Instalacje grzewcze
Poradnik
Spis tre
ś
ci
Instalacja grzewcze ....................................................................................................................... 1
Poradnik ........................................................................................................................................ 1
Instalacje grzewcze ................................................................................................................... 2
Rodzaje ogrzewania ............................................................................................................... 2
Promieniowanie ................................................................................................................... 2
Konwekcja ............................................................................................................................ 2
Ró
ż
nice pomi
ę
dzy rodzajami ogrzewania........................................................................ 3
Grzejniki wodne ...................................................................................................................... 3
Dobór grzejnika ............................................................................................................... 3
Sposób przekazywania ciepła otoczeniu ....................................................................... 4
Podł
ą
czenie ....................................................................................................................... 4
Grzejniki płytowe.............................................................................................................. 4
Ogrzewanie podłogowe ............................................................................................................. 6
Oszcz
ę
dno
ś
ci energetyczne .............................................................................................. 6
Dla kogo jest to ogrzewanie podłogowe ? ...................................................................... 6
Ogrzewanie podłogowe wodne ......................................................................................... 7
Elementy systemu ........................................................................................................... 8
Kolektory słoneczne .............................................................................................................. 11
Kolektory płaskie ............................................................................................................... 12
Kolektory pró
ż
niowe .......................................................................................................... 12
Kolektory skupiaj
ą
ce (koncentryczne) ........................................................................... 13
Monta
ż
kolektorów ............................................................................................................ 13
Sprawno
ść
kolektorów ...................................................................................................... 13
Wielko
ść
, układ ................................................................................................................. 14
Instalacje............................................................................................................................. 14
Wymiennik c. w. u .......................................................................................................... 15
Ogrzewanie wody w basenach ........................................................................................ 15
Pompy ciepła .......................................................................................................................... 16
Spr
ęż
arkowe pompy ciepła .............................................................................................. 16
Sprawno
ść
pomp ciepła ..................................................................................................... 17
Ź
ródła ciepła ....................................................................................................................... 17
Powietrze atmosferyczne ............................................................................................... 17
Grunt ................................................................................................................................ 18
Wody powierzchniowe ................................................................................................... 19
Wody gruntowe .............................................................................................................. 19
Ź
ródła sztuczne ............................................................................................................... 20
Czy to si
ę
opłaca ? ............................................................................................................. 20
Uwagi na temat porównywania pomp ró
ż
nych producentów ...................................... 20
Współpraca z kolektorem słonecznym ............................................................................ 21
Elementy systemu ............................................................................................................ 21
Zbiornik buforowy .......................................................................................................... 21
Wymiennik c. w. u .......................................................................................................... 22
Pompa
ź
ródła dolnego .................................................................................................... 22
Chłodzenie pomieszcze
ń
................................................................................................... 22
Przykład doboru pompy ciepła dla domu jednorodzinnego .............................................. 24
Instalacje grzewcze
maj
ą
za zadanie zapewnienie u
ż
ytkownikowi
odpowiedniego komfortu cieplnego i dostarczenie c. w. u.
wybór danego systemu grzewczego poprzedzaj
ą
obliczenia
zapotrzebowania na moc ciepln
ą
dla budynku, które zale
żą
od: konstrukcji budynku (
ś
ciany, drzwi, okna), strefy
klimatycznej, poło
ż
enia budynku. W obliczeniach
uwzgl
ę
dnia si
ę
straty ciepła przez przegrody i wentylacj
ę
oraz zyski pochodz
ą
ce od promieniowania słonecznego,
o
ś
wietlenia, działania urz
ą
dze
ń
elektrycznych.
Dobieraj
ą
c urz
ą
dzenie grzewcze nale
ż
y zastanowi
ć
si
ę
, czy
b
ę
dzie ono słu
ż
yło tylko do celów grzewczych, czy te
ż
jego
zadaniem b
ę
dzie te
ż
przygotowanie cieplej wody
u
ż
ytkowej.
Rodzaje ogrzewania
Rozkład temperatury zale
ż
y od sposobu ogrzewania. Inny jest w pomieszczeniach z grzejnikami
płytowymi, inny w domach z konwektorami, a jeszcze inny tam, gdzie grzeje cała podłoga.
Ciepło mo
ż
e by
ć
oddawane przez grzejnik na drodze konwekcji lub promieniowania. Zale
ż
nie od
rodzaju grzejnika mo
ż
e to by
ć
głównie konwekcja lub głównie promieniowanie (nie ma takiego
grzejnika, który oddawałby ciepło w 100%przez konwekcj
ę
lub w 100%przez promieniowanie).
Promieniowanie
polega na tym,
ż
e cieplejsza płaszczyzna (grzejnik) emituje ciepło w postaci fal
elektromagnetycznych, a chłodniejsze płaszczyzny (
ś
ciany, meble i sprz
ę
ty w pomieszczeniu)
pochłaniaj
ą
je, podwy
ż
szaj
ą
c swoj
ą
temperatur
ę
. Im cieplejszy jest grzejnik, tym wi
ę
cej
emituje ciepła. Oczywi
ś
cie wzrasta te
ż
temperatura powietrza w pomieszczeniu.
Konwekcja
ciepło przekazywane jest przez grzejnik bezpo
ś
rednio do powietrza w pomieszczeniu. Powietrze,
przepływaj
ą
c wokół grzejnika, ogrzewa si
ę
i jego temperatura ro
ś
nie. Ciepłe powietrze kr
ąż
y po
pomieszczeniu. Od niego nagrzewaj
ą
si
ę
ś
ciany i sprz
ę
ty. Wad
ą
konwekcji jest unoszenie wraz z
cyrkluj
ą
cym powietrzem cz
ą
stek kurzu. Takiego sposobu ogrzewania nie poleca si
ę
alergikom.
FVocentowy udział promieniowania i konwekcji jest ró
ż
ny dla ró
ż
nych grzejników. Grzejniki
płaszczyznowe (podłogowe i
ś
cienne) przekazuj
ą
do otoczenia mniej wi
ę
cej połow
ę
ciepła przez
promieniowanie i połow
ę
na drodze konwekcji. W płytowych i członowych proporcje s
ą
jak 30
(promieniowanie) do 70 (konwekcja). W konwektorach (st
ą
d wzi
ę
ta si
ę
ich nazwa)
wykorzystywane jest przede wszystkim zjawisko konwekcji, a procentowy udział ciepła
przekazywanego przez promieniowanie jest bliski zeru.
Rozkład temperatury w pomieszczeniu w
zale
ż
no
ś
ci od systemu ogrzewania.
• oddawanie ciepła głównie na
drodze konwekcji
• rozkład temperatury: ciepło
u góry, zimno na dole
•temperatura zasilani a: stare
instalacje 90°C, nowe
70°C, najnowsze 55°C
•temperatura powierzchni
grzejnej: stare instalacje
80° C, nowe 60° C,
najnowsze 50°C
• przeci
ę
tna temperatura
powietrza w pomieszczeniu
22° C
•dodatnia, niekorzystna
jonizacja powietrza
• cyrkulacja kurzu i alergenów
• mata bezwładno
ść
systemu
ogrzewania
•oddawanie ciepła przez
promieniowanie i
konwekcj
ę
• rozkład temperatury: ciepło
na dole, chłodniej na górze
•temperatura zasilania:
35 do 45° C •temperatura
powierzchni
grzejnej: 23 do 28°C
• przeci
ę
tna temperatura
powietrza w
pomieszczeniu: 18 do 20° C
• nie powoduje niekorzystnej
jonizacji powietrza
• powoduje niewielk
ą
cyrkulacj
ę
kurzu i
alergenów
•du
ż
a bezwładno
ść
systemu
ogrzewania
• oddawanie ciepła głównie
przez promieniowanie
• rozkład temperatury: ciepło
na dole, chłodniej na górze
•temperatura zasilania: 35 do
45° C
•temperatura powierzchni
grzejnej: 24 do 27°C
• przeci
ę
tna temperatura
powietrza w
pomieszczeniu: 17 do 19° C
• nie powoduje niekorzystnej
jonizacji powietrza
• nie powoduje cyrkulacji
kurzu i alergenów
• du
ż
a bezwładno
ść
systemu
ogrzewania
Grzejniki wodne
Dobór grzejnika
Grzejniki wodne stanowi
ą
cz
ęść
instalacji co. Przy doborze grzejnika uwzgl
ę
dnia si
ę
: zakres
ci
ś
nienia i temperatury, rodzaj
ź
ródła ciepła, rodzaj instalacji (otwarta czy zamkni
ę
ta), sposób
zasilania, mo
ż
liwo
ść
ł
ą
czenia z elementami wykonanymi z innych materiałów. Grzejniki powinien
dobiera
ć
projektant. Moc cieplna grzejników jest podawana przez producentów. Najcz
ęś
ciej
dotyczy ona parametrów 90/70/20°C (temperatura zasi lania/temperatura powrotu/temperatura
wewn
ę
trzna pomieszczenia). Da innych parametrów korzysta si
ę
z równa
ń
charakterystyki
cieplnej grzejnika lub z gotowych tablic przeliczeniowych podawanych przez producentów.
Czasami przyjmuje si
ę
w przybli
ż
eniu 100-130 W (zale
ż
nie od ocieplenia budynku) na 1 m
2
pomieszczenia o standardowej wysoko
ś
ci 2, 5 m i normowej temperaturze wewn
ę
trznej. Jednak
przybli
ż
ony dobór grzejników mo
ż
e spowodowa
ć
ich znaczne przewymiarowanie.
Materiał
Na rynku dost
ę
pne s
ą
grzejniki:
ż
eliwne, stalowe, aluminiowe i miedziane. Poza grzejnikami
aluminiowymi, wszystkie pozostałe typy mog
ą
pracowa
ć
w instalacjach z rurami ze stali, miedzi i z
tworzywa sztucznego. W miejscach ł
ą
czenia miedzi z innymi materiałami stosuje si
ę
przekładki z
ta
ś
my tefłonowej. Grzejniki aluminiowe nie nadaj
ą
si
ę
do pracy w instalacjach z miedzi (wolne
jony metalu, uwalniaj
ą
ce si
ę
z aluminium, wchodz
ą
w reakcj
ę
chemiczn
ą
z miedzi
ą
, powoduj
ą
c
przyspieszon
ą
korozj
ę
elektrochemiczn
ą
), chyba
ż
e stosuje si
ę
inhibitory korozji. Z tych samych
przyczyn w jednej instalacji nie powinno si
ę
stosowa
ć
grzejników miedzianych i aluminiowych.
Sposób przekazywania ciepła otoczeniu
Grzejniki przekazuj
ą
ciepło otoczeniu drog
ą
konwekcji (przenoszenie ciepła wraz z
przepływaj
ą
cym powietrzem, spowodowane ró
ż
nic
ą
g
ę
sto
ś
ci zimnego i ciepłego powietrza) i
promieniowania (fale cieplne, odbijaj
ą
ce si
ę
od
ś
cian, sufitu i sprz
ę
tów). Grzejniki, w których
ponad potowa ciepła jest przekazywana drog
ą
konwekcji, nazywa si
ę
grzejnikami
konwekcyjnymi. Grzejniki, które przekazuj
ą
ciepło wył
ą
cznie drog
ą
konwekcji -to konwektory.
Podł
ą
czenie
W tradycyjnym systemie pionowym ka
ż
dy grzejnik jest poł
ą
czony dwiema rurami (zasilania i
powrotu) z poło
ż
onym obok pionem. W wi
ę
kszo
ś
ci obecnie wznoszonych domów stosuje si
ę
jeden
pion zasilania i powrotu, usytuowany w centralnej cz
ęś
ci kondygnacji, a rury prowadzi si
ę
w
stropie. W zale
ż
no
ś
ci od sposobu rozdziału jest kilka systemów. W systemie rozdzielaczowym
od usytuowanego centralnie pionu na ka
ż
dej kondygnacji wykonuje si
ę
podej
ś
cie do rozdzielacza
(umieszczonego w szafce). Rury od rozdzielacza do grzejników (do ka
ż
dego dwie) prowadzi si
ę
pod podłog
ą
. Zł
ą
czki wyst
ę
puj
ą
tylko przy rozdzielaczu i przy grzejniku. W systemie
trójnikowym od pionu wykonuje si
ę
bezpo
ś
rednie podł
ą
czenia (najkrótsz
ą
drog
ą
) do grzejników.
Rury prowadzi si
ę
od pionu promieni
ś
cie lub obwodowe, wzdłu
ż
ś
cian zewn
ę
trznych budynku.
Przy prowadzeniu obwodowym łatwiej mo
ż
na zlokalizowa
ć
poło
ż
enie rury. W systemie jed-
norurowym (stosowany bardzo rzadko) kolejne grzejniki t
ą
czy si
ę
mi
ę
dzy sob
ą
jedn
ą
rur
ą
. Ka
ż
dy
grzejnik jest wyposa
ż
ony w cztery nagwintowane kró
ć
ce podł
ą
czeniowe. W skład
standardowego wyposa
ż
enia grzejnika wchodz
ą
te
ż
odpowietrzniki oraz komplet wieszaków i
uchwytów przeznaczonych do monta
ż
u.
Z punktu widzenia mocy cieplnej najkorzystniejsza jest sytuacja, gdy woda dopływa do grzejnika
gór
ą
, a odpływa dołem. Je
ż
eli woda dopływa i odpływa dołem, wydajno
ść
grzejnika zmniejsza si
ę
o około 10%
Grzejniki płytowe
Grzejniki płytowe stalowe
S
ą
wykonane z blachy gładkiej lub profilowanej na
zimno. Nadaj
ą
si
ę
do stosowania w układach
zamkni
ę
tych (niektórzy producenci dopuszczaj
ą
ich
stosowanie tak
ż
e w układach otwartych).
Ź
ródłem
ciepła mo
ż
e by
ć
wymiennikowy w
ę
zeł cieplny lub
kocioł du
ż
ej mocy. Przekazuj
ą
ciepło otoczeniu
drog
ą
promieniowania i konwekcji. Charakteryzuj
ą
si
ę
mał
ą
pojemno
ś
ci
ą
wodn
ą
. Maj
ą
podł
ą
czenie
boczne lub dolne. Zró
ż
nicowanie modeli jest du
ż
e,
od najmniejszych, o szeroko
ś
ci 40 cm i wysoko
ś
ci
35 cm, a
ż
do bardzo du
ż
ych, o szeroko
ś
ci 3 m i
wysoko
ś
ci 90 cm. Równie
ż
moc cieplna grzejników
waha si
ę
w szerokich granicach 1, 7-13, 2 kW przy
parametrach pracy 90/70/20°C. Ci
ś
nienie robocze
nie powinno przekracza
ć
0, 5-1 MPa, a temperatura wody 95°C. Ich zalet
ą
jest niewielka
gł
ę
boko
ść
(od 5 do 15, 5 cm), która pozwala na wygodn
ą
aran
ż
acj
ę
wn
ę
trza. Mo
ż
na je zawiesza
ć
na
ś
cianie lub ustawia
ć
na podłodze, spotyka si
ę
grzejniki jednopłytowe lub dwuptytowe, bez
o
ż
ebrowania lub z o
ż
ebrowaniem konwekcyjnym (pojedynczym, podwójnym lub potrójnym).
o
ż
ebrowanie (stalowe lub aluminiowe) zwi
ę
ksza wymian
ę
ciepła mi
ę
dzy grzejnikiem i
otoczeniem oraz zwi
ę
ksza udział ciepła przekazywanego przez konwekcj
ę
.
