„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Joanna Wdowska

Wykonywanie dekoracji roślinnych
321[07].Z2.04

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1

Recenzenci:
mgr inż. Krystyna Kwestarz
mgr inż. Małgorzata Kapusta



Opracowanie redakcyjne:
mgr inż. Joanna Wdowska



Konsultacja:
mgr inż. Lidia Staniszewska

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 321[07].Z2.04,
"Wykonywanie dekoracji roślinnych", zawartego w modułowym programie nauczania
dla zawodu technik architektury krajobrazu.
























Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

3

2. Wymagania wstępne

5

3. Cele kształcenia

6

4. Materiał nauczania

7

4.1. Rodzaje dekoracji roślinnych

7

4.1.1. Materiał nauczania

7

4.1.2. Pytania sprawdzające

12

4.1.3. Ćwiczenia

12

4.1.4. Sprawdzian postępów

13

4.2. Kompozycje roślinne

14

4.2.1. Materiał nauczania

14

4.2.2. Pytania sprawdzające

18

4.2.3. Ćwiczenia

19

4.2.4. Sprawdzian postępów

20

4.3. Zasady dekoracji wnętrz

21

4.3.1. Materiał nauczania

21

4.3.2. Pytania sprawdzające

25

4.3.3. Ćwiczenia

25

4.3.4. Sprawdzian postępów

27

4.4. Szkółkarstwo ozdobne

28

4.4.1.

Materiał nauczania

28

4.4.2. Pytania sprawdzające

30

4.4.3. Ćwiczenia

30

4.4.4. Sprawdzian postępów

32

5. Sprawdzian osiągnięć

33

6. Literatura

38

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3

1.

WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy i umiejętności w zakresie

wykonywania dekoracji roślinnych. W materiale nauczania zostały opisane zagadnienia
dotyczące rodzajów dekoracji roślinnych, kompozycji roślinnych, zasad dekoracji wnętrz oraz
szkółkarstwo ozdobne. Materiał nauczania umieszczony w poradniku zawiera najważniejsze,
ujęte w dużym skrócie, treści, dotyczące omawianych zagadnień.

W poradniku zamieszczono:

− wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych umiejętności i wiedzy, które powinieneś

mieć opanowane, aby przystąpić do realizacji tej jednostki modułowej,

− cele kształcenia tej jednostki modułowej,

− materiał nauczania (rozdział 4), który umożliwia samodzielne przygotowanie się

do wykonania ćwiczeń i zaliczenia sprawdzianów. Obejmuje on również ćwiczenia, które
zawierają wykaz materiałów potrzebnych do realizacji ćwiczeń. Przed ćwiczeniami
zamieszczono pytania sprawdzające wiedzę potrzebną do ich wykonania. Po ćwiczeniach
zamieszczony został sprawdzian postępów. Wykonując sprawdzian postępów, powinieneś
odpowiadać na pytania tak lub nie, co oznacza, że opanowałeś materiał albo nie,

− sprawdzian osiągnięć, w którym zamieszczono instrukcję dla ucznia oraz zestaw zadań

testowych sprawdzających opanowanie wiedzy i umiejętności z zakresu całej jednostki.
Zamieszczona została także karta odpowiedzi,

− wykaz literatury obejmujący zakres wiadomości, dotyczącej tej jednostki modułowej,

która umożliwi ci pogłębienie nabytych umiejętności.
Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem tematu lub ćwiczenia, to poproś nauczyciela

o wyjaśnienie i ewentualne sprawdzenie, czy dobrze wykonujesz daną czynność.

Jednostka modułowa: Wykonywanie dekoracji roślinnych, której treści teraz poznasz,

zawarta jest w module 321[07].Z2 „Technologia produkcji i uprawy roślin ozdobnych” i jest
oznaczona na schemacie na str.4.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie pobytu w pracowni musisz przestrzegać regulaminów, przepisów

bezpieczeństwa i higieny pracy oraz instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju
wykonywanych prac. Przepisy te poznasz podczas trwania nauki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4

Schemat układu jednostek modułowych

321[07].Z2

Technologia produkcji i uprawy roślin

ozdobnych

321[07].Z2.01

Uprawianie gleby

321[07].Z2.02

Stosowanie roślin ozdobnych

w kształtowaniu krajobrazu

321[07].Z2.03

Zwalczanie chwastów, szkodników oraz

chorób roślin ozdobnych

321[07].Z2.04

Wykonywanie dekoracji roślinnych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej, powinieneś umieć:

–

określać rolę czynników glebowych decydujących o wzroście i rozwoju roślin,

–

charakteryzować naturalne zbiorowiska roślinne Polski, określić gatunki typowe,

–

wyjaśniać wpływ czynników siedliska i zabiegów uprawowych na wzrost, rozwój
i plonowanie roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu,

–

stosować fitosocjologiczne i ekologiczne zasady zestawiania roślin,

–

rozpoznać gatunki roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu na podstawie cech
morfologicznych,

–

określać funkcje i walory dekoracyjne roślin stosowanych w kształtowaniu krajobrazu,

–

stosować zasady sterowania kwitnieniem wybranych gatunków roślin ozdobnych,

–

określać przydatność zabiegów uprawowych w rozmnażaniu roślin,

–

dobierać nawozy oraz określić sposoby ich stosowania w produkcji roślin ozdobnych,

–

projektować i wykonać kompozycje roślinne z uwzględnieniem warunków siedliskowych
i planowanych efektów plastycznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej, powinieneś umieć:

–

scharakteryzować rodzaje dekoracji roślinnych,

–

dobrać materiał roślinny do kompozycji pod względem plastycznym i wymagań
siedliskowych,

–

wykonać kompozycje roślinne z użyciem kwiatów ciętych, suchych części roślin i roślin
doniczkowych,

–

określić zasady dekoracji różnego rodzaju wnętrz,

–

zaprojektować kompozycje roślinne do dekoracji wnętrz,

–

wykonać dekoracje roślinne w różnych wnętrzach,

–

scharakteryzować organizację szkółki roślin ozdobnych,

–

zastosować zasady ekspozycji i sprzedaży roślin ozdobnych w szkółkach.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Rodzaje dekoracji roślinnych

4.1.1. Materiał nauczania

Rośliny ozdobne upiększają nasze otoczenie, dostarczają doznań estetycznych, pomagają

osiągnąć wewnętrzny ład i harmonię. Kwiatami obdarowujemy się we wszystkich
najważniejszych chwilach w życiu. Sztuka układania roślin i tworzenia z nich kompozycji
nazywa się bukieciarstwem.

Do dekoracji roślinnych możemy zaliczyć: wiązanki, bukiety, wyroby ślubne,

okolicznościowe, żałobne, kosze, dekoracje stołu i świąteczne oraz kompozycje z roślin
suchych i doniczkowych.
Wiązanki i bukiety

Są najpopularniejszymi kompozycjami roślinnymi. Wiązanka jest to układ kompozycyjny

składający się z pewnej liczby elementów artystycznie ze sobą połączonych i związanych.
Elementem kompozycji mogą być liście, kwiaty, pędy. Kompozycja jednostronna nazywa się
wiązanką, a dwustronna, to bukiet. Ze względu na użyty materiał roślinny, wiązanki dzieli się na:

−

duże i małe,

−

jednorodne i mieszane.

Ze względu na sposób ich układania i wiązania dzielimy je na:

−

luźne (lekkie),

−

zwarte (ciężkie).

Wiązanki luźne charakteryzują się swobodnym układem kwiatów zróżnicowanych wielkością
oraz osadzonych na łodygach różnej długości (rys.1).

Rys. 1. Schemat układu wiązanki luźnej: a

−

widok z przodu, b

−

widok z boku

[2, s. 392]

Wiązanki mają najczęściej kształt wydłużony. Pąki i małe kwiaty umieszcza się w górnej
części kompozycji, a kwiaty duże w środkowej części, natomiast kwiaty średnie – dookoła.
Układając kompozycję z uwzględnieniem kolorów, najjaśniejsze elementy należy umieścić
w najwyższej części wiązanki, najciemniejsze powinny znaleźć się w części środkowej.
Wyroby ślubne

Wśród wiązanek ślubnych specjalną grupą stanowią wiązanki klasyczne: francuskie,

angielskie i wiedeńskie.

Wiązanka francuska

−

ma kształt półkolisty, powinna sprawiać wrażenie delikatnej

i lekkiej. Z jednej strony spływa girlanda ułożona z drobnych kwiatów na długich pędach
zieleni (rys. 2a). Kwiaty większe układa się kaskadowo, aby kompozycja miała charakter
spływający (rys. 2b).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8

a

b

Rys. 2.

