Czy jednego dnia można zużyć dwie wykresówki?

[2008-03-31]

Na szkoleniach dotyczących czasu pracy kierowcy wykładowcy powtarzają, że za użycie dwóch wykresówek
w tym samym dniu grozi kara ITD. To jednak zbytnie uproszczenie, a więc nie do końca prawda.

Kierowcy używają wykresówek w każdym dniu, w którym prowadzą pojazd. Typowa jest sytuacja, gdy kierowca
rozpoczynając pracę w danym dniu, wkłada wykresówkę do tachografu, by po zakończonej pracy ją wyjąć. Nie ma
bowiem przepisu, który nakazuje trzymanie wykresówki w tachografie przez 24 godziny. Istnieje jedynie zakaz
umieszczania jednej wykresówki w tachografie na dłużej niż 24 godziny.

Kiedy wkładać i wyjmować wykresówkę?
Zgodnie z ogólną zasadą kierowca wkłada wykresówkę do tachografu w momencie, kiedy rozpoczyna pracę w danym
dniu, i wyjmuje ją nie wcześniej niż przed zakończeniem dziennego okresu pracy. Możliwe jest zatem usunięcie
wykresówki z tachografu już po zakończeniu pracy w danym dniu. Nie zabrania tego żaden przepis.

W jakich sytuacjach kierow

ca może użyć dwóch wykresówek?

Kierowca, który w ciągu jednej doby rozpoczyna dwa okresy prowadzenia rozdzielone dziennym okresem
odpoczynku, może zatem dwa razy w danej dobie włożyć wykresówki do tachografu – pierwszą, w momencie gdy
rozpoczyna pierwszy

okres prowadzenia pojazdu, drugą, gdy rozpoczyna drugi.

Uwaga!
Wykresówka może być wyjęta najwcześniej po zakończeniu danego dziennego okresu prowadzenia. Kierowca może
oczywiście wyjąć ją z tachografu dopiero po upływie dziennego odpoczynku czy też po 24 godzinach. Przepisy jednak
tego nie nakazują, a co za tym idzie – nie mogą tego też wymagać organy kontroli.

Wykresówka powinna być w tachografie również w czasie korzystania przez kierowcę z odpoczynku, ale w tylko w
przypadku gdy kierowca wykorzystuje te

n odpoczynek w samochodzie i wyłącznie ze względów dowodowych –

takiego obowiązku też nie przewidują przepisy.

Generalną zasadą, wynikającą z przepisów regulujących używanie tachografów, jest zatem zakaz wyjmowania
wykresówki z urządzenia rejestrującego przed zakończeniem dziennego okresu jazdy. Organ kontroli nie może jednak
kwestionować usunięcia wykresówki z tachografu po zakończeniu dziennego okresu jazdy, takie działanie nie
znajduje bowiem uzasadnienia w przepisach prawa.

Jakich błędów nie popełniać, używając tachografu?

[2009-10-17]

Wielu kierowców nie ustawia wskaźnika tachografu na symbole: „inne prace” lub „okres
dyspozycji”. To duży błąd.

Tachograf powinien być ustawiany tak, żeby wskazywał wszystkie poszczególne okresy aktywności
kie

rowcy. Inaczej nie da się poprawnie rozliczyć jego czasu pracy.

Kiedy trzeba przełączać tachograf?
Tachograf automatycznie rejestruje wyłącznie czas prowadzenia pojazdu (gdy samochód jest w ruchu).
Pozostałe okresy, takie jak przerwy, odpoczynki, pozostawanie w gotowości oraz inna praca, nie zostaną
uwidocznione w pamięci tachografu, jeśli kierowca nie będzie ustawiał tego urządzenia.

Niestety, większość kierowców w Polsce nie przełącza przełącznika tachografu właściwie, co powoduje
potem trudności przy rozliczaniu ich czasu pracy i w razie ewentualnej kontroli ITD czy PIP.

Jakie konsekwencje ma niepoprawne używanie tachografu?
Gdy organy kontrolne sprawdzają przestrzeganie norm czasu pracy kierowców, dokonują m.in. analizy
czasu prowadzenia pojazdu.

J

eśli w trakcie weryfikacji zapisów urządzeń rejestrujących prędkość pojazdu oraz czas jazdy i postoju

okaże się, że tachograf był niepoprawnie używany, inspektor przesłucha kierowców, żeby ustalić, co robili
w przerwach pomiędzy okresami prowadzenia pojazdu (np. czy odbywał się wówczas załadunek albo
rozładunek).

Nie można bowiem przyjąć, że to, co nie jest czasem prowadzenia pojazdu, zawsze będzie przerwą – w
tym okresie kierowca mógł wykonywać inne prace.

Bez wiedzy, czym zajmował się kierowca w czasie nieprowadzenia pojazdu, nie można bezwzględnie
stwierdzić, ile wynosił jego czas pracy w określonym dniu. Należy jednak przy tym pamiętać, że czas pracy
w danej dobie ma charakter ciągły i jest przez PIP zasadniczo liczony od wyjazdu do powrotu kierowcy
danego dnia.

Czy pracodawca może ukarać kierowcę za niepoprawne opisanie
wykresówek?

