy​ta​ła,po​trzą​sa​jącza​ra​zemze​gar​kiemnaręce.–Tocoś

za​bzy​cza​ło,aleniemo​głamzro​zu​mieć,czyje​steśtam,czytu.

‒Je​stemjaknaj​bar​dziejtu,przyto​bie–po​wie​dział,le​d​wiesiępo​ha​mo​wu​jąc,by

nieująćwswedło​niejejkształt​nychpier​si.

‒Notak–przy​zna​ła.–Alepa​mię​taj,żete​razje​ste​śmypo​now​nienie​zna​jo​my​mi.

Kupimipandrin​ka?Mia​łamstrasz​nydzieńznaj​bar​dziejaro​ganc​kimiza​du​fa​nym
fa​ce​tem,ja​kie​gomoż​naso​biewy​obra​zić.Mu​szętood​re​ago​wać.

Uśmiech​nąłsię.Po​do​bałmusięjejtu​pet.Niebyłatakwraż​li​wa,jakasięwy​da​wa​-

ławpo​ko​ju.Todo​brze,po​my​ślał.

‒Sampo​trze​bu​jęjed​ne​go.Nieuwie​rzypani,aleka​wałdniaspę​dzi​łemznaj​bar​-

dziejwku​rza​ją​cąko​bie​tąwpro​mie​niustumil.Dotegonie​ste​tyin​te​li​gent​ną,mimo
żejestblon​dyn​ką.Bezob​ra​zy–do​dał,po​cią​ga​jączaje​denzjejpu​kli.

Przez chwi​lę jej usta po​zo​sta​ły po​waż​ne, na tyle dłu​go, by w jego świa​do​mość

wdar​łasięwąt​pli​wość.Po​temuśmiech​nę​łasięiwy​bu​chłaład​nym,ko​bie​cymśmie​-
chem,któ​rybrzmiał,jak​bynieśmia​łasięoddaw​na,aleza​in​te​re​so​wałgowspo​sób,
któ​re​gosięniespo​dzie​wał.Na​tych​miastza​pra​gnąłusły​szećgozno​wu.

‒Oczy​wi​ście–za​pew​ni​ła.–Mojewło​sysąmniejwię​cejtakpraw​dzi​wejakteob​-

ra​zyzWe​ne​cji.Oddaw​natuprzy​jeż​dżasz?

‒Tomójdwu​dzie​stypią​tyraz.Do​sta​łemna​wetnasta​łeprzy​pin​kę.
Uniósłkla​pę,bypo​ka​zaćjejmałyzło​tygu​zik.
‒Ład​necac​ko–przy​zna​łazuzna​niem.–Acorobi?Na​pro​mie​nio​wu​jecię?Strze​-

lala​se​rem?

‒Po​ka​zu​jęlu​dziom,żegdzieśprzy​na​le​żę.
Spoj​rza​łananie​gopy​ta​ją​co.
‒Wierzmi,niebyłoła​twosiętuwkrę​cić.Na​wetzpie​niędz​mizbi​ty​minaro​syj​-

skiej ro​pie. Moja po​zy​cja na sce​nie po​li​tycz​nej wbrew po​zo​rom nie za​wsze tu po​-
ma​ga.Nie​pew​nysta​tusmo​je​gokra​jupo​wo​du​jewręcz,żenie​któ​redrzwisięprzede
mnąza​my​ka​ją.Lu​dziebojąsięzna​jo​mo​ści,zktó​rychpóź​niejbyćmożeprzyj​dzieim
siętłu​ma​czyć.

‒Aletutakniejest?
‒Tu,wWe​ne​zu​eli,niktniezwra​canatouwa​gi.AledoSta​nówzpasz​por​temmo​-

je​gokra​jupókicobymchy​baniewje​chał.

‒Notak…–wy​mam​ro​ta​ła.
Chcia​łagopo​cie​szyć,żespra​wypew​niesięwkrót​cezmie​nią,aleugry​złasięwję​-

zyk,boprze​cieżniewie​dzia​ła,jakna​praw​dębę​dzie.Po​sta​no​wi​łazmie​nićte​mat.

‒Toświet​nyco​ve​ro​wyze​spół–po​wie​dzia​ła,wska​zu​jącnagra​ją​cychmu​zy​ków.
‒Towca​leniejestze​spółco​ve​ro​wy,aje​denznaj​lep​szychban​dówwAme​ry​ceŁa​-

ciń​skiej–tłu​ma​czył.–Bio​rąnie​złągażęzaprzy​jazdtu​taj.

‒Orany!–za​śmia​łasię,po​cią​ga​jącko​lej​ne​godrin​ka,któ​re​goRy​zardjejwmię​-

dzy​cza​sieza​mó​wił.–Wciążniemogęuwie​rzyć,żetowszyst​kodzie​jesięna​praw​dę.

Tym​cza​semontłu​ma​czyłda​lej:
‒Niejestteżtak,żelu​dzieprzy​jeż​dża​jątutyl​kodlaprzy​jem​no​ści.Janaprzy​kład

nie​mal z każ​de​go przy​jaz​du wy​je​cha​łem z obie​cu​ją​cym kon​trak​tem, naj​pierw dla
swo​jejfir​my,aodkil​kulatdlaBre​gno​wii.Dziśrano,gdy​byśniesie​dzia​łana​dą​sa​na
wswo​impo​ko​ju,mo​gła​byś wziąćudziałwar​cy​cie​ka​wym wy​kła​dzienate​mat per​-
spek​tywin​we​sto​wa​niawAfry​ce.Mójkrajjestokrokodpod​pi​sa​niaumo​wyowol​-
nymhan​dluzUniąAfry​kań​ską,adziś,wku​lu​arachwy​kła​du,do​wie​dzia​łemsię,że
spra​wajestprzy​pie​czę​to​wa​naiumo​wazo​sta​niepod​pi​sa​nawprzy​szłymmie​sią​cu.
Dlanas,ma​łe​gokra​junado​rob​ku,tobar​dzoważ​ne.

‒Ro​zu​miem–od​po​wie​dzia​ła.
On tym​cza​sem od​su​nął się od niej na krok, naj​wy​raź​niej po to, by z od​da​le​nia

otak​so​waćpomę​skujejza​ma​sko​wa​nątwarz.Po​temnie​spo​dzie​wa​nieprzy​su​nąłsię
tak,żeichgło​wyzna​la​złysięoboksie​bie.Od​ru​cho​woprzy​su​nę​łasiędonie​go,do​-
pa​so​wu​jąc się ko​la​na​mi i uda​mi do jego nóg. Po​now​nie po​czu​ła jego mę​skość na
pod​brzu​szu,asut​kiażjąza​bo​la​ły,gdyprzy​lgnę​łanimidojegosze​ro​kiejpier​si.Cho​-

le​ra,zno​wuwy​pi​łamzadużo,po​wie​dzia​ładosie​biewmy​ślach.Noitamu​zy​ka…

‒Chodź​mydomo​je​gopo​ko​ju–usły​sza​łajegonę​cą​cesło​wa.
Ja​kiśgłoswjejgło​wieka​załjejucie​kać,wra​caćdoswo​je​gopo​ko​juiza​mknąćsię

tamnaczte​ryspu​sty.Alebyłtogłosco​razcich​szy,bled​ną​cy,jakgdy​bykrzy​czałktoś
zpo​jaz​du,któ​rysięod​da​lał.Ipo​dob​niejakwczo​rajdoal​ta​ny,takte​razdałamusię
bez​wied​nieza​pro​wa​dzićdowin​dy, wktó​rejza​czę​lisię ca​ło​waćzmło​dzień​cząpa​-
sją.Mi​nu​tępóź​niejprzy​ci​snąłkciukdoczyt​ni​ka,któ​ryotwo​rzyłdrzwijegoapar​ta​-
men​tu.Mimoca​łe​gopod​nie​ce​niazdą​ży​łaza​uwa​żyć,żejestonznacz​niewięk​szyod
jejpo​ko​ju,noaleRy​zardbyłtuwkoń​cudwu​dzie​stypią​tyraz,aonapierw​szy.Se​-
kun​dępóź​niejbyławjegora​mio​nachica​ło​wa​lisięte​razwjesz​czedzik​szyspo​sób
niżprzedchwi​lą.Jegodło​niebłą​dzi​łypojejcie​lewgóręiwdół,bypochwi​lisięza​-
trzy​mać.

‒Cojest,uli​cha?–za​py​tałzdy​sza​nymgło​sem.‒Niemogęzna​leźćsu​wa​ka.
Za​śmia​łasięwdu​chu.Dla​te​gowła​śniewy​bra​łatenkom​bi​ne​zon–tyl​koonawie​-

dzia​ła, jak go zdjąć. Pla​no​wa​ła, że bę​dzie mu się dzię​ki temu sku​tecz​nie i dłu​go
opie​rać.Alete​raz…Te​razma​rzy​łatyl​kootym,bysięznimko​chać.Uśmiech​nę​ła
sięta​jem​ni​czoiza​czę​łaod​pi​naćgu​zi​kijegoko​szu​li,sły​szącwuszachprzy​spie​szo​ne
bi​cieser​canawi​dokopa​lo​nejskó​rynaatle​tycz​nejpier​si.Wą​skali​niawło​sówprze​-
ci​na​łająnaśrod​ku.Zle​wejstro​nydo​strze​głata​tu​aż:zda​niewzwo​juza​pi​sa​nebłę​-
kit​nymtu​szem.Pró​bo​wa​łajeod​czy​tać,mimożebyłoza​pi​sa​newnie​zna​nymjejal​fa​-
be​cie,aprzy​naj​mniejnie​któ​reli​te​rymia​łyjak​bydziw​nekształ​ty.Wy​da​łojejsię,że
od​czy​tu​jesło​woBre​gno​wia.

‒Cotujestna​pi​sa​ne?–spy​ta​ła.
Spiąłsię.Wie​lewy​sił​kuzda​wałsięwło​żyćwbo​le​snyszept.
‒Lu​iza,mę​czen​ni​cazaBre​gno​wię.
‒Jakna​szaSta​tuaWol​no​ści?
Po​tak​nął,uda​jącuśmiech.
‒Tak–wy​chry​piał.–Jestunasczczo​na…Przezwszyst​kich.
Chcia​ła do​py​tać o wię​cej, ale wi​dok od​sło​nię​te​go przed nią jego bo​skie​go cia​ła

znie​wa​lał ją cał​ko​wi​cie. Jej dło​nie nie mo​gły prze​stać gła​dzić gład​kiej, go​rą​cej od
żą​dzyskó​ry.

‒Je​steśide​al​ny,Ry​zar​dzie!Niewie​dzia​łam,żemęż​czy​znamożebyćtakpięk​ny.
‒Zdej​mijubra​nie–po​na​glił,uj​mu​jącjejpier​siprzezwar​stwęspan​dek​su.
Po​wiódłjejdłońzeswo​jejta​liidopa​skaini​żej.Gdyna​tknę​łasięnajegotwar​dy

czło​nek,we​wnętrz​nemię​śnieza​ci​snę​łyjejsięwy​cze​ku​ją​co.Prze​łknę​łaśli​nęiuży​ła
dru​giejręki,byroz​piąćmuspodnie.

‒Tif​fa​ny–jęk​nąłprze​cią​gle,gdyjejpal​cedo​tknę​łybez​po​śred​niojegomę​sko​ści.
Niewie​dzia​ła,coro​bić,izda​łasięwy​łącz​nienain​stynkt.Za​czę​łapie​ścićRy​zar​da

pal​ca​mi,zjegowes​tchnieńwnio​sku​jąc,jakido​tykspra​wiamunaj​więk​sząroz​kosz.
Gdyprzy​ci​snę​łaustadoje​dwa​bi​stejskó​ryjegoczłon​ka,po​ło​żyłrękęnajejgło​wie.
Dru​gapie​ści​łatrzę​są​cy​misiępal​ca​mijejod​sło​nię​typo​li​czek.Gdyob​ję​łagowar​ga​-
mi,usły​sza​łajakRy​zardmam​ro​czecośnapółprzy​tom​niewnie​zro​zu​mia​łymdlaniej
ję​zy​ku.

Z naj​więk​szym tru​dem uda​ło mu się drżą​cy​mi rę​ka​mi wcią​gnąć spodnie. Mu​siał

sięoprzećościa​nę.To,cowła​śniezro​bi​łaznimTif​fa​ny,po​wa​li​łogonako​la​na.Mu​-
siałprzy​znać,żejaknako​gośzu​peł​nienie​do​świad​czo​ne​gowtychspra​wachdziew​-
czy​na mia​ła nie​praw​do​po​dob​ną in​tu​icję co do tego, jak spra​wić męż​czyź​nie naj​-
więk​sząroz​kosz.

Za​mek w drzwiach klik​nął i Ry​zard od​wró​cił gło​wę. Tif​fa​ny wy​szła z ła​zien​ki

wma​sceiubra​niu,alenajejod​sło​nię​tympo​licz​kuwy​kwitłru​mie​niecsa​mo​za​do​wo​-
le​nia, a do​dat​ko​wo ota​cza​ła ją aura cu​dow​ne​go pod​nie​ce​nia. Jej sut​ki pod ści​śle
przy​le​ga​ją​cymdocia​łakom​bi​ne​zo​nembyłyna​pię​teni​czymkoń​ceołów​ka,aspo​sób,
wjakisiępo​ru​sza​ła,ko​ły​szącbio​dra​mi,zda​wałsięza​chę​caćdodal​szejgry.Przed
chwi​ląza​spo​ko​jo​nyRy​zardpo​czuł,żepodnie​do​pię​tympa​skiempo​now​niewra​cado
ży​cia.Za​pra​gnąłjąro​ze​braćiuło​żyćpodsobą.

‒Zjemciężyw​cem–ostrzegł.
Po​trzą​snę​łagło​wą.
‒Mu​szęiść.
‒Niemamowy!–nie​malkrzyk​nął.Za​mie​rzałjązwią​zać,je​ślibę​dziemu​siał.
‒Nie,na​praw​dę–na​le​ga​ła.
‒Cosięsta​ło?–Spoj​rzałnała​zien​kę,za​sta​na​wia​jącsię,cosięzmie​ni​łowcią​gu

tychparuse​kund.

‒Nic.Japopro​stu…Byłobar​dzomiło,alechcętotakzo​sta​wić.Jakomiłewspo​-

mnie​niedlanasoboj​ga.

‒Zga​śmyświa​tło,pro​szę.
‒Ry​zard,pro​szę.–Wjejoczachza​lśni​łyłzy.–Tyl​kotyle,do​brze?
Prze​su​nąłdło​niąpotwa​rzy,niewie​dząc,gdziepo​peł​niłbłąd.
‒Niezmu​szęcię,że​byśsięzemnąko​cha​ła–po​wie​działznacz​niemniejpew​nym

sie​biegło​sem.–Aleniesą​dzę,że​byśmu​sia​łate​razdo​kądśiść.

‒Wiem,żeniemu​szę,alechcę.Jesz​czerazdzię​ku​ję.
Omi​nę​łagosze​ro​kimłu​kiemiwy​śli​zgnę​łasięprzezuchy​lo​nedrzwi.

Tif​fa​nywciążdrża​ła,gdypo​ło​ży​łasięnaswo​imłóż​ku.Byłanasie​biezła,ajed​no​-

cze​śnie czu​ła ulgę. Może po​win​na była z nim zo​stać? Może to była jej szan​sa, by
po​ra​dzićso​biezbli​zna​minatyle,bynieblo​ko​waćsięwprzy​szło​ścinain​ne​gomęż​-
czy​znę?Aleprze​cieżniechcia​łani​ko​goin​ne​go,aniemia​łaod​wa​gi,bysięob​na​żyć
przedRy​zar​dem…

Na​gle za​brzmiał stłu​mio​ny od​głos dzwon​ka. Unio​sła gło​wę i za​uwa​ży​ła świa​tło

mi​ga​ją​cenate​le​fo​nieprzyłóż​ku.Ode​bra​ła.

‒Tak?
‒Toja.Gdzieje​steś?
Jegogłospo​czu​łaażgdzieśwlę​dź​wiach.
‒Wpo​ko​ju–od​po​wie​dzia​ła.
‒Włóż​ku?
‒Tak,śpię–skła​ma​ła.
‒Kłam​czu​cha.
Prze​wró​ci​łaocza​mi.Skądonmożewie​dzieć?
‒Comasznaso​bie?–spy​tał.
‒Fla​ne​lo​wąko​szu​lęiszlaf​my​cę.

‒Cóż,zdej​mujje,dra​ga.Za​mie​rzamciopo​wie​dzieć,costra​ci​łaś,ucie​ka​jącstąd.
‒Zmu​siszmniedosek​suprzezte​le​fon?
‒Mo​żeszsięroz​łą​czyć,kie​dychcesz.
‒Mogęjużte​raz?
‒Nonie,niebądźażtakokrut​na.Tif​fa​ny…
‒Tak?
‒Chcia​łemcipo​wie​dzieć,że…
‒Że?
‒Żeje​steśnaj​wspa​nial​sząko​chan​ką!
‒Ach,więcmia​łeśjejużwszyst​kie?
‒Nie,alein​tu​icjamimówi,żelep​szejniema.
Uśmiech​nę​ła się. Lu​bi​ła te jego kom​ple​men​ty, na​wet je​śli nie było w nich wie​le

praw​dyczysen​su.Poczym,zu​peł​niedlasie​bienie​spo​dzie​wa​nie,za​pro​po​no​wa​ła:

‒Mo​że​mysięspo​tkaćnaśnia​da​niu.Chcesz?
Przezchwi​lęza​le​głaci​sza.Tegosięnaj​wy​raź​niejniespo​dzie​wał.
‒Gdzie?–za​py​tał.
‒Przy​pusz​czam,żenadolejestbu​fetalbore​stau​ra​cja.
‒Ach,mia​łemnamy​śli:umnieczyucie​bie.Alero​zu​miem,do​brze.Tak,mająpo​-

kójśnia​da​nio​wy.Dzie​wią​ta?

‒Okej.
‒Tyl​kosięnieroz​myśl!
‒Tyteż.Pa!
‒Pa,dra​ga!Nadole,odzie​wią​tej.
Roz​łą​czy​łasięiob​ró​ci​łanaple​cy,pa​trzącwciem​nysu​fit.Coonawy​pra​wia​ła?Po

comia​ła​bysięznimspo​ty​kaćnaśnia​da​niutegoostat​nie​gopo​ran​ka?Ni​g​dysięjuż
prze​cieżpo​temniezo​ba​czą.Alenasamąmyślotym,żezo​ba​czygorazjesz​cze,po​-
czu​ła ra​dość i pod​nie​ce​nie. Przy​po​mnia​ła so​bie Ry​zar​da, jak stoi opar​ty o ścia​nę
zroz​pię​ty​mispodnia​mi,wo​dzą​cydo​oko​łanie​przy​tom​nymzroz​ko​szywzro​kiem.

Cze​muunie​goniezo​sta​łam?

Gdypo​ja​wi​łasięwja​dal​ni,Ry​zardstałprzywej​ściuiroz​ma​wiałzinnąko​bie​tą.

Tobyłbo​le​snyciosinie​malzmu​siłjądouciecz​ki,aleunio​słaso​ko​ląma​skęiwy​cią​-
gnę​ładonie​gonapo​wi​ta​nierękę.Mu​sia​łaprzy​znać,żewy​glą​dałbo​skowpro​stych
czar​nychspodniachibia​łejko​szu​liroz​pię​tejprzyszyi.Wtejsa​mejchwi​lipo​czu​ła
ukłu​cienie​pew​no​ści.Ko​bie​tage​sty​ku​lu​ją​caprzednimzpa​sjąmia​łanaso​bielek​ką
na​rzut​kęnabi​ki​ni,któ​rele​d​woza​kry​wa​łoide​al​nąfi​gu​rę.Jejma​skabyładośćpro​-
staibez​pre​ten​sjo​nal​na.

‒Pro​szę,kon​ty​nu​uj–zwró​ciłsięRy​zarddodru​giejko​bie​ty,któ​raza​mil​kłanawi​-

dokTif​fa​ny.

‒Ja…–Wi​daćbyło,żemakło​potzze​bra​niemmy​śli.Amożeniebyłapew​na,czy

przynie​zna​jo​mejmożeswo​bod​nieroz​ma​wiać?–Za​sta​na​wiamsię,czyna​głepo​gło​-
ski o nie​le​gal​nych ukła​dach i ko​nek​sjach z grec​ką ma​fią są praw​dzi​we. Re​pu​ta​cja
Zeu​sajestważ​nadlanaswszyst​kich,agdy​bysięoka​za​ło,żejestzwy​czaj​nymoszu​-
stem…Nie​jed​ne​muznasmo​gło​bytopo​waż​nieza​szko​dzić.

Tif​fa​ny była zbyt sku​pio​na na wpa​try​wa​niu się w Ry​zar​da, by zwró​cić od razu

uwa​gęnasensjejsłów.

‒KimjestZeus?–spy​ta​łaod​ru​cho​wo.
‒Na​szymgo​spo​da​rzem.
‒No,towiem.Alepozatym?
‒ Nikt nie wie – od​po​wie​dzia​ła ko​bie​ta, zby​wa​jąc ją pro​tek​cjo​nal​nym wzru​sze​-

niemra​mion.–Iwtymwła​śniepro​blem.

Tif​fa​nypo​dą​ży​łazabła​gal​nymspoj​rze​niem,ja​kieko​bie​tarzu​ci​łaRy​zar​do​wi.Naj​-

wy​raź​niej pró​bo​wa​ła od​cią​gnąć go na bok z po​wo​dów nie​ko​niecz​nie zwią​za​nych
zkło​po​ta​miklu​bu.

‒Niemo​że​myka​zaćmuod​sło​nićsięprzednami,gdysamili​czy​mynacał​ko​wi​tą

ano​ni​mo​wość–za​uwa​żyłRy​zard.-Tobytrą​ci​łohi​po​kry​zją.

‒Możeitak–zgo​dzi​łasięko​bie​ta.–Alebyćmożemymamywię​cejdostra​ce​nia.

Zresz​tą,samaniewiem…

Spoj​rza​ła jesz​cze raz bła​gal​nie na sa​mo​zwań​cze​go pre​zy​den​ta Bre​gno​wii, po

czymwi​dzącgocał​ko​wi​ciepo​chło​nię​te​googlą​da​niemnowoprzy​by​łej,dałazawy​-
gra​ną.Po​że​gna​łasięja​kimśle​d​wiezro​zu​mia​łympół​słów​kiemipochwi​lijużjejnie
było.

Tif​fa​nyunio​słapy​ta​ją​cobrwi,aleRy​zardru​chemgło​wydałjejdozro​zu​mie​nia,że

ko​bie​taniebyłani​kimdlanie​goważ​nym.

‒Dzieńdo​bry–po​wie​dział,po​chy​la​jącsię,byjąpo​ca​ło​wać.
Nadźwiękjegogło​supo​czu​ławzbie​ra​ją​cąwcie​lena​mięt​ność.
‒Umie​ramzgło​du,aty?
Je​dze​niebyłoostat​niąrze​czą,oja​kiejmy​śla​ła,alepo​szłazanimdoja​dal​ni.Usie​-

dliprzysto​li​kunie​opo​dalba​se​nuwkształ​ciela​gu​ny.Po​da​noimkawęizło​ży​liza​mó​-
wie​nie.

‒Pod​ry​waszko​bie​tynawszyst​kichtychim​pre​zach?‒Ktotobył?–za​py​ta​ła,na​-

dalniema​jącpew​no​ści,czymożemuufać.–Ja​kaśtwo​jabyła?

‒Dajspo​kój!Człon​ko​wieklu​bunieod​sła​nia​jąsięprzedin​ny​mi.
Zmru​ży​łaoczy.
‒Gdy​bymspoj​rza​łanaze​ga​rek,zo​ba​czy​ła​bymjejpseu​do​nim?
‒Pew​nietak.Chy​bażeza​blo​ko​wa​łasięnacie​bie.Roz​ma​wia​łazemnątyl​kodla​-

te​go,żespo​tka​li​śmysięwdrzwiachiroz​ma​wia​li​śmyjużwcze​śniej.

‒Oczym?
‒To…po​uf​ne.
‒Wi​du​jeszjąpozatymmiej​scem?
‒To…teżpo​uf​ne.
‒Więcnicminiepo​wiesz?
‒Takdzia​łatenklub.Alemogęcipo​wie​dziećtyle,żeni​g​dyniemia​łemzniąsto​-

sun​kówin​tym​nych.

Po​czu​ła, jak ja​kiś spię​ty mię​sień na dnie jej brzu​cha się roz​luź​nia. Spo​koj​nie, to

tyl​kohor​mo​ny,pró​bo​wa​łaso​biewmó​wić,niechcącsiępod​daćuczu​ciom,któ​remo​-
głybyćsil​niej​szeniżzwy​kłepłcio​wepo​żą​da​nie.

‒Za​zdrosz​częjejuro​dy–przy​zna​łaci​cho,za​wsty​dzo​na,żejesttakpłyt​ka.–By​-

łamkie​dyśtakaitoda​wa​łomipew​nośćsie​bie.Nieza​prze​czaj,wiemcomó​wię:by​-
ciefi​zycz​nieatrak​cyj​nymdajenie​praw​do​po​dob​nąsiłę.Mojamat​kawciążprzy​cią​ga

spoj​rze​nia męż​czyzn i uży​wa tego co​dzien​nie. Swo​ją dro​gą… do dziś się za​sta​na​-
wiam, czy nie dla​te​go wy​bra​ła tatę, a nie sta​re​go Hol​bro​oka. Nie żeby ten był
brzyd​ki,aletatamiałnie​malodmło​do​ściwy​glądra​so​we​gopo​li​ty​ka,jak​bybyłstwo​-
rzo​ny,byubie​gaćsięopre​zy​den​tu​rę.Mamachcia​ła,byjejdzie​cibyłynaj​ład​niej​sze
wsta​nie.Ido​sta​łaodlosuto…

Zno​wuod​ru​cho​woprzy​su​nę​ładłońdoswo​ichblizn.Ażmu​siałchwy​cićjązarękę.
‒Skończjużztym!Mó​wi​łemci,żeje​steśpięk​na.Dla​cze​gominiewie​rzysz?
Uśmiech​nę​łasię.
‒Tatajestdo​brymoj​cem,cu​dow​nymmę​żemimi​łymczło​wie​kiem,alemamnie​-

kie​dywra​że​nie,żeka​rie​rajestdlanie​gonaj​waż​niej​sza.Ażona,dzie​ci,cóż,sątyl​ko
do​dat​kiem,choć​bybar​dzocen​nym,doka​rie​ry.Na​uczy​łamsięjużztymżyć.

