Przykładowe ćwiczenia
Ćwiczenia funkcji wzrokowej
„Czy pamiętasz?”- rodzice i dzieci obserwują się nawzajem, po czym starają się odtworzyć z pamięci jak najwięcej szczegółów wyglądu. Inne warianty tej zabawy: zapamiętywanie przedmiotów na wystawie sklepowej, obserwowanie pasażerów w autobusie itp.
„Jaki to obrazek?”- dziecko uważnie ogląda pocztówkę, którą rodzice rozcinają na kilka części. Następnie składa w całość i nakleja na kartkę. Dobrym ćwiczeniem tego typu jest układanie puzzli. Można wykorzystać również zdjęcia z gazet, starych kalendarzy i inne ilustracje.
„Uporządkuj”- zabawa polega na powielaniu wzoru ułożonego przez rodziców a w wersji trudniejszej odtwarzanie go z pamięci. W domu tego typu ćwiczenia można wykonywać w trakcie robienia porządków, np. dziecko zapamiętuje układ przedmiotów na półce, a po wytarciu kurzu stara się ustawić zabawki w takim samym porządku.
„Dobierz pary”- do tej zabawy świetnie nadają się skarpetki lub buty. Możemy poprosić dziecko, by pomogło nam po praniu posegregować parami wszystkie wyprane skarpety. Na podobnych zasadach - łączenia identycznych wzorów - oparte są także gry typu: memory, domina obrazkowe i liczbowe, „Piotruś”.
„Czym się różnią”- dziecko stara się znaleźć szczegóły różniące 2 obrazki. Takie ćwiczenia można znaleźć w pismach dziecięcych.
„Co się zmieniło?”- ćwiczenie służy dostrzeganiu różnic w układach przestrzennych. Dziecko po uważnym obejrzeniu, np. nakrycia stołu stara się dostrzec zmiany jakich dokonuje rodzic, gdy ono zamknie na chwilę oczy. Zamiast sztućców można wykorzystać również książki na półce czy kwiaty doniczkowe na parapecie - tu znów pole do popisu dla pomysłowości dorosłych.
„Po nitce do kłębka”- Bardzo dobrymi ćwiczeniami analizatora wzrokowego są wszelkiego rodzaju zabawy polegające na odnalezieniu właściwej drogi, np. labirynty czy plątaniny dróg lub nitek. Można wykorzystać tu gotowe zadania w książeczkach dla dzieci lub posłużyć się włóczką (sznurkiem). Samodzielnie wówczas rozkładamy na dywanie kilka przecinających się nitek, na końcu których umieszczamy wybrane zabawki. Celem dziecka jest odkrycie, która z nich prowadzi do danego przedmiotu. Podobnie podczas spaceru możemy rozrysować na piasku labirynt.
„Czerwone do czerwonych”- z dużego zbioru różnokolorowych przedmiotów dziecko wybiera elementy według określonego rodzaju, wielkości czy koloru. Po skończonej zabawie można zaproponować mu, by posegregowało zabawki w wybrany sposób, np. do jednego pudła samochody małe do drugiego te duże albo klocki czerwone i klocki zielone albo osobno lalki i maskotki itp.
„Kółko czy kwadrat”- na sygnał dorosłego dziecko w jak najkrótszym czasie musi odszukać w domu przedmiot o kształcie koła, trójkąta, kwadratu lub prostokąta. Gra stanie się atrakcyjniejsza jeśli wprowadzi się element rywalizacji np. z rodzeństwem.
Ćwiczenia usprawniające spostrzeganie wzrokowe:
dobieranie par jednakowych obrazków
dobieranie części do całości obrazka
układanie obrazka z części (w/g wzoru i bez wzoru)
wyszukiwanie różnic na obrazkach
odtwarzanie lini różnie ukierunkowanych oraz kształtów geometrycznych
rysowanie kompozycji z figur geometrycznych za pomocą szablonów
Zestaw ćwiczeń kształtujących percepcja wzrokową:
1.„Co się zmieniło?" - zapamiętywanie położenia przedmiotów.
2. Szukanie ukrytego przedmiotu.
3. Dobieranie par jednakowych obrazków.
4. Domino obrazkowe.
5. Wyszukiwanie takich samych przedmiotów w szeregu.
6. Dorysowywanie brakujących elementów do obrazków według wzoru.
7. Składanie obrazka z części.
8. Wyodrębnianie różnic między obrazkami (dziecko otrzyma dwa obrazki podobne różniące się kilkoma szczegółami. Dziecko odszukuje i wskazuje te różnice, wyszukiwanie w serii obrazków dwóch jednakowych).
9. Układanie patyczków, klocków według wzoru.
10.Układanie wg wzoru, a później przyklejanie na papierze wyciętych uprzednio figur geometrycznych.
11.Różnicowanie figur geometrycznych (sortowanie figur wg koloru,
kształtu, wielkości).
12. Układanie mozaiki z figur geometrycznych.
13. Odtwarzanie rysunkiem z pamięci pokazanej na krótko figury geometrycznej.
14. Układanie historyjek obrazkowych.
15. Wyszukiwanie znaków literopodobnych nie pasujących do pozostałych.
16. Lepienie z plasteliny lub układanie z drutu liter.
17. Składanie liter z części.
18. Różnicowanie podobnych znaków, przygotowanie do rozpoznawania liter - b - p - d.
19. Wyszukiwanie podobnych liter i sylab (pokazujemy dziecku określoną literę i polecamy wyszukać taką samą w tekście i podkreślić ją , w dalszym etapie piszemy literę o podobnym do poprzedniego kształcie i ponawiamy polecenie, z tym, ze dziecko podkreśla ją innym kolorem: o - a, p - g, m - w, n - u, d - b).
20. Wyszukiwanie wyrazów z jednakową literą (dziecko przyglądające się tekstowi ma odczytać tylko te wyrazy, w których występuje np. litera „g".
21. Wyszukiwanie i skreślanie liter.
22. „Zgadywanie liter". Na kartonie wykonujemy za pomocą patyczka ruchy pisania określonej litery i dziecko ma zgadnąć, jaką literę napisaliśmy.
23. Uzupełnianie liter w wyrazie (dajemy listę wyrazów z brakującymi literami i polecamy uzupełnić ją np. „ą" czy „ę" - goł_b, goł_bie, d_b, d__by, wyj__ł,wyj__li).
24. Segregowanie liter (rozkładamy kartoniki z literami i polecamy dziecku wyszukiwać np. wszystkie „a" i ułożyć je w jednej kolumnie).
25. Rozpoznawanie odmiennej litery w szeregu identycznych liter, np. u,u,u,m,u, t,t,t,ł,t,t.
Usprawnianie percepcji wzrokowej:
• dobieranie par jednakowych obrazków (dobieranki, loteryjki, domino),
• wskazywanie różnic i podobieństw na materiale obrazkowym i geometrycznym,
• odtwarzanie z pamięci układów elementów,
• układanie obrazków z części oraz według instrukcji słownej,
• układanie obrazków i kompozycji z figur,
• dobieranie części figur geometrycznych do całości,
• budowanie według wzoru kompozycji z klocków,
• wyszukiwanie i dobieranie jednakowych wzorów literopodobnych i literowych,
• rozpoznawanie i nazywanie liter, wyszukiwanie lub skreślanie liter
w tekście,
• uzupełnianie liter w wyrazie, lepienie z plasteliny lub układanie liter
z drutu,
• czytanie i układanie wyrazów i zdań.
Usprawnianie percepcji słuchowej:
• rozwiązywanie zagadek słuchowych,
• ćwiczenia rytmiczne: rymowanki, piosenki,
• ćwiczenia pamięci słuchowej: wyliczanki, wierszyki, powtarzanie sylab,
wyrazów i zdań,
• odtwarzanie rytmu i wiązanie go z układem przestrzennym,
• zabawy z rymami: dobieranie rymujących się wyrazów, tworzenie rymów,
• analiza i synteza zdań: liczenie wyrazów, układanie zdań dłuższych,
• ćwiczenia i zabawy związane z analizą wyrazów na sylaby i syntezą sylab
w wyraz,
• rozpoznawanie głoski w nagłosie, śródgłosie i wygłosie wyrazów,
• wyszukiwanie obrazków na daną głoskę,
• ćwiczenia w analizie i syntezie głoskowej wyrazów 3‐ i 4‐głoskowych oraz
dłuższych,
• ćwiczenia w czytaniu i układaniu wyrazów i zdań.