Schemat układania klasycznej wiązanki francuskiej: a

−

z girlandą, b

−

wiązanka

spływająca [2, s. 395]

Wiązanka angielska

−

ma kształt regularnego trójkąta równoramiennego. Tworzy się ją

z kwiatów o długich i sztywnych łodygach (róże, gerbery, goździki). Z trzech najdłuższych
kwiatów tworzy się szkielet wiązanki, następne kwiaty dokłada się na coraz krótszych
łodygach (rys. 3). Gotowa wiązanka składa się z trzech podobnych do siebie kwiatów.
W centrum, blisko wiązania, umieszcza się trzy duże, ozdobne kwiaty.

Rys. 3. Schemat układania klasycznej wiązanki angielskiej: a

−

szkielet wiązanki,

b

−

schemat wiązanki [2, s. 395]

Wiązanka wiedeńska

−

ma kształt trójkąta prostokątnego, w którym ramiona wybiegające

z kąta prostego wypełnia się kwiatami na coraz krótszych łodygach (rys. 4). Miejsce wiązania
okrywa się koronką i wstążkami.

Rys. 4. Schemat układania klasycznej wiązanki wiedeńskiej: a

−

schemat wiązanki

utworzony z dwóch kwiatów pod kątem prostym, b

−

schemat wiązanki [2, s. 396]

Do

klasycznych

kompozycji

ślubnych

należą

bukiety

biedermeierowskie.

Jest to wiązanka okrągła, niewielka, zwarta z drobnych lub średniej wielkości kwiatów.
Elementy klasycznego bukietu w tym stylu ułożone są zgodnie z zasadami budowy
kwiatostanu róży, ze zwróceniem uwagi na poszczególne okółki, ściśle przylegające do
siebie. Całość wykończona jest falbanką z koronki lub tiulu. Wiązanka wygląda jak ogromna,
w pełni rozwinięta róża. Cechą charakterystyczną kompozycji ślubnej w tym stylu, są wstążki
zawiązane na „rączce” i luźno spływające w dół. Dobór materiału roślinnego do wiązanki
zależy od pomysłowości i możliwości wykonawcy. Obecnie bukiety biedermeierowskie
układa się na specjalnie do tego przystosowanej gąbce oasis, dzięki której ułożenie bukietu
staje się łatwiejsze.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9

Układając bukiety na gąbce oasis, przed rozpoczęciem pracy moczy się ją w wodzie.

Wszystkie elementy przycina się na jednakową długość. Zawsze na szczycie kompozycji
umieszcza się kwiat największy i najbardziej rozwinięty, a pozostałe kwiaty w regularnych
okółkach i w takich samych odstępach. Każdy okółek składa się z coraz większej liczby
kwiatów. Kwiaty w niższych okółkach powinny być mniejsze i mniej rozwinięte. Aby
utworzyć regularną półkulę, należy zmienić kąt wbijania łodyg, tak, aby łodygi najniższego
okółka z łodygą pierwszego kwiatu tworzyły kąt prosty 90º (rys. 5).

Rys. 5. Wiązanka ślubna w stylu biedermeier [1, s. 104]

Wiązanki ślubne fantazyjne

−

układ kwiatów w tej wiązance jest swobodny, sprawiający

wrażenie, że „wyrastają” z jednego miejsca. Przy komponowaniu wiązanek fantazyjnych
cenna jest pomysłowość, wyobraźnia i fantazja twórcy. Elementami tego typu wyrobów mogą
być oryginalne, nietypowe dodatki, np. pióra, korale, muszle, itp.
Wiązanki klasyczne oraz bukiety biedermeierowskie pasują do sukien stylowych, natomiast
proste, nowoczesne stroje dobrze komponują się z wiązankami fantazyjnymi.
Bukiety

Są to kompozycje z kwiatów ciętych w układzie kolistym. Klasyczny bukiet powinien być

różnobarwny, ułożony z kwiatów, traw i liści. Kwiaty grupuje się tak, aby w dolnej
i środkowej części przeważały barwy bardziej nasycone i ciemniejsze, a w górnej jaśniejsze.

Układając bukiet w ręku trzyma się go pionowo, aby widzieć go ze wszystkich stron.

Pierwszy kwiat, nieco odchylony na prawo, ujmuje się palcami lewej ręki w miejscu
późniejszego wiązania, natomiast prawą ręką dokłada się drugi kwiat odchylony na lewo (rys.
6a), dociskając go kciukiem do pierwszego. Kolejne kwiaty dokłada się w tym samym
kierunku co drugi, tak, aby łodygi stykały się w jednym miejscu i tworzyły spiralę (rys. 6b).
W miarę układania bukietu, pomiędzy kwiaty włącza się zieleń ciętą, liście, trawy, itp.

Rys. 6. Układanie bukietu: a

−

pierwszy kwiat odchylony na prawo, b

−

kolejne dokładanie

kwiatów w miejscu łączenia tworzą spiralę, c

−

kwiaty i dodatki wiązane rafią

[2, s.398]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10

Dekoracje stołu

Kompozycje takie wykonuje się w małych, niskich naczyniach lub kielichach, w których

umieszcza się gąbkę florystyczną (oasis). Kształt kompozycji zależy od stołu. Na stole
prostokątnym lub owalnym dobrze komponują się kompozycje wydłużone, a na okrągłym lub
kwadratowym dekoracja okrągła. Należy dopasować barwy kwiatów do koloru obrusa, do
zastawy oraz całości wnętrza. Wysokość elementów nie powinna przekraczać linii wzroku,
jedynie na oficjalnych przyjęciach można na stole ustawiać kwiaty w wysokich wazonach.
Kosze kwiatowe

Wykonuje się z roślin ciętych lub kwitnących roślin doniczkowych. Najczęściej

używanymi materiałami do układania są: kosze wiklinowe, pojemniki z kory albo z łupek
drewnianych. Dno wykłada się szczelnie folią. Kompozycje z kwiatów żywych układa się
w mchu albo w gąbce florystycznej dla roślin żywych. Kompozycje z kwitnących roślin
doniczkowych układamy w koszach z pałąkami. Jako materiał pomocniczy do wypełnienia
koszy i do przykrycia ziemi, stosuje się mech. Kosz można dekorować wstążkami.
Wiązanki okolicznościowe ciężkie

Wiązanki okolicznościowe ciężkie są przeznaczone na uroczystości o charakterze

oficjalnym. Wiązanki te układa się przeważnie z kwiatów wzmocnionych drutem
podpórkowym; łatwiej jest im nadać zwartą formę. Przygotowywane są na podkładach
z zieleni. Kwiaty układa się tak, aby wznosiły się nad zielenią. Najniżej umieszcza się kwiaty
przy wierzchołku i po bokach wiązanki, najwyżej i najgęściej w części środkowej, tuż przy
uchwycie (rys. 7). Dzięki usztywnieniu łodyg kwiatowych można zmieniać kąt nachylenia
oraz modelować układy kwiatów.

Rys. 7. Schemat układania wiązanki ciężkiej: a

−

widok z przodu, b

−

widok z boku

[2, s. 397]

Wieńce pogrzebowe

Zależnie od techniki wykonania, wieńce dzielą się na lekkie i ciężkie. Najlepsze proporcje

uzyskuje się gdy 5/8 średnicy wieńca zajmuje podkład, a 3/8 otwór. „Szkielet” wieńca
stanowi

okrąg

lub

owal

o

dowolnej

średnicy, wykonany z leszczynowego

lub wierzbowego pędu o grubości około 1,5cm. Dla wzmocnienia szkieletu do obręczy
przymocowuje się konstrukcję w kształcie litery „T” (rys. 8), która służy również jako
„rączka” wieńca. W celu ułożenia podkładu należy przygotować gałązki stroiszu (świerka,
jodły). Miękkim drutem, dobrze przymocowanym do obręczy, mocno okręca się każdą
gałązkę lub pęczek stroiszu nakładanego na obręcz. Układamy stroisz zawsze w jednym
kierunku tak, aby od strony zewnętrznej było go więcej niż od wewnętrznej. Podstawowym
elementem są kwiaty, które upina się pojedynczo lub w pęczkach po całym obwodzie wieńca,
albo umieszcza się w poduszce umocowanej u dołu (rys. 8).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11

Rys. 8. Sposób wykonania wieńca pogrzebowego [1, s. 108]

Wieńce ciężkie zwane rzymskimi układa się na podkładzie z prasowanej słomy. Podkład

dodatkowo można owinąć pasami elastycznego papieru. Do słomy przypina się szpilkami
pojedyncze liście, np. bluszczu, mahonii, magnolii, tak, aby zachodziły na siebie
dachówkowato. Ozdabia się go szarfą, rozetą z liści lub bukietem. Wielkość dodatkowych
ozdób roślinnych nie powinna przekraczać 3/8 średnicy wieńca.
Dekoracje świąteczne

Do tego rodzaju należą rózgi ofiarowane z okazji „Mikołajek”, kompozycje adwentowe

