1

PSYCHOLOGIA BIEGU ŻYCIA

Warsztaty na temat rozwoju osobowości człowieka w okresie dorosłości.

Przygotowały:

Klaudia Jaczewska

Ewelina Janus

Ewelina Wysocka

1. Samoświadomość drogą do sukcesu!

Każdy z Nas o czymś marzy. Życie nasze zaczyna przypominać bieg po marzenia. My sami
zaczynamy identyfikować siebie przez pryzmat sukcesu w życiu zawodowym i prywatnym.
Jego nieosiąganie zaczyna budzić frustracje. Często wówczas popadamy w marazm i życie

przestaje cieszyć. Spada wiara w osiągnięcie sukcesu. Cierpi na tym nasze ego.

Warsztaty mają na celu przybliżenie uczestnikom pojęcia samoświadomości, jako sposobu
na poszukiwanie siebie na nowo. Wykorzystanie tej świeżej wiedzy celem rozpoczęcia
zaczętych projektów z zupełnie innym startem. Ma to wpłynąć na postrzeganie siebie i
swoich umiejętności z zupełnie nowej perspektywy. To z kolei ma zaowocować podjęciem
działań celem urealnienia marzeń, jawiących się jako nasz osobisty sukces życiowy. My
chcemy przedstawić sposoby na odkrywanie samoświadomości i wykorzystanie tej wiedzy
w biegu po marzenia.

Czas:

60 min

Cel podstawowy:

poznanie samego Siebie — swoich pasji i zainteresowań, systemu i

hierarchii wartości, osobistych talentów. Definiowanie sukcesu i poznanie drogi do jego
osiągnięcia.

Cele szczegółowe:



Poznanie związku samoświadomości z sukcesem.



Opracowywanie celów i sposobów ich osiągania.

Metody pracy:



Mini- wykład.



Dyskusja.



Ćwiczenia.



Analiza wniosków z ćwiczeń.

Wstęp:

Samoświadomość to świadomość Siebie, własnego istnienia, powstająca w oparciu o

myślowy ogląd siebie. W doświadczeniu samoświadomości człowiek odkrywa własną

2

podmiotowość, czyli siebie jako podmiot doznający. Jest to akt myślowy następujący

zawsze teraz i tu.

Samoświadomość w następstwie postrzeżenia własnej obecności pozwala na postrzeganie

własnych stanów umysłu: wyobrażeń, pragnień, poglądów a także emocji, czyli swojego

stosunku do innych ludzi, zdarzeń i całego otoczenia.

Całe ludzkie życie to akty samoświadomości na podstawie których podmiot identyfikuje

siebie z sobą. W refleksji dokonywanej, co krok z coraz wyższym udziałem świadomości

potwierdza tożsamość z sobą samym za każdym razem przekonując się, że jest tym samym

podmiotem. To jest podstawą trwałej identyfikacji z sobą.

Ćwiczenie na odkrywanie samoświadomości:

Uczestnicy zostaną poproszeni o podejście do lustra, w którym będą widzieli całego siebie.
Dostaną kilka minut na przyjrzenie się własnemu odbiciu i opowiedzeniu, kogo widzą.

Ważnym w tym ćwiczeniu jest pomoc uczestnikom w odkrywaniu wielowymiarowości

człowieka, a zatem jego cech fizycznych, wrażeń na bodźce, reakcji na sytuację, na obraz w
lustrze etc. Po opisaniu lustrzanego odbicia siebie, uczestnik zostanie poproszony o krótką

prezentację osoby, którą chciałby zobaczyć z ów lustrze.

To ćwiczenie pozwala na poznanie np. wyobrażeń i odczuć człowieka. Próba obiektywnego
spojrzenia na odbicie lustrzane może pomóc w odkryciu nieznanych dotąd zalet,

dostrzeżeniu wad ale przede wszystkim, może stanowić początek w budowaniu

samoświadomości w sposób zupełnie inny od dotychczasowego. To pozwoli też na

wprowadzanie zmian w życiu i osiągnięcie pełnego zadowolenia z niego.

Podczas ćwiczenia należy odrzucić schematyczne myślenie i wszelkie utarte stereotypy,

które warunkują nasze zachowania. Zapominany zatem, że np. skoro nie ukończyliśmy

studiów nie mamy szans na ciekawą pracę w korporacji lub że naturalnym jest iż

nieznajomość języka angielskiego jest największą przeszkodą w podjęciu pracy za granicą.
Restartujemy więc nagromadzone opinie i przekonania i zaczynamy poznawać siebie na

nowo. Samoświadomość wykształcimy na „czystej karcie” i wykorzystamy ją do pracy nad

wyznaczaniem celów i sposobów na ich osiąganie. Nauczymy się więc osiągać sukces w

życiu, niezależnie od tego co on dla każdego z nas oznacza.

Sukcesem mogą być dobre oceny w szkole, zdanie egzaminu, zbudowanie domu, bycie

sławnym, zdobycie jakiejś nagrody, założenie rodziny, zrobienie kariery. Sukces

niejednokrotnie wiąże się z celem, jaki sobie wyznaczamy. Sukces to coś co sprawia radość,
zadowolenie, satysfakcję.

Między innymi dlatego, że samoświadomość to bycie świadomym samego siebie, swoich
myśli, uczuć, potrzeb, zachowań, umiejętności, wartości, słabych i mocnych stron, a także
swoich dążeń i celów. Jeżeli znamy siebie to wiemy czego chcemy, czego potrzebujemy, co

możemy a czego nie możemy zrobić oraz jakie wysiłki i starania podjąć aby osiągnąć swój

cel.

Obrany cel często związany jest z sukcesem, który jest wypadkową wielu czynników. Wśród

tych czynników są między innymi wartości, umiejętności, zdolności, kondycja

psychofizyczna, cechy charakteru, podejmowane wysiłki i działania.

3

Znajomość siebie umożliwia odpowiedź na pytania:

→

Czego chcę?

→

Do czego dążę?

→

Czy jest to dla mnie możliwe do osiągnięcia (przy moich umiejętnościach, zdolnościach,

kondycji psychofizycznej)?

→

Jak to zdobędę? Co mi w tym pomoże? Jakie kroki podejmę aby osiągnąć cel?

Ćwiczenie na poznanie siebie:

Uczestnicy zostaną poproszeni o chwilę refleksji i zastanowienie się nad następującymi

kwestiami:

→

Jakie są ich mocne strony, umiejętności, zdolności, cechy charakteru?

→

W czym pomagają im te mocne strony np. w domu, na uczelni?

