Autostrada A1 na odcinku granica województwa kujawsko-pomorskiego/łódzkiego do węzła Stryków

od km 230+817 do km 295+850 – Zadanie II

ODCINEK 2 ODCINEK WĘZEŁ SÓJKI - WĘZEŁ PIĄTEK

SEKCJA 1

od km 245+800 do km 261+000

1

ZAWARTOŚĆ OPRACOWANIA

Poz.

Tytuł

Nr str.

SPIS ZAWARTOŚCI OPRACOWANIA

1

CZĘŚĆ OPISOWA

1.

INWESTOR

2

2.

NAZWA PROJEKTU

2

3.

PODSTAWA OPRACOWANIA

2

4.

NORMY, WYTYCZE I OPRACOWANIA WYKORZYSTANE

2

5.

PRZEDMIOT I ZAKRES OPRACOWANIA

3

6.

OPIS ROZWIĄZAŃ PROJEKTOWYCH

3

Tab. nr 1

ZAKRES ZASTOSOWANYCH WZMOCNIEŃ PODŁOśA

7

CZĘŚĆ RYSUNKOWA

Nr rys.

1.

ZBROJENIE SKARP ORAZ WZMOCNIENIE PODŁOśA NASYPÓW – PLAN SYTUACYJNY

2.

SCHEMATY WZMOCNIENIA PODŁOśA I ZBROJENIA SKARP

3.

ZBROJENIE SKARP ORAZ WZMOCNIENIE PODŁOśA NASYPÓW – PROFIL PODŁUśNY

Autostrada A1 na odcinku granica województwa kujawsko-pomorskiego/łódzkiego do węzła Stryków

od km 230+817 do km 295+850 – Zadanie II

ODCINEK 2 ODCINEK WĘZEŁ SÓJKI - WĘZEŁ PIĄTEK

SEKCJA 1

od km 245+800 do km 261+000

2

CZĘŚĆ OPISOWA

1. INWESTOR

Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Łodzi: 90-056 Łódź ul. Roosvelta 9.

2. NAZWA PROJEKTU

„STATECZNOŚĆ SKARP I NOŚNOŚĆ PODŁOśA”

3. PODSTAWA OPRACOWANIA

Umowa pomiędzy:

Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad, Oddział w Łodzi,
90-056 Łódź ul. Roosvelta 9,

a firmą:

Arcadis Sp. z o.o., ul. Puławska 182, 02 - 670 Warszawa

4. NORMY, WYTYCZNE I OPRACOWANIA WYKORZYSTANE

[1] Dokumentacja geologiczno-inżynierska dla potrzeb ustalenia geotechnicznych warunków posadowienia
obiektów budowlanych dla zadania: „Autostrada A1 na odcinku granica województwa kujawsko-
pomorskiego/łódzkiego do węzła Stryków od km 230+817 do km 295+850 – Zadanie II ODCINEK 3 OD
WĘZŁA „PIĄTEK” DO WĘZŁA „STRYKÓW” km 273+400 – 291+000”.

[2] BS 8006:1995 Strenghtened/reinforced soil nad other fills.
[3] Geosynthetic Design and Construction Guidelines. FHWA. kwiecień 1998.
[4] Nordic Guidelines for Reinforced Soils and Fills. NGG. maj 2003
[5] DIN 4084:2002-11 Subsoil - Calculation of embankment failure and overall stability of retaining structures
2002.
[6] PN-B-06050 Roboty ziemne – Geotechnika - wymagania i badania.
[7] PN-S-02205 Roboty ziemne – Drogi samochodowe - wymagania i badania.
[8] PN-81/B-03020 Grunty Budowlane – Posadowienie bezpośrednie budowli.
[9] PN-83/B-03010 Ściany oporowe. Obliczenia statyczne i projektowanie.
[10] Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2.03.1999 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie.
[11] Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30.05.2000 r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie.
[12] Materiały informacyjne dotyczące geosyntetyków firmy Huesker i Tensar.
[13] Instrukcja obserwacji i badań osuwisk drogowych. Warszawa 1999.

