Gra słówek

Dwie osoby z grupy wychodzą z pomieszczenia lub oddalają się poza zasięg słuchu reszty
uczestników. Wymyślają wspólnie słowo, które ma dwa znaczenia. Takimi słowami są, np. zamek
(przy drzwiach i budowla), bal (zabawa i gruba deska). Obaj uczestnicy wracają do grupy i
opowiadają o swoich pojęciach w następujący sposób: „Ja jestem budowlą” „A ja służę do obrony”.
Zabawa trwa tak długo aż ktoś z grupy odgadnie, o jakie słowo chodzi(w tym wypadku chodzi o
zamek).
Osoba, która odgadła, może teraz ze swoim partnerem oddalić się i wymyślić następne słowo o
dwóch znaczeniach. Udanej zabawy!

Obrazkowe domino

Do gry wykorzystać można kupione w sklepie domino obrazkowe lub wykonać je własnoręcznie
(tak na pewno będzie ciekawiej). Każdy uczestnik otrzymuje kartę do przystawiania. Pierwsza
osoba kładzie swoją kartę i na jej podstawie zaczyna opowiadanie. Każdy następny uczestnik
dokładając swoją kartę kontynuuje opowiadanie historii na podstawie swojego rysunku. W ten
sposób wraz z przyrastającymi elementami domina opowiadana jest określona historia. Ten, kto
położy ostatnią kartę powinien zakończyć opowieść. Wszystko zależy od naszej wyobraźni i
poczucia

humoru.

Zamiast kart domina możemy użyć przygotowanej wcześniej układanki. Prowadzący kładzie wtedy
na środku pierwszą część układanki, a ten, kto uważa, że jego element może być następny i pasuje
do poprzedniego, kładzie swój obrazek. Tak również powstaje ciekawa historia.

Układanie form

Uczestnicy spacerują w takt muzyki po pomieszczeniu. Kiedy muzyka gaśnie wszyscy zatrzymują
się i zamykają oczy. Prowadzący daje polecenie utworzenia wspólnie figury np. kwadratu czy koła.
Jednocześnie prowadzący powinien dbać o bezpieczeństwo uczestników. Kiedy każdy ma już swoje
miejsce, wszyscy otwierają oczy. Jak teraz wygląda nasza figura? Z czasem, gdy nabierzemy
wprawy możemy próbować utworzyć bardziej skomplikowane formy. Zabawę można również
przeprowadzić na świeżym powietrzu.

Jaś

Uczestnicy zajmują miejsce w całym pokoju lub na słonecznej łące i
zamykają oczka. Na polecenie prowadzącego zaczynają pomału

spacerować. Prowadzący szepcze jednemu z uczestników do ucha, że jest on Jasiem. Jaś może
otworzyć oczy i obserwować innych. Uczestnicy podczas spaceru spotykając kogoś pytają czy jest
on Jasiem. Jeżeli pytany odpowie również tym pytaniem oznacza to, że nie jest Jasiem i obaj
uczestnicy muszą szukać dalej. W przypadku, jeżeli nie otrzyma odpowiedzi na swoje pytanie
oznacza to, że znalazł Jasia, ponieważ Jaś nie mówi. Podaje mu wtedy rękę i może otworzyć oczy.
W ten sposób Jaś rozrasta się. Jeżeli powstanie w końcu wspólny Jaś możecie przerwać milczenie
radosnym okrzykiem. Prowadzący powinien mieć otwarte oczy i pilnować bezpieczeństwa
uczestników zabawy.