→

Jakie są ich słabe strony, czego nie umieją, nie wiedzą?

→

W czym przeszkadzają im te słabsze strony?

Następnie uczestnicy zostaną poproszeni o wpisanie na kartce jednego celu, jaki chcą

osiągnąć w najbliższej przyszłości. Przeanalizowanie tego dążenia i dopisanie kroków,
które muszą podjąć aby zamierzenie zrealizować.

Na koniec odbędziemy dyskusję o tym, jaki kto obrał cel i sposoby jego realizacji. Każdy

sam będzie uzasadniał dlaczego obrał takie a nie inne sposoby osiągania celu. Dokona
analizy swoich cech charakteru i umiejętności. Zastanowi się czy dysponuje wiedzą

niezbędną do osiągnięcia celu i czy jego realizacja jest sukcesem samym w sobie, czy

spełnieniem oczekiwań uczestnika, jego marzeń.

Wypowiadanie na głos myśli nawet tych błahych lub w naszym przekonaniu utopijnych

pozwala na zdystansowanie się do nich i wówczas przestają już przerażać. Usłyszane na

głos stają się bardziej przystępne i wówczas apetyt na ich realizację rośnie. A wiedza na

temat samoświadomości pozwoli uwierzyć na nowo w siebie i swoje umiejętności.

Zakończenie warsztatu:

Podziękowanie za udział w warsztacie. Luźna dyskusja o wrażeniach i emocjach

towarzyszących podczas zajęć.

2. Negatywnym emocjom mówimy NIE!

Na warsztacie poświęconym negatywnym emocjom zostaną przedstawione pewne sposoby
na samodzielną pracę nad nimi. Ma ona na celu uświadomienie ich sobie, zrozumienie,

akceptację i radzenie sobie z nimi w życiu codziennym.

4

Punktem wyjścia jest założenie, iż złość i gniew nie są emocjami negatywnymi. Wręcz
przeciwnie, są one naturalnymi reakcjami na bodźce, które odczuwamy jako zagrożenie.

Powinniśmy zatem je zaakceptować. Ciąg dalszy pracy nad nimi to zrozumienie, że duża

część reakcji typu złość czy gniew nie odnosi się do świata realnego lecz do naszego

umysłu, do tego co przeżyliśmy kiedyś, do naszych konstrukcji myślowych, przekonań itp.
Następną fazą będzie znalezienie sposobów na okazanie naszych emocji w sposób oparty

na szacunku dla innych , bądź na ich nieokazanie, jeśli taką podejmiemy decyzję. Pojawia

się tutaj m.in. kwestia głębokiej akceptacji naszych reakcji przy jednoczesnym

nieidentyfikowaniu się z nimi.

Czas:

60 min

Cel podstawowy:

Poznanie sposobów na radzenie sobie z negatywnymi emocjami.

Cele szczegółowe:



Czym są negatywne emocje?



W jakich sytuacjach najczęściej się pojawiają?



W jaki sposób ciało na nie reaguje?



Jak je poskromić?

Metody pracy:



Mini – wykład.



Rysunek.



Analiza prac.



Dyskusja.



Ćwiczenia na koncentrację.

Wstęp:

Jedną z wielu istniejących definicji emocji jest definicja która brzmi: „Emocje … to

odczuwana skłonność do czegoś, co jednostka intuicyjnie ocenia jako dobre (pożyteczne)

lub jako złe (szkodliwe)”. Jest to jedna z najprostszych, a równocześnie najlepszych

definicji. Zwraca ona uwagę na ważną rzecz, a mianowicie na to, że emocje są czynnikami

motywującymi do działania, a także na ich biegunowy charakter i ustosunkowanie się do
czegoś – co oceniamy jako dobre lub złe.

Ważnym terminem, który należy poruszy w tym temacie jest frustracja. Frustracja to taki
stan psychiczny, który człowiek odczuwa jako bardzo nieprzyjemny, a który pojawia się na

skutek zablokowania możliwości dążenia do wyznaczonego celu (na drodze do celu

pojawia się przeszkoda). Ten stan to w istocie uczuciowa projekcja porażki. Nasilenie

frustracji jest uzależnione od wielu różnych czynników, lecz nawet najbardziej łagodny jej

stopień jest bardzo nieprzyjemny i wpływa negatywnie na człowieka. Frustracja jest
właściwie podstawą wszystkich emocji negatywnych takich jak np. strach, lęk.

Strach jest przeżyciem niebezpieczeństwa. Często, w sytuacjach odczuwanych jako

zagrażające, nie możemy zrealizować działania do jakiego zmusza nas emocja – i to
właśnie obrazuje negatywny charakter strachu i lęku. Nawet jeśli podejmujemy działania,

mające na celu ucieczkę przed lękiem – to nigdy nie mamy pewności, że nasze działanie

przyniesie pozytywny rezultat i cały czas musimy się liczyć z możliwością porażki – a więc,

możliwością frustracji.

5

Lęk jest subiektywnym odczuciem niebezpieczeństwa, a jego negatywny charakter
wypływa z faktu, że organizm uprzedza o porażce działania.

Ćwiczenie na uzewnętrznienie negatywnych emocji:

W tej części zaproponujemy uczestnikom wyrażenie negatywnych emocji poprzez ich

namalowanie. Następnie dokonamy analizy każdej z prac i poddamy interpretacji.

Ekspresja przez sztukę jest bardzo ważna i pozwala na lepsze poznanie siebie i

zrozumienie swojego stosunku do różnych sytuacji i problemów.

Uczestnicy będą mogli dostrzec podobieństwa w swoich pracach jak np. użycie ciemnych
kolorów. Rozmowa o stanach psychicznych, towarzyszących podczas malowania pozwoli

na poznanie obszarów odpowiedzialnych za intensyfikowanie się emocji negatywnych.

Następnie odbędziemy rozmowę na temat myśli towarzyszących malowaniu. Czy użycie
konkretnego koloru było przypisane jakiejś konkretnej myśli. Czy kształt pracy związany

jest z jakąś konkretną sytuacją.

Rozmowa o rysunku w formie retrospekcji emocji towarzyszących przy jego powstawaniu,
pozwoli na zidentyfikowanie sytuacji odpowiedzialnych za dane emocje. Zajmiemy się

analizowaniem reakcji ciała, modulacji głosu i poszukamy sposobów na zapanowanie nad

tym.

