JAK BÓG PRZYGOTUJE SWÓJ LUD NA DRUGIE PRZYJŚCIE CHRYSTUSA Z

PUNKTU WIDZENIA PROROCZEGO?

CZĘŚĆ PIERWSZA

PIERWSZE ZASTOSOWANIE PROROCTW ZAWARTYCH W KSIĘDZE DANIELA 12:5-13.

SPIS TREŚCI

1. WSTĘP DO PIERWSZEJ I DRUGIEJ CZĘŚCI.

2. JAKIE OBECNIE PRZEDSTAWIAJĄ SIĘ FINAŁOWE WYDARZENIA ORAZ OSTATNIE

PROROCTWA DOTYCZĄCE BLISKIEGO PRZYJŚCIA NASZEGO ZBAWICIELA?

3. PODWÓJNE ZASTOSOWANIE PROROCTW ZAWARTYCH W KSIĘDZE DANIELA 12:5-

13. ORAZ JAKIE TO MA DLA NAS ZNACZENIE.

4. PIERWSZE ZASTOSOWANIE PROROCTW ZAWARTYCH W KSIĘDZE DANIELA 12: 5-
13.

5.

JAKIE WAŻNE OSTRZEŻENIE ZNAJDUJE SIĘ W PIERWSZYM ZASTOSOWANIU

PROROCTW ZAWARTYCH W KSIĘDZE DAN. 12:5-13?

6. ZAKOŃCZENIE.

1.

WSTĘP:

11 Września w 2001 roku zostały zniszczone przez terrorystów dwie wierze w Nowym Yorku. Wydarzenie
to podzieliło historię współczesnego świata na: przed 11 Września i po 11 Września. Świadomie lub
podświadomie, inaczej postrzegamy świat po 11 Września. Rozpoczęła się dla nas wszystkich Nowa Era.

11 Września otworzyły się drzwi do finałowych wydarzeń oraz wypełnienia się ostatnich proroctw
dotyczących końca historii świata - drugiego przyjścia Chrystusa. Ellen Gould White powiedziała:
„Wkrótce wielkie zmiany będą miały miejsce w świecie, a ostatnie wydarzenia będą szybko następowały po
sobie.” (Testiminies, Vol. 9, p. 11). Dlatego też powstaje niezwykle ważne pytanie:

2. JAKIE OBECNIE PRZEDSTAWIAJĄ SIĘ FINAŁOWE WYDARZENIA ORAZ OSTATNIE

PROROCTWA DOTYCZĄCE BLISKIEGO PRZYJŚCIA NASZEGO ZBAWICIELA?

W księdze Objawienia 13:11, BT czytamy: „Potem ujrzałem inną Bestię, wychodzącą z ziemi: miała dwa
rogi podobne do rogów Baranka, a mówiła jak Smok”. Proroctwo to mówi o Protestanckiej Ameryce,
określając ją jako baranka z dwoma rogami, ale w ostatniej fazie jej istnienia, przemówi ona jako smok.

Po upadku głównej kwatery komunizmu, mieszczącej się w Moskwie, Ameryka stała się militarno-
polityczną potęgą i w tym aspekcie rozpoczęła przemawiać. Słyszeliśmy jej głos w czasie wojny z Irakiem
w 1991 roku, później Kosowo a po 11 Września z Afganistanem i z Irakiem w 2003 roku.

Wojna z Irakiem 2003 roku, przyniosła Ameryce największy wpływ na cały świat, pod względem
militarnym i politycznym.

Jest to przygotowawcze wydarzenie, gdy „Ameryka przemówi jak smok.” Co to znaczy, że „Ameryka

przemówi jak smok?” Niech Słowo Boże odpowie na to pytanie. W Obj. 12:9, BT, czytamy: „I został

strącony wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabłem i szatanem, zwodzący całą zamieszkałą
ziemię.” W tym samym rozdziale w wierszu 10, czytamy: „Bo oskarżyciel braci naszych został strącony.”

Również w 17 wierszu czytamy: „I rozgniewał się Smok na Niewiastę, i odszedł, rozpocząć walkę z resztą
jej potomstwa, z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa.” Także w 13 wierszu, (BW),
czytamy: „A gdy smok ujrzał, iż został zrzucony na ziemię zaczął prześladować niewiastę.”

Z powyższego wynika, że gdy Protestancka Ameryka przemówi jak smok w aspekcie religijno-
politycznym, wówczas: Będzie zwodzić, oskarżać, walczyć i prześladować tych, którzy nie zostali
zwiedzeni.

A w Obj. 13:11-17, (BG), jest bezpośrednio powiedziane o końcowych działaniach podjętych przez
Protestancką Amerykę. Przeczytajmy

o tym, a w powyższym kontekście ujrzymy nowe kwestie z tym

zagadnieniem związane:

„Zatem widziałem drugą bestię występującą z ziemi, a miała dwa rogi podobne Barankowym; ale mówiła
jako smok.” Wiersz 12: „A wszystkiej mocy pierwszej onej bestii dokazuje przed twarzą jej, i czyni, że
ziemia i mieszkający na niej kłaniają się bestii pierwszej, której śmiertelna rana była uzdrowiona.” Wiersz
13: „A czyni cuda wielkie, tak, iż ogień zstępuje przed oczyma ludzi na ziemię.”

Wiersz 14: „I zwodzi mieszkających na ziemi przez one cuda, które jej dano czynić przed bestią, mówiąc
obywatelom ziemi, aby uczynili obraz onej bestii, która miała ranę od miecza, ale zasię ożyła.” Wiersz 15:
„I dano jej, aby mogła dać ducha onemu obrazowi bestii, żeby też mówił obraz tej bestii, i to sprawił, aby
ci, którzyby się nie kłaniali obrazowi onej bestii, byli pobici.” Wiersz 16: „A czyni, aby wszyscy, mali i
wielcy, bogaci i ubodzy, i wolni i niewolnicy, wzięli piętno (znak, znamię) na prawą rękę swoją albo na
czoło swe.” Wiersz 17: „A żeby żaden nie mógł kupować ani sprzedawać, tylko ten, który ma piętno albo
imię bestii, albo liczbę imienia jej.”

Na uwagę zasługuje wiersz 15, który mówi: „I dano jej (papiestwu), aby mogła dać ducha onemu obrazowi
bestii (Ameryce), żeby też mówił obraz tej bestii, i to sprawił, aby ci, którzyby się nie kłaniali obrazowi
onej bestii, byli pobici.”

W tym powyższym wierszu wspomniane są dwa słowa: „MÓWIŁ” i „SPRAWIŁ.” Co te dwa słowa
oznaczają i jakie one mają znaczenie.

„MÓWIŁ,” znaczy wydanie prawa niedzielnego.

„SPRAWIŁ,” znaczy zmuszanie do powszechnego nakazu święcenia niedzieli. W tym kontekście Duch
Proroctwa mówi „To będzie testem, próbą i sprawdzianem zanim lud Boży otrzyma pieczęć. Wszyscy,
którzy okażą swoją lojalność Bogu, przez zachowywanie przykazań Bożych, i odrzucą akceptacje
fałszywego sabatu, staną pod sztandarem Pana Boga Jahwe i otrzymają pieczęć żywego Boga.” (Letter 11,
1890; SDA Bible Commentary, Ellen G. White Comments, Vol. 7, p. 976).