2010-02-23

Zdarza się, że kierowcy nieodpowiednio opisują wykresówki. Czy powinni odpowiadać za to
materialnie, np. pokrywać kary nałożone z tego powodu na firmę przez ITD?
W tej sytuacji pracodawcy wolno ukarać pracownika karą porządkową nagany bądź upomnienia. Nie ma
jednak wystarczających podstaw do pociągnięcia kierowcy do odpowiedzialności materialnej bądź
zastosowania kar pieniężnych.
Kara pieniężna - tylko przy określonych przewinieniach
Przepisy Kodeksu pracy regulujące stosowanie kar porządkowych wobec pracowników wymieniają
przypadki, w których pracodawca może ukarać podwładnego karą pieniężną w związku z naruszeniem
obowiązków pracowniczych. Zastosowanie takiej kary dopuszczalne jest w razie nieprzestrzegania przez
pracownika przepisów bhp lub przepisów przeciwpożarowych, a także w przypadku naruszenia niektórych
elementów porządku pracy, tj. opuszczenia pracy bez usprawiedliwienia, stawienia się do pracy w stanie
nietrzeźwości lub spożywania alkoholu w czasie pracy.
O wysokości nałożonej kary pieniężnej decyduje pracodawca, z tym że kara za jedno przekroczenie oraz
za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy nie może przekroczyć 1-dniowego
wynagrodzenia pracownika, a łącznie kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części
wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty.
Jednak to, że kierowcy nie opisywali na wykresówkach zakresu wykonywanych czynności w
poszczególnych godzinach pracy nie stanowi podstawy do zastosowania wobec nich kary pieniężnej.
Pracownicy nie dopuścili się bowiem naruszenia przepisów bhp ani przepisów przeciwpożarowych, nie
zostały spełnione również pozostałe przesłanki, które uprawniałyby pracodawcę do zastosowania tego
rodzaju kary. Pracodawca nie ma również podstaw do żądania od podwładnych zwrotu kosztów nałożonej
przez inspektora kary.
Odpowiedzialność materialna tylko wyjątkowo
W tym przypadku trudno także mówić o odpowiedzialności materialnej pracowników, która powstaje
wskutek wyrządzenia ze swej winy pracodawcy szkody poprzez niewykonanie bądź nienależyte wykonanie
obowiązków pracowniczych. Wówczas pracownik jest obowiązany do naprawienia powstałej szkody.
Jednak odpowiedzialność dotyczy jedynie normalnych następstw działania lub zaniechania, z którego
szkoda wynikła. Trudno uznać, że kara nałożona przez inspektora ITD jest właśnie normalnym
następstwem błędnego wypełnienia wykresówki.
Co więcej, pracodawca gromadzący dokumentację pracowniczą (w tym wykresówki) lub wyznaczona do
tego osoba powinni także sprawować nadzór nad prawidłowością wypełniania dokumentów. W związku z
tym trudno pociągać do odpowiedzialności samych pracowników.
Nie ma więc wystarczających podstaw do zastosowania przepisów o odpowiedzialności materialnej.
Podstawa prawna
Artykuł 108 § 1, § 2, § 3, art. 109 § 1, art. 114 i art. 115 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst
jednolity: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94).

Ile ma trwać odpoczynek tygodniowy kierowcy - 35 czy 45 godzin?

2009.11.21

To, jak długi powinien być tygodniowy odpoczynek, zależy od tego, jakim pojazdem jeździ kierowca.
Sprawdź, czy na pewno stosujesz te przepisy, jak trzeba.

Zgodnie z polskim prawem pracy (a konkretnie ustawą o czasie pracy kierowców) w każdym tygodniu
kierowcy zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę przysługuje prawo do co najmniej 35 godzin
nieprzerwanego odpoczynku.

Jakie warunki musi spełniać odpoczynek według polskiej ustawy?

Tygodniowy nieprzerwany odpoczynek obejmuje też odpoczynek dobowy (trwający nie mniej niż 11
kolejnych godzin) przypadający w dniu, w którym kierowca rozpoczął odpoczynek tygodniowy.

Warto przy tym pamiętać, że tydzień pracy kierowcy, odmiennie niż innych grup pracowników, przypada
pomiędzy godziną 00.00 w poniedziałek a godziną 24.00 w niedzielę.

Jak udziela się odpoczynku według przepisów unijnych?
Jeśli natomiast kierowca wykonuje przewóz drogowy:
-

rzeczy, gdy dopuszczalna masa całkowita pojazdu łącznie z przyczepą lub naczepą przekracza 3,5 t, lub

-

osób, pojazdem skonstruowanym lub trwale przystosowanym i przeznaczonym do przewozu więcej niż 9

osób łącznie z kierowcą,
musi skorzystać z dłuższego tygodniowego okresu odpoczynku – trwającego co najmniej 45 godzin.

Taki tygodniowy okres odpoczynku jest

przewidziany dla kierowców dużych pojazdów w rozporządzeniu

WE nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych
przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady
(EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85).

Tego rodzaju odpoczynek tygodniowy trzeba rozpocząć nie później niż po zakończeniu sześciu 24-
godzinnych okresów jazdy, liczonych od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku.

Można ten odpoczynek skrócić do 24 kolejnych godzin, ale tylko co drugi tydzień. Godziny, o które
odpoczynek został skrócony, trzeba ponadto potem kierowcy „oddać” – wydłużając mu o nie inny
odpoczynek przed końcem trzeciego tygodnia następującego po danym tygodniu. Odpoczynek, do którego
zechcesz dodać te godziny, musi trwać co najmniej 9 godzin.

Czy kierowcę obowiązują normy polskie czy unijne?

[2006-11-09]

Od kiedy Polska weszła do Unii, w naszym kraju, oprócz przepisów krajowych, obowiązują także
unijne. Dotyczy to oczywiście również przepisów o czasie pracy kierowców. No dobrze, odpowiesz,
ale przecież przepisy rozporządzenia Rady (EWG) nr 3820/85 z 20 grudnia 1985 r. w sprawie
harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego mówią
zupełnie co innego. niż ustawa o czasie pracy kierowców (Dz.U. z 2004 nr 92 poz. 879). Czego więc
masz się trzymać?

To, które z przepisów stosować, zależy od tego, jakie są: tonaż pojazdu lub liczba miejsc w pojeździe,
którym wykonywany jest transport.

Jakim pojazdem dokonywany jest przewóz?
Ustawa o czasie pracy kierowców ma zastosowanie do pojazdów poniżej 3,5 t dmc oraz pojazdów
przeznaczonych do przewozu osób, które ze względu na typ konstrukcyjny i wyposażenie nadają się do
przewozu najwyżej dziewięciu osób łącznie z kierowcą i są do tego przeznaczone.

Natomiast kierowców pojazdów powyżej 3,5 t dmc oraz pojazdów przeznaczonych do przewozu osób,
które ze względu na typ konstrukcyjny i wyposażenie nadają się do przewozu powyżej dziewięciu osób
łącznie z kierowcą i są do tego przeznaczone, obowiązują normy podane w rozporządzeniu 3820/85. To
rozporządzenie nie obowiązuje tylko tych kierowców, którzy prowadzą pojazdy wymienione w art. 4
rozporządzenia.

Jaką umowę ma kierowca?
Drugim elementem, na który należy zwrócić uwagę, jest to, w jakiej formie zatrudniony jest kierowca. W
przypadku pojazdów, do których ma zastosowanie rozporządzenie 3820/85, jest w zasadzie bez
znaczenia, czy kierujący jest zatrudniony na umowę na czas nieokreślony, określony czy też na umowę
zlecenia.

