МАЛІТВА павінна выплываць

з СЭРЦА

Езу, маліся за мяне, маліся ўва мне

Вызвалім наш розум ад усяго, што не

ѐсць Езусам. Калі нам цяжка маліцца, то
будзем безупынна прасіць: “Езу, прыйдзі ў
маѐ сэрца, маліся за мяне, маліся ўва мне, каб
я мог навучыцца ў Цябе, як трэба маліцца”.

Бывае такі час, калі мы не можам

маліцца; тады папросту дазволім Езуса
маліцца ў нас да Айца ў цішыні нашых
сэрцаў. Калі мы не ў стане гаварыць,
гаварыць будзе Ён. Калі мы не здолеем
маліцца, маліцца будзе Ён. Аддадзім Яму
нашу нямогласць і мізэрнасць.

Любі малітву

Любі малітву, разбудзі ў сабе патрэбу

часта маліцца на працягу дня і знайдзі ў сабе
сілу на такую малітву. Калі ты хочаш маліцца
лепш, то павінен маліцца часта. Малітва
будзе пашыраць тваѐ сэрца, пакуль яно не
стане здольным змясціць у сабе той Божы

дар, якім ѐсць сам Бог. Прасі і шукай, і тваѐ
сэрца стане дастаткова вялікім, каб прыняць
Яго і захаваць як сваю ўласнасць.

Малітва павінна выплываць з сэрца

Каб малітва была плѐннай, яна павінна

выплываць з сэрца і датыкацца да Божага
Сэрца.

Прыгледзімся, як Езус вучыў маліцца

сваіх вучняў. Ён загадаў называць Бога сваім
Айцом, усхваляць і праслаўляць Яго імя,
выконваць

Яго

волю,

прасіць

хлеба

паўсядзѐннага – духоўнага і дачаснага,
прасіць прабачэння за свае грахі і ўмення
прабачаць іншым, а таксама і ласкі
вызвалення ад зла, якое знаходзіцца ў нас і
навокал нас.

Мой сакрэт зусім просты

Мой сакрэт зусім просты. Я малюся і праз

сваю малітву станаўлюся ў любові адным
цэлым з Хрыстом. Таму што маліцца да Яго –
гэта любіць Яго, а значыць, выконваць Яго
словы. Прыпомнім фрагмент Евангелля
паводле святога Мацвея: “Бо Я быў галодны і
вы не далі Мне есці, быў сасмягшы і вы не
далі Мне піць, быў госцем і вы не прынялі
Мяне, быў хворым і ў астрозе, і вы не
адведалі Мяне” (Мц 25, 42-43).

Мае беднякі з усіх трушчоб свету

падобныя да церпячага Езуса. Гэта ў іх Божы
Сын жыве і памірае, праз іх Бог паказвае мне
сваѐ праўдзівае аблічча. Малітва азначае для
мяне яднанне з воляй Езуса на працягу
дваццаці чатырох гадзін у суткі. Гэтае

яднанне дазваляе мне жыць для Яго, праз Яго
і разам з Ім.

Маліся падчас працы

Малітве належыць прысвячаць прынамсі

паўгадзіны раніцай і гадзіну вечарам. Можна
маліцца падчас працы. Праца не перашкаджае
малітве, а малітва – працы. Патрэбна толькі
звычайнае ўзнясенне нашых думак да Яго.
Дастаткова, калі мы скажам: “Люблю Цябе,
Божа, давяраю Табе, веру ў Цябе, Ты
неабходны мне цяпер”. Вось такія звычайныя
словы. Гэта цудоўная малітва.

Проста размова з Богам

Малітва – гэта проста размова з Богам. Ён

гаворыць да нас – мы слухаем. Мы гаворым
да Яго – Ён слухае. Малітва – гэта
двухбаковы працэс: мы гаворым і слухаем.
Часта паўтарай такую малітву: “Езу ў маім
сэрцы, я веру ў Тваю чулую любоў да мяне. Я
люблю Цябе”.

Чым больш ты будзеш маліцца, тым

лягчэй стане для цябе малітва. А чым
лягчэйшай будзе для цябе малітва, тым больш
ты будзеш маліцца.

