Przykładowe zabawy z przedszkolakiem

Dydaktyczne:

Części ciała
Cel dydaktyczny: utrwalenie nazw poszczególnych części ciała i ich położenia.
Dzieci ustawione są w kółku. Prowadzący wymienia (można także śpiewać na określona melodię)
poszczególne części ciała:
„Głowa, ramiona, kolana, pięty , kolana, pięty, kolana, pięty.
Głowa ramiona, kolana, brzuch.
Oczy uszy, usta ,nos”.
Dzieci podczas wymawiania części ciała prawidłowo je pokazują. W miarę ilości powtórzeń tempo
piosenki przyspiesza.

Powiedz co schowaliśmy
Cel dydaktyczny: ćwiczenie narządów mowy przy wymawianiu określonych głosek,ćwiczenie
spostrzegawczości.
Prowadzący pokazuje dzieciom zgromadzone przedmioty dzieci je nazywają. Jedno z dzieci
opuszcza salę. Pozostałe chowają jeden przedmiot. Zgadujący powraca i przygląda się rozłożonym
przedmiotom. Na pytanie dzieci: „Powiedz co schowaliśmy?” szukający odpowiada podając nazwę
przedmiotu. Po czym szuka ukrytego w pobliżu przedmiotu.

Czarodziejski worek
Cele dydaktyczne: prawidłowe rozpoznawanie zabawek przy pomocy dotyku, ćwiczenie
umiejętności dobierania zabawek w pary.
Dzieci siedzą w kole. W środku koła leży worek. Znajdują się w nim po dwie takie same zabawki.
Dzieci po kolei wkładają rękę do worka i wybierają po jednej zabawce. Na podstawie dotyku
odgadują, co to jest, nazywają zabawkę, a potem wyjmują ją sprawdzają, czy się nie pomyliły.
Następnie kładą zabawki do przygotowanych obok kół w taki sposób, aby dobrać je parami.

Dmuchamy listki
Cele dydaktyczne: nauka prawidłowego oddychania;
Każde dziecko otrzymuje po jednym listku, podrzuca je i dmucha na nie tak, żeby jak najdłużej
utrzymało się w powietrzu. Zamiast listków można rozdać dzieciom piórka. Najważniejsze jest to,
aby dziecko nabierało powietrze nosem, a wypuszczało ustami.

Imię do imienia
Cele dydaktyczne: integracja grupy, poznanie imion poszczególnych dzieci.
Dzieci siedzą w kole, prowadzący rozpoczyna zabawę turla piłkę do wybranego dziecka, mówiąc
swoje imię i imię dziecka, które ma złapać zabawkę np.: Ola do Kasi, Kasia do Leszka itd.

Znaki
Początek formularza
Dół formularza
Cele dydaktyczne: reagowanie na określony sygnał, prawidłowe nazywanie i rozróżnianie
podstawowych figur geometrycznych.
Dzieci otrzymują po jednym znaku, który zawieszają na szyi. Znaki mają cztery różne kształty
(koło, kwadrat, trójkąt, prostokąt). Prowadzący puszcza muzykę - dzieci biegają, gdy muzyka
milknie - dzieci łączą się w cztery koła, zgodnie z kształtem zawieszonego na szyi znaku.

Zgaduj zgadula
Cele dydaktyczne: sprawdzenie i utrwalenie wiadomości dzieci o otoczeniu, oraz przypomnienie
niektórych prawideł zachowania się.
Dzieci otrzymują po jednym pionku. Ustawiają każdy przed jedną z obranych dróg.
Wychowawczyni nakręca bączek na środku stolika. Gdy się przewróci, to dziecko, ku któremu
zwrócił się jego zaostrzony koniec rozpoczyna grę odpowiadając na pierwsze postawione pytanie.
Następne pytania stawia się kolejno każdemu z dzieci po jednym. Jeżeli ktoś nie umie znaleźć
odpowiedzi, lub daje odpowiedź niewłaściwą wówczas jego pionek pozostaje na uprzednio
zajmowanym miejscu a to samo pytanie może być postawione jednemu z następnych uczestników
gry. Kto dał najwięcej trafnych odpowiedzi ten najszybciej wygrywa.