[15] Wytyczne wzmacniania podłoża gruntowego w budownictwie drogowym.
[16] IBDiM. Katalog typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych – Warszawa 1997r.
[17] Molisz R.: Nasypy na gruntach organicznych. WKŁ. Warszawa 1986.
[18] Wiłun Z.: Zarys geotechniki. WKŁ. Warszawa 2001.
[19] Koerner R.: Designing with geosynthetics . (Fifth Edition). New Jersey 2005.
[20] Rolla S.: Projektowanie nawierzchni . WKŁ. 1979.
[21] Priebe H.: The Design of vibroreplacment. Ground Engineering. 1995

Autostrada A1 na odcinku granica województwa kujawsko-pomorskiego/łódzkiego do węzła Stryków

od km 230+817 do km 295+850 – Zadanie II

ODCINEK 2 ODCINEK WĘZEŁ SÓJKI - WĘZEŁ PIĄTEK

SEKCJA 1

od km 245+800 do km 261+000

3

5. PRZEDMIOT I ZAKRES OPRACOWANIA

Przedmiotem opracowania jest stateczność skarp i nośność podłoża pod nasypami w ramach projektu:
„ Autostrada A1 na odcinku granica województwa kujawsko-pomorskiego/łódzkiego do węzła Stryków od km
230+817 do km 295+850 – Zadanie II ODCINEK 2: WĘZEŁ SÓJKI - WĘZEŁ PIĄTEK, SEKCJA 1 od km
245+800 do km 261+000

Projekt swoim zasięgiem obejmuje:

−

stabilizację cementem podłoża rodzimego pod niskimi nasypami (do ok. 2m),

−

przeciążenie nasypów nadkładem o wysokości 2m powyżej projektowanej niwelety na okres 6 miesięcy,

−

wzmocnienie podłoża pod nasypami o wysokości powyżej 2m przy pomocy 0.5m warstwy kruszywa
naturalnego o wskaźniku nośności CBR>20% układanego na geowłókninie separacyjnej,

−

wymiana gruntów słabonośnych,

−

zwiększenie stateczności skarp wysokich nasypów (>4m) poprzez wykonanie konstrukcji z gruntu
zbrojonego.

6. OPIS ROZWIĄZAŃ PROJEKTOWYCH

6.1. Stabilizacja podłoża pod niskimi nasypami na gruntach spoistych

W przypadku, gdy niweleta projektowanej drogi przebiega w nasypie o wysokości do ok. 2m, a w

podłożu pod nasypami zalegają grunty spoiste, zaprojektowano zastabilizowanie 20cm warstwy gruntu rodzimego
przy pomocy cementu. Zaprojektowane rozwiązanie jest podyktowane dużym ryzykiem związanym z
możliwością znacznego pogorszenia parametrów wytrzymałościowych gruntów spoistych na skutek
niekorzystnych warunków atmosferycznych, oraz ryzykiem nie uzyskania wymaganej zgodnie z przepisami
minimalnej wartości wskaźnika zagęszczenia I

s

≥1.0 w podstawie nasypu o wysokości poniżej 2m.

W procesie stabilizacji szczególną uwagę należy zwrócić na prawidłowe rozdrobnienie i wymieszanie

gruntu z cementem tak, aby nie związane z cementem cząstki gruntu nie stanowiły bryłek rozsadzających
cementogrunt w przypadku zamoczenia lub zamrożenia. Wytrzymałość na ściskanie warstwy gruntu rodzimego
stabilizowanego cementem powinna być nie mniejsza niż R

m

≥2,5MPa.

Procentowa zawartość cementu w stosunku do gruntu rodzimego zostanie określona przez Wykonawcę.

Wykonawca mając na względzie posiadany potencjał techniczny oraz na podstawie badań wilgotności naturalnej
gruntu rodzimego, które należy wykonać w trakcie prowadzenia robót, sporządzi szczegółowy projekt
technologiczny stabilizacji podłoża cementem. Na podstawie badań laboratoryjnych powinien on określić
procentową zawartość cementu w celu optymalnego zagęszczenia cementogruntu i otrzymania wymaganej
wytrzymałości na ściskanie.