Ćwiczenia funkcji słuchowej
„Echo”- to proste zabawy na odtwarzanie układu dźwiękowego. Dorosły wystukuje pewną rytmiczną sekwencję, a dziecko ją powtarza. Zabawa w echo powinna być stopniowo utrudniana poprzez zwiększanie liczby dźwięków. Można ją przeprowadzać na spacerze i wielu innych codziennych sytuacjach.
„Otwórz uszy”- tę zabawę można przeprowadzać w domu przy pomocy różnych przedmiotów. Prosimy dziecko, by usiadło do nas tyłem lub zasłaniamy mu oczy chustą, następnie wydobywamy dźwięk z wybranego przedmiotu uderzając czy to pocierając . Młodsze dzieci bardzo lubią zabawę w odgadywanie odgłosów. I wcale nie muszą to być instrumenty. Wystarczy wykorzystać akcesoria kuchenne: pokrywki, tarka, gwizdek od czajnika, mikser itp. Innym razem tata może taką zabawę zorganizować np. …w garażu.
„Ile to słów?”- rodzic podaje zdanie, dziecko układa tyle klocków, ile słów usłyszało. Następnie odtwarza np. pierwsze i ostatnie słowo. Dokładając liczbę słów zwiększamy stopień trudności. Taka zabawa sprzyja rozwojowi językowemu dziecka. Nie wymaga żadnych przygotowań. Właściwie zawsze kiedy rozmawiamy z naszą pociechą możemy takie ćwiczenia wykonywać.
„Wytupańce”- dorosły np. podczas spaceru w parku wraz z dzieckiem mówią znany wierszyk i „ wytupują” sylaby, np.: „Śli- mak, śli- mak wy-staw ro- gi dam ci se- ra na pie- ro- gi…” itd.
„Sylabowy łańcuch”- każdy z uczestników podaje wyraz rozpoczynający się od ostatniej sylaby wyrazu wymyślonego przez poprzednika. W innej wersji tej zabawy słowa tworzy się od ostatniej głoski.
„Raz, dwa, trzy liczysz ty”- zadaniem dziecka jest policzenie z ilu sylab (głosek) składa się podane słowo.
Dla uatrakcyjnienia zabawy możemy
poprosić o np. ułożenie odpowiedniej liczby
klocków, kamyków, itp.
„Jaki to wyraz?”- zabawa polega na tym, że dziecko łączy wypowiedziane przez dorosłego głoski (sylaby) w cały wyraz, np.: k- o- t (kot).
Im więcej głosek do złożenia tym trudniejsze
zadanie.
„Rymowanki”- rodzic i dziecko na przemian zadają sobie zagadki, polegające na dobieraniu wyrazu rymującego się do podanego, np. koło- czoło, lody- schody.
„Kto da więcej”- gra, w której zwycięża ten kto poda więcej słów rozpoczynających się określoną głoską.
„Głuchy telefon”- to powszechnie znana i lubiana dziecięca zabawa. Im dziecko starsze i bardziej wprawne należy wydłużać sekwencję do powtórzenia.
„Czy powtórzysz”- to zabawa w zapamiętywanie jak największej liczby słów. Dorosły wypowiada np. 3 słowa, a zadaniem dziecka jest je powtórzyć (stopniowo zwiększamy liczbę słów).
Nauka wierszyków i piosenek- dzieci znacznie szybciej i trwalej przyswajają je sobie, gdy towarzyszy im ruch, np. naśladowanie dłońmi i całym ciałem tego o czym śpiewamy.
Rozwiązywanie rebusów- dostępne w wielu książeczkach dla dzieci
„Opowiedz mi bajkę”- słuchanie krótkich historyjek nagranych na kasecie lub CD i opowiadanie ich dorosłemu czy młodszemu rodzeństwu.
Ćwiczenia rozwijające funkcje słuchowe: Pobaw się z dzieckiem w zabawy, które wymagają:
dobierania rymów do podanego słowa (np. sowa-mowa, kura-góra) lub rozpoznawania rymów (np. powiedz, które słowa się rymują: mama-kotek-tama)
wyodrębniania w wypowiedzi zdań i wyrazów (np. powiedz ile słyszysz wyrazów w zdaniu: Idę do domu. Piję mleko. Dzieci mogą także odzwierciedlać np. klaśnięciem, ułożeniem odpowiedniej ilości klocków itp.)
powtarzanie ciągów słownych np. układu wyrazów (zegar-las-okno, ogród-drzewa-liście-jabłka-pestki) zapamiętywania i wygłaszania nazw pór roku, dni tygodnia oraz krótkich wierszyków
rozpoznawania określonego wyrazu w szeregu wyrazów o podobnym brzmieniu np. król-ul-sól-król-ból
różnicowania głosek, służą do tegonp. zagadki: "czy te dwa słowa są takie same: nos-noc"
wydzielania głosek ze słów. Na początku będzie to wyodrębnianie pierwszej głoski ze słowa np. samochód wiezie towary, których nazwy zaczynają się głoską - p (pomidory, pajace, półki itd) Jeśli zabawa nie sprawi dziecku trudności poproś w kolejnej zabawie o wyodrębnianie ostatniej głoski np. a
wydzielania głosek z trzygłoskowych słów np. sok (s-o-k), następnie przechodzimy do coraz dłuższych słów. Należy przestrzegać zasady, aby wymawiać krótko spółgłoski (d nie dy, m nie my)
łączenie głosek w słowa np. zgadnij, co powiedziałem: idziemy do p-a-r-k-u. Jeżeli dziecko ma trudności ze złożeniem głosek w słowo, powtarzamy dzieląc na sylaby: par-ku i prosimy o odgadnięcie słowa.
PRZYKŁADY ĆWICZEŃ USPRAWNIAJĄCYCH PERCEPCJĘ SŁUCHOWĄ:
Śpiewanie podanych wyrazów.
Segregowanie obrazków wg pierwszej głoski.
Opowiadanie treści odpowiednio dobranych obrazków z użyciem jak największej ilości słów zaczynających się od określonej głoski.
Reagowanie na wyraz rozpoczynający się na określoną głoskę.
Określanie (analiza) ilości: głosek i sylab w wyrazie podawanych ze słuchu.
Określanie (analiza) ilości wyrazów w zdaniu (od krótszych po dłuższe) podawanych ze słuchu.
Wydłużanie wyrazów przez dodawanie głoski na końcu wyrazu np. lis - lisy.
Podział wyrazów na głoski.
Podział wyrazów na sylaby : wyrazy dwusylabowe, wyrazy trzysylabowe, wyrazy wielosylabowe.
Tworzenie rytmu do określonego tekstu.
Rozpoznawanie głosek na początku i na końcu wyrazu np. ankieta, most itp.
Tworzenie sylab z określoną samogłoską.
Wyszukiwanie z obrazków wyrazu najdłuższego i najkrótszego.
Rozpoznawanie litery odpowiadającej usłyszanej głosce.
Pisanie ze słuchu sylab, wyrazów, zdań.
Różnicowanie dźwięczności:
a) wymawianie na zmianę głoski dźwięcznej i bezdźwięcznej np. b - p, g -k,
b) powtarzanie odczytywanych zestawień sylab, np. pa - ba, so - szo,
Segregowanie obrazków np. dotyczących właściwości dźwiękowych ich nazw: rozkładanie obrazków w szeregach wg. grup : s - sz, sz - cz, t - d, p - b, k - g .
Przekształcanie wyrazów przez zmianę głoski, np. mak - rak.
Dobieranie liter do słyszanych głosek, np. w wyrazach siano - świeca (si - ś).
Słuchowe odnajdywanie wyrazów: np. ul, rak, las w innych wyrazach.
Przeliterowywanie podanych wyrazów (od łatwych po trudne).
Ponadto:
Ćwiczenia kształtujące ogólną wrażliwość słuchu:
a) ćwiczenia rozwijające mowę i wzbogacające słownictwo:
wyjaśnianie znaczenia pojedynczych wyrazów w oparciu np. o ilustracje;
wyjaśnianie znaczenia zdań (czynności, stosunki przestrzenne i czasowe, związki logiczne);
układanie zdań z podanymi wyrazami;
wymienianie nazw zwierząt, roślin, przedmiotów znajdujących się wokół dziecka itp.
opowiadanie treści obrazków, historyjek obrazkowych;
próby samodzielnego wypowiadania się, opowiadania samodzielnie ułożonych historyjek itp.
b) odtwarzanie rytmu poprzez:
wyklaskiwanie, wystukiwanie;
rysowanie szlaczków w rytm uderzeń;
c) różnicowanie natężenia i źródła dźwięku;
d) rozpoznawanie dźwięków występujących w otoczeniu (z taśmy magnetofonowej, płyty lub z natury);
d) usprawnianie pamięci słuchowej przez:
utrwalanie ciągów słownych np. wierszy, rymowanek, dni tygodnia, nazwy miesięcy, wyrazów i zdań (od łatwiejszych po trudniejsze), cyfr, liczb itp.
zapamiętywanie i rozumienie treści opowiadań;
powtarzanie historyjek;
zapamiętywanie tekstów wierszy, piosenek, przysłów itp.