Co będzie bezpośrednim wydarzeniem, przez które wypełni się powyższe proroctwo mówiące, że
„Ameryka przemówi jak smok” w aspekcie religijno-politycznym?

Duch Proroctwa odpowiada: „Wyjaśniono już, że mocą przedstawioną jako zwierzę z rogami podobnymi do
baranich są Stany Zjednoczone, i że proroctwo to wypełni się, kiedy w tym kraju wyjdzie powszechny
nakaz święcenia niedzieli.” (Wielki Bój, s. 400, wydanie dziewiąte rok 2001).

Po 11 Września w Stanach Zjednoczonej Ameryki szczególnie podkreśla się bezpieczeństwo narodu
amerykańskiego. Do czego to zmierza? Zmierza do tego, że ludzie zrezygnują z cywilnej wolności na rzecz
bezpieczeństwa państwowego i to doprowadzi do utraty religijnej wolności w Ameryce.

2

W Objawieniu 13:11-17 przedstawiono to za pomocą symbolu dwurożnej bestii przemawiającej jak smok w
aspekcie religijno-politycznym. A gdy dzieci światła zrozumieją, do czego to wszystko zmierza, wówczas
Bóg ześle przepowiedzianą moc Ducha Świętego.

Ale przedtem zanim lud Boży otrzyma moc Ducha Świętego, symbolicznego późnego deszczu, aby
przeciwstawić się dwurożnej bestii oraz zakończyć dzieło Boże na Ziemi, Duch Proroctwa powiedział, że:
„Wzrastające światło oświeci wszystkie wielkie prawdy prorocze, lud Boży ujrzy je w nowym blasku,
ponieważ jasny promień Słońca Sprawiedliwości oświecił je całkowicie. Bóg chce udzielić nam
wrastającego światła. On pragnie abyśmy posiadali jasne i wyraźne objawienie Jego chwały, aby duchowni
i inni ludzie stali się silni w Jego mocy. Kiedy anioł miał objawić Danielowi w głębszym znaczeniu
proroctwa, aby zostały one zapisane dla nas, ponieważ będziemy świadkami ich wypełnienia, anioł
powiedział: ‘Bądź mocny! Bądź pełen mocy!’ Otrzymamy tą samą moc, która została dana Danielowi,
ponieważ jest ona przeznaczona dla ludu Bożego w tych ostatnich dniach, aby mogli oni być zdolni zatrąbić
pewnym głosem.” (Manuscript 88, 1888, p. 13. Religious Liberty, 1888); {1MR 40}.

Aby być bardziej konkretnym, przytoczę jeszcze inną wypowiedz tego samego proroka: „Poselstwo
wyznaczone przez Boga (trójanielskie), wkrótce przejdzie w głośne wołanie....Stoimy na granicy
największego wydarzenia w historii świata (przyjścia Jezusa), a szatan niepowinien mieć mocy nad ludem
Bożym, przyczyniając się do ich duchowej drzemki. Papiestwo okaże się w swojej mocy....czas
prześladowania jest blisko, i powinniśmy się przebudzić do realności tych rzeczy.” (Letter 54, 1906. 4 MR
330.1).

Powyższe wypowiedzi wyraźnie dają nam do zrozumienia, że Bóg w swojej wszechwiedzy, mocy,
mądrości oraz łasce i miłości ukazuje nam panoramę ostatnich, najważniejszych wydarzeń i proroctw, jakie
wkrótce mają się wypełnić na naszych oczach.

To powinno przebudzić lud Boży do studiowania ostatnich proroctw zawartych w księdze Daniela i księdze
Objawienia jak nigdy przedtem.

Jaki będzie tego rezultat?

Po pierwsze: Gdy księgi Daniela i Objawienia będą studiowane i lepiej zrozumiane, wówczas wśród ludu
Bożego zaistnieje ostatnie wielkie przebudzenie. (Testimonies to Ministers, pp. 113 –115).

Po drugie: To wielkie ostatnie przebudzenie przygotuje lud Boży do otrzymania ostatniej mocy Ducha
Świętego w postaci symbolicznego późnego deszczu.

Po trzecie: Dzięki tej mocy Bóg przez swój lud zakończy swoje dzieło na ziemi.

Z trzech powyższych punktów wynika, że studiowanie końcowych proroctw, które dotyczą ostatnich dni
historii świata tuż przed przyjściem Chrystusa, jest niezwykle istotne.

Dlatego też będziemy studiować proroctwa z księgi Dan. 12:5-13, które dotyczą ostatnich dni historii
świata, i są połączone ze wszystkimi końcowymi proroctwami zapisanymi w Piśmie Świętym.
Zwróćmy uwagę na to, co Ellen White mówi na temat proroctw w księdze Daniela?

„Jesteśmy blisko końca historii świata, proroctwa zapisane przez Daniela, domagają się od nas szczególnej
uwagi, ponieważ one łączą się z tym czasem, w którym żyjemy. Z nimi powinniśmy połączyć nauki zawarte
w ostatniej księdze Pisma Nowego Testamentu.” (The Prophets and Kings, p. 547). To będziemy czynić w
tym studium.

Powstaje bardzo ważne pytanie: Co Ellen White mówi na temat dwunastego rozdziału księgi Daniela?

„Czytajmy i studiujmy 12 rozdział Daniela. Jest tam OSTRZEŻENIE, które powinniśmy wszyscy
zrozumieć przed czasem końca.” (Letter 161, July 30, 1903; Manuscript Releases Volume Fifteen, p. 228).

3

W tych dwóch zdaniach znajdują się niezwykle ważne dla nas informacje.

W pierwszym zdaniu zawarte jest autorytatywne zalecenie dla nas, mianowicie: „Czytajmy i studiujmy 12
rozdział Daniela.” Na uwagę zasługuje fakt, że to zalecenie nie tylko mówi o czytaniu 12 rozdziału księgi
Daniela, ale o studiowaniu.

Tym właśnie będziemy się zajmować.

Następne zdanie mówi nam, dlaczego mamy studiować 12 rozdział Daniela: „Jest tam OSTRZEZENIE.”
Zwróćmy uwagę, że następnie powiedziano do kogo skierowane jest to „ostrzeżenie”? Odpowiedź jest
prosta: „Powinniśmy wszyscy zrozumieć” to ostrzeżenie. Powiedziane jest również, kiedy „ wszyscy”
powinniśmy zrozumieć to ostrzeżenie? W ostatnich trzech słowach, drugiego zdania, znajduje się
odpowiedź – „przed czasem końca.” Co to znaczy przed czasem końca? Oznacza to przed zakończeniem
czasu końca - przed zakończeniem czasu łaski.

Co tak dokładnie jest tym „OSTRZEŻENIEM,” które wszyscy powinniśmy zrozumieć?

Podczas gdy będziemy studiować proroctwa zawarte w dwunastym rozdziale Daniela, zwróćmy szczególną
uwagę na to, co jest tym ostrzeżeniem dla nas w pierwszym zastosowaniu a zwłaszcza w drugim
zastosowaniu.

Poświęćmy swój czas na te najważniejsze proroctwa, zapisane w dwunastym rozdziale Daniela.

Na uwagę zasługuje fakt, że Wszechwiedzący Bóg, który jest pełen miłości, miłosierdzia i łaski, podał te
proroctwa razem w ostatnim rozdziale i w ostatnich wierszach księgi Daniela 12:5-13. Wskazuje to na ich
nadzwyczajną wagę. Jest to zarazem podkreślenie potrzeby ludu Bożego, żyjącego literalnie w ostatnich
dniach historii świata, na ich poznanie, zrozumienie i zastosowanie się do nich. Dla mnie stało się to
motywacją do pilniejszego studiowania ich.