Ry​zardza​my​śliłsię.
‒Czytwójmążpla​no​wałka​rie​rępo​li​tycz​ną?
‒Otak–od​po​wie​dzia​łabezwa​ha​nia.–Dla​te​gospodo​bałsięta​cie.
‒Ato​bie?
‒Mnie?–Za​mknę​łaoczy,po​grą​ża​jącsięwnie​ła​twychwspo​mnie​niach.–Byłtro​-

chęsza​lo​ny,nie​ty​po​wyjaknachłop​cazdo​brejro​dzi​ny.

‒Achtak?
‒Mia​łotoswo​jezłestro​ny.Tro​chęzabar​dzolu​biłal​ko​hol.Ażdodnia,kie​dypi​ja​-

nyusiadłzakół​kiem.Noaletobyłjegoślub,ktobymuza​bro​niłtegodniapićszam​-
pa​na?

Za​le​głaci​sza.Ry​zardniewie​dział,conatood​po​wie​dzieć.
‒Strasz​niemiprzy​kro…
‒My​śla​łam…–kon​ty​nu​owa​łaTif​fa​ny.–My​śla​łam,żejakotyptro​chępo​strze​lo​ny

nie bę​dzie mimo wszyst​ko tak strasz​nie od​da​ny ka​rie​rze jak mój oj​ciec. Bo tego
chcia​łamswo​imdzie​ciomoszczę​dzić.Aleczytakbybyło,niezdą​ży​łamsięprze​ko​-
nać.

‒Chceszdaćswo​imdzie​ciomdzie​ciń​stwo,któ​re​gosamaniemia​łaś?
Pod​nio​słananie​gooczy.
‒Chcia​łam.
Przyj​rzał jej się uważ​niej. Tak, Tif​fa​ny nie mia​ła naj​wy​raź​niej do​świad​cze​nia

wukry​wa​niuswychuczuć.

‒Wciążmo​żeszmiećro​dzi​nę–za​pew​niłspo​koj​nym,sto​no​wa​nymgło​sem.–Dla​-

cze​goniepró​bu​jeszjejza​ło​żyć?

Rękązno​wuchcia​ławska​zaćnama​skę,aletymra​zemsamazdo​ła​łasiępo​wstrzy​-

mać.

‒Aty?–od​bi​łapi​łecz​kę.‒Dla​cze​goniemaszżony,dzie​ci?Chy​bażeoczymśnie

wiem?

‒Ja?Jaje​stempo​ślu​bio​nymo​je​mukra​jo​wi.Ipra​cy.Wszyst​ko,coro​bię,ro​biędla

mo​ichlu​dzi.

Nie wie​dzia​ła, co na to od​po​wie​dzieć. Jego za​pew​nie​nia brzmia​ły tro​chę pa​te​-

tycz​nieijaknajejgustsztucz​nie,alezdru​giejstro​nywie​dzia​ła,coonijegokraj
mie​lizasobą:woj​nędo​mo​wą,ty​sią​ceza​bi​tych,zruj​no​wa​nemia​sta.

‒Jakwsze​dłeśdopo​li​ty​ki?Tozna​czypotejka​rie​rzewnaf​cie,wRo​sji…–spy​ta​-

ła,gdykel​nerroz​sta​wiałprzednimije​dze​nie.

‒Mu​sia​łemprzy​je​chaćnapo​grzeb.
‒Po​grzeb?
‒Mat​ki.Zo​sta​łaza​bi​ta…
‒OBoże!
‒Zresz​tąwprzy​pad​ko​wejstrze​la​ni​nie,oiledasiętooczy​wi​ścieusta​lić.Napo​-

grze​bie zda​łem so​bie spra​wę, jaka od​po​wie​dzial​ność cią​ży na ro​dzi​nie. A po​tem
zgi​nąłmójoj​ciec…

‒Jezu!
‒Onjużwza​pla​no​wa​nymza​ma​chu.Po​wie​dzia​łemso​biewte​dy:Dość!Niemogę

sięba​wićwzbi​ja​niefor​tu​ny,kie​dymójkrajto​niewekrwi.

‒Notak…–przy​tak​nę​łaTif​fa​ny.
‒Aleodtegocza​su–mó​wiłda​lejRy​zard–wszyst​kojestjak​była​twiej​sze.
‒Jakto?
‒Wiem,comamwży​ciuro​bić.Mamsta​łyazy​mut:mójkraj.Bre​gno​wia.
Zno​wu za​brzmia​ło pa​te​tycz​nie, ale tym ra​zem Tif​fa​ny nie czu​ła już w jego sło​-

wachaniodro​bi​nyfał​szu.

‒Przej​dzie​mysiępoga​le​riisztu​ki?–za​pro​po​no​wał,na​glezmie​nia​jącte​mat.
‒Ajesttutaka?–Pod​nio​słazdzi​wio​neoczy.
‒Tak.Wśrod​ku,podzie​mią.Zdalaodsłoń​caiwil​go​ci.
‒ Na​praw​dę? A co tam mają? Są​dząc po tu​tej​szym prze​py​chu, spo​dzie​wam się

Le​onar​dadaVin​ci.

‒ Gdy​by był na sprze​daż, Zeus już by go za​ku​pił. Póki co in​we​stu​je, z tego co

wiemwsztu​kęwspół​cze​sną.Tocał​kiemnie​złybiz​nes,zwłasz​czate​raz,kie​dymamy
co​raz wię​cej no​wo​bo​gac​kich ko​lek​cjo​ne​rów z Chin, Ro​sji czy na​wet mo​ich Bał​ka​-
nów.

Chcia​łaza​py​tać,czyionjestjed​nymznich,alewporęugry​złasięwję​zyk.Po​my​-

śla​ła zresz​tą, że Ry​zard nie trzy​mał​by pew​nie za​ku​pio​ne​go cen​ne​go ar​te​fak​tu
w pry​wat​nej ko​lek​cji, a od​dał go do otwar​te​go dla wszyst​kich mu​zeum w swo​im
kra​ju.

Chwi​lę póź​niej cho​dzi​li już po ga​le​rii z ko​mik​so​wy​mi ob​ra​za​mi, kon​ku​ru​ją​cy​mi

zland​sza​fta​mizesta​re​goświa​taisztu​kąafro​la​ty​no​skąwpo​sta​cicu​dacz​nychrzeźb
sło​niczyży​raf.Za​ko​cha​łasięwpa​ra​sol​cezbar​wio​ne​goszkła,głów​niezpo​wo​dujej
nie​do​rzecz​nejbez​u​ży​tecz​no​ści.

‒Iletokosz​tu​je?–spy​ta​ła,szu​ka​jącceny.
‒Au​kcjaod​bę​dziesięzaparęgo​dzin.
‒Wró​ci​my?
‒Je​ślichcesz.
‒ Chcę tego użyć jako ochro​ny przed słoń​cem – po​wie​dzia​ła, wa​żąc pa​ra​sol​kę

wręce.Wa​ży​łado​bredzie​sięćkiloibyłaza​pew​nenaj​bar​dziejnie​prak​tycz​nąpa​ra​-
sol​kąnazie​mi,aleTif​fa​nyuzna​ła,żemusijąmieć.

‒ Masz pięk​ny uśmiech – za​uwa​żył Ry​zard, przy​glą​da​jąc się dzie​cię​cej ra​do​ści,

jakanawi​doksta​ro​mod​nejpa​ra​sol​kiroz​pro​mie​ni​łatwarzTif​fa​ny.–Chciał​bymzo​-
ba​czyć,jakopa​laszsiępodniąnago–do​dałni​skimto​nem,któ​ryzda​wałsięwdzie​-
raćpodjejskó​ręijąła​sko​tać.

‒Ajabymchcia​ła…

Nie zdą​ży​ła do​koń​czyć, bo po​czu​ła na so​bie jego do​tyk, a po ko​lej​nej se​kun​dzie

jegoję​zykata​ku​ją​cyjejusta.Pró​bo​wa​łasięro​zej​rzeć,czyniktichniewi​dzi,alenie
po​zwo​liłjejnato,apochwi​liza​po​mnia​łaab​so​lut​nieowszyst​kimpozaogar​nia​ją​cym
ichsza​leń​stwem.

‒Chcęcięmiećwłóż​ku–po​wie​działchra​pli​wie,od​naj​du​jącpodma​skąjejna​gie

uchoiwsu​wa​jącwnieczu​bekję​zy​ka.

Tego do​zna​nia jesz​cze nie zna​ła. Cała jej sil​na wola i reszt​ki ba​rier obron​nych

wtymmo​men​cieru​nę​ły.Je​dy​ne,cojąjesz​czepo​wstrzy​my​wa​ło,tomyśloro​ze​bra​-
niusięprzednimwświe​tlednia.Czyniepo​czu​jeobrzy​dze​nianawi​dokjejblizn?

‒Teżtegochcę‒przy​zna​łaszep​tem.
Uniósł gło​wę. Jego za​bor​cze dło​nie za​mar​ły i stward​nia​ły, za​ci​ska​jąc się na jej

pal​cach.

‒Tak?
Wstrzy​ma​łaod​dechipo​tak​nę​łakrót​ko.

Krewszu​mia​łajejwuszach,takżele​d​wosły​sza​ła,copo​wie​działdoho​stes​sy,gdy

wra​ca​lidoholu.

‒ Wcze​śniej​sze wy​mel​do​wa​nie? – po​wtó​rzy​ła, gdy po​pro​wa​dził ją przez drzwi,

któ​reho​stes​saotwo​rzy​łaska​nemkciu​kaorazkar​tą.–Prze​cieżstądniewy​pusz​cza​-
ją.

‒Zło​takar​taczłon​kow​skamaswo​jeplu​sy–po​wie​działsu​cho.–Alezpo​wro​tem

jużnasniewpusz​czą.

‒Amojerze​czy?–Za​trzy​ma​łasięnaram​piepro​wa​dzą​cejdoma​ri​ny,gdziekil​ka

przy​ku​wa​ją​cych wzrok luk​su​so​wych jach​tów pod​ska​ki​wa​ło na wo​dzie jak za​baw​ki
wwan​nie.

‒Na​szeba​ga​żezo​sta​nądlanasspa​ko​wa​ne.Wkoń​cuzacośimpła​ci​my,Tif​fa​ny.
Za​ma​chał i po​wie​dział coś po bre​gno​wiań​sku do mło​de​go męż​czy​zny koło ka​ta​-

ma​ra​nu.Łódźna​zy​wa​łasię„Lu​iza”imia​łapo​ma​rań​czo​wyża​gielowi​nię​tywo​kółpo​-
je​dyn​cze​gomasz​tu.Byłataklśnią​cobia​ła,żeTif​fa​nymu​sia​łazmru​żyćoczy.

‒Po​sto​imynako​twi​cyjesz​czeparęgo​dzin–po​wie​działRy​zardwod​po​wie​dzina

py​ta​nie człon​ka za​ło​gi. – Chy​ba że bę​dzie​my się mu​sie​li prze​su​nąć, żeby zro​bić
miej​scedlako​gośwy​pły​wa​ją​ce​goPo​wiedzka​pi​ta​no​wi,żeprzy​pły​nę​li​śmyiza​mó​wi​-
mylunch,gdybę​dzie​mygo​to​wi,alepókiconiechce​my,bynamprze​szka​dza​no.

Tif​fa​nyza​ru​mie​ni​łasiępodma​ską.Ry​zardniekryłsięwca​leztym,coza​mie​rza​li

ro​bić. Po​pro​wa​dził ją przez sa​lon o gład​kich za​okrą​glo​nych li​niach, utrzy​ma​ny
wuspo​ka​ja​ją​cejokoko​lo​ry​sty​ceko​ścisło​nio​wejizbie​la​łejnasłoń​cuzie​mi.Pa​no​ra​-
micz​neoknootwie​ra​łosięnadpo​ko​jemwy​po​czyn​ko​wymzba​rem,wpusz​cza​jącdo
po​miesz​cze​nia od​bi​cie tur​ku​so​wej wody i błę​kit​ne​go nie​ba. Mi​nę​li krót​ką klat​kę
scho​do​wą,któ​rapro​wa​dzi​ładoka​bi​nyna​wi​ga​cyj​nejipochwi​lizna​leź​lisięwka​ju​-
ciegłów​nej.

‒Nie​sa​mo​wi​te–wes​tchnę​ła,niemo​gącsiępo​wstrzy​mać.Wi​dzia​ławży​ciuwie​le

ład​nychwnętrz,alebyłaoszo​ło​mio​nawy​kwint​ną,aza​ra​zemfunk​cjo​nal​nąele​gan​cją
po​miesz​cze​nia. Szu​fla​dy i ko​mo​dy w ja​snym drew​nie te​ko​wym zaj​mo​wa​ły miej​sce
podokna​mi,któ​reod​sła​nia​ływi​dokoką​ciestuosiem​dzie​się​ciusto​pi.Drzwipro​wa​-
dzi​łyzjed​nejstro​nynawe​wnętrz​nypo​kład,azdru​giejnadziób.Wjed​nymza​okrą​-

glo​nymkrań​cupo​ko​juznaj​do​wa​łosięskru​pu​lat​nieroz​pla​no​wa​nemiej​scepra​cy,po
dru​giej stro​nie sta​ła za​okrą​glo​na sofa, skie​ro​wa​na na pła​ski te​le​wi​zor wi​szą​cy na
ścia​niena​prze​ciwłóż​ka.

Samołóż​kobyłoiściekró​lew​skichroz​mia​rów–smu​kłeipo​tęż​ne,zlnia​nąpo​ście​-

lą w mig​da​ło​wym ko​lo​rze prze​cię​tym w no​gach śmia​łym cze​ko​la​do​wym pa​sem.
Ode​rwa​łaodnie​gowzrok,gdyusły​sza​łasze​lesz​czą​cydźwiękizmie​ni​łosięoświe​-
tle​nie ‒ to Ry​zard opusz​czał fa​lu​ją​ce za​sło​ny, tak by słoń​ce de​li​kat​nie przez nie
świe​ci​ło, za​ra​zem za​pew​nia​jąc im pry​wat​ność. Jej żo​łą​dek pod​sko​czył, a dłoń za​-
czę​ła od​ru​cho​wo szu​kać opar​cia, gdyż pod​ło​ga w tym sa​mym cza​sie za​fa​lo​wa​ła.
Nie​przy​zwy​cza​jo​nadoży​cianało​dziomalnieupa​dła.Wostat​niejchwi​liob​ję​łoją
moc​nera​mięRy​zar​da.

‒Toco?Go​to​wa?–za​py​tałnie​coza​wa​diac​kimgło​sem,wktó​rymdałosięjed​nak

wy​czućnutęnie​pew​no​ści,jak​bylękprzedod​rzu​ce​niem.Bylijużwpraw​dzienajego
te​ry​to​rium,alemimowszyst​ko…

De​li​kat​niezdję​łajegodło​niezta​liiiode​szłaokrok.Ma​skawy​da​wa​łasiępo​trzeb​-

ną ochro​ną, więc ją zo​sta​wi​ła, się​ga​jąc naj​pierw do gu​zi​ków w ma​ry​nar​ce. Zdję​ła
ją, ob​na​ża​jąc ra​mię upstrzo​ne pla​ma​mi czer​wie​ni, różu i bie​li – bli​zna​mi po prze​-
szcze​pach.Niepa​trzącnanie​go,roz​pię​łaspodnieizdję​łaje.Jejlewanogawy​glą​-
da​łarów​nieźlejakra​mię,aszczytpra​wejbyłpe​łenpro​sto​ką​tów,zktó​rychpo​bra​-
noskó​ręnaprze​szcze​py.Brzuchno​siłtesameśla​dy.Od​rzu​ci​łaje​dwab​nytopista​ła
te​raz o krok od nie​go, je​dy​nie w wi​śnio​wym sta​ni​ku, majt​kach i zło​tych gla​dia​tor​-
kach.

‒Niewstydźsięswe​gocia​ła,Tif​fa​ny.Niewstydźsiębólu.
Chcia​łausły​szeć,żejestład​namimoblizn,aleto,copo​wie​dział,byłojesz​czelep​-

sze.Na​peł​ni​łojąuczu​ciem,któ​re​goniemo​głaopi​sać.Wspię​łasięnapal​ceiprzy​tu​-
li​ładonie​gomoc​no.

DłońRy​zar​daprze​su​nę​łapojejna​gichple​cachwdół,gdziestrin​gieks​po​no​wa​ły

na​giepo​ślad​ki.Zła​pałzaniedłoń​miiprzy​su​nąłTif​fa​nydosie​bie.

‒Je​steśpod​nie​co​ny!–wes​tchnę​łaoszo​ło​mio​na.
‒Mamcięnagąkołołóż​ka.Jak,dodia​bła,miał​bymniebyćpod​nie​co​ny?
Za​śmia​ła się, a po​tem pi​snę​ła, gdy pod​niósł ją i de​li​kat​nie po​ło​żył na ma​te​ra​cu.

Drżą​cy​miodżą​dzyrę​ka​miza​cząłpo​spiesz​niezdej​mo​waćzjejstópbuty.

‒Niezniszczich.Lu​bięje–po​wie​dzia​ła,od​ry​wa​jącdłońodza​pię​ciasta​ni​ka,by

się​gnąćpopa​sekbuta.

‒Coto?–spy​tał,za​cze​pia​jącdwapal​cenajejmajt​kach.–Teżulu​bio​ne?Bonie

mamjużcier​pli​wo​ści.

Ro​ze​śmia​łasię.Alepochwi​li,gdynadniąsiępo​chy​lał,przy​tła​cza​jącjąswo​jąsiłą,

ze​sztyw​nia​ławocze​ki​wa​niunato,comia​łona​stą​pić.Mimojegopo​ryw​czo​ści,mimo
za​bor​cze​gospoj​rze​nia,czu​łasięprzynimcał​ko​wi​ciebez​piecz​nie:byłnie​cier​pli​wy,
alenienie​zdy​scy​pli​no​wa​ny.Zdjąłjejsta​nikiprzyj​rzałsiębli​żejpier​siom.

‒Czytoboli?–spy​tał,śle​dzącpal​cemli​niębli​zny,któ​rajakpło​mieńli​za​łabokjej

pier​si.

‒Pra​wienicnieczu​ję.Znisz​czo​nener​wy.Znasztouczu​cie,jakwra​caszodden​ty​-

stypoznie​czu​le​niu,ido​pie​roza​czy​nascho​dzić?

‒ Ja​sne. Do​brze wie​dzieć. Sku​pię się za​tem na miej​scach, gdzie masz jesz​cze

czu​cie.–Ująłjejlewąpierśimu​snąłkciu​kiemsu​tek.

Wzdry​gnę​łasię.Do​zna​niebyłosil​niej​sze,niżsięspo​dzie​wa​ła.
‒Mamprze​stać?–spy​tał.
‒Nie,nie.Toprzy​jem​ne,tyl​kona​praw​dę…‒Za​ru​mie​ni​łasię.Czu​łasiępopro​stu

nie​swo​jo,le​żącwpeł​nymsłoń​cuzpięk​nymna​gimmęż​czy​znąuswe​goboku.Nę​ka​ły
jąsprzecz​neemo​cje:bysięwnie​gowtu​lićlubbyna​tych​miastwszyst​koprze​rwać
idaćso​bieczas.Alejakiczas?Prze​cieżwię​cejsięchy​baniezo​ba​czą…

Opu​ścił gło​wę, by po​li​zać jej su​tek. Pie​ścił w ten spo​sób na prze​mian to jed​ną

pierś,todru​gą,spra​wia​jąc,żewiłasięnie​prze​rwa​nie.Niewie​dzia​ła,czyza​koń​cze​-
nia ner​wo​we w pier​siach re​kom​pen​so​wa​ły nie​do​bór tych obok, ale spo​sób, w jaki
jegoję​zykba​wiłsięniąde​li​kat​nie,spra​wiał,żeza​ci​ska​łauda.

‒Lewyjestbar​dziejwraż​li​wy–wy​dy​sza​ła,wpla​ta​jącpal​cewjegokrót​kie,gę​ste

wło​sy i od​py​cha​jąc się od jego ra​mion, nie​pew​na, czy chce, żeby prze​stał, czy też
żebyprze​szedłdoresz​ty.

‒Za​uwa​ży​łem–od​po​wie​działzsa​mo​za​do​wo​le​niem.Otwo​rzyłustaipo​ssałde​li​-

kat​niejejlewysu​tek.

‒Ry​zard–krzyk​nę​łapochwi​li,ugi​na​jącko​la​na,roz​chy​la​jącudaipró​bu​jącchwy​-

cićgomoc​niej.Zsu​nąłsięni​żej,gry​ząclek​kownę​trzejejuda.

‒Wiesz,ileróż​nychrze​czychcęztobązro​bić?
Jęk​nę​ła.
‒Rób,cochcesz.Uwiel​biamkaż​dytwójdo​tyk.
Przezchwi​lęniero​biłnic.Za​sta​na​wia​łasię,czymożepo​wie​dzia​łacośnietak,ale

w tym mo​men​cie po​czu​ła, jak de​li​kat​nie roz​su​wa jej nogi. A za​raz po​tem po​czu​ła
jegowar​gi.Przy​jem​nośćbyłatakin​ten​syw​na,żedooczuna​pły​nę​łyjejłzy.Te​raznie
mia​łajużwąt​pli​wo​ści,cze​gopra​gnie.

‒Wejdźwemnie!–wy​szep​ta​ła.
Ry​zardprze​śli​zgnąłsięponiejwgóręjakkot,achwi​lępóź​niejTif​fa​nyusły​sza​ła

dźwięk roz​dzie​ra​ne​go opa​ko​wa​nia pre​zer​wa​ty​wy. Gdy wszedł w nią, po​wi​ta​ła go
zdu​szo​nymokrzy​kiem,wbi​ja​jącwpa​znok​ciewjegosze​ro​kiera​mio​na.Wsu​wałsię
wniąde​li​kat​nym,aleza​ra​zemzde​cy​do​wa​nymru​chem.

‒Niemogęuwie​rzyć,żeje​stemje​dy​nymmęż​czy​zną,któ​rywie,jaknie​sa​mo​wi​ta

je​steś – po​wie​dział gar​dło​wo, pod​trzy​mu​jąc ją za ra​mio​na, gdy sam ko​ły​sał się na
boki,wcho​dzącwniąco​razgłę​biej.Tif​fa​nymia​ławra​że​nie,żejejcia​łoprze​sta​łodo
niejna​le​żeć.Drża​łazpod​nie​ce​nia,czu​łajed​no​cze​śnieisiłę,isła​bość,przy​wie​ra​jąc
donie​go.

Ry​zardpo​ca​ło​wałją,pra​gnącwię​cejiwię​cej.Jejca​łej.Naza​wsze.Aletoin​ten​-

syw​ne,głę​bo​kiepo​sia​da​nieniemo​głotrwaćwiecz​nie.Wkoń​cuod​su​nąłsięnatyle,
byeks​ta​zaprze​pły​nę​łaprzeznie​go.Tif​fa​nysma​ko​wa​łajakja​kiśnie​ziem​skinar​ko​-
tyk.

Czu​jąc, że za chwi​lę doj​dzie, my​ślał tyl​ko o tym, jak wy​peł​nić i ją tym sa​mym

wszech​ogar​nia​ją​cym za​chwy​tem. Od​ru​cho​wo chciał po​cze​kać, ale Tif​fa​ny wy​szlo​-
cha​łajegoimię,cospo​wo​do​wa​ło,żebezwzglę​dunawszyst​koprzy​spie​szyłtem​po
ipochwi​liza​dałjejde​cy​du​ją​ce,osta​tecz​nepchnię​cie,naktó​reod​po​wie​dzia​łaspa​-
zma​tycz​nymszarp​nię​ciemcia​łaigło​śnymkrzy​kiem;oboj​guwy​da​łosięwtejchwi​li,
żeutra​ci​lirów​no​wa​gęilecągdzieśwot​chłań,któ​ramia​łaimprzy​nieśćulgę.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Ry​zardodło​żyłpra​cę,któ​rejnatendzieńmiałjużdo​syć.Wszyst​kozresz​tąbyło

pod kon​tro​lą. Od trzech go​dzin byli na mo​rzu. Wy​szedł na po​kład, po​roz​ma​wiał
chwi​lęzka​pi​ta​nemiprze​jąłodnie​goster.Przykaż​dymsil​niej​szymszarp​nię​ciuwia​-
tru gra​tu​lo​wał so​bie de​cy​zji kup​na ka​ta​ma​ra​nu i re​zy​gna​cji z ło​dzi jed​no​ka​dłu​bo​-
wej.Wkoń​cu,po​wie​działdosie​bie,wjegosta​rymszku​ne​rzenieda​ło​bysięzta​kim
kom​for​tem upra​wiać sek​su, na​wet sto​jąc w por​cie. Przy​po​mniał so​bie, jak przed
czte​re​mago​dzi​na​miTif​fa​nygodo​sia​dła,ła​mią​cymsięgło​sempro​szącowska​zów​ki,
jak ma to ro​bić. Prze​cież na tra​dy​cyj​nej ło​dzi spa​dła​by przy byle prze​chy​le z koi!
Atakmógłsięroz​ko​szo​waćko​ły​sa​niemsięjejide​al​nychwkształ​ciepier​siiustza​-
ró​żo​wio​nychodse​tekpo​ca​łun​kównadswo​jątwa​rzą.

