Jan Paweł II fascynował ludzi młodych,
gdyż mówił nam prawdę o tym,
że tylko ten, kto kocha, może być szczęśliwy.


Wszystkie jego spotkania z młodzieżą te w Polsce, w czasie pielgrzymek do Ojczyzny, i te w Watykanie czy w wielu krajach świata na wszystkich kontynentach stawały się zawsze radosnym świętem. Że kocha młodzież wynikało to z jego uśmiechu, z czasu jaki miał dla nich, z jego słów gestów, twardych wymagań, jakie miał odwagę stawiać młodzieży. On upewniał młodych ludzi, że prawdziwej radości można doświadczyć tylko w twardej rzeczywistości codziennego życia i że jeśli wiernie się kocha, to pozostaje się na drodze błogosławieństwa nawet wtedy gdy droga ta okazuje się czasem drogą krzyżową.
Jan Paweł II potrafił pokazać młodym ludziom prawdziwe oblicze chrześcijaństwa, które jest przecież najpiękniejszą historią miłości. To historia Boga, który kocha nas tak bardzo wiernie i tak nieodwołalnie, że aż trudno nam w to uwierzyć. Takiej historii miłości nie wymyśliłby żaden człowiek! W każdym spotkaniu z młodzieżą Papież z Polski przypominał o tym, że Syn Boży przyszedł osobiście do ludzi po to, by szukać przyjaciół, by nauczyć ich błogosławionej sztuki życia tu i teraz i by nasza radość była pełna.