Ma to natomiast znaczenie w przypadku ustawy o czasie pracy kierowców, gdyż art. 1 stanowi, że ustawa
ta odnosi się do kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy. W związku z powyższym nie
będzie miała zastosowania do kierowców poruszających się pojazdem poniżej 3,5 t lub zatrudnionych na
umowę cywilnoprawną.

A zatem wszystko zależy od rodzaju pojazdu, którym poruszają się Twoi kierowcy, a także od podstawy
zatrudnienia.

Które czynności wlicza się do czasu pracy kierowców?

[2006-10-18]

Czas pracy kierowcy nie pokrywa się z samym czasem prowadzenia pojazdu, a w każdym razie taka
sytuacja zdarza się tylko wyjątkowo. Co wliczamy zatem do czasu pracy kierowcy, oprócz
prowadzenia pojazdu?

Do czasu pracy kierowcy, oprócz prowadzenia pojazdu, wlicza się także wszystkie czynności związane z
wykonywaniem przewozu, takie jak:
-

załadunek i rozładunek oraz nadzór nad załadunkiem i rozładunkiem;

-

nadzór i pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym;

-

czynności spedycyjne;

-

codzienna obsługa pojazdów i przyczep;

-

niezbędne czynności administracyjne;

-

inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób,

pojazdu i rzeczy;
-

utrzymanie pojazdu w czystości.

Ale to nie koniec. Do czasu pracy kierowcy wlicza się także:
- czas 15-minutowej przerwy

– jeżeli dobowy wymiar czasu pracy Twego kierowcy wynosi sześć godzin i

więcej;
-

czas dyżuru wykonywanego poza normalnymi godzinami czasu pracy – jeżeli kierowca podczas dyżuru

wykonywał pracę;
-

przerwy w pracy wynikające z przepisów szczególnych lub np. z układu zbiorowego pracy;

-

czas pozostawania przez kierowcę na stanowisku pracy poza przyjętym rozkładem czasu pracy, gdy

kierowca jest w gotowości do wykonywania pracy (w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub
rozładunek, których przewidywany czas nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem
danego okresu);
- okresy pozostawani

a do dyspozycji (dawniej „przestoje”) w wymiarze ośmiu godzin, ale tylko w przypadku

kierowców pracujących w zadaniowym systemie pracy.

Uwaga!
Dotyczy to wyłącznie sytuacji, gdy kierowca ten nie wypracował dobowego wymiaru czasu pracy – w prze-
ciwnym wypa

dku okresy te zalicza się do czasu dyżuru.

Do czasu pozostawania do dyspozycji zalicza się w systemie zadaniowym czasu pracy także czas, w
którym kierowca towarzyszy pojazdowi transportowanemu promem lub pociągiem, czas oczekiwania na
przejściach granicznych oraz w związku z ograniczeniami w ruchu drogowym. W przypadku kierowców
pracujących w którymś z pozostałych systemów taki okres wlicza się do czasu dyżuru.

Pamiętaj!
Czas pozostawania do dyspozycji to okresy inne niż przerwy i czas odpoczynku. W czasie „pozostawania
do dyspozycji” kierowca nie jest obowiązany pozostawać na stanowisku pracy, ale pozostaje w gotowości
do rozpoczęcia albo kontynuowania prowadzenia pojazdu, albo wykonywania innej pracy.

Czego nie obejmuje czas pracy?
Czas pracy kierowcy nie obejmuje:
-

dyżuru, podczas którego kierowca nie wykonuje pracy;

-

dyżuru, poza rozkładem czasu pracy, podczas którego kierowca wprawdzie nie wykonuje pracy i nie jest

obowiązany pozostawać na stanowisku pracy kierowcy, ale jest w gotowości do rozpoczęcia albo
kontynuowania prowadze

nia pojazdu, albo wykonywania innej pracy (np. dyżurem jest czas, w którym

kierowca towarzyszy pojazdowi trans

portowanemu promem lub pociągiem, czas oczekiwania na

przejściach granicznych oraz w związku z ograniczeniami w ruchu drogowym. Chyba że kierowca pracuje
w systemie zadaniowym

– wtedy jest to dla niego czas pozostawania do dyspozycji);

-

nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu;

- dobowego nieprzerwanego odpoczynku;
- przerwy w pracy stosowanej w systemie przerywanego czasu pracy.

Jeżeli pojazd jest prowadzony przez dwóch lub więcej kierowców, czas nieprzeznaczony na kierowanie
pojazdem jest czasem dyżuru. Aby właściwie obliczyć czas pracy, musisz zatem właściwie rozpoznać
również czas dyżuru.
A zatem:

czas pracy kierowcy

=

czas prowadzenia pojazdu

+

czas innych czynności związanych z wykonaniem przewozu

+

czas 15-minutowej przerwy

+

czas dyżuru poza godzinami pracy, jeżeli wówczas kierowca wykonywał

pracę

+

okresy pozostawania do dyspozycji pracodawcy wliczane do czasu pracy

+

przerwy wynikające z przepisów szczególnych

–

czas dyżuru

–

nieusprawiedliwione postoje w czasie jazdy

–

dobowy nieprzerwany odpoczynek.

NOWOŚĆ Zmiany przepisów w zakresie ADR

[2009-07-01]

Weszły w życie nowe zasady obowiązujące przewoźników transportujących towary niebezpieczne.

Uproszczono wymogi w odniesieniu do dokumentacji oraz ustandaryzowano obowiązkowe wyposażenie.

Na czym polegają zmiany?

Zgodnie z nowymi przepisami dokument „Instrukcje pisemne dla kierowcy” może być teraz sporządzany
przez nadawcę ładunku tylko w języku zrozumiałym dla kierowcy. Dotychczas kierowca musiał otrzymywać
także egzemplarze w językach urzędowych państwa nadania, kraju docelowego oraz wszystkich państw,
przez które miał jechać.

Nowy

wzór instrukcji ma 4 strony. Na pierwszej zamieszcza się ogólne zasady postępowania, na drugiej i

trzeciej wskazuje zagrożenia przypisane do nalepek ostrzegawczych i podaje zasady postępowania w
przypadku awarii, a na czwartej

– wymagania w zakresie wyposażenia.