Ćwiczenia funkcji motorycznej
„Uwaga! Cienka linia”- chodzenie po narysowanej na chodniku linii, po krawężniku, itp.
„Ciuciubabka”- w tej powszechnie znanej zabawie doskonali się zmysł dotyku bowiem dłońmi rozpoznaje się ludzi i przedmioty.
„Piłka w górę”- zabawy z piłką lub balonem: podrzucanie, kozłowanie, przerzucanie z jednej ręki do drugiej
„Masażyki”- dziecko i dorosły na zmianę „rysują” sobie wzajemnie na plecach wzory, litery, itp. To dobry sposób również na relaks.
Nawlekanie na nitkę różnego rodzaju koralików, przewlekanie sznurowadeł w butach lub np. w podziurkowanej tekturce. Dziecko może także wrzucać te drobne elementy do plastikowej butelki o wąskiej szyjce.
„Rodzynkowe przyjęcie”- przyjemne z pożytecznym połączymy pozwalając dziecku np. ułożyć na tacy rysunek z rodzynków, które w nagrodę po skończonej zabawie będzie mogło zjeść.
„Mały Krawiec” - szycie prostymi ściegami, przyszywanie guzików. Z młodszymi dziećmi można urządzić konkurs, kto szybciej zapnie wszystkie guziki w płaszczu, nawijanie włóczki lub nici na szpulkę itp.
„Gry zręcznościowe” - gry w pchełki, bierki, kręgle, bilard stołowy, rysowanie patykiem po ziemi
„Picasso” - malowanie palcami obu rąk równocześnie lub na przemian, zamalowywanie dużych powierzchni farbami grubym pędzlem i wszelkie inne zabawy z farbami
„Kserokopiarka”- kalkowanie obrazków, rysowanie po śladzie, rysowanie szlaczków. Dzieci lubią także obrysowywać szablony, jednak wcale nie musimy ich samodzielnie wykonywać. Wystarczy sięgnąć po plastikowy kubek, deskę do krojenia czy inne przedmioty o ciekawym kształcie.
„Ciachu ciach”- cięcie nożyczkami po narysowanych liniach prostych i falistych, wycinanie rozmaitych form od łatwiejszych do bardziej skomplikowanych kształtów. Dzieci chętnie wykonują daną czynność, gdy ma ona swój cel, dlatego można poprosić je, np. o wycięcie z gazety przepisu kulinarnego czy kuponu konkursowego.
„Od kuleczki do kluseczki”- Modelowanie z plasteliny, modeliny, masy solnej. Dzieci wprost uwielbiają wspólne pieczenie ciasteczek, robienie klusek. Należy pozwolić im wałkować ciasto, ubijać pianę albo mieszać w kubku kisiel. To doskonała zabawa i jednocześnie świetne ćwiczenie paluszków.
„Gazetowa wojna”- zanim wyrzucimy do kosza stare gazety można je wykorzystać do ciekawych zabaw. Np. dziecko wraz z dorosłym zgniatają kartkę jedną ręką (raz lewą raz prawą) w małą kulę, którą mogą użyć jako amunicji w „papierowej wojnie”. Wygrywa ten, kto więcej razy trafi przeciwnika.
Zestaw ćwiczeń grafomotorycznych:
1. Ćwiczenia dużych grup mięśniowych i stopniowe przechodzenie do ćwiczeń kształtujących precyzyjne ruchy rąk.
2. Kreślenie dużych płynnych linii wykonywanych całą ręką i ramieniem, „leniwe ósemki" — Dennisona, kolorowanie dużych powierzchni, obwodzenie dużych konturów.
3. Ugniatanie różnego rodzaju materiału.
4. Kształcenie kontroli wykonywanych ruchów (wycinanki, wydzieranki, rysowanie po śladzie, po przerywanej linii, obrysowywanie przez kalkę, pogrubianie konturów, wypełnianie ich farbkami).
5. Zabawy ruchowe, ćwiczenia rozluźniające.
6. Usprawnianie małych grup mięśniowych dłoni i palców, ćwiczenia graficzne podnoszące poziom graficzny pisma od dużych powierzchni do miniatury.
7. Rysowanie znaków literopodobnych.
8. Pisanie szlaczków.
9. Obrysowywanie liter.
10. Kalkowanie liter.
11. Odwzorowywanie liter drukowanych , pisanych.
12. Kopiowanie całych wyrazów i zdań.
Ćwiczenia usprawniające precyzję ruchu rąk oraz koordynację wzrokowo-ruchową:
malowanie pędzlem i palcami
lepienie z gliny lub plasteliny
malowanie konturowych rysunków
kalkowanie obrazków
kreślenie lini w ograniczonym polu
rysowanie szlaczków i wzorków z elementów literopodobnych
Propozycje ćwiczeń percepcji, pamięci i koordynacji wzrokowo - ruchowej
Odwzorowywanie
kalkowanie, kolorowanie i graficzne przedstawianie szlaków, ornamentów i kompozycji przy użyciu szablonów;
odwzorowywanie figur, cyfr, liter - na wzorze, obok wzoru, zgodnie z zapamiętanym wzorem, bez wzoru;
korzystanie z zeszytów ćwiczeń wzory i obrazki M. Frostig;
rysowanie kompozycji za pomocą szablonów;
Wyszukiwanie
wyszukiwanie takich samych symboli graficznych (figur, liter, cyfr) w otaczającej dziecko rzeczywistości, na materiale proponowanym przez dorosłego;
wyszukiwanie par figur, liter, cyfr;
wyszukiwanie obrazków do wybranej litery, np. litera "d" - rysunek domu;
wyszukiwanie takich samych liter, sylab, wyrazów w rozsypankach, loteryjkach, układankach, dominach, w tle obrazka, w tekście;
wyszukiwanie symboli graficznych nienależących do podanego zbioru;
wyszukiwanie ukrytych na obrazkach figur, znaków, symboli;
wyszukiwanie symboli graficznych w plątaninach graficznych, labiryntach;
wyszukiwanie ze zbioru różnych sylab, wyrazów pozornie podobnych -niepasujących do grupy;
wyszukiwanie różnic w wyrazach o pozornie podobnym kształcie;
rozpoznawanie liter wśród zestawów innych liter;
wyszukiwanie na obrazku jak największej ilości elementów zaczynających się np. na głoskę a;
rozpoznawanie podobnych i odmiennych liter w wyrazach.
Wyodrębnianie
wyodrębnianie całości z tła (ukryte figury, litery, cyfry);
wyodrębnianie liter w wyrazach.
Różnicowanie
różnicowanie i układanie według różnych kryteriów: wielkości, kształtu, koloru, kierunku i położenia;
różnicowanie obrazków pozornie takich samych;
podział przedmiotów na grupy np. rośliny ,zwierzęta, owoce itp.
różnicowanie liter o podobnym kształcie (np. n - u, p - b - d);
różnicowanie kształtów literopodobnych;
Układanie wybranych symboli graficznych
układanki z pocztówek;
układanie pociętych liter;
układanie symboli graficznych według wzoru, z pamięci, bez wzoru;
układanie figur, liter, cyfr z części według wzoru, na wzorze, bez wzoru;
układanie symboli graficznych z elementów przyrodniczych, patyczków;
domina z figur, literowe, (układane w taki sposób, aby sąsiadujące symbole były identyczne);
układanie symboli graficznych według poleceń (np. na górze, na dole);
domina, loteryjki wyrazowe (układane w taki sposób, aby ostatnia litera pierwszego wyrazu była identyczna jak pierwsza litera wyrazu następnego);
rozsypanki sylabowe - układanie wyrazów z sylab;
rozsypanki wyrazowe - układanie zdań z wyrazów;
składanie pociętych obrazków wg wzoru;
składanie pociętych obrazków bez wzoru;
dopasowywanie części obrazków do całości;
składanie pociętych figur z papieru ( kwadrat, koło, trójkąt, romb).
składanie papieru orgiami;
układanie wzorów geometrycznych - tangram;
Porównywanie i uzupełnianie wskazanych symboli graficznych
porównywanie par obrazków, wskazywanie podobieństw i różnic;
porównywanie par wyrazów, wskazywanie i nazywanie różniących je liter;
uzupełnianie brakujących elementów na rysunkach, obrazkach;
uzupełnianie kształtów złożonych przez łączenie punktów, zamalowywanie, zakreślanie, kolorowanie pól oznaczonych symbolem;
uzupełnianie szlaczków przez dorysowywanie odpowiednich znaków;
uzupełnianie ciągów literowych według wzorów;
uzupełnianie zdań z lukami (wyszukiwanie brakujących wyrazów z rozsypanki);
uzupełnianie w wyrazach brakujących liter, sylab;
uzupełnianie brakujących znaków w literach;
uzupełnianie w tekście brakujących detali.
uzupełnianie braków na obrazkach;
układanie wyrazów np. scrabble;
uzupełnianie luk w tekście.