(wieńce i stożki), choinki, stroiki, kule świąteczne

−

z okazji Bożego Narodzenia oraz

dekoracje wiosenne z okazji Niedzieli Palmowej i Wielkanocy (palmy, koszyczki,
kompozycje z pędów wierzby oraz z kwiatów wiosennych o barwach żółtych). Wiele
kompozycji wykonuje się z okazji świąt ludowych (wieńce dożynkowe i żniwne) oraz
na uroczystości religijne (ozdoby głowy

−

wianki, diademy, przypinki do ubrania, tzw.

korsarze).
Kompozycje z roślin suchych

Dekoracje z roślin suchych mogą zdobić wnętrza przez cały rok. Materiałem

do suchych bukietów mogą być: trawy, kłosy zbóż, kwiaty, owoce, gałązki z liśćmi
i bezlistne, szyszki. Można je układać w wazonach, koszach, płaskich naczyniach
ceramicznych, na kawałkach kory. Suche rośliny umieszcza się w gąbce (kolor szary).
Materiał przygotowuje się wcześniej, np. trawy zbiera się przed ich pyleniem. Latem zbiera
się kwiaty suchołuski, wrotycza, szarłatu, gipsówki, zatrwianu, i innych. Jesienią zbiera się
kolorowe liście, owoce jarzębiny, owoce berberysu i ognika, szyszki.
Kompozycje z roślin doniczkowych

Stanowią one trwałą, roślinną dekorację mieszkania. Dobierając rośliny do kompozycji

należy uwzględnić następujące wymagania rośliny: glebowe, świetlne oraz w zakresie
wilgotności powietrza. Ważny jest również pokrój rośliny i tempo wzrostu. Nie należy łączyć
egzemplarzy o podobnym pokroju. Tworząc kompozycję z roślin doniczkowych należy dążyć
do harmonii barw liści, ich kształtów i rysunku nerwów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie znasz dekoracje roślinne?
2. W jaki sposób klasyfikujemy wiązanki?
3. Jaka jest różnica w układaniu wiązanki francuskiej i wiedeńskiej?
4. Jakich materiałów używa się do układania wiązanek?
5. W jaki sposób wykonujemy wieńce lekkie?
6. Jakie znasz dekoracje świąteczne?
7. Jakie materiały wykorzystujemy do suchych kompozycji?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj stroik świąteczny z okazji Świąt Bożego Narodzenia.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) określić styl wykonywanego stroika,
3) dobrać materiały do wykonania stroika,
4) wykonać stroik,
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiał roślinny suchy,

−

świece, kokardy, bombki,

−

stroisz,

−

drut, sekator, gwoździe, młotek,

−

glina, oasis do suchych kompozycji,

−

koszyki, podkładki drewniane, podstawki.

Ćwiczenie 2

Wykonaj wieniec ciężki.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy,
2) dobrać materiał do wykonania wieńca,
3) określić wielkość wieńca,
4) wykonać podkład wieńca,
5) przypiąć liście z wybranej rośliny,
6) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stroisz, słoma sprasowana, gazety,

−

kwiaty,

−

szpilki,

−

liście z dębu, mahonni, ostrokrzewu,

−

drut, elastyczny papier, siatka,

−

wstążki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13

Ćwiczenie 3

Wykonaj bukiet ślubny w stylu biedermeierowskim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) dobrać gatunki kwiatów do bukietu,
2) dobrać materiały do bukietu,
3) określić sposób układania bukietu,
4) ułożyć bukiet,
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiał roślinny, róże, goździki, chryzantema,

−

wstążki, falbanka tiulowa,

−

oasis,

−

sekator.

Ćwiczenie 4

Wykonaj kompozycje z kwiatów żywych, na stół owalny.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) dobrać naczynia do kompozycji na stół owalny,
2) dobrać kwiaty do kompozycji, uwzględniając kolorystykę obrusa oraz wnętrza,
3) określić wysokość kompozycji,
4) wykonać kompozycję na stół owalny,
5) zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiał roślinny, róże, goździki, frezje, trawy, gipsówka, liście różnych gatunków roślin,

−

wstążki,

−

oasis,

−

niskie naczynia, kielichy na wysokich nóżkach,

−

sekator.

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) scharakteryzować rodzaje dekoracji roślinnych?





2) wykonać wieniec ciężki?





3) ułożyć bukiet ślubny w stylu biedermeierowskim?





4) wykonać wiązankę ślubną w stylu angielskim?





5) wykonać dekoracje adwentowe?





6) wykonać dekorację na stół?





7) wykonać dekoracje wielkanocne?





8) określić materiały pomocnicze do wykonania kompozycji

kwiatowych?





„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14

4.2. Kompozycje roślinne

4.2.1. Materiał nauczania

Kompozycja roślinna jest zespołem właściwie dobranych oraz estetycznie i celowo

uporządkowanych elementów składowych tworzących całość. Podstawowymi cechami
kompozycji są:

−

punkt,

−

linia i płaszczyzna,

−

struktura powierzchni i faktura,

−

barwa i światło,

−

proporcja i ład,

−

grupowanie,

−

harmonia i kontrast.

Punkt jest pozbawiony kierunku i ruchu.
Linia wskazuje kierunek; w wyobraźni człowieka może wywoływać odmienne wrażenia,
zależnie od jej usytuowania. Wyróżniamy linie poziome, pionowe i ukośne. Linia pozioma
związana jest z ziemią i wyraża spokój i zimno. Linia pionowa, prostopadła do poziomej,
wznosi się do światła i wyraża wysokość oraz ciepło. Linie ukośne mogą biec w dwóch
odmiennych kierunkach. W układach kompozycyjnych ważny jest kształt linii, np. linie
łukowate i łagodnie esowate, wnoszą do kompozycji miękkość, delikatność i łagodność, linie
zygzakowate

−

ostrość, gwałtowność i pośpiech (rys. 9).

Rys. 9. Wrażenia wywołane przez linie w układach kompozycyjnych: 1

−

linie proste, ukośne

−

siła,

zdecydowanie, 2

−

linia łukowa

−

łagodność, 3

−

linie esowate

−

delikatność, 4

−

linie spiralne

−

rytm, 5

−

linie

zygzakowate

−

pośpiech, 6

−

linie proste pionowe

−

spokój, stabilność [2, s. 380]

Płaszczyzna. Do najczęściej stosowanych wzorów przestrzennych w aranżacjach

roślinnych zaliczamy: koło, trójkąt, sierp, półkole, kolumnę, linię „S” i owal.

Innymi elementami decydującymi o wartości kompozycji kwiatowych są naczynia.

Kompozycje na planie trójkąta równoramiennego wyglądają dobrze w naczyniach okrągłych,
kielichowato

rozszerzających

się

do

góry.

Wielkość

naczynia

ma

wpływ

na wielkość aranżacji (rys. 10). W trójkącie prostokątnym wysokość jest jednocześnie osią
główną układu roślinnego i może znajdować się po lewej lub po prawej stronie pojemnika.
Ciężar układu skupia się wzdłuż osi pionowej, a motyw główny znajduje się u podstawy, przy
brzegu naczynia (rys. 11).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15

Rys. 10. Kompozycja na planie trójkąta równoramiennego [3, s. 120]

Rys. 11. Kompozycja na planie trójkąta prostokątnego [3, s. 120]

Sierpowaty lub półksiężycowy kształt kompozycji pasuje do pojemników owalnych

i przysadzistych, szerszych u podstawy i zbiegających się ku górze (rys. 12). Motyw główny
skupiony jest w najniższej części sierpowatej linii.

Rys. 12. Kompozycja w zarysie sierpowatym [3, s. 121

Aranżacje półkoliste nadają się na stół. Linia elementu głównego jest niska, spływa

symetrycznie na boki. Naczynia do układów półkolistych to czary i czasze, na nóżkach
lub stopkach.

Kompozycje w kształcie litery „S” korzystnie wyglądają w naczyniach masywnych

owalnych, beczułkowatych lub kielichowatych (rys. 13). Linia „S” daje poczucie rytmu.
Zaczyna się wysoko w punkcie szczytowym kompozycji, powyżej jej centrum, płynnie skręca
w bok do dołu, przechodzi przez motyw główny, zmienia swój bieg zamykając
linię „S”.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16

Rys. 13. Kompozycja w kształcie litery „S” [3, s. 122]

Kompozycje koliste najkorzystniej prezentują się w naczyniach w kształcie walca, niezbyt

wysokich, z niewielką stopką lub. W oparciu o koło tworzy się wieńce, wianuszki, bukiety,
kule, a także formuje drzewka na pniach.

Jednym z najistotniejszych cech kompozycji jest jej kolorystyka, a w powiązaniu

z kształtem tworzy harmonijną całość. Zestawiając kolory w kompozycjach należy dobierać
je rozważnie i oszczędnie, ponieważ zbyt wiele barw o różnym stopniu nasycenia wprowadza
niepokój, chaos kompozycyjny i wpływa negatywnie na psychikę człowieka.

