CIA

ŁO CHRYSTUSA

Wed

ług Nowego Testamentu Ciało Chrystusa odgrywa bardzo ważną rolę w tajemnicy odkupienia. Lecz samo

wyra

żenie „Ciało Chrystusa" posiada wiele znaczeń. Określa się nim albo indywidualne ciało Jezusa, albo Jego Ciało

eucharystyczne lub wreszcie to Cia

ło, którego członkami my wszyscy jesteśmy i którym jest Kościół.

I. CIA

ŁO INDYWIDUALNE JEZUSA

1.

Jezus w swym

życiu cielesnym.

Jezus dzieli

ł z nami nasze cielesne życie. Ten zasadniczy fakt ukazuje się na

ka

żdej stronicy Nowego Testamentu. Według ciała — jak mówi Paweł — pochodził z patriarchów, z pokolenia

Dawida

(Rz 1,3

;

Rz 9,5)

; narodzi

ł się z Niewiasty

(Ga 4,4)

. W Ewangeliach rzeczywisto

ść Jego ludzkiej natury jest

widoczna na ka

żdym kroku, tak że nie ma nawet żadnej potrzeby, by wspominać wyraźnie Jego ciało: odczuwa

*g

łód

(Mt 4,2 paral.)

, zm

ęczenie

(J 4,6)

, pragnienie

(J 4,7)

, *senno

ść

(Mk 4,38)

, *cierpienie. By lepiej uwydatni

ć

realno

ść tych rzeczywistości, Jan mówi raczej o fizycznym *ciele Jezusa

(por. J 1,14)

, rzucaj

ąc nawet klątwę na tych,

którzy by przeczyli prawdzie o „przyj

ściu Jezusa w fizycznym ciele"

(1J 4,2

;

2J 7)

.

2.

Śmierć fizyczna Jezusa.

To przywi

ązywanie wagi do tematu ciała Jezusa podwaja się w opisach męki. Już od

wieczerzy w Betanii Jego cia

ło jest namaszczone ze względu na mający wkrótce nastąpić pogrzeb

(Mt 26,12 paral)

.

Wreszcie umiera na krzy

żu

(Mt 27,50 paral.)

i sk

ładają Go do grobu

(Mt 27,58 nn paral.

;

J 19,38 nn)

. Lecz ten fina

ł

banalny, podobny do ko

ńca wszystkich ludzi, posiada mimo wszystko znaczenie szczególne w historii *zbawienia:

na *krzy

żu Jezus dźwigał w swym ciele nasze *grzechy

(1P 2,24)

; Bóg *pojedna

ł nas z sobą w Jego fizycznym ciele

wydaj

ąc Go na *śmierć

(Kol 1,22)

. Cia

ło Chrystusa, prawdziwy *Baranek paschalny

(1Kor 5,7)

, by

ło więc

narz

ędziem naszego *odkupienia. Z przebitego boku tego ciała wypłynęły *krew i *woda

(J 19,33 nn)

. Autor Listu

do Hebrajczyków przedstawiaj

ąc *ofiarę Chrystusa podobnie dużo uwagi poświęca Jego ciału. Od chwili swojego

przyj

ścia na świat Jezus był gotów oddać się w ofierze, skoro Bóg „ukształtował Mu ciało"

(Hbr 10,5)

. Tak te

ż

wreszcie przez „z

łożenie w ofierze własnego ciała" Jezus uświęcił nas raz na zawsze

(Hbr 10,10)

.

3.

Uchwalebnienie cia

ła Jezusa.

Tajemnica nie sko

ńczyła się jednak ze śmiercią fizyczną Jezusa. Dopełniła się

dopiero w chwili Jego *zmartwychwstania. W opisach *ukazywania si

ę Chrystusa zmartwychwstałego ewangeliści

zwracaj

ą uwagę na to, że ciało Chrystusa zmartwychwstałego jest rzeczywiste

(

Łk 24,39

;

Łk 24,42

;

J 20,27)

, ale

podkre

ślają także i to, że nie podlega ono tym samym prawom istnienia, co ciało sprzed męki

(J 20,19

;

J 20,26)

. Nie

jest to ju

ż „ciało zmysłowe"

(1Kor 15,44)

; jest to „cia

ło chwalebne"

(Flp 3,21)

, „cia

ło duchowe"

(1Kor 15,44)

. Tu

w

łaśnie ukazuje się w sposób zupełnie oczywisty znaczenie religijne ciała Jezusa w nowej, zapoczątkowanej w

chwili wcielenia, ekonomii zbawienia: zniszczone, a potem odbudowane na nowo w ci

ągu trzech dni ciało Jezusa

zaj

ęło miejsce dawnej *świątyni jako znak *obecności Boga pomiędzy ludźmi

(J 2,18-22)

.

II. SAKRAMENT CIA

ŁA CHRYSTUSA

1.

„To jest Cia

ło moje".

Po zmartwychwstaniu cia

ło Chrystusa posiada już nie tylko istnienie niebieskie,

niewidzialne, „po *prawicy Boga"

(Hbr 10,12)

; jeszcze bowiem przed swoj

ą śmiercią ustanowił Jezus specjalny

obrz

ęd, by przedłużyć pod postacią widzialnych znaków *obecność ziemską swego złożonego w ofierze ciała. Opisy

ustanowienia *Eucharystii pozwalaj

ą stwierdzić, że ten obrzęd został zapoczątkowany w perspektywie bardzo już

bliskiego krzy

ża, co miało ukazywać sens fizycznej śmierci Jezusa: „To jest Ciało moje za was [wydane]

(1Kor

11,24 paral.)