Segregowanie
segregowanie wybranych symboli graficznych według zaproponowanego kryterium (np. kształtu, wielkości, elementów składowych liter: litery z brzuszkami, liniami pionowymi, poziomymi, ukośnymi);
segregowanie wyrazów o takiej samej liczbie liter;
segregowanie zdań o takiej samej liczbie wyrazów;
segregowanie zdań pod względem kolejności;
segregowanie wyrazów z samogłoską, spółgłoską: w nagłosie (na początku), wygłosie (na końcu).
Percepcja stosunków przestrzennych
wzrokowe rozpoznawanie kierunku ułożenia strzałek, kształtowanie pojęć kierunku w górę, w dół, w prawo, w lewo, skośnie w lewy górny róg, skośnie w prawy dolny róg, itd.;
rozpoznawanie przedmiotów na obrazkach pokazywanych bardzo krótko. Układanie klocków typu „mozaika” wg wzoru. Odtwarzanie z pamięci uprzednio zaobserwowanych elementów oraz stosunków przestrzennych, jakie między nimi zachodziły;
różnicowanie położenia figur w przestrzeni
układanie figur z patyczków i klocków;
układanie obrazków po lewej i po prawej stronie.
Odtwarzanie z pamięci
zapamiętywanie i opowiadanie treści obrazka;
zapamiętywanie kolejności eksponowanych przedmiotów;
rysowanie z pamięci zapamiętanych wzorów;
historyjki obrazkowe -porządkowanie obrazków w kolejności;
zapamiętywanie i opowiadanie treści obrazka.
Pisanie
wyszukiwanie w przygotowanym tekście błędów literowych oraz skreślanie wyrazów niepotrzebnych;
przepisywanie krótkich tekstów;
pisanie z pamięci.
Czytanie
składanie sylab w sensowne wyrazy za pomocą suwaków prostych i zegarów i ich odczytywanie;
segregowanie podpisów;
dobieranie zdań do obrazków;
całościowe czytanie wyrazów (z rozsypanki wyrazowej i zdaniowej);
samodzielne układanie i odczytywanie zdań z rozsypanek;
samodzielne czytanie prostych tekstów;
dobieranie obrazków odpowiednich do treści zagadek;
rozwiązywanie rebusów, zagadek, krzyżówek.
POMYSŁY NA WSPOMAGANIE SFER ROZWOJU U DZIECI RYZYKA DYSLEKSJI
Rozwijanie percepcji słuchowej: |
|
Różnicowanie dźwięków: |
|
|
1) dziecko zamyka oczy lub odwraca się, a druga osoba uderza w jakiś przedmiot (np. Garnek, blat stołu) lub gra krótka melodie na instrumencie - należy zgadnąć, co jest źródłem dźwięku; 2) w ćwiczenie mona zaangażować rodzeństwo, kolegów: jedno dziecko woła jakiś wyraz, a drugie ma zgadnąć, kto wołał; 3) nagrywamy na kasetę magnetofonowa różne dźwięki, np. prace silnika, płacz dziecka, głosy zwierząt, mowę kogoś z rodziny, a dziecko rozpoznaje, co to za odgłosy; 4) dzieci dobierają się w pary; każda dwójka wybiera sobie dźwięk (mogą to być głosy zwierząt,np. „miau”), następnie pary rozdzielają się, stając w pewnej odległości. Gdy prowadzący powie „start”, dzieci z zamkniętymi oczami poruszają się do przodu, wydając ustalone wcześniej w dwójkach odgłosy. Zadaniem jest odnalezienie swojego partnera na podstawie dźwięku. Wygrywa ta para, która się najszybciej odszuka |
Odtwarzanie rytmu i innych struktur czasowych: |
|
|
1) wystukujemy na bębenku (mona także uderzać w blat stołu, spód garnka itp.) prosty rytm, a dziecko ma go wyklaskać lub wytupać, odłożyć tyle przedmiotów, ile było uderzeń, lub zapisać zasłyszany dziwek za pomocą kropek; 2) klaszczemy lub stukamy, a dziecko posuwa się do przodu tyle kroków, ile było klaśnięć; 3) klaszczemy lub stukamy; dziecko różnicuje siłę uderzeń, a następnie je zapisuje (mocne uderzenie mona np. zapisać jako „ -”, a słabsze jako „o”; |
Rozpoznawanie i naśladowanie dźwięków: |
|
|
1) pokazujemy obrazki ze zwierzętami; dziecko ma powiedzieć, co to zwierze i jakie wydaje dźwięki;2) naśladujemy dźwięki (tykanie zegara, odgłos tramwaju, śpiew ptaków, itp.), a dziecko wybiera właściwy obrazek spośród kilku znajdujących się na stole; |
Ćwiczenie słuchu fonematycznego: |
|
|
1) różnicowanie podobnie brzmiących słów: układamy przed dzieckiem pary obrazków, które możemy narysować lub wyciąć z gazety; nazwy przedstawionych przedmiotów w każdej parze powinny brzmieć podobnie np. „czapka”-„żabka”, „bucik”-„budzik”. Dziecko po usłyszeniu słowa ma wskazać odpowiedni obrazek. 2) wyszukiwanie określonych sylab w szeregu: wypowiadamy różne sylaby, a dziecko sygnalizuje (np. klaśnięciem) moment usłyszenia sylaby, która wcześniej z nim ustaliliśmy; 3) dziecko nasłuchuje sylab podobnie brzmiących (np. pa, ba, ka, ga), sygnalizując ich pojawienie się; 4) powtarzanie podobnie brzmiących słów: mówimy dziecku wyrazy, różniące się tylko jedna głoska (najlepiej bezsensowne, wymyślone przez nas, np.: „wary”-„fary”, „dok”-„tok”); 5) inny wariant poprzedniego ćwiczenia: wypowiadamy dwa tego typu wyrazy, a dziecko ma powiedzieć czy się różnią, a jeśli tak, to jaka litera. W tym zadaniu należy czasem powtórzyć to samo słowo (np. „woty”-„woty”, „doda”-„doda”), aby kształtować u dziecka czujność fonetyczna; 6) segregowanie obrazków wg pierwszej lub ostatniej głoski ich nazwy (możemy tu wykorzystać ilustracje z gazet lub książek); zadaniem dziecka jest np. wyszukać rysunki przedmiotów zaczynających się na literę „g”, kończących się na literę „b” itp. 7) reagowanie na wyraz zaczynający się określoną głoską: gdy dziecko usłyszy takie słowo, powinno klasnąć lub podskoczyć, 8) przygotowujemy zestaw ilustracji oraz litery odpowiadające pierwszej głosce ich nazwy, obrazki rozkładamy na stole. To ćwiczenie może mieć trzy wersje: a) prosimy dziecko aby znalazło obrazki których nazwa zaczyna się na literę np. „o" i równocześnie pokazujemy mu karteczkę z ta litera; b).mówimy nazwę głoski ale nie pokazujemy jej; c)pokazujemy napisaną literę, nie wymawiając jej nazwy. |
Ćwiczenie analizy i syntezy słuchowej: |
|
|
Podział zdania na wyrazy: 1) liczenie wyrazów w zdaniu (zaczynamy od krótkich zdań, przechodząc następnie do coraz bardziej złożonych); 2) powtarzanie określonych wyrazów: wypowiadamy zdanie, a dziecko ma powiedzieć jedno z stepujących w nim słów; utrudnieniem zadania będzie polecenie, by dziecko powtórzyło np. drugi wyraz tego zdania, najdłuższy wyraz, słowo zaczynające się na samogłoskę itp. 3) budowanie zdania z podanym wyrazem; układanie zdania o przedmiocie, który pokazujemy dziecku (np. o zabawce) Podział wyrazu na sylaby: Przygotowujemy zestaw obrazków przedstawiających przedmioty o dwusylabowych nazwach (np. auto, domek, lampa), a następnie: 1) wypowiadamy nazwę jednego z obrazków leżących przed dzieckiem, dzieląc ją dłuższą pauzą na sylaby (np. do---mek), zadaniem jest wymówienie tego słowa w całości (mona dodatkowo polecić dziecku, by podało liczbę w danym wyrazie) oraz pokazanie, jaki to przedmiot; 2) pokazujemy rysunek, a dziecko podaje jego nazwę, dzieląc ją następnie na sylaby; może pomagać sobie klaszcząc lub wystukując 3) mówimy tylko początkową sylabę wyrazu nazywającego jakiś przedmiot; dziecko ma odszukać odpowiedni obrazek i dopowiedzieć druga sylabę - np. mówimy „do…”, a dziecko szuka obrazka i dopowiada resztę wyrazu „…mek” 4) dziecko ma wyszukać wszystkie obrazki, których pierwsza sylaba to np. „ba” (balon, baton, baba), „ko” (kosa, koza, kotek, koło) 5) dziecko dzieli na sylaby nazwy przedmiotów z najbliższego otoczenia np., okno. stołek, 6) możemy zaangażować do ćwiczeń cała grupę: dzieci siedzą w kole i rzucają do siebie piłka, wywołując imiona. Rzucający piłkę wymawia tylko początek imienia np „Zo...”, reszta kończy chórem „...sia” (zamiast imion dzieci mogą wymyślić sobie zabawne pseudonimy i wywoływać się przy ich użyciu). Gdy dziecko dobrze opanuje analizę i syntezę wyrazów dwusylabowych, możemy przejść do słów trzy- a następnie czterosylabowych, wykonując takie same ćwiczenia, jak z dwusylabowymi; dodatkowo możemy wymieszać obrazki tak, by były wśród nich przedmioty o nazwach dwu-, trzy-, cztero i więcej sylabowych, a dziecko ma je posegregować zależnie od liczby sylab. |