Gdy ukończyłem studia nad tymi proroctwami, doszedłem do przekonania, że są one obecną prawdą
proroczą, na nasz czas, dla ludu Bożego, żyjącego w tych ostatnich dniach historii świata. Dlatego tez
dzisiejszy lud Boży powinien je poznać, przecież są darem od Boga.

Gdy studiowałem je z modlitwą, otwartym umysłem, postawą człowieka szukającego prawdy proroczej,
prosząc Boga, aby objawił mi, dlaczego i w jakim celu przedstawiono trzy prorocze okresy - 1260, 1290,
1335 – podane razem w ostatnim rozdziale i w ostatnich wierszach księgi Daniela 12:5 -13. Wówczas po
wielu miesiącach (około roku) pilnego studiowania, Bóg dał mi zrozumienie tych proroctw (Dan. 12:5 -13).
Za co Mu gorąco dziękowałem.

3. PODWÓJNE ZASTOSOWANIE PROROCTW ZAWARTYCH W KSIĘDZE DANIELA 12:5-13
ORAZ

JAKIE TO MA DLA NAS ZNACZENIE.

Pierwszą podstawową rzeczą, właściwego zrozumienia trzech razem wziętych proroctw, jest ich podwójne
zastosowanie.

Klasyczny przykład podwójnego zastosowania proroctw znajduje się w wypowiedzi Chrystusa, w której
przepowiedział zburzenie Jerozolimy. To proroctwo wypełniło się w pierwszym zastosowaniu w 70 roku
n.e. (Czytaj Mat. 24; Mar. 13; Łuk 21). Ale także wypełni się w drugim zastosowaniu.

Duch Proroctwa powiedział o tym w kontekście podwójnego zastosowania proroctwa:

„W dwudziestym pierwszym rozdziale w Ewangelii Łukasza, Chrystus przepowiedział, co się stanie z
Jerozolimą i z tym połączył sceny, które będą miały miejsce w historii świata tuż przed przyjściem Syna
człowieczego na obłokach niebiańskich z mocą i wielką chwałą.” (Counsel to Writers and Editors, pp.23,
24).

4

„Zniszczenie Jerozolimy było symbolem finałowego zniszczenia, które zrujnuje cały świat. Proroctwa,
które miały częściowe wypełnienie w zniszczeniu Jerozolimy (w 70 roku) mają bardziej bezpośrednie
zastosowanie w ostatnich dniach. Obecnie stoimy na progu wielkich i znamiennych wydarzeń. Kryzys jest
przed nami. Takiego świat nigdy wcześniej nie był świadkiem.” (The Mount of Blessing, pp. 120, 121).

Powyżej widzimy klasyczny przykład podwójnego zastosowania proroctw. To proroctwo zapisane w
Ewangeliach: Mat. 24; Mar.13; Luk. 21, jest apokaliptyczno-eschatologicznym proroctwem Jezusa w
drugim zastosowaniu, które wkrótce się wypełni. Dlatego też, jest ono tak aktualne dla ludu Bożego
żyjącego obecnie.
Podobnie proroctwa zawarte w księdze Daniela 12:5-13, które dokładnie będziemy studiować, mają
podwójne zastosowanie i wkrótce się wypełnią w naszych dniach w drugim zastosowaniu.

Niezwykle ważne jest to, żeby lud Boży w pełni uświadomił sobie, powagę czasu, w którym obecnie
żyjemy. Dlatego też, gdy poznamy i zrozumiemy te proroctwa zawarte w księdze Dan. 12:5-13 w ich
podwójnym zastosowaniu, wówczas będziemy w pełni świadomi, w jakim poważnym czasie żyjemy.
Innymi słowy: Będziemy wiedzieć gdzie znajdujemy się w proroczej historii. Ellen White pisała: „Pokaż
ludziom gdzie jesteśmy w proroczej historii.” (Testimonies, Vol. 5, p. 716).

Wówczas dowiemy się: (1) Gdzie się znajdujemy? (2) Dokąd zmierzamy? oraz (3) Jak blisko jest koniec,
czyli jak blisko jest przyjście naszego Zbawiciela?

Uświadomimy sobie również to, czym jest O S T R Z E Ż E N I E dla ludu Bożego żyjącego w ostatnich
dniach historii świata.

4. PIERWSZE ZASTOSOWANIE PROROCTW ZAWARTYCH W KSIĘDZE DANIELA 12: 5 -13.

Dla lepszego i pełniejszego zrozumienia tych nadzwyczaj ważnych proroctw, podam najpierw pierwsze
zastosowanie, a następnie drugie. Wtedy uzyskamy pełny obraz zrozumienia tych bardzo ważnych
proroctw.

Gdy studiowałem je głębiej, doszedłem do przekonania, że te trzy okresy prorocze (1260, 1290 i 1335),
mają również swoje wypełnienie w przeszłości. Przecież Bóg pokazał w widzeniu Ellen White, że On
kierował w wydaniu wykresu pt. „WYKRES O ROKU 1843.”

Odnośnie tego wykresu o roku 1843, należy wspomnieć, że William Miller na samym początku, gdy
studiował księgę Daniela rozdział 8:14, doszedł do przekonania, że Chrystus przyjdzie na wiosnę w 1843
roku. Gdy to się nie ziściło, zaczął od nowa studiować to proroctwo i znalazł swój błąd, ponieważ dekret
został wydany nie na wionę 457 roku, ale na jesieni, w październiku.

Po tym pierwszym rozczarowaniu Ellen White napisała: „Widziałam, że wykres o roku 1843 był kierowany
ręką Bożą i nie powinien być zmieniony, liczby w nim zawarte były tak jak Bóg chciał, Jego ręka tam była i
przysłoniła błędy, jakie tam były, aby nikt nie mógł ich ujrzeć, aż do czasu, kiedy Jego ręka zostanie
usunięta” (Early Writings, p. 74, wyd. angielskie).

Gdy ręka Boża została usunięta, wówczas zauważono, że w tym wykresie - o roku 1843 - były dwa
zasadnicze błędy. Duch Proroctwa mówi o nich.

Pierwszy błąd: „Ręka Boża została usunięta od błędów, i one zostały wyjaśnione. Zrozumiano, że okresy
prorocze sięgały AŻ DO ROKU 1844 a nie do roku 1843.” (Early Writings, p. 236). To był pierwszy błąd.

Drugi błąd był w WYDARZENIU, które nastąpiło 22 Października w 1844 roku. Ellen G. White napisała:
„Jezus nie przyszedł na ziemię, tak jak oni z radością tego oczekiwali. Spodziewali się, że oczyszczenie
świątyni oznacza oczyszczenie ziemi przez ogień podczas przyjścia Chrystusa. Widziałam, że zostali
skorygowani w swoich obliczeniach proroczych okresów; proroczy czas został zamknięty w 1844 roku, i

5

Jezus wszedł do miejsca najświętszego, aby oczyścić świątynię w końcowych dniach. Ich błąd polegał na
niezrozumieniu tego, co było świątynią i jej oczyszczeniem” (Early Writings, p. 243).