Byłomutakdo​brze,żepo​my​ślał,żemógł​bywtymmo​men​cieumrzeć.Jak​żesłod​-

kąmiał​bywte​dyśmierć!

Alepo​temmu​siałwró​cićdorze​czy​wi​sto​ściiza​jąćsiępil​ny​mispra​wa​mizwią​za​ny​-

mizBre​gno​wią.Wstałci​cho,byniezbu​dzićśpią​cejnaszczę​ścieka​mien​nymsnem
Ti​fan​ny,ubrałsięipod​szedłdopro​wi​zo​rycz​ne​gobiur​kazlap​to​pem.Byłna​dalbar​-
dzo roz​grza​ny; otarł za​tem twarz chu​s​tecz​ką i roz​piął koł​nie​rzyk, by owia​ła go
wpa​da​ją​cadoka​ju​typrzezpół​przy​mknię​teoknoożyw​czabry​za.Agdyitoniepo​-
ma​ga​ło,wziąłwsą​sied​niejka​ju​ciezim​nyprysz​nic,cotro​chęgouspo​ko​iło.

Pod​jąłwów​czasnie​ła​twąde​cy​zjęcodonichoboj​ga.Za​sta​na​wiałsięnadtymjesz​-

czewklu​bie,alete​razwresz​ciepo​sta​no​wił.Aje​ślimiałwtejkwe​stiija​kie​kol​wiek
wąt​pli​wo​ści, to roz​wia​ło je wspo​mnie​nie jej po​żą​da​ją​cych go oczu, kie​dy mó​wi​ła:
Uwiel​biamkaż​dytwójdo​tyk…

Naj​wy​raź​niejza​ist​nia​łamię​dzynimija​kaśche​mia.Po​sta​no​wiłwięcprze​dłu​żyćich

zna​jo​mość,afakt,żeTif​fa​nyspa​łatwar​dymsnem,je​dy​niemuwtymdo​po​mógł.Je​-
dy​neobiek​cje,ja​kiemiał,zwią​za​nebyłyzpa​mię​ciąoLu​izie–za​sta​na​wiałsię,czy
ro​biącto,corobi,wja​kiśspo​sóbjejniezdra​dza.Jej,któ​rako​cha​łagotakmoc​no,
że wy​bra​ła śmierć z wła​snej ręki, by mu nie za​szko​dzić. Umar​ła, ale wciąż żyła
wjegosnach.Czyza​temwo​becniejbyłotowpo​rząd​ku?Alepo​tempo​my​ślał,żeje​-
że​li jest tam​ten świat i Lu​iza go wi​dzi z nie​ba, to pew​nie mu wy​ba​czy – prze​cież
chcia​łatyl​kojegodo​bra,ate​raztymdo​bremjestdlanie​goko​bie​ta,któ​rąnie​spo​-
dzie​wa​nienaswo​jejdro​dzespo​tkał.Niemiałchy​bapo​wo​du,byczućsięjakzdraj​-
ca.Prze​cieżTif​fa​nyitakniezaj​miejejmiej​sca,niesta​niesięjegożoną.Tąmo​gła
byćtyl​koLu​izainiebę​dzieniąjużnikt.

Uspo​ko​jo​ny tą my​ślą za​pra​gnął zo​ba​czyć Tif​fa​ny. Ski​nął na pierw​sze​go ofi​ce​ra

imło​dzie​niecpo​lu​zo​wałża​giel,byzła​paćwię​cejwia​tru.

Tif​fa​nywy​da​wa​łosię,żewy​pa​dłazłóż​ka.
Obu​dzi​ła się z krzy​kiem i roz​po​star​ła ra​mio​na, któ​ry​mi za​par​ła się o ma​te​rac.

Nie,niespa​dła,alebu​ja​łasiętowtę,towdru​gąstro​nę,aopa​no​ra​micz​nąszy​bęod

stro​nydzio​bucorazude​rza​łybry​zgiwody.Za​ję​łojejchwi​lę,za​nimzro​zu​mia​ła,co
siędzie​je.

Orany,mypły​nie​my!
Pły​wa​łajużwcze​śniejnaża​glów​kach,mia​ławięcdo​świad​cze​niewcho​dze​niupo

bu​ja​ją​cej się ło​dzi, a na do​da​tek ka​ta​ma​ran, wspie​ra​ją​cy się na dwóch pło​zach,
prze​chy​lał się tyl​ko tro​chę. Po​de​szła do szy​by i zo​ba​czy​ła przed sobą roz​le​głe,
lśnią​cewsłoń​cumo​rze.

‒Ry​zard,cosiędzie​je?–spy​ta​łanagłos,aleonjejoczy​wi​ścieniesły​szał.
Ro​zej​rza​łasięzaubra​nia​mi.Wja​kimślu​ster​kuuchwy​ci​łaką​temokaswo​jeod​bi​-

cie i aż się wzdry​gnę​ła. Wło​sy mia​ła po​tar​ga​ne, zmierz​wio​ne jak koł​tun. Ra​zem
zbli​zna​mipoprze​szcze​pachniepre​zen​to​wa​łosiętonaj​le​piej,anado​da​tekbo​lałją
bokpier​si,októ​ryotarłsięjegoza​rost–nieżebytegoża​ło​wa​ła,aletakczyina​czej
niemo​głasiępo​ka​zaćwtymsta​nienapo​kła​dzie.

Po​wio​dławzro​kiemdo​oko​łaiod​na​la​zławej​ściedoka​bi​nyprysz​ni​co​wej.Popię​ciu

mi​nu​tachbyłajużczy​ściut​ka,ucze​sa​nai,dzię​kizna​le​zio​ne​muwka​bi​niedez​odo​ran​-
to​wioza​pa​chu,któ​rymoż​nabyłouznaćzauni​seks,pach​ną​ca.Wtor​biezeswo​imi
ubra​nia​mi – któ​re naj​wy​raź​niej na łódź w por​cie do​star​czy​ła ob​słu​ga klu​bu; choć
kie​dynibyzdą​ży​litozro​bić?–zna​la​złaspodnieitopbezrę​ka​wów;takubra​napo​-
szłaszu​kaćswo​je​goko​chan​ka.I,coważ​ne,zde​cy​do​wa​łasięnieza​kła​daćma​ski–
niebę​dziesięjużukry​waćzeswo​imbó​lempoką​tach;samjądotegoza​chę​cał.Bę​-
dzie jej tro​chę głu​pio przy pierw​szym kon​tak​cie z za​ło​gą, ale trud​no, mu​szą się
przy​zwy​cza​ić.Zresz​tą,tenrejstochy​baja​kiśkró​ciut​ki,pa​ro​go​dzin​nywy​pad?Tyl​-
kodla​cze​gojejoni​czymniepo​wie​dział?Możechciał,żebytobyłanie​spo​dzian​ka?

Zna​la​złagood​po​czy​wa​ją​ce​gowcie​niunaru​fie,opar​te​goowo​do​od​por​nepo​dusz​-

kiwbu​do​wa​nejwka​dłubsofy,jakczy​tałcośzta​ble​tu,są​czącdrin​kazso​kiempo​mi​-
do​ro​wym. Dwa me​try da​lej, przy ste​rze, stał mło​dzie​niec, z któ​rym parę go​dzin
wcze​śniejRy​zardroz​ma​wiałwpor​cie.

‒Cosięsta​ło?–spy​ta​ła.
‒Po​my​śla​łem,żeparęgwał​tow​nychzwro​tówpo​win​nocięwy​rzu​cićzłóż​ka.
‒No,tocisięuda​ło–przy​zna​ła.–Pły​nie​my?
‒Jakwi​dać.
‒A…mogęspy​taćdo​kąd?
‒NaKubę.
‒NaKubę?
‒Tak,wzy​wa​jąmnietamin​te​re​sy.Niemo​głemtegood​kła​dać.
‒I…nieprzy​szłocidogło​wymnieobu​dzićiotympo​in​for​mo​wać?
‒Taksłod​kospa​łaś–uśmiech​nąłsię,pa​trzącnaniąnie​conie​pew​nymwzro​kiem.
‒Czyim​mu​ni​tetpre​zy​denc​kichro​niodzbrod​nipo​rwa​nia?
Za​śmiałsię.
–Wi​dzę,żehu​morcięnieopusz​cza,za​temnieprze​ży​wasztegopo​rwa​niaja​koś

bar​dzotrau​ma​tycz​nie.

‒Janie,alemójbrat,któ​rycze​kanamniete​razpew​nienalot​ni​sku,ow​szem.
Wy​obra​zi​ła so​bie bra​ta za​mar​twia​ją​ce​go się, co się z nią sta​ło. I, co gor​sza,

dzwo​nią​ce​godoojcazno​wi​nąojejznik​nię​ciu.Czyjegoser​cetoznie​sie?

Tym​cza​semRy​zardwy​da​wałsięwogó​lenieprzej​mo​waćsy​tu​acją.

‒Niesą​dzę,bytwójbratszcze​gól​niesięza​mar​twiał–po​wie​działzdziw​nąpew​-

no​ściąsie​bie.

Osłu​pia​ła.Przy​ło​ży​ładłońdoczo​ła,byspraw​dzić,czyniemago​rącz​ki.Przezmo​-

mentwy​da​łojejsię,żetowszyst​kojestja​kąśha​lu​cy​na​cją.

‒Moipra​cow​ni​cy–wy​ja​śniałRy​zard‒roz​ma​wia​liznim,gdyza​bie​ra​litwo​jerze​-

czyzklu​bu.

‒Two​jaob​słu​gaza​bie​ra​łamojerze​czy?
‒Tak.Jakwy​ja​śni​li,żepły​nieszzemnąwkil​ku​dnio​wyrejs,twójbratpo​cząt​ko​wo

się za​nie​po​ko​ił, a na​wet, po​wie​dział​bym, zde​ner​wo​wał, ale po za​sta​no​wie​niu się
stwier​dził,żeje​steśdo​ro​słąko​bie​tąiro​bisz,cochcesz.

‒Achtak?
‒Naj​wy​raź​niejza​le​żymubar​dzonado​brychre​la​cjachwa​szejro​dzi​nyzBre​gno​-

wią.–Ry​zarduśmie​chałsięoduchadoucha.

Nonie,tegobyłojużzawie​le.Wku​rzo​napo​waż​nieTif​fa​nysyk​nę​ła:
‒Więcniedość,żepo​krzy​żo​wa​łeśmojepla​ny,towświatpo​szłajesz​czewieść,że

mnieuwio​dłeś?

Pod​niósłnaniąau​ten​tycz​niezdu​mio​neoczy.
‒ Czyż​byś się wsty​dzi​ła fak​tu, że je​steś go​ściem na moim jach​cie? Uspo​kój się,

wszyst​kobę​dziedo​brze,zo​ba​czysz.Atwo​jaro​dzi​nateżznasięchy​banadys​kre​cji?
Niejesttak,żeju​trobędąonasmó​wićwte​le​wi​zji.

‒ Ry​zard – po​wie​dzia​ła, pró​bu​jąc za​cho​wać spo​kój. – Za​bie​ra​jąc mnie z klu​bu,

po​wie​dzia​łeś,żezo​sta​je​mywma​ri​nie.

‒Naparęgo​dzin.Takbyło.Aleza​spa​łaś.
‒Po​wi​nie​neśbyłmnieobu​dzić!Iniepró​bo​waćzamnieroz​ma​wiaćzmoimbra​-

tem.Ja​kieonmazresz​tąpra​wo,byomniede​cy​do​wać?Totyl​komojaspra​wa!

–Więcsiętymnieprzej​muj.
‒Jakto?
‒Totyl​kotwo​jaspra​wa.Itwo​jade​cy​zja.
‒Mojade​cy​zja?!
‒Tak.
‒Nibyjak?
‒Po​wie​dzia​łomitotwo​jecia​ło,kie​dysięko​cha​li​śmywka​ju​cie.
Od​ru​cho​wospoj​rza​łanamło​dzień​cazaste​rem,aletenmiałminę,jak​bywszyst​-

kim,cogowtymmo​men​cieza​przą​ta​ło,byłali​niaho​ry​zon​tuprzeddzio​bem.

Spró​bo​wa​ła za wszel​ką cenę się uspo​ko​ić. Za​uwa​ży​ła, że na wspo​mnie​nie o ich

ko​cha​niusięwka​ju​cie,wdo​dat​kuprzyświad​ku,po​czer​wie​nia​łanapo​licz​kachjak
bu​rak.Ja​kiejśczę​ścijejspodo​ba​łosiętotakbez​ce​re​mo​nial​newy​zna​nie.Anasło​wa
„ko​cha​li​śmysię”cośukłu​łojąwdoł​ku.

‒Czymogęsięskon​tak​to​waćzmoimbra​tem?–spy​ta​ła.
‒Je​ślitwo​jako​mór​kaniedzia​ła,po​prośka​pi​ta​naopo​łą​cze​niezlą​dem.Jestwka​-

ju​cie na​wi​ga​cyj​nej. – Po​ka​zał ręką na otwar​te drzwi, za któ​ry​mi fak​tycz​nie wi​dać
byłomęż​czy​znęzesłu​chaw​ka​minauszach,stu​diu​ją​ce​gomapę.–Alera​dził​bymnaj​-
pierwspraw​dzićko​mór​kę.Pły​nie​mypókicowmia​rębli​skoląduimożebyćjesz​cze
za​sięg,zachwi​lęjed​nakod​bi​ja​mywkie​run​kuKuby.

Za​sięgfak​tycz​niebył.Sto​jącnadtor​bązeswo​imirze​cza​mi,wy​bra​łanu​merbra​-

ta. Chris ode​brał na​tych​miast. Wie​dział, co się dzie​je, nie​mniej za​nie​po​ko​jo​ny był
nienażar​ty.

‒Tiff,coty,dodia​bła,wy​pra​wiasz?–za​py​tałnapo​wi​ta​nie.
Po​sta​no​wi​łabyćtwar​da.Potymwszyst​kim,coprze​szła,ostat​niąrze​czą,oja​kiej

ma​rzy​ła,byłopłasz​cze​niesięprzedro​dzi​ną.

‒Jaktoco?Ro​bięto,ocomniezoj​cempro​si​li​ście.Za​dzierz​gu​jędo​bresto​sun​ki

zBre​gno​wią.

‒Ale…Dla​cze​gowtenspo​sób?
Nonie,tegojużbyłozawie​le!
‒Co?Tymniebę​dzieszuczyłmo​ral​no​ści?–rzu​ci​ła.–Ty,któ​rycodru​giwy​jazd

służ​bo​wykoń​czyszwłóż​kuja​kiejśpart​ner​kibiz​ne​so​wej?

‒Tiff…
‒Nowięcprzyj​mijdowia​do​mo​ści,żerazzda​rzy​łosiętorów​nieżmnie.Pu​ści​łam

sięzsa​mo​zwań​czympre​zy​den​temBre​gno​wii.

‒Niemogęuwie​rzyć…
‒Wco?Wto,żemogęsięjesz​czepo​do​baćja​kie​muśmęż​czyź​nie?Wy​obraźso​-

bie,żenaj​wy​raź​niejtaksięsta​ło.Ry​zardVrban​cicniedo​stałwy​mio​tównawi​dok
mo​ichblizn.

‒Tiff?
‒Co?
‒Zamą​draje​steśnato.To…niewtwo​imsty​lu.
‒Niewmoimsty​lu?Więcbyćmożepo​sta​no​wi​łamprze​jąćtwójstyl.Te​razbędę

jeź​dzić po kon​fe​ren​cjach biz​ne​so​wych i prze​la​ty​wać ta​bu​ny go​ści. Dla​cze​go to​bie
tomaucho​dzićnasu​cho,amnienie?

Na​stą​pi​łakrót​kaci​sza.Chrisnaj​wy​raź​niejzbie​rałmy​śli.
‒Tiff,nietochcia​łempo​wie​dzieć–rzu​ciłwresz​cie.
‒Aco?
‒Żeje​steśzamą​dra,by…miećna​dzie​ję,żecośpo​waż​ne​goztegowyj​dzie.
Za​nie​mó​wi​ła.Po​czu​łasięwja​kiśspo​sóbzra​nio​na,aleteż…Niemo​głaod​mó​wić

bra​tupew​nejra​cji:prze​cieżpa​trzączbokunato,coro​bi​łaak​tu​al​niezRy​zar​dem,
mu​sia​łotowy​glą​daćnaczy​stesza​leń​stwo.Pa​trzączresz​tąnietyl​kozboku,aleiod
środ​ka.Po​czu​ła,jakdooczuna​pły​wa​jąjejłzy.

‒Dzię​ki,Chris–za​szlo​cha​ła.–Dzię​ki,żepo​wie​dzia​łeś,żeniemaszans,bymmu

sięspodo​ba​ła.Wiem,je​stempo​two​remiza​ka​łąro​dzi​ny.

‒Niepo​wie​dzia​łemtego!–pró​bo​wałpro​te​sto​wać.
‒ Ale wi​dzę to wy​pi​sa​ne w two​ich oczach, taty zresz​tą też. Nie wie​rzy​cie we

mnieanitro​chę,awy​sła​li​ściemnietu,że​bymmo​głazro​bićto,cze​goniepo​tra​fił​by
ża​denzwas:uwieśćpre​zy​den​taBre​gno​wii.Nowięcma​cie,cochcie​li​ście,mel​du​ję
wy​ko​na​nieza​da​nia.

Za​le​głomil​cze​nie,któ​recochwi​laprze​ry​wałje​dy​nieko​bie​cyszloch.
‒Słu​chaj‒po​wie​działpochwi​li.
‒Tak?
‒Maszoczy​wi​ściepra​wodopry​wat​ne​goży​cia…
‒Cotypo​wiesz!

‒Iwieszdo​brze,żeniktcitegonieza​bro​ni.Ale…czysą​dzisz,żeztegomoże

byćcośpo​waż​ne​go?

‒Wsen​siekon​trak​tudlaDa​vis&Hol​bro​ok?
‒Niewy​głu​piajsię.Wsen​sie,żecoświę​cejniżpa​ro​dnio​waprzy​go​da?
‒ Py​tasz, jak​byś za każ​dym ra​zem po​ślu​biał te, któ​re w po​dob​nych oko​licz​no​-

ściachbzy​ka​łeś.

‒Py​tamjakotwójbrat,któ​rysięocie​bienie​po​koi.
Za​my​śli​łasię.
‒Niewiem,Chris–od​po​wie​dzia​łajużznacz​niespo​koj​niej.–Niechcęotymwtej

chwi​limy​śleć.Po​wiedzro​dzi​com,że…Azresz​tą…Po​wiedzim,cochcesz.

Za​sta​na​wia​łasię,jakza​koń​czyćtęroz​mo​wę,alewtymmo​men​cieurwałsięsy​-

gnał,anaekra​nieko​mór​kipo​ja​wi​łasięin​for​ma​cjaobra​kuza​się​gu.

Kli​ka​ła jesz​cze kil​ka razy w ikon​kę po​łą​cze​nia, ale za każ​dym ra​zem do​sta​wa​ła

tensamko​mu​ni​kat.Naj​wy​raź​niejbylijużnapeł​nymmo​rzu.

Na​glepod​nio​słagło​węznadko​mór​ki,bopo​czu​łanaso​bieczyjśwzrok.Irze​czy​-

wi​ście, przy wej​ściu do ka​ju​ty stał Ry​zard. Mu​siał wejść w trak​cie ich roz​mo​wy,
a pod​eks​cy​to​wa​na emo​cja​mi Tif​fa​ny nie za​uwa​ży​ła jego obec​no​ści. Więc on to
wszyst​kosły​szał?Onie…

‒Szpie​gu​jeszmnie?–za​py​ta​łaoskar​ży​ciel​sko.
‒ Nie – od​parł. – Usły​sza​łem, że pła​czesz, i po​my​śla​łem, że coś się sta​ło. A po​-

tem…głu​piomibyłowyjść,bozda​łemso​biespra​wę,żemnieniewi​dzisz.

‒Czy​liby​łeśtuprzezcałąroz​mo​wę?Sły​sza​łeśtowszyst​ko.
‒ Od​kąd za​czę​łaś pła​kać. Prze​pra​szam, ja​koś tak za​re​ago​wa​łem… Bar​dzo mi

przy​kro,żetegoniero​zu​mie​ją.

‒Cze​goniby?
‒Żemaszpra​wodoswo​je​goży​ciaiswo​ichwy​bo​rów.
Przy​gry​zławar​gę.Tocomó​wi​ładoChri​sa,niebyłoprze​zna​czo​nedlauszuRy​zar​-

da.Nibyniebyłotamni​cze​go,cze​gosambysięniedo​my​ślał,alemimowszyst​ko.

‒Nie​waż​ne–po​wie​dzia​łaznie​couda​wa​nąbez​tro​ską.‒Wznie​ci​li​byalarmbez

wzglę​dunato,zkimsięprze​spa​łam.

‒Ażtakciękon​tro​lu​ją?
‒Onibytegotakniena​zwa​li,alemająbzi​kanapunk​cieho​no​ruro​dzi​ny,fir​my,no

ifo​te​lase​na​tor​skie​goojca.Nie​na​wi​dzętegowszyst​kie​go!

‒Uwa​żajzezbytpo​chop​nąoce​nąswo​ichro​dzi​ców–ostrzegłRy​zard.‒Toje​dy​-

ni,ja​kichmasz.Kie​dyichjużniebę​dzie,mo​żesztegobar​dzoża​ło​wać.

‒Tytomó​wisz?–Spoj​rza​łananie​gozezdzi​wie​niem.
‒Ja.
‒Czyż​byśkie​dy​kol​wieknie​na​wi​dziłswo​ichro​dzi​ców?Niewy​glą​da​łonatoztwo​-

ichopo​wie​ści.

‒By​łemnanichzły,żemnieode​sła​lidoAu​strii.Trzy​ma​lizdalaoddomu.Czu​łem

sięod​rzu​co​ny.Oczy​wi​ściedziświem,żezro​bi​litodlamo​je​gobez​pie​czeń​stwa,ale
wte​dy,jakodziec​ko,niero​zu​mia​łemtego.Za​tem,je​ślimogęra​dzić,po​sta​rajsiędo​-
strzecdo​brestro​nywichin​ten​cjach.

Za​sta​no​wi​łasię.
‒Do​brestro​ny,mó​wisz?

Kiw​nąłpo​ta​ku​ją​cogło​wą.
‒No,jed​nabysięzna​la​zła.
‒Jaka?
‒Anotaka,żeje​ślido​brzepod​słu​cha​łeśroz​mo​wę,towieszjuż,żera​czejniewy​-

sła​limnietu,że​bymcięcy​nicz​nieuwio​dła,bypo​zy​skaćkon​trak​tydlafir​my.

‒Bowte​dynawieśćona​szejwspól​nejpo​dró​żymor​skiejje​dy​niebyprzy​kla​snę​li?
‒Bin​go.
Wtymmo​men​ciejejte​le​fon,któ​ryrzu​ci​ławcze​śniejnałóż​ko,za​wi​bro​wał.Spoj​-

rza​łapy​ta​ją​conaRy​zar​da.

‒Tucochwi​lęza​sięgzni​kaiznówsiępo​ja​wia.Mnó​stwowysp–tłu​ma​czył.
‒Sko​rotak–po​wie​dzia​ła,pa​trzącnawy​świe​tlacz–tood​dzwo​niędonie​gopóź​-

niej.Te​razniemamocho​tynaroz​mo​wyzni​kim.

‒Ni​kim?–Pod​niósłbrwiwy​raź​nieza​wie​dzio​ny.–Ni​kimnaświe​cie?
Uśmiech​nę​łasię.
‒Noje​denfa​cetmożebysięzna​lazł…
‒Nie​moż​li​we!Któżtaki?
‒Niemogępo​daćjegona​zwi​ska,botopo​uf​ne.Alepo​wiemtyl​ko,żepły​nieak​tu​-

al​nienaKubęiświet​nieca​łu​je.

Ry​zard prze​glą​dał mej​le na ta​ble​cie, cze​ka​jąc, aż Tif​fa​ny za​koń​czy roz​mo​wę.

Mie​liza​ska​ku​ją​copro​duk​tyw​nypo​ra​nek,po​mi​mole​niu​cho​wa​niawłóż​kudodzie​sią​-
tej.

‒Prze​pra​szam,żetyletotrwa​ło–po​wie​dzia​ła,od​kła​da​jącte​le​fon.–Spra​wyza​-

wo​do​we.Dro​bia​zgi,któ​remu​sząbyćza​ła​twio​ne.Niemogętegozo​sta​wićChri​so​wi,
bo…zro​bitogo​rzej.Jakpra​wiekaż​dyfa​cet.

‒ Nie prze​pra​szaj ‒ od​po​wie​dział. ‒ Obo​je mu​si​my pra​co​wać. Ja też wcze​śniej

ka​za​łemcinasie​biecze​kać.Noapozatym…po​rwa​łemcięprze​cieżimu​szęte​raz
po​no​sićtegokon​se​kwen​cje.

Uśmiech​nę​ła się. Co jak co, ale po​czu​cie hu​mo​ru Ry​zar​da uwiel​bia​ła. Usły​sza​ła

krzą​ta​ni​nęnapo​kła​dzieiprzezpa​no​ra​micz​nąszy​bęspoj​rza​łanaczłon​kaeki​pywy​-
cią​ga​ją​ce​go ze schow​ków w pod​ło​dze bu​tle tle​no​we. Po chwi​li byli już tam obo​je,
przy​mie​rza​jącsprzętdonur​ko​wa​nia.Tif​fa​nyni​g​dywcze​śniejnienur​ko​wa​ła,aleRy​-
zardza​pew​nił,żeznimbę​dziebez​piecz​na.Kie​dybylijużnie​malwwo​dzie,zka​ju​ty
przezpół​otwar​teoknodo​biegłdzwo​nekjejte​le​fo​nu.