W kompozycji kwiatowej muszą być zachowane prawidłowe proporcje pomiędzy jej

elementami a całością. Za podstawę przyjmuje się „zasadę złotego podziału”, czyli taki
podział odcinka c na odcinek a i b, aby stosunek długości krótszego odcinka do długości
odcinka b był równy stosunkowi długości dłuższego odcinka b do całości odcinka c, czyli
a

:

b

=

b

:

c. Można to zapisać następująco 3

:

5

−

5

:

8 (rys. 14).

Rys. 14. Kompozycja ułożona w wazonie zgodnie z zasadą „złotego podziału”

[1, s. 90]

Ład w kompozycji wprowadza się poprzez: uszeregowanie elementów, układ

symetryczny i asymetryczny. Wszystkie elementy kompozycji powinny być sobie nawzajem
podporządkowane. Najłatwiej uzyskać to poprzez utworzenie w kompozycji motywu
głównego z elementów szczególnie efektownych. Elementy uzupełniające w kompozycji

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17

mają za zadanie zwiększyć oddziaływanie motywu głównego, zaś elementy wypełniające
powinny harmonizować z całością kompozycji.
Materiał roślinny

Kompozycje układane są z żywych i utrwalonych roślin. W większości kompozycji

podstawowy materiał roślinny stanowią kwiaty cięte.
Zasady wykonywania kompozycji z kwiatów ciętych

Wykonując kompozycje z kwiatów ciętych należy przestrzegać następujących zasad:

−

zasada „trzech” – do wykonania kompozycji używa się najwyżej trzech gatunków

kwiatów, trzech barw kwiatów,

−

zasada ładu i porządku – pędy kwiatów nie mogą się w kompozycji krzyżować, wszystkie

elementy kompozycji muszą być widoczne,

−

zasada zachowania równowagi – układ kwiatowy musi być stabilny,

−

zasada zachowania środka ciężkości – rozmieszczenie elementów w kompozycji zależne

jest od ich optycznego ciężaru; elementy najcięższe układa się blisko środka, im dalej od
środka ciężkości, tym elementy powinny być lżejsze; „ciężar” poszczególnych elementów
ocenia się na podstawie wielkości, barwy, kształtu kwiatów,

Tab. 1. Ocena „ciężkości” kwiatów [opracowanie własne autora]

Kwiaty

Barwa

Wielkości

Kształt

lekkie

jasna

drobne

wydłużony

ciężkie

ciemna

duże

okrągły

−

zasada doboru barw – barwy kwiatów do kompozycji dobiera się na zasadzie harmonii

lub kontrastu.

Należy unikać łączenia barw, które źle się znoszą, np. czerwony z fioletowym, fioletowy
z niebieskim.
Do wykonania kompozycji kwiatowej potrzebne są następujące materiały:

−

materiał roślinny,

−

gąbka florystyczna,

−

naczynia.

Gąbka florystyczna służy jako podłoże do układania kwiatów. Pozwala zachować kierunek
układanych elementów.
Naczynia do wykonywania kompozycji kwiatowych mogą być:

−

szklane,

−

metalowe,

−

gliniane,

−

wiklinowe.

Dobór wysokości naczynia zależy od wysokości całej kompozycji. W naczyniach wysokich
stosunek wysokości naczynia do wysokości całej kompozycji powinien wynosić 1 : 3. Przy
układaniu kwiatów w naczyniach płaskich, wysokość bukietu ustala się na podstawie dłuższej
średnicy naczynia. Wysokość kwiatów powinna być równa dwukrotnej średnicy naczynia.
Kompozycje kwiatowe mogą być wielostronne – elementy kwiatowe rozmieszczone z każdej
strony naczynia oraz jednostronne – elementy kwiatowe zgromadzone z jednej strony
naczynia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18

Zasady wykonywania kompozycji z kwiatów utrwalonych

Rośliny przeznaczone do suszenia dzielimy na: kwiaty, trawy i zboża. Podstawową

metodą utrwalania jest suszenie lub preparowanie roślin. Rośliny suszy się w przewiewnych,
ciepłych i ciemnych pomieszczeniach. Do znanych metod suszenia należą:

−

„kwiatami w dół”

−

czas suszenia wynosi 2

−

3 tygodnie w ten sposób suszy się

większość roślin, np. suchołuskę, wiekuistkę,

−

„kwiatami w górę”

−

rośliny wstawia się do pustego wazonu i tak pozostawia się

do całkowitego zasuszenia; tego sposobu używa się do zasuszania roślin: mikołajka,
pałek, traw łąkowych i nawłoci,

−

metoda zielnikowa

−

polega na układaniu materiału roślinnego między stronami książek,

papieru i obciążeniu ciężkim przedmiotem, w ten sposób zasusza się liście drzew, paproci,

−

w roztworze wodnym gliceryny

−

w roztwór wkłada się końce łodyg roślin

na głębokość 5

−

7cm na okres 5

−

6 tygodni, aż nabiorą lustrzanego, błyszczącego

wyglądu. Sposobu tego używa się do konserwowania łodyg ulistnionych, np. bluszczu
pospolitego, cibory zmiennej, berberysu czerwonolistnego.

Znane są jeszcze inne metody utrwalania roślin, takie jak: piaskowo

−

boraksowa, boraksowa,

krzemionkowa, farbowanie lakierem w aerozolu, szkieletowanie liści.

Przy układaniu bukietów z roślin suchych kierujemy się takimi samymi zasadami jak przy

tworzeniu kompozycji z kwiatów żywych. Do suchych bukietów dobieramy wazony siwaki,
gliniane, ceramiczne, mosiężne, miedziane. Nie układa się bukietów z kwiatów suchych
w kryształach, w szkle, porcelanie. Przed przystąpieniem do układania kompozycji bardzo
ważne jest wystawienie roślin na kilka godzin do pomieszczenia o dużej wilgotności. Łodygi
pod wpływem wilgoci staną się elastyczne i łatwiej je będzie układać. Podłoże
wykorzystywane do suchych kompozycji w celu łatwiejszego ułożenia roślin to: piasek,
perlit, torf i gąbka florystyczna do suchych bukietów. Do układania suchych roślin potrzebny
jest klej do materiałów bukieciarskich, który dozuje się specjalnym pistoletem.

W kompozycjach suchych ważną rolę odgrywa kolejność osadzania roślin. Najpierw

należy wypełnić naczynie roślinami rozgałęzionymi, przestrzennymi (np. gipsówką,
zatrwianem), potem wypełniamy innymi pojedynczymi, nierozgałęzionymi roślinami
(np. miechunką, krwawnikami, szczecią). Jako ostatnie układamy kłosy i inne rośliny
o długich łodygach (pałki, trzcina).

Układając kompozycję z suchych roślin należy zachować proporcje pomiędzy

poszczególnymi elementami, stworzyć odpowiedni kształt oraz dobrać barwy. Kompozycje
mogą być jedno –, kilku –, lub wielobarwne.
Z zasuszonych roślin można tworzyć następujące kompozycje:

−

bukiety w wazonach,

−

obrazy (płaskie, na tle tkaniny lub papieru, przestrzenne, półpłaskie),

−

dekoracje z różnymi przedmiotami,

−

dekoracje okolicznościowe (adwentowe, bożonarodzeniowe, wielkanocne palemki),

−

wiązanki cmentarne.

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie znasz cechy kompozycji?
2. Jakie znasz zasady doboru gatunków kwiatów ciętych do kompozycji?
3. Jakich zasad należy przestrzegać układając kompozycje kwiatowe?
4. Jakie znasz zasady doboru naczyń do kompozycji?
5. Jakie znasz metody suszenia roślin?
6. Jakie zasady obowiązują przy układaniu kompozycji z kwiatów utrwalonych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj kompozycję z kwiatów ciętych do dekoracji sali konferencyjnej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) określić kształt i wielkość kompozycji,
2) dobrać naczynie i materiał roślinny do kompozycji,
3) dobrać materiały pomocnicze do wykonania kompozycji,
4) wykonać kompozycję,
5) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiał roślinny,

−

naczynia do układania roślin,

−

gąbka florystyczna,

−

sekator,

−

nóż,

−

woda.

