Kurs CorelDRAW 12

Cze

ść

5 - W praktyce

Corel DRAW 12 to potężne narzędzie do edycji grafiki wektorowej, które może z
powodzeniem służyć zarówno profesjonalnym grafikom, jak i amatorom pragnącym
spędzić czas przy kreatywnym zajęciu. Oto ostatnia już część cyklu jemu poświęcona,
opisująca sposoby rozwiązywania problemów z transportem grafiki na inne komputery
oraz zawierająca rady dotyczące składu i wydruku prostych dokumentów.

Wprowadzenie

Na koniec cyklu chciałbym przekazać Państwu kilka praktycznych porad, które pozwolą
uniknąć najczęściej popełnianych błędów oraz odsłonią kilka funkcjonalności, które nie
dotyczą samego procesu malowania wektorami, ale są równie istotne z punktu widzenia
wykorzystania własnej pracy.

Zapis i eksport

Od pojawienia się pierwszej wersji Corel DRAW minęło tak wiele lat, że niemożliwe było
zachowanie zgodności formatu zapisywanego przez program pliku. Nie ulega wątpliwości, że
każdy z nas chciałby zobaczyć efekty swojej pracy na papierze. Często też naszą twórczość
będziemy pokazywać w formie elektronicznej znajomym, współpracownikom, rodzinie. Przy
przenoszeniu pliku na inny komputer (który oczywiście powinien być również wyposażony w
pakiet Corel DRAW) możemy napotkać kilka trudności.
Pierwszą podstawową trudnością jest brak kompatybilności wstecz plików zapisanych w
różnych wersjach programu. Oznacza to dokładnie tyle, że zapisany z domyślnymi
ustawieniami w Corel DRAW 12 plik nie będzie mógł być otworzony w Corel DRAW 9
(oczywiście najnowszy produkt radzi sobie ze starszymi plikami bez najmniejszych
problemów). Aby obejść tą trudność możemy przy zapisie pliku wybrać wersję docelową.

Oczywiście warto przechowywać naszą pracę w wersji pliku zgodnej z wersją programu i
jedynie w razie potrzeby wykonywać kopię np. w formacie Corel DRAW 9. Część danych
bowiem może ulec nieodwracalnym zmianom (np. specjalne obiekty dostępne w wersji 12
ulegną zamianie w krzywe i nie będzie możliwa ich dalsza specjalna edycja, jeśli nie
zachowamy pliku w formacie Corel DRAW 12). Aby takich degradacji było jak najmniej,
warto przed przeniesieniem pliku na inny komputer dowiedzieć się jaka wersja pakietu Corel
DRAW znajduje się na nim.
Drugim problemem jaki możemy napotkać jest brak plików towarzyszących naszej
twórczości, głównie czcionek. W Internecie istnieje potężny zbiór darmowych krojów
czcionek, które mogą stać się podstawą naszej grafiki. Niestety osoba która będzie otwierała
nasz plik wcale nie musi posiadać odpowiedniej czcionki zainstalowanej w komputerze.
Dlatego w każdym przypadku przenoszenia danych należy pamiętać, by zamienić wszelkie
obiekty tekstowe na krzywe.

Podobnie jak miało to miejsce w przypadku różnych wersji dokumentów i tu warto nie
pozbywać się oryginału dokumentu, co pozwoli man na późniejszą edycję tekstu.

Nie możemy nigdy wykluczyć sytuacji, w której będziemy chcieli (bądź musieli) pokazać
naszą twórczość osobie korzystającej z komputera pozbawionego pakietu Corel DRAW. W
takiej sytuacji najwierniejszym odwzorowaniem naszych wysiłków będzie eksport obrazu do
postaci rastrowej. Należy jednak pamiętać, że obraz rastrowy nie będzie już mógł podlegać
ż

adnej znanej obróbce w programie Corel DRAW, a ewentualnie drobnym retuszom w Corel

PHOTO-PAINT. Grafika rastrowa nie daje się też dobrze skalować, więc poza charakterem
poglądowym nie zaleca się przekazywania w takiej postaci obrazów wektorowych do druku.

Corel DRAW 12 pozwala na eksport do kilkudziesięciu, często bardzo egzotycznych
formatów. Ważne jest by, podobnie jak w wypadku zapisu do starych formatów Corel DRAW,
upewnić się co do możliwości pracy z danym formatem na docelowej maszynie. Formaty WI,
JPG2000 czy SCT mogą się wydawać kuszące, ale bardzo wątpliwe jest, by znajomy sobie
poradził z plikami w tym formacie. Jeśli zmuszeni jesteśmy przenosić w postaci rastrowej
grafiki do druku, warto wybrać format możliwie wiernie oddający użyte przez nas barwy
(przy czym nie wolno zapominać, że zakres barw możliwych do wyświetlenia na ekranie i
tych, które można uzyskać na papierze jest różny). Osobiście polecam jeden z ugruntowanych
już formatów spośród PNG, TIFF czy JPG, przy czym ten ostatni wyłącznie w przypadku,
gdy zależy nam na możliwie najmniejszym wynikowym pliku (w sensie ilości zajmowanego
miejsca). Przy zapisie do postaci rastrowej Corel DRAW poprosi nas o podanie parametrów
konwersji.