Te ostatnie również zostały zmienione. Maska ucieczkowa – najdroższy element wyposażenia – będzie
wymagana tylko przy towarach stwarzających ryzyko zatrucia. Ponadto ustandaryzowano środki służące
zabezpieczaniu środowiska przed wyciekiem. Wprowadzono mianowicie zapis, że kierowca powinien mieć
„osłonę otworów kanalizacyjnych”. Nie ma znaczenia, czy jest to mata, folia, worki z sorbentem czy inne
materiały, byle tylko umożliwiały zakrycie studzienek oraz blokowały wyciek substancji do wód lub gruntu.

Ile masz czasu na wprowadzenie zmian?
Do 30 czerwca 2009 r. dopuszczalne

było stosowanie zarówno nowych, jak i dotychczasowych regulacji. Z

dniem 1 lipca 2009 r. stare zasady przestały obowiązywać.

Którzy kierowcy muszą robić badania wstępne?

[2010-06-08]

Którzy kierowcy muszą robić badania wstępne?

Jednym z wymogów przewidzianych dla kierowców, określonych w ustawie o transporcie drogowym, jest
obowiązek wykonywania badań lekarskich i psychologicznych. Których kierowców to dotyczy?

Obowiązkowym badaniom lekarskim podlegają kierowcy wykonujący:



transport drogowy osób,



transport drogowy rzeczy pojazdem lub zespołem pojazdów, którego dopuszczalna masa całkowita
przekracza 3,5 t,



przewóz rzeczy na potrzeby własne, kierujący pojazdem lub zespołem pojazdów o dopuszczalnej
masie całkowitej przekraczającej 3,5 t,



niezarobkowy przewóz drogowy pojazdami przeznaczonymi konstrukcyjnie do przewozu więcej niż
9 osób łącznie z kierowcą.

Badaniom podlega również właściciel firmy osobiście wykonujący przewóz drogowy, czyli zarówno
transport drogowy, jak i przewóz na potrzeby własne, w wymienionych wcześniej sytuacjach.

Kto nie musi robić badań?

A zatem badaniom lekarskim, wymaganym przez ustawę o transporcie drogowym, nie podlegają tylko
kierowcy:



którzy wykonują przewozy drogowe rzeczy (zarówno zarobkowe, jak i na potrzeby własne)
pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t,



wykonujący niezarobkowy przewóz drogowy osób pojazdami przeznaczonymi konstrukcyjnie do
przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą.

Czy kierowca musi okazać ważne badania podczas kontroli?

Może się zdarzyć, że Inspekcja Transportu Drogowego zażąda od Twojego kierowcy podczas kontroli
ważnych zaświadczeń o przeprowadzeniu badań lekarskich i psychologicznych. Czy inspektorzy mają do
tego prawo?

Nie. Żaden przepis nie wymaga, aby Twój kierowca miał przy sobie w trakcie kontroli zaświadczenia o
przeprowadzeniu badań. ITD może najwyżej żądać przesłania tych dokumentów w trakcie postępowania.

Więcej na temat badań lekarskich i psychologicznych kierowców znajdziesz w artykule Dokumenty
kierowcy -

zaświadczenia o badaniach oraz o zatrudnieniu, który opublikowaliśmy w aktualizacji 59

"Poradnika Przewoźnika".

Wypisuj urlopówki nawet dla kierowców, którzy jeżdżą rzadko

[2010-01-22]

Większość pracodawców sądzi, że kierowcy, którzy przez większą część czasu pracy nie prowadzą
samochodu, nie muszą przedstawiać inspektorom ITD zaświadczeń. To nieprawda.

Załóżmy, że prowadzisz firmę zajmującą się sprzedażą pudeł klapowych. Zatrudniasz pracownika, który
pracuje w magazynie, ale jeżeli jest taka potrzeba, jeździ samochodem ciężarowym z towarem do klientów.
Wyjazdy te są raczej sporadyczne - mniej więcej 2 razy w tygodniu. W umowie o pracę określiłeś jego
stanowisko jako magazynier -

kierowca. Masz zezwolenie na transport ciężarowy na potrzeby własne. Jak

w takim przypadku dokumentować jego okres pracy między wyjazdami? Czy możesz mu wypisywać tzw.
urlopówki, mimo że pracuje w tym czasie w magazynie?

Owszem. Każdy kierowca, nawet ten, który jeździ tylko od czasu do czasu, musi mieć przy sobie dokument
potwierdzający, że w danych dniach nie prowadził samochodu. A zatem obowiązek wystawiania
zaświadczeń dotyczy także kierowców, którzy pracują na stanowiskach łączonych i w czasie, gdy nie
przewożą towarów, wykonują inne prace.

Nieporozumienia w tym względzie rodzi zapewne używana powszechnie nazwa "urlopówka", która
sugeruje, że dokument ten należy dawać kierowcy tylko wtedy, gdy jest po urlopie. To oczywiście
nieprawda.

§ Podstawa prawna

Artykuł 31 ustawy o czasie pracy kierowców.

Kiedy masz obowiązek wyposażać kierowców w odzież i obuwie robocze?

[2009-07-17]

Wielu pracodawców nie zdaje sobie sprawy, że kierowcy często też muszą pracować w odzieży ochronnej.
Sprawdź, w jakich sytuacjach tak jest.

Przepisy Kodeksu pracy nakładają obowiązek wyposażenia pracowników w odzież i obuwie robocze, jeżeli
odzież własna pracownika w czasie wykonywania pracy mogłaby ulec znacznemu zabrudzeniu lub gdy
wymagają tego względy:
- technologiczne,
- sanitarne lub
-

bezpieczeństwa i higieny pracy.

Odzież i obuwie robocze stanowią własność pracodawcy.

Kiedy kierowcy muszą mieć odzież i obuwie robocze?

Konieczność wyposażenia kierowców w odzież i obuwie robocze może zajść wtedy, gdy kierowca oprócz
kierowania pojazdem wykonuje też inne, dodatkowe prace mogące powodować zniszczenie lub
zabrudzenie jego własnej odzieży.
Jako typowe przykłady tego typu prac można wskazać:
-

załadunek lub rozładunek samochodu,

-

pomoc przy załadunku lub rozładunku,

-

konieczność samodzielnego wykonywania niektórych drobniejszych prac związanych z naprawą

samochodu.

Przykład
Kiedy należy się odzież i obuwie?

Do obowiązków Andrzeja, kierowcy zatrudnionego w Twojej firmie, należy pomoc przy załadunku i
rozładunku towarów sypkich, takich jak cement i zaprawy budowlane. Materiały te są w opakowaniach
papierowych (workach), które w trakcie ładowania oraz transportu ulegają niekiedy zniszczeniu, w związku
z czym towar od czasu do czasu się rozsypuje.