Ćwiczenie 2

Po obejrzeniu filmu dydaktycznego „Zastosowanie i utrwalanie roślin”, dobierz sposoby

utrwalania roślin.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeanalizować treść filmu dydaktycznego „Zastosowanie i utrwalanie roślin”,
2) narysować tabelę w notatniku według poniższego wzoru:

Rośliny

Metoda suszenia

Czas suszenia

3) dobrać metody suszenia do odpowiednich roślin i czas ich suszenia,
4) uzupełnić tabelę,
5) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

film dydaktyczny „Zastosowanie i utrwalanie roślin”,

−

telewizor, magnetowid,

−

notatnik,

−

przybory do pisania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20

Ćwiczenie 3

Wykonaj bukiet z roślin utrwalonych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) określić kształt i wielkość bukietu,
2) dobrać naczynie i materiał roślinny do bukietu,
3) wykonać kompozycje z suchych kwiatów,
4) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiał roślinny,

−

naczynia do układania roślin,

−

gąbka florystyczna do suchych bukietów, piasek, torf,

−

sekator, nóż.

Ćwiczenie 4

Wykonaj kompozycje z kwiatów żywych o zarysie trójkąta prostokątnego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) dobrać naczynia do kompozycji w zarysie trójkąta prostokątnego,
2) dobrać kwiaty do kompozycji,
3) określić skupienie motywu głównego kompozycji,
4) wykonać kompozycję z roślin żywych,
5) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiał roślinny,

−

trawy, gipsówka, liście różnych gatunków roślin,

−

oasis,

−

naczynia różnego kształtu i wielkości,

−

sekator.

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić zasady układania kwiatów ciętych?





2) dobrać gatunki kwiatów ciętych do wykonania kompozycji kwiatowej?





3) dobrać gatunki roślin do wykonania kompozycji utrwalonych?





4) określić wielkość i kształt kompozycji kwiatowej w zależności od jej

przeznaczenia?





5) scharakteryzować metody utrwalania roślin?





6) wykonać kompozycję z kwiatów ciętych?





7) wykonać kompozycję z kwiatów utrwalonych?





8) określić materiały pomocnicze do wykonania kompozycji

kwiatowych?





„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

21

4.3. Zasady dekoracji wnętrz

4.3.1. Materiał nauczania

Dekoracje wnętrz mogą być trwałe i okresowe. Do dekoracji trwałych używamy roślin

doniczkowych. Obecnie przywiązuje się ogromną uwagę do dekoracji wnętrz użyteczności
publicznej – sal weselnych, sal balowych, bankietowych, sal konferencyjnych. Miejsce
sztucznych kwiatów zajmują kompozycje z kwiatów ciętych. Szczególną uwagę przywiązuje
się do dekoracji pomieszczeń mieszkalnych, zwłaszcza kwiatami doniczkowymi.

Do dekoracji okresowych mogą być używane kwiaty cięte. Kompozycje kwiatowe

wzorowane są na ikebanie japońskiej (sztuka układania kwiatów). Spotyka się je
na wystawach, w miejscach publicznych, a także w mieszkaniach. Są bardzo stabilne i nadają
się do dekoracji stołów. Kompozycje te mają dodatkową zaletę – woda zgromadzona jest
w porowatej gąbce, nie ma niebezpieczeństwa rozlania wody na obrusy, podłogę, itp.
Dekoracja sal weselnych

Są to dekoracje z kwiatów sztucznych i stanowią one ozdobę sufitu, ścian, wnęk

okiennych. Dla podkreślenia charakteru przyjęcia wykonuje się dekoracje z kwiatów ciętych
w celu przyozdobienia stołów dla gości i stołu dla młodej pary. W obu przypadkach dekoracje
z kwiatów muszą spełniać podstawowy warunek – nie mogą przeszkadzać w konwersacji
osób siedzących naprzeciwko, nie mogą też przesłaniać młodej pary. Bukiety wykonuje się
w smukłych, wysokich naczyniach, wtedy masa kwiatów znajduje się ponad głowami gości
lub dekoracje niskie tzw. bieżnikowe ustawione wzdłuż środka stołu. Dekoracja stołu młodej
pary (rys. 16) zlokalizowana jest zwykle pośrodku zewnętrznego brzegu stołu. Należy
zwrócić uwagę na charakter kwiatów użytych do dekoracji – powinny to być rośliny
bezzapachowe, nie mogą konkurować z zapachem potraw. Dobór barw i gatunków powinien
być zharmonizowany z istniejącą dekoracją sal.

Rys. 15. Dekoracja bieżnikowa stołu dla gości [Florum 4/2005]

Rys. 16. Dekoracja stołu młodej pary [Florum 4/2005]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

22

Dekoracja sali balowej

Dekoracja sal balowych sprowadza się do dekoracji sali konsumpcyjnej. Na stolikach dla

gości ustawia się małe bukieciki lub większe kompozycje w wąskich naczyniach
(rys. 17). Dekoracja stołu nie może przeszkadzać w konwersacji gości.

Rys. 17. Dekoracja stołów w sali bankietowej [Florum 1/2007]

Dekoracja sali konferencyjnej

Zwykle sala konferencyjna podzielona jest na sektory – z ogólnej powierzchni sali

przeznaczonej dla uczestników konferencji wydzielona jest część dla osób prowadzących
konferencję, gdzie oprócz stołu znajduje się często mównica. Dekoracja na stole powinna być
niska, lekko spływająca z blatu stołu. Mównica może być udekorowana dużą kompozycją
kwiatową ustawioną na podłodze lub małą kompozycją spływającą, ustawioną na brzegu jej
blatu. Stoliki dla uczestników konferencji dekoruje się małymi kompozycjami w niskich
naczyniach. Wybór gatunków roślin i ich barw jest bardzo szeroki, nie ma żadnych
obowiązujących norm w tym względzie. Wyjątek stanowią konferencje z okazji świąt
narodowych, przyjęcia gości z zagranicy – wtedy barwy kwiatów powinny symbolizować
charakter spotkania, np. barwy flagi państwowej.
Dekoracja pomieszczeń mieszkalnych kwiatami ciętymi

Na co dzień dekoracja pomieszczeń kwiatami ciętymi polega na ułożeniu w wazonie

kilku kwiatów i ustawieniu ich na stole konsumpcyjnym, stoliku okolicznościowym.
Ze względu na wysokie ceny kwiatów ciętych w okresie zimy, bukiety do mieszkań wykonuje
się w okresie wiosenno

−

letnim wykorzystując kwiaty gruntowe. Dobór gatunków i barw jest

dowolny, zwykle związany jest on z porą roku. W miarę możliwości, barwę kwiatów należy
dobierać do wystroju mieszkania, np.: koloru serwety, zasłon, ścian. W wyjątkowych
wypadkach w pomieszczeniach mieszkalnych ustawia się duże bukiety na podłodze. Jest to
okres kwitnienia bzów, jaśminów, słoneczników. Dekorację pomieszczeń mieszkalnych
z okazji uroczystych spotkań rodzinnych lub towarzyskich wykonuje się zgodnie
z charakterem spotkania, np. dekoracja stołu z okazji Pierwszej Komunii Świętej. Dobór
gatunków i barw jest związany z charakterem uroczystości; używa się często gatunków
takich, jak: stokrotki, konwalie, pędy kwitnących krzewów. Na spotkanie rodzinne z okazji

Świąt Bożego Narodzenia wykonuje się bukiety z gwiazdy betlejemskiej, cyklamena, jemioły
lub ustawia się na stole doniczki z tymi gatunkami kwiatów. Spotkanie towarzyskie z okazji
imienin, urodzin, nie zobowiązuje do dekoracji pomieszczeń ze ściśle określonych gatunków
kwiatów. Istotny jest natomiast dobór barw w kompozycji kwiatowej do wystroju mieszkania,
charakteru mebli.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23

Dobierając gatunki roślin doniczkowych do dekoracji pomieszczeń należy uwzględnić

następujące czynniki:

−

nasłonecznienie pomieszczenia,

−

kubaturę pomieszczenia,

−

temperaturę w pomieszczeniu.

W przypadku pomieszczeń silnie nasłonecznionych należy dobierać gatunki o wysokich

wymaganiach świetlnych, np. kaktusy, palmy, draceny. Do pomieszczeń o ograniczonym
dostępie światła należy wybierać gatunki cieniolubne lub cienioznośne, np. paprocie, cissusy.
Pomieszczenia o umiarkowanym dostępie światła stwarzają korzystne warunki
do uprawy większości gatunków roślin ozdobnych z kwiatów. Gromadząc w jednym
pomieszczeniu gatunki roślin o różnych wymaganiach świetlnych należy zróżnicować ich
ekspozycje w zależności od warunków świetlnych panujących w różnych miejscach
pomieszczenia.

Kubatura pomieszczenia decyduje o doborze roślin

doniczkowych

według

ich wielkości. Do dekoracji dużych pomieszczeń nadają się gatunki wysokie, o silnym
wzroście. Kubatura pomieszczenia decyduje również o zawartości dwutlenku węgla i tlenu
w powietrzu, a to wpływa na intensywność fotosyntezy i oddychania roślin. Pomieszczenia
o dużej kubaturze stwarzają lepsze warunki do wzrostu roślin.