Etapy wykonywania stabilizacji gruntu cementem podłoża rodzimego:

Etap 1: Przygotowanie podłoża poprzez wyrównane i spulchniane gruntu rodzimego.
Etap 2: Rozkład i mieszanie cementu z gruntem przy pomocy gruntomieszarki.
Etap 3: Po wymieszaniu cementu z gruntem dozowanie wody i powtórne mieszanie.
Etap 4: Po powtórnym wymieszaniu zagęszczanie walcami. (Zagęszczenie powinno nastąpić zanim rozpocznie
się proces wiązania cementu. Należy przy tym pamiętać, że prawidłowe zagęszczanie gruntu oraz wykonanej
stabilizacji wymaga osiągnięcia tzw. wilgotności optymalnej.)
Etap 5. Pielęgnacja wykonanej stabilizacji np. przez zraszanie wodą.

Zaproponowane rozwiązanie ulepszenia podłoża rodzimego poprzez stabilizację chemiczną przyjęto ze

względu na chęć jak największego ograniczenie kłopotliwych robót ziemnych związanych z wymianą gruntu.
Projektant dopuszcza jednak możliwość zamiany stabilizacji chemicznej podłoża na wymianę gruntu, jeśli koszt
wymiany nie przekroczy wartości stabilizacji podłoża założonej w przedmiarze. Grubość wymiany i rodzaj
kruszywa powinny być dobrane przez Wykonawcę tak, aby w podstawie nasypu spełniony był warunek
E

2

≥60MPa oraz I

s

≥1.0.

Autostrada A1 na odcinku granica województwa kujawsko-pomorskiego/łódzkiego do węzła Stryków

od km 230+817 do km 295+850 – Zadanie II

ODCINEK 2 ODCINEK WĘZEŁ SÓJKI - WĘZEŁ PIĄTEK

SEKCJA 1

od km 245+800 do km 261+000

4

6.2. Przeciążenie nasypów

W miejscach, gdzie w podłożu pod nasypami zalegają grunty organiczne bądź grunty mineralne o

miąższości ok.1-4m) ograniczone od góry i dołu gruntami niespoistymi o wysokiej przepuszczalności,
zaprojektowano przeciążenie nasypu na okres 6 miesięcy nadkładem o wysokości 2.0m powyżej projektowanej
niwelety(możliwe skrócenie czasu konsolidacji w przypadku zastosowania kolumn żwirowych bądź geodrenów).
Zadaniem przeciążenia będzie przyspieszenia procesu konsolidacji oraz wyeliminowanie ryzyka kontynuacji
nierównomiernych osiadań w trakcie eksploatacji drogi warstw gruntów słabonośnych, których parametry
odkształceniowe mogą być bardzo zmienne.

Wszelkie roboty związanie z instalacją urządzeń w nasypie(np. kanalizacja deszczowa) oraz formowanie

górnych warstw konstrukcji nawierzchni należy wykonywać po zakończeniu procesu konsolidacji (rzeczywisty
czas konsolidacji podłoża wskaże prowadzony monitoring geodezyjny). W trakcie wykonywania robót należy
prowadzić ścisły monitoring geodezyjny dla rejestracji osiadań w czasie. Zaobserwowanie wypłaszczenia krzywej
konsolidacji (niewielkie przyrosty osiadań pomiędzy kolejnymi pomiarami geodezyjnymi) pozwoli na podjęcie
decyzji o zakończeniu procesu przeciążenia.

Wykonawca powinien tak skonstruować harmonogram prac, aby w pierwszej kolejności przystąpić do

wykonywania odcinka projektowanego nasypu wraz z przeciążeniem, tak aby czas związany z konsolidacją
podłoża nie wpłynął na wydłużenie okresu realizacji zapisanego w kontrakcie. Wykonawca powinien ponadto
uwzględnić zwiększenie ilości robót ziemnych związanych z osiadaniami i poszerzeniem nasypów w trakcie
budowy. Po zakończeniu procesu konsolidacji, nadkład należy zebrać i wbudować w nasypy na innym odcinku.

6.3. Wzmocnienie podłoża pod nasypami przy pomocy 0.5m warstwy kruszywa naturalnego o wskaźniku
nośności CBR>20% układanego na geowłókninie separacyjnej

W miejscach zalegania w podłożu pod wysokimi nasypami(powyżej 2.0m) gruntów spoistych, projektuje

się wzmocnienie podłoża przy pomocy 0.5m warstwy kruszywa naturalnego o wskaźniku nośności CBR>20%
układanego na geowłókninie separacyjnej o wysokich właściwościach filtracyjnych.

Geowłóknina separacyjna powinna spełniać następujące wymagania:

Klasa wg. międzynarodowej klasyfikacji CBR

min.