|
Rozpoznawanie sylab: 1) przygotowujemy sylaby napisane odręcznie bądź wycięte np. z gazet a) podobne - np. „pa”, „po”, „pu”, „pe”, „py”, „pi” b) różne, np.: „sa”, „la”, „ko”, „te”, „pi”; rozkładamy przed dzieckiem sylaby z danej grupy, a następnie wypowiadamy po jednej - dziecko wyszukuje ją spośród pozostałych; 2) różnicowanie sylab podobnych: umawiamy się z dzieckiem, że gdy usłyszy daną sylabę (np. „ba”), podniesie rękę lub zastuka; następnie mówimy podobne sylaby np. „pa”, „ga”, „da”, „ba”; |
Podział na głoski: (ćwiczenia rozwijające także słuch fonematyczny) |
|
|
1) wypowiadamy słowo, a dziecko ma powiedzieć, jaka literę słyszy: a) na początku wyrazu (np. aka, ada, eta, as, oda, ) - wyrazy rozpoczynające się samogłoska, b) na początku wyrazu (np. bot, dok, wod, jod) - wyrazy rozpoczynające się spółgłoska, c) na końcu (wot, gog, jod ) - spółgłoski, d) na końcu wyrazu (deda, ala, ele) - samogłoski, e) w środku wyrazu ((hok, kom, dok) - samogłoski, f) w środku wyrazu (hik, wik, gik) - spółgłoski. |
Należy zachować powyższą kolejność ćwiczeń i przechodzić do następnego etapu dopiero po opanowaniu poprzedniego. Jeśli dziecko nie radzi sobie z wyrazami trzyliterowymi, zaczynamy od sylab. Jeśli dziecko ma trudności z rozróżnieniem nagłosu i wygłosu lub śródgłosu mona przeciągać te literę, która chcemy by dziecko wymieniło - mówimy wtedy np. Ooo - la (Ola). |
|
|
2) dziecko pisze ze słuchu spółgłoski, samogłoski lub sylaby, które dyktujemy pojedynczo; 3) mówimy dziecku wyraz, literując go np. „o-k-o”, a ono ma powiedzieć, jakie to słowo. Zaczynamy od słów łatwych, trzyzgłoskowych np. oko, las; 4) przygotowujemy obrazki o trzyliterowych nazwach, które wypowiadamy literując (np. „o-ko”), a dziecko wskazuje, o jaki obrazek chodzi; 5) polecamy dziecku wybrać obrazek, którego nazwa rozpoczyna się na dana głoskę np. „o”, (należy przygotować większą liczbę obrazków, o nazwach zaczynających się różnymi literami); 6) dziecko reaguje np. klaśnięciem lub podniesieniem reki, jeśli obrazek, który mu wskażemy, rozpoczyna się na wcześniej ustalona głoskę; 7) przygotowujemy pary obrazków, których nazwy różnią się tylko jedna głoska (tzw. Fonemy opozycyjne), np. kosa-koza, buty-budy, kos-koc; wskazujemy dziecku, a ono ma je nazwać. |
Sytuacje można odwrócić - wtedy my nazywamy rysunki leżące na stole, a dziecko będzie je pokazywać; 8) podajemy dziecku wyraz - np. zupa, osa, polecając mu zamienia ostatnia głoskę na inna np. na „y; 9) wypowiadamy słowo - np. kot, dom, a dziecko ma utworzyć inne, rozpoczynające się na pierwsza literę tego słowa (tu: k lub d). 8. Rozwijanie percepcji wzrokowej |
Ćwiczenia na materiale obrazkowym |
|
Wyszukiwanie różnic miedzy obrazkami: jeśli nie mamy dostępu do gotowych zadań, możemy sami narysować dwa obrazki, różniące się jedynie pewna liczba drobnych szczegółów. Wyszukiwanie przedmiotów: przez krótka chwile pokazujemy dziecku obrazek, który następnie chowamy, a dziecko ma wymienić przedmioty, które zdążyło na nim zaobserwować (mona utrudnić zadanie polecając zaobserwować tylko te przedmioty, które rozpoczynają się na jakaś literę np., p, s). Mona tu wykorzystać jakakolwiek ilustracje z książki lub czasopisma, na której znajduje się duo różnych przedmiotów, Składanie całości z części: dajemy dziecku pocięty na części obrazek (może to być np. stara pocztówka), który ono składa w całość. Urozmaicenie tego ćwiczenia: na kartce papieru wielkości pociętego obrazka rysujemy kreski, według których go podzieliliśmy (kontury poszczególnych elementów, do których dziecko ma dopasować fragmenty rysunku). Początkowo tniemy na dwie części, zwiększając liczbę elementów, gdy dziecko opanuje poziom wcześniejszy. |
|
Odwzorowywanie: szlaczków i wzorów; rysujemy dziecku szlaczek, który przerysowuje mając go przed sobą./ Dobieranie jednakowych obrazków: *można tu wykorzystać karty „Piotruś”, domina obrazkowe, gotowe rysunki znajdujące się programach komputerowych - jeśli nie mamy dostępu do komputera, możemy narysować dwa takie same obrazki lub kserować. Pokazujemy dziecku rysunek, a jego zadaniem jest wyszukać identyczny wśród wielu leżących na stole. Jeśli mamy więcej par jednakowych obrazków, możemy zagrać z dzieckiem w następujący sposób: odwracamy karty ilustracja do spodu, każdy wyciąga jedna i szuka pary do niej, ciągnąc po jednym obrazku; jeśli nie jest to obrazek do pary, odkłada go z powrotem na to samo miejsce; w tym czasie druga osoba przygląda się, jaki rysunek i skąd wyciągnął przeciwnik (jeśli jest to obrazek pasujący do jego, to w następnej kolejce może go pociągnąć, jeśli nie pasuje - wie jakie miejsce ominąć); wygrywa ta osoba, która zbierze więcej par rysunków. |
|
|
Domina obrazkowe możemy wykonać wycinając kilkanaście prostokątów z papieru i rysując lub wyklejając na nich ilustracje zgodnie z zasada obowiązująca przy tradycyjny domino. Uzupełnianie brakujących elementów w rysunkach: jeśli nie znajdziemy takich gotowych ćwiczeń, możemy sami narysować dwa obrazki przedstawiające ten sam przedmiot, z tym że w jednym z nich powinno brakować jakiś elementów, które dziecko ma odnaleźć w drugim i dorysować (np. dwa bałwanki - jednemu z nich może brakować nosa, guzika itp.) Odtworzenie z pamięci pokazanych wcześniej dziecku przedmiotów i wskazanie po krótkiej przerwie miejsca na którym le7ały: wykorzystujemy jakiekolwiek przedmioty, np. zabawki, kredki, książki, guziki. Dziecko przygląda się kilku rozłożonym na stole przedmiotom, następnie zamyka oczy; w tym czasie zmieniamy układ przedmiotów, lub dodajemy cos albo chowamy; następnie dziecko ma przyjrzeć się ponownie przedmiotom, zaobserwować zmianę, ułożyć je w pierwotnym porządku i powiedzieć, co przybyło lub ubyło. |
Ćwiczenia na materiale geometrycznym:
Różnicowanie w układzie figur geometrycznych pod względem kształtu, koloru i wielkości: dajemy dziecku różne figury geometryczne (mona je wyciąć z papieru kolorowego), polecając posegregować je według jednej cechy np. kształtu, wielkości, koloru, lub według kilku cech - np. „znajdź wszystkie czerwone kwadraty”. Możemy także pokazać dziecku pewna figurę i poprosić, by wyszukało wśród swoich taka sama.