Wspólnie także porozmawiamy o tym, że „nie taki diabeł straszny jak go malują”, czyli że

emocje negatywne są potrzebne, że stanowią naturalną reakcję organizmu na różne

sytuacje. Ważnym jest zrozumienie, że ich demonizacja jest naszym wrogiem a nie emocje

same w sobie.

Ćwiczenia na koncentrację:

W tej części zajęć zaproponujemy ćwiczenia na koncentrację, które pomogą w

utrzymywaniu emocji na wodzy. Uczestnicy dostaną wskazówki na ich wykorzystanie w

domu, gdyż tylko systematyczność w ich podejmowaniu będzie stanowić o sukcesie

osobistym walki z negatywnymi emocjami.

Ćwiczenia, które im zaproponujemy będą następujące:

1. Wybieranie jakiegoś inspirującego słowa i powtarzanie go w myślach w kółko jak mantrę

przez ok. 5 minut. Gdy będzie to już przychodziło bez trudu, próba zrobienia tego samego

przez 10 minut.

2. Uczestnicy otrzymają owoc i zostaną poproszeni o skupienie całą swojej uwagi na nim. Na

jego kształcie, kolorze, zapachu, smaku, wadze. Skoncentrowanie całej swojej uwagi na
tym owocu ma być najważniejszą rzeczą na świecie. Nie myślenie o niczym innym. Ważny

ma być tylko ten owoc w dłoni, to jak go czują, jak go widzą, jak go doświadczają

zmysłami.

3. Kolejnym ćwiczeniem będzie powtórzenie tego co w poprzednim, tyle że z

wyimaginowanym owocem. Spojrzenie na prawdziwy owoc, skoncentrowanie się na nim

przez 2 minuty, a potem zamknięcie oczu i spróbowanie go dokładnie odtworzyć w

myślach. Próba poczucia go, spróbowania, dotknięcia, powąchania, doświadczenia w

6

wyobraźni. Postaranie się o jak najwięcej szczegółów. Jeśli obraz staje się niewyraźny,
otworzenie na chwilę oczu i spojrzenie na owoc, po czym zamknięcie ich i skupienie

uwagi na tym samym owocu ale patrząc już na niego oczyma wyobraźni.
Na koniec zaproponujemy uczestnikom prowadzenie dziennika emocji.

Największym wyzwaniem podczas rozwijania samoświadomości jest zachowanie

obiektywizmu. Dzięki prowadzeniu dziennika można zarejestrować, jakie wydarzenia
wywołują w nas silne wzruszenia, a także jak na nie reagujemy.

W dzienniku należy opisywać chwile spędzane na uczelni i w domu – niczego nie pomijając.

Już po miesiącu zaczniemy dostrzegać wzory w swoich emocjach co pozwoli na lepsze

rozumienie swojego zachowania. Będziemy się lepiej orientować, które emocje obniżają
nasz nastrój, które go podwyższają, a które najtrudniej jest tolerować. Zapisując swoje

emocje, zaczniemy wszystko widzieć bardziej wyraźnie, a oprócz tego o wiele łatwiej

zapamiętamy, do jakich zachowań jesteśmy skłonni w danych sytuacjach.

Uczestnicy zostaną także poinformowani o tym, że zadania nie są łatwe i że tylko

systematyczność w ich wykonywaniu będzie stanowić o sukcesie. Ale, że jest on osiągalny

warto po niego sięgnąć. W końcu trening czyni mistrza.

Zakończenie warsztatu:

Podziękowanie za udział w warsztacie. Luźna dyskusja o wrażeniach i emocjach
towarzyszących podczas zajęć.

3. Ten rok należy do mnie!

Schyłek starego roku i początek nowego skłaniają do głębszych przemyśleń. To czas
doskonały do tego, żeby przeżyć metamorfozę. Żeby ten proces był pełny, potrzebne jest
świadome podejście do autodestrukcyjnych zachowań i transformacja energii, która jest na
nie zużywana. Przekierowanie tej energii na nasze postanowienia i zrobienie wszystkiego
co w naszej mocy, celem ich zrealizowania. Ale dokonanie tego w sposób przyjemny, bez
presji i przymusu. A przy okazji odkrycie pokładów energii i możliwości w nas
drzemiących.

Czas:

60 min

Cel podstawowy:

Praca nas silną wolą i jej rozwijanie.

Cele szczegółowe:



Przeanalizowanie przeszkód, które do tej pory stały na drodze.



Opracowanie skutecznej strategii działania.



Identyfikowanie swojej grupy wsparcia.



Określenie niezbędnych zasobów do realizacji celu.



Sformułowanie listy czynników motywujących do działania.

7

Metody pracy:



Mini – wykład.



Wizualizacja poprzez opowiadanie.



Analiza wizualizacji.



Dyskusja.

Wstęp:

Żeby wprowadzić w życie konstruktywne zmiany, potrzebne jest pragnienie, wola i

zaangażowanie. A nade wszystko świadomość tego, co chcemy zmienić i w którym

kierunku. Wszyscy nieświadomie odtwarzamy to, co stare i znane, dopóki świadomie nie
wybierzemy nowej jakości. Dysfunkcyjne wzorce myślowe są przyczyną doświadczeń

życiowych, które nie przynoszą szczęścia. Początek nowego roku jest okazją do tego, żeby

pożegnać się z nawykami, które nam szkodzą i zastąpić pozytywnymi.

Mogą one przybrać właśnie formę postanowień noworocznych.

Ćwiczenie:

Aby rozpocząć proces porzucania starych nawyków i zawalczenia o realizację

postanowień, uczestnicy zostaną poproszeni o wypisanie na kartce zachowań, z którymi

chcą się rozstać, np.

1. W związku daję więcej niż otrzymuję, żeby utrzymać relację.

2. Kupuję zbędne przedmioty.

3. Zawsze chcę mieć rację.

4. Nie poświęcam energii na realizację marzeń.
5. Troszczę się o to, co myślą inni.

Następnie będą poproszeni o napisanie, jak chcą zmienić te zachowania. Np.:

1. Utrzymuję zdrową równowagę we wzajemnym dawaniu i otrzymywaniu w moim

związku.

2. Robię listę rzeczy niezbędnych.

3. Słucham, co mówią inni.
4. Zaczynam skupiać się na moich marzeniach.

5. Przestaję oglądać się na innych.

Nadanie kształtu i utrwalenie myśli na kartce jest dobrym początkiem. Zawsze można do
kartki powrócić, przeczytać, żeby przypomnieć sobie co jest ważne w nowym roku i

dlaczego chcę dokonać zmian.