3

Siła przy przebiciu (metoda CBR) (x – s)

N

min.

2250

Wytrzymałość na rozciąganie: wzdłuż / wszerz pasma wyrobu

kN/m

min.

13/13

Wydłużenie: wzdłuż / wszerz pasma wyrobu

%

max.

50/50

Warstwę kruszywa należy formować bezpośrednio po zdjęciu humusu na wyrównanym podłożu

rodzimym. W celu uniknięcia mieszania się kruszywa warstwy wzmacniającej z gruntem rodzimym zalegającym
w podłożu należy do separacji zastosować geowłókninę separacyjną. Geowłókninę należy układać bezpośrednio
po zdjęciu humusu na wyrównanym podłożu rodzimym. Aby zapobiec przemieszczaniu np. przez wiatr, pasma
należy przymocować (np. wbitymi w grunt prętami w kształcie U) lub chwilowo obciążyć (np. pryzmami gruntu,
workami z gruntem itp.). Niedopuszczalny jest ruch pojazdów gąsienicowych, walców okołkowanych i innych
ciężkich maszyn bezpośrednio po ułożonym materiale geotekstylnym. Wymagana jest warstwa zasypki, co
najmniej 15cm. W przypadku dużych spadków poprzecznych podłoże należy ukształtować poprzez wykonanie
schodkowania. Pomiędzy sąsiednimi pasmami geowłókniny należy stosować zakłady o szerokości 0.5m
(najpowszechniej stosowana wielkość zakładu zalecana praktycznie przez wszystkich producentów
geosyntetyków). Wymagany zgodnie z normą PN-S-02205 wtórny moduł odkształcenia E

2

w podstawie nasypu

należy odbierać na 0.5 m warstwie wzmacniającej jak dla gruntów niespoistych.

Autostrada A1 na odcinku granica województwa kujawsko-pomorskiego/łódzkiego do węzła Stryków

od km 230+817 do km 295+850 – Zadanie II

ODCINEK 2 ODCINEK WĘZEŁ SÓJKI - WĘZEŁ PIĄTEK

SEKCJA 1

od km 245+800 do km 261+000

5

Rys.1. Zgęszczanie kruszywa na powierzchni gesoyntetyku

6.4. Wymiana gruntów słabonośnych

W miejscach gdzie w podłożu pod nasypami zalegają warstwy gruntów słabonośnych o małej miąższości

zaprojektowano wymianę powierzchniową na grunty przydatne do budowy nasypów. W celu niedopuszczenia do
pogarszania parametrów wytrzymałościowych gruntu rodzimego, prace związane z wymianą gruntu należy
poprzedzić wykonaniem sprawnego systemu odwadniającego. Odwodnienie ma zapewnić obniżenie zwierciadła
wody gruntowej i szybki odbiór wody opadowej z powierzchni terenu w trakcie prowadzonych robót.

W miejscach gdzie pod nasypami zalegają warstwy gruntów słabonośnych o dużej miąższości zaprojektowano

wymianę głęboką do ok. 4m poprzez bagrowanie bez obniżania zwierciadła wody gruntowej. W celu uniknięcia
ryzyka utraty stateczności skarp, wymiana powinna być wykonywana krótkimi odcinkami (20m) umożliwiającymi
natychmiastowe wypełnienie i zagęszczenie wykopu gruntami z dokopu o wysokich parametrach
wytrzymałościowych. W przypadku baraku możliwości zagęszczania gruntu z dokopu warstwami należy wykonać
zagęszczenie gruntu poprzez wibroflotację. Rozstaw punktów wibrozagęszczenia musi zapewnić osiągnięcie
stopnia zagęszczenia I

Dmin

=0.55 (Is=0.97) w całej objętości gruntu. Górne warstwy (grubości 0.50 m) należy

dogęścić poprzez odpowiednią ilość przejść walca. Sprawdzenie uzyskanych parametrów zagęszczenia zostanie
przeprowadzone za pomocą sondowania dynamicznego.