Andrzej powinie

n zatem zostać zaopatrzony w odzież roboczą, gdyż istnieje ryzyko zabrudzenia jego

własnej odzieży.
Odzież i obuwie robocze, które dostarczasz pracownikom, muszą spełniać wymagania określone w
Polskich Normach.

Kiedy dozwolona jest własna odzież zamiast roboczej?

Jeżeli na danym stanowisku w Twojej firmie wymagana jest odzież robocza, kierowca będzie mógł używać
własnych ubrań zamiast otrzymanego od Ciebie przydziału tylko wyjątkowo. Ponadto wykaz stanowisk, na
których wolno być we własnej odzieży, musisz ustalić w regulaminie pracy lub zarządzeniu.

Na używanie własnej odzieży, zamiast odzieży roboczej, pracownik musi wyrazić zgodę.

Kierowca wykorzystujący własną odzież i obuwie robocze ma też prawo do ekwiwalentu pieniężnego,
którego wysokość powinna odpowiadać aktualnym cenom rynkowym odzieży roboczej. Są jednak sytuacje,
kiedy nie wolno zastępować odzieży roboczej własną odzieżą pracownika, nawet jeśli ten wyrazi na to
zgodę.

Przepisy Kodeksu pracy zabraniają tego przy pracach powodujących:
- intensywne brudzenie lub
-

skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami

biologicznie zakaźnymi.

NOWOŚĆ Zmiany w czasie pracy kierowców uchwalone

[2009-05-14]

Przegłosowano ostatnie poprawki do nowelizacji ustawy o czasie pracy kierowców. Zmiany dotyczą
pracy w porze nocnej i ewidencji czasu pracy.

Zgodnie z nowymi przepisami kierowca nie będzie mógł pracować ponad 10 godzin na dobę, jeżeli jego
część pracy, nawet niewielka (np. 12 minut) przypadnie w porze nocnej. Dotąd czas pracy kierowcy był
ograniczony do 10 godzin na dobę, tylko gdy kierowca w porze nocnej pracował co najmniej przez 4
godziny.

Jak będzie trzeba prowadzić ewidencję?
Zmianie uległy także przepisy dotyczące ewidencji czasu pracy. Pracodawca zatrudniający kierowców
będzie mógł ewidencjonować ich czas pracy m.in. w formie plików pobranych z karty kierowcy i tachografu
cyfrowego, wydruków danych z karty kierowcy i tachografów cyfrowych lub zapisów na wykresówkach.
Dokumentacja związana z ewidencją czasu pracy ma być przechowywana przez pracodawcę przez 3 lata.

Co się zmieni w zakresie odpoczynku tygodniowego?
Ze zmian odnośnie do odpoczynku tygodniowego zrezygnowano. Przepisy w tym zakresie pozostaną
niezmienione, mimo wcześniejszych zapowiedzi o ich wykreśleniu.

Nowelizacja została uchwalona 9 maja, wejdzie w życie 30 dni od jej ogłoszenia.

Kiedy kierowcy przysługuje zwrot kosztów dojazdu do pracy?

[2008-09-25]

Zdarza się, że kierowcy mieszkają wiele kilometrów od bazy, z której wyruszają w trasy. Czy
pracodawca powinien pokrywać koszty ich dojazdu?

Coraz częściej polscy przewoźnicy lokują swoje bazy w innych krajach, na przykład w Niemczech. Ale
nawet jeśli baza jest w Polsce, często kierowcy mieszkają daleko od niej i dojeżdżają do pracy prywatnymi
samochodami. Czy w takich sytuacjach pracodawca powinien pokrywać koszty ich dojazdu do bazy, na
przykład wydatki na paliwo?.

Czym się kierować, podejmując decyzję o zwrocie kosztów?
O tym, czy danemu kierowcy przysługuje zwrot kosztów dojazdu do bazy, decyduje to, w jaki sposób
zostało określone miejsce wykonywania pracy w jego umowie o pracę.

W myśl orzecznictwa Sądu Najwyższego (wyrok z 11 kwietnia 2001 r., sygn. akt: I PKN 350/00, publ.
OSNP z 2003 r. nr 2, poz. 36) miejsce pracy może być określone jako pewien obszar geograficzny (np.
część województwa albo powiat). Jako miejsce pracy wolno również wskazać miejsce, w którym kierowca
otrzymuje przydział zadań.

Zwrot kosztów związanych z podróżą służbową (delegacją), w tym kosztów dojazdu, będzie przysługiwał
kierowcy wówczas, gdy ten wykonuje obowiązki służbowe poza określonym w umowie miejscem pracy.

Kiedy zwrot kosztów się należy, a kiedy nie?
Załóżmy, że baza, do której dojeżdżają kierowcy, znajduje się w Niemczech i przyjrzyjmy się, kiedy
pracodawca powinien dokonać zwrotu kosztów, a kiedy nie ma takiego obowiązku.

Możliwość 1
Jeżeli w umowie wskazano, że miejscem wykonywania pracy jest pewien obszar na terenie Niemiec (np.
miejscowość, w której znajduje się baza lub inny wyodrębniony geograficznie obszar), wówczas kierowcom
nie przysługuje zwrot kosztów dojazdu z Polski do miejsca wykonywania pracy.

Możliwość 2
Gdy w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy zostało określone jako pewien obszar geograficzny na
terenie Polski

(np. miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub dyspozytornia), dojazd

pracownika do bazy na terenie Niemiec musi być kwalifikowany jako podróż służbowa. Wówczas kierowcy
przysługują koszty podróży służbowych (w tym dojazd, diety i ewentualnie noclegi).

Możliwość 3
W przypadku gdy w umowie w ogóle nie wskazano miejsca pracy, za miejsce pracy uważa się siedzibę
pracodawcy. Wtedy dojazd do miejsca wykonywania pracy na terenie Niemiec musi się odbywać na koszt
pracodawcy (jest podróżą służbową).

Możliwość 4
Jest jeszcze jedna możliwość – że kierowcy rozpoczynają pracę na terenie Niemiec, w funkcjonującej tam
bazie, ale w Polsce (np. w siedzibie pracodawcy) otrzymują konkretne zlecenia dotyczące wykonywanych
przez nich obowiązków. Kierowca zatem przed wyjazdem za granicę otrzymuje zlecenie w kraju.

