Budząc się rano, pomyśl jaki to wspaniały skarb żyć,
oddychać i móc się radować.
Zajrzyj w siebie! W twoim wnętrzu jest źródło,
które nigdy nie wyschnie,
jeśli potrafisz je odszukać.
Prawda jeszcze nikomu nie zaszkodziła.
Zawsze obieraj drogę najkrótszą,
albowiem krótka droga jest naturalna.
Nigdzie bowiem nie schroni się człowiek spokojniej
i łatwiej jak do duszy własnej.
Stoisz prosto albo Cię prostują.
Człowiek tyle jest wart, ile warte są sprawy,
którymi się zajmuj.
Każdą pracę wykonuj,
jakby miała ona być ostatnią w życiu.
Nie chlubą jest uciec przed śmiercią,
lecz uśmiechnąć się gdy i ona się do ciebie uśmiecha.
Wszystko od wieków w podobny sposób dzieje się
i wciąż powtarza.
Co dnia zużywa się życie
i pozostaje coraz mniejsza jego cząstka.
Nie marnuj pozostającej ci części życia
na rozmyślania o innych,
jeśli nie ma to związku
z jakąś sprawą użyteczności publicznej.
Należy samemu się trzymać,
a nie być podtrzymywanym.
Popatrz, jak wszystko ulega zapomnieniu!
- Masz rozum?
- Mam.
- Czemuż więc z niego nie korzystasz.
Los wisi nad Tobą.
Dopóki żyjesz, dopóki można, bądź dobry.
Ten, kto namiętnie troszczy się o sławę pośmiertną,
nie myśli o tym, że wszyscy ci, którzy o nim pamietają,
wnet sami pomrą.
Życie jest krótkie.
Korzystaj z teraźniejszości
w sposób rozumny i słuszny.
Bądź rozsądny w odpoczynku.
Wszystko przemija, przechodzi szybko w legendę,
a potem okrywa się zupełnym zapomnieniem.
Patrz na sprawy ludzkie zawsze
jako na jednodniowe i marne.
Podobny bądź do skały,
o którą się ciągle fale rozbijają.
Idź zawsze drogą najkrótszą.
Pomyśl, ile to spraw cielesnych i zdarzeń psychicznych
dzieje się równocześnie u każdego z nas.
Nie myśl o tym, czego nie masz,
tak jakbyś to już miał.
A choćbyś pękł,
nie zmieni się postępowanie ludzi.
Skromnie przyjmować, spokojnie tracić.
Ludzie istnieją dla siebie wzajemnie.
Wszystko się zmienia.
I ty się ciągle zmieniasz.
Gdy Cię razi kogoś błąd, pomyśl,
czy nie popełniasz podobnego błędu.