Kluczowymi elementami tego okna dialogowego są pola skali rysunku (druga kolumna
wartości u samej góry zakończona znakiem procenta), rozdzielczość (Resolution), głębia
kolorów (Color mode) oraz pole wyboru zachowania oryginalnych proporcji (Maintain aspect
ratio). Różnica między skalowaniem obrazka i zmianą jego rozdzielczości uwidacznia się
wyłącznie przy drukowaniu i ma znaczenie przy wyborze formatu, które rozdzielczość
zapamiętują. Zarówno przy zmniejszeniu o połowę rozdzielczości jak i przy przeskalowaniu
obrazka do 50% oryginału wynikowy plik będzie miał o połowę mniejszy rozmiar w
pikselach. Na wydruku jednak obraz przeskalowany będzie miał zmniejszoną wielkość przy
zachowaniu tego samego poziomu szczegółów co obraz w oryginalnym rozmiarze. Przy
zmianie rozdzielczości obraz pozostanie tej samej wielkości utracimy jednak jego
szczegółowość.

Jeśli zależy nam (a zakładam, że tak jest) na zachowaniu oryginalnego wyglądu pracy, nie
powinniśmy manipulować suwakami w kolejnym podczas eksportu grafiki oknie dialogowym
(poniżej). Służą one wymuszeniu przezroczystości na obrazie, przeważnie jednak
"przezroczyste" pozostaje pole nie zamalowanej kartki i to sanowi oczekiwane zachowanie
przy eksporcie.

Drukowanie

Drukowanie ilustracji z Corel DRAW 12 nieznacznie tylko odbiega od schematu znanego z
aplikacji Windows. Różnice polegają wyłącznie na rozbudowanych opcjach druku
przeznaczonego do profesjonalnych zastosowań (skład i poligrafia), których omówienie
znacznie wybiega poza ten cykl.

Interesującą nas unikalną funkcjonalnością jest ostatnia zakładka okna dialogowego
drukowania. Zakładka ta bowiem pozwala nam na zapoznanie się z listą potencjalnych
trudności przy drukowaniu.

Widoczny na ilustracji błąd wynika z faktu wysunięcia jednego z obiektów poza obszar strony.
Sprawdzanie każdego z typów błędów można włączyć i wyłączyć w oknie ustawień (przycisk
Settings w prawym górnym rogu okna). Można tam np. włączyć sprawdzanie, czy
wykorzystano w dokumencie czcionki True Type (kwestia przenoszenia pliku na inny
komputer omówiona w poprzedniej sekcji).

Praca z formatem innym ni

ż

A4

Na sam koniec cyklu chciałbym przedstawić praktyczną i często wykorzystywaną opcję
pozwalającą na tworzenie niewymiarowych (czy może raczej: innych niż format docelowy
wydruku) obrazów. Jako przykład posłużą nam wizytówki.

Standardowy format wizytówki to 50x90mm. Wizytówka taka zmieści się w każdym
typowym wizytowniku. Już na tym etapie jasne jest, że nie będziemy drukować jednej
wizytówki na stronie papieru (oczywiście papieru wizytówkowego, który jest grubszy niż
zwykły papier na którym na codzień drukujemy i który przeważnie posiada specjalną fakturę).
Dawno już minęły czasy "składania" wizytówki w edytorze tekstu i kopiowania wzorca kilka
razy na stronie. Dzięki funkcji etykiet dostępnej w Corel DRAW możemy w prosty sposób
automatycznie powielić nasz twór na stronie.

Zacznijmy od utworzenia nowego dokumentu. Najszybszą metodą uzyskania opcji Strony jest
dwukrotne kliknięcie na cieniu pod kartką widoczną w centrum okna programu. Można też
oczywiście ręcznie nawigować w opcjach programu (Tools | Options).

Aby przygotować wizytówki konieczne jest przełączenie się w tryb edycji etykiet (Labels) i
utworzenie nowego formatu etykiety w tymże oknie (przycisk Customize Label...).

Spośród szeregu dostępnych parametrów nowotworzonej etykiety interesuje nas

•

rozmiar etykiety: szerokość (Width) 90mm, wysokość (Height) 50mm

•

brak zaokrąglonych narożników (odznaczone pole Rounded corners

•

marginesy: zależne od drukarki; ustawienie lewego (Left) i górnego (Top) marginesu
na 10mm oraz wyzerowanie pozostałych powinno współdziałać z większością
drukarek

•

obstępy (Gutters): zasadniczo zbędne, ustawione na 3mm każdy nie zaszkodzą

•

układ na stronie (Layout): kartka formatu A3 pomieści maksymalnie 5 wizytówek w
pionie i 2 w poziomie

Nasz układ należy zapisać pod łatwą do rozpoznania nazwą poprzez kliknięcie w przycisk z
plusem u góry okna i wpisanie tejże nazwy (np. Wizytówka standard). Po zamknięciu
przyciskiem OK tego okna oraz okna ustawień strony naszym oczom ukaże się obszar edycji
strony w wybranym przez nas formacie wizytówki. Od tej pory możemy dowolnie edytować
układ naszej wizytówki, mając pewność co do równomiernego i prawidłowego
rozmieszczenia jej kopii na stronie. Należy pamiętać by nie przesadzić z ilością informacji na
wizytówce. Przeładowana treścią będzie nieczytelna i w żadnym wypadku nie spełni swojej
roli reprezentacyjnej. Poniżej widnieją trzy przykładowe formaty wizytówek (istnieje
możliwość pobrania plików CDR).

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ŹRÓDŁO:

http://dobreprogramy.pl