Zidentyfikowanie autodestrukcyjnych działań, które wpisane w nasze dotychczasowe
postępowanie oddalało nas od realizacji postanowień, pozwala na przejście do kolejnego
kroku, mianowicie do stworzenia przestrzeni, w której dokonamy zmiany zarówno w sobie

jak i w otoczeniu.

Pomocne w tym są:

1. Identyfikowanie grupy wsparcia.

8

Każdy z uczestników warsztatu będzie miał za zadanie wytypować spośród wszystkich

ludzi ich otaczających, tych którzy w sposób znaczący goszczą w ich życiu. Czy i w jaki

sposób wpływają na uczestnika, jego decyzje i sposoby postępowania. Czy jest to wpływ

pozytywny czy negatywny? Kto z najbliższego otoczenia może pomóc? Okazać największe
wsparcie i podzielić się pozytywną energią, mobilizującą do działania?

Nie chodzi w tym ćwiczeniu o znalezienie człowieka, który poprowadzi za przysłowiową

rączkę, ale który będzie stanowił dla uczestnika wzór do naśladowania. Który w jakiś
sposób imponuje ale jednocześnie jest na tyle blisko związany z uczestnikiem, że wesprze

dobrym słowem i zdopinguje do dalszego działania.

2. Określenie niezbędnych zasobów do realizacji celu.

Dotychczas uczestnicy wypisali na kartkach zachowania destrukcyjne oraz kierunek, w
jakim mają podążać zmiany celem porzucenia starych nawyków. Znalazła w swoim

otoczeniu grupę lub osobę, na której wsparcie może liczyć. Teraz czas na określenie
niezbędnych zasobów do realizacji celów.

Zatem każdy po przeanalizowaniu swoich postanowień noworocznych, będzie musiał

dopisać do listy rzeczy lub czynności niezbędnych do osiągnięcia celu. Jeśli więc np.
uczestnik postanowił, że zacznie utrzymywać zdrową równowagę we wzajemnym dawaniu

i otrzymywaniu w swoim związku, to na liście niezbędnych zasobów będą ćwiczenia silnej

woli. Od teraz skupiam się na sobie niezależnie od tego, czy partner okazuje coraz większe

niezadowolenie. Pracuję nad sobą i moim potrzebami a to wymaga koncentracji na moich
potrzebach.

3. Sformułowanie listy czynników motywujących do działania.

Co lub kto nas motywuje do działania? Może sąsiadka, która przewróciła swoje życie do

góry nogami aby teraz osiągnąć pełne zadowolenia z życia i stabilizację? A może

skutecznym mobili zatorem będzie sam uczestnik? Często natłok obowiązków, sprawia że
zaczynamy zapominać kim tak naprawdę jesteśmy. Warto zatem wrócić do przeszłości i

poszukać tych cech charakteru, tych zachowań, które w sobie lubiliśmy, przez które

byliśmy identyfikowani a które gdzieś nam się zapodziały. Czy wcześniej dużo się śmiałem?

Prowadziłem godzinne rozmowy z przyjaciółmi? Wspólnie z nimi przygotowywałem się do
egzaminów? Takie pozytywne wspomnienia są dobrym mobilizatorem, gdyż świadomość,

że dążę do czegoś co tak naprawdę już wcześniej miałem tylko gdzieś po drodze zgubiłem,

sprawia że cel jawi się jako osiągalny i chętniej po niego sięgamy, dzielniej walczymy.

Ćwiczenie:

Uczestnicy zostaną poproszeni o wybranie z listy postanowień jednego i opowiedzenie nam

o nim. Wyobrażenie sobie, że ów cel jest osiągnięty i szczegółowe opowiedzenie o drodze do
jego osiągnięcia z wykorzystaniem tego wszystkiego, o czym rozmawialiśmy, tzn. jakie

zachowanie trzeba zastąpić nowym, aby móc iść na przód w nowym roku, kto mi w tym

pomaga, kto lub co mnie mobilizuje i emocje towarzyszące temu procesowi.

Przeanalizujemy ten proces wspólnie, aby pomóc odnaleźć mocne strony, zwrócić uwagę

na słabsze i podpowiedzieć jak sobie z nimi radzić.

9

Zakończenie warsztatu:

Podziękowanie za udział w warsztacie. Luźna dyskusja o wrażeniach i emocjach

towarzyszących podczas zajęć.

4. Wartość życia drugiego człowieka.

W dzisiejszych czasach często zapominamy o istocie życzliwości międzyludzkiej a przede

wszystkim o poszanowaniu drugiego człowieka. Respektowanie praw ludzkich, bo o nich tu

mowa pozwala nam w pełni być człowiekiem prawym oraz godnym zaufania. Należy
uświadamiać sobie i innym jak ważną kwestią jest szacunek. Dzięki tej wartości możemy

czuć się bezpieczni oraz być wolni od obłudy, kłamstwa czy zła. Musimy zatem pamiętać, że

tworzenie społeczeństwa jest ściśle związane z współdziałaniem jednostek wchodzących w
jego skład.

Czas:

60 min

Cel podstawowy:

rozwój moralny.

Cele szczegółowe:

wykształcenie postawy szacunku wobec życia swojego i innych.

Metody pracy:



Burza mózgów.



Pogadanka.



Ćwiczenia w grupach.



Dyskusja.



Mini

–

wykłady.

Wstęp:

Szacunek jest wartością samą w sobie. Wartość ta polega na respektowaniu potrzeb i

zachowań innych, ale także na szacunku do ciała i ogólnie mówiąc do życia swojego i
innych. Życie należy chronić, nie należy narażać siebie lub innych na niebezpieczeństwa.

Człowiek moralnie dobry to ten, który rozumie potrzebę współtworzenia społeczeństwa i

współtrwania w zgodzie z jego obywatelami.

Burza mózgów:

→ Zapisanie na tablicy pytania: ”jaki powinien być człowiek”?

→ Wypisywanie odpowiedzi uczestników.
→ Dążenie do uzyskania odpowiedzi moralny.

Pogadanka na temat: „Co to znaczy, że człowiek jest moralny?”

→ Swobodne wypowiedzi uczestników
…...........................................................................................................

→ Dopowiedzenie do zadanego zagadnienia.

10

Człowiek moralnie dobry to ten, który nie tylko rozumie potrzebę współtworzenia danej

grupy społecznej, jej poszanowania i troski wobec niej. To także świadomość kruchości

zdrowia i życia, a co za tym idzie pielęgnowania go, ochrony i nietykalności dóbr innych.