‒ Cho​le​ra, to na pew​no mój brat. Od​bio​rę, będę spo​koj​niej​sza, do​brze? A nuż

skon​tak​to​wałsięznimktośzfir​mypomoimte​le​fo​nie…

‒Od​bierz,od​bierz.Ina​czejbę​dzieszwkół​komy​śleć,cze​gochciał.
Po​bie​gładoka​ju​ty,ode​bra​łaroz​mo​węwi​deoiwy​szłapo​now​nienaosło​necz​nio​ny

po​kład.

‒Cześć,Chris–po​wie​dzia​ła,pod​no​szącna​rzut​kęiowi​ja​jącniąra​mio​na.
‒ Je​steś naga? – prze​ra​ził się jej brat. – Jest śro​dek dnia. My​śla​łem, że to bez​-

piecz​naporanate​le​fon.

‒Prze​pra​szam,ko​cha​nie– po​wie​dzia​łaTif​fa​ny,kie​ru​jącgłos doRy​zar​da.– Mój

brat za​dzwo​nił spy​tać, czy słoń​ce za​szło za ho​ry​zon​tem. Mógł​byś unieść koł​drę
ispraw​dzić?

Chri​stianza​char​czałzezło​ści,Ry​zarduśmiech​nąłsię,ajegoza​ło​gant,któ​rypo​-

ma​gał przy za​mo​co​wa​niu bu​tli, z tru​dem ukrył śmiech w koł​nie​rzy​ku ko​szu​li. Ry​-
zardode​tchnął,żeTif​fa​nynietyl​kojemusięod​gry​za.

‒Bę​dzie​mypły​wać,idio​to–po​wie​dzia​ładobra​ta.–Nur​ko​wać.Je​stemwko​stiu​-

mieką​pie​lo​wym.Atu…wi​dzisz?Sąbu​tleztle​nem.

Prze​su​nę​łate​le​fontak,byka​me​rauję​łabu​tleijejgołenogi.
‒Nodo​bra,niewtrą​camsię–mó​wiłChris.–Ży​częmi​łe​gonur​ko​wa​nia.Dzwo​nię

win​nejspra​wie,tej,októ​rejmó​wi​li​śmywczo​raj,jakdomnieod​dzwo​ni​łaś.

‒Wczo​raj?–Tif​fa​nypró​bo​wa​łaso​bieprzy​po​mnieć,oczymwczo​rajroz​ma​wia​ła

zbra​tem.Przypierw​szejroz​mo​wieomalsięniepo​kłó​ci​li,apod​czasdru​giej…Za​-
raz…

‒Roz​ma​wia​łemzoj​cem.
A,notak,przy​po​mnia​łaso​bie.
‒JestwciążwWa​szyng​to​nie?
‒ Tak. I wy​glą​da na to, że jesz​cze tam przez ja​kiś czas zo​sta​nie. Go​rą​cy czas

wpo​li​ty​ce.Noipo​wo​lizbli​ża​jąsiępra​wy​bo​ry.

Ry​zard,mi​mo​wol​niesłu​cha​jąctejroz​mo​wy,przy​po​mniałso​bie,żena​zwi​skoDa​vi​-

sa wy​mie​nia​no jako jed​ną z po​ten​cjal​nych kan​dy​da​tur de​mo​kra​tów w wy​bo​rach
pre​zy​denc​kich. Naj​więk​sze szan​se na no​mi​na​cję miał wpraw​dzie kto inny, ale kto
wie,coprzy​nio​sąnaj​bliż​szemie​sią​ce.

‒Noi…?–po​na​gli​łabra​taTif​fa​ny.
‒Tataniena​tknąłsięjesz​czenanicprzy​dat​ne​go,alepo​wie​dział,żepo​py​ta.Po​-

wie​dział,żegwa​ran​cjidaćoczy​wi​ścieniemoże,alejegozda​niemspra​wyidąwdo​-
brymkie​run​ku.

‒Za​do​wo​lo​ny?–spy​ta​łaRy​zar​da,gdytyl​koroz​łą​czy​łasięzbra​tem.
–Jaknaj​bar​dziej.Po​dzię​kujmu,pro​szę,przynaj​bliż​szejoka​zji,aprzedewszyst​-

kimojcu.Je​ślibędęmógł,zro​biętooczy​wi​ścieoso​bi​ście.Itobezwzglę​dunawy​nik
jegosta​rań.Waż​ne,żepró​bo​wałpo​móc.

‒Jed​nakufamibar​dziej,niżcza​semmy​ślę–po​wie​dzia​łanie​coza​my​ślo​na.
‒Przyoka​zji–za​uwa​żyłRy​zard–do​pie​rote​razso​bieuświa​do​mi​łem,żeza…ile?

Chy​banie​ca​łyrok?Mo​żeszbyćpierw​szącór​kąSta​nówZjed​no​czo​nych.

‒ Na to prak​tycz​nie nie ma szans. Ale fakt, że zna​lazł się wśród po​ten​cjal​nych

kan​dy​da​tów,bar​dzomniepo​cie​sza.Takczyina​czej,przy​go​to​wa​naje​stemnato,że
wcza​siekam​pa​niibędęsa​mot​niepro​wa​dzićfir​mę.Tozna​czy,zChri​sem…

Wtymmo​men​cie,porazpierw​szywcią​guichzna​jo​mo​ści,Ry​zarduświa​do​miłso​-

bie,żeewen​tu​al​nyślubzTif​fa​nymógł​bybyćko​rzyst​nydlajegokra​ju.Cór​kazna​ne​-
go ame​ry​kań​skie​go po​li​ty​ka, a jak do​brze pój​dzie, na​wet pre​zy​den​ta. Ale nie jest
prze​cież aż tak cy​nicz​ny, na​wet kie​dy dzia​ła na rzecz Bre​gno​wii. No i czy Lu​iza
udzie​li​ła​byzgo​dynatakiślub?

Pa​trzył,jakTif​fa​nynie​po​rad​nieza​kła​daso​biema​skędonur​ko​wa​nianatwarz.Po​-

mógłjejprzyza​pię​ciach.

‒Bojęsię,żemiod​bi​jetamnadole–po​wie​dzia​łano​so​wo,boma​skaza​kry​wa​ła

gór​nączęśćjejtwa​rzy.Woczachzaszkłempo​ja​wiłsięnie​po​kój.

‒Je​steśtwar​dąbabą–od​po​wie​dział.–Daszradę.
‒Niewiesztego.–Po​ło​ży​łaso​biedłońnapier​si.–Mojeser​cewalijakosza​la​łe.
‒Waż​ne,żepró​bu​jesz,mimostra​chu.Aktopró​bu​je,tenso​biepo​ra​dzi–za​pew​-

nił.

Za​sta​no​wił się, dla​cze​go wła​ści​wie z nią nur​ku​je. Więk​szą przy​jem​ność miał​by

z nur​ko​wa​nia z kimś bar​dziej do​świad​czo​nym ze swo​jej za​ło​gi; na Tif​fa​ny bę​dzie
mu​siałnie​ustan​niemiećokoiniebę​dziemógłpo​do​ka​zy​waćpodwodą,takjaklu​bił.
Alewo​lałpo​świę​cićtęprzy​jem​nośćnarzeczby​ciaznią.

Toniebyłodonie​gopo​dob​ne.Wcze​śniejni​g​dynieby​wałodko​gośza​leż​ny,przy​-

naj​mniejodcza​sówLu​izy.Jed​nakper​wer​syj​namyślopo​ślu​bie​niuTif​fa​nywy​bu​chła
wjegogło​wieinieda​wa​łasięła​twousu​nąć–wi​działwtymprzedewszyst​kimdo​-
brokra​ju,aleiwi​zjasie​bieśpią​ce​godokoń​caży​ciaubokuuko​cha​nejżonyniebyła
munie​mi​ła.

‒Wy​glą​daszjakżaba–po​wie​dzia​ła,gdyszy​ko​wa​lisiędosko​ku.
‒Więcmniepo​ca​łuj,có​recz​kota​tu​sia.Zo​ba​czy​my,wcosięzmie​nię.
Zro​bi​łato,szyb​koiza​lot​nie,po​temukry​łauśmiechwapa​ra​cieipo​ło​ży​łasię,tak

jakjejka​załRy​zard,ple​ca​minawo​dzie.Onzro​biłtosamo.

ROZDZIAŁSIÓDMY

‒Tobyłofan​ta​stycz​ne!–po​wie​dzia​łaza​sa​pa​naTif​fa​ny,wciążbeztchu,potym,

jakwpły​nę​lidowra​kuhisz​pań​skie​goga​le​onupo​kry​te​goko​ra​low​cemipą​kla​mi,za​-
sie​dlo​ne​go ko​lo​ro​wy​mi ry​ba​mi wpły​wa​ją​cy​mi i wy​pły​wa​ją​cy​mi z bu​la​jów. Ry​zard
po​dałbu​tlęza​ło​gan​to​wiidźwi​gnąłsię,byusiąśćnaplat​for​mienaru​fiestat​ku.

‒Dogóry?–za​pro​po​no​wał,wy​cią​ga​jącdłoń.
‒Wciążdo​cho​dzędosie​bie.Dajmichwi​lę–po​wie​dzia​łazdy​sza​na.
Do​pie​rote​razzwró​ci​łauwa​gę,żeRy​zardmanaso​bieob​ci​słe,czar​neką​pie​lo​we

majt​ki;Ame​ry​ka​niezichob​szer​ny​miszor​ta​miwy​da​lijejsięna​razstrasz​niepru​de​-
ryj​ni.Sły​sza​ła,żelu​dzieokre​śla​liteob​ci​słestro​jejakoba​na​no​wyha​makczyprze​-
mytpa​pu​żek,alenaatle​tycz​niezbu​do​wa​nymmęż​czyź​niewy​glą​da​łydia​bel​skosek​-
sow​nie. Pod jej bro​dą po​ja​wił się pa​lec, uno​sząc twarz, by złą​czyć ich spoj​rze​nia.
Jegosto​paza​kra​dłasiępodwodąizna​la​złamię​dzyjejko​la​na​mi.

‒Co?–za​py​ta​ławy​zy​wa​ją​co,kła​dącdło​nienajegodrga​ją​cychmię​śniach.
‒Zo​sta​nie​mywwo​dzietro​chędłu​żej?–za​py​tałsu​ge​styw​nie.
Zer​k​nę​ławdółiuj​rza​ła,żeczar​nyma​te​riałmaj​tekwy​peł​niłsięnie​maldogra​nic.
‒ Ni​g​dy nie po​zwól ni​ko​mu po​wie​dzieć, że nie je​steś pięk​na, dra​ga. Gdy się

uśmie​chasz,roz​świe​tlaszcałypo​kój,agdyje​steśpod​nie​co​na,niemogęwprostode​-
rwaćodcie​biewzro​ku.

Woda po​win​na za​ro​ić się bą​bel​ka​mi i pa​ro​wać wo​kół niej, tak się za​ru​mie​ni​ła

iroz​grza​łazra​do​ści.

‒Po​je​dzieszzemnądoBre​gno​wii?
Czyonmówise​rio?
Pod​cią​gnę​ła się, wy​pro​sto​wa​ła ra​mio​na i po​zwo​li​ła pier​siom przy​lgnąć do jego

klat​ki,łą​czącsięznimwgo​rą​cym,na​mięt​nympo​ca​łun​ku.

‒Tak–od​po​wie​dzia​ła,za​nimzdą​ży​łasięza​sta​no​wić.
Jed​nazjegodło​niuję​łatyłjejgło​wy,adru​gaowi​nę​łasięwo​kółta​lii,unie​ru​cha​-

mia​jąc ją w tej po​zy​cji. Ich po​ca​łu​nek był dłu​gi i głę​bo​ki. Wes​tchnął sfru​stro​wa​ny
iod​chy​liłsię.

‒Niemamprzyso​biepre​zer​wa​ty​wy–wy​mam​ro​tał.
‒Co?Wtymko​stiu​miejestprze​cieżdlaniejmnó​stwomiej​sca.
‒Ależskąd,żad​ne​go!Idzie​mydoka​ju​ty.
Za​śmia​łasięipo​zwo​li​ławy​cią​gnąćsięzwodyipo​sa​dzićnajegoko​la​nach.
‒Przy​naj​mniejwie​my,wcosięzmie​ni​łeśtamnadole.
Uniósłpy​ta​ją​cobrwi.
‒Wna​pa​lo​nąro​pu​chę–wy​szep​ta​ła,ca​łu​jącgoprzytymwucho.
Uszczyp​nąłją,po​na​gla​jącdowej​ściadośrod​ka.

Kra​jo​brazzlot​ni​skaprzed​sta​wiałkrajwod​bu​do​wie.Gdyjejbratmó​wił,żeBre​-

gno​wii przy​da się eks​per​ty​za ich fir​my, nie żar​to​wał. Prze​je​cha​li po po​ło​wicz​nie

zbom​bar​do​wa​nym as​fal​cie, mi​nę​li spa​lo​ną win​ni​cę i za​wró​ci​li koło znisz​czo​ne​go
mo​stu,któ​ryprze​ci​nałka​nion,le​żączyg​za​kiemnadnierze​ki.Prze​je​cha​lina​stęp​nie
je​epem po pro​wi​zo​rycz​nym mo​ście, a po​tem ostry​mi za​krę​ta​mi skie​ro​wa​li się
wgórękumia​stu,któ​rewy​glą​da​ło,jak​bydziec​kopo​wyw​ra​ca​łownimwiel​kiekloc​-
ki.

Ale co to było za mia​sto! Sto​li​ca Bre​gno​wii, Gi​ze​la, była jak wy​ję​ta ze śre​dnio​-

wiecz​nejba​śni.Jejnaj​star​szaczęśćle​ża​łanadrze​ką,któ​rąpo​temza​ta​mo​wa​no,by
czer​paćelek​trycz​ność,aza​ra​zemna​wad​niaćpola;wcze​śniejrze​katabyłałącz​ni​-
kiem han​dlo​wym z Mo​rzem Czar​nym. Poza nad​rzecz​ną dziel​ni​cą, któ​ra z wi​do​ku
bar​dziej przy​po​mi​na​ła wio​skę, sta​ły osie​dla do​mów ko​mu​nal​nych, a obok nich no​-
wo​cze​snecen​trahan​dlo​we,alenicnieumknę​łoprzednie​daw​nąwoj​ną.Tuodfa​sa​-
dyod​sta​wa​łoru​mo​wi​skoce​gieł,tamznówkol​cza​steogro​dze​nieod​gra​dza​łodo​stęp
dzie​ci do wa​lą​ce​go się bu​dyn​ku. Za​fa​scy​no​wa​na kon​tra​stem pięk​na i znisz​cze​nia,
Tif​fa​nynie​malsięnieod​zy​wa​ła,do​pó​kiniewje​cha​liprzezbra​mę,któ​ramia​łatrzy
me​trywy​so​ko​ściidzie​sięćsze​ro​ko​ści.Jejor​na​men​to​wa​nekuteże​la​zozezło​tymfi​-
li​gra​nemwy​da​wa​łosięnoweiim​po​nu​ją​ce.

‒Totwójdom?Wy​glą​dajakpa​łacBuc​kin​gham.
‒Tojestpa​łac–po​twier​dziłspo​koj​nieRy​zard.–Zbu​do​wa​nyjakoda​czadlaro​syj​-

skie​goksię​ciazacza​sówca​ra​tu.Ko​mu​ni​ścigooszczę​dzi​li,bopo​do​bałsięge​ne​ra​ło​-
wiKGB,alebyłostat​nimpunk​temobro​nymo​je​gopo​przed​ni​ka.Wciążna​pra​wia​my
gopoob​lę​że​niu.Bę​dziemój,jakdłu​gobędępre​zy​den​tem,alepła​cęzajegore​mont,
botomojedzie​dzic​two.

Po​mi​modziurpoku​lachisto​sieka​mie​ni,któ​rekie​dyśmo​głybyćpo​wo​zow​nią,pa​-

łac spra​wiał tak im​po​nu​ją​ce wra​że​nie, że Bia​ły Dom wy​glą​dał przy nim jak za​nie​-
dba​nywiej​skido​mek.Odfron​tu,nasze​ro​kimko​bier​cuzkwia​tówwy​ra​sta​łarzeź​ba
zbrą​zuko​bie​ty,któ​rajed​nąrękętrzy​ma​łanapier​si,adru​gąwy​cią​ga​ławbła​gal​-
nymge​ście.Kie​dyprze​jeż​dża​liobokli​mu​zy​ną,Tif​fa​nyod​czy​ta​łana​pisnata​bli​cypo​-
stu​men​tu: „Lu​iza”. Ser​ce pod​sko​czy​ło jej do gar​dła, pul​su​jąc jak sza​lo​ne. Lu​iza…
Ry​zardpo​wie​dział,żebyłamę​czen​ni​cąjegokra​ju,sym​bo​lemtakświę​tymdlanich
jak dla Ame​ry​ka​nów Sta​tua Wol​no​ści. Tyle że rzeź​ba ta nie przed​sta​wia​ła żad​nej
abs​trak​cyj​nejidei,apraw​dzi​wąko​bie​tęzkrwiiko​ści.

Któ​rejimięmiałwy​ta​tu​owa​nenapier​siRy​zard.
Powyj​ściuzsa​mo​cho​duiwej​ściudośrod​kapa​ła​cuTif​fa​nyna​tknę​łasięwprze​-

stron​nym po​ko​ju kre​den​so​wym na por​tret olej​ny tej sa​mej ko​bie​ty. Tu​taj sy​re​ni
uśmiech Lu​izy był tak nie​zwy​kły, jak wy​raz twa​rzy Mony Lizy, przy​ćmio​ny je​dy​nie
przezjejmo​nu​men​tal​nepięk​no.Znówniewy​glą​da​łotonasym​bo​licz​nyob​raz,któ​ry
mógłsięzna​leźćwpa​ła​cupre​zy​denc​kim,choćwła​ściw​szymjegomiej​scemby​ło​by
mu​zeumna​ro​do​we.Wpor​tre​cieza​war​tabyłatę​sk​no​ta;po​wie​siłgoktoś,ktonaj​wy​-
raź​niejko​chałtęko​bie​tę.

Oczy Lu​izy zda​wa​ły się z uwa​gą śle​dzić ru​chy Tif​fa​ny, gdy za​po​zna​wa​ła się ze

służ​bąRy​zar​da.Naszczę​ścieszyb​kozo​sta​wi​liob​razzasobą,wcho​dzącnapię​tro
ida​lejko​lum​na​dąprze​cho​dzącdomiej​sca,któ​repre​zy​dentVrban​cicna​zy​wałApar​-
ta​men​temOgro​do​wym.

‒Toje​dy​nypo​kójwskrzy​dlego​ścin​nym,wktó​rymdasięmiesz​kać–po​wie​dział

prze​pra​sza​ją​co.–Noiza​razobokjestdo​bremiej​scedopra​cy.

Zro​zu​mia​ła,żebę​dzietojejmiej​sceza​rów​noza​miesz​ka​nia,jakipra​cy.Notak,

w pa​ła​cu pre​zy​denc​kim nie mo​gli, tak jak na jach​cie, po​ka​zy​wać się otwar​cie ra​-
zem; nie wcho​dzi​ło za​tem w grę wspól​ne miesz​ka​nie i spa​nie. Ale będą się chy​ba
gdzieśin​tym​niespo​ty​kać?Prze​cieżbeztegozwa​riu​je!

Pchnąw​szypo​dwój​nedrzwi,Ry​zardwszedłdosa​lo​nu,któ​rybyłwy​peł​nio​nysprzę​-

tem biu​ro​wym i re​pli​ką biur​ka, któ​re​go uży​wa​ła​by pew​nie Ma​ria An​to​ni​na, gdy​by
pro​wa​dzi​łano​wo​cze​snąmię​dzy​na​ro​do​wąfir​mękon​struk​tor​ską.

‒Niemaszpro​ble​muzpra​cąpozakra​jem?Tujestinnastre​facza​so​wa.
‒Mamyświa​to​wyza​sięg,ajapra​cu​jęzpo​sia​dło​ściro​dzin​nej.Plusży​ciaod​lud​ka

jesttaki,żeniktnieocze​ku​je,żepo​ja​więsięoso…Mojapa​ra​sol​ka!

Dzie​łozbar​wio​ne​goszkławi​sia​łopodką​temprzyoknie,natylewy​so​ko,żemo​gła

podniąsta​nąć.

‒Po​wie​dzia​łeś,żeprze​spa​li​śmyau​kcję!–po​wie​dzia​łaoskar​ży​ciel​sko.
‒Zło​ży​łemza​mó​wie​nie,za​nimwy​szli​śmy.
Za​krę​ci​łasiępo​wo​liiza​mknę​łaoczy,wy​obra​ża​jącso​bie,żeczu​je,jakko​lo​rypa​-

ra​sol​kimu​ska​jąjejtwarz.

‒Roz​piesz​czaszmnie.
‒Chcę,że​byśbyłaszczę​śli​wa.Bę​dziesz?
Chcia​ła od​po​wie​dzieć, że ni​g​dy w ży​ciu nie była w sta​nie ta​kiej eu​fo​rii, ale gdy

zna​la​złasieprzyoknie,zo​ba​czy​ła,żewy​cho​dzionodo​kład​nienatyłrzeź​byLu​izy.
Niemo​głasiępo​zbyćwra​że​nia,żetako​bie​taspra​wu​jeja​kąśse​kret​nąkon​tro​lęnad
pa​ła​cemi…byćmożenadRy​zar​dem!Wkoń​cutojejimięmawy​ta​tu​owa​nenapier​-
si.

‒Ry​zar​dzie…–za​py​ta​ła,od​cze​kaw​szy,ażostat​niztra​ga​rzyopu​ścisalę.
‒Tak,dra​ga?
‒Aty…gdziebę​dzieszspać?–spy​ta​ła,od​cho​dzącodoknaiuj​mu​jącgode​li​kat​nie

zarękę.

‒Nie​ste​ty,da​le​ko–od​po​wie​dział.–Wdru​gimskrzy​dlepa​ła​cu.
‒Ro​zu​miem,żeniewol​nomitamprzyjść.
‒Nie.Mógł​bybyćskan​dal.Aleniebójsię,niebę​dzieszspaćsa​mot​nie.
‒Tak?–pró​bo​wa​łasięuśmiech​nąć,choćser​cejejści​nałja​kiśnie​okre​ślo​nylęk.
‒Będęcięod​wie​dzaćizo​sta​waćnadłu​go.Mniewol​nocho​dzićwszę​dzie.
Notak,po​my​śla​ła,mu​szębyćwy​ro​zu​mia​ła.Wy​obraź​myso​bie,żenaszpre​zy​dent

przy​wo​zidoBia​łe​goDomuni​ko​munie​zna​nąko​bie​tę…

– A te​raz wy​bacz, ale mu​szę wyjść i za​sa​lu​to​wać fla​dze Bre​gno​wii. To zwy​czaj,

któ​re​go prze​strze​gam za​wsze, gdy wra​cam zza gra​ni​cy. Tłu​my zbie​ra​ją się, by to
oglą​dać.Tace​re​mo​niaza​pew​niaichomoimod​da​niu.Alemożeza​ło​żyszcośod​po​-
wied​nie​goido​łą​czyszdomnie?

Za​ło​żęsię,żeLu​izatakro​bi​ła,ode​zwałsięwjejgło​wieszy​der​czygłos.

Gdysta​łanadwo​rzetrzy​dzie​ścimi​nutpóź​niej,ztwa​rząocie​nio​nąprzedza​ska​ku​-

ją​coostrymsłoń​cem,zełza​mipo​dzi​wuwoczachpa​trzy​ła,jakRy​zardwpre​zy​denc​-
kimmun​du​rzestoiwy​pro​sto​wa​ny przedmasz​temzfla​gą ire​cy​tu​jeprzy​się​gę.Ale
po​tem pre​zy​dent od​wró​cił się i za​sa​lu​to​wał po​mni​ko​wi Lu​izy, przy​ci​ska​jąc koń​ce
pal​cówdoustipo​sy​ła​jącpo​są​go​wipo​ca​łu​nekprzezunie​sie​niedło​ni.

Tif​fa​nypo​czu​ła,jakprze​szy​wajągwał​tow​nyból.Toniesamgesttakwniąude​-

rzył,ilecier​pie​nienatwa​rzyRy​zar​da.Jejpo​dej​rze​niasiępo​twier​dzi​ły.Ko​chałLu​-
izę,na​praw​dęjąko​chał,jakko​goś,ktowpraw​dzienieżyje,aleowład​nąłnimwca​-
ło​ści.Wi​dząc,jakcier​pi,chcia​łamupo​móc,wy​cią​ga​jącin​stynk​tow​niedonie​godłoń.
Ry​zardstę​żałpodjejdo​ty​kiem,ująłjejrękęide​li​kat​nie,alesta​now​czozsu​nąłjąso​-
biezra​mie​nia.

‒Gdypy​ta​łamotwójta​tu​aż,ni​g​dyniepo​wie​dzia​łeś…
‒Wiem–uciął,od​su​wa​jącsięokrok.–Cięż​komiotymmó​wić.
‒Oczy​wi​ście–wy​du​si​ła,za​ci​ska​jącdło​niewpię​ści,bokrewod​pły​wa​łajejzgło​-

wyiczu​łasię,jak​bymia​łazachwi​lęupaść.Czyprzy​je​cha​ła​bytu,gdy​bywie​dzia​ła,
żetakbę​dzie?

‒Niechcęjużni​g​dyprze​cho​dzićprzezcośta​kie​go‒mó​wił.‒Ko​chaćtakmoc​no

istra​cić…Nie,ni​g​dywię​cej.–Rzu​ciłjejspoj​rze​niejed​no​cze​śnienie​ugię​teiza​lęk​-
nio​ne.