Temperatura pomieszczenia decyduje o doborze gatunków roślin według ich wymagań

cieplnych. W gorących pomieszczeniach źle czują się gatunki o niskich wymaganiach
cieplnych, np. cyklamen, sępolia. Chłodne pomieszczenia stwarzają niekorzystne warunki
do uprawy roślin o wysokich wymaganiach termicznych, np. kaktusów, dracen.

Do dekoracji wnętrz stosuje się również kompozycje z roślin doniczkowych. Mogą to być

różne gatunki roślin wysadzone do jednego naczynia. W takim wypadku należy tak dobierać
gatunki, aby miały one zbliżone wymagania glebowe, świetlne, termiczne. Dobór gatunków
do kompozycji opiera się na różnicy pokroju roślin, barwy liści, barwy kwiatów. Wskazane
jest łączenie gatunków o różnych elementach ozdobnych.
Dekoracja wnętrz kompozycjami z roślin suszonych

Rośliny utrwalane różnymi metodami odgrywają bardzo duże znaczenie w dekoracji

wnętrz w okresie jesienno

−

zimowym, kiedy nie ma żywych kwiatów gruntowych. Trwałość

suchych kompozycji obliczona jest na jeden sezon. Wystawione na działanie promieni
słonecznych barwy kwiatów płowieją, pędy przybierają zabarwienie brązowe. Również ze
względów higienicznych, nie należy kompozycji z roślin suszonych pozostawiać na następny
sezon, są one bowiem zbiorowiskiem kurzu – pożywki dla roztoczy. Bukiety z roślin
zasuszonych wykorzystuje się również do dekoracji pomieszczeń biurowych, sal użyteczności
publicznej, banków, urzędów.
Zasady dekorowania balkonów lub tarasów

Dobierając rośliny do dekoracji balkonów lub tarasów należy kierować się

ich wymaganiami, walorami dekoracyjnymi, usytuowaniem miejsca oraz charakterem
otoczenia. Ważne jest uzyskanie efektów plastycznych poprzez zharmonizowanie barwy
z wielkością i kształtem pojemników. Najbardziej widoczne są barwy dobrane na zasadzie
kontrastu, np. czerwona i zielona, fioletowa i żółta. Dla kolorów zimnych (niebieski,
fioletowy, zielony) odpowiednie są tła białe lub bardzo jasne. Kolory pojemników należy
dostosować do barwy ścian, okiennic oraz elementów wyposażenia. Dobierając rośliny można
stworzyć kompozycje jednobarwne albo różnobarwne (wesołe i pogodne); najlepiej
prezentują się w domkach jednorodzinnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24

Rys. 18. Kompozycja w balkonowej skrzynce – od lewej: kosodrzewina odm. ‘Pumillo’, wrzos pospolity odm.

‘Carmen’, jałowiec płożący odm. ‘Glauca’, świerk biały

odm. ‘Conica Laurin’ [Działkowiec 7/1998]

Najłatwiej jest dobrać rośliny o wystawie południowo

−

zachodniej, południowej

i południowo

−

wschodniej. Na te wystawy nadają się rośliny jednoroczne, dwuletnie, byliny

oraz krzewy i pnącza. Najbardziej wytrzymałe na suszę są rośliny, które mają takie same
warunki na stanowiskach swego naturalnego występowania (sukulenty, kserofity). Najtrudniej
dobrać jest rośliny nadające się na tarasy o wystawie północnej i północno

−

wschodniej. Na

tarasy o takiej wystawie nadają się niektóre rośliny dwuletnie (np. niezapominajka), byliny
(np. konwalie, tawułki) i trwałe pnącza (np. bluszcze, kokornaki).

Rośliny uprawiane w pojemnikach dobrze rosną jeśli są sadzone do świeżej i urodzajnej

ziemi i właściwie pielęgnowane. Pojemniki, w których uprawiamy rośliny, powinny być
odpowiednio przygotowane (posiadać otworek drenujący, nie uszkodzone). Na dnie
układamy warstwę drenażu (zapewni odprowadzenie nadmiaru wody z podłoża), piasek
i podłoże dla roślin. Rysunek 19 przedstawia prawidłowe przygotowanie pojemnika
do uprawy.

Rys. 19. Przekrój przez prawidłowo przygotowany do uprawy pojemnik

[Działkowiec 7/1998]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

25

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Jakie znasz zasady dekorowania wnętrz?
2. Na jakiej sztuce układania kwiatów, wzorowane są kompozycje kwiatowe?
3. Jakie znasz zasady dekoracji sal bankietowych?
4. Jakie cechy mają dekoracje pomieszczeń z okazji ślubu?
5. Jakie czynniki decydują o doborze gatunków roślin doniczkowych do dekoracji

pomieszczeń?

6. Jakie czynniki decydują o doborze gatunków roślin do dekorowania balkonów i tarasów?
7. Gdzie wykorzystuje się kompozycje z roślin utrwalonych?,
8. W jaki sposób przygotowujemy pojemnik do sadzenia roślin?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Po obejrzeniu filmu dydaktycznego „Zastosowanie roślin doniczkowych”, dobierz gatunki

roślin doniczkowych do różnych typów wnętrz.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) przeanalizować treść filmu dydaktycznego „Zastosowanie roślin doniczkowych”,
2) określić rodzaje wnętrz,
3) określić warunki świetlne wnętrz,
4) dokonać wyboru gatunków roślin do wybranych wnętrz,
5) zapiać w notatniku wybrane gatunki roślin do różnych typów wnętrz,
6) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

magnetowid, telewizor,

−

film dydaktyczny „Zastosowanie roślin doniczkowych”,

−

notatnik,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenia 2

Zaprojektuj dekorację sali lekcyjnej z wykorzystaniem kwiatów doniczkowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) określić warunki świetlne wybranej sali lekcyjnej,
2) dokonać wyboru gatunków roślin do sali lekcyjnej,
3) określić zasady pielęgnacji wybranych gatunków roślin,
4) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

katalogi roślin doniczkowych,

−

przyrządy rysunkowe,

−

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26

Ćwiczenie 3

Wykonaj kompozycję roślinną na taras o wystawie południowo

−

zachodniej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) dobrać gatunki roślin na taras o wystawie południowo

−

zachodniej,

2) dobrać naczynie do kompozycji,
3) dobrać podłoże do kompozycji,
4) wykonać wysadzenie roślin,
5) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

rośliny (niezapominajki, aksamitki, jałowce płożące, żywotniki, tawułki),

−

naczynia do wysadzania roślin,

−

podłoża do uprawy roślin,

−

narzędzia ogrodnicze,

−

odzież ochronna, rękawice.

Ćwiczenie 4

Wykonaj kompozycję z kwiatów ciętych do dekoracji stołu młodej pary.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) określić usytuowanie kompozycji na stole,
2) określić wysokość, szerokość, kształt kompozycji,
3) określić barwę, wielkość i kształt kwiatów,
4) dobrać gatunki kwiatów i zieleni ciętej,
5) dobrać naczynia i materiały pomocnicze do wykonania kompozycji,
5) wykonać kompozycję,
6) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stół dla młodej pary,

−

materiał roślinny,

−

materiały pomocnicze: gąbka florystyczna, drut,

−

narzędzia: sekator, nożyczki, nóż,

−

naczynia do układania kwiatów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

27

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) dobrać gatunki roślin doniczkowych do dekoracji pomieszczeń

o różnym przeznaczeniu?





2) zaprojektować kompozycję z roślin doniczkowych do dekoracji

wnętrz?





3) wykonać kompozycję z kwiatów doniczkowych?





4) wykonać kompozycję na taras i balkon o różnej wystawie?





5) dobrać materiał roślinny do kompozycji z uwzględnieniem ich cech

plastycznych i wymagań siedliskowych?





6) wykonać dekorację stołu dla młodej pary?





7) określić zasady dekoracji wnętrz kwiatami ciętymi?





„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28

4.4. Szkółkarstwo ozdobne

4.4.1. Materiał nauczania

Organizacja gospodarstwa szkółkarskiego

Dział ogrodnictwa zajmujący się produkcją materiału roślinnego ozdobnego drzew,

krzewów i bylin, nazywa się szkółkarstwem ozdobnym. Teren, na którym odbywa się
produkcja drzew i krzewów, nazywa się szkółką. Produkcja tego działu przeznaczona jest do
zakładania zieleni, konserwacji i opieki terenów zieleni oraz dla działkowców.

Zależnie od wielkości szkółki, dzielimy je na:

−

szkółki małe – o powierzchni 1 – 5 ha,

−

szkółki średnie – o powierzchni 5 – 20 ha,

−

szkółki duże – o powierzchni powyżej 20 ha.