Szukanie figury w otoczeniu dziecka: pokazujemy dziecku figurę geometryczna np. wycięta z papieru i polecamy odnaleźć w otoczeniu przedmiot, który jest taka sama figura np., prostokąt-stół.
Odwzorowywanie: dziecko układa z figur wzór, który mu pokażemy (np. wieża, piramida, domek, ciuchcia). Zaczynamy od prostych, kilku elementowych wzorów, przechodząc stopniowo do bardziej skomplikowanych. Ćwiczenia można prowadzić przy pomocy figur płaskich lub sześciennych klocków z różnokolorowymi ściankami (np. każdy ma 2 ścianki w kolorze czerwonym, 2 w kolorze białym i 2 biało-czerwone - kwadrat dzielimy po przekątnej na dwa trójkąty).
Dzielenie większej figury na mniejsze: wycinamy kwadrat z papieru; dziecko ma go pociąć na mniejsze kwadraciki a następnie może komponować z niego nowe całości według wzoru, który mu pokażemy.
Dobieranie do konturów figur geometrycznych takich samych figur: rysujemy na kartce kilka kształtów (np. kwadrat, prostokąt, trapez); dodatkowo wycinamy z papieru różne figury takiej samej wielkości, jak te narysowane. Zadaniem dziecka jest nałożyć figurę na odpowiadający jej kontur.
Graficznie odtwarzanie krótko eksponowanej figury: pokazujemy kształt (np. wycięty z papieru). Dajemy czas na jego zapamiętanie, po czym chowamy, a dziecko ma narysować figurę z pamięci .
Scalanie figur: wycinamy różne figury, przecinamy je na pół, polecając dziecku ułożyć z tych części całe kształty.
Wyodrębnianie figur: rysujemy na kartce przecinające się figury; dziecko ma odnaleźć i nazwać wszystkie znajdujące się na obrazku kształty.
Ćwiczenia na materiale literowym:Podobne do poprzednich z tym, e zamiast figur geometrycznych używamy liter. Wszystkie pomoce potrzebne do ich przeprowadzenia równie możemy wykonać sami.
Dobieranie par jednakowych liter, segregowanie: wycinamy litery (z gazet lub narysowane wcześniej przez nas samych ręcznie bądź na komputerze), prosimy dziecko, by dobrało: kształtem/ kolorem/ duże do małych/ pisane do drukowanych itp. (możemy tworzyć różne kategorie doboru).
Utrwalenie kształtów liter: lepienie liter z plasteliny, modeliny, gliny (ćwiczenie rozwija także sprawność manualna).
Wyszukiwanie identycznych sylab, segregowanie sylab: wycinamy sylaby z papieru lub gazet, a dziecko wybiera takie same, bądź różniące się jedna litera np.: ba-bi.
Segregowanie wyrazów: szukanie wyrazów: takich samych/ o jednakowej liczbie sylab, liter/ z samogłoska w środku/ z określona spółgłoska itp.
Dobieranie wyrazów: łączenie słów tak, aby każde następne różniło się od poprzedniego tylko jedna litera np. noc-nos kot-kto. Wyszukiwanie w rozsypankach wyrazowych takich samych wyrazów, począwszy od prostych, jednosylabowych, a do wielosylabowych (słowa piszemy lub drukujemy na małych karteczkach)
Podział zdań na wyrazy: pocięcie i ponowne złożenie napisanego wcześniej zdania.
Dobieranie zdania do obrazka: wybieramy ilustracje z książki lub gazety (obrazek musi być przejrzysty) i układamy kilka zdań, z których tylko jedno jest prawidłowym opisem tego, co znajduje się na rysunku; dziecko ma wybrać właściwy opis.
Układanie zdań przy pomocy rozsypanki literowej lub sylabowej: przygotowujemy litery lub sylaby, a dziecko układa zdanie lub wyraz, który mu podyktujemy.
Szukanie takich samych liter: rysujemy tablice z literami (kilka lub kilkanaście liter na kartce) oraz te same literki na pojedynczych kartonikach; prosimy dziecko by nakryło poszczególne litery na planszy kartonikami z takimi samymi znakami.
Różnicowanie literek o podobnym kształcie: piszemy na kartce podobne litery np. p, g, lub b, d, lub m, n (powinny być porozrzucane po całej kartce), a w górnym rogu umieszczamy jedna spośród napisanych i polecamy dziecku zakreślić na kartce wszystkie litery takie same jak ta w rogu kartki.
Wyodrębnianie liter w wyrazach: dziecko podkreśla we fragmencie tekstu np. Wszystkie litery „a”.
Rozwijanie sprawności manualnej
Ćwiczenia manualne - pomogą usprawnić małe ruchy reki: nadgarstka, dłoni i palców.
1. Nawlekanie koralików, przewlekanie sznurków lub tasiemek przez otwory w przedmiotach.
2.Zbieranie drobnych elementów (np, groch, gorczyca) początkowo dwoma palcami, następnie peseta.
3.Lepienie z gliny, plasteliny lub modeliny prostych kształtów: kulek, wałków, miseczek, grzybków itp. W miarę postępów tworzenie form bardziej skomplikowanych (np. Ludzików), wymagających różnicowania wielkości i doklejania kształtów - najpierw na podstawie przygotowanych przez nas modeli, później z wyobraźni. Ostatnia faza jest lepienie liter.
4.Malowanie palcem maczanym w farbie, a potem pędzlem czy kredka, różnych form kolistych i spiralnych (kół, baloników, jabłuszek, piłeczek, ślimaków, kłębuszków itp.), początkowo na papierze o dużym formacie, stopniowo na coraz mniejszym. Należy przy tym zwrócić uwagę, aby okrężne ruchy reki miały kierunek przeciwstawny ruchowi wskazówek zegara, czyli zgodny z kierunkiem pisania wielu liter (np. e, d). Dzieciom o słabszej sprawności manualnej mona narysować szlaczek ołówkiem i polecić malowanie po śladzie,
5.Wydzieranie i wycinanie kształtów z bibuły, papieru kolorowego i innych materiałów, a także
rozdzieranie i rozcinanie papieru wzdłuż narysowanych linii prostych, ukośnych, łamanych i falistych.
6.Naśladowanie gry na pianinie; odtwarzanie dźwięków kropel deszczu zróżnicowanymi uderzeniami (ulewny-drobny deszcz).
7.Ugniatanie kulek z papieru, bibuły, waty i wyklejanie z nich obrazków (np. bałwanka z kuleczek z waty).
8.Szycie - przekłuwanie papieru igła z nitka w miejscach oznaczonych punktami.
9.Tworzenie różnych kompozycji za pomocą stempli (możemy je kupić albo wykonać samodzielnie np. z połówek ziemniaka, na których wykrawamy różne kształty).
Ćwiczenia grafomotoryczne.
Ćwiczenia rozmachowe - pomogą dziecku rozładować zbyt duże napięcie mięśni ramienia i przedramienia.
1.Kreślenie dużych, płynnych, swobodnych ruchów kształcie fal, kół, ósemek itp. - w
powietrzu, kreda na tablicy, pędzlem czy węglem na dużych arkuszach, palcem lub patykiem na tacach z sypkim materiałem (np. piaskiem), kredkami na kartkach.
2.Pogrubianie konturów (obwodzenie po śladzie) przy użyciu pędzla, kredki, patyka.
3.Zamalowywanie dużych płaszczyzn (kartony, arkusze szarego papieru, gazety) i obrazków konturowych farbami, kreda lub węglem. Ruchy mogą być pionowe albo poziome, ale zawsze z zachowaniem kierunku od lewej do prawej i z góry do dołu.