Konwektory
Wewn
ą
trz obudowy grzejnika znajduje si
ę
wymiennik ciepła. Chłodne powietrze dostaje si
ę
do
grzejnika przez dolny otwór wlotowy, ogrzewa si
ę
i wskutek ró
ż
nicy g
ę
sto
ś
ci powietrza zimnego i
ciepłego unosi si
ę
do góry i wydostaje przez kratk
ę
wylotow
ą
. Wymiennik ciepła jest najcz
ęś
ciej
miedziany albo stalowy. Konwektory charakteryzuj
ą
si
ę
tym,
ż
e powierzchnia zewn
ę
trzna jest o
wiele wi
ę
ksza od powierzchni stykaj
ą
cej si
ę
bezpo
ś
rednio z wod
ą
co. Przy temperaturze wody w
instalacji 90°C temperatura obudowy wynosi zaledwie 40-60°C. Ci
ś
nienie robocze nie powinno
przekracza
ć
0, 4-0, 6 MPa. Moc cieplna grzejnika wynosi 3-8, 4 kW.
Zalet
ą
konwektorów jest bardzo mata pojemno
ść
wodna {w porównaniu z innymi typami
grzejników), prowadz
ą
ca do oszcz
ę
dno
ś
ci energii cieplnej. Mata ilo
ść
wody szybciej si
ę
nagrzewa, dzi
ę
ki czemu konwektory szybko reaguj
ą
na zmiany temperatury. W tych warunkach
wzrasta rola termostatu, który zamyka dopływ czynnika grzejnego nawet przy chwilowym
wzro
ś
cie temperatury w pomieszczeniu, spowodowanym nasłonecznieniem lub wł
ą
czeniem
kuchenki albo piekarnika. Konwektory s
ą
lekkie, ich transport i monta
ż
jest łatwy. Maj
ą
te
ż
wady. Ruch powietrza mo
ż
e powodowa
ć
unoszenie si
ę
kurzu. Rozkład temperatury w
pomieszczeniu jest mniej korzystny ni
ż
przy innych grzejnikach ogrzane powietrze unosi si
ę
do
góry i mo
ż
e niepotrzebnie gromadzi
ć
si
ę
pod sufitem).
Konwektory powinno si
ę
instalowa
ć
w układach zamkni
ę
tych, z pomp
ą
obiegow
ą
i przeponowym
naczyniem wzbiorczym, wyposa
ż
onych w termostaty i ewentualnie automatyk
ę
pogodow
ą
. W
układach grawitacyjnych, gdzie
ś
rednice rur s
ą
wi
ę
ksze, główne zalety konwektorów (mała
pojemno
ść
wodna, szybkie reagowanie na zmiany temperatury) nie b
ę
d
ą
w pełni wykorzystane.
Konwektory ustawia si
ę
na podłodze lub zawiesza na
ś
cianie. Powinna by
ć
zachowana zalecana
przez producentów (zale
ż
na od modelu) odległo
ść
od podtogi i parapetu. Na rynku dost
ę
pne s
ą
modele konwektorów przeznaczone do umieszczenia we wn
ę
kach, za szafkami, pod wannami itp.
Grzejniki rurkowe {łazienkowe)
Ozdobne grzejniki rurkowe znajduj
ą
zastosowanie przede
wszystkim w łazienkach. Składaj
ą
si
ę
z rurek poziomych (stalowych lub
miedzianych) o przekroju okr
ą
głym (o
ś
rednicy 15-25 mm) i pionowych
o przekroju kwadratowym lub okr
ą
głym. Rurki ł
ą
czy si
ę
ze sob
ą
przez
spawanie lub lutowanie. Grzejniki rurkowe przekazuj
ą
ciepło
otoczeniu głównie drog
ą
promieniowania. Najlepiej pracuj
ą
w
układach zamkni
ę
tych, z pomp
ą
obiegow
ą
i przeponowym naczyniem
wzbiorczym. Mo
ż
na je te
ż
stosowa
ć
w układach otwartych. Maj
ą
by
ć
podł
ą
czane do instalacji z rur stalowych, z tworzywa sztucznego
lub miedzianych. Do podł
ą
czenia słu
żą
cztery kró
ć
ce, którymi
zako
ń
czone s
ą
przewody (kolektory) pionowe. W jednym z nich
(górnym) umieszcza si
ę
odpowietrznik. Dwa spo
ś
ród trzech
pozostałych słu
żą
do podł
ą
czenia zasilania i powrotu instalacji c.
o., a w trzecim, niewykorzystanym, montuje si
ę
za
ś
lepk
ę
. Mo
ż
liwe
s
ą
ró
ż
ne rozwi
ą
zania, nie zaleca si
ę
tylko montowania przewodu
zasilaj
ą
cego i powrotnego do jednego kolektora pionowego,
poniewa
ż
wydajno
ść
grzejnika jest wtedy mniejsza. Na rynku
dost
ę
pne s
ą
te
ż
grzejniki z podł
ą
czeniem bocznym. Ci
ś
nienie
robocze nie powinno przekracza
ć
0, 4-0, 6 MPa. Grzejniki rurkowe maj
ą
ró
ż
ne wymiary, kolory i kształty. Ustawia si
ę
je na podłodze lub
zawiesza na
ś
cianie. Dzi
ę
ki swojej rurkowej konstrukcji mog
ą
słu
ż
y
ć
jako suszarki do r
ę
czników i bielizny. Maj
ą
moc ciepln
ą
od 0, 45 do 2, 2
kW(przy parametrach instalacji 90/ 70/ 20° C), mas
ę
4-15 kg. Niektóre
grzejniki rurkowe maj
ą
dodatkowo wbudowan
ą
grzałk
ę
elektryczn
ą
; dzi
ę
ki czemu poza sezonem
grzewczym mog
ą
pracowa
ć
jako grzejniki elektryczne. M
OC
grzałki powinna by
ć
w tym przypadku
mniejsza od mocy grzejnika o 100-150 W lub stanowi
ć
70-80%mocy grzejnika. Grzałk
ę
podł
ą
cza
si
ę
do dolnego ko
ń
ca kolektora pionowego je
ś
li grzejnik jest zasilany od dołu, grzałk
ę
montuje si
ę
do trójnika rury powrotnej). Poniewa
ż
instalacja co. jest napełniona wod
ą
przez cały rok,
przed uruchomieniem grzałki trzeba zamkn
ąć
zawór przy rurze zasilaj
ą
cej,
ż
eby woda nie
kr
ąż
yła w instalacji. Pod wpływem wzrostu temperatury wzrasta ci
ś
nienie i obj
ę
to
ść
wody, której
nadmiar jest przejmowany przez instalacj
ę
od strony rury powrotnej.
Ogrzewanie podłogowe
Ogrzewanie
podłogowe
jest
ogrzewaniem
niskotemperaturowym
(temperatura
podłogi
nie
przekracza 28°C w pomieszczeniach mieszkalnych i 35 ° C
w łazienkach i przedpokojach), dlatego mo
ż
e pełni
ć
rol
ę
ogrzewania podstawowego tylko w budynkach z bardzo
dobr
ą
izolacj
ą
termiczn
ą
. Na podstawie dokładnego
obliczenia zapotrzebowania na ciepło dla całego budynku i
jego poszczególnych pomieszcze
ń
dobiera si
ę
precyzyjnie
wszystkie
parametry
ogrzewania
podłogowego.
V\fykonanie instalacji musi by
ć
zawsze poprzedzone
zrobieniem
szczegółowego
projektu
instalacyjnego.
Ogrzewanie podtogowe mo
ż
e by
ć
tak
ż
e traktowane
jako ogrzewanie wspomagaj
ą
ce. Ciepto jest przekazywane
otoczeniu
drog
ą
promieniowania.
Najwy
ż
sza
temperatura wyst
ę
puje przy podtodze, a najni
ż
sza —pod sufitem.
W nowych budynkach ogrzewanie podłogowe instaluje si
ę
ju
ż
podczas budowy. Ma to istotne zna-
czenie ze wzgl
ę
du na wysoko
ść
pomieszcze
ń
. Przy ogrzewaniu podłogowym stropy maj
ą
bowiem
wi
ę
ksz
ą
grubo
ść
, nale
ż
y wi
ę
c inaczej rozplanowa
ć
odległo
ś
ci mi
ę
dzy stropami, je
ż
eli chcemy
otrzyma
ć
niezmienion
ą
wysoko
ść
pomieszcze
ń
. Ogrzewanie podłogowe mo
ż
emy te
ż
zainstalowa
ć
w budynkach ju
ż
istniej
ą
cych. Wysoko
ść
pomieszcze
ń
ulega wtedy obni
ż
eniu. W przypadku
stosowania mat i folii grzewczych grubo
ść
stropu mo
ż
e by
ć
mniejsza. S
ą
one jednak dro
ż
sze. Ich
stosowanie jest szczególnie celowe przy instalacji ogrzewania podłogowego w obiektach ju
ż
istniej
ą
cych; mo
ż
na wtedy unikn
ąć
zbyt du
ż
ego podniesienia poziomu podłogi.
Oszcz
ę
dno
ś
ci energetyczne
Zmniejszenie temperatury powietrza tylko o 1°C powo duje (w danym czasie) zmniejszenie
zu
ż
ycia energii o 6 do 10% zastosowanie ogrzewania ptaszczyznowego pozwala obni
ż
y
ć
temperatur
ę
powietrza w pomieszczeniu do 4°C (
ś
rednio), dla uzyskania porównywalnej tzw.
temperatury odczuwalnej (komfortu cieplnego).
Oszcz
ę
dno
ś
ci energetyczne ogrzewania
ś
ciennego uzyskiwane s
ą
dzi
ę
ki wykorzystaniu szeregu
czynników, charakterystycznych dla tego ogrzewania:
• Obni
ż
enie temperatury powietrza w pomieszczeniu ogrzewany o ok 2 do 4°C -
pozwala
zaoszcz
ę
dzi
ć
do 24%energii
• Niska temperatura zasilania wody (30 do 50° C).
•Zmniejszenie zapotrzebowania ciepła na podgrzanie powietrza wentylacyjnego ze wzgl
ę
du na
ni
ż
sz
ą
temperatur
ę
powietrza w pomieszczeniu.
Dla kogo jest to ogrzewanie podłogowe ?
Przede wszystkim dla ludzi nowoczesnych, lubi
ą
cych lekkie mebla, lubi
ą
cych ceramiczne
pokrycia podłóg, tak popularne na Zachodzie Europy, łatwe do utrzymania w czysto
ś
ci. Dla ludzi
lubi
ą
cych podłogi, na których siada si
ę
z przyjemno
ś
ci
ą
, bawi z dzie
ć
mi, biega na bosaka
bez obawy kataru.
Dla ludzi ceni
ą
cych dobre samopoczucie, które cz
ęś
ciej towarzyszy nam gdy mamy poczucie
ciepła, a powietrze jest chłodniejsze ni
ż
gdy powietrze gor
ą
ce, duszne, a mimo to ci
ą
gnie zimno
od betonowych
ś
cian i podłogi.
Dla ludzi lubi
ą
cych systemy rozwojowe. Co to oznacza ? Mamy ogrzewanie podłogowe wodne z
kotłem gazowym. Za kilka lat gdy przyjdzie nam ochota, zamienimy kocioł na pomp
ę
ciepła
wspomagaj
ą
c
ą
ewentualnie instalacj
ę
słoneczn
ą
. Podstawowe elementy systemu pozostaj
ą
bez
zmian. Albo kolejne upalne lato skłoni nas do rozszerzenia systemu o chłodzenie podłogowe.
Podstawowe elementy pozostaj
ą
bez zmian.
Ogrzewanie podłogowe (mówimy to oczywi
ś
cie o prawidłowo zaprojektowanej i wykonanej
instalacji):
• realizuje najlepiej warunki komfortu cieplnego w pomieszczeniach,
•jest systemem trwałym, trwało
ść
prawidłowo wykonanej podłogi grzejnej z zatopionymi w
jastrychu przewodami grzejnymi ocenia si
ę
, na co najmniej 50 lat. Niezawodno
ść
i trwało
ść
systemu s
ą
ze sob
ą
ś
ci
ś
le powi
ą
zane, zwłaszcza dla ogrzewa
ń
podłogowych wodnych z
przewodami z tworzywa sztucznego. System regulacyjny musi by
ć
wysokiej jako
ś
ci, sprawny
i zabezpiecza
ć
przed ewentualnym przegrzewaniem. Ekstern jest ekonomiczny
energetycznie, mniejsze zu
ż
ycie energii do wytworzenia komfortu cieplnego, ni
ż
przy
ogrzewaniach grzejnikowych. Ryta grzejna podłogowa musi by
ć
poprawnie izolowana
cieplnie. Regulacja systemu musi by
ć
poprawna, uniemo
ż
liwiaj
ą
ca przegrzewanie
pomieszcze
ń
. Straty ciepła przewodów zasilaj
ą
cych/ powrotnych s
ą
minimalne (bo niska jest
te
ż
temperatura czynnika grzejnego),
• stwarza mo
ż
liwo
ść
wykorzystania ekologicznie czystych
ź
ródeł energii {pompy ciepła,
kolektory słoneczne),
•wykonanie systemu ogrzewania jest proste. Ale zdecydowanie, co podkre
ś
lamy, nie mo
ż
e by
ć
domen
ą
działalno
ś
ci amatorskiej. Elementy systemu s
ą
lekkie, ł
ą
czenie łatwe i trwałe. Ale
musz
ą
by
ć
w cało
ś
ci i dokładnie przestrzegane wytyczne wykonania
• koszty eksploatacyjne s
ą
minimalne, je
ś
li instalacja jest poprawnie zaprojektowana i
wykonana, poprawna regulacja eliminuje przegrzewanie pomieszcze
ń
, a z mo
ż
liwych
ź
ródeł
ciepła został dokonany wła
ś
ciwy wybór,
• regulacja ogrzewa
ń
podłogowych nie kwalifikuje si
ę
do jednoznacznej, krótkiej oceny.
Podkre
ś
la si
ę
trudno
ś
ci zwi
ą
zane z bezwładno
ś
ci
ą
układu. Plusem natomiast jest zdolno
ść
do samoregulacji. W ogrzewaniach podłogowych nale
ż
y, naszym zdaniem, preferowa
ć
sterowanie przy pomocy regulatora pogodowego z funkcjami automatycznej
samoregulacji -krzywa grzania, optymalizacja czasów rozpocz
ę
cia i zako
ń
czenia cykli
grzania). Nie jeste
ś
my zwolennikami regulacji zaworem termostatycznym ogrzewania
podłogowego, poniewa
ż
czas odpowiedzi układu, ze wzgl
ę
du na bezwładno
ść
ciepln
ą
jest
zbyt długi.
• u
ż
ytkowanie i konserwacja s
ą
proste dla u
ż
ytkowników. Odpada konieczno
ść
konserwacji
grzejników, Pewne reguły musz
ą
by
ć
jednak przestrzegane, Nie mo
ż
na dowolnie zmienia
ć
pokrycia podłogi. Da ogrzewa
ń
wodnych nale
ż
y okresowo sprawdza
ć
temperatur
ę
wody
zasilaj
ą
cej i przepływu przez poszczególne obiegi. Trzeba przestrzega
ć
dopuszczalnych
obci
ąż
e
ń
podłogi grzejnej, aby nie wytworzy
ć
p
ę
kni
ęć
.
• cała powierzchnia pomieszcze
ń
jest powierzchni
ą
u
ż
ytkow
ą
, to ogrzewanie niewidoczne.