Szyb​ko od​wró​cił od niej wzrok, po czym ukło​nił się w stro​nę bra​my. Do​pie​ro

w tym mo​men​cie Tif​fa​ny za​uwa​ży​ła tłum oko​ło pięć​dzie​się​ciu czy sześć​dzie​się​ciu
osób z twa​rza​mi przy​ci​śnię​ty​mi do krat, któ​rzy ob​ser​wo​wa​li ce​re​mo​nię. Nie kla​-
ska​li, nie wi​wa​to​wa​li, pa​trzy​li je​dy​nie na pre​zy​den​ta w mil​cze​niu. A te​raz pew​nie
za​da​wa​liso​biepy​ta​nie,kimjesttaobcako​bie​ta,któ​raośmie​li​łasięgodo​tknąć.

Gdy wcho​dzi​ła za Ry​zar​dem do pa​ła​cu, wy​da​wa​ło jej się, że Lu​iza z por​tre​tu

uśmie​chasiędoniejzpo​czu​ciemsa​mo​za​do​wo​le​niaczymożewspół​czu​cia.

Zro​zu​mia​ła,żejegoser​cena​le​ża​łodoLu​izy.Iżenicni​g​dytegoniezmie​ni.

Lek​kipo​wiewza​chwiałpło​mie​niemświecwno​gachwiel​kiejwan​nyina​głepo​bu​-

dze​niespra​wi​ło,żezer​k​nę​ławstro​nędrzwi.Usia​dłagwał​tow​nie,spie​nia​jącwodę.
Ry​zardopie​rałsięra​mie​niemofra​mu​gęzeskrzy​żo​wa​ny​mira​mio​na​miiprze​krzy​-
wio​nym bio​drem. De​ka​denc​ki błysk po​dzi​wu do​dał jego twa​rzy sek​sow​no​ści. De​li​-
kat​ny za​pach li​lii roz​no​sił się w wil​got​nym po​wie​trzu, a ni​ski dźwięk sak​so​fo​nu
brzmiałzmy​sło​wowtle.Przy​go​to​wa​łatowszyst​konajegoprzy​ję​cie,choćniemia​ła
pew​no​ści,czyjużtegowie​czo​rująod​wie​dzi.

‒Przy​sze​dłemprze​my​cićciędomo​je​gopo​ko​ju,alewtejsy​tu​acji…–mó​wił,zrzu​-

ca​jączsie​biewszyb​kimtem​pieubra​nie.

Po​chy​lił się nad nią, uj​mu​jąc jej pod​bró​dek, i po chwi​li miaż​dżył jej usta w moc​-

nym,dzi​kimpo​ca​łun​ku,odktó​re​goza​mru​cza​łajakgła​ska​napopier​siko​ci​ca.

‒Jużsięba​łam,żenieprzyj​dziesz…
‒Pod​se​kre​tarzsta​nutwo​je​gokra​judzwo​nił.Toniebyłajesz​czeobiet​ni​cagło​so​-

wa​niazaprzy​ję​ciemna​szejpe​ty​cji,aleobie​cu​ją​cyznak,żesiędotegoprzy​chy​la​ją.

‒Och!–Im​pul​syw​nekla​śnię​ciepo​sła​łowpo​wie​trzemy​dli​nyni​czymśnie​żyn​ki.–

Tocu​dow​nie.

‒Todzię​kito​bie…
Wsu​nął się za nią do wan​ny, a jego mu​sku​lar​ne ra​mio​na ob​ję​ły ją i na​su​nę​ły na

sie​bie.

‒Nicniezro​bi​łam.
‒Je​stempe​wien,żetodzię​kidzia​ła​niomtwo​je​goojca.
‒Mmm…

Opar​łagło​węojegora​mię,ca​łu​jącpal​ce,któ​repo​ło​żyłnajejoboj​czy​ku.Prze​je​-

chałopusz​ka​mipojejwar​gach.Takchcia​ła,bybyłszczę​śli​wy.Podkaż​dymwzglę​-
dem,za​temrów​nieżjakowódzszczę​śli​we​go,ży​ją​ce​gowpo​ko​juido​stat​kuna​ro​du.
Ale chcia​ła też być szczę​śli​wa ra​zem z nim, cie​szyć się każ​dą spę​dzo​ną wspól​nie
chwi​lą.Tym​cza​sem,jakro​zu​mia​ła,chwi​leta​kiebędąod​tądra​czejna​le​żećdowy​-
jąt​kuniżre​gu​ły.

‒Todużykrok–po​wie​dział,zsu​wa​jącdłońnajejśli​skąpierś.–Wiesz,ilekra​jów

wa​ha​łosię,bywy​ko​naćruch,boniechcia​ływcho​dzićwkon​fliktztwo​im?Je​śliAme​-
ry​ka nas po​prze, dwie trze​cie po​zo​sta​łych gło​sów zo​sta​nie na​tych​miast od​da​nych
pona​szejmy​śli.A,wła​śnie,po​my​śla​łem,żedo​brzebybyło,że​byśwy​stą​pi​łazemną
naparuofi​cjal​nychko​la​cjach.

Zdu​si​ła par​sk​nię​cie śmie​chem. Nie, nie bę​dzie la​lecz​ką, z któ​rą pan pre​zy​dent

możesiępo​ka​zaćtuitam.Ijakjąprzed​sta​wi?Cór​kase​na​to​raDa​vi​sa,któ​rywspie​-
rana​sząspra​węwWa​szyng​to​nie?

Popro​stupo​wiedz„nie”,Tif​fa​ny.
Aleod​mo​waza​gra​niatejroliozna​cza​łaza​koń​cze​niezwiąz​ku.Aprze​cieżniebyła

jesz​czego​to​wanako​niec.Czybę​dziekie​dy​kol​wiek?Trud​nopo​wie​dzieć.Może,jak
sięsobąna​sy​cą…Prze​cieżniemożewiecz​niemiesz​kaćwjegopa​ła​cu,uda​jąceks​-
pert​kędosprawod​bu​do​wy.

W tym mo​men​cie Ry​zard za​czął się de​li​kat​nie ba​wić jej sut​kiem, spra​wia​jąc, że

za​mru​cza​ła z za​do​wo​le​niem. Czy on mną aby nie ma​ni​pu​lu​je? ‒ za​sta​na​wia​ła się.
Chy​ba nie jest aż tak cy​nicz​ny? Nie zno​si​ła się na​dal za sła​bość i ule​głość wo​bec
tegomęż​czy​zny,ale…lu​bi​łamuule​gać.Je​ślimo​gła​bysięjesz​czeprze​bićsięprzez
tęjegonie​prze​nik​nio​nątar​częsa​mo​kon​tro​li,zo​ba​czyć,cosiękłę​biwjegomó​zgu.
Alezdru​giejstro​ny,po​my​śla​ła,możele​piejtegoniewie​dzieć?Ob​ró​ci​łasięizę​ba​mi
zła​pa​łajegodol​nąwar​gę;wcią​gutychparudniprze​ko​na​łasię,żetolu​biłszcze​gól​-
nie.

Od​rzu​ciłgło​węwtył.Zło​tepłat​kiwjegozie​lo​nychoczachlśni​łyjakbry​lan​ty.
‒Ty​gry​si​ca?–sap​nął,cał​ko​wi​cieza​sko​czo​nyata​kiem.
Pod​nio​słasię,uklę​kłaiusia​dłamunaudach.Za​czę​łagopie​ścićca​łymcia​łem,
‒ Dra​ga, po​cze​kaj – wy​chry​piał przy jej otwar​tych ustach. – Za​bez​pie​cze​nie! –

Od​chy​liłsię,bysię​gnąćdospodni.

Ode​tchnę​łabo​le​śnienie​coza​wsty​dzo​na.Notak,wy​szłanawa​riat​kę,go​to​wąko​-

chać się z nim bez za​bez​pie​cze​nia. Albo de​spe​rat​kę, któ​ra pra​gnie zro​bić so​bie
dziec​kozpre​zy​den​tem.

‒Chodź​mydołóż​ka–po​wie​dział,wsta​jączwan​ny.–Tamjestznacz​niewy​god​niej

–do​dał,się​ga​jącponią.Pod​niósłjąimo​krąza​niósłdosy​pial​ni.

Znówugry​złagowwar​gę,gdypró​bo​wałjąpo​ca​ło​wać.
‒Cowcie​biewstą​pi​ło?–za​py​tał,od​su​wa​jącdra​pią​cegopa​znok​cieiprzy​trzy​mu​-

jącjejdło​nienadgło​wą.

‒Azcie​biecowy​stą​pi​ło?–za​py​ta​ła,wy​gi​na​jąckunie​mucia​ło.‒Boza​bie​rasz

siędotegodłu​żejniżdo​tych​czas.

Zę​ba​mi ro​ze​rwał opa​ko​wa​nie i za​bez​pie​czył się jed​nym zręcz​nym ru​chem, po

czymwszedłwniązde​cy​do​wa​nie.Byłanatogo​to​wa,alena​gleszyb​kietem​poza​-
sko​czy​łoją.

‒Le​piej?–spy​tał,wcho​dzącwniątakgłę​bo​ko,żeażza​szlo​cha​łaci​cho.Wy​co​fał

się.–Tif​fa​ny,cosiędzie​je?

Po​trzą​snę​łagło​wą.
‒Popro​stusięzemnąko​chaj!

ROZDZIAŁÓSMY

Tif​fa​ny pró​bo​wa​ła zi​gno​ro​wać fakt, że Ry​zard jest za​ko​cha​ny w mar​twej ko​bie​-

cie, i przy​jąć to, co jej ofe​ro​wał: mi​łość fi​zycz​ną i chwi​lo​we za​po​mnie​nie o ży​cio​-
wych kło​po​tach. Na jego ka​ta​ma​ra​nie po raz pierw​szy prze​sta​ła się bać lu​dzi
i wsty​dzić swo​ich blizn. Trzy dni w Bre​gno​wii jesz​cze bar​dziej pod​bu​do​wa​ły jej
pew​nośćsie​bieipo​czu​cie,żemimowszyst​kodo​brzejejjestwswo​jejskó​rze,na​wet
zbli​zna​mi.Nieuśmie​cha​łojejsiępo​ja​wiaćjakojegoma​skot​kanaofi​cjal​nychuro​-
czy​sto​ściach,alepókicouda​wa​łojejsięznichwy​mi​gi​wać.Naj​chęt​niejjed​nakza​-
szy​ła​by się z nim zno​wu w miej​scu ta​kim jak Q Vir​tus; tyle że klu​bów tego typu
wBre​gno​wiiniebyło.

Przy​ło​ży​ładosie​biesu​kien​kębezra​mią​czekwko​lo​rzeza​cho​dusłoń​caizde​cy​do​-

wa​ła,żebę​dziemiećznimdzi​siajuda​wa​nąrand​kę.Wy​obra​ża​łaso​bie,że,takjak
wszy​scy męż​czyź​ni, Ry​zard musi lu​bić krót​kie su​kien​ki i głę​bo​kie de​kol​ty. No to
zwa​ligoznóg.

Go​dzi​nę póź​niej prze​cze​sy​wa​ła wło​sy pro​stow​ni​cą, a na usta na​ło​ży​ła ró​żo​wy

błysz​czyk.Su​kien​kazde​kol​temwkształ​ciepół​księ​ży​caotu​la​łajejpier​si,za​ra​zem
obej​mo​wa​łabio​draita​liętakcia​sno,żele​d​womo​głacho​dzić.Gla​dia​tor​kiniebar​-
dzotupa​so​wa​ły,aleitakwy​glą​da​łasek​sow​nie.Fakt,żejejbli​znybyływtymstro​ju
cał​ko​wi​cieod​sło​nię​te,wca​lejejniepe​szył.

Po na​my​śle jed​nak na​ło​ży​ła na twarz cien​ką war​stwę ko​rek​to​ra; sko​ro to mia​ło

po​pra​wićjejpew​nośćsie​bie…Resz​tycia​łajed​nakniebę​dziejużni​czymsma​ro​wać.
Ry​zarditakuwa​ża,żejestpięk​nataka,jakajest.

Uświa​do​mi​łaso​biewtymmo​men​cie,jaknie​bez​piecz​niebli​skojestza​ko​cha​niasię

wnim.Todla​te​go,żejestjejpierw​szym,wma​wia​łaso​bie.Alebyłoteżpraw​dą,że
Ry​zardbyłpięk​ny,in​te​li​gent​nyitakwy​ro​zu​mia​ływo​becjejhu​mo​rówiba​ga​żuemo​-
cjo​nal​ne​go.Za​rzą​dzałwszyst​kimwo​kółsie​bieztakąła​two​ścią,żekaż​dypo​czuł​by
sięprzynimbez​piecz​ny,chro​nio​nyiza​dba​ny.

Praw​dawyj​dzienajaw,gdysięroz​łą​czą.Niemo​głaukry​waćichro​man​suprzed

ro​dzi​ca​miwnie​skoń​czo​ność.Oj​ciecbyłza​ję​typo​li​ty​ką,alemat​kachy​bacośpo​dej​-
rze​wa​ła;możeChrisjejwy​pa​plał?Pod​czasostat​niejroz​mo​wyte​le​fo​nicz​nejza​py​ta​-
łaTif​fa​ny,kie​dywresz​cieza​mie​rzapo​ja​wićsięwdomu.Tif​fa​nyzjed​nejstro​nytę​sk​-
ni​ła już za do​mem, ro​dzi​ną, ale z dru​giej… Czy je​śli po​je​dzie, to bę​dzie to ko​niec
związ​ku z Ry​zar​dem? Po​trzą​snę​ła gło​wą, po​wta​rza​jąc so​bie, że musi się na​uczyć
cie​szyć chwi​lą, żyć w te​raź​niej​szo​ści. Zwłasz​cza że nie było przy niej ni​ko​go ze
szkla​nąkulą,któ​rapo​wie​dzia​ła​by,cobę​dzie.Te​razonaiRy​zardsąszczę​śli​wi,bę​-
dącra​zem;cobę​dziezadzień,dwa,ty​dzień–niewia​do​mo.

Wzię​łauspo​ka​ja​ją​cywdechipo​szłapo​szu​kaćRy​zar​da.Gdywe​szładojegobiu​ra,

ci​cho za​pu​kaw​szy, sie​dział za mo​ni​to​rem z bar​dzo po​waż​ną i sku​pio​ną na czymś
miną.

‒Cosiędzie​jenaświe​cie,żewy​glą​dasztaksu​ro​wo?–spy​ta​ła,pod​cho​dzącbli​-

żej. – Wła​śnie we​szła pięk​na ko​bie​ta; co​kol​wiek oglą​dasz, za​po​mnij o tym i ją za​-
uważ.

Ob​jąłjąra​mie​niemwo​kółta​lii,przy​cią​ga​jącbli​skoimoc​no,aledru​garękazła​pa​-

łajejdłońsię​ga​ją​cą,byująćjegogło​wędopo​ca​łun​ku,któ​re​gotakbar​dzopra​gnę​ła.
Wy​razjegooczuniebyłła​twydoin​ter​pre​ta​cji.

‒Czymamytodo​koń​czyćpóź​niej?–spy​tałwtymmo​men​ciemęż​czy​znawi​docz​ny

naekra​niekom​pu​te​ra.

‒Nie–od​po​wie​działRy​zard.
Tif​fa​nywy​da​łaokrzykza​sko​cze​nia,od​ska​ku​jącodra​mie​niaRy​zar​da.
Twarznaekra​nieuśmiech​nę​łasiępo​ro​zu​mie​waw​czo,alekrót​ko.
‒ Nie wie​dzia​łam, że masz wi​de​okon​fe​ren​cję – po​wie​dzia​ła Tif​fa​ny za​lęk​nio​nym

gło​sem.–Prze​pra​szam–do​da​ła,się​ga​jącrękądotwa​rzyipró​bu​jącza​sło​nićbli​zny.

‒Do​my​śli​łemsię,żeje​ste​ściezesobąbli​sko…–po​wie​dzia​łagło​wa.Tif​fa​nyprzyj​-

rza​łajejsię.Notak,byłtoprze​cieżPhilR.,zna​nywUSAiEu​ro​piere​por​terte​le​wi​-
zyj​ny,zaj​mu​ją​cysięwiel​ki​miafe​ra​mimię​dzy​na​ro​do​wy​mi.Naj​wy​raź​niejRy​zardbył
znimza​przy​jaź​nio​ny.

Wtymmo​men​cieza​sta​no​wi​łasięnadsku​pio​nąminąRy​zar​da,któ​rąmiał,gdytu

we​szła.AmożePhilkon​tak​to​wałsięznimsłuż​bo​wo?Albodzwo​nił,żebygoprzed
czymśostrzec?Czyż​byBre​gno​wiabyławplą​ta​nawja​kąśafe​rę?

‒ Coś jest nie tak? – spy​ta​ła od​ru​cho​wo szep​tem, choć i tak jej głos mu​siał być

sły​szal​nydlare​por​te​ra.

‒Wy​glą​danato,żeodcza​suna​sze​gonur​ko​wa​niamamyto​wa​rzy​stwo–od​po​wie​-

działRy​zard.

‒Pa​pa​raz​zi?–wzdry​gnę​łasię.
‒Tak,aletoniemazna​cze​nia,Tif​fa​ny.
‒Oczy​wi​ście,żema!Wprze​ciw​nymra​zietwójprzy​ja​cielniedzwo​nił​by,żebycię

ostrzec.Tozdję​ciaczyna​gra​nie?

‒Zdję​cia–od​po​wie​działzekra​nuPhilR.–Nie​ste​ty,do​sta​łemwia​do​mośćotym

zdru​giejręki,więctrud​niejukrę​cićspra​wiełebwza​rod​ku.Mamna​miarnaau​to​ra
tychzdjęćimogęspró​bo​waćznimpo​ne​go​cjo​wać…

‒Za​raz,za​raz–prze​rwa​łamusta​now​czoTif​fa​ny.–Cojestnatychzdję​ciach?
‒ No cóż… – Phil za​czął i na​tych​miast za​wie​sił głos. – Nie są to zdję​cia mile

uśmie​cha​ją​cejsiędoobiek​ty​wupary.

‒OBoże!–wes​tchnę​ła,po​dej​rze​wa​jącnaj​gor​sze.
‒ Ale nie przej​muj​cie się – pró​bo​wał po​cie​szać re​por​ter. – Coś pew​nie uda się

wtejkwe​stiizro​bić.Zo​ba​czy​mysię,jakro​zu​miem,wRzy​mie?–do​dał,zwra​ca​jąc
siędoswe​goprzy​ja​cie​lapre​zy​den​ta.

‒Tak.Tonara​zie,Phil.Dzię​kizatęin​for​ma​cję.

‒Niewy​stą​pięprzedka​me​rązażad​neskar​byświa​ta!–krzy​cza​łaTif​fa​ny.
‒Do​brze–zgo​dziłsięRy​zard.–Alebę​dzieszmito​wa​rzy​szyćpod​czaswy​wia​du.
Po​trzą​snę​łagło​wą.
‒Mu​szęwra​caćdodomu.
Za​sta​na​wia​łasię,czyjejro​dzi​cejużwie​dzą.Czyzdję​ciazdą​ży​łyobiecjużświat?

Za​mar​ła,my​śląc,jaknatoza​re​agu​jemat​ka.

‒Mojaro​dzi​nabę​dziewście​kła.Jużte​razle​d​wiezemnąroz​ma​wia​ją…
‒Uspo​kójsię.Ju​troznówwsta​niesłoń​ce,Tif​fa​ny.Niktnieumarł.
‒Le​piejbybyło,gdy​byumarł.
‒Niemówtak.Ni​g​dy.–Zła​pałjązara​mio​nailek​koniąpo​trzą​snął.
Prze​sta​łasięwy​ry​wać,aleod​py​cha​łasięna​dalodjegopier​si.
‒Nieje​ste​śmyjed​nąztychro​dzin,któ​rekar​miąwi​dzówca​łe​goświa​tako​lej​ny​mi

skan​da​la​mi,Ry​zar​dzie.Apotym,jakme​diana​gło​śni​łymójwy​pa​dek,mamyszcze​-
rzedośćpra​sy.

Wziąłjązaobieręceiprzy​cią​gnąłdosie​bie.
‒Uspo​kójsię!Czyteżchceszmożepo​wie​dzieć,żeto,coro​bi​li​śmy,byłozłe?
Za​nie​mó​wi​ła.Notak,cze​gośta​kie​goprze​cieżni​g​dybyniepo​wie​dzia​ła!
‒Ale…
‒Je​dy​nana​szawinajesttaka,żesięzasła​bopil​no​wa​li​śmyprzedwścib​skimfo​to​-

gra​fem.

Przezchwi​lęmil​cze​li.
‒Takczyina​czej–po​wie​dzia​ławkoń​cuTif​fa​ny–po​win​namwró​cićdodomu.Za​-

wszetamwra​cam,kie​dydzie​jesięcośzłe​go.

‒Pókiconiczłe​gosięniesta​ło.Ajapo​sta​ramsięoto,bytezdję​cianieuj​rza​ły

świa​tładzien​ne​go.Alegdy​byprzy​pad​kiemmisięnieuda​ło,tymbar​dziejpo​win​naś
byćprzymnie.Boina​czejpo​wie​dzą,żepo​rzu​ci​łemcię,gdytyl​kowy​buchłskan​dal.
Nie!Po​win​naśzo​staćtu​taj,zemną,bezwzglę​dunawszyst​ko.

Opu​ści​łagło​wę.Mu​sia​łaprzy​znać,żewtym,comó​wił,byłowie​lera​cji.
‒Za​dbamoto,byszumwo​kółtegoprzy​cichł–za​pew​niłRy​zard,uno​szącjejpod​-

bró​dek.–Po​je​dzieszzemnądoRzy​mu,Tif​fa​ny.

Od​ru​cho​wo chcia​ła po​wie​dzieć, że jeź​dzi zwy​kle tam, gdzie sama za​pla​nu​je, ale

do​szładownio​sku,żewtychoko​licz​no​ściachuwa​gataniemia​ła​bywięk​sze​gosen​-
su.

‒Do​brze–zgo​dzi​łasię,mó​wiącto​nemnie​malwier​no​pod​dań​czym.
‒Grzecz​nadziew​czyn​ka.
‒No,nieprze​sa​dzaj–ostrze​gła,aleod​wró​ci​łatwarzkupiesz​czo​ciejegopal​ców,

gdyod​su​wałjejwło​syzaucho.Za​mknę​łaoczy.

‒Chciał​bymdo​staćnu​mertwo​je​gotaty.
‒ Och, nie, ja do nie​go za​dzwo​nię. – Wy​pro​sto​wa​ła się, ale wciąż ją trzy​mał. –

Wy​ja​śnięmu,je​ślitrze​ba.

‒Nie,Tif​fa​ny,tomojawina.Po​wi​nie​nembyłcięle​piejchro​nić.Ajemukaż​dytaki

skan​dalmógł​bypo​waż​nieza​szko​dzićwka​rie​rze.Pozatym…

‒Pozatym?
‒By​ła​bytopierw​szamojaroz​mo​waztwo​imiro​dzi​ca​mi.Niechcia​ła​byś,że​bym

znimipo​roz​ma​wiał?

‒No,wsu​mie…
Za​sta​na​wia​łasię,jakRy​zardpo​wi​niensięjejojcuprzed​sta​wić:Dzieńdo​bry,pa​nie

se​na​to​rze. Mówi Ry​zard Vrban​cic, pre​zy​dent Bre​gno​wii. Chcia​łem po​wie​dzieć, że
sy​piamzpanacór​ką…

Z głę​bo​kim wes​tchnie​niem się​gnę​ła po swo​ją ko​mór​kę i po​da​ła mu, po​ka​zu​jąc

wkon​tak​tachnu​merojca.

Jakmógłca​ło​waćcośtakobrzy​dli​we​go?
No tak… Na sen​sa​cję była przy​go​to​wa​na, ale na tak skraj​ne okru​cień​stwo nie.

Ry​zardbyłwście​kły,gdywy​szedłspodprysz​ni​caizna​lazłjązjegota​ble​temnako​-
la​nach, ze zbie​la​ły​mi pal​ca​mi, wy​schnię​tym gar​dłem, nie​mo​gą​cą spoj​rzeć mu
woczy.

‒Nietrujsiętym–po​wie​dział,uspo​ko​iw​szysięnie​co,za​bie​ra​jącjejta​bletirzu​-

ca​jącgonałóż​ko.–Po​myśl,żeju​trole​ci​mydoWiecz​ne​goMia​stainicin​ne​gosię
nieli​czy!

Ła​twopo​wie​dzieć.PrzezcałylotdoRzy​muuda​wa​ła,żeśpi,boniechcia​łaznim

anizresz​tązkim​kol​wiekroz​ma​wiać.Bli​zny,któ​rych,jakjejsięprzezkil​kadniwy​-
da​wa​ło, po​zby​ła się, przy​naj​mniej w sen​sie psy​chicz​nym, osta​tecz​nie wró​ci​ły ze
zdwo​jo​nąsiłązapo​śred​nic​twemme​diów.Czyznówmano​sićma​skę?

„To jak spa​nie ze skó​rą węża”, przy​po​mnia​ła so​bie ko​men​tarz nie​wy​bred​ne​go

wsło​wachhej​te​ra.Albo:„Jejmążmiałszczę​ście,żeumarłnawła​snymślu​bie”.

