, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie
.
Utwór opracowany został w ramach projektu
przez
KAZIMIERZ PRZERWA-TETMAJER
Próżno w swej duszy…
Próżno w swej duszy przepastne otchłanie
Rzucasz źrenicę, jak ołów¹: nie spadnie
Dusza
Głębiej, niż może, i zawsze coś na dnie
Niedojrzanego dla niej pozostanie.
Choćby poznała nawet rusztowanie,
Na którym cegła twych myśli się kładnie²,
By wznieść gmach czynów życia; choć odgadnie
Nawet fundament, na którym gmach stanie:
Tajemnica
To w tajemnicy pozostanie wiecznej
Szczyt wieży gmachu i kamień węgielny³,
Bo, aby zbadać duszy swej głębinę,
Musiałbyś poznać skutek ostateczny,
I znać najpierwszą wszechistnień przyczynę,
A tych nie dojrzy nigdy wzrok śmiertelny.
¹o ów — ołowianymi ciężarkami obciążano sondy, używane na statkach do sprawdzania głębokości.
²
dn e — dziś popr.: kładzie.
³
e w e ny — w tradycyjnej architekturze drewnianej: kamień, na którym opiera się węgieł (bądź:
węgło), czyli narożnik ściany; przen.: pierwszy kamień, uroczyście kładziony podczas budowy.
Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go
swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami
(przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione
są na licencji
Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach . PL
Źródło:
http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/prozno-w-swej-duszy
Tekst opracowany na podstawie: Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Wybór poezji, nakł. Gebethnera i wolffa, War-
szawa-Kraków
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyowa
wykonana przez Bibliotekę Śląską z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BŚ.
Opracowanie redakcyjne i przypisy: Marta Niedziałkowska, Paweł Kozioł, Weronika Trzeciak.
Okładka na podstawie: