Zasada proporcjonalności

Wyrok WSA w Lublinie

z dn. 19 listopada 2009 r.,

II SA/Lu 454/09

Zasada proporcjonalności

W

demokratycznym

paostwie

prawnym

zasada

proporcjonalności

jest

jedną

z

podstawowych reguł, limitujących możliwośd
ograniczania praw i wolności obywatelskich
przez organy władzy publicznej. Określa ona,
jakich środków mogą używad te organy dla
realizacji swoich zadao i celów – między
celami a środkami do ich realizacji musi zostad
zachowana odpowiednia proporcja.

Środki do realizacji celów muszą byd:

• przydatne – środek musi rzeczywiście służyd

realizacji celu;

• niezbędne – nie należy stosowad środków, które

nie są konieczne dla realizacji danego celu, a więc
takich, bez których można się obyd;

• proporcjonalne w wąskim znaczeniu – dobro

poświęcane nie może byd bardziej istotne od
dobra, którego realizacja jest celem działania
władzy.

Zasada proporcjonalności wynika z:

• art. 31 ust. 3 Konstytucji RP z 1997 r.,
• zasady demokratycznego paostwa prawnego

(art. 2 Konstytucji),

• prawa Unii Europejskiej – orzecznictwo

Trybunału Sprawiedliwości UE (dawniej: TS
Wspólnot

Europejskich)

określa

zasadę

proporcjonalności jako jedną z podstawowych
dla funkcjonowania UE.

Wyrok WSA w Lublinie z dn. 19

listopada 2009 r., II SA/Lu 454/09

WSA w Lublinie rozstrzygnął sprawę ze skargi
spółki, która chciała zbudowad stację bazową
telefonii komórkowej na terenie gospodarstwa
rolnego, którym miała prawo dysponowad.

Starosta odmówił udzielenia pozwolenia na
budowę, powołując się na miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z
którym w gospodarstwach rolnych (zwanych w
planie zabudową zagrodową) mogą byd
realizowane tylko takie inwestycje usługowe,
które

nie

wywołują

żadnych

konfliktów

sąsiedzkich.
Tę decyzję utrzymał w mocy wojewoda, do
którego odwołała się spółka.

Rozpatrując skargę na te decyzje, WSA w
Lublinie

stwierdził,

że

miejscowy

plan

zagospodarowania przestrzennego naruszył
zasadę proporcjonalności, poprzez nadmierne
ograniczenie prawa własności. WSA podkreślił,
że każda inwestycja na danej nieruchomości
wywołuje

większy

lub

mniejszy

konflikt

sąsiedzki. De facto więc, plan miejscowy
wyklucza realizację jakichkolwiek inwestycji o
charakterze

usługowym,

co

jest

niedopuszczalne.