Na uwagę zasługuje fakt, że w tym wykresie – o roku 1843 - były to okresy 2300, 1260, 1290 i 1335,
wszystkie wskazywały w kierunku 1843 roku. Ale Hiram Edson, któremu Bóg objawił błąd, dotyczący
złego zrozumienia tego, co było świątynią i cel, jaki miał wykres o roku 1843. Pisze o tym w Review and
Herald, January 10, 1856.

„Nie było błędu w liczbach w tym wykresie, takich jak rozpoczęcie okresu (457) 2300 wieczorów i
poranków. Harmonia była również w datach (538) 1260 - (508) 1290 – (508) 1335 - (1798) i z datą (457)
oraz 2300. Te wszystkie liczby były właściwe.

„Prawda jednak jest taka, że prawdziwy błąd tkwił w umysłach, w wierze i naukach wierzących w
przyjście Chrystusa, w datowanym rozpoczęciu 2300 dni od pierwszego miesiąca roku 457 przed n.e., ale
ten błąd nie był w wykresie.

„457 rok jest właściwym rokiem, od którego liczy się 2300 dni: gdy do 457 i 1843 dodamy jeden pełny
rok, wówczas uczyni to 2300 pełne lata; odtąd nie było błędu w tym wykresie we wszystkich znajdujących
się tam liczbach.”

Dowiedzieli się, że dekret wydany przez Artakserksesa został wydany w październiku 457 roku przed n. e.,
a do dany do okresu proroczego 2300 pełne lata, przedłużył go do października 1844 roku.

Z powyższego stwierdzenia wynika, że daty prorocze, takie jak 508 + okresy prorocze 1335 i 1290, również
data prorocza 538 + okres proroczy 1260, wszystkie te trzy prorocze okresy, wypełniły się w przeszłości.

Odnośnie wykresu o roku 1843 oraz daty tam znajdujące się 2300, 1260, 1290 i 1335, miałem okazję
osobiście widzieć ten wykres, gdy mieszkałem w Avondale (Australia), gdzie znajduje się dom, w którym
mieszkała Ellen G. White, po przyjeździe do Australii w roku 1891. Przebywała tam do roku 1900.

Mieszkałem na tej samej ulicy około 100 metrów od jej domu. Budynek ten był niejako muzeum, ponieważ
wyznaczono godziny do zwiedzania i poznawania jej twórczości. Właśnie w tym miejscu znajdował się
duży wykres o roku 1843 wiszący na ścianie.

A teraz przejdźmy do studiowania trzech proroczych okresów.

Pierwszy okres proroczy: 1260, Dan. 12:7, (NP), w którym napisano: „Wtedy usłyszałem, jak mąż
obleczony w szatę lnianą, który stał nad wodami rzeki, podniósł prawicę i lewicę ku niebu i przysięgał na
tego, który żyje wiecznie: Będzie to trwało czas wyznaczony, dwa czasy i pół czasu, a gdy ziemia
doszczętnie będzie zniszczona, wtedy się to wszystko spełni.”

Ten sam okres proroczy, znajduje się w księdze Dan. 7, 25, (NP), w której napisano: „I będzie mówił
zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu, będzie męczył Świętych Najwyższego, będzie zamyślał odmienić
czasy i zakon; i będą wydani w jego moc aż do czasu i dwóch czasów i pół czasu.”

Gdy porównamy te dwa określenia proroczego okresu, zapisane w księdze Daniela 12:7 z Dan. 7:25,
widzimy, że są identyczne.

Dan. 7:25 i Dan. 12: 7, wyrażenie „czas (wyznaczony), dwa czasy i pół czasu.”
Czas = 1 rok
Czasy = 2 lata
Pól czasu = 0,5 roku
3,5 roku.

6

Gdy 3, 5 roku, przeliczymy na prorocze miesiące, otrzymamy 42 miesiące. Miesiąc proroczy ma 30 dni,
gdy 42 miesiące pomnożymy przez 30 dni, wówczas otrzymamy 1260 proroczych dni, czyli lat.

W księdze Obj. 12: 6 czytamy: „I uciekła niewiasta na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez
Boga, aby ją tam żywiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni.”

W tej samej księdze i rozdziale Obj. 12:14 czytamy: „I dano niewieście dwa skrzydła wielkiego orła, aby
poleciała na pustynię na miejsce swoje, gdzie ją żywią przez czas i czasy, i pół czasu.”

Gdy porównamy te dwa teksty ze sobą, to one wyjaśniają, że proroczy okres „czas i czasy, i pół czasu”
równa się 1260 dni, czyli lat.

Również w księdze Objawienia 13: 5 (BG) czytamy o tym samym okresie: „I dane jej są usta, mówiące
wielkie rzeczy i bluźnierstwa; dana jej też jest moc, aby władze miała przez czterdzieści i dwa miesiące.”
(Czyli 1260 dni, czyli lat).

Z tego możemy być pewni, że w tych wszystkich tekstach mówiących o tym proroczym okresie jest mowa o
1260 dniach, czyli lat.

A teraz zastanówmy się jak doszło pod względem historycznym do ustalenia wyjściowej daty 538 dla
okresu proroczego 1260 lat.

W roku 533 Justynian wydał prawo, w którym oświadczył, że biskup Rzymu jest głową całego kościoła.
Ale supremacja papieska rozpoczęła się w roku 538, kiedy Ostrogoci zostali zmuszeni przez Belizariusza do
odstąpienia od oblężenia Rzymu. Wtedy to biskup rzymski, został uwolniony od państwowych władz
ariańskich i mógł w pełni korzystać z tych uprawnień, które zostały mu zapewnione przez Justyniana w
roku 533. 1260 lat upływa od dekretu Justyniana w roku 1793, w tym samym roku uchwalono przez
Konwent dekret z dnia 7 listopada 1793 roku, na mocy którego zniesiona została władza papieska, a w
miejsce tego ogłoszono „religie rozumu i natury.”

10 lutego 1798 roku, wkroczył do Rzymu generał Bertier i na rozkaz Napoleona aresztował papieża Piusa
VI, który rok później umarł jako więzień we Francji.

Bardzo ważne jest, abyśmy pamiętali, że w VI wieku (538) chodzi nie tyle o Kościół Rzymsko- Katolicki,
ale o naczelną władzę w Kościele, jaką jest papiestwo. Bowiem Kościół ten istniał już od dawna, ale
narodziło się w VI wieku coś, co miało dojść do szczytu panowania i władzy, o której biblijne proroctwa
apokaliptyczne mówiły, na przykład: Daniel rozdział 7:7, 8, określając tę władzę jako „mały róg”, który ma
„oczy jakby oczy ludzkie i usta, które mówiły zuchwałe słowa.”

Również Obj. 13:5 (NP), czytamy: „I dano mu paszczę mówiącą rzeczy wyniosłe i bluźniercze, dano mu też
moc działania przez czterdzieści dwa miesiące,” czyli przez 1260 lat.

Od roku 538 papiestwo posiadało podwójną władzę – religijną i polityczną - nazwane zostało „Świętym
Imperium Rzymskim.” Dlatego też, ten okres panowania nazwany został w historii – SUPREMACJĄ
PAPIESKĄ, która trwała 1260 lat do roku 1798.

Podczas okresu supremacji papieskiej historia podaje, że zabito miedzy 50 a 110 milionów mężczyzn,
kobiet i dzieci. Byli oni oskarżeni przez kościół o herezję. Dopiero Ateistyczna Rewolucja Francuska,
która rozpoczęła się w 1789 roku, a w roku 1798 usunęła supremacje papieską. Proroctwa biblijne również
przepowiedziały koniec supremacji papieskiej.

Czytamy o tym w księdze Objawienia rozdział 13:3, NP: „A jedna z głów jego była śmiertelnie zraniona.”
Również czytamy o tym w księdze Proroka Daniela rozdział 11:40, (BG): „A przy skończeniu tego czasu
(1260 lat, to jest w 1798 roku) będzie się z nim (z królem północy – papiestwem) potykał król z południa” -
Ateistyczna Rewolucja Francuska, zadała śmiertelną ranę papiestwu.

7

Poniżej podane jest pełne źródło historyczne odnośnie daty 538, z którego Kościół Adwentystów Dnia
Siódmego korzystał.

Letter, Justinian to Pope John, quoted in Letter, Pope John to Justinian, in Codex Justinianus (Code of
Justinian), Book I, title 1, 8, Corpus Juris Civilis, comp., Paulus Krueger, 12

th

ed. (Berlin: Weidmannsche

Verlaglsbuchhandlung, 1959), vol. 2, p. 11, in The Civil Law, ed. And trans. S.P. Scott, (Cincinnati, OH:
Central Trust Comp., 1932), vol. 12, pp. 11-13. Cf. Justiniani Novellae (Justinian’s New Constitutions),
131 st New Constitution, Chap. 2, Corpus Juris Civilis, comps. Rudolfus Schoell and Guilelmus Kroll, 7

th

ed., vol. 3, p. 665, in Civil Law, vol. 17, p. 125. See also Don Neufeld and Julia Neuffer, eds., Seventh-
day Adventist Bible Student’s Source Book (Washington, D. C.: Review and Herald, 1962), pp. 684, 685.
Letter, Justinian to Archbishop Epiphanius of Constantinoppe, March 26,533, in CodexJustinianus, Book
I, title1, 7, Corpus Juris Covilis, Krueger’s ed., Vol. 2, p. 8 as quoted in Source Book, p. 685. See e.g.
“Persecution, “encyklopedia of religion and ethics, ed. James Hastings (New York, NY: Charles
Scribner’s Sons, 1917), vol. 9, pp. 749-57; John Dowling, The History of Romanism: From the Earliest
Corruptions of Christianity to the Present Time, 10

th

ed. (New York, NY: Edward Walker, 1846), pp. 237-

616.
Finally, 1260 yearse after A.D. 538, the papacy received a deadly blow (cf. Rev. 13:3). This blow
severely damaged the prestige of the papacy but did not end its influence. Revelation 13:3 speaks of a
healing of the “deadly wound,” indicating a revival of the papal influence. In the last days it becomes the
most powerful religious influence in the world.
George Trevor, Rome: From the Fall of the Western Empire (London: The Religious Tract society,
1868), pp. 439, 440; John Adolphus, The History of France From the Year 1790 to the Peace Concluded
at Amiens in 1802 (London: Greorge Kearsey, 1803), vol. 2, pp. 364-369. See also Source Book, pp.
701,702.
Leroy E. Froom, The Prophetic Faith of Our Fathers (Washington, D.C.: Review and Herald, 1948), vol.
2, pp. 765- 782.

Powyższe źródła historyczne zostały zaczerpnięte z książki pt. SEVENTH-DAY ADVENTISTS BELIEVE…
27 A BIBLICAL EXPOSITION OF FUNDAMENTAL DOCTRINES.

Pozostały jeszcze prorocze okresy, drugi i trzeci, to znaczy: Proroczy okres 1290 dni, czyli lat oraz
proroczy okres 1335 dni/ lat.

Proroczy okres 1290 lat, rozpoczyna się w roku 508 a kończy się w 1798 roku, proroczy okres 1335 lat,
rozpoczyna się w roku 508 ale kończy się 1843 r.

Zatem data 508 jest kluczową dla obydwu okresów.

Drugi proroczy okres: 1290 dni, czyli proroczych lat, znajdujemy w księdze Dan. 12:11, (BG), czytamy:
„A od tego czasu, od którego odjęta będzie ofiara ustawiczna, a postawiona będzie obrzydliwość
spustoszenia, będzie dni tysiąc, dwieście i dziewięćdziesiąt.”

W innych Polskich przekładach, na przykład: NP, czyli BW lub BT, to słowo „ustawiczna” jest słowo
„codzienna.”

Powstaje pytanie: Co to jest „ofiara ustawiczna,” („codzienna”) która „będzie odjęta,” „a postawiona
będzie obrzydliwość spustoszenia.”

Ten wiersz wymaga dokładnego wyjaśnienia, jeśli chcemy poznać całkowitą prawdę.

Wyrażenie”ofiara ustawiczna” słowo „ofiara” w tekście hebrajskim nie występuje. Duch Proroctwa mówi
na ten temat: „Wówczas widziałam odnośnie do „codziennej” (ustawicznej) (Daniel 8:12), że słowo

8

„ofiara” zostało dostarczone, dodane przez mądrość ludzką a to nie należy do tekstu.” (Early Writings, p.
74, wyd. ang. Doświadczenia i Widzenia s. 58, w starym wydaniu polskim).

W wielu Bibliach w jez. angielskim słowo „secrifice” ( w jęz. polskim „ofiara”) jest napisane kursywą, to
oznacza, że w oryginalnym manuskrypcie tego słowa nie ma, ale zostało dodane przez tłumacza.

Natomiast hebrajskim słowem, przetłumaczonym tutaj jako „ustawiczna,” lub „codzienna” jest „tamid.”
Pojawia się ono w Starym Testamencie około 100 razy, oznaczając „ustawiczność.” Używane jest w
związku z obrzędami w celu opisania różnych form regularnej służby w świątyni Izraelskiej.

Ta regularność dotyczyła chleba pokładnego, który „ustawicznie” trzymano na stole, (4 Mojż. 4:7) lampy,
które „zawsze gorzały,” (2 Mojż. 27:20) ognia, który „ustawicznie” miał płonąć na ołtarzu, (3 Mojż. 6:13)
ofiar dla Jahwy jako „całopalenia ustawicznego” (4 Mojż. 28:3, 6) ofiary kadzenia, której dokonywano w
każdy poranek i wieczór, a więc „kadzenie ustawicznego.”

Samo zatem słowo thamid lub tamid, tamiyd, oznacza: ustawiczny, codzienny, ciągły, stały, regularny.

To słowo „ofiara” jest dodane w pięciu miejscach w księdze Daniela (Daniel 8:11; 8:12; 8:13; 11:31;
12:11).
W służbie świątynnej „tamid

”

bylo związane z różnymi czynnościami wykonywanymi przez kapłana

podczas jego codziennej służby, a mianowicie: (1) Codziennej, stałej porannej i wieczornej ofiary (czytaj
II Mojz. 29: 38, 39, 42). (2) Chleba pokładnego (II Mojz. 25: 30). (3) Ofiary z kadzidła (II Mojz. 30: 8).
(4) Ognia na ołtarzu (III Mojz. 6:13).

Stąd słowo

„tamid”

obejmuje wszystko, co jest związane ze służba świątynną, czyli te czynności, które

składają się na pojęcie systemu ustawicznej, codziennej służby pojednawczej w świątyni Bożej.

