"Lalka"











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Pozytywizm >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















"Lalka"










kategoria:   J.polski
zakres:   Pozytywizm
dodano:   1999-08-17




"Lalka" jest to
powieść dojrzałego realizmu - ze względu na skomplikowany obraz
przedstawionego świata i jego wieloznaczną koncepcję, kształtuje
odmiennie niż dotąd rodzaj fabuły. Konwencjom tradycyjnego romansu,
uproszczonym charakterystykom postaci i tła przeciwstawiona jest
rozległa epickość, wielowątkowość oraz głębsze związki między
psychologicznym wnętrzem postaci a jej decyzjami i działaniem.
Nowego sensu nabiera sposób przedstawienia tła społecznego. W
powieści realistycznej przestają istnieć jednoznaczne powiązania
pomiędzy rolą społeczną a przekonaniami postaci. Autorzy powieści
dążą z reguły do skomplikowania tych zależności i - co ważne - do
uwypuklenia różnic pokoleniowych. Mogą one stanowić główną siłę
motoryczną akcji. Realiści jak sama nazwa wskazuje zobaczyli, że
optymistyczne założenia pozytywistyczne nie zdają egzaminu. Powoduje
to pesymizm odbijający się w utworach. "Lalka" jest powieścią
realistyczną, przez samo to, że nie jest powieścią tendencyjną. Nie
pokazuje nam ona jasno do czego mamy dążyć i co jest dobre. Wprost
przeciwnie, utwór ten jest wielkim pytaniem o przyszłość, nic tam
nie jest do końca jasne, wszystko jest w mniejszym lub większym
stopniu skomplikowane. Jak ulał "Lalka" pasuje do określenia powieść
realistyczna i to realistyczna krytycznie, rozprawiająca się z
hasłami epoki. "Lalka" to powieść tendencyjna, służąca
wskazywaniu właściwych postaw społecznych. Podstawowym typem postaci
był działacz, realizujący program pozytywistyczny. Wykształcony,
umiejący się liczyć z realiami, gotowy poświęcać własną aktywność
przemienianiu rzeczywistości społecznej, bohater ten realizował się
przede wszystkim w pracy, która stawała się podstawowym miernikiem
wartości człowieka. Julian Ochocki, fanatyk nauki, przekonany, że
dzięki niej może przewartościować świat i wielu innych działaczy,
lekarzy, nauczycieli, składało się na formułę bohatera, który własne
pasje potrafił łączyć z użytecznością społeczną. Początkowo
zakładano, że realizacja własnych, byle słusznych dążeń prowadzić
będzie do osiągnięcia celów społecznych. Szybko dorabiający się
Wokulski zyskiwał przecież ogromne możliwości pomocy innym. Zgodnie
z formułą utylitaryzmu sukcesy jednostkowe składać się miały bowiem
na postęp społeczny. Dla wyeksponowania bohatera wzorcowego,
przeciwstawiano mu postacie skrajnie negatywne, kompromitujące
postawy społecznie szkodliwe. W powieści tej ukazane są
wszystkie klasy społeczne ówczesnej Polski: - arystokracja:
Izabela Łęcka, Tomasz Łęcki, baronowa i baron Krzeszowski, prezesowa
Zasławska, Starski, Ochocki, pani Wąsowska. - mieszczaństwo:
Stanisław Wokulski, Ignacy Rzecki, Klejn, Marczewski, Lisiecki,
Mincel, Szlangbaum, Szuman. - zdeklasowana szlachta: Wirski
i ojciec Wokulskiego. - proletariat: Marianna, Węgiełek,
Wysocki. Arystokracja w powieści ogólnie jest oceniana
negatywnie. Jest pozbawiona jakichkolwiek uczuć patriotycznych.
Uważa, że jest stworzona do używania życia, do zapewniania sobie
wszelkich przyjemności. Inni są od tego żeby pracować i dawać im
pieniądze. Wszelkich ludzi pracy arystokraci traktują jak gorszą
rasę. Wyraźnie widać to na przykładzie Izabeli Żydzi są pracowici,
systematyczni i oszczędni. Pieniądze wydają mądrze z myślą o
przyszłości. Niemcy także są podobnie jak żydzi pracowici i
systematyczni. Nie trwonią pieniędzy na próżno. Przedstawicielem
jest Mincel, właściciel sklepu, który bardzo dobrze prosperuje.
Świadczy to o jego mądrości i pracowitości. Ci ludzie są oceniani
pozytywnie przez Prusa. Mieszczaństwo polskie natomiast jest
oceniane bardzo źle. Klejn, Lisiecki, Marczewski zachowują się tak
samo jak arystokraci. Wszystkie pieniądze wydają na zabawy, nie
myślą o przyszłości. Swoją pracę traktują nieodpowiedzialnie. Z taką
postawą są zupełnie bezużyteczni dla kraju. Jedynie Wokulski
jest inny. On zajął się handlem i stara się w to wciągnąć jak
najwięcej ludzi, szczególnie Polaków. Robi to z myślą o przyszłości
kraju (praca organiczna). Pomaga także biednym wydobyć się z dołka.
Istnieje także zdeklasowana szlachta polska, która nie może
się przystosować do popowstaniowej rzeczywistości, tym samym nie
przyczyniają się do rozwoju kraju. Ostatnią klasą jest
biedota miejska. Będąc w skrajnej nędzy nie potrafi wydobyć się na
powierzchnie. Musi im ktoś pomóc i oni muszą też chcieć pracować.
Nie wolno pogodzić się ze swoim losem. Wokulski pomógł Mariannie,
Wysockiemu, Węgiełkowi i ci pracują dla dobra swojego i kraju.
Prus skrytykował społeczeństwo polskie. W kraju gdzie
większość ludzi to wyzyskiwacze, próżniacy i ci wyzyskiwanie biedacy
nie może być dobrze.







Autor: Nieznany

Ocena : 3.7 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000