Ćwiczenia usprawniające mięśnie dłoni i drobne mięśnie palców.
1.Zamalowywanie lub kreskowanie rozmaitych konturów (liniami poziomymi, pionowymi lub ukośnymi zawsze w kierunku od lewej do prawej). Wypełnienie konturów linia cięgła w kształcie spiral lub kłębuszków.
2.Kopiowanie rysunków przez kalkę - wodzenie ołówkiem po wzorze, a potem malowanie kredkami w obrębie konturu.
3.Pogrubianie konturu (małe obrazki, szlaczki) ołówkiem, kredkami, flamastrami.
4.Prowadzenie kreski miedzy dwiema liniami szerzej ustawowymi w stosunku do siebie(np. wędrówka w labiryncie).
Ćwiczenia płynnych, rytmicznych, ciągłych i pulsujących ruchów pisarskich .
1.Obrysowywanie szablonów od wewnątrz oraz zewnętrznie
2.Rysowanie szlaczków (mazakiem, kredka) w liniaturze najpierw szerszej, potem odpowiadającej liniaturze zeszytu. Kolejne etapy to: 1) wodzenie po gotowym wzorze, 2) dokańczanie zaczętego wzoru, 3) odwzorowywanie szlaczków, 4) rysowanie szlaczków z pamięci po uprzednim przyjrzeniu się im, 5) samodzielne rysowanie różnorodnych wzorów.
3.Łączenie wyznaczonych punktów linia cięgła - może to być łączenie cyferek od najmniejszej do największej (po połączeniu powinien powstać kontur zaplanowanego przedmiotu np. Dom, samochód).
Praca korekcyjno - kompensacyjna będzie obejmowała:
Ćwiczenia rozwijające sprawność językową i komunikacyjną:
swobodne wypowiedzi na różne tematy;
luźne rozmowy;
dzielenie się wrażeniami z przeżytych sytuacji;
nazywanie przedmiotów, cech, czynności, kolorów, części ciała u siebie i u osoby naprzeciw
opowiadanie treści obrazków, historyjek obrazkowych;
układanie zdań z podanymi wyrazami, kończenie zdań;
prezentowanie piosenek, wierszy, bajek, żartów, zabawa w konferansjera;
rozwiązywanie oraz układanie zagadek;
wymienianie największej liczby wyrazów: nazw zwierząt, mebli, wyrazów
Ćwiczenia rozwijające sprawność grafomotoryczną:
ćwiczenia rozmachowe mięśni rąk:
kreślenie w powietrzu dużych, płynnych, swobodnych ruchów w kształcie fal, koła, ósemek
zamalowywanie dużej dowolnej powierzchni
zamalowywanie określonej powierzchni
pogrubianie konturów czyli obwodzenie po śladzie linii pojedynczych szlaków, obrazów konturowych przy zastosowaniu mazaków itp.
ćwiczenia usprawniające mięśnie dłoni i drobne mięśnie palców
zamalowywanie małych przestrzeni kredkami np. konturów otrzymanych z obrysowania szablonów, obrazków w kolorowankach
kreskowanie- wypełnianie kształtów kropkami, kółkami oraz liniami poziomymi, pionowymi i skośnymi
wypełnianie różnych konturów linią ciągłą tworząc spirale, kłębuszki
kopiowanie rysunków - wodzenie po wzorze przez kalkę techniczną
pogrubianie konturu - czyli wodzenie po wzorze np. po liniach pojedynczych zbliżonych do szlaczków, po konturach obrazków
rozwiązywanie i tworzenie własnych labiryntów
ćwiczenia płynnych, rytmicznych, ciągłych i postępujących ruchów pisarskich
obrysowywanie szablonów - od wewnątrz i od zewnątrz
rysowanie szlaczków w liniaturze szerszej a potem w liniaturze zeszytu
rysowanie po śladzie obrazków i znaków graficznych
odwzorowywanie szlaczków wg. wzoru
próby odtwarzania eksponowanych wzorów z pamięci
samodzielne rysowanie różnorodnych wzorów
łączenie kropek liniami - tworzenie obrazków kończenie rysunków i wykonywanie zagadek rysunkowych
Ćwiczenia rozwijające spostrzeganie wzrokowe:
różnicowanie, porównywanie, wyodrębnianie różnic i podobieństw
dostrzeganie istotnych cech, szczegółów
wyszukiwanie kształtów podobnych figur geometrycznych
segregowanie według różnych zasad doboru
tworzenie składanek według wzoru, loteryjek, domin
dobieranie do pary figury konturowej i pełnej
obwodzenie konturów figur kredką, pogrubianie, kalkowanie
zamalowywanie wnętrza konturu
obrysowywanie szablonów
„ odczytywanie” figur ze złożonych układów
nakładanie figur na siebie
uzupełnianie figur brakującymi elementami
tworzenie kompozycji w formie wzorków, szlaczków
Zabawy usprawniające motorykę aparatu artykulacyjnego w przedszkolu
Zabawy ćwiczące ruchy szczęk
Leniuszek - Podczas słuchania opowiadania o tytułowym chłopcu, który w ciągu całego dnia i różnych zajęć ziewał dzieci wielokrotnie naśladuję czynność ziewania z językiem leżącym nieruchomo na dnie jamy ustnej. Opowieść nauczyciel może dowolni e wydłużać wprowadzając nowe elementy.
Szuflada - Mocne wysuwanie szczęki do przodu i cofanie do pozycji wyjściowej ( nie stosować przy przodozgryzie).
Krokodyl - w trakcie zabawy w naśladowanie różnych zwierząt ( patrz też niżej) krokodyla możemy zobrazować ruchami szcz ęk - szeroko otwarta buzia z uwidocznionymi zębami wykonuje - kłapanie paszczą - .
Żarłok - ten sam ruch jak wyżej można ubarwić opowieścią o człowieku, który chciał wszystko, co spotka zjeść. W takim pr zypadku ruchy szczęk nie uwidaczniają zębów - jak przy bezgłośnym - am - .
Na pastwisku - Mając zamknięte wargi dzieci naśladują żucie trawy przez krowy wykonując ruchy we wszystkich kierunkach. Zabawę można łączyć z czworakowaniem i ćwiczeniami dźwiękonaśladowczymi.
Śpiewak - Dzieci, słuchając nagrania lub śpiewu utworu wokalnego z długimi wokalizami, otwierają szeroko buzię naśladują c śpiewaka. Język leży nieruchomo na dnie jamy ustnej. Gdy nauczyciel nagle przerywa utwór dzieci szybko zamykają buzie.
Zabawy ćwiczące ruchy warg
Sekret - nic nie powiem - dzieci mocno zaciskają rozciągnięte wargi. Tu wskazana opowieść o dziewczynce, która mocno strzegła jakiegoś sekretu i na kolejne pytania różnych spotkanych osób, odpowiadała - nic nie powiem i zaciskała wargi.
Ćwiczymy uśmiechy - dzieci maksymalnie oddalają kąciki ust od siebie pokazując zęby (zęby trzonowe zaciśnięte). Można op owiedzieć o konkursie zwierząt na najpiękniejszy uśmiech itp.
Rybka4 - dzieci powolnie otwierają i zamykają wargi tworzące kształt koła; jakby bezgłośnie mówiły - po - ,
Całuski - posyłanie sobie nawzajem całusków. Nauczyciel zwraca uwagę, czy przy głośnych cmoknięciach w powietrze wargi s ą ściągnięte w ryjek.
Zły pies - dzieci szczerzą zamknięte zęby obnażając je tak, aby dziąsła były widoczne. Mogą temu towarzyszyć złowrogie w arczenia. Nauczyciel może wymyślić też opowieść o tym złym psie, w trakcie której dzieci naśladują jego warczenie.
Króliczki5 - dzieci ściskają i wysuwają wargi mocniej niż przy [u]. potem przesuwają tym pyszczkiem w prawą i lewą stron ę; należy zwracać uwagę, by nie ruszały szczęką, a wargami, choćby ruchy były minimalne. Pozycja, jak przystało na królika - kuczna. Inną miną królika z zakresu ćwiczeń warg jest zagryzanie dolnej wargi górnymi zębami lub - trudne!- unoszenie wargi górnej przy zaciśniętych szczękach, aby widoczne były tylko zęby górne. Utrzymując taka minę można pokicać jak króliki.