"; „to jest moja Krew Przymierza, która za wielu b

ędzie wylana"

(Mk 14, 24 paral.)

. Odt

ąd znaki

*chleba i *wina b

ędą uobecniały tu na ziemi ciało Jezusa wydane na śmierć i Jego krew przelaną.

2.

Eucharystia w

życiu Kościoła.

Powtarzany w Ko

ściele ten sam obrzęd jest *pamiątką śmierci Chrystusa

(1Kor 11,24 nn)

. Jest on jednak prze

żywany teraz w świetle zmartwychwstania, dzięki któremu ciało Chrystusa stało

si

ę „duchem ożywiającym"

(1Kor 15,45)

. Jest on, prócz tego, zorientowany eschatologicznie, gdy

ż zapowiada

powrót Pana i wzywa do oczekiwania na ten powrót

(1Kor 11,26)

. Dzi

ęki temu obrzędowi Kościół przeżywa coś

bardzo szczególnego: „uczestniczenie w ciele Chrystusa" daje mo

żność ponownego przeżycia wszystkich

zasadniczych aspektów tajemnicy zbawienia.

III. KO

ŚCIÓŁ JAKO CIAŁO CHRYSTUSA

1.

Cz

łonkowie jedynego Ciała.

Dzi

ęki przeżyciom eucharystycznym uświadamiamy sobie również, że jesteśmy

cz

łonkami Ciała Chrystusa: „Chleb, który łamiemy, czy nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest

chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno cia

ło"

(1Kor 10,16n)

. Nasze zjednoczenie z Chrystusem musi wi

ęc być

pojmowane bardzo realistycznie: jeste

śmy naprawdę Jego członkami, a chrześcijanin, który oddaje się nierządowi,

„cz

łonki Chrystusa czyni członkami nierządnicy"

(1Kor 6,15)

. Gdy Pawe

ł mówi do nas wszystkich, że tworzymy

jedno cia

ło

(1Kor 12,12)

,

że jesteśmy członkami jedni drugich

(Rz 12,5)

, to nie chodzi mu o przeno

śnię, jak np. w

bajce greckiej .,Cz

łonki i żołądek", którą miałby rzekomo wykorzystać przy tej okazji

(1Kor 12,14-26)

. Jest to

w

łasne ciało Jezusa, jednoczące liczne członki ciała, które tworzą wierni przez *chrzest

(1Kor 12,13

;

1Kor 12,27)

i

przez komuni

ę eucharystyczną

(1Kor 10,17)

. W Nim ka

żdy chrześcijanin spełnia specjalną funkcję, mającą na celu

dobro ogó

łu

(1Kor 12,17-30

;

Rz 12,4)

. Krótko mówi

ąc: dokoła indywidualnego ciała Jezusa urzeczywistnia się

jedno

ść ludzi powołanych do złączenia się z tym ciałem.

2.

Cia

ło Chrystusa, czyli Kościół.

W listach wi

ęziennych rozwija Paweł znów tę samą naukę, ale w pełniejszym

uj

ęciu, z lepszym uwydatnieniem tematu Chrystusa jako Głowy Ciała, co oznacza Kościół

(Kol 1,18)

. Jest przy tym

podkre

ślona specjalnie rola „kosmiczna" Chrystusa jako Stwórcy

(Kol 1,16 n

;

Ef 1,22)

i Jego wy

ższość w stosunku

do anio

łów

(Kol 1,16

;

Kol 2,10

;

Ef 1,21)

. Tak jak m

ąż kocha swoją żonę „niczym własne ciało"

(Ef 5,28)

, on, który

jest przecie

ż szefem i głową

(Ef 5,23)

, tak te

ż Chrystus ukochał Kościół i wydał zań siebie samego

(Ef 5,25)

, On,

Zbawiciel Cia

ła

(Ef 5,23)

. Tak wi

ęc Kościół jest Jego Ciałem, jest Jego *Pełnią

(Ef 1,23

;

Kol 1,24)

, a On sam jest

*G

łową

(Kol 1,18

;

Ef 1,22)

, która zapewnia jedno

ść całemu Ciału

(Kol 2,19)

. W tym Ciele, którego jeste

śmy

cz

łonkami

(Ef 5,30)

, tworzymy ju

ż tylko *jedno

(Kol 3,15)

; jakiekolwiek by

łoby nasze pochodzenie, wszyscy

zostali

śmy pojednani, aby stać się jednym *ludem, jednym nowym *człowiekiem

(Ef 2,14-16)

. Taka tedy jest,

ogólnie poj

ęta, struktura Ciała Chrystusa. Doświadczenie chrześcijańskie oparte na rzeczywistości historycznej

Chrystusa fizycznego i na praktykach eucharystycznych pozwala okre

ślić w całej swojej głębi tajemnicę Kościoła.

3.

Cia

ło Chrystusa a nasze ciała.

Wszczepione w Chrystusa, wyniesione do godno

ści Jego członków, uznane za

świątynie Ducha Świętego

(1Kor 6,19)

, nasze *cia

ła są również wezwane do wejścia w świat nowy; one również

zmartwychwstan

ą z „Chrystusem", który „przekształci nasze ciało poniżone na podobne do chwalebnego swego

cia

ła"

(Flp 3,20n)

. Tak oto ko

ńczy się rola ciała Chrystusa w dziele naszego odkupienia.