BARTŁOMIEJ KONOPKA

JUSTYNA DOBROWOLSKA

MACIEJ BAŃKA

MATEUSZ KONOPKA

Studia II stopnia stacjonarne

KBI 3

SPRAWOZDANIE NR 2

Badanie czasu pogłosu

Kraków, kwiecień 2014

1.

Wstęp teoretyczny

Pogłos jest to zjawisko stopniowego zanikania

dźwięku

po ucichnięciu źródła,

związane z występowaniem dużej liczby fal odbitych od powierzchni

pomieszczenia

.

Pogłos jest określany ilościowo za pomocą czasu pogłosu, czyli ilości sekund potrzebnych
do spadku energii akustycznej o 60 dB. Ze względu na niski poziom pobudzenia lub duży
poziom szumu, pomiar spadku o 60 dB nie zawsze jest możliwy. Wówczas mierzy się
czas, w którym energia akustyczna spadnie o 10, 20 lub 30 dB i dokonuje ekstrapolacji.

Celem laboratorium było zbadanie czasu pogłosu metodą impulsową. Badania

dokonano za pomocą wzorów oraz za pomocą programu komputerowego. W badaniu
zmierzono czas spadku energii akustycznej o 20 dB- T

20

.

2.

Otrzymane wyniki pomiarów

Lp

Rodzaj

materiału

Powierzchnia

α

i

125

250

500

1000

2000

4000

1

Tablica

3,75

0,18

0,76

0,99

0,99

0,99

0,97

2

szafa

4,41

0,18

0,26

0,24

0,1

0,1

0,1

3

biurko

3,84

0,18

0,26

0,24

0,1

0,1

0,1

4

krzesła

1,5

0,37

0,4

0,47

0,53

0,56

0,53

5

Ławki

27,54

0,49

0,66

0,8

0,88

0,82

0,7

6

drzwi

3,78

0,1

0,07

0,05

0,04

0,04

0,04

7

okna

3,4662

0,18

0,06

0,04

0,03

0,02

0,02

8

szafka

1,1956

0,18

0,26

0,24

0,1

0,1

0,1

9

lampy

7,35

0,04

0,04

0,03

0,03

0,02

0,02

10

rolety

1,02

0,05

0,07

0,13

0,22

0,32

0,35

11

kaloryfer

1,44

0,18

0,76

0,99

0,99

0,99

0,97

12

ludzie

220

0,25

0,35

0,42

0,46

0,5

0,5

13

sciany

136,5882

0,013

0,015

0,02

0,025

0,035

0,04

14

podłoga

61,26

0,04

0,04

0,07

0,06

0,06

0,07

α

śr

0,16

0,23

0,27

0,29

0,31

0,31

V=170,423m

3

S=477,14m

2

3.

Wyliczenie czasu pogłosu w sposób analityczny

a)

Metoda Sabine’a

ࢀ

૟૙

=

૙, ૚૟૚ ∗ ࢂ

ࡿ ∗ ࢻ

࢙࢘

Metoda Sabine'a

α

i

125

250

500

1000

2000

4000

T

60

0,36

0,26

0,21

0,20

0,18

0,19

b)

Metoda Eyringa

ࢀ

૟૙

=

૙, ૚૟ ∗ ࢂ

−ࡿ ∗ ࢒࢔(૚ − ࢻ

࢙࢘

)

Metoda Eyringa

α

i

125

250

500

1000

2000

4000

T

60

0,32

0,22

0,18

0,16

0,15

0,16

c)

Metoda Millington-Sette'a

ࢀ

૟૙

=

૙, ૚૟ ∗ ࢂ

−ࢳࡿ

࢏

∗ ࢒࢔(૚ − ࢻ

࢏

)

Metoda Millington-Sette'a

α

i

125

250

500

1000

2000

4000

T

60

0,30

0,19

0,14

0,12

0,12

0,13

4.

Wyliczenie czasu pogłosu za pomocą programu komputerowego-

dokonane w sali, w której znajdowało się 22 osoby oraz w Sali, w

której znajdowało się 2 osoby

a)

Badanie w pełnej sali

Lp

α

i

125

250

500

1000

2000

4000

1

0,239

0,442

0,746

0,659

0,654

0,563

2

0,736

0,788

0,862

0,84

0,702

0,545

3

0,89

0,613

0,599

0,685

0,616

0,559

4

0,779

0,68

0,962

0,815

0,67

0,623

5

0,534

0,716

0,862

0,817

0,663

0,603

Tsr

0,64

0,65

0,81

0,76

0,66

0,58

b)

Badanie w pustej sali

Lp

α

i

125

250

500

1000

2000

4000

1

0,784

0,8

0,686

0,711

0,799

0,76

2

0,599

0,875

0,956

0,873

0,847

0,866

3

0,706

0,865

0,908

0,887

0,863

0,788

4

0,529

0,922

0,808

0,811

0,739

0,755

5

0,764

0,968

1,047

0,868

0,762

0,825

Tsr

0,68

0,89

0,88

0,83

0,80

0,80

5.

Wnioski

Wyniki otrzymane w sposób analityczny różnią sią od wyników zarejestrowanych

przez program komputerowy. Błąd ten mógł być spowodowany wieloma czynnikami.

Najprawdopodobniejszą przyczyną był błąd ludzki przy wyliczaniu czasu pogłosu. Na

wyniki wpływa także niedokładność pomiarów powierzchni chłonnych w pomieszczeniu

oraz przybliżone wartości współczynników chłonności

a dla poszczególnych materiałów.