Grupowe:

Ludzi do ludzi
Cele dydaktyczne: zabawa integracyjna, utrwalająca położenie poszczególnych części ciała.
Dzieci łączą się w pary, stojąc w luźnej gromadzie. Prowadzący wymienia: witają się nasze dłonie,
witają się nasze stopy, witają się nasze uszy…, a dzieci dotykają siebie wymienianymi częściami
ciała. Na hasło „ludzie do ludzi” następuje zmiana partnerów w parach.

Kwiaty i motyle
Cele dydaktyczne: zabawa zwinnościowa o charakterze orientacyjno - porządkowym.
Prowadzący rozkłada na podłodze kolorowe obręcze - są to „kwiaty”. Dzieci – motyle „fruwają”
między kwiatami. Na hasło prowadzącego każdy motyl siada na najbliższym kwiatku (obręczy).
Ponowne hasło – to powrót do zabawy. Prowadzący zabiera po jednej obręczy. Motylek, który nie
ma swojego kwiatka odchodzi z zabawy. Zabawa się kończy w momencie, gdy zostaje jeden motyl.

Ciepło – zimno
Cele dydaktyczne: uczy odróżniać czy ktoś jest bliżej czy dalej od przedmiotu.
PRZEBIEG ZABAWY. Jedno z dzieci opuszcza salę. Pozostałe wybierają kryjówkę. Po wezwaniu
szukającego, dzieci kierują od początku do końca jego krokami. Jeśli w zabawie bierze udział
liczniejsza gromadka, wychowawczyni wyznacza kolejno po kilkoro dzieci do pełnienia
kierowniczej funkcji.

Ruchowe:

Kamyczek
Cele dydaktyczne: wprowadzenie elementów dramy.
Wszystkie dzieci siedzą w kole; w środku koła znajduje się jedno dziecko, które jest
„kamyczkiem”. Wszystkie dzieci mówią wierszyk: „Leży sobie kamyk na środku podwórka, a w
kamieniu dziurka, a w tej dziurce co?”. Dziecko będące w środku naśladuje jakieś zwierze. Reszta
dzieci przygląda się i rozwiązuje zagadkę. Dziecko, które pierwsze odgadnie wchodzi do środka.

Jeżyk
Cele dydaktyczne: zabawa ruchowa, aktywizująca, ćwicząca umiejętność odwzorowywania.
Dzieci siedzą w kole; w środku koła znajduje się jedno dziecko, które jest „Jeżykiem”. Wszystkie
dzieci mówią wierszyk: „Na dywanie siedzi jeż, co on robi to my też.” W tym momencie dziecko
siedzące w kole wykonuje jakiś ruch (np. podskoki, pajacyk) wszyscy pozostali naśladują ten sam
ruch. Po czym wszyscy uczestnicy mówią ciąg dalszy wierszyka:„Kogo Jeż zawoła ten wejdzie do
koła”. Dziecko będące Jeżykiem wybiera osobę, która najlepiej naśladowała jego ruchy.

Znajdź mamę
Cele dydaktyczne: zabawa ruchowa, ćwiczenia szybkiego reagowania na określony sygnał.
Prowadzący wybiera spośród dzieci kilka "mam". Każda mama ma po 5 dzieci. Na hasło: "zabawa"
mamy i dzieci swobodnie po całej sali podskakują w rytm granego przez prowadzącego
akompaniamentu. Na hasło: "znajdź swoją mamę" dzieci powinny jak najszybciej stanąć gęsiego za
"swoją mamą". Dla urozmaicenia zabawy można kiklakrotnie zmieniać "mamy" oraz urozmaicać
akompaniament.

Dotknij czegoś
Cele dydaktyczne: utrwalenie konkretnych cech, kształtów, kolorów itp.
Dzieci biegają w trakcie, gdy gra muzyka na ciszę w muzyce prowadzący mówi np. dotknij czegoś,
co jest: okrągłe, czerwone. Dzieci odnajdują i dotykają przedmiot o wskazanych cechach.(Podczas
zabawy z dziećmi starszymi możemy podawać jednorazowo większą ilość cech).