Wy​wiad Ry​zar​da był umó​wio​ny w po​ko​ju ho​te​lo​wym, któ​re​go nie​ska​zi​tel​na biel

ażkłu​łajejprze​krwio​neznie​wy​spa​niaoczy.Dowszyst​kichin​nychkło​po​tówdo​szedł
iten,żeodkil​ku​na​stugo​dzinnieuda​wa​łojejsięskon​tak​to​waćzro​dzi​ca​mi.Nieza​-
re​ago​wa​lina​wetnaese​meszproś​bąote​le​fon.Amoże…możewia​do​mośćozdję​-
ciachza​ła​ma​łaichdotegostop​nia,żeniechcązniąroz​ma​wiać?Nie,tobrzmiab​-
sur​dal​nie!Ry​zardteż,ze​stre​so​wa​nyza​pew​newy​wia​dem,niepre​zen​to​wałsięnaj​le​-
piej:wroz​mo​wiezPhi​lem,jesz​czeprzedusta​wie​niemka​me​ry,kie​dyteo​re​tycz​nie
po​wi​nienbyćnalu​zie,wy​da​wałsięwy​raź​niespię​ty.Jakgdy​bydoRzy​muprzy​le​cia​ła
jegowo​sko​wako​pia,aonzo​stałwBre​gno​wii,przyswo​jejLu​izie.

Byłazbytprze​stra​szo​na,bypy​tać,oczymmabyćwy​wiadiczychcewnimpo​wie​-

dziećoichro​man​sie.Po​zo​sta​łojejza​temprzy​słu​chi​waćsięroz​mo​wiezzaka​me​ry.
To​wa​rzy​szy​ławie​lo​krot​niewpo​dob​nychsy​tu​acjachojcu,więcniebyłaza​sko​czo​na,
gdyza​czę​liodkrą​że​niaporóż​nychkwe​stiachpo​li​tycz​nych,po​ru​sza​jącsięstop​nio​-
wowstro​nęcluewy​wia​du,któ​rym,jaksięoka​za​ło,mia​łabyćona.Itak,podwu​-
dzie​stupię​ciumi​nu​tachroz​mo​wy,Philza​py​tałwkoń​cu:

‒Nasiwi​dzo​wiechcie​li​byza​pew​ne,bypo​wie​działpancośnate​matpanano​wej

to​wa​rzysz​ki. W in​ter​ne​cie krą​żą zdję​cia po​ka​zu​ją​ce pana wraz z ame​ry​kań​ską
dzie​dzicz​ką,Tif​fa​nyDa​vis.Czyto…cośpo​waż​ne​go?

Ry​zardwziąłgłęb​szyod​dechista​ra​jącsięmó​wićjaknaj​bar​dziejopa​no​wa​nymto​-

nem,po​wie​dział:

‒To,żepanako​le​dzypró​bu​jązbićfor​tu​nęnazdję​ciachro​bio​nychukrad​kiemlu​-

dziomwtrak​cieichpry​wat​nychczyn​no​ści?Nie,niesą​dzębybyłotopo​waż​ne.

Phil uśmiech​nął się; naj​wy​raź​niej nie tyl​ko Tif​fa​ny do​ce​nia​ła po​czu​cie hu​mo​ru

pre​zy​den​taBre​gno​wii.

‒Py​ta​łemowaszzwią​zek.
‒Naszzwią​zekjestna​sząspra​wą.Sta​ra​mysięnimświa​tanieab​sor​bo​wać–mó​-

wiłnie​prze​jed​na​nyRy​zard.

Tif​fa​nyzdu​si​łasu​chyśmiech.Na​praw​dęsą​dzi,żetakła​twosięwy​wi​nieodtejod​-

po​wie​dzi?

‒Aleświatma​rzy,bydo​wie​dziećsięcze​gośnawaszte​mat–kon​ty​nu​owałdzien​-

ni​karz.‒Mojeźró​dłapo​da​ją,żepo​zna​li​ściesięwse​kret​nymklu​bieQVir​tus?

‒Topraw​da–przy​znałRy​zard.
‒ Q Vir​tus jest ra​czej eks​klu​zyw​nym klu​bem, praw​da? Co może nam pan o nim

po​wie​dzieć?–na​ci​skałPhil.

‒Je​stempe​wien,żekon​tak​tu​jącsiębez​po​śred​nioznimi,do​wiepanznacz​niewię​-

cejniżodemnie–od​po​wie​działgład​koRy​zard.

PhilR.zro​zu​miał,żewię​cejnatente​matzpre​zy​den​taBre​gno​wiiniewy​cią​gnie.

Jakzresz​tątenuprze​dziłgowroz​mo​wieprzedwłą​cze​niemka​me​ry.

Pa​trzył na Tif​fa​ny, roz​su​płu​jąc kra​wat i zdej​mu​jąc spin​ki z man​kie​tów, a po​tem

roz​pi​na​jąc gu​zi​ki ko​szu​li. Wi​dział, że po​smut​nia​ła od cza​su pu​bli​ka​cji tych cho​ler​-
nych zdjęć, jak​by nie była już sobą, tą ra​do​sną Tiff, któ​rą miał na jach​cie i przez
pierw​szespo​koj​nedniwGi​ze​li.Ob​wi​niałsięoczy​wi​ścieoto,cosięsta​ło.Ka​pi​tan
ka​ta​ma​ra​nuostrze​gałgo,żenaichra​da​rzepo​ja​wiłsięnie​zi​den​ty​fi​ko​wa​nyobiekt,
alezlek​ce​wa​żyłto.Żad​nazjegoko​cha​nekwprze​szło​ścinieprzy​cią​ga​łaażta​kiej
uwa​gi,byktośmiałpły​nąćzanimpomo​rzu.Nieuwzględ​niłjed​nak,żete​raz,kie​dy
Bre​gno​wia wy​stą​pi​ła z wnio​skiem o uzna​nie ONZ, on sam stał się fi​gu​rą o wie​le
waż​niej​szą na are​nie mię​dzy​na​ro​do​wej. A za​tem i cie​kaw​szym ką​skiem dla ta​blo​-
idów.

„Prze​lot​na mi​łość czy coś wię​cej?” ‒ za​py​ty​wał je​den z ty​tu​łów. Py​ta​nie, mu​siał

przy​znać, tra​fia​ło w samo sed​no. Jego pla​ny na zwią​zek z Tif​fa​ny zmie​ni​ły się od
mo​men​tu, kie​dy po​znał ją w Q Vir​tus, ale nie chciał ni​cze​go su​ge​ro​wać w wy​wia​-
dzie.Po​przed​nimra​zem,gdy swójzwią​zekzko​bie​tą upu​blicz​nił,kosz​to​wa​łojąto
ży​cie.

Mu​siałsięja​kośtrzy​mać,ana​wetle​piejniżtyl​koja​koś,byTif​fa​nymo​głasięna

nim wes​przeć i dźwi​gnąć z przy​gnę​bie​nia. Pa​trzył, jak jego uko​cha​na sie​dzi naga,
z na​rzu​co​nym na przy​gar​bio​ne ple​cy prze​ście​ra​dłem na brze​gu łóż​ka, wpa​trzo​na
gdzieśwmrokzaho​te​lo​wymoknem.Aprze​cieżjesz​czedwa,trzydnitemubyłato
roz​pusz​czo​na,za​dzior​naTif​fa​ny,któ​razkla​sąpo​tra​fi​łasięod​gryźćnakaż​dyjego
do​ci​nekczychoć​bynie​win​neza​ga​je​nie.Ob​cu​jącztam​tą,od​czu​wałnie​ustan​niead​-
re​na​li​nę,jak​bygrałwpo​ke​ranawiel​kiepie​nią​dze;tana​to​miast,bez​bron​naTif​fa​ny,
prze​ra​ża​ła go. Spra​wia​ła, że czuł się tak za​cie​kle opie​kuń​czy, że gdy​by przy​pad​-
kiemdo​stałwswo​jeręcefo​to​gra​fa,któ​ryzro​biłto,cozro​bił…Nie,wo​lałniemy​-
śleć,jakpo​stą​pił​bywo​bectejka​na​liiiczynaj​lep​siad​wo​ka​cinaświe​ciewy​bro​ni​li​by
gopo​temzwię​zie​nia.

Po​my​ślał,żenaj​lep​szymspo​so​bemnaprze​ła​ma​nietejpo​grze​bo​wejnie​malat​mos​-

fe​rybę​dziewyj​ścienamia​sto.

‒Pój​dzie​mygdzieśnako​la​cję?–za​py​tał.
Wes​tchnę​łagłę​bo​koispoj​rza​łananie​gowy​mow​nie.
‒Niechcę,żebypa​trzy​linamojebli​zny…
‒Ajachcę,że​byśonichraznaza​wszeza​po​mnia​ła.Tif​fa​ny,po​zna​łemjużtwo​ją

sil​nąwolęiwiem,żeso​biepo​ra​dziszztympro​ble​mem.

‒Całeży​ciesły​sza​łam:Je​steśtakapięk​na!Dowy​pad​ku,po​temjużniktniewy​po​-

wia​dałsięnate​matmo​jejuro​dy.Ażpo​ja​wi​łeśsięty,któ​rykom​ple​men​tu​jeszmniepo
pro​stuzato,jakaje​stem.Ajasą​dzi​łam,żestra​ci​łamwszyst​ko,tra​cącuro​dę.

Przy​cią​gnąłjąipo​ca​ło​wał,de​li​kat​nieisłod​ko.Jegozwie​rzę​cana​tu​rachcia​łacze​-

goświę​cej,aledo​ro​słymęż​czy​znawnimwie​dział,żete​razjegoko​bie​ciepo​trzeb​ne
jestprzedewszyst​kimwspar​cie,utu​le​niewbólu.Jegoko​bie​cie?Ażzdzi​wiłsię,że
takoniejpo​my​ślał.Noalewkoń​cukimdlanie​gobyła?

Wtymmo​men​cieza​bu​cza​łajegoko​mór​ka.Wy​cią​gnąłjąispoj​rzałnaekran.
‒Do​kąddziśidzie​mynako​la​cję,na​dalniewie​my.Aleju​tromamyko​la​cjęzsze​re​-

giemgo​ści,wśródktó​rychsąitwoiro​dzi​ce.Cotynato?

‒Co?!–py​ta​ła,wy​pro​sto​wu​jącsię.
‒SąwZu​ry​chuichcie​lisięznamispo​tkać–wy​ja​śniał.–Niemów,żeod​mó​wisz?

To​bieteżmie​lizresz​tąwy​słaćwia​do​mość.

–WZu​ry​chu?Nicniero​zu​miem.–Pa​trzy​łananie​gomęt​nymwzro​kiem.–Totyto

za​aran​żo​wa​łeś?

‒Nie​zu​peł​nie.Jaje​dy​nieroz​ma​wia​łemztwo​imoj​cem,in​for​mu​jącgoozdję​ciach.

Wte​dymia​łemjesz​czena​dzie​ję,żeniewy​pły​ną.Po​wie​dzia​łem,żebę​dzieszzemną
wRzy​mie,aonnato,żewy​bie​rasięztwo​jąmamądoZu​ry​chu,więcwsu​mienie​da​-
le​koimożeby​śmysięspo​tka​li.Po​my​śla​łem,żesiędo​brzeskła​da,bowZu​ry​chuteż
mamcośdoza​ła​twie​nia,ana​wetpla​no​wa​łemtammałyban​kiet.

Więctotak?Wresz​ciezro​zu​mia​ła,dla​cze​gosięnieod​zy​wa​li:byliwpo​dró​ży.
Od​rzu​ci​łaprze​ście​ra​dłoipo​szłaszu​kaćte​le​fo​nu;ką​temokaza​uwa​ży​ła,żewo​dził

za nią ocza​mi, co po​pra​wi​ło jej nie​co hu​mor. Uśmiech​nę​ła się do nie​go za​lot​nie
przezra​mię,poczymoży​wi​łaekran,wstu​ku​jąckodiczy​ta​jącnagłoswia​do​mośćod
ro​dzi​ców:

‒„Za​trzy​ma​li​śmysięudeHa​vil​lan​dówwBer​nie”.Toame​ry​kań​skaam​ba​sa​dor.

Mama cho​dzi​ła z nią do szko​ły. Daw​ni przy​ja​cie​le ro​dzi​ny – tłu​ma​czy​ła, po czym
wró​ci​ładoese​me​sa:‒„Awygdziesięza​trzy​ma​cie?”.

Spoj​rza​łananie​gopy​ta​ją​co.
‒ W ho​te​lu, w któ​rym od​bę​dzie się ban​kiet. Moi lu​dzie po​win​ni im już wy​słać

szcze​gó​ły.Po​pro​szę,żebyza​pro​sze​nieob​ję​łoteżprzy​ja​ciółtwo​ichro​dzi​ców.

Się​gnąłdokie​sze​nipote​le​fon.Tif​fa​nyusły​sza​łatyl​kojed​nosło​woiopu​ści​łazbie​-

la​łądłoń,wktó​rejtrzy​ma​łako​mór​kę.

‒Ban​kiet?–po​wtó​rzy​łanie​pew​nymgło​sem.
Spoj​rzałnaniąprze​cią​gle.
‒Je​stemho​no​ro​wympre​ze​semor​ga​ni​za​cjicha​ry​ta​tyw​nejzsie​dzi​bąwZu​ry​chu.

Usu​wa​myminylą​do​weiwal​czy​myoto,bynieuży​wa​noichwogó​le.Sąod​ra​ża​ją​cą
bro​nią.Wmoimkra​judo​pro​wa​dzi​łydośmier​city​się​cyioka​le​cze​niadzie​sią​tekty​-
się​cylu​dzi.

Ajamamwy​stą​pićtamjakotwo​jatakzwa​naży​cio​wapart​ner​ka?Wdo​dat​kusie​-

dzącna​prze​ciwmo​ichro​dzi​ców?

Aleczymo​głasięniezgo​dzić?

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Popo​wro​ciezko​la​cji,naktó​rejje​dliwspa​nia​łespa​ghet​tizowo​ca​mimo​rzawsy​-

cy​lij​skiejre​stau​ra​cjinaZa​ty​brzu,po​wie​dzia​łaso​bie:razko​zieśmierć!iza​czę​łasię
przy​go​to​wy​wać do ju​trzej​sze​go wy​stę​pu. Po​rzu​ci​ła myśl o suk​ni na jed​no ra​mię,
któ​ra ukry​ły​by wie​le z jej blizn, na rzecz kre​acji bez ple​ców w lśnią​cym od​cie​niu
per​skie​gobłę​ki​tu,któ​raopi​na​łapięk​niejejpier​si,pod​kre​śla​jącza​ra​zembio​dra.

‒Wie​dzia​łem,żemnienieza​wie​dziesz!–po​wie​działzeszcze​rymuzna​niemnajej

wi​dok,kie​dysta​nę​łaprzednim,zprze​wie​szo​nąprzezra​miępur​pu​ro​wąko​per​tów​-
ką.

Pod​szedłiozdo​biłjejoszpe​co​nera​miębran​so​let​ką,któ​rabyłaosza​ła​mia​ją​cąre​-

pli​kąblusz​czuzro​bio​nązpla​ty​ny.Dia​men​tybłysz​cza​ływniejnie​re​gu​lar​nie,przy​ku​-
wa​jącoko.

‒Jestpięk​na–po​wie​dzia​ła.–Mamro​zu​mieć,żeto…pre​zent?
‒ Po​wiedz​my, że drob​ny wy​raz wdzięcz​no​ści za ty​sią​ce in​spi​ra​cji, któ​rych do​-

świad​czamztwo​jejstro​ny.

‒Ko​cha​nyje​steś!–po​wie​dzia​ła,ca​łu​jącgowle​ciut​kochro​pa​wypo​li​czek;Ry​zard

miałtakin​ten​syw​nyza​rost,żejużwgo​dzi​nępogo​le​niujegopo​licz​kidra​pa​ły.Mu​-
sia​ła przy​znać, że było to bar​dzo sek​sow​ne. – Ale czy ty mnie nie za bar​dzo roz​-
pusz​czasz?–spy​ta​łazfi​lu​ter​nymuśmiesz​kiem.

Za​miastod​po​wie​dzipo​ca​ło​wałjąwusta,za​nimzdą​ży​łaod​su​nąćgło​wę.
‒Wiem,wiem,szmin​ka–wy​mam​ro​tał.–Wprzy​szło​ściniena​kła​dajjej,za​nimnie

bę​dzieszpew​na,żeskoń​czy​łemcięca​ło​wać.

‒Alewtenspo​sóbni​g​dyniewyj​dzie​myzpo​ko​ju!
‒Notak–przy​znał,uda​jąc,żeza​sta​na​wiasięnadtympro​ble​memnapo​waż​nie.–

Toniewiem,jaktoroz​wią​zać.

‒Jaktojak?–za​py​ta​ła.–Na​sy​cićsięsobąnaza​pas–wy​ja​śni​ła,wska​zu​jącnapo​-

bli​skiełóż​ko.

Za​trzy​ma​lisięprzydru​gimapar​ta​men​ciewdro​dzenadół.Za​re​zer​wo​wałgodla

jej ro​dzi​ców i pani am​ba​sa​dor. Oj​ciec po​wi​tał Tif​fa​ny dłu​gim uści​skiem, po czym
spoj​rzałnie​pew​nienaRy​zar​da.Szyb​koichso​bieprzed​sta​wi​ła,ana​stęp​nieprzed​-
sta​wi​łateżRy​zar​do​wisto​ją​ce​goobokmężapaniam​ba​sa​dor,dok​to​radeHa​vil​lan​-
da,któ​ryzwró​ciłsiędopre​zy​den​taBre​gno​wiiperWa​szaWy​so​kośćiRy​zardmu​siał
gozuśmie​chempo​pro​sić,bymó​wiłdonie​gopoimie​niu.

‒Mamanieprzy​szła?–za​py​ta​łanie​coza​nie​po​ko​jo​naTif​fa​ny.
‒Pa​nieroz​ra​bia​jąwpo​ko​juobok–po​wie​działdok​tor,ca​łu​jącjąwobapo​licz​ki.

Ujął jej pod​bró​dek i spoj​rzał na bli​znę. – Spe​cja​li​sta do​ko​nał cu​dów, praw​da? Do​-
brzewi​dziećciępozado​mem,Tif​fa​ny.Ry​zard,czymsiętru​jesz?Mypi​je​mywhi​skey
sour.

Przy​jąłdrin​ka,aonaści​snę​łajegora​mię.

‒Nieprze​szka​dzaci,je​śli…
‒Oczy​wi​ście,idźsięprzy​wi​tać,alemu​si​mybyćzapięt​na​ściemi​nutwsaliba​lo​-

wej,bypo​wi​taćgo​ści.

‒Będęzapięć–obie​ca​łaipo​spie​szy​łaszu​kaćmat​ki.
Po​szłazako​bie​cy​migło​sa​miprzezsy​pial​niędootwar​tychdrzwidoła​zien​ki.Kła​-

dłajużdłońnadrzwiach,kie​dyusły​sza​łatrzaskpu​der​nicz​kiigłosswo​jejmat​ki:

‒Czymamuwie​rzyć,żejestwniejza​ko​cha​ny?Każ​dygłu​piecwi​dzi,żeuży​wajej

tyl​kodlana​szychko​nek​sji.

‒Każ​dygłu​piecpozamną–wy​pa​li​łaTif​fa​ny,po​py​cha​jącdrzwi.
Mat​ka od​wró​ci​ła się gwał​tow​nie od lu​stra. Szok za​bar​wił jej ele​ganc​ko przy​pu​-

dro​wa​ne po​licz​ki. Otwo​rzy​ła po​ma​lo​wa​ne ob​fi​cie usta, chcąc coś po​wie​dzieć, ale
nie wie​dzia​ła co, więc wzię​ła tyl​ko głę​bo​ki wdech, po czym wzrok skie​ro​wa​ła na
suk​nięcór​ki.

‒Tiff,czynapew​nobę​dzieszsięwtymczućkom​for​to​wo?–wy​pa​li​ła,za​po​mi​na​-

jąccał​ko​wi​cieopo​przed​nimfauxpas.

‒ Ja tak, ale czy ty? – od​pa​ro​wa​ła Tif​fa​ny i od​wró​ci​ła się, by wyjść. Mia​ła

w oczach łzy. Przy​wio​dła ją tu tę​sk​no​ta za uko​cha​ną mat​ką, a te​raz ża​ło​wa​ła, że
Bar​ba​raDa​visniezo​sta​ławdomu.

‒ Tiff, ko​cha​nie, nie bądź na mnie zła – za​wo​ła​ła za nią mat​ka. – Po​zna​łaś go

w ze​szłym ty​go​dniu, a trzy dni temu dzwo​nił do ojca, mó​wiąc, że chce się z tobą
oże​nić.Comoż​naokimśta​kimmy​śleć?

Tif​fa​nyod​wró​ci​łasię,po​ra​żo​natymstwier​dze​niem.
‒Niezro​biłtego?
Mat​kaza​cho​wa​łapo​stu​rępanidomu,któ​ramazbytwie​legod​no​ści,bysięsprze​-

czaćoto,coktośpo​wie​działczyniepo​wie​dział.

‒Jaznimnieroz​ma​wia​łam–stwier​dzi​ła.–Aleoj​ciecode​brałtęroz​mo​węjako

proś​bęotwo​jąrękę.Alejakwi​dzę,to​bieżad​nejobiet​ni​cyniezło​żył?

Tif​fa​nyusły​sza​ławgło​siemat​kido​brzejejzna​nyton:„Słu​chaj,dziew​czy​no,ma​-

mu​si,boina​czejcięwy​ki​wa​ją”.Noipo​słu​cha​ła,pró​bu​jącpo​że​nićzesobąin​te​re​sy
ro​dzinDa​vi​sówiHol​bro​oków.Gdy​byniewy​pa​dek,by​ła​byna​dalza​baw​kąwrę​kach
mat​ki.

‒Nie,niezło​żyłmiżad​nychpro​po​zy​cji–od​po​wie​dzia​łaspo​koj​nymto​nem.‒Pra​-

gniemnietyl​kodlamo​je​gocia​ła.Jazresz​tąjegoteż.Lu​bi​mysiębzy​kać,otco.

Od​wró​ci​łasięnapię​cieiwy​szła.

Ry​zard od​sta​wił drin​ka i wy​cią​gnął ku niej pra​we ra​mię, by po​pro​wa​dzić ją na

dół, na ban​kiet. Po chwi​li wpro​wa​dzał ją już do win​dy. Po​zo​sta​li go​ście dys​kret​nie
po​zo​sta​liztyłu,cze​ka​jącnainnewin​dylubde​cy​du​jącsięnazej​ściescho​da​mi.

Kie​dydrzwiza​mknę​łysięzanimi,wzbu​rzo​naTif​fa​nyza​py​ta​łała​mią​cymsięgło​-

sem:

‒Czy…tyna​praw​dępo​wie​dzia​łeśim,żechceszmniepo​ślu​bić?
Jegotwarzwy​krzy​wiłwy​razza​sko​cze​nia,czyra​czejpo​ke​ro​wygry​mas.
‒Gdyza​dzwo​ni​łem,twójoj​ciecza​py​tałmnieoin​ten​cje.Po​wie​dzia​łem,żesąho​-

no​ro​we.Coin​ne​gomia​łempo​wie​dzieć?

‒ Po​wie​dzia​łeś mi, że ten zwią​zek nie bę​dzie pro​wa​dził do ni​cze​go sta​łe​go.

Więc…jaktoztobąjest?

Wes​tchnąłgłę​bo​ko.
‒Ocotakna​praw​dępy​tasz,dra​ga?

Ban​kiet był dla uczcze​nia rocz​ni​cy za​ło​że​nia fun​da​cji ma​ją​cej na celu usu​nię​cie

z po​wierzch​ni zie​mi min lą​do​wych, ale Ry​zard czuł się, jak​by cho​dził cały czas po
polumi​no​wym,razporazna​ty​ka​jącsięnapy​ta​ją​cywzrokojcaTif​fa​ny,toznówjej
mat​ki–ską​d​inądprze​pięk​nej,mimoza​awan​so​wa​ne​gowie​kuko​bie​ty,zaktó​rąwszy​-
scychy​baobec​ninaban​kie​ciemęż​czyź​niwo​dzi​liocza​mi–alboisa​mejTif​fa​ny.De
Ha​vil​lan​do​wieteżnieuła​twia​lispra​wy,apaniam​ba​sa​dorwpew​nymmo​men​cienie​-
malwprostza​py​ta​łapre​zy​den​taBre​gno​wiiojegopla​nywzglę​demdzie​dzicz​kifor​tu​-
ny Da​vi​sów i Hol​bro​oków. Od​po​wie​dział coś stu​pro​cen​to​wo dy​plo​ma​tycz​ne​go,
zcze​goniedałosięni​cze​gowy​wnio​sko​wać.

Takna​praw​dęRy​zardwal​czyłzesobą,wie​dząc,żeprzy​cho​dzimo​ment,wktó​rym

bę​dzie mu​siał zde​cy​do​wać. Było mu z Tif​fa​ny tak cu​dow​nie, ale prze​cież żył dla
swe​go kra​ju, żył, co wię​cej, pa​mię​cią o Lu​izie i jej naj​wyż​szej ofie​rze, za​tem mał​-
żeń​stwozTif​fa​ny,jakzresz​tązkim​kol​wiekin​nym,niewcho​dzi​łowgrę.Oczy​wi​ście
mo​gła​bybyćprzy​dat​naijegokra​jo​wijakocór​kawpły​wo​we​goame​ry​kań​skie​gopo​li​-
ty​ka,ale…prze​cieżniemógłbyćażtakcy​nicz​ny?

Tyleżeodichpierw​sze​gospo​tka​niawQVir​tusmi​nę​łojużtro​chęcza​suiRy​zard

co​raz czę​ściej przy​ła​py​wał się na py​ta​niu, co tak na​praw​dę czu​je do Tif​fa​ny. Nie
umiałnaniepókicood​po​wie​dzieć.Wie​działjed​nak,żecze​gośpo​dob​ne​gonieczuł
odcza​sówLu​izy.