Wielkość i lokalizacja szkółki wynika z warunków glebowo

−

klimatycznych, możliwości

zatrudnienia pracowników, rynku zbytu oraz tradycji szkółkarskiej w danej okolicy. Szkółki
małe i średnie są wyspecjalizowane w produkcji określonej grupy roślin, np. róż, lilaków.
Szkółki duże oferują drzewa, krzewy, byliny, a także siewki, sadzonki oraz podkładki.
W zależności od zakresu produkowanego asortymentu, szkółki ozdobne dzielimy na:

−

szkółki o pełnym asortymencie roślin

−

zajmują się produkcją drzew alejowych,

soliterowych, krzewów żywopłotowych, liściastych oraz drzew i krzewów iglastych.
Rośliny produkowane są w pojemnikach, balotach oraz bez bryły korzeniowej,

−

szkółki specjalistyczne

−

zajmują się produkcją jednej rośliny lub grupy roślin, np.

produkcją różaneczników, wrzosów i wrzośców, powojników, krzewów iglastych,
liściastych.

Obszar zajęty pod szkółki dzielimy na:

−

powierzchnię produkcyjną (około 80%),

−

powierzchnie dróg i przejść wewnętrznych (około 15%),

−

powierzchnie zabudowań (około 5%).

Częścią główną szkółki jest powierzchnia produkcyjna, która dzieli się na dział:

−

rozmnażanie

−

przeznaczony jest do produkcji siewek i sadzonek,

−

uprawy i formowania roślin

−

zajmuje się kształtowaniem pokroju drzew i krzewów

do osiągnięcia planowanej wielkości,

−

roślin matecznych, tzw. matecznik

−

wykorzystywany jest do pobierania sadzonek

i nasion.

Powierzchnia matecznika w zależności od liczby roślin matecznych powinna wynosić 5 – 6%
całej powierzchni zajętej pod produkcję. Matecznik może być założony w części szkółki,
bądź w kilku miejscach na terenie szkółki. Część roślin matecznych może być wykorzystana
jako żywopłot lub szpaler osłaniający uprawy przed śniegiem i wiatrem.

Powierzchnia przeznaczona do produkcji materiału roślinnego podzielona jest

na kwatery. Wielkość kwater oraz ich układ zależą od następujących czynników:

−

wielkości szkółki,

−

ukształtowania terenu,

−

asortymentu roślin w szkółce,

−

stopnia zmechanizowania prac w szkółce,

−

racjonalnego rozmieszczenia sieci dróg.

Należy przyjąć zasadę, że ilość ogólna dróg powinna być proporcjonalna do wielkości całej
powierzchni produkcyjnej. Małe kwatery powodują zwiększenie sieci dróg w szkółce,
co odbywa się kosztem powierzchni produkcyjnej. Kształt kwater jest zależny od kształtu

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

29

terenu przeznaczonego pod szkółkę. Najlepszy kształt to kwadrat lub prostokąt, zaś podział –
na kwatery o powierzchni około 0,5 ha.

Drogi w szkółce powinny być tak rozmieszczone, aby dojazd do każdej kwatery był łatwy

i wygodny. Ich szerokość powinna wynosić 3 – 4m. Są to pasy ziemi wyłączone z uprawy
mechanicznej i porosłe trawą. W szkółkach mniejszych istnieje często jedna szeroka droga,
biegnąca przez środek terenu, a między kwaterami są drogi węższe. Skrzyżowania dróg
w szkółkach powinny być poszerzone przez odcięcie rogów kwater. Zapobiega to niszczeniu
roślin podczas przejazdów maszyn i środków transportowych.

Podstawą planowania produkcji jest rozeznanie potrzeb rynku, statystyka wydawanego

materiału ze szkółki oraz pozostająca ilość corocznie nie sprzedanych roślin. Szczegółowy
plan produkcji będzie zależeć od profilu szkółki, zapotrzebowania na określone gatunki,
wielkości i formy poszczególnych gatunków i odmian. Po ustaleniu wielkości produkcji
poszczególnych gatunków należy obliczyć, jaka powierzchnia jest potrzebna do corocznego
produkowania zaplanowanej ilości roślin. Należy uwzględnić tzw. ubytki (rośliny, które nie
przyjęły się, zostały uszkodzone), których wielkość zależy od właściwości rośliny, przebiegu
pogody, od prawidłowego i terminowego wykonania wszystkich zabiegów produkcyjnych.
Ubytki są bardzo różne i wynoszą, zależnie od stopnia opanowania technologii produkcji od
10 do 50%. Niższą wydajność przyjmuje się w produkcji gatunków szczepionych i piennych
w stosunku do prowadzonych w formie krzaczastej lub naturalnej.

Mając szczegółowe opracowanie planu produkcji, możemy ułożyć plan nawożenia.

Należy mieć plan wszystkich kwater z zaznaczeniem, jakie rośliny i od jakiego czasu rosną na
każdej z nich lub pod jakie gatunki są przeznaczone. Opracowane zapotrzebowanie pozwoli
zorientować się, jakie ilości nawozów potrzebne będą w danym roku gospodarczym, ile
potrzeba ich na wiosnę, a ile na jesieni.

Prace w szkółce są sezonowe i wymagają odpowiedniej ilości osób. Ilość zatrudnionych

osób zależy od wielkości szkółki, charakteru produkcji, stopnia zmechanizowania prac
oraz od

zdolności

organizacyjnych

właściciela.

Największych

nakładów

pracy

w szkółkarstwie ozdobnym wymaga produkcja „młodzieży” (materiał rozmnożeniowy
szczepienie, okulizacja). Aby wszystkie prace, zarówno związane bezpośrednio z produkcją
jak i ogólnogospodarcze, nie uległy zahamowaniu i opóźnieniu, zaleca się opracowanie
harmonogramu prac. Harmonogram prac powinien być ściśle powiązany z zapewnieniem siły
roboczej, zapotrzebowaniem na maszyny, materiały i środki do produkcji. Pozwala
to na prawidłowy przebieg wszystkich prac i uzyskanie wysokiej wydajności pracy.
Ekspedycja wyprodukowanego materiału roślinnego

W końcu okresu produkcyjnego, kiedy rośliny ozdobne osiągną wymiary zgodne

z obowiązującymi normami, przystępuje się do ich wydawania ze szkółki. Okres wydawania
materiału szkółkarskiego przypada na okres jesienny

−

od połowy października do połowy

listopada oraz wiosenny

−

od chwili, gdy gleba dostatecznie obeschnie (marzec)

aż do rozpoczęcia wegetacji (do połowy maja). Rośliny ze szkółki wydawane są bez bryły
korzeniowej lub z bryłą korzeniową.
Przygotowanie do wysyłki roślin bez bryły korzeniowej i z bryłą korzeniową

Wykopywanie drzewek i krzewów można przeprowadzać ręcznie lub specjalnymi

wyorywaczami ciągnikowymi. Podcięte rośliny wyjmuje się z gleby, następnie sortuje
na wybory i wielkości oraz wiąże po 5 – 25 sztuk w pęczki (o liczbie sztuk w pęczku
decyduje wielkość i gatunek roślin) i dołuje w dołowniku w bruzdy uprzednio wyorane
pługiem.

Transport drzew i krzewów możemy zorganizować pakując je w kartony sztywne,

skrzynio

−

palety, kosze czy folie. Folia dobrze chroni rośliny przed wysychaniem, może też

służyć jako opakowanie „jednostkowe” i „zbiorcze” do wielu roślin. Przy wysyłce późną
jesienią należy zabezpieczyć korzenie wilgotnym torfem lub trocinami.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

30

Przygotowując rośliny z bryłą korzeniową do wysyłki należy pamiętać, aby przed

rozpoczęciem kopania zebrać wierzchnią warstwę gleby. Wielkość bryły zależy od tego, jak
często rośliny były przesadzane, od typu systemu korzeniowego i od typu gleby.
Aby podczas transportu nie obsypała się ziemia z bryły korzeniowej i nie uległa uszkodzeniu,
należy ją właściwie zabezpieczyć. Do tego celu używamy tkaniny jutowej, którą owijamy
dokładnie całą bryłę korzeniową (rys.20).

Rys. 20. Wykopywanie i pakowanie iglaków: a, b, c,

−

poszczególne etapy przygotowania bryły korzeniowej,

d e, f,

−

poszczególne etapy pakowania bryły w tkaninę jutową [4, s. 274]

Przy wysyłce roślin szczególnie dużych, na tkaninę nakłada się dodatkowo specjalną siatkę
zabezpieczającą, ze sznurka lub z drutu. Małe rośliny, jak bukszpany, młode iglaki, azalie,
pakuje się po kilkanaście lub kilkadziesiąt sztuk do płaskich skrzynek.

Transport roślin na większe odległości powinien odbywać się tak, aby nie narazić je

na przesuszenie. Najlepiej przewozić je samochodem, ustawione pionowo lub lekko ukośnie
jedna przy drugiej. Ostatnią partię roślin okrywamy folią lub agrowłókniną.