Dziecko od 3-6 lat

Dłonie dziecka są coraz bardziej sprawne. Dziecko 3 –letnie potrafi już ustawić dość wysoką i
względnie stabilną „wieże” lub „komin”, a także szereguje poziomo klocki jako „płotek” czy
„pociąg”, a nawet buduje proste „mostki” lub „bramki” będące kombinacją obu tych wymiarów
przestrzennych. Dziecko w tym wieku nabiera ochoty do modelowania kształtów, rysowania i
malowania. Dlatego wielkim uznaniem cieszyć się będzie tablica z kredą, książeczki do
kolorowania i blok rysunkowy. Dziecko umie już wtedy posługiwać się kredkami i temperówką,
dlatego warto je nabyć. Dzieci 3 –letnie zaczynają bawić się już w pociąg lub tramwaj, w lekarza,
sklep lub fryzjera.
Książki i bajki są lubiane coraz bardziej, w miarę jak dziecko rośnie, ale nie mogą być jeszcze
wtedy zbyt skomplikowane w treści.
Do zabaw poza domem dobrze nadają się trójkołowe rowerki, piaskownice, dziecięcej narzędzia
ogrodnicze.

W dalszym ciągu są wtedy w użyciu klocki, materiały do rysowania i malowania, sprzęty do zabaw
rozwijających wyobraźnię, a także do rozrywek w ogrodzie czy na podwórku.
Okres 3-6 lat to wiek przedszkolny, podczas którego rozwijają się twórcze zabawy tematyczne, w
których realne doświadczenie dziecka zostaje uzupełnione czynnością jego wyobraźni i fantazji.
Nadawanie nazwą, tj. określanie siebie mamą, konduktorem, czy panią nauczycielką ułatwia
dziecku uświadomienie roli, jaką odgrywa.
Dzieci w tym wieku zaczynają grać w obrazkowe domino lub w karty z parami identycznych
obrazków, które trzeba zebrać.
Dla chłopców szczególnie pożyteczne są zestawy drewniane, plastikowe lub metalowe do
samodzielnego konstruowania samochodów, pociągów, ciężarówek, samolotów itp.
Dziewczynki natomiast w tym wieku lubią tańce.
Zabawy w przedszkolu są zabawami zespołowymi. Już 3-letnie dzieci łączą się w małe 2-3
osobowe grupki, bawią się jednaka razem dość krótko. Dzieci 4-5 letnie łączą się w nieco większe
zespoły (do 5 osób) w celu wspólnej zabawy i utrzymują taki skład około kwadransa, a nawet
dłużej. Zespoły 6-latków są liczniejsze i podtrzymują ciągłą zabawę, znacznie dłużej, często ponad
godzinę. Z wiekiem zmienia się także jakość zabawy i kontaktów społecznych między dziećmi.
Warto wspomnieć również o zwierzętach domowych, takich jak: psy, koty, rybki, żółwie. Obcując z
nimi dzieci uczą się właściwie obchodzić ze zwierzętami, nabywają łatwiej poczucia
odpowiedzialności oraz mają po prostu wspaniałą i niekończąca się zabawę.

Zabawa jest swoistą formą uczenia się: zdobywania wiadomości, umiejętności i sprawności,
zwłaszcza u dzieci młodszych, które nie zdobywają jeszcze informacji o świecie w sposób
systematyczny, lecz poznają rzeczywistość w sposób niezamierzony, mimowolny, w rozmaitych

sytuacjach życia codziennego. Dzieci spędzają wiele czasu na zabawie i ona właśnie stwarza okazję
ku temu, by poszerzać krąg doświadczeń, żeby nauczyć się celowo i skutecznie działać i
oddziaływać na otoczenie. Podczas zabawy dziecko utrwala i doskonali przyswojone sposoby
myślenia i działania, a ponadto rozwija swe możliwości umysłowe, wzbogaca zasób wiedzy o
otoczeniu. Zabawy mają również ogromne znaczenie dla rozwoju wyobraźni. Zabawy dowolne
zawierają wiele wartości wychowawczych z punktu widzenia kształtowania sfery uczuć i emocji.
Oprócz przyjemności związanej z zaspokojeniem potrzeby ruchu i działania oraz potrzeb osiągnięć,
zabawy zwłaszcza tematyczne dają dzieciom niemal nieograniczoną możliwość ekspresji
emocjonalnej, stwarzają im okazje do wyładowania konfliktów uczuciowych i napięć nerwowych.