6.4.1.Technologia wykonania wibroflotacji:

Wibroflotację wykonuje się z powierzchni roboczej do głębokości określonej w Dokumentacji

Technicznej. W przypadku dużych oporów pogrążania wibratora należy użyć płuczkę wodną lub powietrzną.
Pogrążaniu wibratora w podłoże oraz stopniowemu podciąganiu do góry towarzyszy zmiana upakowania cząstek
gruntu, który ulega zagęszczeniu w strefie oddziaływania wibroflotu. Na powierzchni roboczej tworzy się lej,
który należy sukcesywnie wypełniać dodatkowym materiałem mineralnym, sypanym do leja z poziomu
roboczego. Projektowy rozstaw punktów wibroflotacji należy zweryfikować na budowie poprzez kontrolę
osiągniętego stopnia zagęszczenia gruntu dla różnych rozstawów punktów zagęszczenia. Wyniki próbnego
zagęszczanie przedstawia się do akceptacji Projektantowi wzmocnienia gruntu i Inżynierowi Nadzoru. W
przypadku niewystarczającej efektywności zagęszczania, która nie spełnia wymagań określonych w Dokumentacji
Technicznej, Projektant może zmienić odległość między punktami zagęszczania i/lub dokonać odpowiednich
zmian w technologii wibroflotacji oraz w składzie materiału zasypowego.

Wibrator składa się z części wibrującej, zawierającej silnik elektryczny oraz mimośród w postaci

ekscentrycznie zamocowanego walca o osi pionowej.
Liczba obrotów mimośrodu wynosi około 1400 na minutę, amplituda drgań poziomych około 10 – 20 mm, siła
pozioma wywołana drganiem – 120 – 160 kN. Część wibrująca jest połączona specjalnym przegubem z
nadbudową. Przegub pozwala na swobodne drgania części wibrującej oraz izoluje dynamicznie obudowę rurową.
Średnica części wibrującej wynosi ok. 350 mm., skrzydła kierujące z blachy stalowej mają około 600 mm.
Nadbudowa w kształcie rury o średnicy około 30cm mieści przewody doprowadzające pod ciśnieniem wodę, a
także sprężone powietrze. Nadbudowę można przedłużyć od około 4 do 8 m i więcej, w zależności od

Autostrada A1 na odcinku granica województwa kujawsko-pomorskiego/łódzkiego do węzła Stryków

od km 230+817 do km 295+850 – Zadanie II

ODCINEK 2 ODCINEK WĘZEŁ SÓJKI - WĘZEŁ PIĄTEK

SEKCJA 1

od km 245+800 do km 261+000

6

przewidywanej głębokości wibroflotacji. Wibrator jest opuszczany i podnoszony przez koparkę samojezdną na
gąsienicach.
W przypadku oporu przy pogrążaniu, podciąga się wibrator około1 –2 m do góry i swobodnie opuszcza w dół. Z
chwilą osiągnięcia stropu zagęszczonych piasków wibrator pogrąża się bardzo wolno.

Ziarna kruszywa szczelnie

układają się na skutek drgań wibratora. Ubytek piasku uzupełnia się zasypką. O dostatecznym zagęszczeniu
kruszywa (żwiru, piasku) świadczy zwiększenie mocy silnika elektrycznego i zwiększenie zapotrzebowania
energii elektrycznej. Stale jest mierzony pobór mocy na amperomierzu. Dodatkowym sprawdzeniem jest
wykonanie sondowań między punktami zagęszczeń. Wyniki sondowań piasków nawodnionych należy sprowadzić
do ich nominalnych wartości w piaskach nienawodnionych wykorzystując wzory i współczynniki podane przez
profesora Zenona Wiłuna w jego książce pt. Zarys Geotechniki.

6.5. Zwiększenie stateczności skarp wysokich nasypów (>4m) poprzez wykonanie konstrukcji z gruntu
zbrojonego w postaci przekładek z geosiatki

Dla zwiększenia współczynnika stateczności skarp do wymaganego F

min

=1,5 zaprojektowano zbrojenie

skarp nasypów (o wysokości większej niż 4m) konstrukcją z gruntu zbrojonego wkładkami z geosiatki o
wytrzymałości obliczeniowej długoterminowej F

dmin

=18 kN/m (jest to wytrzymałość po uwzględnieniu wszystkich

współczynników materiałowych).

Geosiatka powinna spełniać następujące wymagania:

Wytrzymałość obliczeniowa geosiatki

≥

kN/m

18

Wydłużenie przy zerwaniu

max

%

12

Typ polimeru

PES

Zbrojenie nasypu należy układać warstwami w rozstawie poziomym co 1.5m. Długość i ilość

poszczególnych wkładek jest uzależniona od wysokości nasypu oraz pochylenia skarpy i została szczegółowa
scharakteryzowana na załączonych schematach rysunkowych. Od strony krawędzi skarpy geosiatkę zakotwiono
poprzez wywinięcie (wywinięcie należy wykonać przy pomocy szalunków). Wewnątrz wywinięć należy umieścić
wkładkę z geowłókniny która zapobiegnie przesypywaniu się materiału nasypowego przez geosiatkę. Należy
stosować zakłady o szerokości 0.5 metra pomiędzy sąsiednimi pasmami geosyntetyku.

6.6. Zabezpieczenie powierzchniowe skarp wysokich nasypów (>4m) przy użyciu geosyntetyków do
zazieleniania

W celu wyeliminowania lokalnych obsunięć na powierzchni skarp nasypów, których wysokość

przekracza 4m zaprojektowano zabezpieczenie powierzchniowe w postaci siatki antyerozyjnej. Zabezpieczenie
powierzchniowe stanowi dopełnienie zbrojenia skarp przy pomocy gesiatek. Zadaniem siatki antyerozyjnej jest
stabilizacja warstwy ziemi urodzajnej na powierzchni skarpy do momentu rozrostu i ukorzenienia się trawy na
powierzchni skarpy.

Po rozłożeniu i zagęszczeniu na powierzchni skarpy warstwy ziemi urodzajnej (humusu) i wysianiu

mieszanki traw i delikatnym zwilżeniu powierzchni należy przystąpić do rozkładania geosyntetyku.

Rozkładanie geosiatki do zazieleniania należy rozpocząć od zakotwienia geosiatki w górnym elemencie

kotwiącym tzw. rowku kotwiącym. Po zakotwieniu górnej krawędzi geosiatki należy poprowadzić bryt w dół,
naciągnąć możliwie mocno i zamocować w dolnym elemencie kotwiącym (rowku kotwiącym). Kolejne pasy
geosiatki do zazieleniania powinny być układane ściśle i dokładnie obok siebie, ewentualnie z zakładem – „pas na
pas” - równym 5 cm.

W celu zapewnienia dokładnego przylegania geosiatki należy zastosować system docisku geosiatki do

powierzchni skarpy przy pomocy szpilkowania i sznurowania. W tym celu na powierzchni skarpy należy w
odpowiednim rozstawie wbić specjalne kotwy. Kotwy należy wbijać z drabin ustawionych na geosiatkach, starając
się jednocześnie nie dopuścić do przesunięcia drabin ani geosiatek. Nad geosiatką należy pozostawić około 5 cm
wystającej kotwy dla następującego po czynności kotwienia mocowania sznurków. Sznurki przeznaczone są do
dociśnięcia powierzchni geosiatek do powierzchni humusu. Sznurek powinien być w trakcie jego instalacji bardzo
dobrze naciągnięty, dla zapewnienia dokładnego przylegania geosiatki do podłoża. Po naciągnięciu sznurka i

Autostrada A1 na odcinku granica województwa kujawsko-pomorskiego/łódzkiego do węzła Stryków

od km 230+817 do km 295+850 – Zadanie II

ODCINEK 2 ODCINEK WĘZEŁ SÓJKI - WĘZEŁ PIĄTEK

SEKCJA 1

od km 245+800 do km 261+000

7

owinięciu nim kotwy, należy dobić do podłoża równo z terenem, a nawet lekko zagłębiając je w głąb warstwy
humusu (max. do 5 cm).

Dla przyśpieszenia wegetacji trawy, obłożone geosiatką do zazieleniania powierzchnie należy obficie

zraszać w okresie minimum 6 tygodni od daty obsiewu. Zraszania należy wykonywać pod ciśnieniem wody
wykorzystując do tego celu np. beczkowóz ze zraszaczem i z pompą mechaniczną. Przez dalszy okres, aż do
uzyskania pełnego wzrostu traw obłożone geosiatką do zazieleniania powierzchnie powinny być również zraszane
z częstotliwością dostosowaną do aktualnie panujących warunków klimatycznych.