Nawet skrzynka zawieraj
ą
ca rozdzielacze (dla ogrzewa
ń
wodnych) mo
ż
e by
ć
zamaskowana w
przedpokoju lub w piwnicy, •estetyka pomieszcze
ń
nie jest zakłócona przez elementy systemu
ogrzewania
Stosowanie ogrzewa
ń
podłogowych wodnych ogranicza:
• nieco wy
ż
szy koszt inwestycyjny ni
ż
najprostszego ogrzewania grzejnikowego,
• konieczno
ść
przewidzenia ogrzewania ju
ż
w projekcie budynku, konieczno
ść
realizacji
ogrzewania w trakcie wznoszenia budynku, wymagania odno
ś
nie konstrukcji stropów,
•zachowanie pokrycia podłogi podczas eksploatacji tak jak w projekcie ogrzewania,
• mniejsza zdolno
ść
regulacji przy zmiennym obci
ąż
eniu (wi
ę
ksza bezwładno
ść
),
•trudno
ść
pó
ź
niejszych zmian wykładzin podłogowych.
Ogrzewanie podłogowe wodne
Ogrzewanie podłogowe wodne mo
ż
e współpracowa
ć
ze wszystkimi
ź
ródłami energii: kotłami
gazowymi, olejowymi, elektrycznymi, pompami ciepła, kolektorami słonecznymi. Warunkiem jest
mo
ż
liwo
ść
regulacji temperatury. Woda przepływaj
ą
ca przez rury ma temperatur
ę
nie wy
ż
sz
ą
ni
ż
55°C (z reguły 42°C). ró
ż
nica temperatury wody zasilaj
ą
cej i powracaj
ą
cej wynosi około 10°C.
Na wyj
ś
ciu z kotła montuje si
ę
termostaty zabezpieczaj
ą
ce przed nadmiernym wzrostem
temperatury wody dopływaj
ą
cej do instalacji ogrzewania podłogowego.
Ś
rednice rur umieszczonych pod podłog
ą
, ich rozstaw oraz parametry wody s
ą
obliczane
indywidualnie dla ka
ż
dego pomieszczenia, w zale
ż
no
ś
ci od zapotrzebowania na ciepło. Rury
grzewcze s
ą
wykonywane z tworzyw sztucznych lub miedzi. Zalet
ą
rur z tworzyw sztucznych jest
ich słaba przewodno
ść
cieplna, dzi
ę
ki czemu grubo
ść
ś
cianki rur mo
ż
e by
ć
niewielka (około 2
mm); ponadto nie ulegaj
ą
one korozji. Rury miedziane s
ą
odporne na podwy
ż
szon
ą
temperatur
ę
,
dzi
ę
ki czemu przy ewentualnym niekontrolowanym jej wzro
ś
cie nie grozi im uszkodzenie. System
ogrzewania podłogowego wodnego jest podzielony na obwody grzewcze. Rozdział wody na
poszczególne obwody zapewniaj
ą
poł
ą
czone z rurami rozdzielacze, wyposa
ż
one w zawory
reguluj
ą
ce przepływ wody. Rozdzielacze s
ą
wykonane z mosi
ą
dzu lub z tworzywa sztucznego.
Umieszcza si
ę
je w metalowych szafkach wn
ę
kowych Do usuwania powietrza z instalacji słu
żą
odpowietrzniki. Praca zaworów jest sterowana termostatami.
Elementy systemu
Rury ogrzewania wodnego
Powinny by
ć
trwale, odporne na odpowiedni
ą
temperatur
ę
i ci
ś
nienie. W praktyce oznacza to,
ż
e
rury musz
ą
by
ć
przystosowane do pracy w temperaturze do 70°C i ci
ś
nieniu roboczym do 0, 3
MPa. Musz
ą
te
ż
by
ć
szczelne na dyfuzj
ę
tlenu, który mo
ż
e powodowa
ć
korozj
ę
stalowych
elementów instalacji, np. kotów. Do ogrzewania podłogowego stosuje si
ę
: rury z tworzyw
sztucznych z barier
ą
antydyfuzyjn
ą
, wielowarstwowe z wkładk
ą
aluminiow
ą
oraz miedziane.
Najcz
ęś
ciej u
ż
ywane tworzywa to polibutylen oraz polietylen sieciowany, rzadziej -polipropylen z
uwagi na jego sztywno
ść
i trudno
ś
ci zwi
ą
zane z monta
ż
em systemu.
Ś
rednice przewodów to
12, 14, 16, 17 i 22 mm (najcz
ęś
ciej 16, 17). Zwykle jeden producent oferuje przewody w dwóch,
trzech wielko
ś
ciach. Rury sprzedawane s
ą
w zwojach ró
ż
nej długo
ś
ci. Wykonawca tak powinien
dobiera
ć
długo
ść
przewodów, aby poszczególne p
ę
tle układane były z jednego odcinka. Dzi
ę
ki
temu unika si
ę
poł
ą
cze
ń
rur w podłodze, a wiadomo,
ż
e miejsca poł
ą
cze
ń
bardziej od innych
nara
ż
one s
ą
na powstawanie nieszczelno
ś
ci.
Odległo
ś
ci mi
ę
dzy przewodami musz
ą
by
ć
zgodne z projektem. Zaleca si
ę
, aby wynosiły od 10
do 30 cm. Im s
ą
mniejsze, tym bardziej wyrównana jest temperatura podłogi. Na 1 m
2
powierzchni zwykle układa si
ę
ś
rednio 5-6 metrów rur. Rury układa si
ę
w p
ę
tle. W
pomieszczeniu, zale
ż
nie od jego wielko
ś
ci, mo
ż
e by
ć
jedna lub kilka p
ę
tli. Zwykle, ze wzgl
ę
du
na opory przepływu długo
ść
pojedynczej p
ę
tli nie przekracza 120 m. P
ę
tle mog
ą
mie
ć
kształt
spirali (rura powrotna i zasilaj
ą
ca uło
ż
one s
ą
równolegle obok siebie) lub meandrów. Zaletami
uło
ż
enia w spiral
ę
jest to,
ż
e rury s
ą
gi
ę
te tylko pod katem 90° oraz na przemian wyst
ę
puj
ą
rury
o wy
ż
szej i ni
ż
szej temperaturze. Pozwala to na uzyskanie w pomieszczeniu najbardziej
równomiernego rozkładu temperatury. W praktyce spotyka si
ę
oczywi
ś
cie kombinacje tych
układów dostosowane do indywidualnych potrzeb. Cz
ę
sto w strefach brzegowych, pod
ś
cian
ą
zewn
ę
trzn
ą
lub oknami, rury układa si
ę
g
ęś
ciej (odst
ę
py mog
ą
wynosi
ć
wówczas 7, 5 cm a nawet
5 cm). W miejscach tych s
ą
bowiem wi
ę
ksze straty ciepła.
Rury mocuje si
ę
do izolacji cieplnej za pomoc
ą
uchwytów utrzymuj
ą
cych je w stałym poło
ż
eniu,
a nast
ę
pnie zalewa gładzi
ą
cementow
ą
. Rury grzewcze z miedzi układa si
ę
czasami w izolacji
termicznej (w odpowiednio wyprofilowanych kanałach) i przykrywa płytami prefabrykowanymi.
Na rynku dost
ę
pne s
ą
maty ze styropianu lub pianki z naklejon
ą
foli
ą
aluminiow
ą
lub specjalnym
tworzywem z nadrukowan
ą
na wierzchniej powłoce siatk
ą
, ułatwiaj
ą
c
ą
układanie przewodów
(rur
ę
grzewcz
ą
rozwija si
ę
od razu wzdłu
ż
nadrukowanego rastra -siatki). Przed zalaniem rur
gładzi
ą
cementow
ą
przeprowadza si
ę
prób
ę
ci
ś
nieniow
ą
(przy ci
ś
nieniu 6-10 barów, przez 24
godziny), poprzedzon
ą
odpowietrzeniem instalacji.
Uwaga: w łazienkach przewody zawsze układa si
ę
g
ęś
ciej. Rur grzewczych nie układa si
ę
pod
stałymi elementami zabudowy: szafkami kuchennymi, szafami wn
ę
kowymi oraz wann
ą
i
brodzikiem.
Rozstaw rur
(cm)
7. 5
10
15
20
25
30
35
Ilo
ść
rury
mb/ m
2
13
10
6. 7
5. 0
4. 0
3. 35
2. 85
Izolacja cieplna
Wła
ś
ciwe przygotowanie stropu jest bardzo istotnym elementem. Układ warstw podłogowych na
stropie, na którym przewidujemy ogrzewanie podłogowe powinien by
ć
taki, aby zapewniony byt
wła
ś
ciwy kierunek przepływu ciepła, to znaczy do góry. Ilo
ść
ciepła przekazywanego w dół nie
mo
ż
e przekracza
ć
10% całkowitej ilo
ś
ci ciepła. Bezpo
ś
rednio na stropie układa si
ę
izolacj
ę
ciepln
ą
ze styropianu, płyt z twardej wełny mineralnej lub z polistyrenu. Jej grubo
ść
i rodzaj
dobiera projektant na podstawie wymaga
ń
cieplnych budynku oraz przewidywanych obci
ąż
e
ń
.
Izolacja cieplna musi mie
ć
dostateczn
ą
g
ę
sto
ść
i wytrzymało
ść
na obci
ąż
enia tak, aby zapewni
ć
odpowiedni
ą
sztywno
ść
, zapobiegaj
ą
c
ą
przesuwaniu si
ę
rur grzejnych i zmianie ich poło
ż
enia.
Przy przewidywanych wi
ę
kszych obci
ąż
eniach mo
ż
na zastosowa
ć
zbrojenie siatk
ą
stalow
ą
.
Grubo
ść
warstwy izolacji zale
ż
y od tego, czy pomieszczenie znajduj
ą
ce si
ę
ni
ż
ej jest ogrzewane.
Pomieszczenia nad piwnicami, bramami lub podłogi na gruncie wymagaj
ą
grubszej warstwy
izolacji. Izolacj
ę
ciepln
ą
nale
ż
y te
ż
uło
ż
y
ć
wzdłu
ż
ś
cian. W przypadku podłogi na gruncie
powinno si
ę
te
ż
wykona
ć
pionow
ą
izolacj
ę
fundamentu.
Grubo
ść
warstwy na stropie mi
ę
dzy pi
ę
trowym wynosi zwykle około 5 cm. Dla stropów nad
piwnicami, nieogrzewanymi pomieszczeniami, nad powietrzem zewn
ę
trznym oraz dla stropów na
gruncie - izolacja musi by
ć
odpowiednio grubsza -wynosi około 8-9 cm.
Izolacja przeciwwilgociowa.
Na izolacji cieplnej nale
ż
y uło
ż
y
ć
foli
ę
polietylenow
ą
(to izolacja przeciwwilgociowa). Ma ona
zabezpiecza
ć
strop przed przedostawaniem si
ę
wilgoci z jastrychu, którym pokrywa si
ę
rury. Ma
ona grubo
ść
około 0, 2 mm i dostarczana jest w rolkach o szeroko
ś
ci 110 cm. Arkusze folii trzeba
układa
ć
tak, aby zachodziły na siebie na około 10 cm. Stosowane s
ą
te
ż
płyty styropianowe
pokryte fabrycznie foli
ą
polietylenow
ą
lub cienk
ą
warstw
ą
aluminium z naniesion
ą
podziałk
ą
—
zwykle, co 10 cm.
Jastrych
Rury przykrywa si
ę
warstw
ą
jastrychu. Jest to mieszanka piasku,
ż
wiru, wody i spoiwa —zwykle
cementu. Do zaprawy jastrychowej zaleca si
ę
dodanie specjalnych emulsji, tak zwanych
plastyfikatorów. Zwi
ę
ksza to jej plastyczno
ść
, dzi
ę
ki czemu jastrych lepiej przylega do rur ze
wszystkich stron, równie
ż
od spodu. Grubo
ść
warstwy podkładu powinna wynosi
ć
około 5-6 cm, w
tym nad rur
ą
4-5 cm. Grubo
ść
warstwy mo
ż
e by
ć
mniejsza, je
ś
li zastosujemy jastrychy płynne,
tak zwane samopoziomuj
ą
ce. Maj
ą
one zwi
ę
kszon
ą
wytrzymało
ść
, dlatego warstwa podkładu nad
rur
ą
grzejn
ą
mo
ż
e by
ć
mniejsza i wynosi
ć
nawet około 2, 5 cm. Cało
ść
warstwy podkładu b
ę
dzie
miała wówczas około 4,5 cm. Ma to znaczenie w domach modernizowanych, w których s
ą
ograniczenia dopuszczalnych obci
ąż
e
ń
stropów -cie
ń
szy podkład to mniejsza masa całej podłogi.
Jastrych nale
ż
y układa
ć
w dwóch etapach: w pierwszym do wierzchu rur grzejnych; w drugim,
zaraz po rozpocz
ę
ciu wi
ą
zania - do wła
ś
ciwej wysoko
ś
ci. Podkład trzeba sezonowa
ć
20-28 dni. Po
okresie wi
ą
zania, ale przed pracami wyko
ń
czeniowymi, podkład podgrzewa si
ę
w celu
zmniejszenia jego wilgotno
ś
ci.
Dylatacje
Mi
ę
dzy płyt
ą
podłogow
ą
a konstrukcj
ą
budynku musi pozosta
ć
szczelina, tzw. dylatacja, o
szeroko
ś
ci, co najmniej 0, 5 cm. Dzi
ę
ki niej podłoga b
ę
dzie mogła odkształca
ć
si
ę
pod wpływem
temperatury, bez niebezpiecze
ń
stwa uszkodzenia (pop
ę
kania, deformacji czy zarysowania)
jastrychu. Dylatacje wykonuje si
ę
wzdłu
ż
wszystkich
ś
cian, filarów oraz otworów drzwiowych.
Dodatkowe dylatacje nale
ż
y wykona
ć
w du
ż
ych pomieszczeniach, o powierzchni powy
ż
ej 30 m
2
.
Równie
ż
, je
ś
li długo
ść
płyty podłogowej jest wi
ę
ksza ni
ż
7-8 m, trzeba j
ą
podzieli
ć
przez
wykonanie dylatacji. Dotyczy to szczególnie pomieszcze
ń
w kształcie litery U lub L, gdzie na
załamaniach mog
ą
powstawa
ć
napr
ęż
enia. Stosunek długo
ś
ci do szeroko
ś
ci pola dylatacyjnego
nie powinien przekracza
ć
2, a wielko
ść
poszczególnych pól nie mo
ż
e by
ć
wi
ę
ksza ni
ż
5, 5x5, 5 m.
Rur
ę
grzejn
ą
na odcinku 40 cm (po 20 cm z ka
ż
dej strony dylatacji) prowadzi
ć
w karbowanej
rurze osłonowej peszla. Zapobiegnie to usztywnieniu dylatacji przez rury grzejne, a tak
ż
e
wyeliminuje mo
ż
liwo
ść
działania sił
ś
cinaj
ą
cych na rury.
Rozdzielacze
Nale
ż
y przyj
ąć
zasad
ę
: rozdzielacz zasilaj
ą
cy u góry - powrotny u dołu.
Oferowane rozdzielacze ogrzewania podłogowe s
ą
wykonane z mosi
ą
dzu, rzadziej z tworzywa o
przekroju 1". Rozdzielacze s
ą
wykonane j ako wielo (2-12) wyj
ś
ciowe segmenty tzw sekcje.
W rozdzielaczu zasilaj
ą
cym wbudowane s
ą
zawory regulacyjne dla ka
ż
dej p
ę
tli grzejnej. Na
ż
yczenie u
ż
ytkownika ka
ż
dy z tych zaworów mo
ż
e by
ć
wyposa
ż
ony w siłownik sterowany przez
termostat pokojowy.
W rozdzielaczu powrotnym dla ka
ż
dej w
ęż
ownicy wbudowany jest zawór kompensacyjny {tzw.
nastawa wst
ę
pna) przepływu umo
ż
liwiaj
ą
cy dokładn
ą
regulacj
ę
hydrauliczn
ą
instalacji.
W za
ś
lepk
ę
wbudowany jest króciec wlotowy do napełniania instalacji wod
ą
oraz istnieje
mo
ż
liwo
ść
wkr
ę
cenia odpowietrznika r
ę
cznego lub automatycznego. Przed ka
ż
dym
rozdzielaczem nale
ż
y zainstalowa
ć
zawory odcinaj
ą
ce. Mog
ą
to by
ć
zawory k
ą
towe b
ą
d
ź
proste
Wirsbo typu WGF lub inne zawory do centralnego ogrzewania.
Rozdzielacze lokalowe powinny by
ć
umieszczone centralnie w stosunku do odbiorników. W
przypadku domów jednorodzinnych rozdzielacze nale
ż
y umieszcza
ć
centralnie na danej
kondygnacji. W przypadku domów wielorodzinnych rozdzielacze lokalowe nale
ż
y umieszcza
ć
w
danym mieszkaniu.
Rozdzielacze nale
ż
y umieszcza
ć
w szafkach rozdzielaczowych podtynkowych lub natynkowych
nisko nad podłog
ą
, aby byt do nich łatwy dost
ę
p. Rozdzielacz mo
ż
e by
ć
równie
ż
umieszczony na
ś
cianie w miejscu prowadzenia pionów. Dopuszcza si
ę
równie
ż
umiejscowienie rozdzielacza pod
stropem kondygnacji, na której rozprowadzane s
ą
przewody do odbiorników.
Kolektory słoneczne
Słonce dostarcza dokładnie 5000-krotnie wi
ę
cej
energii ni
ż
ś
wiat rocznie potrzebuje.
Energia promieniowania stonecznego jest
podstawowym
ź
ródłem energii na Ziemi. Energia
paliw kopalnych, stanowi
ą
cych obecnie główny
surowiec energetyczny zwłaszcza w krajach
rozwini
ę
tych jest tak
ż
e energi
ą
pochodz
ą
c
ą
od
sło
ń
ca. Przed milionami lat została uwi
ę
ziona w
biomasie, a nast
ę
pnie uległa przekształceniu w
skomplikowanych procesach biochemicznych i
fizykochemicznych w w
ę
giel, rop
ę
naftow
ą
i gaz
ziemny. Tak
ż
e energia wiatru, fal morskich oraz
innych niekonwencjonalnych
ź
ródeł energii powstaje
dzi
ę
ki promieniowaniu słonecznemu.
Moc promieniowania stonecznego docieraj
ą
cego do
zewn
ę
trznej warstwy atmosfery wynosi około 1 400
Wm
2
/min i jest nazywana stał
ą
słoneczn
ą
. Około 28%tej energii jest odbijana od atmosfery,
pozostała cz
ęść
podgrzewa atmosfer
ę
, a tak
ż
e jest pochłaniana przez ro
ś
liny, które energi
ę
słoneczn
ą
zamieniaj
ą
na energi
ę
biomasy. Pozostaje jednak jeszcze znaczna cz
ęść
energii, któr
ą
mo
ż
na wykorzysta
ć
do produkcji energii cieplnej lub elektrycznej.
Proces przetwarzania energii promieniowania stonecznego w inne rodzaje energii nazywa si
ę
konwersj
ą
. Istniej
ą
trzy podstawowe rodzaje konwersji:
•konwersja fotochemiczna
•konwersja fototermiczna
•konwersja fotowoltaiczna
Konwersja fotochemiczna zachodzi w ro
ś
linach podczas procesu fotosyntezy i prowadzi do
przemiany energii promieniowania słonecznego w energi
ę
wi
ą
za
ń
chemicznych. Dzi
ę
ki procesom
konwersji fotochemicznej istnieje nieprzerwana produkcja biomasy, która mo
ż
e by
ć
w dalszych
procesach przekształcona w energie ciepln
ą
lub elektryczn
ą
.
W procesie konwersji fototermicznej energia słoneczna przetwarzana jest w energi
ę
ciepln
ą
.
Proces ten wykorzystuje si
ę
do produkcji ciepła w kolektorach słonecznych. Istniej
ą
dwa typy
instalacji słonecznych tzw. systemy pasywne i aktywne. W obydwóch rodzajach instalacji
przetworzenie energii słonecznej w energi
ę
ciepln
ą
odbywa w cz
ęś
ci kolektora zwanej
absorberem. W instalacjach pasywnych absorbery s
ą
zwykle strukturaln
ą
cz
ęś
ci
ą
budynków, a
ciepło wytworzone w procesie konwersji jest zu
ż
ywane bezpo
ś
rednio do ogrzewania
pomieszcze
ń
. W systemach aktywnych ciepło oddawane jest do instalacji, a nast
ę
pnie
transportowane jest na dalsze odległo
ś
ci za pomoc
ą
tzw. czynnika roboczego, którym zwykle jest
woda lub powietrze. W systemach takich dostarcza si
ę
pewn
ą
ilo
ść
energii z zewn
ą
trz, aby
umo
ż
liwi
ć
prac
ę
pompy lub wentylatora przetłaczaj
ą
cego czynnik roboczy.
Kolektory słoneczne pozyskuj
ą
energi
ę
słoneczn
ą
, która jest magazynowana w zasobnikach, a
nast
ę
pnie oddawana w postaci ciepła. Energia mo
ż
e by
ć
wykorzystana do ogrzewania mieszka
ń
,
ciepłej wody u
ż
ytkowej, wody w basenie. W Polsce kolektory słoneczne s
ą
najcz
ęś
ciej
wykorzystywane do podgrzewania wody.
W polskim klimacie kolektor słoneczny nie mo
ż
e by
ć
jedynym
ź
ródłem energii cieplnej dla
budynku. Kolektor mo
ż
e pokry
ć
do 60%zapotrzebowania na ciepł
ą
wod
ę
u
ż
ytkow
ą
i ogrzewanie.
W okresie niedoboru energii słonecznej woda jest dogrzewana grzałk
ą
elektryczn
ą
,
zainstalowan
ą
w zbiorniku. Do ogrzewania budynków wykorzystuje si
ę
kolektory głównie w tak
zwanym okresie przej
ś
ciowym, kiedy temperatura zewn
ę
trzna nie jest jeszcze tak niska jak
zim
ą
. W miesi
ą
cach wiosenno-letnich mo
ż
e powsta
ć
nadmiar energii, któr
ą
mo
ż
na wykorzysta
ć
np. do podgrzewania wody w basenie. Jednak kolektory powinny by
ć
tak dobrane, aby nawet w
okresie maksymalnego nasłonecznienia poda
ż
energii nie byta du
ż
o wy
ż
sza od zapotrzebowania.
Zbyt du
ż
a powierzchnia kolektora prowadzi do niewykorzystania nadwy
ż
ek. Istnieje tak
ż
e
problem ze zmagazynowaniem pozyskanej energii cieplnej na wystarczaj
ą
co długi okres
(konieczne byłyby ogromne zbiorniki np. z wod
ą
).
• Praktyczny uzysk kolektora dla podgrzewu cieplej wody przy dobrze funkcjonuj
ą
cej instalacji
solarnej mo
ż
e wynosi
ć
od 300 do 450 kWh/m
2
/rok. Pozostałe 300-450 kWh/m
2
/rok przy
zastosowaniu autonomicznej instalacji solarnej jest tracone. Inaczej sprawa si
ę
przedstawia je
ż
eli
zintegrujemy instalacj
ę
solarn
ą
z pomp
ą
ciepła. Cala tracona lub bezu
ż
yteczna energia do
podgrzewania cieplej wody mo
ż
e zosta
ć
przekierowana do poprawienia współczynnika
sprawno
ś
ci pompy ciepta i regeneracji
ź
ródta dolnego. Z do
ś
wiadczenia wynika, i
ż
ju
ż
przy
zastosowaniu 2m
2
kolektora na 10kW mocy chłodniczej pompy ciepła regeneracja gruntu
nast
ę
puje ju
ż
w miesi
ą
cu maju {normalnie trwaj
ą
ca do sierpnia), a temperatura
ź
ródła pompy
ciepła mo
ż
e by
ć
wy
ż
sza nawet o 3°C co jest równoznaczne z popraw
ą
współczynnika sprawno
ś
ci
o ponad 10% Ze wzgl
ę
du na konstrukcj
ę
kolektory dziel
ą
si
ę
na:
•płaskie,
•pró
ż
niowe,
• skupiaj
ą
ce,
• heliostatyczne.
Kolektory płaskie
S
ą
najbardziej rozpowszechnione, przede wszystkim ze
wzgl
ę
du na cen
ę
. Główn
ą
cz
ęś
ci
ą
kolektora płaskiego
jest pochłaniacz czyli absorber - płyta z materiału o
dobrej przewodno
ś
ci cieplnej {najcz
ęś
ciej ze stali,
miedzi, aluminium lub z tworzywa sztucznego),
przykryta z jednej strony przezroczyst
ą
powlok
ą
, o
pozostałych bokach izolowanych. Da zapewnienia
lepszej absorpcji (pochłaniania) ciepła powierzchni
ę
płyty metalowej pokrywa si
ę
specjalnym ciemnym
lakierem lub galwanizuje czarnym chromem, uprzednio
zabezpieczywszy niklem przed korozj
ą
. Przezroczyst
ą
powłok
ę
pokrywaj
ą
c
ą
absorber wykonuje si
ę
z hartowanego szkła, teflonu lub przezroczystego
tworzywa sztucznego. Jako izolacj
ę
stosuje si
ę
piank
ę
poliuretanow
ą
lub polistyren, których
powierzchni
ę
cz
ę
sto pokrywa si
ę
foli
ą
aluminiow
ą
odbijaj
ą
c
ą
promieniowanie cieplne. Kolektor
umieszcza si
ę
w obudowie z aluminium. Promieniowanie słoneczne przenika przez szyb
ę
do
absorbera, gdzie jest przetwarzane na ciepło, które jest oddawane do czynnika grzewczego. Ze
wzgl
ę
du na rodzaj czynnika grzewczego kolektory dzielimy na powietrzne i cieczowe. W
kolektorach powietrznych czynnikiem grzewczym jest powietrze, w kolektorach cieczowych —
ciecz: woda lub mieszanina glikolu z wod
ą
.
Kolektory pró
ż
niowe
Wi
ę
ksz
ą
wydajno
ś
ci
ą
i równocze
ś
nie najwy
ż
sz
ą
cen
ą
za m
kw.
wyró
ż
niaj
ą
si
ę
kolektory
rurowo-pró
ż
niowe.
Charakteryzuj
ą
si
ę
one lepsz
ą
sprawno
ś
ci
ą
ni
ż
kolektory
płaskie, zwłaszcza w okresach o zwi
ę
kszonym
zachmurzeniu.
Absorber jest umieszczony w rurze szklanej (tubie), z której usuni
ę
to powietrze, aby
wyeliminowa
ć
straty ciepła wynikaj
ą
ce z przewodzenia i konwekcji. Ciepło z absorbera do wy-
miennika ciepła jest transportowane specjaln
ą
rur
ą
o małej pojemno
ś
ci cieplnej i du
ż
ej
przewodno
ś
ci, tak zwan
ą
rur
ą
ciepła (heat pipe). Przepływ ciepła odbywa si
ę
zawsze w jednym
kierunku - z absorbera do wody. Pró
ż
nia otrzymana w wyniku usuni
ę
cia powietrza z tuby
zabezpiecza absorber oraz rur
ę
ciepła przed wilgoci
ą
i zanieczyszczeniami. Kolektory pró
ż
niowe
s
ą
bezpo
ś
rednie i po
ś
rednie. W kolektorach po
ś
rednich ciecz zawarta w rurze paruje wskutek
ogrzania. Gaz unosi si
ę
do góry, gdzie ulega
skropleniu w kondensatorze. Cykl ten powtarza si
ę
wielokrotnie. W kolektorach bezpo
ś
rednich mamy do
czynienia tylko z obiegiem cieczy, bez jej zamiany na
gaz.
Zaleca si
ę
stosowanie kolektorów pró
ż
niowych z tzw
lustrem CPC. Lustro wykonane z materiału o du
ż
ym
współczynniku odbicia fal podczerwonych i specjalnie
uformowane umieszczone jest bezpo
ś
rednio pod
rurami pró
ż
niowymi kolektora. Jego zadaniem jest
odbijanie promieni trafiaj
ą
cych pomi
ę
dzy rury kolektora oraz promieniowania rozproszonego na
spodni
ą
cz
ęść
rur.
Kolektory skupiaj
ą
ce (koncentryczne)
Do skupiania promieniowania słonecznego wykorzystywane s
ą
układy optyczne. W kolektorach
tzw. heliostatycznych urz
ą
dzenia obracaj
ą
si
ę
w kierunku sło
ń
ca. Kolektory tego typu
wykorzystywane s
ą
w krajach o du
ż
ej liczbie godzin nasłonecznienia {powy
ż
ej 3000 rocznie).
Monta
ż
kolektorów
Kolektory maj
ą
zwykle budow
ę
modułow
ą
- składaj
ą
si
ę
z oddzielnych jednostek (modułów),
które mog
ą
by
ć
ł
ą
czone mi
ę
dzy sob
ą
, tworz
ą
c jeden układ. Kolektor umieszcza si
ę
na dachu
(pochyłym lub płaskim) lub
ś
cianie budynku, ewentualnie na ziemi tak, aby przezroczysta
powierzchnia była wystawiona na południe. Odchylenie od kierunku południowego nie powinno
przekracza
ć
20°. Kolektory montuje si
ę
na stela
ż
ach, w uchwytach lub ramach stalowych. Mo
ż
na
je te
ż
montowa
ć
na poddaszu. Maksymalny pobór energii słonecznej nast
ę
puje, gdy powierzchnia
kolektora jest ustawiona pod k
ą
tem prostym w stosunku do kierunku padania promieni
słonecznych. Istotne jest te
ż
nachylenie kolektora do poziomu, które zale
ż
y od k
ą
ta pochylenia
dachu. Poniewa
ż
poło
ż
enie sło
ń
ca na niebie zmienia si
ę
w ci
ą
gu roku, wła
ś
ciwy k
ą
t nachylenia
kolektora zale
ż
y od pory roku. Dla Europy
ś
rodkowej przyjmuje si
ę
za optymalny k
ą
t nachylenia
do poziomu zawarty mi
ę
dzy 30° i 45°. Wymiennik ciepła z zasobnikiem ciepł ej wody u
ż
ytkowej
mo
ż
e by
ć
zainstalowany na stela
ż
u kolektora, na poddaszu, na parterze (łazienka) lub w piwnicy.
Zbiornik powinien by
ć
izolowany termicznie, co minimalizuje straty ciepła nagrzanej wody,
pozwalaj
ą
c na akumulacj
ę
ciepła na okres jednego dnia pochmurnego.
Sprawno
ść
kolektorów
Sprawno
ść
kolektora słonecznego okre
ś
la si
ę
jako
stosunek
pobranej
energii
promieniowania
słonecznego do uzyskanej (tzn. oddanej przez
kolektor) energii cieplnej. Najwy
ż
sz
ą
sprawno
ść
(do
80% mo
ż
na uzyska
ć
stosuj
ą
c kolektory tubowe.
Sprawno
ść
kolektorów płaskich cieczowych wynosi 60-
75% Podawana przez producentów sprawno
ść
odnosi
si
ę
do warunków idealnych; nie uwzgl
ę
dnia strat
ciepła w niewła
ś
ciwie zamontowanej instalacji,
które mog
ą
by
ć
znaczne. Sprawno
ść
kolektora
zmienia
si
ę
w
zale
ż
no
ś
ci
od
warunków
nasłonecznienia. Przykładowo woda w zbiorniku
mo
ż
e si
ę
podgrza
ć
do temperatury 70°C w dniu o pełnym nasłonecznieni u lub do
temperatury 40°C w dniu o
ś
rednim nasłonecznieniu.
Do przekazywania ciepła z kolektora do instalacji grzewczej stosuje si
ę
odpowiednio dobran
ą
ciecz (medium grzewcze). Najcz
ęś
ciej stosuje si
ę
medium kr
ążą
ce w obiegu zamkni
ę
tym. Musi
ono by
ć
odporne zarówno na temperatury wysokie (nie mo
ż
e si
ę
zagotowa
ć
) jak i najni
ż
sze (nie
powinno zamarza
ć
). Da sprawno
ś
ci i trwało
ś
ci instalacji wa
ż
ne jest te
ż
, by nie miało działania
korozyjnego, oraz by nie wydzielały si
ę
z niego
ż
adne osady. Wymagania te spełniaj
ą
płyny
podobne do u
ż
ywanych w chłodnicach samochodowych. Mog
ą
to by
ć
wodne roztwory glikolu.
Wielko
ść
, układ
Kolektory cieczowe maj
ą
zwykle posta
ć
paneli o powierzchni 1, 5-2 m2. Ł
ą
czy si
ę
je w baterie,
wielko
ś
ci odpowiedniej do zapotrzebowania na ciepło. Przyjmuje si
ę
,
ż
e w okresie letnim system
solarny ma całkowicie zaspokoi
ć
zapotrzebowanie na ciepł
ą
wod
ę
u
ż
ytkow
ą
o temperaturze 45°
C. W polskich warunkach klimatycznych dla czteroosobowej rodziny wystarczy 3-5 m2
powierzchni kolektora płaskiego. Nieco inaczej rzecz si
ę
przedstawia, kiedy instalacja solarna ma
by
ć
wykorzystana do ogrzewania budynku. Tu wiele zale
ż
y od jego zaizolowania. W naszych
warunkach z 1 m2 powierzchni kolektora mo
ż
na
ś
rednio w ci
ą
gu roku uzyska
ć
od 450 do 600 kWh,
co teoretycznie wystarcza na ogrzanie 1, 5 m2 nieocieplonego domu.
Od maja do pa
ź
dziernika 3-5 m2 kolektora płaskiego zapewni czteroosobowej rodzinie c. w. u. o
temperaturze 45°C.
Instalacje
Istniej
ą
ró
ż
ne technologie wykorzystania kolektorów w instalacjach. Optymalny wybór danego
typu systemu do konkretnych zastosowa
ń
mog
ą
ułatwi
ć
specjalne aplikacje komputerowe.
Wyliczenia mo
ż
na równie
ż
otrzyma
ć
w salonach firmowych lub wypełniaj
ą
c odpowiednie
formularze na stronach internetowych u niektórych producentów i dystrybutorów tego typu
układów. Koszt zestawu uzale
ż
niony jest od dobowego zapotrzebowania u
ż
ytkowników na ciepło
lub ciepł
ą
wod
ę
. Warto doda
ć
,
ż
e istniej
ą
ju
ż
krajowi producenci kolektorów płaskich, którzy
posiadaj
ą
mi
ę
dzynarodowe certyfikaty jako
ś
ci daj
ą
ce gwarancj
ę
trwało
ś
ci i dobrych parametrów
technicznych. Mamy te
ż
w Polsce wykonawców kolektorów pró
ż
niowych.
Ś
rednio na rynku ceny
dla układów rodzimych i importowanych wahaj
ą
si
ę
od ok. 1 tys. do 5 tys. zł za 1 m kw.
kolektora wraz z instalacj
ą
.
Wa
ż
n
ą
rol
ę
w wyborze odpowiedniego zestawu solamego odgrywaj
ą
parametry techniczne
budynku. Nie zawsze istnieje mo
ż
liwo
ść
zainstalowania kolektora na dachu. Stosuje si
ę
te
ż
rozwi
ą
zania na elewacjach lub bezpo
ś
rednio na ziemi. To wymaga zastosowania odpowiednich
stela
ż
y, takich aby kolektor odpowiednio skierowa
ć
w stron
ę
promieniowania słonecznego. W
naszych warunkach klimatycznych ze wzgl
ę
du na okres zimowy, w systemach całosezonowych
stosuje si
ę
dodatkowy obieg z niezamarzaj
ą
c
ą
ciecz
ą
robocz
ą
, która ogrzewa wod
ę
do celów
gospodarczych za po
ś
rednictwem wymienników. Powoduje to niewielki spadek wydajno
ś
ci
systemu oraz podra
ż
a koszty instalacji. Ci, którzy zdecyduj
ą
si
ę
na u
ż
ycie kolektorów tylko w
okresie wiosenno-letnim, mog
ą
pozwoli
ć
sobie na zastosowanie układu, gdzie woda bezpo
ś
rednio
ogrzewana jest w absorberze panelu słonecznego.
W układach kolektorowych dla utrzymania stabilno
ś
ci ciepłej temperatury wody u
ż
ytkowej
stosuje si
ę
dodatkowe zbiorniki akumulacyjne. Ich instalacja w układzie grawitacyjnym eliminuje
potrzeb
ę
montowania pompy obiegowej. Warunkiem pracy systemu grawitacyjnego jest
umieszczenie pojemnika akumulacyjnego powy
ż
ej górnego poziomu cieczy w kolektorze.
Zbiornik mo
ż
na zamontowa
ć
na poddaszu lub w odpowiednio zaizolowanym pojemniku na dachu
—tu
ż
ponad kolektorem. Ze wzgl
ę
du na niepewno
ść
korzystnych warunków pogodowych oraz
obecno
ść
okresów słabego nasłonecznienia, najbardziej uzasadnionym jest monta
ż
instalacji
ogrzewaj
ą
cej ciepł
ą
wod
ę
u
ż
ytkow
ą
w układzie skojarzonym, np. z kotłem olejowym lub kotłem
gazowym.
Wymaga to zastosowania odpowiednich urz
ą
dze
ń
automatyki steruj
ą
cej. Je
ś
li przyjmiemy,
ż
e do
produkcji ciepłej wody u
ż
ytkowej dla jednego mieszka
ń
ca potrzeba ok. 1, 5m kw. powierzchni
kolektora, wówczas dobrze skonfigurowany całosezonowy system grzewczy c. w. u. wspierany
innym
ź
ródłem pozwala na zmniejszenie zu
ż
ycia paliwa o ok. 60 proc. w skali roku. Dla układów
wspomagaj
ą
cych centralne ogrzewanie przy zało
ż
eniu,
ż
e 0, 5 m kw. powierzchni kolektora
przypada na 1 m2 powierzchni w budynku mo
ż
emy si
ę
spodziewa
ć
oszcz
ę
dno
ś
ci rz
ę
du 20-30
proc. Kolektory stosowane w instalacjach wspomagaj
ą
cych system grzewczy budynku wymagaj
ą
zapewnienia dobrych ocieple
ń
termicznych obiektu, a zastosowany układ ogrzewania powinien
opiera
ć
si
ę
na niskich param etrach temperaturowych (np. system ogrzewania
powietrznego). Nale
ż
y pami
ę
ta
ć
,
ż
e w takiej sytuacji zapotrzebowanie na energi
ę
ciepln
ą
jest
najwi
ę
ksze w okresie, gdy ilo
ść
promieniowania stonecznego jest najmniejsza, a to wymaga
du
ż
ej ilo
ś
ci kolektorów. Pojawia si
ę
problem wykorzystania nadwy
ż
ki ciepta w okresie letnim.
Mł
ż
na j
ą
spo
ż
ytkowa
ć
do ogrzewania wody w basenie lub ogrzewa
ć
przyziemne chtodne
pomieszczenia budynku kumuluj
ą
c tym samym energi
ę
ciepln
ą
w murach.
Wymiennik c. w. u.
Ze wzgl
ę
du na ograniczon
ą
sprawno
ść
pomp ciepła dla temperatur zasilania >55°C maksyma lna
rozs
ą
dna temperatura c. w. u. jak
ą
mo
ż
na osi
ą
gn
ąć
za pomoc
ą
pompy ciepła to ok. 48°C.
Poniewa
ż
na co dzie
ń
mamy do dyspozycji c. w. u. o ni
ż
szej temperaturze ni
ż
przy u
ż
yciu kotłów
wysokotemperaturowych zbiornik powinien mie
ć
odpowiednio wi
ę
ksz
ą
obj
ę
to
ść
. Dla uzyskania
100l wody o temperaturze 38oC potrzebujemy odpowiednio 23l wody zimnej i 77l wody o temp.
48oC lub 45l wody zimnej i 55l wody o temp 65oC. Jak wida
ć
z przykładu zbiornik c. w. u powinien
by
ć
40% wi
ę
kszy. Nie nale
ż
y zapomina
ć
o fakcie,
ż
e wymienniki przystosowane do współpracy z
popami ciepła maj
ą
powi
ę
kszone w
ęż
ownice zajmuj
ą
ce obj
ę
to
ść
. Obj
ę
to
ść
netto 200l ogólnie
dost
ę
pnego wymiennika b
ę
dzie wi
ę
ksza od wymiennika przystosowanego do wspótpracy z pomp
ą
ciepła. Podobne zasady dotycz
ą
wymienników współpracuj
ą
cych z pompami ciepła. Tzw.
przegrzew wody celem zabezpieczenia przed rozwojem legionelli powinno si
ę
realizowa
ć
za
pomoc
ą
wbudowanych grzałek elektrycznych.
Ogrzewanie wody w basenach
Coraz cz
ęś
ciej kolektory słoneczne wykorzystuje si
ę
do podgrzewania wody w basenach
k
ą
pielowych. Utrzymanie temperatury 23-24°C w okresie maj-sierpie
ń
wymaga zainstalowania
0. 8—1. 0 m
2
kolektora na 1m
2
basenu bez osłony termicznej. Dla basenów z osłon
ą
termiczn
ą
wystarczy 0, 5-0, 6 m
2
kolektora na 1m
2
basenu.
Pompy ciepła
Ogrzewanie domu jednorodzinnego pomp
ą
ciepła to rozwi
ą
zanie bardzo popularne w wielu
krajach {np. w &wecji co czwarty dom jest ogrzewany pomp
ą
ciepła), a w Polsce ci
ą
gle
postrzegane jako %siekawostka ekologiczna'. A jest to przede wszystkim ogrzewanie najta
ń
sze —
znamy domy o powierzchni 200 —300 m
2
, w których roczny koszt ogrzewania systemem z pomp
ą
ciepta mie
ś
ci si
ę
w kwocie 1000 zt. Powodzenie tego rozwi
ą
zania nie opiera si
ę
na wyborze
jakich
ś
rewelacyjnych typów pomp ciepta, lecz na kompleksowym rozwi
ą
zaniu catego systemu
grzewczego wraz z wła
ś
ciw
ą
konstrukcj
ą
i technologi
ą
domu. W kompleksowym my
ś
leniu o całym
domu nikt nie wyr
ę
czy inwestora, który nie musi wszystkiego wiedzie
ć
.
Pompy ciepta to urz
ą
dzenia pozwalaj
ą
ce wykorzysta
ć
ciepło
niskotemperaturowe, tj. ciepło z powietrza zewn
ę
trznego,
promieniowania słonecznego, gruntu, wody gruntowej, wody
powierzchniowej do ogrzewania, wentylacji i przygotowania
cieptej wody u
ż
ytkowej. Umo
ż
liwiaj
ą
one transport ciepta
pobranego z tzw. dolnego
ź
ródła o ni
ż
szej temperaturze do tzw.
ź
ródła górnego o temperaturze wy
ż
szej, przy dostarczeniu do
urz
ą
dzenia odpowiedniej siły nap
ę
dowej.
Spr
ęż
arkowe pompy depta
\Atykorzystuj
ą
zmiany temperatury czynnika
chłodniczego wskutek zmian ci
ś
nienia i
obj
ę
to
ś
ci (zwi
ą
zane ze spr
ęż
aniem i
rozpr
ęż
aniem). Podstawowe cz
ęś
ci takiej
pompy to: spr
ęż
arka, skraplacz {wymiennik
ciepta}, zawór rozpr
ęż
ny i parownik. Parownik
znajduje si
ę
po stronie
ź
ródła ciepta, a
skraplacz —po stronie "/cu
ż
ytkowej {stronie
odbioru ciepta). Czynnik chłodniczy paruje,
pobieraj
ą
c jednocze
ś
nie ciepło ze
ź
ródta
ciepta. Potem jest spr
ęż
any z jednoczesnym
wzrostem temperatury, a nast
ę
pnie
rozpr
ęż
any i skraplany, czemu towarzyszy
obni
ż
enie temperatury. Ochładzaj
ą
c si
ę
czynnik chłodniczy oddaje ciepto. Po osi
ą
gni
ę
ciu niskiej
temperatury trafia ponownie do parownika, gdzie znowu ogrzewa si
ę
i paruje. Nast
ę
pnie cykl
powtarza si
ę
. W niektórych pompach mo
ż
liwe jest odwrócenie kierunku obiegu. Wiecie wi
ę
c
mog
ą
by
ć
wykorzystywane jako klimatyzacja. Jednak
ż
e maj
ą
c
ź
ródło na niskim poziomie
temperaturowym {np. grunt) wydaj
ę
lepszym rozwi
ą
zaniem wykorzystywanie
ź
ródta dla celów
schładzania powietrza bez u
ż
ycia spr
ęż
arki zu
ż
ywaj
ą
cej znaczne ilo
ś
ci energii elektrycznej.
Dodatkow
ą
korzy
ś
ci
ą
jest szybka regeneracja energetyczna
ź
ródła poprzez ogrzewanie go w
sezonie wymagaj
ą
cym chłodzenia pomieszcze
ń
.
Spr
ęż
arki wymagaj
ą
dostarczenia energii z zewn
ą
trz, s
ą
z reguły nap
ę
dzane silnikiem
elektrycznym. Wswej konstrukcji pompy ciepła zawieraj
ą
trzy elementy kluczowe wpływaj
ą
ce
bezpo
ś
rednio na sprawno
ść
działania: Spr
ęż
arka, zawór rozpr
ęż
ny oraz wymienniki ciepła. W
pompach ciepła stosuje si
ę
prawie wył
ą
cznie hermetyczne spr
ęż
arki: typu scroll i tłokowe.
Spr
ęż
arki scroll s
ą
najnowszym osi
ą
gni
ę
ciem w dziedzinie chłodnictwa i ze wzgl
ę
du na cich
ą
prac
ę
, odporno
ść
na zalanie ciektym czynnikiem oraz wi
ę
ksz
ą
trwało
ść
zdominowały rynek pomp
ciepta.
Elementem reguluj
ą
cym wydajno
ść
pompy ciepta jest zawór rozpr
ęż
ny. Termostatyczne zawory
rozpr
ęż
ne były stosowane w urz
ą
dzeniach chłodniczych, klimatyzacyjnych i pompach ciepta do
regulacji od samego pocz
ą
tku tej dziedziny przemysłu. Obecnie, gdy współczesne systemy
wymagaj
ą
doskonalszej sprawno
ś
ci energetycznej, dokładniejszej regulacji temperatury,
szerszego zakresu warunków eksploatacyjnych, gdy posiadaj
ą
nowe wła
ś
ciwo
ś
ci stosowanie
elektronicznych zaworów rozpr
ęż
nych staje si
ę
konieczno
ś
ci
ą
. Tylko one zapewniaj
ą
tak
ą
prac
ę
elementów steruj
ą
cych, jaka jest niezb
ę
dna do zaspokojenia powy
ż
szych potrzeb. Niestety ze
wzgl
ę
du na wysoki koszt samego zaworu si
ę
gaj
ą
cy kilkuset Euro na
ś
wiecie tylko niektórzy
producenci pomp ciepta je stosuj
ą
.
Sprawno
ść
pomp ciepła
Pomijaj
ą
c ró
ż
nice w budowie poszczególnych
urz
ą
dze
ń
sprawno
ść
pomp ciepta jest zale
ż
na
od ró
ż
nicy temperatur zasilania i odbioru.
Ka
ż
dy 1°C wi
ę
cej po stronie
ź
ródta to ok. 3%
wi
ę
ksza sprawno
ść
urz
ą
dzenia.
Porównuj
ą
c dane pomp ciepła ró
ż
nych
producentów nale
ż
y si
ę
upewni
ć
,
ż
e
porównujemy te same dane. Cz
ę
sto producent
podaje wydajno
ść
grzewcz
ą
i sprawno
ść
urz
ą
dzenia nie przy temperaturze zasilania
ź
ródta lecz dla temperatury parowania
czynnika, która to z kolei jest 3-7°C ni
ż
sza od
temperatury powrotu do
ź
ródła.
Cytuj
ą
c współczynniki sprawno
ś
ci rzadko kto
bierze pod uwag
ę
zu
ż
ycie energii elektrycznej przez urz
ą
dzenia zewn
ę
trzne niezb
ę
dne do pracy
pomp ciepta. Głównym kluczowym konsumentem energii elektrycznej poza spr
ęż
ark
ą
jest pompa
ź
ródta. Maj
ą
c na uwadze sprawno
ść
uktadu jako cało
ś
ci niektórzy producenci zminimalizowali
zu
ż
ycie energii elektrycznej poprzez zastosowane technik sterowania pompy
ź
ródła dolnego za
pomoc
ą
przetwornicy cz
ę
stotliwo
ś
ci (falownika), który to przyczynił si
ę
do redukcji zu
ż
ycia
energii elektrycznej nawet do 50% Przepływ przez parownik (obwód
ź
ródta) jest dopasowywany
do faktycznego zapotrzebowania i jest stale nadzorowany przez sterownik za pomoc
ą
czujników.
W pompach ciepła nigdy moc chłodnicza dodana do mocy elektrycznej nie jest równa mocy
grzewczej. Jak ka
ż
de urz
ą
dzenie pompa ciepta traci energi
ę
(silnik spr
ęż
arki, opory przeptuwu,
itp.). Dodatkowo potrzebna jest energia dla sterowania prac
ą
(sterownik, styczniki, itp.). W
przypadku pomp ciepta straty te wynosz
ą
od 3 do 7% Producenci pomp cz
ę
sto podaj
ą
moc
grzewcz
ą
równ
ą
mocy chłodniczej + moc elektryczna, co nie mo
ż
e by
ć
prawd
ą
. Nale
ż
y wówczas
zato
ż
y
ć
,
ż
e rzeczywista moc grzewcza jest 3-10% ni
ż
sza od deklarowanej w zale
ż
no
ś
ci od
warunków pracy. \Afepótczynnik sprawno
ś
ci b
ę
dzie równie
ż
ni
ż
szy o ww. warto
ść
.
Ź
ródła ciepła
Ź
ródła ciepła mog
ą
by
ć
: naturalne —
grunt, powietrze atmosferyczne, woda,
sło
ń
ce lub sztuczne —
ś
cieki, woda
chłodnicza.
Ź
ródło ciepta musi by
ć
dost
ę
pne i poło
ż
one niezbyt daleko od
ogrzewanego budynku.
Pompa ciepła musi mie
ć
okre
ś
lon
ą
wydajno
ść
.
Najwi
ę
ksze
zapotrzebowanie na ciepło (ogrzewanie)
wyst
ę
puje zim
ą
czyli wtedy, kiedy
temperatura naturalnych
ź
ródeł ciepła
jest najni
ż
sza. Najbardziej podatne na
zmiany temperatury jest powietrze
atmosferyczne. Temperatura gruntu i
wód gruntowych jest o wiele bardziej
stabilna. Jest ona w zimie wy
ż
sza od temperatury powietrza
(temperatura gruntu w Polsce na gł
ę
boko
ś
ci 1.5-2.0 m wynosi okoto +8°C, a wody gruntowej od
+5 do +8°C). Naj lepszym
ź
ródłem energii dla pomp ciepta s
ą
sondy gł
ę
binowe.
Powietrze atmosferyczne.
Zim
ą
temperatura powietrza jest niska. Dla zapewnienia dopływu wystarczaj
ą
cej ilo
ś
ci ciepła,
potrzebna jest wi
ę
c du
ż
a ilo
ść
powietrza, z którego to ciepło b
ę
dzie pobierane. Zatem
wymiennik ciepta musi mie
ć
odpowiednie rozmiary. Umieszcza si
ę
go na dachu lub w pewnej
odległo
ś
ci od domu. W temperaturze poni
ż
ej 0°C na parowniku osadza si
ę
szron.
Ż
eby temu
zapobiec, stosuje si
ę
urz
ą
dzenia odszraniaj
ą
ce. Jednak w temperaturze poni
ż
ej -7°C zu
ż
ywaj
ą
one bardzo du
ż
o energii. Dlatego wydajno
ść
tego typu pomp nie jest zbyt du
ż
a. Na ogót
projektuje si
ę
je jako ogrzewanie uzupełniaj
ą
ce. Bior
ą
c pod uwag
ę
liczb
ę
dni w roku, w których
temperatura spada poni
ż
ej -7°C, przyjmuje si
ę
cz
ę
sto,
ż
e pompy ciepta wykorzystuj
ą
ce
powietrze atmosferyczne mog
ą
pokry
ć
75%zapotrzebowania na ciepło w sezonie grzewczym.
Poza nimi trzeba przewidzie
ć
ogrzewanie tradycyjne, które musi by
ć
obliczone na petn
ą
moc
ciepln
ą
. Równie
ż
pompy ciepta przeznaczone do ogrzewania wody zwykle współpracuj
ą
z
konwencjonalnymi kotłami. Ciepło mo
ż
e by
ć
te
ż
pobierane z powietrza usuwanego podczas
wentylacji lub klimatyzacji pomieszcze
ń
.
Grunt
jest
ź
ródłem ciepła bardziej uniwersalnym ni
ż
powietrze,
poniewa
ż
jego temperatura nie ulega tak du
ż
ym wahaniom
w zimie i utrzymuje warto
ść
od +5 do +8°C podczas całego
sezonu grzewczego. Ilo
ść
ciepła gromadz
ą
cego si
ę
w
gruncie zale
ż
y od jego nasłonecznienia i zawarto
ś
ci wilgoci.
Waz ze wzrostem wilgotno
ś
ci zwi
ę
ksza si
ę
przewodno
ść
cieplna gruntu. Ciepło pobiera si
ę
za po
ś
rednictwem
kolektorów poziomych (je
ś
li dost
ę
pna jest odpowiednio
du
ż
a powierzchnia), uło
ż
onych na gł
ę
boko
ś
ci od 1,8 do 2,0
m poni
ż
ej gł
ę
boko
ś
ci gruntu lub pionowych (tworz
ą
cych
tzw. sondy) przy małej dost
ę
pnej powierzchni terenu
(rozwi
ą
zanie dro
ż
sze). Aby uzyska
ć
z gruntu 1 kW energii
cieplnej, nale
ż
y uło
ż
y
ć
w
ęż
ownic
ę
na powierzchni od 20 do
40 m
2
gruntu na gł
ę
boko
ś
ci 1 m. Zatem, aby za jej pomoc
ą
ogrza
ć
dobrze ocieplony, szczelny budynek nale
ż
y
przeznaczy
ć
teren o powierzchni w przybli
ż
eniu 2 razy
wi
ę
kszej od powierzchni budynku.
Idea ogrzewania pomp
ą
ciepła sprowadza si
ę
najogólniej do
pobierania ciepła z tzw.
ź
ródła dolnego i przekazywania
tego ciepła do pomieszcze
ń
przez tzw.
Ź
ródło górne.
ź
ródłem górnym mo
ż
e by
ć
układ centralnego ogrzewania z
bateriami, ale rozwi
ą
zaniem zalecanym jest
niskotemperaturowe ogrzewanie podłogowe. Najlepszym
Ź
ródłem dolnym jest woda gruntowa,
wówczas mówimy o systemie woda —woda. Je
ś
li nie ma mo
ż
liwo
ś
ci korzystania z wody gruntowej
to pozostaje nam zastosowanie systemu grunt —woda (inaczej nazywanym solanka —woda) lub
powietrze —woda. W naszym klimacie, z surowymi zimami i temperatur
ą
powietrza dochodz
ą
c
ą
do -30 °C, system powietrze —woda nie jest rozwi
ą
zaniem racjonalnym. Natomiast system grunt
—woda wymaga zastosowania kolektora ziemnego jako
ź
ródła dolnego.
Kolektorem jest szereg rur o długo
ś
ci 100 -^l20mb poł
ą
czonych równolegle, wypełniony solank
ą
i
uło
ż
ona płasko (kolektor płaski), spiralnie (kolektor spiralny) lub pionowo (kolektor pionowy).
Kolektor płaski
wykonuje si
ę
z rur PE o
ś
rednicy DN32 lub DN40, układanych w
wykopie o gł
ę
boko
ś
ci 1,6 —2,2 m, czyli poni
ż
ej strefy
przemarzania. Przy odst
ę
pach mi
ę
dzy rurami rz
ę
du 0,5 0 1m z
jednego m
2
gruntu z kolektorem otrzymuje si
ę
moc 10 do 40 W, w
zale
ż
no
ś
ci od rodzaju gleby. Gliniasty i wilgotny grunt oddaje
wi
ę
cej ciepła ni
ż
piaszczysty, suchy. 3
ą
d przy zało
ż
eniu,
ż
e do
ogrzewania domu potrzeba ok. 50 W m
2
, kolektor płaski powinien
zajmowa
ć
powierzchni
ę
1,5 do 5 razy wi
ę
ksz
ą
ni
ż
powierzchnia
domu. Zatem do tego rozwi
ą
zania niezb
ę
dna jest du
ż
a
powierzchnia działki.
Cz
ę
sto twierdzi si
ę
,
ż
e je
ś
li powierzchnia działki nie pozwala na
zainstalowanie kolektora płaskiego, to mo
ż
na zainstalowa
ć
kolektor spiralny, czyli uło
ż
y
ć
rury spiralnie w wykopie o
szeroko
ś
ci co najmniej 80 cm.
Jednak jest to twierdzenie bł
ę
dne —w istocie, kolektor spiralny
wymaga takiej samej powierzchni dziatki jak kolektor płaski, gdy
ż
odległo
ś
ci mi
ę
dzy rowami nie powinny by
ć
" mniejsze ni
ż
3-5 m. Zalet
ą
kolektora spiralnego jest
to,
ż
e wykopanie kilku rowów o dtugo
ś
ci do 20 m jest tatwiejsze ni
ż
zdj
ę
cie dwumetrowej
warstwy gruntu z du
ż
ej powierzchni dziatki.
Kolektor pionowy
Najskuteczniejszym rozwi
ą
zaniem w przypadku ograniczonej
ilo
ś
ci miejsca jest kolektor pionowy. Zaznaczy
ć
nale
ż
y równie
ż
,
ż
e
odwierty s
ą
najstabilniejszym
ź
ródłem energii spo
ś
ród
ź
ródeł
gruntowych. Cto odwiertów o gł
ę
boko
ś
ci 30 do 150 m {uwaga —
konieczne jest wykonanie projektu prac geologicznych i
zgłoszenie przyst
ą
pienia do robót) wkłada si
ę
rury PE DN40
zako
ń
czone specjaln
ą
kształtk
ą
w kształcie litery U. Z 1 m
odwiertu mo
ż
na uzyskiwa
ć
40 0 100 W energii cieplnej (moc^
chłodniczej) . Na przykład dla domu o powierzchni 200 m
2
potrzebn
ą
moc ciepln
ą
(200 m
2
x 60W m
2
= 12 kVVł otrzymamy z
ł
ą
cznej długo
ś
ci (gł
ę
boko
ś
ci) odwiertów ok. 150m (12kW* 0.75 /
60Wm = 150m, czyli mog
ą
to by
ć
2 odwierty o gł
ę
boko
ś
ci 75 m
ka
ż
dy. Odległo
ść
mi
ę
dzy odwiertami nie powinna by
ć
mniejsza
ni
ż
5 m.
Wody powierzchniowe
Rzeki, jeziora maj
ą
temperatur
ę
w zakresie 0 do
10° C. Do pobierania ciepła z wód powierzchniowych
stosuje si
ę
dwa rozwi
ą
zania. W pierwszym z nich
kolektor umieszcza si
ę
bezpo
ś
rednio w wodzie. W
drugim woda ze zbiornika wodnego jest zasysana
przez pomp
ę
i kierowana do parownika. Przy
temperaturze wody od 5 do 15°C mo
ż
liwe jest
uzyskanie 4,5 do 5,9 kW energii cieplnej z 1 m
3
/ h
wody. Maj
ą
zmienne temperatury w zale
ż
no
ś
ci od
pory roku, podobnie jak powietrze. Zim
ą
temperatura wód powierzchniowych jest niska,
dlatego współczynnik wydajno
ś
ci grzewczej pompy,
wykorzystuj
ą
cych to
ź
ródło mo
ż
e spada
ć
poni
ż
ej 3.
Kolektory układa si
ę
podobnie jak w gruncie z rur PE
DN40 PN10. Tego typy
ź
ródło wymaga odpowiedniej
gł
ę
boko
ś
ci {powy
ż
ej 3m) celem uzyskania temperatury zasilania na wystarczaj
ą
co wysokim
poziomie. Uzyskiwana temperatura zim
ą
to 4°C. W okresie zimy powierzchniowa warstwa
zbiornika pokrywa si
ę
lodem. Dzi
ę
ki temu
ż
e woda o temp 4°C posiada najwi
ę
ksz
ą
g
ę
sto
ść
,
chłodna woda o temp. 0-3oC pozostaje przy powierzchni. Kiedy temperatura otoczenia spadnie
poni
ż
ej 0°C powstaje lód, którego grubo
ść
zale
ż
y od dtugo
ś
ci okresów ztemperatur
ą
poni
ż
ej 0°C.
Ze wzgl
ę
du na nisk
ą
temperatur
ę
ź
ródła dolnego {4°C zim
ą
) i brak mo
ż
liwo
ś
ci stosowania
roztworu glikolu {przy bezpo
ś
rednim poborze wody) istnieje niebezpiecze
ń
stwo oblodzenia
parownika. Mektórzy producenci pomp ciepła stosuj
ą
zawór wtrysku gor
ą
cego gazu przed
parownikiem celem zabezpieczenia go przed temperaturami ujemnymi.
Wody gruntowe
Sanowi
ą
dobre
ź
ródło ciepła, poniewa
ż
nie ulegaj
ą
dobowym zmianom temperatury. Ich
temperatura przez cały rok utrzymuje si
ę
na poziomie +6 do +10°C. Na ogół wykonuje si
ę
dwie
studnie. V\toda gruntowa pobierana jest ze studni czerpalnej, przepływa przez parownik pompy
ciepła, a nast
ę
pnie jest usuwana do studni chłonnej, która musi by
ć
oddalona od czerpalnej o
minimum 15 m. Przy przepływie 1 m
3
/h wody i schłodzeniu jej o 3 C mo
ż
na uzyska
ć
ok. 4 kW
energii cieplnej, ale nale
ż
y pami
ę
ta
ć
o konieczno
ś
ci zastosowania do przetłaczania wody pompy,
dodatkowo pobieraj
ą
cej energi
ę
elektryczn
ą
oraz o tym,
ż
e ilo
ść
wody w studni musi wystarczy
ć
do jej ci
ą
głego poboru.