Koty - przy zabawie ruchowej naśladującej ruchy kota dzieci mogą trzymać między wargami (ale nie zębami !) plastikowe sł omki - wąsy. Dla utrudnienia ćwiczenia zwiększamy ciężar słomek obciążając ich końce plasteliną. Tę zabawę w koty można łącz yć z ćwiczeniami języka - koty się oblizują , zlizują mleko z miseczek - dłoni, mlaskają, ziewają.
Konik i woźnica - dzieci w parach biegają po sali w rytm melodii. W przerwach między akompaniamentem koniki parskają a w oźnica cmoka, by konik biegł dalej. 6 Inna wersja bez akompaniamentu - koniki kląskają naśladując odgłos kopyt, woźnica woła prrr.
Usta zaglądają do brzucha7 - dzieci wciągają usta w głąb jamy ustnej.
Zawody - dwoje dzieci stojących naprzeciw siebie trzyma kartkę papieru między wargami ( nie zębami) i każde ciągnie w sw oją stronę. Inna konkurencja - dzieci na wyścigi zjadają z talerzyka chrupki posługując się tylko wargami.
Smutny i wesoły pajac - dzieci próbują na sygnał naśladować minę wesołego i smutnego pajaca ( uśmiech i - podkówka - ). Dob rze jest posługiwać się przy tym schematycznymi ilustracjami.
Ptaszki - jeśli naśladujemy zwierzęta w serii mogą wystąpić też ptaszki, które robiąc dzióbek ( wargi mocno ściągnięte i wysunięte do przodu silniej niż przy [u]) lekko go otwierają jak po ziarenko, gwiżdżą fiu, fiu i naśladują dziobanie tym wysuniętym dzióbkiem.
Baloniki - dzieci nabierają dużo powietrza i zatrzymują je w wydętych policzkach. Na hasło - pękł - - przekłuwają palcam i balonik. Słychać odgłos pękania.
Zabawy ćwiczące ruchy języka
Malarz - dzieci naśladują malarza, który pędzlem maluje różne kształty. Język to pędzel. Nauczyciel daje hasło zabawy np . - kropki - - dzieci naśladują malowanie czubkiem języka kropek. Za chwilę zmiana wzoru na kreski, kółeczka itp.
Sufit - podłoga - znana zabawa w wersji wykorzystującej zamiast palca - język. Inna wersja - okno - drzwi - , gdy dzieci s iedzą jednym bokiem w kierunku drzwi, a drugim w kierunku okna. Zabawa ćwiczy trudny ruch kierowania języka do góry i w stro nę kącików ust.
Kotki - w połączeniu z poprzednim ćwiczeniem o tej samej nazwie - kotek oblizuje się (czubek języka okrąża szeroko otwar te wargi) , mlaska , naśladuje zlizywanie mleczka z talerzyka itp. Sachajska proponuje, by dzieci naśladowały kotka w czacie słuchania wiersza - Chory kotek - po każdej wymienionej potrawie.
Zziajany piesek - dzieci naśladują zmęczonego psa, który oddycha głośno z językiem mocno wysuniętym na brodę.9 Opowiadaj ąc dzieciom o psie można wplatać elementy z innych ćwiczeń - pies je, zlizuje językiem, szczerzy zęby, gryzie coś, ziewa, m laska itp.
Czyszczenie zębów - język czyści ( dzieci szoruje czubkiem języka) po kolei zęby górne od strony wewnętrznej i zewnętrzn ej , a następnie zęby dolne też z obu stron. Tę zabawę łączymy z ćwiczeniami mięśnia okrężnego ust naśladującymi płukanie bu zi wodą. Dzieci nabierają powietrze w policzki, - przelewają - je kilkakrotnie z jednej strony na drugą i wypuszczają. Toalet a zakończona.
Liczenie zębów - dzieci, tak jak przy liczeniu jakichś przedmiotów, dotykają czubkiem języka kolejnych zębów. To samo m ożna robić na polecenie - sprawdźcie czy macie wszystkie ( nowe) zęby - bądź - sprawdźcie językiem, czy nie macie dziurki w zębach - .
Broda i wąsy - podobne ćwiczenie. Dzieci sprawdzają językiem wyciągając go mocno w górę i w dół czy nie rośnie im broda i wąsy.
Małpa - zabawa z serii naśladowania zwierząt. Dzieci wprowadzają język między górną wargę, a górne zęby lub między dolną wargę a dolne zęby. Z taką miną biegają i skaczą jak małpki.
Jaszczurka - kilka płatków kukurydzianych leży na talerzyku. Dziecko ma je wszystkie zebrać posługując się tylko czubkie m języka. Na ilustracji pokazujemy dzieciom długie języki jaszczurek ( ewentualnie węża lub żaby).
Cukierek - dzieci wypychają raz jeden raz drugi policzek ostrym czubkiem języka udając, że trzymają w buzi landrynkę. Ko lega może sprawdzić twardość - cukierka - dotykając go przez policzek.
Język na defiladzie10 - Nauczyciel liczy głośno do czterech. Dzieci wykonują energiczne ruchy języka kolejno na górną wa rgę, do lewego kącika ust, na dolną wargę i do prawego kącika.
Podrap się po podniebieniu - po wyjaśnieniu dzieciom, gdzie jest podniebienie pokazujemy jak czubek języka delikatnie j e - drapie - .
Sztuczki - robimy z języka - łyżeczkę - (unoszenie przodu i boków języka), - rurkę - , przez którą można wydychać powietrze, - górkę - ( czubek języka zaczepiony o dolne zęby,środek się wybrzusza).
Zabawy ćwiczące podniebienie miękkie
Chory miś - nauczyciel opowiada o chorym misiu. Dzieci ilustrują to opowiadanie, kaszleniem przy wysuniętym na brodę j ęzyku, kichaniem i wreszcie chrapaniem na wdechu i wydechu, gdy chory miś zasypia po przyjęciu leków.
Przeciągi - Dzieci szeroko otwierają buzię i w takiej pozycji próbują wciągać powietrze nosem, a wypuszczać ustami.
ADHD
Zaburzenia koncentracji uwagi:
• dziecko nie jest w stanie skoncentrować się na szczegółach podczas zajęć szkolnych, pracy lub podczas wykonywania innych czynności,
popełnia błędy wynikające z niedbałości,
• często ma trudności z utrzymaniem uwagi na zadaniach i grach,
• często wydaje się nie słuchać tego, co się do niego mówi,
• często nie stosuje się do podawanych kolejno instrukcji i ma kłopoty z dokończeniem zadań szkolnych i wypełnianiem codziennych obowiązków, jednak nie z powodu przeciwstawiania się lub nie zrozumienia instrukcji,
• często ma trudności ze zorganizowaniem sobie pracy lub innych zajęć,
• nie lubi, ociąga się lub unika rozpoczęcia zajęć wymagających dłuższego wysiłku umysłowego /nauka szkolna, odrabianie zajęć domowych/,
• często gubi rzeczy niezbędne do pracy lub innych zajęć,
• łatwo rozprasza się pod wpływem zewnętrznych bodźców,
• często zapomina o różnych codziennych sprawach.
Nadruchliwość:
• dziecko ma często nerwowe ruchy rąk lub stóp bądź nie jest w stanie usiedzieć w miejscu,
• wstaje z miejsca w czasie lekcji lub w innych sytuacjach wymagających spokojnego siedzenia,
• często chodzi po pomieszczeniu lub wspina się na meble w sytuacjach, gdy jest to zachowanie niewłaściwe - w szkole, w domu,
• często ma trudności ze spokojnym bawieniem się lub odpoczywaniem,
• często jest w ruchu.
Impulsywność:
• często wyrywa się z odpowiedzią zanim pytanie zostanie sformułowane w całości,
• często ma kłopoty z zaczekaniem na swoją kolej,
• często przerywa lub przeszkadza innym /np. wtrąca się do rozmowy lub zabawy/,
• często wypowiada się nadmiernie bez uwzględnienia ograniczeń społecznych.
Dla stwierdzenia istnienia ADHD, istnieją dokładne kryteria :
• wskazujące, ile z powyższych objawów musi wystąpić,
• stwierdzające początek objawów przed 7 r. ż.,
• podkreślające stałość wzorca zachowań i jego powtarzalność przez szereg lat,
• wskazujące, iż objawy muszą istotnie zaburzać funkcjonowanie społeczne lub szkolne dziecka,
• podkreślające, iż objawy muszą ujawniać się w różnych środowiskach /szkoła, dom/,
• wykluczające występowanie u dziecka przetrwałych zaburzeń rozwojowych, chorób psychicznych i innych zaburzeń psychicznych /zaburzenia nastroju, lękowe, dysocjacyjne lub nieprawidłowa osobowość/.