W takich przypadkach podróż służbowa rozpoczyna się w miejscu, w którym kierowca otrzymuje zlecenie,
a tym samym przysługuje mu zwrot kosztów dojazdu do bazy w Niemczech.

Podstawa prawna
Artykuł 775 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze
zm.).

Jak obliczyć wysokość stawki za nadgodzinę średniotygodniową?

[2009-05-08]

Mało który przewoźnik wie, że tylko jeden sposób na ustalenie stawki dodatku za nadgodzinę
średniotygodniową jest poprawny. Czy wiesz, jaki to sposób?

Stwierdzenie, że kierowca pracował w takich nadgodzinach i ile ich było, następuje po upływie okresu
rozliczeniowego. Ten zaś jest dłuższy niż miesiąc, podczas gdy stawka wynagrodzenia – miesięczna.

Jaki sposób obliczania stosować?

Departament Prawa Pracy Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej wydał 20 sierpnia 2008 r. stanowisko w
tej sprawie (DPR-III-079-

475/ZN/08). Stwierdził, że w celu ustalenia wysokości tego wynagrodzenia za

jedną godzinę należy miesięczną stawkę wynagrodzenia podzielić przez liczbę godzin przypadających do
przepracowania w ostatnim mie

siącu okresu rozliczeniowego.

Ten sposób wolno Ci stosować wyłącznie do obliczania wysokości 100% dodatku za pracę w godzinach
nadliczbowych, wynikających z przekroczenia normy średniotygodniowej, który wypłacasz po zamknięciu
okresu rozliczeniowego.

Normalne wynagrodzenie za pra

cę ponad czas pracy zaplanowany na dany miesiąc należy wypłacać w

określonym umową terminie, wraz z dodatkami z tytułu przekroczeń dobowych. Przy obliczaniu normalnego
wynagrodzenia i dodatków za nadgodziny dobowe, stawkę miesięczną dzielisz przez wymiar czasu pracy z
tego miesiąca, za który płacisz pracownikowi pensję.

Jak w praktyce obliczyć wysokość dodatku za nadgodziny średniotygodniowe?
W okresie rozliczeniowym styczeń – marzec 2009 r. nominalny czas pracy wyniósł 504 godziny.

Twój kierowca zarabia miesięcznie 3.000 zł. Jest zatrudniony w równoważnym czasie pracy i przepracował
w tym okresie 528 godzin

– wykonywał pracę w każdym miesiącu dodatkowo w jeden dzień wolny od pracy

przez 8 godzin. Przysługuje mu więc prawo do dodatku w wysokości 100% stawki godzinowej
wynagrodzenia zasadniczego za pracę w wymiarze przekraczającym średnio 40 godzin w tygodniu.

Wysokość tego dodatku obliczasz, dzieląc jego wynagrodzenie zasadnicze przez wymiar czasu pracy
ostatniego miesiąca okresu rozliczeniowego, a zatem:

3.000 zł : 176 godzin przypadających do przepracowania w marcu 2009 r. = 17,045 zł.

Nast

ępnie uzyskany wynik mnożysz przez liczbę godzin nadliczbowych wynikających z przekroczenia

średniotygodniowej normy czasu pracy, a więc 24:

17,045 zł × 24 = 409,09 zł.

Normalne wynagrodzenie za 8 godzin pracy nadliczbowej występującej w każdym miesiącu wypłacałbyś w
terminie płatności wynagrodzenia za ten miesiąc. Stawka za każde 8 godzin byłaby więc inna, gdyż w
styczniu pensję pracownika musiałbyś podzielić przez 168 godzin, w lutym przez 160 godzin, a w marcu
przez 176 godzin.

Jaki błąd wykrywa PIP u większości przewoźników?

[2008-05-27]

Zatrudniasz kierowców na podstawie umów o pracę? Jeśli tak, to pamiętaj, że samo przestrzeganie
przepisów dotyczących czasu prowadzenia pojazdu nie wystarczy, aby uchronić się przed karami
PIP.

Jeżeli nie będziesz zachowywał także norm czasu pracy, to w przypadku kontroli Inspekcji czekają Cię
przykre konsekwencje

– grzywny, procesy sądowe, a nawet skierowanie sprawy do prokuratury.

Co jest jednym z najczęściej popełnianych błędów?
Przepisy przewidują, że kierowcy wolno prowadzić pojazd przez 9 godzin w ciągu dnia, a dwa razy w
tygodniu przez 10 godzin. Jednak w przypadku kierowców zatrudnionych na podstawie umowy o pracę z
reguły taki czas prowadzenia nie jest możliwy do zrealizowania, gdyż dobowa norma czasu pracy wynosi 8
godzin.

Tylko w równoważnym systemie czasu pracy kierowcy mogą pracować do 10 godzin, jeśli wykonują
transport drogowy, lub do 12 godzin

– jeżeli są to przewozy na potrzeby własne.

O czym trzeba pamiętać, planując pracę kierowcy?
Wielu prze

woźników pamięta o zakazie przekraczania norm dobowego czasu jazdy, ale zapomina o

dziennym limicie czasu pracy. Planują dla kierowców 9–10 godzin prowadzenia pojazdu dziennie w
następujących po sobie dniach pracy, nie biorąc pod uwagę, że spowoduje to notoryczną pracę w
nadgodzinach, a planowanie pracy nadliczbowej jest wykroczeniem przeciwko prawom pracownika.

Czas pracy kierowcy, czyli maksymalnie 10 lub 12 godzin, obejmuje wszystkie czynności wykonywane w
związku z realizacją zadania przewozowego, a więc załadunki, rozładunki, codzienną obsługę pojazdu
itp.

Żeby więc nie przekroczyć limitów czasu pracy, czas jazdy musi być odpowiednio krótszy niż norma

czasu pracy.

Część firm transportowych, aby jak najbardziej wydłużyć czas prowadzenia pojazdu przez swoich
kierowców, decyduje się na nieprzydzielanie im żadnych obowiązków poza jazdą. Załadunek, rozładunek
itp. wykonują inni pracownicy.

Na jakich zasadach wolno kontrolować kierowców za pomocą GPS?

[2008-04-15]

Jak kontrolować kierowców, żeby nie łamać prawa, a tym samym nie narazać się na to, że któryś
pracownik (z reguły – były pracownik) wytoczy Ci proces sądowy?