Ź
ródła sztuczne
Wykorzysluj
ą
ciepło powstaj
ą
ce podczas ró
ż
nego rodzaju procesów technologicznych (
ś
cieki,
woda chłodnicza). Temperatura nie zale
ż
y wówczas od pory roku, a jedynie od wła
ś
ciwo
ś
ci pro-
cesu technologicznego. Przykładem
ź
ródta sztucznego jest oczyszczalnia
ś
cieków. Wykorzystanie
ź
ródeł sztucznych wymaga ka
ż
dorazowo indywidualnej analizy techniczno-ekonomicznej.
Czy to si
ę
opłaca ?
1
T
r
Koszt PLN/1kWh dla celów ogrzewania <(i kw20O4r)
Koszt instalacji pompy ciepła jest
do
ść
wysoki, zwykle wi
ę
kszy od
kosztów instalacji ogrzewania tra-
dycyjnego. Najta
ń
sza jest instalacja
pomp
ciepła
wykorzystuj
ą
cych
powietrze atmosferyczne, najdro
ż
sza
— p o m p z e
ź
r ó d ł e m z s o n d
gł
ę
bi nowych. Jednak w przypadku
pomp powietrznych trzeba zainstalowa
ć
te
ż
ogrzewanie tradycyjne. \%soki koszt instalacji
rekompensuje tania eksploatacja. Bie
żą
ce wydatki na ogrzewanie i ciepł
ą
wod
ę
mog
ą
by
ć
zredukowane nawet do 70%(pozoslałe 30%stanowi
ą
koszty energii elektrycznej potrzebnej do
działania pompy). Efektywno
ść
pompy okre
ś
la stosunek energii otrzymanej {w postaci ciepła do
ogrzewania) do energii pobranej podczas pracy. Sosunek ten powinien wynosi
ć
od 3 do 4,5.
Najbardziej efektywne s
ą
pompy ciepła wykorzystuj
ą
ce sondy gł
ę
binowe. Opłacalno
ść
inwestycji
zwi
ę
kszy si
ę
, je
ż
eli pompa b
ę
dzie wykorzystywana latem do chłodzenia pomieszcze
ń
. Istotny
wpływ na efektywno
ść
ogrzewania pompami ciepła ma konstrukcja budynku, szczególnie system
jego ocieplenia. W budynkach o
ś
cianach wykonanych z materiałów dobrze przewodz
ą
cych
ciepło, a przy tym
ź
le izolowanych, o nieszczelnych oknach i drzwiach efektywno
ść
pomp ciepła
b
ę
dzie niska. Decyduj
ą
c si
ę
na pomp
ę
ciepła uniezale
ż
niamy si
ę
w du
ż
ym stopniu od dostawców
energii (gaz, olej,itp).
Nale
ż
y zacz
ąć
od tego,
ż
e instalacja taka nie jest dla ka
ż
dego. Decyzje dotycz
ą
ce nowo
budowanego domu rz
ą
dz
ą
si
ę
pewnymi prawami: zale
ż
nie od zasobno
ś
ci portfela, inwestorów
mo
ż
na podzieli
ć
na dwie grupy. Inwestorzy z pierwszej grupy stawiaj
ą
na niezbyt drog
ą
inwestycj
ę
i godz
ą
si
ę
na pó
ź
niejsz
ą
, nie najta
ń
sz
ą
eksploatacj
ę
, w my
ś
l zasady: °/4eraz nie
mam, ale pó
ź
niej b
ę
dzie lepiej'. Osoby z drugiej grupy swoj
ą
inwestycj
ę
traktuj
ą
długoterminowo, gotowi s
ą
ponie
ść
wy
ż
sze koszty inwestycyjne jednorazowo, a w przyszło
ś
ci
cieszy
ć
si
ę
tani
ą
eksploatacj
ą
. Tu du
żą
szans
ę
ma wła
ś
nie pompa ciepła. Ale to nie wszystko.
Trzeba doda
ć
,
ż
e pompa ciepła jest systemem alternatywnym tylko dla dla ogrzewania
elektrycznego, co. z kotłem na olej opałowy lub gaz płynny. Tak naprawd
ę
, nie ma ona co
konkurowa
ć
z cały czas tanim gazem ziemnym. Kuriozalna byłaby decyzja o jej instalacji, gdy
dom mo
ż
e by
ć
niewielkim nakładem sit i
ś
rodków podł
ą
czony do sieci gazu ziemnego. Pomijamy
tu opcj
ę
ogrzewania z wykorzystaniem paliw stałych, jako nieporównywaln
ą
pod wzgl
ę
dem
komfortu u
ż
ytkowania, a tak
ż
e o ograniczonych mo
ż
liwo
ś
ciach zautomatyzowania systemu.
Pompa ciepła jest to pomysł na zautomatyzowan
ą
i ekologiczn
ą
, a przy tym ekonomiczn
ą
instalacj
ę
. Ale trzeba j
ą
odpowiednio zaplanowa
ć
i skalkulowa
ć
.
Mty dotycz
ą
ce wysokich kosztów inwestycji te
ż
nale
ż
ałoby obali
ć
. Tak jak przy wszystkich
inwestycjach, mo
ż
na decydowa
ć
si
ę
na instalacj
ę
renomowanych firm -4 zapłaci
ć
za pewno
ść
i
mark
ę
, ale korzystaj
ą
c z do
ś
wiadczenia firm instalacyjnych mo
ż
na zdecydowa
ć
si
ę
na produkt,
którego marka nie jest a
ż
tak powszechnie znana, cho
ć
uznana i sprawdzona —i- nie przepłaca
ć
.
Uwag na temat porównywania pomp ró
ż
nych producentów
Porównuj
ą
c dane pomp ciepła ró
ż
nych producentów nale
ż
y si
ę
upewni
ć
,
ż
e porównujemy te
same dane.
Podstawowe definicj e:
•Temperatura
ź
ródta: Temperatura wody/glikolu zasilaj
ą
cej pomp
ę
ciepła. Niektórzy
producenci podaj
ą
temperatur
ę
ś
redni
ą
(zasil ani a i powrotu).
•Temperatura parowania: Temperatura odparowania czynnika chłodniczego, z reguły jest 3-6K
ni
ż
sza od temperat ury powrót u do
ź
ródła.
•Temperatura zasilania: Temperatura wody wychodz
ą
ca z pompy ciepta.
•Temperatura skraplania: temperatura przy której nast
ę
puje przemiana czynnika gazowego na
ciekły w skraplaczu. Z reguty jest do 2-4K wy
ż
sza od temperatury zasilania
• COP (coeficiency of performance): \A&półczynnik wydaj no
ś
ci/ sprawno
ś
ci. Da pomp ciepta j est
wynikiem dzielenia mocy grzewczej przez ilo
ść
energii elektrycznej dostarczonej. Informuje o
efekcie zysku energetycznego tj ile jednostek energii uzyskujemy dostarczaj
ą
c jedn
ą
jednostk
ę
energii elektrycznej. Reszta energii pobierana jest z otoczenia. Parametry pomp
ciepta ró
ż
nych producentów ró
ż
ni
ą
si
ę
znacz
ą
co. Np. moc grzewcza dla parametrów
0/35°C podawana w katalogu przy zastosowaniu takiej samej spr
ęż
arki mo
ż
e by
ć
inna od
mocy grzewczej deklarowanej przez innego producenta. Dzieje si
ę
tak poniewa
ż
jedni
producenci podaj
ą
parametry dla temperatur parowania/skraplania inni dla temperatur
ź
ródta/zasilania. Porównuj
ą
c wprost wydajno
ś
ci dla wspomnianych parametrów ró
ż
nica mo
ż
e
dochodzi
ć
do 15%
W pompach ciepta moc chtodnicza dodana do mocy elektrycznej nigdy nie mo
ż
e by
ć
równa mocy
grzewczej. Jak ka
ż
de urz
ą
dzenie pompa ciepta traci energi
ę
(silnik spr
ęż
arki, opory przepływu,
itp.). Dodatkowo potrzebna jest energia dla sterowania prac
ą
{sterownik, styczniki, itp.). W
przypadku pomp Solis straty te wynosz
ą
od 3 do 7%i s
ą
uj
ę
te w tabelach doboru. Producenci
pomp cz
ę
sto podaj
ą
moc grzewcz
ą
równ
ą
mocy chtodniczej + moc elektryczna co nie mo
ż
e by
ć
prawd
ą
. Nale
ż
y wówczas zało
ż
y
ć
,
ż
e rzeczywista moc grzewcza jest 3-10% ni
ż
sza od
deklarowanej w zale
ż
no
ś
ci od warunków pracy. \Atepótczynnik sprawno
ś
ci b
ę
dzie równie
ż
ni
ż
szy
o ww. warto
ść
.
Przy wi
ę
kszych instalacja nie nale
ż
y zapomina
ć
o energii cieplnej wytwarzanej przez silniki
pomp obiegowych. Dla małych moce te mog
ą
by
ć
pomijane.
Współpraca z kolektorem słonecznym
Warto
ść
współczynnika wykorzystania klasycznych systemów solarnych mie
ś
ci si
ę
w przedziale
20-60% a warto
ść
współczynnika pokrycia w przedziale 50-30% Dla kolektorów o wysokiej
sprawno
ś
ci uzysk energetyczny wynosi na poziomie 800-850k\Aih/1 m2rok. Jednak
ż
e uzysk
kolektora dla dobrze funkcjonuj
ą
cej instalacji solamej do celów pogrzewu wody mo
ż
e wynosi
ć
jedynie od 300 do 450 kVW 1m2rok. Dzieje si
ę
tak ze wzgl
ę
du na zbyt nisk
ą
temperatur
ę
jak
ą
kolektor mo
ż
e dostarczy
ć
. Oznacza to,
ż
e 450-550kWi/ 1m2rok energii zostaje bezpowrotnie
utracone. W przypadku zastosowania kolektorów słonecznych w układzie skojarzonym z pomp
ą
ciepta do 75%tej energii mo
ż
e zosta
ć
zakumulowane, a nast
ę
pnie sukcesywnie odzyskiwane z
wymienników gruntowych. Układy takie charakteryzuj
ą
si
ę
zwi
ę
kszon
ą
temperatur
ą
zasilania
(
ź
ródta) dla pompy ciepta o 6-14oC na pocz
ą
tku sezonu grzewczego i o 2-8oC w jego ko
ń
cu.
Ka
ż
dy 1oC wi
ę
cej u
ź
ródta to ok 3.5%wy
ż
szy współczynnik sprawno
ś
ci pomp ciepta.
Stosuj
ą
c kolektor słoneczny współpracuj
ą
cy z pomp
ą
ciepła jeste
ś
my w stanie prze kierowa
ć
cał
ą
energi
ę
niewykorzystan
ą
b
ą
d
ź
to z powodu jej nadmiaru lub zbyt niskiego poziomu temperatury
do celów podgrzewu wody do gruntu podnosz
ą
c temperatur
ę
zasilania pompy ciepła.
Ź
ródła
ciepła takie jak grunty przy zastosowaniu kolektorów słonecznych mog
ą
by
ć
w pełni
zregenerowane energetycznie ju
ż
w maj u, gdzie normalnie procesten trwa całe lato.
Bementy systemu
Zbiornik buforowy
W cel u zapewnienia odpowiedniego przepływu wody przez pomp
ę
ciepta oraz
instalacj
ę
grzewcz
ą
zaleca si
ę
stosowanie zbiornika buforowego petni
ą
cego
rol
ę
sprz
ę
gta hydraulicznego i bufora (akumulatora) zarazem. Zbiornik buforowy
pełni kilka zada
ń
:
• rozdziela przepływy obj
ę
to
ś
ciowe obiegu pompy ciepła gdzie wymagane
jest utrzymanie ró
ż
nicy temperatur na poziomie 5-7°C i obiegu
grzewczego gdzie ró
ż
nica temperatur mo
ż
e waha
ć
si
ę
od 7 do 15°C.
•zezwala na buforowanie energii w okresach gdy energia elektryczna jest
ta
ń
sza (taryfa nocna)
•eliminuje cz
ę
ste wł
ą
czanie i wył
ą
czanie si
ę
pompy ciepła w okresach niskiego
zapotrzebowania w energi
ę
ciepln
ą
zwi
ę
kszaj
ą
c trwało
ść
wszystkich jej elementów
•zabezpiecza pomp
ę
ciepta przed nadmiern
ą
temperatur
ą
powrotu wody
Jako zasad
ę
przyj
ąć
mo
ż
na: pojemno
ść
zbiornika = moc szczytowa pompy * 15 (25 dla pracy w
systemie dwutaryfowym)
W ym ie n n ik c w. u .
Przy doborze zbiornika z wymiennikiem wewn
ę
trznym (w
ęż
ownic
ą
) ze wzgl
ę
du na
mat
ą
ró
ż
nic
ę
temperatur pomi
ę
dzy zasilaniem, powrotem pompy ciepta a c.w.u.,
nale
ż
y mie
ć
na uwadze,
ż
e na 1 kWmocy grzewczej powinno przypada
ć
minimum
0,20 m
2
powierzchni w
ęż
ownicy, optymalnie około 0.25-0,30m
2
. W
ę
kszo
ść
wymienników dost
ę
pnych na rynku nie spetnia tego wymogu. Dodatkowym
warunkiem dla zbiorników współpracuj
ą
cych z pompami ciepła to aby w przypadku
zainstalowania grzatek elektrycznych byty one umieszczone najni
ż
ej na wysoko
ś
ci
1/3 całkowitej wysoko
ś
ci zbiornika. Takie umiejscowienie zabezpiecza pomp
ę
ciepta
przed nadmiern
ą
temperatur
ą
powrotu.
Ze wzgl
ę
du na ograniczon
ą
sprawno
ść
pomp ciepta dla temperatur zasilania >55°C maksyma lna
rozs
ą
dna temperatura c.w.u. jak
ą
mo
ż
na osi
ą
gn
ąć
za pomoc
ą
pompy ciepta to ok. 48°C.
Poniewa
ż
na co dzie
ń
mamy do dyspozycji c.w.u. o ni
ż
szej temperaturze ni
ż
przy u
ż
yciu kotłów
wysokotemperaturowych zbiornik powinien mie
ć
odpowiednio wi
ę
ksz
ą
obj
ę
to
ść
. Dla uzyskania
1001 wody o temperaturze 38oC potrzebujemy odpowiednio 231 wody zimnej i 771 wody o temp.
48oC lub 451 wody zimnej i 551 wody o temp 65oC. Jak wid
ą
c z przykładu zbiornik c.w.u powinien
by
ć
40%wi
ę
kszy. Nie nale
ż
y zapomina
ć
o fakcie,
ż
e wymienniki przystosowane do współpracy z
popami ciepła maj
ą
powi
ę
kszone w
ęż
ownice zajmuj
ą
ce obj
ę
to
ść
. Obj
ę
to
ść
%aetto' 2001 ogólnie
dost
ę
pnego wymiennika b
ę
dzie wi
ę
ksza od wymiennika przystosowanego do współpracy z pomp
ą
ciepła. Podobne zasady dotycz
ą
wymienników współpracuj
ą
cych z kolektorami słonecznymi. Tzw.
przegrzew wody celem zabezpieczenia przed rozwojem legionelli powinno si
ę
realizowa
ć
za
pomoc
ą
wbudowanych grzałek elektrycznych.