Człowiek moralnie dobry to człowiek godny. Godność osoby sprawia, że każdy człowiek ze
swej natury jest dobry. Każdy człowiek ma godność, powinien ją respektować i

pielęgnować. Gdyby każdy stosował się do tych zasad i byłby świadomy swoich wartości, a

także wartości innych a wówczas świat byłby lepszy.

Dyskusja:

Czy na szacunek zasługują jedynie ludzie?

→ Dopowiedzenie i zwrócenie uwagi na istotę poszanowania przyrody, zwierząt, a także
dóbr materialnych innych ludzi. Uwrażliwienie na konieczność etycznego traktowania
zwierząt, uświadamianie, iż są to istoty żywe mające uczucia i prawo bytu.

Praca w grupach (10-15 min):

Połączenie się w 3 osobowe zespoły , wybranie lidera, który będzie prezentował pracę

zespołu. Zadaniem grupowym będzie stworzenie piramidy wartości życiowych.

→ Prezentacja odpowiedzi przez liderów grup.

→ Ewentualna dyskusja na temat w/w.

Mini

–

wykład na temat Wartości Życia:

Zasady samowychowania :

1. Życie jest tylko jedno i należy o nie dbać, należy więc postępować roztropnie i nie
narażać swojego życia, ani życia innych na niebezpieczeństwo.

2. Stosowanie używek to niszczenie życia.

3. Każde życie ludzkie ma jednakową godność wartość.

4. W dyskusjach należy wypowiadać swoje zdanie w sposób rzeczowy, zgodny z własnymi

przekonaniami, zwracając jednak uwagę aby nie urażać innych.
5. Należy być świadomym, że wirtualny świat przysłania ten autentyczny, co powoduje

brak wrażliwości na krzywdę ludzką czy zwierzęcą.

6. Nie należy stosować przemocy zarówno fizycznej jak i psychicznej.

→ Dopowiedzenie uczestników

…....................................................................................................................

Zadanie do zrealizowania po odbyciu warsztatów:

→ Propozycja włączenia się w pracę wolontariatu w szpitalu/ hospicjum, gdzie przebywają

chore dzieci. Uwrażliwienie na kruchość życia, dostrzeżenie szczęścia z małych rzeczy,
cieszenie się każdą chwilą życia, szacunek do życia – to główne cele tego zadani.

→ Zwrócenie uwagi na wartość życia i stawiania jej jako najważniejszej wartości.

11

Zakończenie warsztatu:

Podziękowanie i luźna rozmowa dotycząca tematów przeprowadzonych podczas realizacji

treści warsztatu.

5. Odkrywanie własnych talentów i zalet.

Poprzez odkrywanie a następnie przypatrywanie się własnym zdolnościom i

sprawnościom, młody człowiek potrafi zobaczyć własną indywidualność. Odkrywa

jednocześnie, że rozwój jego talentów nadaje jego życiu pewien określony kierunek a także

sens.

Czas:

60 min

Cel podstawowy:

rozwój osobowościowy.

Cele szczegółowe:

odkrywanie własnej indywidualności.

Metody pracy:



Pogadanka.



Ćwiczenia.



Mini – wykłady.

Wstęp:

Talent jest to wykazywanie przez daną jednostkę konkretnych zdolności, których zakres

wyróżnia się na tle innych. Poprzez talent możemy rozwijać swoje pasje a także dążyć do

perfekcji i samoświadomości. Odkrywanie talentów pozwala określić własne Ja oraz bierze

udział w rozwoju osobowości. Rozwój osobisty nie zależy od rodzaju talentów ale od
sposobu korzystania z nich.

Dzięki rozwijaniu własnych umiejętności możemy odkrywać własne zdolności i możliwości
oraz szukać własnych upodobań. Korzystanie z talentów pomaga nam rozpoznać własną

drogę w życiu oraz wrodzone i nabyte umiejętności, które można wykorzystywać w życiu

także w celu pomagania innym.

Ćwiczenia:

Zadanie I

JESTEM WYJĄTKOWY BO…

Zadanie polega na dokończeniu zdania ,,Jestem wyjątkowy bo....” charakterystyczną cechą

dla jednostki, którą uważa że posiada jako jedyny w grupie uczestników obecnie

przebywających na sali, gdzie przeprowadzony jest warsztat. Jest to forma, gdzie
uczestnicy bez posądzenia o wychwalanie się, przedstawiają swoje cechy z których są

dumni.

12

Np.
Jestem wyjątkowa, bo gram na akordeonie.

Jestem wyjątkowy, bo uprawiam boks tajski.

Jestem wyjątkowy, bo mam pięcioro braci.

Jestem wyjątkowa, bo jako jedyna mam rude włosy.

Zadanie ma na celu uświadamianie ludziom istoty bycia dumnym ze swoich zalet.

POGADANKA NA TEMAT TALENTÓW.

W jaki sposób poszukujesz w sobie talentów?

→ Swobodne wypowiedzi uczestników warsztatów.

Zadanie II

Odpowiedz na pytania:

Czym się interesujesz ? ….............................................

Jakie umiejętności wiążą się z Twoim zainteresowaniem? …..............................

Które z nich posiadasz? ….........................................

Jakie z nich chciałbyś oraz byłbyś w stanie nabyć ? ….........................................................
Co mogę zrobić aby zrealizować swoje marzenia, jeżeli nie posiadam cech umożliwiających

mi wykonywanie danej czynności? Czym mogę je zastąpić?

Dygresja i pogadanka (przedstawienie chętnych uczestników swoich odpowiedzi).

→ Refleksja i możliwość zastanowienia się nad własnymi możliwościami

→ Wypowiedzi innych uczestników i pomysły dla tej osoby.

Ćwiczenie w grupie:

Celem ćwiczenia jest poszukiwanie wspólnych cech czy pasji z innymi uczestnikami

warsztatów.

Stajemy w okręgu i wybrana osoba wypowiada i kończy zdanie : KTO TAK JAK JA ….niech

stanie po mojej prawej stronie.

np. Kto tak jak ja interesuje się sportem ?

Kolejne wybierane osoby powtarzają zdanie kończąc swoim własnymi wypowiedziami,

dzięki temu można odnaleźć wspólne pasje czy talenty. Kończąc ćwiczenie ludzie o tych
samych zainteresowaniach czy talentach łączą się w małe grupki i dyskutują na ten temat.
Na koniec prezentują własne odczucia i poglądy na forum.