Szybki rozwój nowych technologii sprawił, że skontrolowanie, co robią inne osoby, nie jest obecnie dla
nikogo żadnym problemem. Zdobycze techniki dają zatem taką możliwość także pracodawcom, którzy
chcieliby sprawdzić, jak ich pracownicy wykorzystują czas pracy.

W przypadku kierowców podstawowym urządzeniem umożliwiającym taką kontrolę jest GPS. Na rynku
dostępne są systemy wykorzystujące technologię GPS, które nie tylko dokonują dokładnego bieżącego
lokalizowania pracownika i samochodu, ale także są w stanie skontrolować czas pracy, postojów,
przejechane odległości, ilości zużytego paliwa, a nawet efektywność pracy.

Czy stosowanie GPS do kontrolowania kierowców jest zgodne z prawem?
Obowiązkiem kierowcy, jak każdego pracownika, jest stosowanie się do poleceń przełożonego w zakresie
miejsca i czasu świadczenia pracy. Pracodawca ma ponadto prawo kontrolować ilość i jakość pracy
wykonanej przez pracownika.

W przypadku gdy jest to praca w stałym miejscu (np. w biurze czy hali produkcyjnej), można sprawować
bieżący nadzór nad pracownikami za pośrednictwem przełożonych. Jednak praca kierowcy ma szczególny
charakter

– w większości wykonywana jest w terenie, poza siedzibą pracodawcy, co praktycznie

uniemożliwia kontrolę w inny sposób niż za pośrednictwem nowoczesnych technologii. A zatem stosowanie
w tym przypadku systemu GPS jest zasadne.

Jakie obowiązki nakłada na Ciebie prawo w związku ze stosowaniem monitoringu GPS?
O tym, że wprowadzasz monitoring GPS, musisz pracowników poinformować. Powinieneś wprowadzić
odpowiednie zapisy w układzie zbiorowym pracy albo regulaminie pracy (jeżeli zatrudniasz 20 lub więcej
pracowników) lub wydać odrębne zarządzenie zawierające postanowienia w tym zakresie. Zarządzenie
wydajesz, w przypadku gdy zatrudniasz mniej niż 20 pracowników i nie masz obowiązku tworzenia
regulaminu pracy.

Ponadto pamiętaj, że wolno Ci wykorzystywać informacje zdobyte za pomocą GPS tylko w takim zakresie,
w jakim zezwalają na to przepisy.

Uwaga! Od jutra trzeba mieć przy sobie więcej wykresówek!

[2007-12-31]

Od jutra, tj. od 1 stycznia 2008 r., kierowca musi okazywać podczas kontroli wykresówki z
bieżącego dnia oraz z 28 dni poprzedzających kontrolę.

Nie zawsze jednak oznacza to, że ma przedstawiać kontrolerom 29 wykresówek.

Ile wykresówek musi mieć przy sobie kierowca?
Jak już powiedzieliśmy, kierowca musi mieć przy sobie podczas kontroli wykresówki z bieżącego dnia oraz
z 28 dni poprzedzających kontrolę. Może się jednak zdarzyć, że w okresie poprzednich 28 dni prowadził
pojazd tylko dwa razy. Wówczas powinien mieć trzy wykresówki i zaświadczenie potwierdzające, co robił w
pozostałych dniach.

Dot

ąd kierowcy musieli legitymować się wykresówkami z bieżącego dnia oraz z poprzednich 15 dni.

Jaka kara grozi za brak wykresówek?
Jeżeli kierowca nie posiada w trakcie kontroli drogowej wykresówek z własnej winy, poniesie karę w formie
mandatu karnego. Nat

omiast jeśli to pracodawca zatrzymał wykresówki, np. do rozliczenia czasu jazdy, i

dlatego kierowca nie może ich okazać, za brak tarczek będzie odpowiedzialny przedsiębiorca. Zostanie na
niego nałożona kara administracyjna na podstawie punktu 1.7 załącznika do ustawy o transporcie
drogowym.

Uwaga! W Niemczech karzą za zaświadczenia kierowcy wystawione w
nieprawidłowy sposób!

[2007-07-06]

Dnia 12 kwietnia 2007 r. Komisja Europejska wprowadziła nowy wzór zaświadczenia o
nieprowadzeniu pojazdu. W

Polsce do tej pory mało kto o nim słyszał, ale Niemcy egzekwują jego

używanie bardzo restrykcyjnie.

Decyzją Komisji Wspólnot Europejskich został ustanowiony jednolity dla wszystkich krajów Europy wzór
zaświadczenia potwierdzającego, że kierowca nie prowadził pojazdu w dniach, za które nie ma
wykresówek.

Polskie przepisy do tej pory nie zostały w tym zakresie znowelizowane, a o ustanowieniu jednolitego
europejskiego wzoru nie wiedzieli nawet inspektorzy ITD. My także nie, dlatego dotąd o tym nie pisaliśmy,
za co Czytelników bardzo przepraszamy. Do czasu, aż pierwsi polscy przewoźnicy zapłacili w Niemczech
słone kary i o nowym wzorze zaświadczenia zrobiło się głośno. To właśnie niemiecka BAG jest bowiem
pierwszą w Europie służbą, która zaczęła restrykcyjnie przestrzegać postanowień Komisji w tym zakresie.

Służby innych krajów pójdą zapewne niedługo jej śladem, lepiej więc już dziś zaopatrz swoich kierowców w
zaświadczenia zgodne z nowym wzorem. Znajdziesz go w Aktualizacji 26 „Poradnika Przewoźnika”. Nowy
euro

pejski wzór powinien być wypełniony na komputerze, wydrukowany i podpisany przez pracodawcę

przed rozpoczęciem zadania transportowego przez kierowcę.

Polska Inspekcja Transportu Drogowego wciąż jeszcze honoruje „żółte tarczki urlopowe”, to jednak
zapewne n

iedługo także się zmieni. Wówczas wystawienie zaświadczenia o innym niż europejski wzorze

będzie Cię kosztowało 500 zł, gdyż zostanie potraktowane jako niewyposażenie kierowcy w wymagany
dokument (lp. 1.7 załącznika do ustawy o transporcie drogowym).

Sfałszowanie świadectwa jest naruszeniem przepisów unijnych i grozi za nie odpowiedzialność finansowa,
a w niektórych przypadkach nawet odpowiedzialność karna.