Езус з’яўляецца малітвай

У рэчаіснасці існуе толькі адна малітва,

адзіная праўдзівая малітва – сам Езус.

Езус уваходзіць у тваѐ існаванне як Хлеб

Жыцця. Прыходзіць, каб ты спажыў Яго. Так
моцна Ён цябе любіць! Але прыходзіць
таксама як той, хто галодны; як бліжні з
надзеяй, што ты накорміш Яго хлебам свайго

жыцця, што накорміш Яго сваім сэрцам праз
любоў і сваімі рукамі праз служэнне.

Езус заахвочвае, каб мы сталі людзьмі

малітвы. Езус з’яўляецца нашай малітвай, а
таксама адказам на нашу малітву. Ён сам
захацеў быць у нас жывой песняй любові,
хвалы, падзякі, заступніцтва і кампенсацыі
Айцу ад імя ўсяго стварэння.

Душа чалавека, які моліцца, – гэта

душа, дзе пануе глыбокая цішыня

Вельмі цяжка маліцца, калі мы не ведаем,

як павінна выглядаць малітва. Мы павінны
навучыцца маліцца.

Найважнейшай

умовай

малітвы

з’яўляецца цішыня. Душы паглыбленых у
малітву людзей – гэта душы, у якіх пануе
глыбокая цішыня. Мы не можам увайсці ў
прысутнасць Бога, калі не прымусім сябе да
ўнутранай і знешняй цішыні. Таму мы
павінны прызвычаіцца да суцішэння душы,
вачэй, языка.

Езус чакае ў цішыні

Цішыня нараджае ў нас новы погляд на

ўсѐ, што нас акружае. Цішыня патрэбна, каб
абудзіць нашу душу. Езус заўсѐды чакае нас у

цішыні. У гэтай цішыні Ён слухае нас, у
цішыні прамаўляе да нашых душ, у гэтай
цішыні мы чуем Яго голас. Вельмі цяжка
дасягнуць унутранай цішыні, але мы павінны
імкнуцца да гэтага. У цішыні мы знаходзім
новую сілу і праўдзівае адзінства.

Важна не тое, што гаворым мы, а

тое, што гаворыць Бог

Бог любіць цішыню. Трэба, каб мы

шукалі Бога, але не знойдзем Яго ў шуме і
сумятні. Паглядзіце, у якой глыбокай цішыні
растуць дрэвы, кветкі, трава і развіваецца ўся
прырода, у якой цішыні рухаюцца зоркі,
месяц і сонца.

Чым больш мы атрымаем у нашай ціхай

малітве, тым больш зможам даць іншым
нашымі

ўчынкамі.

Цішыня

дазваляе

паглядзець на ўсѐ з іншай перспектывы. Нам
патрэбна гэтая цішыня, бо яна закранае
душы. Найважнейшым з’яўляецца не тое, што
мы гаворым, але тое, што Бог гаворыць да нас
і праз нас.

Плод цішыні

Плодам цішыні з’яўляецца малітва.

Плодам малітвы – вера. Плодам веры –
любоў. А плодам любові з’яўляецца
служэнне.

Малітва робіць сэрца чыстым

Малітва зробіць тваѐ сэрца чыстым, а

чыстае сэрца ўмее бачыць Бога. Калі ж вы
ўбачыце адзін у адным бога, то будзеце
ўзаемна любіць адзін аднаго.

(духоўныя разважанні святой Маці Тэрэзы,

з кнігі “Найбольшая запаведзь”)

“Ойча наш, каторы ёсць у небе,

свяціся імя Тваё, прыйдзі

валадарства Тваё, будзь воля Твая,

як у небе так і на зямлі. Хлеба

нашага штодзённага дай нам сёння і

адпусці нам правіны нашы, як і мы

адпускаем вінаватым нашым, і не

ўводзь нас у спакусу, але збаў нас

ад злога. Амэн”

(Мц 6,9-13)

“Затрымайцеся, і прызнайце ўва Мне

Бога”

(Пс 46,11)