Młody człowiek powinien zdawać sobie sprawę, że kształtowanie własnego ciała nie jest

jeszcze wszystkim czego wymaga dobrze ukształtowana osobowość. Rozwój wymaga także
wysiłku umysłowego. Walka wewnętrzna, którą toczy podczas zmagań z samym sobą, służy

nie tylko do zrozumienia samego siebie, ale przenosi się na relacje społeczne. Człowiek

13

powinien potrafić traktować wysiłek i zmęczenie jako wartości, które sprawiają że bardziej
ceni się ,,bycie” niż „posiadanie”. Człowiek dzięki temu nie traktuje już relaksu jako ,,zabicia

czasu” ale umiejętnie wykorzystuje go do poznawania nowych zainteresowań, które służą

jego rozwojowi.

Zakończenie warsztatu:

Podziękowanie za udział w warsztatach oraz swobodna rozmowa na temat

przeprowadzonych zajęć.

6. Wysiłek, zmęczenie, relaks.

Ukazanie istoty wysiłku fizycznego, a także odpoczynku jest bardzo ważne, dzięki temu

człowiek także poprzez wysiłek umysłowy oraz ten fizyczny rozwija swoją indywidualność.
Zmęczenie i stres skutecznie rozładowuje się w gronie rodzinnym, poprzez wspólne

spędzanie czasu wolnego. Wypoczynek może przybrać formę aktywną, stąd też pomysł na

ukazanie ich wartości.

Czas:

60 min

Cel podstawowy:

rozwój osobowościowy i fizyczny.

Cele szczegółowe:



Umiejętne korzystanie z własnych predyspozycji fizycznych.



Odnajdywanie motywacji.



Praca nad sobą poprzez poznanie i przekraczanie ograniczeń fizycznych i

psychicznych.

Metody pracy:



Pogadanka.



Ćwiczenia.



Mini – wykłady.

Wstęp:

Pogadanka na temat: Czy zgadzasz się, że wysiłek fizyczny rozwija wytrwałość,

stanowczość i męstwo?

→ Jaki sport może wpływać na osobowość i cechy charakteru?

→ Czy zmęczeniu zawsze musi towarzyszyć uczucie niechęci i rezygnacji?

→ W jaki sposób konstruktywnie korzystać z wolnego czasu?

Umiejętnie dobrany wysiłek fizyczny i umysłowy pozwala odkryć własną wartość. Wysiłek

grupowy nie może pomniejszyć indywidualności jednostki. Zaangażowanie i wysiłek
włożony w pracę powinien być jednym z podstawowych kryteriów oceniania rezultatów.

14

Wysiłek, zmęczenie i relaks nie muszą nieść wpływów negatywnych ale może mieć na celu
integralny rozwój osoby.

Złe zrozumienie wysiłku, zmęczenia i relaksu może spowodować przeniesienie akcentów

bądź to na zbyt duży wysiłek fizyczny, który prowadzi w konsekwencji do wyniszczenia
organizmu, bądź do permanentnego relaksu, który sprzyja lenistwu. W następstwie tego

człowiek bardziej lub mniej świadomie wybiera kulturę konsumpcjonizmu, której

towarzyszy kult ciała oraz pomieszanie hierarchii wartości, gdzie ,,mieć” góruje nad ,,być”.

Proponowane zorganizowanie wycieczki:

Organizacja wycieczki krajoznawczej, najlepiej po trudnym i urozmaiconym terenie. Przed

wyprawą uczestnicy zostaną poproszeni o to, aby zwrócili uwagę jak zmieniają się ich

uczucia i emocje podczas wzmożonego wysiłku. Czy towarzyszy im gniew, zniechęcenie,
zniecierpliwienie czy akceptują siebie w zaistniałej sytuacji?

→ Po wycieczce rozmowa z uczestnikami, podczas której dowiedzą się, że ważnym jest aby

nie utożsamiali się z negatywnymi emocjami, jeżeli takowe były, ale aby wykorzystali je do
zrozumienia własnych zachowań i reakcji.

Zakończenie warsztatu:

Podziękowanie i luźna rozmowa.

7. Otyłość wśród studentów- jak sobie z nią radzić.

W obecnych czasach coraz więcej studentów choruje na otyłość. Wynika to przede
wszystkim ze spadku aktywności fizycznej i braku skonkretyzowanej diety, na którą nie

mają czasu z racji nadmiaru zajęć na uczelni. Dlatego też najwygodniejszym dla nich

rozwiązaniem jest zjedzenie szybkiego posiłku np. w fast foodzie , który jest niezdrowy, co

w rezultacie może nawet prowadzić do osłabienia organizmu.

Czas:

60 min

Cel ogólny:

zmniejszenie otyłości wśród studentów.

Cel szczegółowy:

zwiększenie aktywności fizycznej u studentów oraz poprawa sposobu ich

żywienia.

Metody pracy:



Rozmowa.



Mini – wykłady.



Ćwiczenia.



Praktyka.

15

Wstęp:

Otyłość jest szczególnym problemem w obecnych czasach , gdyż dotyka coraz więcej grupy

studentów i nie tylko. Otyłość można charakteryzować jako niepożądany przyrost masy

ciała, spowodowany dodatnim bilansem energetycznym, mianowicie spożywaniem
większej ilości kalorii, aniżeli jest zużywane przez daną osobę.

Osoby cierpiące na otyłość są podatne na różne typy chorób takich jak :cukrzyca,
nadciśnienie tętnicze, różne rodzaje raka itp. Najlepszym sposobem na radzenie sobie z

otyłością jest wzmożona aktywność fizyczna oraz zmiana nawyków żywieniowych. Bardzo

istotnym elementem , aby zapobiec otyłości jest np. promowanie zdrowego żywienia czyli

zmniejszenie spożycia tłuszczów i cukrów.

Rozmowa:

Ogólne przedstawienie faktów dotyczących otyłości oraz ryzyka jakie się z nią wiąże.



Ryzyko chorób.



Izolacja społeczna (samotność).



Problemy psychiczne (depresja).

Mini wykłady związane z otyłością:



Otyłość w liczbach (statystyki ).



Zagrożenia związane z otyłością.



Metody radzenia sobie z otyłością.



Zasady zdrowego żywienia.



Otyłość a aktywność fizyczna.

Ćwiczenia:

Sporządzenie zdrowego menu.

→ Każda osoba musi umiejętnie sporządzić menu w taki sposób, aby zawierało ono

maksimum 2000 kalorii dla kobiet oraz 2500 dla mężczyzn.