Podstawa prawna
Decyzja Komisji Wspólnot Europejskich w sprawie formularza dotyczącego przepisów socjalnych
odnoszących się do działalności w transporcie drogowym (Dz. Urz. Unii Europejskiej L 99/15).

Na co musisz uważać, wręczając kierowcy przed wyjazdem wypis z licencji?

[2007-09-14]

Przepisy wymagają od przewoźników posiadania wielu różnych dokumentów związanych z
transportem. Jest wśród nich także licencja na wykonywanie transportu. Czy wiesz, jakie pułapki są
związane z obowiązkiem wyposażania kierowcy w wypis z licencji przed wyruszeniem w trasę?

W obecnie obowiązujących przepisach przewidziano dwa rodzaje licencji. Pierwsza z nich to licencja
krajowa uprawniająca do wykonywania przewozów drogowych tylko na terenie Polski. Druga to licencja
międzynarodowa. Jest dokumentem stojącym wyżej w hierarchii, gdyż uprawnia zarówno do wykonywania
międzynarodowego transportu drogowego, jak i transportu krajowego oraz przewozów na potrzeby własne.

Czy musisz mieć przy sobie oryginał?
Zgodnie z przepisami wystarczy mieć w pojeździe wypis z licencji. Nie ma zatem potrzeby wyposażania
kierowcy w druk licen

cji wydanej dla przedsiębiorstwa, konieczne jest jednak przekazanie mu wypisu

przewidzianego dla pojazdu, którym kierowca wykonuje przewóz.

Pamiętaj o zgodności pojazdu z licencją
Wielokrotnie zdarza się, że przedsiębiorca rozpoczyna swoją działalność od krajowego transportu
drogowego, po czym wraz z rozwojem firmy uzyskuje licencję na międzynarodowy transport drogowy.

Żeby jednak zaoszczędzić na wypisach, zgłasza do licencji międzynarodowej tylko część pojazdów i w
miarę potrzeb wyposaża kierowców raz w wypis z licencji krajowej, to znów w wypis z licencji
międzynarodowej.

Sytuacja taka jest dopuszczalna, można bowiem posiadać oba typy licencji. Należy jednak pamiętać, że w
przypadku kontroli pojazdu, który nie został zgłoszony do danego typu licencji, narażasz się na karę w
wysokości 8.000 zł, zgodnie z lp. 1.2 załącznika do ustawy o transporcie drogowym. Jeśli więc nie będziesz
pamiętał o wyposażaniu kierowcy w licencję odpowiednią dla danego pojazdu, oszczędności poczynione
na wypisach z licencji okażą się pozorne.

Co grozi za brak wypisu z licencji?
Jeżeli kierowca, pomimo że pracodawca wyposażył go w wypis z licencji na transport drogowy, nie wziął go
ze sobą, dostanie mandat karny na podstawie Kodeksu wykroczeń. Natomiast gdy to pracodawca nie
wyposaży kierowcy w wypis z licencji, poniesie odpowiedzialność przewidzianą w załączniku do ustawy o
transporcie drogowym w punkcie o lp. 1.7. Kara za takie naruszenie wyniesie 500 zł i zostanie nałożona w
formie decyzji administracyjnej.

Co to jest czas dyżuru w pracy kierowcy?

[2006-09-08]

Ustawa o czasie pracy kierowców, obok okresu jazdy, różnego rodzaju przerw, odpoczynku
dziennego, tygodniowego itp. każe uwzględniać także przy rozliczaniu kierowców tzw. czas dyżuru.
Co to takiego -

ten dyżur? Czy wolno go wliczać do dziennego czasu odpoczynku? A z kolei czy do

czasu dyżuru wolno wliczać przerwy?

Dyżur to taki okres, poza godzinami pracy, podczas którego kierowca co prawda nie pracuje, ale pozostaje
do Twojej dyspozycji w miejscu pracy albo w innym miejsc

u, które mu wyznaczysz, w gotowości do

wykonywania pracy. A zatem nie może swobodnie dysponować swoim czasem.

Oznacza to, że dyżur jest czymś pomiędzy odpoczynkiem a wykonywaniem pracy.

Czasu dyżuru nie wliczasz do czasu pracy kierowcy, chyba że podczas dyżuru kierowca będzie wykonywał
pracę. Wówczas bezwzględnie musisz wliczyć czas takiego dyżuru do czasu pracy i wypłacić za niego
pracownikowi wynagrodzenie.

Kiedy kierowca dyżuruje?
Za czas dyżuru powinieneś uznać te okresy, kiedy:
1. Kierowca poza normalnymi godzinami pracy nie wykonuje pracy, ale pozostaje do Twojej dyspozycji w
zakładzie pracy lub miejscu przez Ciebie do tego wyznaczonym.
2.

Pojazd jest prowadzony przez dwóch lub więcej kierowców – czas, kiedy dany kierowca akurat nie

prowadzi pojazdu, jest dla niego czasem dyżuru.
3.

Kierowca wykorzystuje przeznaczoną na odpoczynek przerwę 30- lub 45-minutową.

Gdy kierowca wykorzystuje dobowy odpoczynek w pojeździe, a pojazd znajduje się na postoju i jest
wyposażony w miejsce do spania, to czas ten nie jest czasem dyżuru, lecz odpoczynku i nie wlicza się go
do czasu pracy.

4. Poza tym

– kierowca pełni dyżur także wówczas, gdy poza normalnymi godzinami pracy jest

zobowiązany do pozostania w pojeździe lub jego pobliżu w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób,
pojazdu i rzeczy, mimo że nie wykonuje żadnej czynności związanej z przewozem, czyli:
- nie prowadzi pojazdu,
-

nie wykonuje załadunku ani rozładunku,

-

nie wykonuje kontroli ani nadzoru nad osobami wsiadającymi i wysiadającymi,

-

nie sprawdza kontrolnie pojazdu ani ładunku,

-

nie dokonuje czynności spedycyjnych,

-

nie wykonuje codziennej obsługi pojazdów ani przyczep,

-

nie wykonuje niezbędnych czynności administracyjnych,

- nie wykonuje innych prac podejmowanych w celu wykona

nia zadania służbowego czy zapewnienia

bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy,
-

nie wykonuje czynności w celu utrzymania pojazdu w czystości.

Uwaga!
Czasu dyżuru nie możesz wliczać do okresu dziennego nieprzerwanego odpoczynku. Musisz za to wliczyć
do cz

asu dyżuru przerwy.