Dlatego też, codzienna służba kapłana w miejscu świętym w ziemskiej świątyni była symbolem
CIĄGŁEGO WSTAWIENNICTWA CHRYSTUSA W NIEBIAŃSKIEJ ŚWIĄTYNI. Temu właśnie
aspektowi kapłańskiego dzieła Chrystusa, Rzym papieski się sprzeciwił, atakując go a na to miejsce
WPROWADZAJĄC TO, CO KOLIDUJE Z DZIEŁEM CHRYSTUSA W NIEBIAŃSKIEJ ŚWIĄTYNI.
Oto przykłady:

•

Eucharystia jako ofiara Chrystusa. Przez nią „ten sam Chrystus, który ofiarował siebie w krwawy

sposób na ołtarzu krzyża, jest obecny i ofiarowuje siebie w bezkrwawy sposób”(w opłatku) (Catechism of
the Catholic Church, New York 1997, s. 381).

•

Przebaczenie grzechów nie następuje wyłącznie dzięki dziełu Chrystusa. „Chrystus powierzył

wykonywanie uprawnienia absolucji apostolskiemu kapłaństwu” (tamże, s. 402).

•

Wyznanie grzechów przed kapłanem. „Spowiadanie się kapłanowi jest ważną częścią sakramentu

pokuty” (tamże, s. 405).

•

Wypaczenie wstawienniczej roli Chrystusa. Maria „jest nazywana w Kościele Orędowniczką,

Pomocniczka, Dobrodziejką i Pośredniczką.” (Catechism of the Catholic Church, New York 1997, s. 275).

•

Czyściec. Po śmierci chrześcijanie niezupełnie oczyszczeni „przechodzą oczyszczenie”

[w czyśćcu], aby osiągnąć świętość konieczną do wejścia do niebiańskiej szczęśliwości” (tamże, s. 28).

Gdy czytamy Dan. 8:11, 12, to zauważymy, że choć to pogański Rzym przyczynił się do śmierci Chrystusa
(czytaj Dan.11:22), to jednak dopiero Rzym papieski przypuścił atak na Jezusa z innej strony, próbując
udaremnić Jego KAPŁAŃSKĄ SŁUŻBĘ W NIEBIE. (Lekcja Szkoły Sobotniej 27/4/02).

W Danielu. 8:11, 12 napisano: „Wmówił w siebie potęgę, jaką ma książę wojsk (Jezus), tak, że odjęta mu
(Jezusowi) została stała codzienna ofiara (służba wstawiennicza Chrystusa w niebiańskiej świątyni jako
Najwyższego Kapłana) i zostało zbezczeszczone miejsce jego świątyni. Na codziennej ofierze dopuszczono
się przestępstwa; prawda została powalona na ziemię, a cokolwiek czynił, to mu (papiestwu) się udawało”
(Dan. 8: 11-12, NP).

9

Powstaje pytanie: W jaki sposób „prawda została powalona na ziemię.” Prawda o dziele Chrystusa w
niebiańskiej świątyni (w tym także o planie zbawienia) została sfałszowana przez religijno-polityczną moc
papieską. ( Zobacz Lekcje Szkoły Sobotniej, 27/4/02).

Te powyższe działania godzą w dzieło Chrystusa jako naszego Najwyższego Kapłana. Ale miłosierny Bóg
poinformował nas przez swoje proroctwa w księdze Daniela rozdziałach 8: 11-14; 9: 27; 11: 31; 12: 7-12
o wysiłkach papiestwa zmierzających do odwrócenia uwagi ludzkości od dzieła Chrystusa w niebiańskiej
świątyni.

„Trzeba było silnej wiary, aby stanowczo przeciwstawić się oszustwom i obrzydliwościom, jakie wkradły
się do Kościoła (Katolickiego) pod osłoną kapłańskiego płaszcza. Biblia przestała być podstawą wiary”
(„Wielki Bój”, s. 32, 33. Wyd. dziewiąte, roku 2001).

W księdze Daniela w rozdziale 8, a wierszu 13, anioł postawił następujące pytanie: „Dokąd to widzenie o
ofierze ustawicznej (służbie wstawienniczej Jezusa w niebiańskiej świątyni) i przestępstwo pustoszące
trwać będzie?”

Pytanie to dotyczy wydarzenia, które położy kres serii zjawisk wymienionych w tym rozdziale. Tłumacząc
to pytanie literalnie, brzmi ono następująco: „Jak długo będzie sięgać widzenie dotyczące ustawicznej,
codziennej służby Jezusa w niebiańskiej świątyni i bunt przeciwko pustoszenia wobec świątyni?”

Odpowiedź znajdujemy wierszu 14 w/g BG, „I rzekł do mnie: Aż do dwóch tysięcy i trzech set wieczorów
i poranków; tedy przyjdą do odnowienia swego usługi święte.”

Ten najdłuższy biblijny proroczy okres 2300 lat, rozpoczął się 457 roku przed n. e., a kończy się w 1844
roku po n.e.

Dlatego też, drugi proroczy okres (1290 lat), który studiujemy, mówi o profanacji niebiańskiej świątyni
przez papieskie ustanowienie fałszywego systemu pośrednictwa (wstawiennictwa).

Oto kolejne pytanie , które się nam nasuwa: W którym roku pod względem historycznych wydarzeń,
rozpoczyna się drugi biblijny proroczy okres (1290 lat) z księgi Daniela 12:11?

Z punktu widzenia historycznych wydarzeń, jest to rok 508. Z datą tą bowiem łączy się dzień, kiedy
Chlowig, król Franków, który nawraca się i przyjmuje katolicyzm w roku 496. Francja i inne narody
zachodniorzymskiego imperium były pogańskimi, lecz z chwilą tego postanowienia wysiłki romanizmu,
aby nawrócić bałwochwalców, ukoronowane zostały wielkim sukcesem. Mówiono, że nawrócenie
Chlowiga musiało być okazją do obdarzenia frankońskiego monarchy tytułami: „Arcychrześcijańskiego
Majestatu” i „Najstarszego Syna Kościoła.”

Pomiędzy tym czasem a rokiem 508 Aboryci, rzymskie garnizony na Zachodzie, Brytania, Burgundowie i
Wizygoci przez alianse, kapitulację i podboje zostali podporządkowani rzymskiej mocy papieskiej. Od
czasu, kiedy wspomniane sukcesy nastąpiły, tj. w 508 r., papiestwo w pełni zatriumfowało nad
pogaństwem, gdy najpoważniejsze siły Europy zerwały z pogaństwem.

Równolegle do coraz większego wpływu katolicyzmu, stopniowo rozwijało się fałszywe pośrednictwo
katolickich kapłanów. Stąd też bardziej chodzi o „obrzydliwość,” spowodowaną wprowadzeniem do nauki i
praktyki chrześcijańskiej bluźnierczego systemu ofiary sprawowanej przy udziale ziemskich kapłanów w
mszy - EUCHARYSTII- której ośrodkiem był i jest „opłatkowy bóg.”

W książce pt. Catechism of the Catholic Church , p. 381 również wydany w New York: Doubleday, 1997,
mówi: “The same Christ who offered himself once in a bloody manner on the alter of the cross is contained
and is offered in an unbloody manner.” W jez. polskim brzmi następująco: „Ten sam Chrystus, który

10

ofiarował siebie w krwawy sposób na ołtarzu krzyża, ofiaruje siebie w bezkrwawy sposób” (w opłatku).
(Catechism of the Catholic Church , p. 381).