→ Po zakończeniu ćwiczenia, każda z osób jest zobowiązana do przedstawienia swojego

menu reszcie grupy , po wcześniejszym zatwierdzeniu go przez osobę prowadzącą zajęcia.

Praktyka:

Jedzenie pięciu posiłków dziennie przy czym należy pamiętać, iż muszą być one

odpowiednio skomponowane i w odpowiednich ilościach. Ćwiczenia, dzięki którym
poprawi się kondycja fizyczna oraz samopoczucie. Należy również pamiętać o piciu

odpowiedniej ilości płynów dziennie.

Zakończenie warsztatu:

Szczególne podziękowania dla osób, które czynnie uczestniczyły w zajęciach. Luźna

rozmowa na temat przebiegu warsztatów oraz wrażeń jakie temu towarzyszyły.

16

8.Jak radzić sobie z byciem dorosłym?

Dorosłość jest to cząstka w etapie rozwoju życia człowieka, która w rezultacie zachodzi po

osiągnięciu dojrzałości fizycznej, ale również zakończeniu okresu dojrzewania oraz

biologicznej dojrzałości organizmu. Okres ten przejawia się między 18 a 22 rokiem życia,

taki proces nazywany jest dojrzewaniem do dorosłości., gdzie pojęcie dojrzewania jest

czysto biologiczne , natomiast jeśli chodzi o drugie pojęcie jest ono przypisane do grupy
kultury i cywilizacji.

Czas:

60 min

Cel ogólny:

ukazanie realiów dorosłości.

Cele szczegółowe:



Jak podejmować pierwsze poważne decyzje życiowe.



Umiejetność wyznaczania sobie celów.



Uświadomienie sobie swoich umiejętności, mocnych stron, predyspozycji,
zainteresowań.



Umiejętność dysponowania czasem.

Metody pracy:



Dyskusja.



Mini – wykłady.



Oglądanie filmów edukacyjnych.



Ćwiczenia.

Wstęp:

Tak naprawdę ciężko jest wyznaczyć taki moment w życiu człowieka, w którym śmiało

można stwierdzić, że człowiek stał się on osobą dorosłą. Wyznacznikiem dorosłości z

pewnością jest pozyskanie niezależności finansowej, czy też zawarcie związku
małżeńskiego. Wbrew pozorom nie są to dostateczne wyznaczniki bycia dorosłym. Według

przeprowadzonych badań przejawem dorosłości jest zdolność podejmowania decyzji i w

konsekwencji branie odpowiedzialności za nie, podjęcie pracy, posiadanie potomstwa i

wiele innych. A zatem można stwierdzić, iż dorosłością nazywa się taki okres życia, w jaki

wstępuje człowiek po radykalnych zmianach rozwojowych prowadzących do dojrzałości
biologicznej oraz społecznej.

Dyskusja:

Jak z godnością wkroczyć w dorosłe życie?

Dyskusja ma na celu omówienie ważnych kwestii związanych z rozpoczęciem dorosłego
życia mianowicie:



Jak łatwo i szybko zaadoptować się w nowym otoczeniu?



Jak radzić sobie ze stresem?



Umiejętne szukanie pracy ( jak napisać prawidłowo cv).

17

Mini - wykłady:



Ukazanie mocnych i słabych stron bycia dorosłym.



Samodzielność drogą do sukcesu.



Wyzwania okresu dorosłości.



Problemy młodzieży we współczesnym świecie.

Oglądanie filmów edukacyjnych:

Podczas oglądania filmów uaktywnia się cały szereg mechanizmów psychologicznych,

które sprawiają, iż nawet będąc nieświadomym, następuje praca i wewnętrzna zmiana.

Grupa osób uczestniczących w seansie identyfikuje się z danym bohaterem , utożsamia się

również z emocjami. Największą zaletą prezentowanego filmu jest nie tylko to, iż ukazane
w filmie przykłady bardziej przemawiają do grupy, ale także to, że mają na nich większy

wpływ. Bardzo ważną cechą oglądania takich filmów jest łatwiejszy dostęp do osób
oglądających, niż np. przez prezentowane przeze mnie stanowiska. Ludzie pamiętają 10%

tego, co słyszą, 20 % tego co widza, 40 % tego o czym rozmawiają i wreszcie 90% tego co
robią. Oglądanie filmu w połączeniu z warsztatem, zwiększa możliwość zapamiętania tego

o czym była mowa w filmie.

Ćwiczenia:

1. Przeprowadzenie w grupach wywiadu na temat: „Twój pierwszy dzień bycia

dorosłym”.

Ćwiczenie to ma na celu ukazanie indywidualnych odczuć jakie towarzyszyły każdemu w

wkroczeniu w dorosłość.

2. Kolejne ćwiczeniem polega na wypisaniu dobrych i słabych stron bycia dorosłym.

Zadane ćwiczenie świetnie ukazuje jak dane osoby postrzegają ten etap w ich życiu.

Zakończenie warsztatu:

Podziękowania za udział w warsztatach. Krótka pogadanka.

9. Jak czerpać radość z życia?

Czas:

60 min

Cel ogólny:

rozwój społeczny.

Cele szczegółowe:



Poznawanie cywilizacji miłości.



Umiejętność czerpania radości z życia.



Dostrzeganie piękna świata.

18

Metody pracy:



Burza mózgów.



Pogadanka.



Ćwiczenia w grupach.



Dyskusja.



Mini –wykłady.

Wstęp:

W dzisiejszych czasach, w których technika komputerowa przysłania wartość spotykania

ludzi w prawdziwym świecie na rzecz ,,kolekcjonowania” grona znajomych na portalach

społecznościowych, gdzie zdecydowana większość ,,przyjaciół” jest tylko wirtualna,

przestajemy dostrzegać piękno świata realnego. Natura przestała cieszyć oko, a raczej
przestała być zauważalna. Grafika komputerowa zastępuje niejako realność, stałą się
bardziej atrakcyjna dla ludzi, którzy niechętnie poświęcają czas na piesze spacery,

podziwianie widoków czy wspólne popołudnie spędzone przy grze planszowej. W tym

szybkim biegu zapominamy o pięknie świata realnego. Przestajemy dostrzegać detale,
rozkwitające pąki sygnalizujące nadejście wiosny. Zwolnijmy, dajmy sobie chwilę

wytchnienia, tak łatwo cieszyć się życiem. Wystarczy docenić naturę.

Ćwiczenie:

Pogadanka na temat:.” Z czym kojarzy Ci się słowo natura?”

Zapisywanie na tablicy odpowiedzi uczestników.