‒Wnio​sku​jączespoj​rze​niatwo​ichro​dzi​ców–ode​zwałsiędoTif​fa​ny,gdynakrót​-

ką chwi​lę zo​sta​wio​no ich pod​czas ban​kie​tu sa​mych ‒ nie po​chwa​la​ją na​sze​go ro​-
man​su?

‒ Ro​man​su? – uda​ła zdzi​wie​nie. ‒ My​śla​łam, że je​ste​śmy za​rę​cze​ni. Mó​wi​łeś

prze​cieżmo​je​muojcu,żemaszwo​becmnieho​no​ro​weza​mia​ry…

Za​ci​snąłpal​cenajejdło​niach.
‒Nietu,Tif​fa​ny.Niete​raz.
‒Hm.Sko​ronietu,toniewiemgdzieikie​dy.Bomamaitatawra​ca​jądoBer​na

zdeHa​vil​lan​da​miju​trozsa​me​gorana.Ibar​dzochcą,że​bymje​cha​łaznimi…

‒Ju​tro?Zrana?
Prze​stra​szyłsięnienażar​ty.Więcrap​temzaparęgo​dzinmiał​byjąstra​cićizo​ba​-

czyć…ktowiekie​dy,je​śliwogó​le?Nie,towprostnie​do​rzecz​ne!Uznał,żewtejsy​-
tu​acjimusipo​wie​dziećjejpraw​dę.

‒Tif​fa​ny–po​wie​działpół​szep​tem,roz​glą​da​jącsię,czyabynapew​noniktichnie

sły​szy.–Mał​żeń​stwotoniecoś,cotrak​tu​jęlek​ko.Samamyślopo​ślu​bie​niucie​bie
jest…zła​ma​niemprzy​się​gi,któ​rązło​ży​łemprzedsobązmar​łejko​bie​cie.Niemasz
po​ję​cia,ilemnietokosz​tu​je.

Wes​tchnę​łagłę​bo​ko.Nieza​sko​czyłjej,wie​dzia​łaprze​cież,żetakjest.
‒Lu​iza?–spy​ta​łazbie​la​ły​miwar​ga​mi.
Wzdry​gnąłsię.Niezda​wałso​biespra​wy,żeTif​fa​nybyłajużodja​kie​goścza​suna

tro​piejegomi​ło​ści.

‒Da–po​wie​działgro​bo​wymgło​sem.

‒Czyona…‒spy​ta​łaTif​fa​ny,kie​dypoza​koń​cze​niuban​kie​tupo​spiesz​niewró​ci​li

dopo​ko​ju.–Opo​wieszmioniej?

Po​pa​trzyłnanią,poczympod​szedłdobar​ku.Stuk​nę​łaszklan​ka,gdyna​le​wałal​-

ko​hol,opróż​niłją,do​lałso​bieko​lej​nąina​lałteżdlaTif​fa​ny.Gdyprzy​no​siłjejdrin​ka,
miałnie​obec​nywy​raztwa​rzy,aoczylśni​łystłu​mio​ny​mi,alewciążobec​ny​miemo​cja​-
mi.Ni​czymwy​ga​sływul​kan,któ​ryjed​nakwkaż​dejchwi​limożepo​now​nieeks​plo​do​-
wać.

‒By​łeśżo​na​ty?–za​py​ta​łaszep​tem.
Chcia​łaza​py​tać:Ko​cha​łeśją?Alesięnieod​wa​ży​ła.
‒ Za​rę​czo​ny. Chcie​li​śmy wziąć ślub po woj​nie, ale nie uda​ło jej się tego do​żyć.

Była agi​ta​tor​ką, ide​alist​ką, bar​dzo żar​li​wą i in​te​li​gent​ną oso​bą. Po​zna​łem ją, gdy
wró​ci​łemnapo​grzebmo​jejmat​ki.Niepa​no​wa​łemnadsobą,go​tówszu​kaćze​msty,
awte​dyLu​izapo​mo​głamiroz​wi​nąćwi​zję,zaktó​rąsta​nę​li​byinni.Ifak​tycz​niesta​-
nę​li.Byłaak​sa​mit​nąrę​ka​wicz​kąnamo​jejże​la​znejpię​ści.

‒Po​wie​dzia​łeś,żebyłaiko​nątwo​je​gokra​ju.Któ​rąwszy​scyczci​li.Cosięsta​ło?
Uniósłszklan​kędoust,upiłso​lid​nyłykisyk​nął:
‒Zo​sta​łaupro​wa​dzo​na.Chcie​lijejużyćprze​ciw​komnie.Nowięc…za​bi​łasię.
‒Takmiprzy​kro–wes​tchnę​łaTif​fa​ny,pró​bu​jącpo​ło​żyćmudłońnara​mie​niu,ale

od​ru​cho​wood​su​nąłją.

‒ Nic się już nie da z tym zro​bić. Śmierć jest osta​tecz​na. Cza​su nie cof​niesz,

prze​szło​ściniezmie​nisz.

‒Topraw​da–zgo​dzi​łasięTif​fa​ny.–Cza​suniezmie​nisz,alemo​żeszna​uczyćsię

żyćzkon​se​kwen​cja​mitego,cosięsta​ło.Ipró​bo​waćza​cho​waćpa​mięćotych,któ​-
rzy ode​szli – do​da​ła. – Wiesz mi, ja też ko​goś bli​skie​go stra​ci​łam, choć może
wmniejpod​nio​słychoko​licz​no​ściach.

‒ Wiem, Tif​fa​ny. Ale wi​dzisz, w moim kra​ju pra​wie każ​dy ko​goś stra​cił. I Lu​iza

jest dla nich ta​kim sym​bo​lem stra​ty. Stra​ty, któ​rą jako na​ród po​nie​śli​śmy, by móc
żyćjakowol​nilu​dzie.

Ro​zu​mia​łago,współ​czu​łamu,aleczu​łasięteżwja​kiśspo​sóbprzeznie​good​rzu​-

co​na.Prze​cieżniebyłosen​suukry​waćdłu​żej,że…goko​cha​ła.Ko​cha​łatak,jakni​g​-
dy nie ko​cha​ła ni​ko​go, na​wet Pau​lie​go, za któ​re​go wy​szła tro​chę dla​te​go, że tak
chcia​łaro​dzi​na.Ategotumęż​czy​znęko​cha​łasamazsie​bie,zato,żebył,jakibył,
izato,żepo​da​ro​wałjejka​wa​łe​czeksie​bie.Ko​cha​łago,cier​pia​łara​zemznimiin​-
stynk​tow​niechcia​łamupo​móc.Aon…Onteżchy​baczułdoniejcośgłę​bo​kie​go,ale
naj​wy​raź​niejprzy​jąłza​ło​że​nie,żenata​kieuczu​ciewjegoży​ciuniemajużmiej​sca.
Nocóż,onateżjesz​czedwaty​go​dnietemubyłaprze​ko​na​na,żeni​g​dyniebę​dziesię
przy​tu​laćdożad​ne​gomęż​czy​zny.

‒Po​wta​rza​łemso​bie–po​wie​działpochwi​limil​cze​nia–żesko​roniemogępo​ślu​-

bićLu​izy,niepo​ślu​bięni​ko​go.

Wy​piłdrin​kaiod​sta​wiłszklan​kę,wpy​cha​jącdło​niewkie​sze​niesmo​kin​go​wejma​-

ry​nar​ki.

–Apo​tempo​zna​łemcie​bie.
‒Aleprze​cież…
‒Prze​cieżco?
‒Mia​łeśchy​bainneko​bie​ty?PoLu​izie?

Za​sę​piłsię.
‒Mia​łem.Toniebyłślubce​li​ba​tu.Mie​wa​łemparękrót​kichro​man​sów,októ​rych

niktniewie​dział.Naj​czę​ściejkoń​czy​łysięwrazzkoń​cemweek​en​duczykon​fe​ren​-
cji.

Zu​peł​niejakChris,po​my​śla​ła.Tyl​kożeonjestżo​na​ty.
Tif​fa​nypo​czu​łana​gletakibólwser​cu,żepo​sta​no​wi​łatoskoń​czyć.Sko​ronicsię

niedaztymzro​bić…

‒Prze​ży​łamprzyto​bienie​za​po​mnia​nechwi​le,Ry​zar​dzie.By​łeśwo​becmnienie​-

zwy​klemiłyiwspie​ra​ją​cy.Todzię​kito​biezdję​łamma​skęiprze​sta​łamsięwsty​dzić
blizn;pra​wie.Ro​zu​miemjed​nak,żemu​siszdbaćodo​broswo​je​gokra​ju,więc…

‒Och,dajspo​kójztymmoimkra​jem,Tif​fa​ny.Dba​niemodo​brokra​jura​cjo​na​li​zo​-

wa​łemtwo​jąobec​nośćwpre​zy​denc​kimłożu,alena​wettoniepo​dzia​ła​ło;wi​daćnie
je​stem aż tak cy​nicz​ny, jak może po​wi​nie​nem być. Wiem, że Lu​iza umar​ła, ale…
Gdy​bymsięztobąoże​nił,czuł​bymsię,jak​bym…zdra​dzał.

Za​bo​la​ło.Ukłu​ło.Cho​ciażwsu​miepo​wie​działto,coitakwie​dzia​ła.Awkaż​dym

ra​ziedo​my​śla​łasię.

‒Alezakaż​dymra​zem–do​dał–gdymó​wiszopo​wro​ciedoAme​ry​ki,robimisię

nie​do​brzeiod​ru​cho​woszu​kamsznur​ka,naktó​rymbymsiępo​wie​sił.

Uśmiech​nę​łasięmimoogól​niedośćpod​łe​gona​stro​ju.Ja​kośniemo​głaso​biewy​-

obra​zićRy​zar​dawie​sza​ją​ce​gosięzmi​ło​ści.Wkaż​dymra​zieniezmi​ło​ścidoniej.

‒Nieocze​ku​ję,że​byśmnieko​chał–za​czę​łapochwi​li,pra​gnącroz​wią​zaćprzy​-

naj​mniejjed​nątra​pią​cąjąwąt​pli​wość–alemu​szęciępro​sićoab​so​lut​nąszcze​rość.
Po​wiedz mi za​tem, czy… prze​cią​gną​łeś na​szą week​en​do​wą zna​jo​mość ze wzglę​du
nako​nek​sjemo​je​goojca.Boje​ślitak…

Ry​zardroz​wa​żałprzezchwi​liwmy​śli,cojejod​po​wie​dzieć.
‒Tif​fa​ny,prze​pra​szam,żetomó​wię–rzekł,kie​dypo​zbie​rałjakotakomy​śli–ale

cza​semcho​ler​nieża​łu​ję,żeniemia​łaśin​nychko​chan​kówprzedemną,żebydo​ce​nić
szczę​ście,któ​remamy.Jajedo​ce​niam.

‒Wow!Chceszpo​wie​dzieć,żeje​steśtakiświet​nywtekloc​ki?
‒Chcępo​wie​dzieć,żeobo​jeje​ste​śmywtymdo​brzy,awkaż​dymra​zie,żena​sze

cia​łasąjak​bydlasie​biestwo​rzo​ne.

‒Czy​li…totyl​koseks?
‒Nie,ko​cha​na.Nietyl​ko.Aleseksjesttu,przy​znaszchy​ba,bar​dzoważ​ny.
Wzru​szy​łara​mio​na​mi,choćoczy​wi​ścietrud​nosiębyłoznimniezgo​dzić.
‒Niemamoczy​wi​ścieta​kichdo​świad​czeńjakty–po​wie​dzia​łasmut​nymto​nem.–

Niemamwła​ści​wieżad​nych.Alepo​dej​rze​wam,żejesttak,żena​wetwnaj​lep​szym
związ​kuseksprze​sta​jezcza​semmiećtakko​lo​sal​nezna​cze​nie.Iwte​dydo​brzesię
oprzećnaczymświę​cej.Więcle​piejmiećcoświęk​sze​go,głęb​sze​goniżseks.

Przez mózg i ser​ce Ry​zar​da prze​ta​cza​ła się w tym mo​men​cie cała ka​wal​ka​da

uczuć. Ocza​mi wy​obraź​ni wi​dział to sie​bie, jak stoi w pre​zy​denc​kim mun​du​rze na
ślub​nymko​bier​cuzTif​fa​ny,toznówLu​izę.Niemiałpo​ję​cia,cood​po​wie​dzieć.

‒Mogęciętyl​koza​pew​nićojed​nym–po​wie​dział,roz​wa​żyw​szyopcje.‒Tobez

dwóchzdańcoświę​cejniżro​mans.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Tif​fa​nypo​sta​no​wi​łaniewra​caćzro​dzi​ca​midoSta​nów.Oj​cieczniósłtopomę​sku,

mat​ka tro​chę hi​ste​ry​zo​wa​ła, ale ko​niec koń​ców mu​sia​ła się z de​cy​zją cór​ki po​go​-
dzić.

‒ No do​brze, ale co on wła​ści​wie chce ci za​pro​po​no​wać? – spy​ta​ła pani Da​vis

przyśnia​da​niuna​za​jutrzpoban​kie​cie,kie​dyzo​sta​łynamo​mentsame,bomęż​czyź​-
ni, a tak​że am​ba​sa​do​ro​wa de Ha​vil​land od​da​li​li się, by oma​wiać „po​li​tycz​ne spra​-
wy”.

Wzru​szy​ła wte​dy ra​mio​na​mi, ale po​tem my​śla​ła o tym, nie mo​gąc za​snąć przez

dwieko​lej​nenoce.Do​dat​ko​womu​sia​łacią​gnąćnabie​żą​cospra​wyro​dzin​nejfir​my,
cona​wetwdo​biein​ter​ne​tunieza​wszebyłomoż​li​we,awkaż​dymra​zierów​niesku​-
tecz​nejakte​le​fo​nyczybez​po​śred​niudziałwspo​tka​niachnaWallStre​et.Zdru​giej
stro​ny, po​zna​wa​ła tu waż​ne rów​nież z biz​ne​so​wej per​spek​ty​wy oso​by, któ​rych nie
spo​tka​ła​była​twowAme​ry​ce.

Te​razwła​śnieRy​zardcią​gnąłjądoBu​da​pesz​tunakon​fe​ren​cjęwschod​nio​eu​ro​pej​-

ską.Im​pre​zęotwie​ra​łoele​ganc​kieprzy​ję​cie,alena​wetnaj​lep​szyma​ki​jażniepo​tra​-
fił ukryć, jak bar​dzo była wy​czer​pa​na. Pró​bo​wa​ła się uśmie​chać, igno​ru​jąc za​sko​-
czo​neminynawi​dokjejblizn,któ​reod​sła​nia​łajużbezżad​nejże​na​dy.Je​że​liktośbył
bar​dzodo​cie​kli​wy,kwi​to​wa​łatostwier​dze​niem„wy​pa​deksa​mo​cho​do​wy”,iniezda​-
rzyłsięjesz​czegbur,któ​rybypy​tałodal​szeszcze​gó​ły.

Iwła​śnietu,wBu​da​pesz​cie,Ry​zardprzy​ła​pałjąnatym,jak„ca​łu​jesię”zjed​nym

zuczest​ni​kówkon​fe​ren​cji.Byłtomęż​czy​znastar​szyodRy​zar​da,naokokołopięć​-
dzie​siąt​ki,nie​zna​nymu.Alezna​nynaj​wy​raź​niejjej,sko​rotakczu​lesięznimprzy​-
wi​ta​ła.Mę​skadumaRy​zar​dazo​sta​ławy​sta​wio​nanapró​bę.

‒ Ry​zard, to Stan​ley Grif​fin z mi​ni​ster​stwa spraw za​gra​nicz​nych Ka​na​dy, a pry​-

wat​nieku​zynmo​je​gozmar​łe​gomęża.

Towy​ja​śnie​niepo​win​nogouspo​ko​ić,alenaj​wy​raź​niejtakniebyłoinicnatonie

mógłpo​ra​dzić.Pró​bo​wałroz​ma​wiaćz„ry​wa​lem”opo​li​ty​ce,aleod​czułulgędo​pie​-
ro, kie​dy Grif​fin od​da​lił się, by, jak się wy​ra​ził, pod​trzy​mać to​wa​rzy​skie kon​tak​ty
Ka​na​dyzresz​tąświa​ta.

‒ Wy​da​jesz się mieć szcze​gól​nie do​bre sto​sun​ki z Ka​na​dyj​czy​ka​mi – po​wie​dział

ką​śli​wie póź​niej, gdy roz​bie​ra​li się w po​ko​ju ho​te​lo​wym. Był zmę​czo​ny, miał już
dośćtegowy​jaz​duicią​głychwy​stą​pień.Ma​rzyłotym,byzna​leźćsięzpo​wro​tem
wdomu.

‒Byłnamoimwe​se​lu.Totakna​praw​dęda​le​kiku​zynPau​lie​go.Niepa​mię​tamgo,

je​ślimambyćszcze​ra.Byływte​dytłu​mygo​ści.Aleonoczy​wi​ściemnieza​pa​mię​tał.

Itakczu​lesięwi​taszzfa​ce​tem,któ​re​gona​wetniepa​mię​tasz?‒chciałza​py​tać.
‒Opo​wia​dałowa​ka​cjach,któ​respę​dza​lizPau​liemwdzie​ciń​stwie…
‒Nie,nie!–prze​rwałjej,ła​piącsięzagło​wę,jakgdy​byroz​sa​dza​łająmi​gre​na.–

Niemówonim,pro​szę!Niedzi​siaj!

Za​sty​gła,pa​trzącnanie​gowszo​ku.
‒ Mam nie mó​wić o moim by​łym mężu? Pod​czas gdy ty traj​ko​czesz na okrą​gło

oswo​jejLu​zie?Lu​izato,Lu​izatam​to…

Zje​żył się i le​d​wie uda​ło mu się po​wstrzy​mać przed bru​tal​nym słow​nym wy​bu​-

chem.Nikt,na​wetko​bie​ta,zktó​rąsy​pia,niebę​dzieata​ko​waćjegoświę​to​ści!

‒Niemó​wi​łem,żeniemo​że​myonimroz​ma​wiać–rzekłpochwi​li,kie​dytro​chę

sięopa​no​wał.‒Aletewspo​mnie​nianaj​wy​raź​niejcięsmu​cą,więcchy​bapo​win​naś
prze​staćdonichwra​cać.

Wy​bu​chłaśmie​chem,wktó​rymjed​nakcza​iłasięzłość.
‒ Cóż, je​śli mam uni​kać rze​czy, któ​re mnie smu​cą, to po​win​nam prze​stać ro​bić

wie​lerze​czy.Jaknaprzy​kładwy​stę​po​waćjakotwo​jama​skot​kanaim​pre​zach,gdzie
nado​da​tekniemogęsięprzy​wi​taćzdaw​ny​mizna​jo​my​mi,botona​tych​miastwy​wo​-
łu​jetwo​jąza​zdrość.

Onie,po​my​ślał,tegojużzawie​le.Tomówidonie​godziew​czy​na,któ​ra,jaksama

przy​zna​ła,trzyty​go​dnietemuniemia​łaod​wa​gi,bywejśćdoskle​puwswo​imro​dzin​-
nymmie​ście,adziśbry​lu​jejakojegopart​ner​kanaświa​to​wejsce​nie.Je​ślina​praw​dę
niechcetegoro​bić,mo​głatoodrazuwy​raź​niepo​wie​dzieć.

‒ Jak nie chcesz się ze mną po​ka​zy​wać pu​blicz​nie, to nie mu​si​my – po​wie​dział

oschłym to​nem. – Je​steś w koń​cu wol​nym czło​wie​kiem. Mo​głaś mi to po​wie​dzieć
przedwy​jaz​demdoRzy​mu,oszczę​dzi​ło​bytonamnie​po​ro​zu​mień.

Spoj​rza​łananie​gowpeł​nizdu​mie​nia.
‒Ico,mia​łamzo​staćiwier​niecze​kaćnacie​biewtwo​impa​ła​cu?Imożemo​dlić

sięjesz​czeprzedpo​mni​kiemLu​izyotwójszczę​śli​wypo​wrót?

Wie​dzia​ła,żeprze​sa​dza,alepo​nio​słoją.
‒Bar​dzociępro​szę–wy​sy​czał–niedo​ty​kajwna​szychroz​mo​wachLu​izy.
‒Niedo​ty​kaj?Totynie​ustan​nieoniejmó​wisz;mamjużjejobec​no​ściwna​szym

ży​ciupodziur​kiwno​sie!

Za​ci​snąłdło​niewpię​ści,pró​bu​jącznieśćbóltakwiel​ki,żewy​da​wa​łomusię,że

zachwi​lęro​ze​rwiemuser​ce.

‒ O nie, tak nie bę​dzie​my roz​ma​wiać. Albo zej​dziesz z tego te​ma​tu, albo… ‒

urwał na​gle. Wła​ści​wie sam nie wie​dział, czym chciał za​gro​zić. Tif​fa​ny usły​sza​ła
jed​nakwjegogło​siegroź​bęjaknaj​bar​dziejre​al​ną.

‒Wieszco–po​wie​dzia​łagło​sempeł​nymre​zy​gna​cji.–Mamtegodość.Czas,że​-

bymwró​ci​ładodomu.

Po​tak​nął raz, krót​ko, nie mo​gąc się zdo​być na inną re​ak​cję. Jego gar​dło ści​skał

po​twor​nywę​zełbólu,aresz​tauczućschro​ni​łasięgdzieśgłę​bo​konadniemó​zgu.

‒Do​brze!Je​ślitegochcesz,niechsięto,docho​le​ry,sta​nie–rzu​ci​ła,wsta​jąc,po

czymwy​bie​głazpo​ko​ju.

Niewró​ci​ła.
Gdyniemógłjużtegodłu​żejznieść,po​szedłjejszu​kaćiza​stałza​mknię​tedrzwi.

Sły​szał,jakszlo​chawsy​pial​ni,alenieza​pu​kał.Sambyłbli​skiłez.Uto​pie​niesmut​ku
wbu​tel​cewód​kizda​wa​łosięlep​szymwyj​ściemniżpró​baroz​mo​wywtenprzy​naj​-
mniej wie​czór. Wy​jął jed​ną z bar​ku przy swo​jej sy​pial​ni i po​sta​wił na sto​li​ku noc​-
nym.Alena​wetjejniena​po​czął,cze​ka​jąc,byTif​fa​nydonie​gowró​ci​ła.

Onajed​nakbyławtymmo​men​ciejużzu​peł​niegdziein​dziej.

ROZDZIAŁJEDENASTY

Bar​ba​raDa​vischcia​łado​wie​dziećsiędo​kład​nie,cosięsta​ło.
‒Mamo,dajspo​kój!–za​pro​te​sto​wa​łaTif​fa​ny,czu​jącsięfa​tal​niezpo​wo​duzmia​-

ny cza​su i zła​ma​ne​go ser​ca, a tu jesz​cze mia​ła się tłu​ma​czyć przed ro​dzi​ną. – Po
pro​stu nad​ra​biam to, co moje ko​le​żan​ki prze​ra​bia​ły dzie​sięć lat temu. Prze​ży​łam
swo​jepierw​szeza​uro​cze​nie,apo​temroz​cza​ro​wa​nie.Towszyst​ko.

Toso​biewkaż​dymra​ziewma​wia​ła.Byłapew​najed​ne​go:żeniechceroz​trzą​sać

tego,cosięsta​łomię​dzyniąaRy​zar​dem.Tobyłozbytbo​le​sne.Aletę​sk​ni​łazanim.
Spa​niesa​mejwy​da​wa​łosięte​raz,potym,coprzezostat​niedwaty​go​dnieprze​ży​ła,
bez​na​dziej​ne,aśle​dze​niegowsie​ciwy​wo​ły​wa​łouniejbóleser​ca.Albośmia​łasię
nagłosjakwa​riat​ka.

„PaniDa​visijapo​zo​sta​je​mywdo​sko​na​łychsto​sun​kach”,prze​czy​ta​łapew​ne​goso​-

bot​nie​gopo​ran​kako​lej​nywy​wiadzVrban​ci​cem.Kęsja​jecz​ni​cysta​nąłjejwgar​dle.

‒Łżejakpies!–krzyk​nę​ła,zwra​ca​jącnasie​bieuwa​gępo​zo​sta​łych,kon​su​mu​ją​-

cychwspól​neśnia​da​nieczłon​kówro​dzi​ny.

Z dru​giej stro​ny… chcia​ła ukrad​kiem po​ca​ło​wać to​wa​rzy​szą​ce wy​wia​do​wi jego

zdję​cie. Był te​raz chud​szy, z nie​co za​pad​nię​ty​mi po​licz​ka​mi. Na​dal cho​ler​nie sek​-
sow​ny,ale…tro​chęmę​skie​godu​chajak​byzeńule​cia​ło.

Czyż​by nie spał z tę​sk​no​ty za mną? Py​ta​nie ob​li​czo​ne było na żart, ale prze​ję​ła

sięzmia​nąwjegowy​glą​dzienapo​waż​nie.Alecotam,po​wie​dzia​łaso​biewkoń​cu.
Mógłsiętejostat​niejnocyle​piejpo​sta​rać,atak…pu​ściłjąwła​ści​wiebezwal​ki.Jak
gdy​bymuwca​lenieza​le​ża​ło,nicanic.Ite​raztwier​dzi,żepo​zo​sta​ją„wdo​sko​na​-
łychsto​sun​kach”…

Opo​wie​dzia​łaowy​wia​dziero​dzi​nie,po​ka​za​łata​blet.Niemo​głasiępo​wstrzy​mać.

Za​re​ago​wa​limil​cze​niem.

‒Àpro​pos,kie​dysięznówznimzo​ba​czysz?–za​py​tałpodłuż​szejchwi​lioj​ciec.
‒Dla​cze​gomia​ła​bymsięznimzo​ba​czyć?Czymojesy​pia​nieznimpod​nio​słotwój

po​li​tycz​nyran​king?