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1. Czym zajmuje się szkółkarstwo ozdobne?
2. Jak dzielimy powierzchnię produkcyjną szkółki?
3. Jakie czynniki należy uwzględnić przy zakładaniu szkółki roślin ozdobnych?
4. Od czego zależy wielkość kwater?
5. Jak organizujemy pracę w szkółce?
6. Jak przygotowujemy rośliny do sprzedaży?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Po obejrzeniu filmu dydaktycznego „Zakładanie i prowadzenie szkółki”, zaplanuj szkółkę

roślin ozdobnych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) określić warunki klimatyczno

−

glebowe dla szkółki,

2) określić typ szkółki i asortyment szkółkarski,
3) określić wielkość kwater dla poszczególnych roślin,
4) sporządzić harmonogram prac związanych z założeniem szkółki,
5) zapisać w notatniku harmonogram,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

31

6) określić zabiegi pielęgnacyjne dla wybranych gatunków,
7) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

telewizor, magnetowid,

−

film dydaktyczny „Zakładanie i prowadzenie szkółki”,

−

notatnik,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Przygotuj określoną ilość materiału szkółkarskiego do bezpośredniej sprzedaży.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) określić sposób pakowania materiału szkółkarskiego do sprzedaży,
3) przygotować narzędzia, materiały, doniczki,
4) wykopać rośliny,
5) posortować materiał szkółkarski,
6) umieścić na roślinach etykiety,
7) przedstawić wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

narzędzia ogrodnicze (wyorywacz, łopata),

–

szkółka roślin ozdobnych,

–

etykiety,

–

sznurek,

–

nóż,

–

doniczki różnej wielkości, juta.

Ćwiczenie 3

Przygotuj rośliny z bryłą korzeniową do wysyłki.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
2) przygotować narzędzia, materiały,
3) zebrać wierzchnią warstwę gleby z wybranych roślin, przeznaczonych do wysyłki,
4) wykopać rośliny z bryłą korzeniową,
5) owinąć bryłę korzeniową w tkaninę jutową i związać,
6) umieścić na roślinach etykiety,
7) zapakować rośliny do skrzyń po 20 sztuk.
8) przedstawić wykonane ćwiczenie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

32

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

narzędzia ogrodnicze (łopata),

–

szkółka roślin ozdobnych,

–

etykiety,

–

sznurek, tkanina jutowa,

–

nóż,

–

skrzynie różnej wielkości.

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić, czym zajmuje się szkółkarstwo ozdobne?





2) określić zadania poszczególnych działów w szkółkarstwie ozdobnym?





3) zaplanować kwaterę pod materiał szkółkarski?





4) zaplanować szkółkę roślin ozdobnych?





5) scharakteryzować organizację pracy w szkółce?





6) przygotować krzewy ozdobne do transportu?





7) przygotować rośliny z bryłą korzeniową do wysyłki?





„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

33

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Przeczytaj zestaw zadań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań o różnym stopniu trudności. Są to zadania wielokrotnego wyboru.
5. Za każdą poprawną odpowiedź możesz uzyskać 1 punkt.
6. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi. Dla każdego zadania podane

są cztery możliwe odpowiedzi: a, b, c, d. Tylko jedna odpowiedź jest poprawna; zaznacz
ją znakiem X.

7. Staraj się wyraźnie zaznaczyć odpowiedzi. Jeżeli się pomylisz i błędnie zaznaczysz

odpowiedź, otocz ją kółkiem i zaznacz ponownie odpowiedź, którą uważasz za
poprawną.

8. Test składa się z dwóch części. Część I zawiera zadania z poziomu podstawowego,

natomiast w części II są zadania z poziomu ponadpodstawowego i te mogą przysporzyć
Ci trudności, gdyż są one na poziomie wyższym niż pozostałe (dotyczy to zadań
o numerach od 15 do 20).

9. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję wykonanego zadania.
10. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie sprawiało Ci trudność, wtedy odłóż rozwiązanie

zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.

11. Po rozwiązaniu testu sprawdź czy zaznaczyłeś wszystkie odpowiedzi na KARCIE

ODPOWIEDZI.

12. Na rozwiązanie testu masz 45 min.

Powodzenia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

34

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Stroisz to materiał do wykonywania

a) bukietów ślubnych.
b) wieńców żałobnych.
c) palm wielkanocnych.
d) wiązanek imieninowych.

2. „Oasis” jest to

a) czasopismo kwiaciarskie.
b) nazwa kleju bukieciarskiego.
c) preparat do utrwalania kwiatów.
d) sztywna gąbka do układania kompozycji.

3. Przykładem wiązanki ciężkiej jest

a)

wieniec żałobny.

b) girlanda świąteczna.
c) wiązanka wiedeńska.
d) wiązanka imieninowa.

4. Bukietem nazywamy

a)

każdą kompozycję kwiatową.

b) każdą kompozycję imieninową z kwiatów ciętych.
c) kompozycję z kwiatów ciętych w układzie kolistym.
d) kompozycją kwiatową wykonaną w jednej płaszczyźnie.

5. Stabilność kompozycji kwiatowej osiąga się przez stosowanie zasady

a) równowagi.
b) przejrzystości.
c) środka ciężkości.
d) ładu i porządku.

6. Podstawową zasadę kompozycji „złotego podziału” ujmują proporcje matematyczne

a) 1

:

2

−

3

:

5.

b) 2

:

4

−

4

:

5.

c) 3

:

5

−

5

:

8.

d) 4

:

9

−

9

:

16.

7. Suszenie roślin w suszarni w wymuszonym obiegiem powietrza trwa dla większości roślin

a) 1

−

4 dni.

b) 1 tydzień.
c) 2

−

3 tygodnie.

d) 1 miesiąc.

8. Wiązanka angielska ma kształt

a) koła.
b) owalu.
c) trójkąta kwadratowego.
d) trójkąta równoramiennego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

35

9. Rysunek przedstawia wiązankę w stylu

a) francuskim.
b) angielskim.
c) wiedeńskim.
d) biedermeierowskim.

10. Proporcje wieńca wynoszą

a) 1/2 średnicy wieńca i 1/2 otworu.
b) 1/3 średnicy wieńca i 1/2 otworu.
c) 3/4 średnicy wieńca i 2/4 otworu.
d) 5/8 średnicy wieńca i 3/8 otworu.

11.Wieńce ciężkie układa się na podkładach ze

a) słomy
b) ściany
c) stroiszu.
d) styropianu.

12. Linia pozioma kompozycji związana jest z

a) ziemią.
b) niebem.
c) ciepłem.
d) słońcem.

13. Do podstawowych cech kompozycji należą:

a) proporcja, punkt, barwa, linia.
b) materiały, rośliny, narzędzia, proporcja.
c) proporcja, wielkość, dominacja, różnorodność.
d) koncentracja, różnorodność, linijność, rytmika.

14. Na stole prostokątnym układa się kompozycje

a) owalne.
b) liniowe.
c) zwisające.
d) wydłużone.

15. Kwiaty mikołajka suszy się metodą

a) zielnikową.
b) boraksową.
c) kwiatami w „dół”.
d) kwiatami w „górę”.

16. Rysunek przedstawia linie wywołujące wrażenie

a) rytu.
b) pośpiechu
c) delikatności.
d) stabilności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

36

17. W kompozycjach suchych ważna jest

a) stabilność podłoża.
b) kolorystyka podłoża.
c) kolejność osadzania roślin
d) umiejętność suszenia roślin.

18. Do pomieszczeń o ograniczonym dostępie światła dobieramy gatunki roślin

doniczkowych
a) obojętne na światło.
b) cieniolubne.
c) światłolubne.
d) światłoznośne.

19. Dekorując roślinami tarasy i balkony należy uwzględnić ich:

a) wielkość i cięcie.
b) nasłonecznienie i wielkość.
c) wymagania pokarmowe i cięcie.
d) wymagania wodne i pielęgnacyjne.

20. Rysunek przedstawia schemat wiązanki

a) angielskiej.
b) francuskiej z girlandą.
c) wiedeńskiej z girlandą.
d) amerykańskiej spłaszczonej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

37

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko..........................................................................................

Wykonywanie dekoracji roślinnych

Zakreśl poprawną odpowiedź

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

38

6 LITERATURA

1. Gładka A., Menerska H.: Kompozycje kwiatowe. Warta, Warszawa 1988
2. Startek L. Mynett K.: Rośliny ozdobne. Hortpress Sp. z.o.o, Warszawa 1996
3. Szendel J: Układanki roślinne. PWRiL, Warszawa 1988
4. Terpiński Z.: Szkółkarstwo ozdobne. PWRiL, Warszawa 1984
5. Czasopisma: Bukiety, Florum, Kwietnik, Szkółkarstwo