Dyskusja:

→ „Kim są wirtualni znajomi? Czy warto ich mieć?”

→ Dopowiedzenie do zadanego zagadnienia.

Człowiek potrzebuje kontaktu z drugim człowiekiem, a nie z wirtualnymi profilami.

Spotkanie w sieci nie wypełnia potrzeby spotkania się z innymi, a jedynie je fałszuje.

Musimy pamiętać o konieczności ,,wychodzenia” z domu, spotykania ludzi :)

PYTANIE 1

”Co sprawia Ci radość?”

Aby czerpać radość z życia powinniśmy:

→ Zwrócić uwagę na istotę poszanowania przyrody, zwierząt, docenienie ich piękna i
możności bytowej każdego ze stworzeń oraz realnej potrzeby ochrony środowiska jako

wspólnego dobra, o które powinniśmy wszyscy dbać, aby cieszyć się pięknem świata.

→ Dostrzegać małe detale np. śpiew ptaków, piękne widoki, zieleń, gwieździste niebo itp.

→ Szukać kontaktów z ludźmi, nie odwracać się od nich w potrzebie, spotykać się z ludźmi.

19

PYTANIE 2

„Co jeszcze może sprawić radość w życiu człowieka?”

Praca w grupach (10-15 min):

Połączenie uczestników w 3 osobowe zespoły , wybór lidera, który będzie prezentował

pracę zespołu. Zadaniem grupy będzie odpowiedzenie na pytanie o to jak rozumieją zdanie:

„Nasza planeta – przestrzeń, gdzie człowiek rozwija się i wzrasta”.

→ Prezentacja odpowiedzi przez liderów grup.

→ Ewentualna dyskusja na temat w/w.

Mini - wykład na temat radości z życia:

→ Uczestniczenie w życiu kulturalnym własnej społeczności.

→ Zwiększanie świadomości i wrażliwości na krzywdę ludzką i zwierzęcą.

→ Nieustanna odpowiedzialność ludzka za planetę Ziemię.
→ Wystarczy zwolnić, aby dostrzec piękno natury.

→ Ciesz się z małych rzeczy one są naprawdę piękne.

→ Szukaj w życiu pasji, które będą Twoim drogowskazem.

ZADANIE 1

Podział na grupy. Stworzenie ,,instrukcji” na czerpanie radości z życia. Praca ma mieć

formę tablicy dobrych rad, ze zwróceniem uwagi na istotę natury w życiu człowieka oraz
problemu życia wirtualnego.

Zakończenie warsztatu:

Podziękowanie i luźna rozmowa dotycząca tematów przeprowadzonych podczas realizacji

treści warsztatu.

10. Jak zbudować dobry i trwały związek ?

Priorytetem przy budowaniu udanego związku jest oczywiście pewność uczuć z obu stron.
Prawdziwa miłość, której podstawą winna być przyjaźń, a także wspólne wartości jest

głównym czynnikiem stworzenia szczęśliwego związku. Z reguły bywa tak, iż na początku

znajomości górę bierze pociąg fizyczny czyli tak zwana chemia. W takim stanie nie
dostrzega się żadnych wad partnera, tylko i wyłącznie taka osoba kieruje się emocjami. Po
pewnym czasie partnerzy patrzą na siebie z innej perspektywy, skutkiem czego mogą być

wahania uczuć oraz kryzys w związku.

Czas

: 60 min

Cel ogólny:

poprawa relacji między partnerami.

Cele szczegółowe:

20



Jak budować zaufanie między partneram?



Co robić, aby związek był udany?



Umiejętność porozumiewania się.

Metody pracy:



Rozmowa.



Mini wykłady.



Ćwiczenia.



Praktyka.

Wstęp:

Istotną rzeczą w budowaniu dobrego i trwałego związku jest oczywiście przyjaźń między

partnerami jest to niewątpliwie fundament, który sprzyja trwałości związku. Związek,
który bazuje tylko i wyłącznie na namiętności, nie ma szansy przetrwania. Właśnie tak

istotny element jakim jest przyjaźń pomaga w utrzymaniu stabilności oraz utrzymaniu
związku. Przede wszystkim chodzi o to, aby sobie wzajemnie ufać, móc na siebie liczyć co

pomaga również w lepszej komunikacji między partnerami. Drugą sprawą jest

umiejętność rozmowy, która bardzo pomaga w utrzymaniu dobrego związku. Należy

stworzyć wspólny język porozumiewania się oraz opracowanie takiego schematu, który
będzie przydatny podczas komunikacji. Ogromnie ważna jest również zdolność słuchania

partnera. Kolejną kwestią w budowaniu trwałego związku jest zaangażowanie obojga

partnerów. Oznacza to nic innego jak troska o drugą osobę, motywowanie jej do rozwoju.

Starać się być lepszym człowiekiem. Zaskakiwać, sprawiać drugiej osobie przyjemności
takie jak robienie niespodzianek, wyjście do kina czy też na kolacje. Ma to głównie na celu

uniknięcie rutyny, przez która można popaść w kryzys w związku.

Rozmowa:

1. Jak w łatwy sposób można uszczęśliwić swoją drugą połowę?

→ Rozmowa ma na celu omówieni istotnych metod , dzięki którym można sprawić
przyjemność swojej ukochanej czy ukochanemu.

Istotne metody to:



wyjście na kolacje, do kina, teatru itp.



drobny prezent



przygotowanie ulubionego dania drugiej połowy itp.

Mini - wykłady:



Pierwszy etap związku.



Związek partnerski –zalety.



Radzenie sobie z niechcianą miłością.



Jak przetrwać kryzys w związku.



Co robić, aby zapobiec monotonni w związku.

Ćwiczenie:

1. Umiejętność kłócenia się.

21

→ Powyższe ćwiczenia ma na celu ukazanie w jaki sposób należy się kłócić, aby to nie
zepsuło relacji między partnerami.

Kłótnia polega na tym, iż przekazujemy partnerowi bądź partnerce informacje, o tym co

spowodowało w nas gniew czy przykrość. Głównie chodzi o to, aby nie oceniać swojej
drugiej połowy , tylko mówić to co w danej chwili czujemy. W chwili wzburzenia lepiej

wyjść z domu i uwolnić się od złych emocji aniżeli powiedzieć parę słów za dużo, które

mogą bardzo zranić jedną ze stron.

Praktyka:

Przeprowadzenie w domu dyskusji na temat poprawy relacji w związku.

Zakończenie warsztatu:

Podziękowania oraz luźna rozmowa po zakończonym warsztacie.