Pompa
ź
ródła dolnego
Pompa
ź
ródła dolnego ma za zadanie przetłoczenie wody b
ą
d
ź
roztworu wody z glikolem ze
ź
ródła dolnego {kolektora, studni) do wymiennika pompy ciepła {parownika) gdzie nast
ę
puje
proces parowania czynnika {odbioru energii). W zdecydowanej wi
ę
kszo
ś
ci analiz energia
elektryczna niezb
ę
dna do nap
ę
du pompy
ź
ródła jest pomijana, a jest drugim (po spr
ęż
arce)
najwi
ę
kszym konsumentem energii elektrycznej. Analizuj
ą
c energi
ę
pompy ciepła wraz z pomp
ą
gruntow
ą
mo
ż
e si
ę
okaza
ć
,
ż
e współczynniki sprawno
ś
ci nie wygl
ą
daj
ą
si
ę
tak jak pokazuj
ą
to
katalogi producentów.
Maj
ą
c na uwadze sprawno
ść
układu jako cało
ś
ci
niektórzy producenci w d
ąż
eniu do
zminimalizowalizowania zu
ż
ycia energii elektrycznej
zastosowali technik
ę
sterowania pompami
ź
ródła
dolnego za pomoc
ą
przetwornic cz
ę
stotliwo
ś
ci
(falowników) co przyczyniło si
ę
do redukcji zu
ż
ycia
energii elektrycznej do nap
ę
du pompy
ź
ródła dolnego
nawet do 50% Przepływ przez parownik {obwód
ź
ródła) jest dopasowywany do faktycznego
zapotrzebowania i jest stale nadzorowany przez
sterownik za pomoc
ą
czujników. Przy niskich
temperaturach skraplania (<35°C) wymagany przepływ
jest do 40% wi
ę
kszy ni
ż
przy temperaturze skraplania >60°C. W powszechnie stosowanych
rozwi
ą
zaniach pompy obiegowe dobiera si
ę
na najwy
ż
sze obci
ąż
enie cieplne parownika (100%na
wykresie). W systemie modulacji mocy pomp
ą
falownik w sposób ci
ą
gły reguluje wydatkiem
pompy obiegowej w zakresie 70-125%mocy nominalnej zapewniaj
ą
c wymagany przepływ przez
parownik. Z takiego rozwi
ą
zania wynika wiele korzy
ś
ci dla inwestora: zaoszcz
ę
dzona energia do
nap
ę
du pompy, ni
ż
szy koszt inwestycyjny pompy, wi
ę
ksza trwało
ść
pompy.
Chłodzenie pomieszcze
ń
Najprostszym i zarazem najta
ń
szym jest instalacja centrali wentylacyjnej z chłodnic
ą
. Centrala
podł
ą
czona do kanałów wentylacji grawitacyjnej w zimie oddaje ciepło z ogrzanego powietrza
* #
pompie ciepta, natomiast latem silnik wentylatora zmienia kierunek przeptywu powietrza
zmieniaj
ą
c funkcje centrali na nawiewn
ą
. Powietrze jest chtodzone przez chtodnic
ę
pobieraj
ą
c
ą
chtód z wymiennika gruntowego. Praca pompy ciepta dla schładzania powietrza nie jest
wymagana. Zim
ą
silnik wentylatora centrali potrzebuje tylko tyle mocy, aby pokona
ć
opory
przeptywu powietrza przez chtodnic
ę
(odbiornik ciepta). Latem wentylator musi pokona
ć
opory
kanałów wentylacyjnych celem doprowadzenia schtodzonego powietrza do pomieszcze
ń
.
Przykład doboru pompy ciepła dla domu jednorodzinnego
W cel u dokonania prawidłowego doboru odpowiedniej pompy ciepła nale
ż
y ustali
ć
mo
ż
liwie dokładnie:
• zapotrzebowanie budynku na ciepło (w kW). Moc pompy powinna pokrywa
ć
całkowite
zapotrzebowanie na moc ciepln
ą
na cele co. przy maksymalnej temperaturze zasilania oraz
naddatek mocy dla celów c.w.u. Zaleca si
ę
zlecenia szczegółowych oblicze
ń
projektantowi
posiadaj
ą
cemu odpowiednie uprawnienia i do
ś
wiadczenie. Przyszły komfort cieplny budynku jest w
du
ż
ym stopniu od tego zale
ż
ny,
• maksymaln
ą
temperatur
ę
zasilania instalacji grzewczej (w°C). Warto
ść
ta niezb
ę
dna jest dla
okre
ś
lenia wielko
ś
ci urz
ą
dzenia. Temperatura zasilania instalacji jest
ś
ci
ś
le zale
ż
na od rodzaju
ogrzewania jaki si
ę
zaprojektuje. Dla ogrzewa
ń
podłogowych jest to najcz
ęś
ciej 42°C, dla
grzejnikowych 55°C.
• temperatur
ę
ź
ródła (grunt, studnia, itp.) (w °C), któr
ą
to mo
ż
na w miar
ę
precyzyjnie okre
ś
li
ć
na
podstawie planowanego rodzaju
ź
ródła. Najcz
ęś
ciej dokładn
ą
warto
ść
mo
ż
na okre
ś
li
ć
podczas
wykonywania układu
ź
ródła. Warto
ść
ta niezb
ę
dnajest dla okre
ś
lenia wielko
ś
ci urz
ą
dzenia.
Wynikiem doboru odpowiedniej pompy ciepła s
ą
:
moc chtodnicza —na podstawie tej warto
ś
ci okre
ś
la si
ę
wielko
ść
kolekt ora/gt
ę
boko
ść
sondy
gł
ę
binowej
moc elektryczna —warto
ść
niezb
ę
dna dla okre
ś
lenia niezb
ę
dnej mocy elektrycznej budynku i
prawidłowego zaprojektowania instalacji elektrycznej
współczynniki sprawno
ś
ci —warto
ś
ci informuj
ą
ce o uzysku energetycznym pompy ciepła w
konkretnym punkcie pracy
Okre
ś
lenie mocy grzewczej
Dane do oblicze
ń
Powierzchnia domu ogrzewana
150 m
2
Rodzaj ogrzewania
podłogowe
Maks. temperatura zasilania
42 °C
Ilo
ść
osób w budynku
3 osób
Rodzaj
ź
ródła:
sonda gł
ę
binowa lub kolektor ptaski
Przybli
ż
one ustalenie zapotrzebowania na ciepło.
Obliczenia takie s
ą
tylko szacunkowe. Wzwi
ą
zku z tym, po zatwierdzeniu zastosowania pompy
ciepta, w celu sprawdzenia poprawno
ś
ci jej doboru, nale
ż
y sporz
ą
dzi
ć
dokładne obliczenia
zapotrzebowania ciepła.
Przybli
ż
one ustalenie zapotrzebowania na ciepło w zale
ż
no
ś
ci od poziomu ocieplenia budynku.
Nowa zabudowa ____________ bardzo dobra izolacja cieplna 40 - 60 W m^
_________________________ normalna izolacja cieplna
60 - 80 W m'
3arsze budynki
j
190 - 110Wm
z
Do oblicze
ń
przyj
ę
to
zapotrzebowanie
jednostkowe 65
W m
2
Dla celów co. zapot
rzebowanie mocy
wynosi 65 W m
2
*
150 m
2
= 9 750 W
Do oblicze
ń
przyj
ę
to zapotrzebowanie jednostkowe 65 W nr
Dla celów co. zapot rzebowanie mocy wynosi 65 W m
2
* 150 m
2
= 9 750 W
Dodatek do podgrzewu cieptej wody:
bardzo niskie zapotrzebowanie 101/dzie
ń
/ osob
ę
55°C:
O.OSkW osob
ę
niskie zapotrzebowanie 201/ dzie
ń
/ osob
ę
55°C:
0.15kW osob
ę
normalne zapot rzebowanie 251/ dzie
ń
/ osob
ę
55°C:
0.20kW osob
ę
wysokie zapotrzebowanie 401/dzie
ń
/ osob
ę
55°C:
0.30kW osob
ę
Dodatek do podgrzewu cieptej wody:
bardzo niskie zapotrzebowanie 101/dzie
ń
/ osob
ę
55°C:
O.OSkW osob
ę
niskie zapotrzebowanie 201/ dzie
ń
/ osob
ę
55°C:
0.15kW osob
ę
normalne zapot rzebowanie 251/ dzie
ń
/ osob
ę
55°C:
0.20kW osob
ę
wysokie zapotrzebowanie 401/dzie
ń
/ osob
ę
55°C:
0.30kW osob
ę
Do oblicze
ń
przyj
ę
to zapotrzebowanie jednostkowe celów cwu
300 W osob
ę
Moc niezb
ę
dna do podgrzewu cwu
3 osoby * 300 W osob
ę
= 900 W
Ł
ą
czne zapotrzebowanie mocy grzewczej 9 750 W + 900 W= 10 650 W
Rezerwa
10%
Moc urz
ą
dzenia grzewczego _______________ 10 650W +10%= 11 700 W
Ustalenie temperatury zasilania pompy ciepta:
Temperatura zasilania pompy ciepta zale
ż
na jest od typ dolnego
ź
ródta ciepta:
kolektor gruntowy
od 4-6° C do 1 -4° C w ko
ń
cu sezonu grzewczego
kolektor wspótpracuj
ą
cy z kolektorami stonecznymi (min 2m
2
/ lOkWmocy)
6-10°Cdo 2-6°Cw ko
ń
cu sezonu grzewczego
wody powierzchniowe
4°C{zim
ą
)
wiercone sondy gt
ę
binowe
6-10° C do 3-6° C w ko
ń
cu sezonu grzewczego
sondy współpracuj
ą
cy z kolektorami stonecznymi {min 2m
2
/ 10kWmocy)
8-12°Cdo 5-8°Cw ko
ń
cu sezonu grzewczego
Temperatury zasilania zaleca si
ę
przyjmowa
ć
raczej te z ko
ń
ca sezonu grzewczego
Przyj
ę
to temperatury
ź
ródta na poziomie dla:
sondy gt
ę
bi nowej
6° C
kolektora płaskiego 4°C
Dobór pompy ciepła:
Pompa ciepta powinna pokrywa
ć
t
ą
czne zapotrzebowanie na moc grzewcz
ą
przy maksymalnej
temperaturze zasilania.
Ztabel doboru nale
ż
y odszuka
ć
pomp
ę
ciepta odpowiadaj
ą
c
ą
w w parametrom tj 42°C/ 4°C i /6°C
Z tabeli wynika,
ż
e pompa 9O130 jest idealnym wyborem stosuj
ą
c sond
ę
gt
ę
binow
ą
jako
ź
ródto.
Przy kolektorze poziomym nale
ż
y rozwa
ż
y
ć
pomp
ę
wi
ę
ksz
ą
. Przy wyborze 30130 nale
ż
y si
ę
liczy
ć
z niedogrzaniem budynku w skrajnie niskich temperaturach zewn
ę
trznych poni
ż
ej -45°
Ć
.
Okre
ś
lenie mocy chłodniczej
Okre
ś
lenie mocy chłodniczej jest niezb
ę
dne dla okre
ś
lenia wielko
ś
ci
ź
ródta. Moc chłodnicza
pompy ciepta jest ilo
ś
ci
ą
energii %darmowej' jak
ą
urz
ą
dzenie pobiera zotoczenia (gruntu).
Dtugo
ść
sond gł
ę
binowych winna by
ć
w zakresie :
od 9500W/ 50W mb = 190mb do 9500W/ 65W mb = 146mb
Dokładn
ą
długo
ść
mo
ż
na okre
ś
li
ć
znaj
ą
c warunki gruntowe, a najlepiej podczas wykonywania
odwiertu.
Ze wzgl
ę
du na opory przepływu, a co za tym idzie moc niezb
ę
dn
ą
do nap
ę
du pomp
ź
ródła, nie
zaleca si
ę
wykonywania sond dłu
ż
szych jak 120mb w konkretnym przypadku nale
ż
y rozwa
ż
a
ć
dwa
odwiertu w zakresie od 73 do 95mb.
Celem okre
ś
lenia kosztu odwiertu nale
ż
y długo
ść
pomno
ż
y
ć
przez cen
ę
jednostkow
ą
, która to
waha si
ę
w Polsce w granicach 80-110zł/ mb.
Wielko
ść
kolektora płaskiego uło
ż
onego na gł
ę
boko
ś
ci mo
ż
na okre
ś
li
ć
w zakresie
od8700W/ 15Wm
2
= 580m
2
do 8700W/ 30Wm
2
= 290m
2
U
ś
redniaj
ą
c wynik do wst
ę
pnej kalkulacji mo
ż
na przyj
ąć
430m
2
, jednak
ż
e dokładn
ą
długo
ść
mo
ż
na okre
ś
li
ć
znaj
ą
c warunki gruntowe poprzez wykonanie wykopu kontrolnego, a
najdokładniej podczas wykonywania wykopów
Koszt wykonania kolektora płaskiego z reguły wynosi połow
ę
sond gt
ę
binowych.
Okre
ś
lenie mocy elekt rycznej.
Okre
ś
lenie maksymalnej mocy elektrycznej jest niezb
ę
dne celem zastosowania odpowiednich
zabezpiecze
ń
energetycznych, wykonania przył
ą
cze
ń
i poprowadzenia odpowiednich przewodów
o odpowiednim przekroju.
Pompie ciepła nale
ż
y zapewni
ć
maksymaln
ą
wymagan
ą
moc elektryczn
ą
przy skrajnych
temperaturach.
Poniewa
ż
pompa ciepła jest wykorzystywana do pogrzewu cwu z tabeli doboru moc odczytujemy
dla temperatury 61°C.
Moc elektryczna pompy 80-130
Z ww tabeli wynika,
ż
e pompa 33-130 wymaga co najmniej 4.5kWmocy elektrycznej
Nale
ż
y przyj
ąć
naddatek mocy do nap
ę
du pomp (
ź
ródta i odbioru) na poziomie ok.10%
V\fcpótczynnik sprawno
ś
ci pompy ciepta.
Proces transportu energii cieplnej z o
ś
rodka o ni
ż
szej temperaturze do o
ś
rodka o temperaturze
wy
ż
szej mo
ż
liwy jest dzi
ę
ki energii elektrycznej dostarczanej z zewn
ą
trz. V\&pótczynnik
efektywno
ś
ci (COP) pomp ciepta jest wska
ź
nikiem ilo
ś
ci jednostek energii uzyskiwanej z jednej
jednostki energii elektrycznej dostarczonej {Dla pomp ciepta COP = W/dajno
ść
grzewcza/ Biergia
elektryczna). W normalnych warunkach eksploatacyjnych pompy ciepta osi
ą
gaj
ą
wspótczynniki
sprawno
ś
ci rz
ę
du od 3.0 do 4.5. Współczynnik ten jest tym wy
ż
szy, im mniejsza jest ró
ż
nica
temperatur pomi
ę
dzy temperatur
ą
ź
ródła, a odbioru.
Dla maksymalnej temperatury zasilania 42°C pompa ci epta b
ę
dzie pracowata dla celów co. przez
ponad 80%czasu z temperaturami poni
ż
ej 35°Ctj ze współczynnikiem sprawno
ś
ci wi
ę
kszym jak
4.0. Podczas podgrzewania c.w.u. pompa osi
ą
gnie wspótczynniki sprawno
ś
ci w granicach 2.5-3.0.
Współczynnik sprawno
ś
ci pompy 90-130