‒Tif​fa​ny!–skar​ci​łająmat​ka.
‒ Prze​pra​szam, tato – po​wie​dzia​ła Tif​fa​ny. ‒ To było nie na miej​scu. Ale je​stem

zmę​czo​nacią​głymby​ciempodlupą.

‒Nowiesz!–żach​nę​łasiępaniDa​vis.
‒Za​tempo​sta​no​wi​łam…
Wszy​scyskie​ro​wa​linaniąpy​ta​ją​cywzrok.
‒ Sie​dzisz tam co​dzien​nie, od​kąd wró​ci​łaś do domu – po​wie​dzia​ła mat​ka zdez​o​-

rien​to​wa​na.

‒Żeprze​no​szęsiędoNo​we​goJor​ku.
‒Nie!–krzyk​nę​lijed​no​cze​śniemat​kaibrat.Oj​ciecprzy​jąłtozesto​ic​kimspo​ko​-

jem.

‒Co?Jakto?Kie​dy?–za​cząłrzu​caćpy​ta​niaChris.

–Napo​cząt​kuty​go​dnia,wpo​nie​dzia​łekalbowto​rek.Za​trzy​mamsięwmiesz​ka​-

niufir​my,apo​temznaj​dęso​bieja​kieślo​kum.Takbę​dziele​piejdlanaswszyst​kich,
aprzedewszyst​kimdlafir​my.Je​ślitojamamjąpro​wa​dzić,topo​win​nambyćtam,
gdzierobisiębiz​nes.Trans​ak​cjeza​ła​twia​neprzezin​ter​netniewy​star​czą.

Niepo​mo​głyjęki,ana​wetnie​malwik​to​riań​skieomdle​niemat​ki.Wpo​nie​dzia​łek

ranobyłajużwdro​dzedosto​li​cyświa​ta,ana​za​jutrznajejnowyad​resnaLo​wer
Man​hat​tan nie​spo​dzie​wa​nie do​star​czo​no kwia​ty. I to nie byle ja​kie. Bu​kiet eg​zo​-
tycz​nychor​chi​deioprze​róż​nychkształ​tach.

‒Odkogoto?
‒Niepo​wie​dzia​nomi–od​parłmęż​czy​znawuni​for​mie,naktó​rymdo​strze​głasub​-

tel​nelogokor​po​ra​cjiQVir​tus;notak,odnie​daw​namie​liprze​cieżswójklubtak​że
wNo​wymJor​ku.–Pra​cu​jęjakoku​rier.Za​bie​ramido​star​czampodwska​za​nyad​res.

Za​temzklu​bu,po​my​śla​ła.Wtenspo​sóbdzię​ku​jązapo​bytunich?Aledla​cze​go

takpóź​no…

‒PanZeus?–spy​ta​ła.
‒ Nie są​dzę – od​parł ku​rier w uni​for​mie. – Szef za​zwy​czaj do​łą​cza kar​tecz​kę

zna​pi​sem„Zpo​zdro​wie​nia​miodZeu​sa”,atuta​kiejniema.Tora​czejktó​ryśzklu​-
bo​wi​czów.

Bu​kiet nie za​wie​rał żad​nej kar​tecz​ki ani zna​ku, któ​ry mógł​by wska​zy​wać na

nadaw​cę,alewie​dzia​łado​brze,żewy​słaćgomógłtyl​koje​denczło​wiek.

Och, Ry​zard, roz​ma​rzy​ła się. Taki je​steś słod​ki. I tak ła​two mnie wy​pu​ści​łeś

zręki.

Alewtymmo​men​cieprzy​po​mnia​łajejsięLu​iza.Niebyłoszans,bymo​głakon​ku​-

ro​waćztam​tąko​bie​tą,na​wetje​ślionanieżyje.Amożewła​śniedla​te​go?

Wy​ko​rzy​stu​jąc swój sta​tus klu​bo​wi​cza, któ​rym, chcąc nie chcąc, sta​ła się od

pierw​szejunichwi​zy​ty,za​re​zer​wo​wa​ławno​wo​jor​skimQVir​tus–któ​rybyłzde​cy​-
do​wa​niemniejeks​cen​trycz​nymmiej​scemniżjegood​po​wied​nikwWe​ne​zu​eli–sto​lik
nalunch,gdyjejmamaprzy​je​cha​łająod​wie​dzićpodko​niecmie​sią​ca.Umiesz​czo​no
je w pen​tho​usie z wi​do​kiem przez pa​no​ra​micz​ne okno na Cen​tral Park. Są​cząc
wodęzkrysz​ta​ło​wychczarzezło​tymbrze​giem,Tif​fa​nypo​my​śla​ła,żewo​la​ła​byjuż
wi​doknapo​sągtejca​łejLu​izy,bytyl​kozna​leźćsięwjegopo​bli​żu.Aledota​kichsła​-
bo​ściniemo​głasięoczy​wi​ścieprzy​znać.

Plot​ko​wa​ły o wszyst​kim i o ni​czym, aż wresz​cie pani Da​vis po​wie​dzia​ła nie​spo​-

dzie​wa​nie:

‒Tiff,chcia​łamcięprze​pro​sićzatenie​spra​wie​dli​weuwa​gioRy​zar​dzie.
Tif​fa​nyspoj​rza​łananiąosłu​pia​ła.
‒Wte​dy,wZu​ry​chu,wto​a​le​cie…Ipo​tem.
‒Ależjakto,mamo?Prze​cieżtwójnie​po​kójoka​załsięjaknaj​bar​dziejuza​sad​nio​-

ny.Niewy​szłonamitytoodpo​cząt​kuprze​czu​wa​łaś.

PaniDa​viswzię​łagłę​bo​kiwdech.
‒ Tak, ale… Mu​szę po​wie​dzieć ci praw​dę. Na two​je mał​żeń​stwo z Pau​liem pa​-

trzy​li​śmyrze​czy​wi​ściewdu​żymstop​niujaknaro​dzin​nąin​we​sty​cję.

‒Wiem.Niemamdziśotopre​ten​sji.
‒Za​tem…kie​dyzo​ba​czy​łamwoczachRy​zar​dacie​płeuczu​ciedocie​bie,wpa​dłam

w lęk, że nam cie​bie za​bie​ra, że wy​my​kasz się spod na​szej ro​dzin​nej kon​tro​li. To

my wcze​śniej de​cy​do​wa​li​śmy, z kim masz spę​dzić swo​je ży​cie, a te​raz to była wy​-
łącz​nietwo​jade​cy​zja.

‒Mamo…
‒ Wiem, mó​wię strasz​ne rze​czy, ale to praw​da. Za​ję​ło mi tro​chę cza​su, by do

tegodojść,alepotwo​imwy​jeź​dziezdomuzro​zu​mia​łam,żecośzoj​cemro​bi​li​śmy
po​twor​nienietak.

Tif​fa​nymia​łałzywoczach.Ilelatcze​ka​łanata​kiewy​zna​nie?
Pa​dłyso​biewra​mio​naiobieza​czę​łyszlo​chać.
‒Ko​chaszgo?–spy​ta​łamat​ka,gdywy​star​cza​ją​cosięwy​pła​ka​ły.
Tif​fa​nywzru​szy​łara​mio​na​mi,alepojejtwa​rzypo​now​niepo​pły​nę​łyłzy.
‒Niewiem…
Nie mo​gła po​wie​dzieć mat​ce, że my​śli o nim co noc przez dłu​gie go​dzi​ny, kie​dy

bez​sku​tecz​nie pró​bu​je za​snąć. Że wte​dy pła​cze. Że dzień za​czy​na od szu​ka​nia
wsie​ciin​for​ma​cjionim,jegozdjęć,czychoć​bywia​do​mo​ści,żeko​lej​nykrajuznał
Bre​gno​wię.

Iwła​śniewtymmo​men​cie,kie​dyroz​ma​wia​łazmat​ką,naumiesz​czo​nymwrogu

po​ko​juwiel​kimekra​niezwy​ci​szo​nymgło​sem,naktó​rymnie​ustan​niele​cia​ływia​do​-
mo​ścite​le​wi​zyj​ne,zo​ba​czy​łaprze​su​wa​ją​cysiępa​sekzna​pi​sem:

„Wy​buchko​pal​niwę​glawpół​noc​nejBre​gno​wii,dzie​siąt​kiza​bi​tych…”
Ze​rwa​ła się rów​ne na nogi, po czym chwy​ci​ła za te​le​fon i za​dzwo​ni​ła do swo​jej

asy​stent​ki.

Nic nie wska​zy​wa​ło na sa​bo​taż, ale w kra​ju tak nie​sta​bil​nym po​li​tycz​nie, któ​ry

do​pie​rocowy​nu​rzyłsięzpie​kławoj​nydo​mo​wej,każ​dapo​dob​naka​ta​stro​fagro​zi​ła
faląplo​tek,fał​szy​wychoskar​żeń,apo​ten​cjal​niewzno​wie​niemstarćzbroj​nych.Ry​-
zard wie​dział, że aby temu za​po​biec, musi jak naj​szyb​ciej zna​leźć się na miej​scu.
Oso​bi​ściesta​rałsiękie​ro​waćak​cjąra​tun​ko​wą,awkaż​dymra​ziepo​ma​gaćwroz​-
wią​zy​wa​niupro​ble​mów,któ​rewy​da​wa​łysięnie​roz​wią​zy​wal​ne.Dzię​kiswo​imzna​jo​-
mo​ściom za​ła​twił na​tych​mia​sto​wy trans​port do szpi​ta​la w Szwaj​ca​rii gru​py oca​la​-
łychpo​pa​rzo​nychgór​ni​ków.

Za​in​sta​lo​wałsięwwiel​kimna​mio​ciezge​ne​ra​to​remprą​du,któ​ryza​pew​niałświa​-

tłoielek​trycz​nośćwoko​li​cyko​pal​ni,ajemukon​taktześwia​tem.Tuprzy​szedłpo
dwu​dzie​stugo​dzi​nachnie​prze​rwa​nejpra​cyijaknie​ży​wyzwa​liłsięnapry​czę.

Kie​dyja​kiśczaspóź​niejsięobu​dził,zo​ba​czyłkrzą​ta​ją​cąsiępona​mio​cieko​bie​tę,

któ​ra wy​da​wa​ła mu się zna​jo​ma. Le​żąc, przyj​rzał jej się uważ​niej: mia​ła na so​bie
ob​ci​słespodniewe​tknię​tewczar​neko​za​kiwy​so​kiedoko​lan.Blondku​cykzwi​sałna
ple​cachskó​rza​nejczar​nejkurt​ki.

Po​my​ślałwpierw​szejchwi​li,żemazwi​dy.Usiadłnapry​czy,poczymwstał,pod​-

szedłdoko​bie​tyipo​ło​żyłrękęnajejra​mie​niu.Od​wró​ci​łatwarz,któ​rąprze​ci​na​ła
rysado​brzezna​nejmubli​zny.

‒Toniesen?–za​py​tał,mru​ga​jącza​spa​ny.
Uśmiech​nę​łasięczu​leipo​ło​ży​ładłońnajegopo​licz​ku.Jejdo​tykbyłza​ska​ku​ją​co

cie​pły,couświa​do​mi​łomu,jakbyłzzięb​nię​ty.

‒Na​wetSzwaj​ca​rianiejestprzy​go​to​wa​nanatyleopa​rzeń–tłu​ma​czy​łaTif​fa​ny.‒

Se​lek​cjo​nu​je​mywięcran​nychiwy​sy​ła​myich,gdziesięda.Mójoj​ciecdzwo​nibez​po​-

śred​niodopre​zy​den​tówpaństwimówi,żeniktnieod​ma​wiapo​mo​cy.Niegnie​wasz
się,żesięwtowłą​czy​łam?

Za​nie​mó​wił.Niemógłuwie​rzyćwswo​jeszczę​ście.Te​raz,kie​dypra​wiejużpo​go​-

dziłsięztym,żenasku​tekswo​jejewi​dent​nejgłu​po​tybez​pow​rot​niejąstra​cił…

Ka​za​łamuusiąśćnapry​czy,bole​d​wietrzy​małsięnano​gach.
‒ Mu​sisz się prze​spać – po​wie​dzia​ła, sta​ra​jąc się nadać gło​so​wi jak naj​bar​dziej

wład​czyton.

Po​wie​działcośdoniejpobre​gno​wiań​sku,za​pew​neniezda​jącso​bieztegospra​-

wy;mó​wiłza​chryp​nię​tym,ury​wa​nymgło​sem.Przy​tu​liłjąwmoc​nymuści​sku,oparł
gło​węnajejpier​siipeł​ny​minoz​drza​michło​nąłjejcud​nyza​pach.

‒Mu​siszsiępo​ło​żyć,Ry​zar​dzie.
Po​ło​żyłsię,po​cią​ga​jącjązasobąnapry​czę,ażza​skrzy​pia​łapodnimi.Pochwi​li

jed​nakzmę​cze​niewzię​łogóręipre​zy​dentBre​gno​wiijużchra​pał.Wy​plą​ta​łapal​ce
Ry​zar​dazeswychwło​sówiwró​ci​ładopra​cy.Ostat​niagru​paoca​la​łych,naszczę​ście
jużnietychznaj​cięż​szy​mira​na​mi,cze​ka​łanaroz​dy​spo​no​wa​nie.

Ry​zardobu​dziłsiępokil​kugo​dzi​nachpe​wien,żewszyst​kotomusięprzy​śni​ło,ale

od​krył na so​bie skó​rza​ną kurt​kę, któ​rą Tif​fa​ny mu​sia​ła go okryć przed wyj​ściem
zna​mio​tu.Za​temgdzieśtubyła.Zna​pręd​cezro​bio​nąkawąwjed​nejdło​ni,akurt​ką
wdru​giejpo​szedłnapo​szu​ki​wa​niaiod​na​lazłją,jakpo​cie​sza​łaza​nie​po​ko​jo​nążonę,
któ​rejran​nymążgór​nikbyłwno​szo​nydohe​li​kop​te​ra.Ko​bie​tatu​li​łama​lut​kiedziec​-
ko,aoboksie​biemia​łajesz​czekil​ku​let​nie​goru​do​wło​se​gochłop​czy​ka.

‒Och,Ry​zar​dzie–po​wie​dzia​ła,gdyokryłjąkurt​ką.–Takbymchcia​łaza​pew​nić

ją, że jej mąż prze​ży​je. Opa​rze​nia ma po​waż​ne, ale na szczę​ście żad​nych we​-
wnętrz​nychura​zów.

Ry​zard za​czął mó​wić do pła​czą​cej ko​bie​ty. Uda​ło im się ją jako tako uspo​ko​ić

iwsa​dzićdowoj​sko​we​goje​epa,któ​ryzdzieć​mimiałjąza​wieźćdodomu.Jejmąż
le​ciałwtymmo​men​ciehe​li​kop​te​remdoszpi​ta​lawPa​ry​żu.

‒Niewiem,jakmamcidzię​ko​wać–po​wie​działRy​zard.–Ija​ki​misło​wa​miprze​-

pra​szać?

‒Ciii–uspo​ka​ja​łagojakdziec​ko.–Wszyst​kobę​dziedo​brze.

Pa​łacwy​glą​dałle​piejniżkie​dy​kol​wiek,za​uwa​ży​łaTif​fa​ny,gdyobu​dzi​łasięoświ​-

cie. Po​przed​nie​go dnia wie​czo​rem ro​ze​sła​li do szpi​ta​li ostat​nich po​szko​do​wa​nych
iwró​ci​lisa​mo​cho​dempre​zy​denc​kimdoGi​ze​li.

Za​uwa​ży​ła,żeele​wa​cjabu​dyn​kuniejestjużpo​kry​tadziu​ra​mipoku​lach,agru​zo​-

wi​skoznik​nę​ło,na​da​jącoko​li​cyza​pra​sza​ją​cyiotwar​tycha​rak​ter.Swójpo​kójwpa​-
ła​cuza​sta​ławta​kimsta​nie,wja​kimgozo​sta​wi​ła.Wcze​śniejza​sta​na​wia​łasięwie​-
lo​krot​nie,czypo​pro​sićgo,byode​sła​nojejrze​czy,alebałasięznimkon​tak​to​wać.
Bałasię,żesły​szącjegogłos,stra​cigło​wę,rzu​ciwszyst​koiwsią​dziewpierw​szysa​-
mo​lot do Bre​gno​wii. Albo że po​wie coś ta​kie​go, po czym już ja​ki​kol​wiek kon​takt
mię​dzyniminiebę​dziemoż​li​wy.

Po​przed​nie​go dnia wie​czo​rem skraj​nie zmę​czo​na nie pro​te​sto​wa​ła, kie​dy za​pro​-

po​no​wał,bytuprzy​je​cha​li,te​razjed​nakza​sta​na​wia​łasię,cotodlanichzna​czy.Nie
przy​wió​zł​byjejtu,gdy​byniechciał,ale…

Wtymmo​men​cieusły​sza​łapu​ka​niedodrzwi,wktó​rychpochwi​lista​nąłRy​zard.

Miałnaso​biebia​łąko​szu​lę,czar​nygar​ni​turipre​zy​denc​kąwstę​gę.Byłświe​żoogo​-
lo​nyiumy​ty.

‒Niemu​siszoczy​wi​ścietegoro​bić…–po​wie​działtro​chęnie​pew​nymgło​sem.
Uśmiech​nę​łasię.
‒Niemu​szę,alechcę–za​pew​ni​łago,za​sta​na​wia​jącsię,czyniejestidiot​ką.Dla​-

cze​gowła​ści​wietorobi?Bojestjejznimtakdo​brze?Bopo​dzi​wiagojakoczło​wie​-
kaiczer​piewiel​kąra​dośćzpa​trze​nia,jakro​śniewpo​tę​gę?

Na ze​wnątrz było wietrz​nie, pach​nia​ło wcze​sno​je​sien​ną bu​rzą, a cięż​kie kro​ple

wi​ro​wa​ływpo​ry​wachwia​tru.Li​ściego​ni​łypotra​wie,aichubra​niaprę​ży​łysię,gdy
szliwstro​nęmasz​tu.Fla​gatrza​ska​łazie​lo​ny​miinie​bie​ski​mipa​ska​mi,gdyskła​dał
przy​się​gęisa​lu​to​wał.Wy​buchokla​skówspra​wił,żeod​wró​ci​lisięobo​jedotłu​muze​-
bra​ne​go przed bra​mą. Lu​dzi było tym ra​zem wię​cej, kil​ku​set. Po​czu​ła świe​ży na​-
pływdumy.

‒Twójpo​przed​nikniepo​ciął​byso​bierąk,uwal​nia​jąctychgór​ni​ków–po​wie​dzia​-

ła, pod​no​sząc jego po​kry​tą stru​pa​mi dłoń. Była tak otar​ta i spo​nie​wie​ra​na, że in​-
stynk​tow​nieunio​słajądoust.

Wi​wa​tyza​grzmia​łymoc​niej,cospra​wi​ło,żeszyb​koopu​ści​łarękęRy​zar​da.
‒Prze​pra​szam.Tobyłogłu​pie…
‒ Wręcz prze​ciw​nie, po​do​ba​ło im się. Są tu tak samo dla cie​bie, jak i dla mnie.

Wie​dzą,codlanaszro​bi​łaś–mó​wił,sta​jąctwa​rządotłu​mu,poczymwska​załnanią
dło​niąiukło​nem.

Lu​dziewi​wa​to​wa​lijesz​czegło​śniej,ma​cha​jącfla​ga​miiuno​szącwgórędzie​ci.
‒Dzię​ku​jąci,Tif​fa​ny–po​wie​dział,uno​szącjejdłońdoust,nacopod​niósłsięko​-

lej​nyryk.

Sta​lina​stęp​niedłu​gozezłą​czo​ny​mirę​ka​mi,ma​cha​jącdotłu​mu.Niktnieod​cho​-

dził.Cze​ka​li,ażonaiRy​zardpój​dąpierw​si.

‒Pła​czesz?–spy​tał,gdywe​szlidopo​ko​jukre​den​so​we​gozpięk​ny​midzie​więt​na​-

sto​wiecz​ny​mi me​bla​mi i wi​do​kiem na mo​rze, w któ​rym jed​nak wciąż nie czu​ła się
kom​for​to​wo.

Od​wró​ci​łaspoj​rze​nieodpor​tre​tuLu​izyiotar​łałzy.
‒ To było bar​dzo po​ru​sza​ją​ce. Nie spo​dzie​wa​łam się. Mia​łam wcze​śniej wra​że​-

nie,żemy​śląomniejakoin​tru​zie.

Niemo​głapo​wstrzy​maćzer​ka​niacochwi​lęnaLu​izę,jak​bytamo​głaichpod​słu​-

chi​wać.Ry​zardpo​dą​żyłzajejwzro​kiem.

‒Tomojawina,żetaksiętupod​leczu​łaś–po​wie​działni​skim,gro​bo​wymnie​mal

to​nem.–Alepro​szę,spró​bujzro​zu​mieć,coonadlamniezna​czy​ła.Lu​izapo​ka​za​ła
mi, że Bre​gno​wia to mój dom. Przed​tem, po tylu la​tach ży​cia bez ko​rze​ni, to nie
byłodlamnieoczy​wi​ste.

Po​tak​nę​ła.Ro​zu​mia​łatoiwspół​czu​łamutakob​fi​tu​ją​ce​gowtra​ge​dieży​cia.
‒ Po​trze​bo​wa​łem jej mi​ło​ści po stra​cie ro​dzi​ców. Ina​czej za​mknął​bym się w so​-

bie.Stał​bymsięna​rzę​dziemwoj​ny,zdol​nymje​dy​niedode​struk​cji.Gdyjąstra​ci​łem,
po​wie​dzia​łem so​bie, że mu​szę zro​bić wszyst​ko, by nie stać się zgorzk​nia​łym, peł​-
nymnie​na​wi​ściąde​mo​nemze​msty.Toby​ło​bywkon​flik​ciezewszyst​kim,wcowie​-
rzy​ła.

Sło​waRy​zar​dabyłytakszcze​reitakprze​po​jo​nebó​lem,żewoczachTif​fa​nysta​-

nę​łyłzy.

‒Teżjąpo​dzi​wiam–wy​du​si​łaześci​śnię​tejpier​si‒iprze​pra​szam,je​ślikie​dy​kol​-

wiekby​łamzła,żezaczę​stooniejwspo​mi​nasz.Ża​łu​ję,żejejniepo​zna​łam.Mia​ła
wspa​nia​łąsiłęwoli.Niemia​ła​bymni​g​dyod​wa​gi,byzro​bićto,coonazro​bi​ła.

Po​pa​trzyłnaniązwdzięcz​no​ścią.
‒Gdywy​da​wa​łomisię,żecięstra​ci​łembez​pow​rot​nie,pierw​szyrazwży​ciupo​-

czu​łem,żeniechcemisiężyć.Żeoczy​wi​ściemu​szę,mamobo​wiąz​ki,lu​dzi,któ​rzy
mnieko​cha​ją,ale…dlasa​me​gosie​biemisięniechcia​ło.Itaksięcie​szę,żeje​steś
tuzno​wu.Zo​stańtu,pro​szę!Zemną.Naza​wsze.

Pod​nio​słagło​wę,spo​glą​da​jącnanie​goocza​mipeł​ny​miłez.
Czyontona​praw​dępo​wie​dział?

EPILOG

Dro​ga mlecz​na na nie​bie Zan​zi​ba​ru wy​da​wa​ła się jesz​cze bar​dziej upstrzo​na

gwiaz​da​mi niż w ja​kim​kol​wiek miej​scu na zie​mi, w któ​rym była wcze​śniej. Gdy​by
Ry​zard nie trzy​mał jej moc​no u swe​go boku, gdy szli wzdłuż nad​brze​ża do baru,
pew​niewpa​dła​bydowody.

Kie​dyzna​leź​lisięwklu​bie,Tif​fa​nyod​mó​wi​ładrin​ka,któ​re​goofe​ro​wa​łajejprze​-

cho​dzą​caho​stes​sa.Ry​zardpo​cią​gnąłjądobocz​ne​gobaru.

‒Mro​żo​nyko​kos.Bezal​ko​ho​lu–po​wie​działdobar​man​ki.
Niezro​bi​lijesz​czeba​dań,aleprze​sta​liuży​waćza​bez​pie​czeńjużty​go​dnietemu.

Aodwczo​rajbylimał​żeń​stwem.Tif​fa​nybyłapra​wiepew​na,żejestwcią​ży,zcze​go
obo​jebar​dzosięcie​szy​li.Bar​man​kapo​chy​li​ławjejstro​nęste​lażzaran​ża​cjąroż​-
ków,byktó​ryśso​biewy​bra​ła.Wszyst​kiebyłyosza​ła​mia​ją​ce,niepopro​stuob​ra​ne,
zmro​żo​neko​ko​syzodro​bi​nąko​lo​ru,alesub​tel​niede​ko​ro​wa​nedzie​łasztu​kiwza​-
ska​ku​ją​cejko​lo​ry​sty​ce,sma​kachiro​dza​jach.Tif​fa​nydłu​goniemo​głasięzde​cy​do​-
wać,wa​ha​jącsiępo​mię​dzybu​kie​temsłod​kie​gogrosz​ku,man​da​ląatu​rec​kimdy​wa​-
nem.

‒Wła​śniedomniedo​tar​ło–po​wie​działRy​zard–żezachwi​lęmabyćpo​kazfa​jer​-

wer​ków.Tochy​basta​łypunktwre​per​tu​arzeQVir​tusnaca​łymświe​cie.

Spoj​rza​łananie​go,prze​ry​wa​jącje​dze​nieroż​ka.
‒Na​praw​dę?–spy​ta​ła.–Amajątuja​kąś…ustron​nąal​ta​nę?
Ry​zarduśmiech​nąłsięipo​ca​ło​wałswo​jążonęnaj​czu​lej,jakpo​tra​fił.Wtymmo​-

men​ciepeł​negwiazdnie​boprze​ciąłpierw​szyzko​lo​ro​wychwy​bu​chów.