Tak więc powyżej wspomniana jest prorocza historia odnośnie codziennej służby pojednawczej Chrystusa
w niebiańskiej świątyni. Temu aspektowi Rzym papieski się sprzeciwił, wprowadzając obrzydliwość
spustoszenia, która usuwa z umysłu ludzkich, dzieło Jezusa w niebiańskiej świątyni jako pośrednika między
Bogiem a człowiekiem. W ten sposób ludzie tracą osobistą codzienną, ustawiczną, żywą, pełną miłości
łączność oraz przyjaźń z Chrystusem.
„Tak, więc OBRZYDLIWOŚĆ SPUSTOSZENIA pozbawiająca chrześcijanina żywej osobistej i
bezpośredniej łączności z Chrystusem, orędującym w świątyni niebiańskiej, powoduje w życiu moralne i
duchowe spustoszenie, zagrażając utratą życia wiecznego.” (Andrzej Maszczak, s. 14 w/g starego wydania).
A poniżej podaję pełne źródło historyczne odnośnie daty 508, z których Kościół Adwentystów Dnia
Siódmego korzystał:

Archibald Brower, The History of the Popes, Vol. I, p. 295, 196 Thomas Hodkin, Theodoric the
Goth, pp. 190, 191, 186, 198, 199, 194, 202, 203. Nugent Robinson, A History of the World, Vvol. I, pp.
75-79, 81, 82. Henry Hart Milman, History of Latin Christianity, Vol. I, pp. 381-388. Ephraim Emerton,
Introduction to the Study of the Middle Ages, pp. 65, 66. Charles Oman, The Dark Ages, p. 62. The
Cambridge Medieval History, Vol. I, p. 286. Walter C. Perry, The Franks, From Their First Appearance
in History to the Death of King Pepin, p. 85, 88, 89. Richard W. Church, The Beginning of the Middle
Ages, pp. 38, 39. Victor Dduruy, The History of the Middle Ages, p. 32. Julius von Pfugk-Harttung, in A
History of All Nations, Vol. VII, p. 72. Walter C. Perry, The Franks, From Their First Appearance in
History to the Death of King Pepin, p. 97.
George Burton Adams, Civilization During the Middle Ages, pp. 137-144.

Powyższe źródła historyczne zaczerpnięto z książki pt. DANIEL AND THE REVELATION, stronice 324 –
330, autorstwa URIAH SMITH.

Trzeci okres proroczy: 1335 dni, czyli proroczych lat, znajdujemy w księdze Dan. 12:12, (BG), w którym
czytamy: „Błogosławiony, kto doczeka a dojdzie do tysiąca trzech set trzydziestu i pięciu dni.”
Czy możemy powiedzieć, kiedy ten okres proroczy się zaczyna i kończy? Jedyny wątek (ślad), który mamy
do rozwiązania tej kwestii, to fakt, który mówi o bezpośredniej łączności z poprzednim okresem proroczym
1290 lat, ponieważ zaraz po wypowiedzeniu o 1290 dniach, już w następnym zdaniu czytamy:
„Błogosławiony, kto doczeka …do 1335 dni.”

Omówiliśmy już okres proroczy, 1290 lat, który rozpoczął się w roku 508, dlatego bowiem okres proroczy
1335 również zaczyna się w 508 roku, a gdy do roku 508 dodamy 1335, wówczas otrzymamy 1843 rok.
Na uwagę zasługuje fakt, że to proroctwo zaczyna się od słowa „Błogosławiony, kto doczeka a dojdzie do
tysiąca trzech set trzydziestu i pięciu dni.” To jest obietnica. Jedyną rzeczą, która została obiecana tym,
którzy doczekają do końca 1335 dni, czyli lat jest błogosławieństwo.

Co było tym błogosławieństwem?

45 lat przed rokiem 1843, czyli w roku 1798 rozpoczyna się czas końca, ta część proroctwa Daniela, która
była zapieczętowana, została odpieczętowana i światło prorocze zaczęło się rozwijać. Około r. 1843 nastąpił
kulminacyjny punkt, w którym rzucone zostały potężne snopy światła, które oświeciły proroctwa dotyczące
roku 1844. Głoszenie o tym przybrało na sile.

Nowa i pobudzająca do zastanowienia się nauka o nastaniu królestwa Bożego wstrząsnęła światem. Nowe
życie stało się udziałem prawdziwych uczniów Chrystusa. Niewierzący zostali potępieni, kościoły
doświadczone, a duch odrodzenia przebudzony w takim stopniu, jak nigdy dotąd.

11

Rok 1843 jest znamienną datą, od której liczy się okres wielkiego przebudzenia adwentowego. William
Miller ustalił pierwszą datę powtórnego przyjścia Chrystusa na rok 1843. Fakt ten, mimo zawodu, stał się
błogosławionym doświadczeniem dla tych, którzy na podstawie studiów nad proroctwami z ufnością
oczekiwali na powrót Pana między wiosną 1843 r., a wiosną 1844 r., a następnie po dokonaniu korekty datę
tę przesunęli do jesieni 1844 r., choć i to również zakończyło się rozczarowaniem.

Gdy zwrócimy uwagę na podobne doświadczenie uczniów Chrystusa przy ukrzyżowaniu Mistrza, który
wcześniej powiedział do nich: „Błogosławione oczy, które widzą, co wy widzicie. Bo powiadam wam, iż
wiele proroków i królów żądali widzieć, co wy widzicie; i słyszycie, ale nie słyszeli.” (Łuk. 10:23, 24, BG).

Nietrudno będzie nam zrozumieć charakter tego, błogosławionego doświadczenia. W takiej samej sytuacji
byli uczniowie Chrystusa przy pierwszym adwencie. Wykrzykiwali z radości, kiedy Zbawiciel wjeżdżał do
Jeruzalemu, oczekując wtedy objęcia przez Niego królestwa. Lecz jedynym tronem, do którego On wtedy
się zbliżał, był krzyż; i zamiast powitania jako króla w pałacu królewskim, otrzymał miejsce w nowym
grobowcu Józefa. Niemniej jednak byli oni „błogosławieni,” przyjmując prawdy, które słyszeli.
Skoro nowe i wielkie prawdy były błogosławieństwem w dniach Chrystusa dla tych, którzy je przyjęli,
również te nauki, które były głoszone około roku 1843 były błogosławieństwem dla tych, którzy je przyjęli.
Studiowaliśmy trzy prorocze okresy, których głównym tematem był system papieski, który nie tylko
prześladował lud Boży, ale również wystąpił przeciwko Chrystusowi i Jego arcykapłańskiej służbie w
niebiańskiej świątyni. Czytamy o tym w Dan. 8: 11,12 (NP): „Wmówił w siebie (papież) potęgę, jaką ma
książę wojsk (Jezus), tak, że odjęta mu (Jezusowi) została stała codzienna ofiara (służba) i zostało
zbezczeszczone miejsce jego świątyni. Na codziennej ofierze (służbie) dopuszczono się przestępstwa;
prawda została powalona na ziemię, a cokolwiek czynił, to mu (papiestwu) się udawało.”

5.

JAKIE WAŻNE OSTRZEŻENIE ZNAJDUJE SIĘ W PIERWSZYM ZASTOSOWANIU

PROROCTW ZAWARTYCH W KSIĘDZE DAN. 12:5-13?

Na początku tego artykułu podkreślałem, że: Podczas gdy będziemy studiować proroctwa zawarte w
dwunastym rozdziale Daniela, proszę zwrócić szczególną uwagę, co jest tym ostrzeżeniem dla nas w
pierwszym zastosowaniu tych proroctw oraz jakie jest szczególne ostrzeżenie w drugim zastosowaniu?
Poniżej jest odpowiedz, co jest tym ważnym ostrzeżeniem w pierwszym zastosowaniu?