Tab.1 Zakres zastosowanych wzmocnień podłoża - sekcja 1

Trasa główna A1:

km

dł. odcinka

RODZAJ ZASTOSOWANEGO WZMOCNIENIA:

od

do

[m]

245+800

246+040

240

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

246+130

246+420

290

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

246+555

246+950

395

stabilizacja cementem gr. rodzimego

246+950

247+050

100

wymiana gruntów plastycznych na zasypkę z kruszywa niespoistego o CBR>20%

247+050

247+405

355

stabilizacja cementem gr. rodzimego

247+405

247+490

85

wymiana 0.5 m warstwy gruntów plastycznych na zasypkę z kruszywa
niespoistego o CBR>20%

247+490

248+000

510

stabilizacja cementem gr. rodzimego

248+000

248+180

100

wymiana 0.5 m warstwy gruntów plastycznych na zasypkę z kruszywa
niespoistego o CBR>20%

248+100

248+520

420

stabilizacja cementem gr. rodzimego

248+520

249+050

530

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

249+225

249+400

175

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

249+400

249+640

240

stabilizacja cementem gr. rodzimego

250+035

250+160

125

stabilizacja cementem gr. rodzimego

250+195

250+770

575

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

250+770

251+255

485

stabilizacja cementem gr. rodzimego

251+445

251+810

365

stabilizacja cementem gr. rodzimego

251+810

252+383

573

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

252+416

252+690

274

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

252+860

252+900

40

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

252+990

253+555

565

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

253+555

253+640

85

wymiana gruntów plastycznych na zasypkę z kruszywa niespoistego o CBR>20%

253+640

253+940

300

stabilizacja cementem gr. rodzimego

253+940

254+055

115

wymiana gruntów plastycznych na zasypkę z kruszywa niespoistego o CBR>20%

254+055

254+365

310

stabilizacja cementem gr. rodzimego

254+425

254+655

230

wymiana gruntów plastycznych na zasypkę z kruszywa niespoistego o CBR>20%

254+655

254+850

195

stabilizacja cementem gr. rodzimego

254+955

255+110

155

wymiana gruntów plastycznych na zasypkę z kruszywa niespoistego o CBR>20%

255+110

255+635

525

stabilizacja cementem gr. rodzimego

255+635

255+775

140

wymiana gruntów miękkoplastycznych na zasypkę z kruszywa niespoistego o
CBR>20%

255+830

255+980

150

wymiana gruntów miękkoplastycznych na zasypkę z kruszywa niespoistego o
CBR>20%

Autostrada A1 na odcinku granica województwa kujawsko-pomorskiego/łódzkiego do węzła Stryków

od km 230+817 do km 295+850 – Zadanie II

ODCINEK 2 ODCINEK WĘZEŁ SÓJKI - WĘZEŁ PIĄTEK

SEKCJA 1

od km 245+800 do km 261+000

8

256+240

256+750

510

przeciążenie nasypu nadkładem o wysokości 2m na okres 6 miesięcy

256+505

256+565

60

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

257+050

257+095

45

stabilizacja cementem gr. rodzimego

257+730

258+200

470

stabilizacja cementem gr. rodzimego

258+200

258+540

340

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

258+540

258+815

275

stabilizacja cementem gr. rodzimego

258+985

259+050

65

stabilizacja cementem gr. rodzimego

259+050

259+320

270

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

259+155

259+320

165

zebranie gruntów organicznych

259+880

259+935

55

wymiana gruntów plastycznych po przez bagrowanie i dogęszczenie za pomoca
wibroflotacji

260+000

260+190

190

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

Drogi poprzeczne i łącznice:

km

dł. odcinka

RODZAJ ZASTOSOWANEGO WZMOCNIENIA:

od

do

[m]

droga poprzeczna przy WD 203:

00+383

00+420

37

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

droga poprzeczna przy WD 204:

00+060

00+150

90

0,5 m warstwa kruszywa o CBR>20% na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej

droga poprzeczna przy WD 205:

00+060

00+160

100

wymiana gruntów plastycznych na zasypkę z kruszywa niespoistego o CBR>20%

droga poprzeczna przy DK 2:

01+130

01+340

210

wymiana gruntów plastycznych na zasypkę z kruszywa niespoistego o CBR>20%

droga poprzeczna przy WD 212:

00+560

00+625

65

wymiana gruntów plastycznych na zasypkę z kruszywa niespoistego o CBR>20%