Papiestwo usunęło:

Po pierwsze: Służbę pojednawczą, którą Chrystus dokonał przez swoją śmierć przelewając krew na
krzyżu Golgoty. A na to miejsce została ustanowiona eucharystia, której ośrodkiem jest „opłatkowy
Chrystus.”

Po drugie: Służbę pojednawczą – pośredniczą, wstawienniczą Chrystusa w niebiańskiej świątyni. A na to
miejsce zostało wprowadzone fałszywe pośrednictwo kapłanów.

Te dwa powyższe punkty wprowadzono do chrześcijaństwa, Słowo Boże nazywa je OBRZYDLIWOŚCIĄ
SPUSTOSZENIA.

Ale czy tak miało się dziać bez końca? Podobne pytanie znajduje się w księdze Dan. 8:13, (NP): „Jak długo
zachowuje ważność widzenia dotyczące stałej codziennej ofiary (służby), przestępstwa pustoszenia i
bezczeszczenia świątyni?” Odpowiedź mamy w następnym wierszu według tłumaczenia Biblii Gdańskiej:
„I rzekł do mnie: Aż do dwóch tysięcy i trzech set wieczorów i poranków; tedy przyjdą do odnowienia
swego usługi święte.”

Widzenie prorocze, które miał prorok Daniel o 2300 wieczorów i poranków, czyli lat, jest najdłuższym
biblijnym proroczym okresem, który rozpoczął się w roku 457 przed n. e. a skończył się w 1844 roku po n.
e.

12

Tak więc mamy pierwszy okres proroczy 2300 wieczorów i poranków (Dan. 8:14). Następne trzy prorocze
okresy 1260, 1290 i 1335 dni, czyli proroczych lat, pierwszy okres proroczy 1260, najpierw jest
wspomniany w Dan. 7:25 a później w Dan. 12:7. Pozostałe dwa prorocze okresy 1290 i 1335, są
wspomniane w Dan. 12: 11, 12.

Następnie będzie pokazany wykres, który zilustruje powyższe prorocze okresy:

W Y K R E S

Pierwszy okres proroczy 2300, jest zasadniczym i najdłuższym okresem, pozostałe prorocze okresy
znajdują się wewnątrz, nie wychodząc poza linię tego najdłuższego proroczego okresu. To dowodzi o
ważności tych czterech proroczych okresów, które mieszczą w sobie Boże ważne poselstwa, mianowicie:

Pierwsze: O SŁUŻBIE POJEDNAWCZEJ CHRYSTUSA DOKONANEJ NA KRZYŻU GOLGOTY.

Drugie: O SŁUŻBIE POSREDNICZEJ CHRYSTUSA W NIEBIANSKIEJ ŚWIĄTYNI.

Trzecie: O MOCY SYSTEMU PAPIESKIEGO – SUPREMACJA PAPIESKA - występująca przeciwko
służbie pojednawczej Chrystusa na krzyżu, oraz przeciwko służbie pośredniczej Chrystusa w niebiańskiej
świątyni. Jak również o mocy prześladowczej przeciwko ludowi Bożemu.

W tych trzech powyższych punktach, tam jest zawarte ważne poselstwo, jak również wielkie ostrzeżenie
dla nas i dla wszystkich chrześcijańskich kościołów oraz dla całego świata. Tam została zawarta prawdziwa
prorocza historia o papiestwie, demaskując je, co ono dokonało, do jakiego wielkiego spustoszenia
doprowadziło, odnośnie przelanej krwi Jezusa na krzyżu, która przez eucharystie porównane zostało do
opłatka. Następnie pośrednicza służba Jezusa została zamieniona na służbę kapłanów, przed którymi ludzie
wyznają swoje grzechy, tak jakby oni mieli moc ich odpuszczania. Co za straszne odstępstwo?!!! Pismo
Święte nazywa to “OBRZYDLIWOŚCIĄ,” które czyni spustoszenie. (Dan. 11:31; 12:11).

Wielka reformacja w XVI wieku zwróciła uwagę na dwie prawdy biblijne:

Pierwsza: „SPRAWIEDLIWY Z WIARY ŻYĆ BĘDZIE.” (Rzym. 1:17).

13

Druga prawda: PAPIESTWO JEST ANTYCHRYSTEM.

To było poselstwo za Chrystusem i przeciw antychrystowi.

„Cała reformacja spoczęła na tych dwóch świadectwach.” (The Prophetic Faith of Our Fathers, Vol. 2, p.
243. Froom).

Gdy jedno z tych wielkich prawd, zostanie zapomniane przez protestanckie kościoły, wówczas natychmiast
nastąpi ich upadek. To nastąpiło i jesteśmy dziś tego świadkami, ponieważ uważają papieża duchowym
przywódcą świata.

6. ZAKOŃCZENIE:

Dlatego też, Bóg powołał RUCH ADWENTOWY, dając wielkie TRÓJANIELSKIE prorocze poselstwo, w
którym jest zawarta WIECZNA EWANGELIA – CHRYSTUS SPRAWIEDLIWOŚCIĄ NASZĄ. Tam też
znajduje się ostrzeżenie dla Protestanckich Kościołów, jak również dla Kościoła Rzymsko-Katolickiego i
dla całego świata.

Każdy, kto przeczytał powyższe pierwsze zastosowanie proroctw zawartych w księdze Daniela 12:5-13,
poznał prawdziwą proroczą historię papiestwa, która jest zarazem wielkim ostrzeżeniem dla nas i dla
wszystkich ludzi żyjących na świecie. Jest także zbudowaniem, utwierdzeniem i umocnieniem wiary.
Zachęceniem i pomocą dla ludu Bożego, do przetrwania wielkiego ucisku, jakiego jeszcze nigdy nie było,
oraz przygotowaniem się na bardzo bliskie nadchodzące powtórne przyjście naszego Zbawiciela i Pana
naszego życia.

W ten sposób Bóg przygotowuje swój lud na drugie przyjście Chrystusa z punktu widzenia proroczego.

W drugiej części będzie przedstawione drugie zastosowanie proroctw zawartych w księdze Daniela 12:5-13.
Proroctwa tam zawarte, połączone są ze wszystkimi końcowymi apokaliptycznymi proroctwami z księgi
Daniela i Objawienia i są obecną prawdą na nasz czas, dla ludu Bożego żyjącego w ostatnich dniach historii
świata. Każdy kto przeczyta proroctwa, przedstawione w drugim zastosowaniu, będzie w pełni świadomy
powagi naszego czasu oraz będzie przygotowany na wszystkie wydarzenia i na bliskie przyjście naszego
Zbawiciela.

Dlatego też, Ellen White, natchnione pióro, napisała: „Niech strażnicy obecnie podniosą swoje głosy i
dadzą poselstwo, które jest obecną prawda na nasz czas. Niech pokażą ludziom, GDZIE JESTEŚMY W
PROROCZEJ HISTORII.” (Testomonies, Vol. 5, p. 716).

To będzie jasno przedstawione w następnej drugiej części, czyli w drugim zastosowaniu proroctw
zawartych w księdze Dan. 12:5-13. Każdy, kto pragnie być przygotowany na bliskie przyjście Jezusa
naszego Zbawiciela z punktu widzenia proroczego, powinien to przeczytać.

14